Σοκ!! Αλλάζουν τώρα και την Ελληνική γραμματική…;;

[pixie]

Αθήνα
Newsroom ΔΟΛ

Eκατόν σαράντα καθηγητές πανεπιστημίου, εξειδικευμένοι στην ελληνική γλώσσα, υπογράφουν κείμενο για το θόρυβο που έχει ξεσηκωθεί σχετικά με τους φθόγγους και τα φωνήεντα της γλώσσας μας, με αφορμή το βιβλίο της Γραμματικής της Ε' και ΣΤ' τάξης του δημοτικού.


Ιδού και το ανάλογο κείμενο:
 

Τις τελευταίες μέρες γίναμε μάρτυρες μιας μαζικής επίθεσης εναντίον του νέου σχολικού εγχειριδίου γραμματικής για το δημοτικό σχολείο, με τον τίτλο «Γραμματική Ε' και Στ' Δημοτικού» (το οποίο διανέμεται στα σχολεία της χώρας από τον Νοέμβριο του 2011), και των συγγραφέων του. Με αστραπιαία ταχύτητα εκατοντάδες ιστότοποι στο διαδίκτυο έσπευσαν να αναπαραγάγουν και να διαδώσουν ένα κείμενο πολεμικής το οποίο υπογράφεται από την κ. Μαρία Χρυσού, δασκάλα στο 1ο Δημοτικό Σχολείο Ραφήνας, και αναρτήθηκε την 28η Ιουνίου 2012 στον ιστότοπο του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε. «Αλέξανδρος Δελμούζος».

Στο κείμενο αυτό, με τον τίτλο «Η ελληνική γλώσσα πρέπει να μείνει ανέπαφη» η κ. Χρυσού κατηγορεί τους συγγραφείς του εγχειριδίου ότι καταργούν από την ελληνική γλώσσα τα φωνήεντα ήτα, ύψιλον και ωμέγα, καθώς και τα σύμφωνα ξι και ψι, ενώ προσθέτουν τον (κατά τη γνώμη της) «δίφθογγο» ου καθώς και τα δίψηφα μπ, ντ και γκ.
Υποστηρίζει επίσης ότι η επιλογή αυτή αποτελεί απόκλιση από την «προγενέστερη γραμματική του Μαν. Τριανταφυλλίδη» καθώς συνιστά «αλλαγή της κλασσικής γραμματικής σε φωνητική γραμματική». Υποθέτει ότι είτε το βιβλίο αυτό «εκδόθηκε χωρίς τον ενδελεχή έλεγχο, και ως εκ τούτου, εκ παραδρομής δημοσιοποιήθηκε κάποια πρόταση κάποιου ανθέλληνα φιλόλογου» είτε στο εγχειρίδιο «εσκεμμένα [..] πάρθηκε η απόφαση ενός ακόμα βιασμού της ελληνικής γλώσσας». Κλείνει μάλιστα το άρθρο της συνδέοντας, δίχως αιτιολόγηση, την υποτιθέμενη αφαίρεση γραμμάτων από την ελληνική γλώσσα με την «εθνική εξολόθρευση», την προσπάθεια μερικών «να θυσιάσουμε την γλώσσα μας για να μοιάσουμε στους δυτικούς, για να γίνουμε αρεστοί από αυτούς» και προσθέτοντας ότι η χρήση του μονοτονικού συστήματος γραφής «έφερε την δυσλεξία στην πρώτη θέση των μαθησιακών δυσκολιών, εξαιτίας της ελλείψεως βασικών κανόνων γραμματικής και τονισμού». Υποστηρίζει, τέλος, ότι τα φωνήεντα «ενυπάρχουν στο DNA μας από την αρχή της υπάρξεως μας στον πλανήτη» και ότι «το κάθε γράμμα μας έχει την βαρύτητά του, ο κάθε φθόγγος έχει την μουσικότητα του, και ο κάθε τόνος είχε την αξία του».

Αρχικά, ως επιστημονική κοινότητα αποφασίσαμε να μην αντιδράσουμε, καθώς εκλάβαμε το παραπάνω κείμενο ως ένα από τα συνήθη διαδικτυακά ευτράπελα. Δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι το άρθρο ήταν γνήσιο και ότι μια δασκάλα σε ελληνικό σχολείο θα παρανοούσε βασικούς κανόνες της γραμματικής της Νέας Ελληνικής. Πολύ δε περισσότερο, δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι η παρανόηση αυτή θα κατέληγε σε τέτοια σφοδρή επίθεση.
Γρήγορα, όμως, παρατηρήσαμε ότι το κείμενο άρχισε να αναδημοσιεύεται σε πολυάριθμους ιστοτόπους, διανθισμένο με πληθώρα ανακριβειών, όπως το ψεύδος ότι ο Σύλλογος «Αλέξανδρος Δελμούζος» διεξάγει ψηφοφορία με σκοπό την απόσυρση του εγχειριδίου γραμματικής και ότι τάχα το κείμενο της κ. Χρυσού αποτελεί κείμενο διαμαρτυρίας του ίδιου του Συλλόγου. Προς τιμήν του ο Σύλλογος έσπευσε να διαψεύσει τις ανακρίβειες αυτές (στις 4 Ιουλίου 2012, http://www.syllogosdelmouzos.gr/index.php/2011-12-11-10-32-12/2011-12-11-10-39-57/584-q-q), οι οποίες όμως αναπαράγονται ακόμα από την πλειονότητα των ιστοτόπων που αναδημοσιεύουν το κείμενο της κ. Χρυσού.


Το ζήτημα που έχει προκύψει είναι ανησυχητικό για δύο λόγους:
(α) Γιατί αποπροσανατολίζει δασκάλους, γονείς και μαθητές, με τους πιο ψύχραιμους εκ των οποίων να μη γνωρίζουν πλέον τι πρέπει να διδάξουν ή τι απ' όσα έχουν διδαχθεί ανταποκρίνονται στην αλήθεια.
(β) Γιατί είναι ανησυχητικό με πόση ευκολία και ταχύτητα διαδόθηκε το άρθρο αυτό και πως έσπευσαν τόσοι συμπολίτες μας να το πιστέψουν άκριτα φτάνοντας να δηλώσουν τον αποτροπιασμό τους για το υποτιθέμενο έγκλημα εναντίον της γλώσσας μας.
Κάποιοι πίστεψαν στα σοβαρά ότι το σχολικό εγχειρίδιο της γραμματικής δεν περιλαμβάνει τα γράμματα ύψιλον, ωμέγα, ήτα κ.τ.λ. 'Αλλοι πήραν τοις μετρητοίς την απειλή ότι το νέο σχολικό εγχειρίδιο αλλάζει την ιστορική ορθογραφία της Ελληνικής σε «φωνητική ορθογραφία». 'Αλλοι έσπευσαν να δηλώσουν ότι είτε θα απαγορεύσουν στα παιδιά τους να παραλάβουν το εγχειρίδιο είτε θα το κάψουν είτε δεν θα στείλουν τα παιδιά τους στο σχολείο! Ορισμένοι προσπάθησαν να εξηγήσουν τα αυτονόητα αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Η συκοφαντική επίθεση κατά του βιβλίου συνεχίστηκε και μάλιστα διογκώθηκε καθώς οι ανυπόστατες κατηγορίες της κ. Χρυσού αναδημοσιεύτηκαν σε εφημερίδες πανελλαδικής κυκλοφορίας, ενώ ήδη αποτελούν αντικείμενο συζήτησης σε τηλεοπτικά δίκτυα.

Ως γλωσσολόγοι, επιστημονικά ειδικότεροι και αρμοδιότεροι για τα ζητήματα γλώσσας και γλωσσικής εκπαίδευσης, και ως πανεπιστημιακοί δάσκαλοι οφείλουμε να πάρουμε θέση και να εξηγήσουμε γιατί οι κατηγορίες τις οποίες εξαπολύει η κ. Χρυσού κατά των συγγραφέων του εγχειριδίου «Γραμματική Ε΄ και Στ΄ Δημοτικού» είναι παντελώς εσφαλμένες και ανυπόστατες. Η πρωτοβουλία μας αυτή δεν έχει συντεχνιακό χαρακτήρα αλλά τη θεωρήσαμε επιβεβλημένη, όταν μια επιστημονικά ανυπόστατη καταγγελία μετατρέπεται τόσο άκριτα σε επιστημονικό μανιφέστο και οδηγεί χιλιάδες συμπατριώτες μας σε παράλογα συμπεράσματα. Είναι τραγικό το ότι πολυάριθμοι επιμελητές ιστοτόπων αλλά και δημοσιογράφοι των Μ.Μ.Ε. έσπευσαν να αναπαραγάγουν μία φήμη, ενδεχομένως γοητευμένοι από την τρομολαγνική της παρουσίαση και τα προσδοκώμενα οφέλη ακρόασης, τηλεθέασης και ανάγνωσης.


Ας δούμε λοιπόν ποια είναι η αλήθεια για τα καταγγελλόμενα, σύμφωνα με τις επιστημονικές αρχές της γλωσσολογίας:
Α) Η συντάκτρια του κειμένου με τον τίτλο «Η ελληνική γλώσσα πρέπει να μείνει ανέπαφη» συγχέει τους φθόγγους (τους γλωσσικούς ήχους μετους οποίους εκφωνούνται/προφέρονται οι λέξεις στις διάφορες γλώσσες του κόσμου) με τα γράμματα (τα γραπτά σύμβολα που αναπαριστούν τους φθόγγους στον γραπτό λόγο). Δεν παρατηρεί, λοιπόν, ότι στη σελ. 36 της γραμματικής εμφανίζονται οι φθόγγοι της Ελληνικής γλώσσας (ή, για να είμαστε ακριβείς, τα φωνήματά της, βλ. υποσ. 1 σελ. 34 του βιβλίου) και όχι τα γράμματά της (το αλφάβητό της). Επομένως, τα [α], [ε], [ι], [ο], [ου], εντός αγκυλών και με σαφώς διακριτή γραμματοσειρά (όπως οι συγγραφείς του εγχειριδίου ρητά δηλώνουν στην υποσ. 2 της σελ. 34, πράγμα που φαίνεται, τουλάχιστον, να παραβλέπει η συντάκτρια του άρθρου) είναι οι πέντε φωνηεντικοί φθόγγοι της Νέας Ελληνικής, τα πέντε φωνήεντα της γλώσσας, δηλαδή, καθώς ο όρος φωνήεν είναι όρος που αποδίδεται σε στοιχεία του προφορικού λόγου (τους φθόγγους) και όχι στα γράμματα.
Η αναγνώριση των 5 αυτών φωνηέντων ως των μοναδικών φωνηέντων της Νέας Ελληνικής βεβαίως και δεν αποτελεί καινοτομία της νέας γραμματικής, αντίθετα με όσα υποστηρίζει η κ. Χρυσού. Τα ίδια 5 φωνήεντα αναγνωρίζει και η μεγάλη γραμματική Τριανταφυλλίδη από το 1941 αλλά και οι σχολικές γραμματικές Τριανταφυλλίδη και Τσολάκη (απλώς στις σχολικές δεν δηλώνεται ρητά ο αριθμός των φωνηεντικών φθόγγων, συνάγεται όμως από τους ορισμούς). Τα ίδια 5 φωνήεντα αναγνωρίζουν ως φωνήεντα της Νέας Ελληνικής οι ειδικοί γλωσσολόγοι, και ιδιαίτερα οι φωνητικοί και φωνολόγοι, που μελετούν τη Νέα Ελληνική. Επομένως, είναι σαφές ότι το σύμβολο [ο] για τους συγγραφείς του βιβλίου είναι ο φθόγγος που στην Νέα Ελληνική γράφεται με τα γράμματα όμικρον ή ωμέγα. Το σύμβολο [ου] στη σελίδα 36 είναι ο φθόγγος ο οποίος στη γραφή αναπαρίσταται με τον συνδυασμό των γραμμάτων όμικρον και ύψιλον. Το ίδιο ισχύει και για τα σύμφωνα. Το γράμμα «ξ» δεν παριστάνει έναν μόνο φθόγγο, αλλά το συμφωνικό σύμπλεγμα δύο φθόγγων, του [κ] και του [σ], γι' αυτό και οι συγγραφείς δεν συμπεριέλαβαν το σημάδι [ξ] στη «χαρτοσακούλα» της σελ. 36.
Αντίστροφα, ο συνδυασμός των γραμμάτων«μι» και «πι» στην Ελληνική γλώσσα χρησιμοποιείται για να αποδώσει έναν και μόνο φθόγγο, τον φθόγγο [μπ]. Το ίδιο ισχύει και για τους φθόγγους [ντ], [γκ], καθένας από τους οποίους αποδίδεται με δίψηφο γράφημα στον γραπτό λόγο.
Β) Στο άρθρο εσφαλμένα και παραπλανητικά υποστηρίζεται ότι «τα φωνήεντα η, υ, ω έχουν καταργηθεί». Τα γράμματα της γλώσσας μας παρουσιάζονται στην υποενότητα «3.2. Γράμματα». Στη σελ. 39 παρουσιάζεται το αλφάβητο ενώ η αντιστοιχία φθόγγων γραμμάτων δίνεται στον πίνακα της σελ. 40.
Εκεί βλέπουμε ότι τα πέντε (5) φωνήεντα, οι φθόγγοι [α], [ε], [ι], [ο], [ου] αποδίδονται στον γραπτό λόγο με τα γνωστά μας επτά (7) γράμματα, το άλφα, το έψιλον, το ήτα, το γιώτα, το ύψιλον, το όμικρον και το ωμέγα (και τους συνδυασμούς τους). Αντίστοιχα, βλέπουμε και τα γράμματα που αναπαριστούν τα σύμφωνα της Νέας Ελληνικής. Απολύτως τίποτα το διαφορετικό απ' αυτά ακριβώς που υπήρχαν και στις παλιότερες σχολικές γραμματικές, εκτός από το ότι οι συγγραφείς, πολύ ορθά, δεν ονομάζουν και τα γράμματα σύμφωνα και φωνήεντα. Ωστόσο, κανένα γράμμα δεν λείπει και καμία προτροπή για φωνητική ορθογραφία δεν γίνεται προς τους χρήστες του εγχειριδίου. Μάλιστα οποιοσδήποτε ξεφυλλίσει το βιβλίο θα δει ότι από την πρώτη ως την τελευταία σελίδα του ακολουθείται κατά γράμμα (αν μας επιτρέπεται το λογοπαίγνιο…) η παραδοσιακή ιστορική ορθογραφία. Από το εγχειρίδιο δεν λείπει κανένα ήτα, κανένα ύψιλον, κανένα ξι, κανένα ωμέγα. 'Αρα δεν υπάρχει κανένας λόγος να φοβόμαστε.
Γ) Οφείλουμε να σημειώσουμε εδώ ότι σε αναπαραγωγές του άρθρου της κ. Χρυσού στο διαδίκτυο απομονώνεται επιλεκτικά από τις προηγούμενες και τις επόμενες σελίδες η σελίδα 36 του βιβλίου, όπου γίνεται η παρουσίαση των φθόγγων, με σκοπό να δημιουργηθεί η παραπλανητική εντύπωση ότι τα απεικονιζόμενα σύμβολα στις δύο «χαρτοσακούλες» του σκίτσου είναι γράμματα και, επομένως, ότι τα ήτα, ωμέγα, γιώτα, ξι και ψι έχουν καταργηθεί από το ελληνικό αλφάβητο. Οι εν λόγω αναδημοσιεύσεις αποσιωπούν το γεγονός ότι η σελίδα αυτή ανήκει στην υποενότητα «3.1. Φθόγγοι» και ότι στις προηγούμενες σελίδες οι συγγραφείς ρητά εξηγούν ότι τα στοιχεία μέσα στις αγκύλες είναι φθόγγοι (δηλαδή ήχοι) και όχι γράμματα. Συνεπώς, η εκστρατεία αυτή για την παραπληροφόρηση και τρομοκράτηση δασκάλων, γονέων και μαθητών βασίζεται σε χαλκευμένα στοιχεία.
Θα μπορούσαμε να επεκταθούμε περισσότερο και να εξηγήσουμε ότι η διάκριση των συμφώνων (των λεγόμενων συμφωνικών φθόγγων) σε τριβόμενα, κλειστά κ.τ.λ. είναι διάκριση κατά τον τρόπο άρθρωσης και, επομένως, ριζικά διαφορετική από τη διάκριση κατά τον τόπο ή το σημείο άρθρωσης, η οποία μας δίνει κατηγορίες όπως «οδοντικά», «χειλοδοντικά» κ.τ.λ. και -επομένως- η ειρωνική παρατήρηση της κ. Χρυσού στη σελ. 6 του άρθρου «Τα χειλικά, οδοντικά και λαρυγγικά σύμφωνα ενώθηκαν, ανακατεύθηκαν και ξαναχωρίστηκαν όπως βόλευε τους συγγραφείς σε τριβόμενα και κλειστά!»φανερώνει και πάλι παρανόηση για βασικές αρχές της γλωσσολογίας που διδάσκονται σε όλα τα παιδαγωγικά και φιλολογικά τμήματα των πανεπιστημίων.
Επίσης, θα μπορούσαμε να διατυπώσουμε σειρά επιστημονικών επιχειρημάτων που αποδεικνύουν ότι οι γλωσσικοί μύθοι τους οποίους δείχνει να προσυπογράφει η συντάκτρια του κειμένου (περί δυσλεξίας λόγω μονοτονικού, περί μουσικότητας των φθόγγων, περί της Ελληνικής ως μη συμβατικής γλώσσας, περί της Ελληνικής ως αρχαιότερης γλώσσας όλων των λαών του κόσμου κ.ά.) δεν είναι παρά εθνικά επικίνδυνοι μύθοι που δεν ευσταθούν επιστημονικά.
Δεν θα σχολιάσουμε καν τις θέσεις της συντάκτριας του κειμένου περί κινδύνων που διατρέχει η Ελληνική από την απώλεια της ετυμολογίας λόγω της χρήσης της φωνητικής ορθογραφίας. Κανείς δεν υποστήριξε τη χρήση της φωνητικής ορθογραφίας ούτε την απλοποίηση της ιστορικής ορθογραφίας στο συγκεκριμένο εγχειρίδιο. Η παρουσίαση των φθόγγων στη νέα σχολική γραμματική δεν είναι δυνατόν να εκληφθεί κατά κανένα τρόπο ως προτροπή σε αλλαγή του αλφαβήτου, καθώς το αλφάβητο παρουσιάζεται αυτούσιο και με αναλυτικό τρόπο.
Η δε παρουσίαση των φθόγγων στη γραμματική δεν συνιστά καινοτομία• τους φθόγγους τους παρουσίαζαν (ξεκινούσαν μάλιστα από αυτούς και μετά πήγαιναν στα γράμματα) και οι προηγούμενες σχολικές γραμματικές. Οι κατηγορίες, λοιπόν, θεωρούμε ότι είναι παντελώς αβάσιμες και ίσως σκόπιμα κινδυνολογικές και διχαστικές σε μια δύσκολη χρονική συγκυρία για τη χώρα μας και τον λαό της.

*******

Για τους παραπάνω λόγους, ως ειδικοί επιστήμονες στον τομέα της γλωσσολογίας και πανεπιστημιακοί δάσκαλοι...
Αναρωτιόμαστε πώς είναι δυνατόν μια εκπαιδευτικός που δεν παραδέχεται στοιχειώδεις αρχές της γλωσσικής επιστήμης, όπως είναι η διαφορά μεταξύ ήχων και γραμμάτων, βασιζόμενη σε παρανοήσεις και αβάσιμα συμπεράσματα να αμφισβητεί την εγκυρότητα ενός διδακτικού εγχειριδίου, που έχει εγκριθεί από τους αρμόδιους φορείς της Πολιτείας και αποτελεί έργο ειδικών επιστημόνων και το οποίο, ως δασκάλα, καλείται να διδάξει.
Θεωρούμε θλιβερό το γεγονός ότι ένα άρθρο με τόσο φτωχά, εσφαλμένα και αντιεπιστημονικά επιχειρήματα αναπαράγεται και να διαδίδεται άκριτα στο διαδίκτυο και στα Μ.Μ.Ε. και αναγορεύεται σε μείζον θέμα συζήτησης.
Επιβεβαιώνουμε την πέραν πάσης αμφιβολίας επιστημονικά ορθή παρουσίαση των φωνηέντων της Νέας Ελληνικής στο νέο εγχειρίδιο.
Ναι, κανένας γλωσσολόγος δεν αμφιβάλλει ότι η Νέα Ελληνική έχει 5 φωνήεντα, τους φθόγγους [α], [ε], [ι], [ο], [ου], οι οποίοι στον γραπτό λόγο αναπαρίστανται με τα επτά γράμματα της αλφαβήτου άλφα, έψιλον, ήτα, γιώτα, ύψιλον, όμικρον, ωμέγα και τους συνδυασμούς των γραμμάτων αυτών ως διψήφων.
Καταδικάζουμε την ανάρμοστη στοχοποίηση και διαπόμπευση των συναδέλφων στο διαδίκτυο και την κατασυκοφάντηση του επιστημονικού τους έργου με ανυπόστατες κατηγορίες.
Ζητάμε, όπως γίνεται σε κάθε πολιτισμένη χώρα, η κρίση ενός επιστημονικού έργου ή μιας επιστημονικής άποψης ή ενός επιστημονικού ζητήματος να γίνεται με βάση τεκμηριωμένες μεθόδους και αληθή επιχειρήματα από τους ειδικούς στην οικεία επιστήμη.
Έτσι λοιπόν, όπως για μια ασθένεια συμβουλευόμαστε τον «γιατρό», για τον σεισμό τον «σεισμολόγο», για ένα νομικό ζήτημα τον «δικηγόρο», για μια γεωργική καλλιέργεια τον «γεωπόνο», για ζητήματα γλώσσας και γλωσσικής εκπαίδευσης, παρά το γλωσσικό μας αισθητήριο, είναι σκόπιμο να συμβουλευόμαστε τον «γλωσσολόγο».

Ακολουθούν Υπογραφές

[KostasD33]

και οι υπογραφές είναι



Υπογραφές
1. Ελένη Αγαθοπούλου, γλωσσολόγος, Επίκουρη Καθηγήτρια Α.Π.Θ.
2. Γεωργία Αγγουράκη, γλωσσολόγος, Επίκουρη Καθηγήτρια
Πανεπιστημίου Κύπρου
3. Αγγελική Αθανασιάδου, γλωσσολόγος, Καθηγήτρια Α.Π.Θ.
4. 'Αρτεμις Αλεξιάδου, γλωσσολόγος, Καθηγήτρια Πανεπιστημίου
Στουτγκάρδης
5. Θεοδώρα Αλεξοπούλου, γλωσσολόγος, Ερευνήτρια
Πανεπιστημίου Cambridge
6. Έλενα Αναγνωστοπούλου, γλωσσολόγος, Καθηγήτρια
Πανεπιστημίου Κρήτης
7. 'Αννα Αναστασιάδη-Συμεωνίδη, γλωσσολόγος, Καθηγήτρια
Α.Π.Θ.
8. Γιώργος Ανδρουλάκης, γλωσσολόγος, Αναπληρωτής Καθηγητής
Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
9. Γιάννης Ανδρουτσόπουλος, γλωσσολόγος, Καθηγητής
Πανεπιστημίου Αμβούργου
10. Ελένη Αντωνοπούλου, γλωσσολόγος, Καθηγήτρια Ε.Κ.Π.Α.
11. Σπύρος Αρμοστή, γλωσσολόγος, Ερευνητής Ανοικτού
Πανεπιστημίου Κύπρου
12. Αργύρης Αρχάκης, γλωσσολόγος, Αναπληρωτής Καθηγητής
Πανεπιστημίου Πατρών
13. Ευγενία Βασιλάκη, γλωσσολόγος, Λέκτορας Πανεπιστημίου
Θεσσαλίας
14. Σοφία Βασιλάκη, γλωσσολόγος, Καθηγήτρια INALCO
15. Σπυριδούλα Βαρλοκώστα, γλωσσολόγος, Αναπληρώτρια
Καθηγήτρια Ε.Κ.Π.Α.
16. Ιωάννης Βελούδης, γλωσσολόγος, Καθηγητής Α.Π.Θ.
17. Ράνια Βοσκάκη, γλωσσολόγος, Ερευνήτρια, Κέντρο Ελληνικής
Γλώσσας
18. Ζωή Γαβριηλίδου, γλωσσολόγος, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια
.Π.Θ.
19. Ιωάννης Γαλαντόμος, γλωσσολόγος, Λέκτορας (υπό διορισμό)
Πανεπιστημίου Αιγαίου
20. Θανάσης Γεωργακόπουλος, γλωσσολόγος, Επισκέπτης Ερευνητής
Humboldt Universität
21. Έφη Γεωργαλά, γλωσσολόγος, Ερευνήτρια Πανεπιστημίου
Γενεύης
22. Μαριάνθη Γεωργαλλίδου, γλωσσολόγος, Επίκουρη Καθηγήτρια
Πανεπιστημίου Αιγαίου
23. Γεώργιος Γιαννάκης, γλωσσολόγος, Αναπληρωτής Καθηγητής
Α.Π.Θ.
24. Αναστασία Γιαννακίδου, γλωσσολόγος, Καθηγήτρια
Πανεπιστημίου Σικάγο
25. Γιαννούλα Γιαννουλοπούλου, γλωσσολόγος, Αναπληρώτρια
Καθηγήτρια Ε.Κ.Π.Α.
26. ιονύσης Γούτσος, γλωσσολόγος, Αναπληρωτής Καθηγητής
Ε.Κ.Π.Α.
27. Έλενα Γρίβα, γλωσσολόγος, Επίκουρη Καθηγήτρια Πανεπιστημίου
υτικής Μακεδονίας
28. Ρέα ελβερούδη, γλωσσολόγος, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια
Ε.Κ.Π.Α.
29. Βασιλική ενδρινού, γλωσσολόγος, Καθηγήτρια Ε.Κ.Π.Α.
30. Ελεωνόρα ημελά, γλωσσολόγος, ιδάκτορας Πανεπιστημίου
Πατρών
31. Μαρία ημητρακοπούλου, γλωσσολόγος, Ερευνήτρια Κέντρου
Ελληνικής Γλώσσας
32. Πέτρος ιατσέντος, γλωσσολόγος, Ερευνητής ATER,
Πανεπιστήμιο Στρασβούργου
33. Αγγελική Ευθυμίου, γλωσσολόγος, Επίκουρη Καθηγήτρια .Π.Θ.
34. David Holton, γλωσσολόγος, Καθηγητής Πανεπιστημίου
Cambridge
35. Ειρήνη Θεοδωροπούλου, γλωσσολόγος, Επίκουρη Καθηγήτρια
Πανεπιστημίου Qatar
36. Μαρία Θεοδωροπούλου, γλωσσολόγος, Επίκουρη Καθηγήτρια
Α.Π.Θ.
37. Ευαγγελία Θωμαδάκη, γλωσσολόγος, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια
.Π.Θ.
38. ήμητρα Θεοφανοπούλου-Κοντού, γλωσσολόγος, Ομότιμη
Καθηγήτρια Ε.Κ.Π.Α.
39. Μαρία Ιακώβου, γλωσσολόγος, Επίκουρη Καθηγήτρια Ε.Κ.Π.Α.
40. Σαβίνα Ιατρίδου, γλωσσολόγος, Καθηγήτρια M.I.T.
41. Brian D. Joseph, γλωσσολόγος, ιακεκριμένος Καθηγητής, The
Ohio State University
42. Εύβοια Καϊναδά, γλωσσολόγος, Ερευνήτρια Πανεπιστημίου
Ιωαννίνων, ιδάσκουσα Τ.Ε.Ι. Πατρών
43. Μάρω Κακριδή-Φερράρι, γλωσσολόγος, Επίκουρη Καθηγήτρια
Ε.Κ.Π.Α.
44. Αλέξης Καλοκαιρινός, γλωσσολόγος, Αναπληρωτής Καθηγητής
Πανεπιστημίου Κρήτης
45. Κωνσταντίνος Κακαρίκος, γλωσσολόγος, ιδάκτορας Ε.Κ.Π.Α.
46. Σταύρος Καμαρούδης, γλωσσολόγος, Επίκουρος Καθηγητής
Πανεπιστημίου υτικής Μακεδονίας
47. Κώστας Κανάκης, γλωσσολόγος, Επίκουρος Καθηγητής
Πανεπιστημίου Αιγαίου
48. Ιωάννα Κάππα, γλωσσολόγος, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια
Πανεπιστημίου Κρήτης
49. Ελένη Καραντζόλα, γλωσσολόγος, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια
Πανεπιστημίου Αιγαίου
50. Πέτρος Καρατσαρέας, γλωσσολόγος, ιδάκτορας Πανεπιστημίου
Cambridge
51. Ρεγγίνα Καρούσου-Φωκά, γλωσσολόγος, Λέκτορας Πανεπιστημίου
Cambridge
52. Μαριλένα Καρυολαίμου, γλωσσολόγος, Αναπληρώτρια
Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Κύπρου
53. ήμητρα Κατή, γλωσσολόγος, Καθηγήτρια Ε.Κ.Π.Α.
54. Γεωργία Κατσιμαλή, γλωσσολόγος, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια
Πανεπιστημίου Κρήτης
55. Μαριάννα Κατσογιάννου, γλωσσολόγος, Αναπληρώτρια
Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Κύπρου
56. Γεωργία Κατσούδα, γλωσσολόγος, Ερευνήτρια Γ΄, Ακαδημία
Αθηνών
57. Αξιώτης Κεχαγιάς, γλωσσολόγος, ιδάκτορας/Ερευνητής
University College London
58. Μαριάννα Κονδύλη, γλωσσολόγος, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια
Πανεπιστημίου Πατρών
59. Βάλια Κορδώνη, γλωσσολόγος, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια
Πανεπιστημίου Saarland
60. Σταυρούλα Κούστα, γλωσσολόγος, ιδάκτορας Πανεπιστημίου
Cambridge
61. Ελίζα Κουτούπη-Κητή, γλωσσολόγος, Καθηγήτρια Α.Π.Θ.
62. ημήτριος Κουτσογιάννης, γλωσσολόγος, Αναπληρωτής
Καθηγητής Α.Π.Θ.
63. Σταματία Κουτσουλέλου, γλωσσολόγος, Αναπληρώτρια
Καθηγήτρια Ε.Κ.Π.Α.
64. ήμητρα Λαζαρίδου-Χατζηγώγα, γλωσσολόγος, Ερευνήτρια
Queen Mary University of London
65. Σοφία Λαμπροπούλου, γλωσσολόγος, Λέκτορας Πανεπιστημίου
Λίβερπουλ
66. Χρυσούλα Λασκαράτου, γλωσσολόγος, Καθηγήτρια Ε.Κ.Π.Α.
67. 'Αγγελος Λέγγερης, γλωσσολόγος, Ερευνητής Α.Π.Θ.
68. Winfried Lechner, γλωσσολόγος, Αναπληρωτής Καθηγητής
Ε.Κ.Π.Α.
69. Μαρίκα Λεκάκου, γλωσσολόγος, Επίκουρη Καθηγήτρια
Πανεπιστημίου Ιωαννίνων
70. Peter Mackridge, γλωσσολόγος, Ομότιμος Καθηγητής
Πανεπιστημίου Οξφόρδης
71. Μαριάνθη Μακρή-Τσιλιπάκου, γλωσσολόγος, Καθηγήτρια Α.Π.Θ.
72. Χριστίνα Μανουηλίδου, γλωσσολόγος, Λέκτορας Πανεπιστημίου
Πατρών
73. Θεόδωρος Μαρίνης, γλωσσολόγος, Καθηγητής Πανεπιστημίου
Reading
74. Γεώργιος Μαρκόπουλος, γλωσσολόγος, Επίκουρος Καθηγητής
Ε.Κ.Π.Α.
75. Θοδωρής Μαρκόπουλος, γλωσσολόγος, Λέκτορας (υπό διορισμό)
Πανεπιστημίου Πατρών
76. Βασιλική Μάρκου, γλωσσολόγος, Ερευνήτρια Κ.Ε.Γ.
77. Σοφία Μαρμαρίδου, γλωσσολόγος, Καθηγήτρια Ε.Κ.Π.Α.
78. Μαρία Μαστροπαύλου, γλωσσολόγος, Λέκτορας Πανεπιστημίου
Ιωαννίνων
79. ημήτρης Μαυρέας, γλωσσολόγος, ιδάκτορας Γλωσσολογίας
Ε.Κ.Π.Α.
80. ήμητρα Μελισσαροπούλου, γλωσσολόγος, ιδάσκουσα
Πανεπιστημίου Πατρών & Ανοικτού Πανεπιστημίου Κύπρου
81. Jason Merchant, γλωσσολόγος, Καθηγητής Πανεπιστημίου Σικάγο
82. Γιώργος Μικρός, γλωσσολόγος, Αναπληρωτής Καθηγητής
Ε.Κ.Π.Α.
83. ημήτρης Μιχελιουδάκης, γλωσσολόγος, ιδάκτορας
Πανεπιστημίου Cambridge
84. Αμαλία Μόζερ, γλωσσολόγος, Καθηγήτρια Ε.Κ.Π.Α.
85. Σπύρος Μοσχονάς, γλωσσολόγος, Αναπληρωτής Καθηγητής
Ε.Κ.Π.Α.
86. Ευδοκία Μπαλάση, γλωσσολόγος, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια
Ε.Κ.Π.Α.
87. Μαρία Μπαλτατζάνη, γλωσσολόγος, Επίκουρη Καθηγήτρια
Πανεπιστημίου Ιωαννίνων
88. Σπυριδούλα Μπέλλα, γλωσσολόγος, Επίκουρη Καθηγήτρια
Ε.Κ.Π.Α.
89. Θεόδωρος Μωυσιάδης, γλωσσολόγος, Ερευνητής, Κέντρο
Λεξικολογίας
90. Tώνια Νενοπούλου, γλωσσολόγος, Καθηγήτρια, Α.Π.Θ.
91. Βασιλική Νικηφορίδου, γλωσσολόγος, Καθηγήτρια Ε.Κ.Π.Α.
92. Κατερίνα Νικολαΐδου, γλωσσολόγος, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια
Α.Π.Θ.
93. Καλομοίρα Νικολού, γλωσσολόγος, Λέκτορας (υπό διορισμό)
Πανεπιστημίου Αιγαίου
94. Κώστας . Ντίνας, γλωσσολόγος, Καθηγητής Πανεπιστημίου
υτικής Μακεδονίας
95. Γιώργος Ι. Ξυδόπουλος, γλωσσολόγος, Επίκουρος Καθηγητής
Πανεπιστημίου Πατρών
96. έσποινα Παπαδοπούλου, γλωσσολόγος, Επίκουρη Καθηγήτρια
Α.Π.Θ.
97. ημήτρης Παπαζαχαρίου, γλωσσολόγος, Επίκουρος Καθηγητής
Πανεπιστημίου Πατρών
98. Γεώργιος Παπαναστασίου, γλωσσολόγος, Επίκουρος Καθηγητής
Α.Π.Θ. & ιευθυντής του Ινστιτούτου Νεοελληνικών Σπουδών
99. Φοίβος Παναγιωτίδης, γλωσσολόγος, Αναπληρωτής Καθηγητής
Πανεπιστημίου Κύπρου
100. 'Αννα Παναγιώτου, γλωσσολόγος, Καθηγήτρια Πανεπιστημίου
Κύπρου
101. Ελένη Παναρέτου, γλωσσολόγος, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια
Ε.Κ.Π.Α.
102. Νίκος Παντελίδης, γλωσσολόγος, Αναπληρωτής Καθηγητής
Ε.Κ.Π.Α.
103. Ευάγγελος Β. Πετρούνιας, γλωσσολόγος, Ομότιμος Καθηγητής
Α.Π.Θ.
104. Περικλής Πολίτης, γλωσσολόγος, Επίκουρος Καθηγητής, Α.Π.Θ.
105. Απόστολος Πούλιος, γλωσσολόγος, ιδάκτορας Α.Π.Θ.
106. Μαρία Πουλοπούλου, γλωσσολόγος, Ε.Ε.Ι.Π. Πανεπιστημίου
Κρήτης
107. Όλγα Προφίλη, γλωσσολόγος, ιδάκτορας Πανεπιστημίου της
Grenoble
108. Αγγελική Ράλλη, γλωσσολόγος, Καθηγήτρια Πανεπιστημίου
Πατρών
109. Ανθή Ρεβυθιάδου, γλωσσολόγος, Επίκουρη Καθηγήτρια Α.Π.Θ.
110. 'Αννα Ρούσσου, γλωσσολόγος, Καθηγήτρια Πανεπιστημίου
Πατρών
111. Ειρήνη Σανουδάκη, γλωσσολόγος, Ερευνήτρια Πανεπιστημίου
Bangor
112. Σωτηρία Σβώρου, γλωσσολόγος, Καθηγήτρια San Jose State
University
113. Ευστάθιος Σελίμης, γλωσσολόγος, Επιστ. Συνεργάτης ΑΤΕΙ
Καλαμάτας, ιδάσκων Ε.Κ.Π.Α. & Ερευνητής Κ.Ε.Γ.
114. Μαρία Σηφιανού, γλωσσολόγος, Καθηγήτρια Ε.Κ.Π.Α
115. Γιώργος Σπαθάς, γλωσσολόγος, Ερευνητής Πανεπιστημίου
Στουτγκάρδης
116. Βασίλειος Σπυρόπουλος, γλωσσολόγος, Λέκτορας Ε.Κ.Π.Α.
117. Αναστασία Στάμου, γλωσσολόγος, Λέκτορας Πανεπιστημίου
υτικής Μακεδονίας
118. 'Αννα Σφακιανάκη, γλωσσολόγος, ιδάκτορας Α.Π.Θ.
119. Αλέξανδρος Τάντος, γλωσσολόγος, Λέκτορας (υπό διορισμό)
Α.Π.Θ.
120. Μαρίνα Τερκουράφη, γλωσσολόγος, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια
Πανεπιστημίου Illinois at Urbana-Champaign
121. Αρχόντω Τερζή, γλωσσολόγος, Καθηγήτρια Τ.Ε.Ι. Πάτρας
122. Μαρίνα Τζακώστα, γλωσσολόγος, Επίκουρη Καθηγήτρια
Πανεπιστημίου Κρήτης
123. ήμητρα Τζανιδάκη-Kreps, γλωσσολόγος, ιδάσκουσα
Πανεπιστημίου Reading
124. Νίνα Τοπιντζή, γλωσσολόγος, Επίκουρη Καθηγήτρια
Πανεπιστημίου Λειψίας
125. Αναστάσιος Τσαγγαλίδης, γλωσσολόγος, Αναπληρωτής
Καθηγητής Α.Π.Θ.
126. Ιάνθη Μαρία Τσιμπλή, γλωσσολόγος, Καθηγήτρια Α.Π.Θ.
127. Σταυρούλα Τσιπλάκου, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Ανοικτού
Πανεπιστημίου Κύπρου
128. Αγγελική Τσόκογλου, γλωσσολόγος, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια
Ε.Κ.Π.Α.
129. Συμεών Τσολακίδης, γλωσσολόγος, Επίκουρος Καθηγητής
Πανεπιστημίου Frederick
130. Γιώργος Τσούλας, γλωσσολόγος, Επίκουρος Καθηγητής
Πανεπιστήμιου York
131. Σάββας Τσοχατζίδης, γλωσσολόγος, Καθηγητής Α.Π.Θ.
132. Κατερίνα Φραντζή, γλωσσολόγος, Επίκουρη Καθηγήτρια
Πανεπιστημίου Αιγαίου
133. Γεωργία Φωτιάδου, γλωσσολόγος, Ερευνήτρια Α.Π.Θ.
134. Ανθή Χαϊδά, γλωσσολόγος, Ερευνήτρια Ε.Κ.Π.Α.
135. Χριστόφορος Χαραλαμπάκης, γλωσσολόγος, Καθηγητής Ε.Κ.Π.Α.
136. Σωφρόνης Χατζησαββίδης, γλωσσολόγος, Καθηγητής Α.Π.Θ.
137. έσποινα Χειλά-Μαρκοπούλου, γλωσσολόγος, Ομότιμη
Καθηγήτρια Ε.Κ.Π.Α.
138. Μαρία Χονδρογιάννη, γλωσσολόγος, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια
Πανεπιστημίου Westminster
139. Μάριος Χρύσου, γλωσσολόγος, Αναπληρωτής Καθηγητής
Ε.Κ.Π.Α.
140. Αγγελική Ψάλτου-Joycey, γλωσσολόγος, Καθηγήτρια Α.Π.Θ. &
Πρόεδρος Ελληνικής Εταιρίας Εφαρμοσμένης Γλωσσολογίας

[κώστας]

[size=14]KostasD33
Όλοι οι παραπάνω συμμετέχουν στην συνωμοσία εξαφάνισης αρχικού κεφαλαίου δέλτα.[/size]

[KostasD33]

όλοι μα όλοι σου λέω.....


Το αστείο για εμένα είναι ότι όταν διάβασα το αρχικό ποστ χωρίς να ξέρω όλα τα υπόλοιπα φυσικά λέω, δεν μπορεί κάποια παρλαπίπα είναι όπως πολλές…

Το τραγικό είναι ότι ναι μεν είναι παρλαπίπα αλλά αναδημοσιεύτηκε από εκατοντάδες σελίδες και καλά δημοσιογραφικές με τις ίδιες μπούρδες της δασκάλας της 1ης Δημοτικού, τίτλο ΣΟΚ, και κανείς μα κανείς δεν ξεφύλλισε την ίδια την ουσία να δει τι ήταν….
Ακόμα και χτες βρήκα να αναπαράγουν την αρχική καταγγελία και σε ψιλά γράμματα να λένε ότι κάποιοι άλλοι λένε ότι ναι δεν είναι έτσι…
Ο τίτλος όμως τίτλος… κλέψαμε το ωμέγα

[larus audouinii]

Σερφάρω και το επισυνάπτω. http://www.antinews.gr/2012/07/16/170954/  (Πολύδωρας: προμελετημένη η διάλυση της ελληνικής γλώσσας)
 !
Πράγματι, αν λάβω υπόψιν ενα- δυο σχολιασμούς που διάβασα πρόχειρα, είναι και αστείο και δραματικό.

[titica]

[quote user="κώστας" post="368300"][size=14]KostasD33
Όλοι οι παραπάνω συμμετέχουν στην συνωμοσία εξαφάνισης αρχικού κεφαλαίου δέλτα.[/size][/quote]

Χαχα!!! Όντως τα Δ δεν υπάρχουν στα ονόματα!  :razz:

[apolymanseis-myoktonies]

Και υπαρχει και αυτο....


Αθήνα
Για «ψεύδη» και «ανυπόστατους αστικούς μύθους» κάνουν λόγο οι συγγραφείς του εγχειρίδιου της «Γραμματικής Ε΄και ΣΤ΄Δημοτικού» οι οποίοι μιλούν, για πρώτη φορά, από τότε που ξέσπασε ο θόρυβος γύρω από το θέμα των φθόγγων, των φωνηέντων και των συμφώνων της ελληνικής γλώσσας, έτσι όπως διδάσκονται μέσω του εγχειριδίου.

Η συγγραφική ομάδα αποτελείται από τους Ειρήνη Φιλιππάκη - Warburton ομότιμη καθηγήτρια Γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο Reading, Μιχάλη Γεωργιαφέντη λέκτορα Γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Γιώργο Κοτζόγλου επίκουρο καθηγητή Γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, και Μαργαρίτα Λουκά εκπαιδευτικός Π.Ε.

Όπως δήλωσε στο ΑΜΠΕ ο κ. Γεωργιαφέντης, είναι η πρώτη φορά που η συγγραφική ομάδα αποφάσισε να εκδώσει ανακοίνωση μετά την κατάθεση απόψεων τόσο από τον καθηγητή Γ. Μπαμπινιώτη όσο και από τις ανακοινώσεις 140 καθηγητών γλωσσολογίας, που αντικρούουν τις απόψεις δασκάλας -αλλά και διαφόρων άλλων που συντάχθηκαν μαζί της- στην εικασία περί «συρρίκνωσης» της γλώσσας.

Η διάσταση που πήρε το θέμα ήταν ένας ακόμη λόγος που ώθησε τη συγγραφική ομάδα να εκδώσει την άποψή της, ανήσυχη για τις τυχόν συνέπειες από την διάδοση αυτών των απόψεων.

Η ανακοίνωση της συγγραφικής ομάδας έχει ως εξής:

«Με αίσθημα ευθύνης απέναντι σε δασκάλους, γονείς και μαθητές είχαμε συνειδητά αρχικά επιλέξει να μην απαντήσουμε στις ανακρίβειες, στις παρανοήσεις και στα ψεύδη σχετικά με το εγχειρίδιο 'Γραμματική Ε' και Στ' Δημοτικού' που κατακλύζουν το διαδίκτυο και κάποια ΜΜΕ εδώ και σχεδόν τρεις εβδομάδες. Αναλογιζόμενοι ότι πυρήνας των διαδιδόμενων ανυπόστατων φημών υπήρξε ένα συναισθηματικά φορτισμένο, αλλά ατυχές, κείμενο μιας δασκάλας, το οποίο αναρτήθηκε στον ιστότοπο του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε. «Αλέξανδρος Δελμούζος», σκεφτήκαμε ότι η παρέμβασή μας θα έδινε στο ζήτημα διαστάσεις μεγαλύτερες από την πραγματική του αξία.

» Εξάλλου, από την πρώτη στιγμή έμπειροι μελετητές της γλώσσας (με πρώτο τον Ν. Σαραντάκο) απάντησαν με άρθρα τους σε ιστολόγια. Το γεγονός δε ότι πολλοί εκπαιδευτικοί επισήμαναν δημόσια τις ανακρίβειες του άρθρου και έσπευσαν να διαχωρίσουν τη θέση τους από την ανενημέρωτη δασκάλα μάς καθησύχασε και επιβεβαίωσε ότι οι εκπαιδευτικοί είναι ενήμεροι και επαρκώς καταρτισμένοι.
»Ωστόσο, δυστυχώς, η επιλογή μας να μην απαντήσουμε μέχρι τώρα επέτρεψε σε ιστότοπους και ΜΜΕ να αναπαραγάγουν μύρια όσα ψεύδη για το έργο μας και εμάς προσωπικά. Και τι δεν ειπώθηκε; Ότι η νέα σχολική γραμματική δεν περιλαμβάνει τα γράμματα ήτα, ύψιλον, ωμέγα, ξι, ψι, ότι προτείνει την κατάργηση της ιστορικής ορθογραφίας, ότι αποτελεί μέρος οργανωμένου σχεδίου για την 'άλωση' της ελληνικής γλώσσας και του ελληνικού πολιτισμού, ότι τα μέλη της συγγραφικής ομάδας αποτελούν όργανα οποιασδήποτε υπαρκτής ή φανταστικής συνωμοσίας και ό,τι άλλο μπορεί να βάλει ο νους του ανθρώπου.

» Μάλιστα, στις αναδημοσιεύσεις οι ανακρίβειες αυτές διανθίστηκαν και με πρόσθετα παντελώς ψεύτικα στοιχεία. Έτσι, για παράδειγμα, επιλεγμένα αποσπάσματα από μια παλιότερη επιστημονική ανακοίνωση της καθηγήτριας Ειρήνης Φιλιππάκη-Warburton παρουσιάζονται δολίως ακόμα και σε εφημερίδες ως 'απάντηση' στο άρθρο, ενώ η σελίδα 36 της Γραμματικής, όπου απεικονίζονται τα σύμφωνα και τα φωνήεντα της γλώσσας, δηλαδή οι φωνηεντικοί και οι συμφωνικοί φθόγγοι, αποκόπτεται σκόπιμα από τις προηγούμενες ώστε να δοθεί η εντύπωση ότι εξαφανίστηκαν κάποια γράμματα από το ελληνικό αλφάβητο.

» Το όλο θέμα θα ήταν απλώς χαρακτηριστικό δείγμα του τρόπου με τον οποίο ανυπόστατοι αστικοί μύθοι εξαπλώνονται στο διαδίκτυο, αν τα ψεύδη αυτά δε μεγεθύνονταν τόσο ώστε να απασχολήσουν και αρκετά ΜΜΕ. Έτσι, ένα στην ουσία ανύπαρκτο ζήτημα έφτασε να απασχολεί εκπαιδευτικούς, γονείς και μαθητές, να δίνει το έναυσμα για κυνήγι μαγισσών και, τέλος, να ρίχνει νερό στον μύλο της προσωπικής προβολής αυτόκλητων υπερασπιστών της ελληνικής γλώσσας (τόσο επιστημονικά καταρτισμένων που δεν είναι σε θέση να κάνουν τη βασική διάκριση ανάμεσα στους φθόγγους και τα γράμματα).

» Δε θα προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε εδώ τα αυτονόητα. Ο αριθμός και η ταυτότητα των φωνηέντων και των συμφώνων της Νέας Ελληνικής είναι γνωστά σε οποιονδήποτε γνωρίζει βασικές αρχές της γραμματικής δομής της γλώσσας μας και παρακολουθεί τις εξελίξεις στον τομέα της γλώσσας και γλωσσολογίας τα τελευταία ογδόντα τουλάχιστον χρόνια. Γίνονται αμέσως κατανοητά από όποιον έχει διαβάσει το εγχειρίδιο «Γραμματική Ε΄και Στ Δημοτικού» ή οποιαδήποτε άλλη έγκυρη επιστημονική γραμματική της Νέας Ελληνικής.

» Εξάλλου, μετά την τεκμηριωμένη ανακοίνωση του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας δια του προέδρου του, καθηγητή κ. Καζάζη, μετά τις εύστοχες παρεμβάσεις του καθηγητή κ. Μπαμπινιώτη, αλλά κυρίως μετά τη λεπτομερέστατη και εμπεριστατωμένη τοποθέτηση 140 έγκριτων συναδέλφων γλωσσολόγων, στην οποία ανασκευάζονται ένα προς ένα τα ψευδοεπιχειρήματα της συντάκτριας του άρθρου, δε μένουν περιθώρια αμφισβήτησης ότι το θέμα δεν υφίσταται.

» Το μόνο ουσιαστικό ερώτημα που μένει ανοιχτό, το μόνο που πρέπει να μας απασχολήσει όλους σοβαρά -και μάλιστα στις παρούσες πολύ δύσκολες περιστάσεις που περνάει η χώρα μας- είναι σε τι εκδηλώσεις υστερίας μπορεί να οδηγήσει ο συνδυασμός βαθιάς άγνοιας, ελλιπούς ενημέρωσης και άκρατου φανατισμού».
Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

[saliara]

Μου το στείλανε σε mail.. Νομίζω ότι σε αυτό το θέμα ταιριάζει...

ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ "Ν" ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ

Κάθε γράμμα του Ελληνικού Αλφαβήτου εκπέμπει ήχο και εικόνα. Κάθε λέξη τέθηκε από τους «Ονοματοθέτες», νομοθέτες θα τους λέγαμε σήμερα, με ακρίβεια και όχι τυχαία και έχει άμεση σχέση Αιτίας και Αιτιατού, μεταξύ Σημαίνοντος και Σημαινομένου.
Εάν πάμε δε  στις Επιστήμες, τα παραδείγματα είναι  ατελείωτα και άκρως διαφωτιστικά, αλλά και διδακτικά για τις επόμενες γενεές.

Το "Ν"  συντονίζει τον εγκέφαλο.
Σχετικά πρόσφατα (1996) στο Ιατρικό Περιοδικό MEDIZIN-JURNAL στην Γερμανία, δημοσιεύτηκε μία επιστημονική εργασία, σύμφωνα με την οποίαν:

«Η εκφορά του γράμματος  «Ν»  μεταφέρει οξυγόνο στον εγκέφαλο και ότι δεν ήταν τυχαίο το γεγονός της τοποθέτησης του «Ν» στο μέσον ακριβώς του Αλφαβήτου  -  στο
πρώτο Ελληνικό Αλφάβητο με τα 27 γράμματα ».
 
(Εκτός αυτού  στο Χάρβαρντ, από ιατρικές έρευνες διαπιστώθηκε ότι η απαγγελία των Ομηρικών Επών στο πρωτότυπο, εκτός των άλλων, κάνει καλό στην καρδιά,  ως αναπνευστική άσκηση.).
 
Και δικαιούμαι να ερωτήσω: Γιατί εμείς γίναμε διώκτες του «Ν»; Γιατί θέλομε να φτωχύνομε τον εγκέφαλο των επομένων γενεών στην χώρα μας;
Ως μάχιμος  Εκπαιδευτικός και συγγραφέας επιστημονικού συγγράμματος (ΔΥΣΛΕΞΙΑ, Αθήνα 1994, Εκδόσεις ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ, 6η Έκδοση σήμερα), νομιμοποιούμαι να ερωτήσω, αλλά και να προτείνω στο τέλος: Η Ελληνική Γλώσσα έχει πάρει πλέον μία μορφή τέτοια που δεν έχει ανάγκη από άλλες ακρότητες.

Όμως  αναρωτιέμαι: Είναι τυχαίο άραγε που καταργήσαμε το γράμμα  «Ν» στο τέλος των λέξεων και τα σχολικά μας βιβλία γράφουν το «εμβαδό » (!), αντί το εμβαδόν !!
(Στα σχολικά βοηθήματα όμως διαβάζομε « το εμβαδόΝ », δηλ. εκεί διατηρείται το Ν, ενώ το επίσημο Κράτος στα βιβλία (ΥΠΕΠΘ, Παιδαγωγικό Ινστιτούτο) το έχουν
καταργήσει !!

Για ποιον λόγο αυτή η ακρότητα: Για ποιον  λόγο επίσημα διδάσκομε στα σχολεία μας κανόνες που κατασκευάστηκαν αυθαίρετα, π.χ. χθες συνάντησα το Δήμαρχο (το
φίλο, το Σύμβουλο κλπ. κλπ.). Το γράμμα Ν είναι οργανικό και όταν το κόβομε πονάει. Είναι σαν να κόβομε το δακτυλάκι μας..
Εάν κάποιος αντιτείνει ότι αυτό είναι μία ασήμαντη λεπτομέρεια, θα πρέπει να του πούμε ότι «η λεπτομέρεια κρατάει τον Παρθενώνα»!

Να θυμίσω όμως εδώ και το  ωραίο, ειρωνικό κείμενο του Οδ. Ελύτη τότε : «ΓΙΑ ΜΙΑΝ ΟΠΤΙΚΗ ΤΟΥ ΗΧΟΥ», όπου καταλήγει :
«Κανένας Ηρώδης δεν θα τολμούσε να διατάξει τέτοια γενοκτονία, όπως αυτή του τελικού -Ν-, εκτός κι αν του' λειπε  η οπτική του ήχου.»

Ο Γ. Ρίτσος έγραψε επίσης: «Και οι λέξεις φλέβες είναι. Μέσα τους αίμα κυλάει.».

Δυστυχώς, όμως, διαπιστώνομε σήμερα ότι μετά το Νι, έρχεται και η σειρά του τελικού  Σίγμα (Σ). Κάποιοι  δημοσιογράφοι στα κανάλια λένε κιόλας: «η μέθοδο», η «οδό», «η
πλήρη! ένταξη» (!) κ.τ.ο.Καλλιεργούν έτσι αυθαίρετα ένα αρνητικό γλωσσικό  πρότυπο στους νέους μας με την τεράστια δύναμη των ΜΜΕ και το σχολείο  ανήμπορο να αντιδράσει, αλλά και την κοινωνία παθητικά να δέχεται ως περίπου μοιραία την εξέλιξη αυτή. Μετά από όλα αυτά διατυπώνω την εξής άποψη και καταθέτω στο Συνέδριό σας την δική μου «Θεωρία» για το εν λόγω ζήτημα:  
 
Διεθνώς μελετάται η μοναδική μουσικότητα της Ελληνικής Γλώσσας  και ο αντίκτυπός της στην πνευματική διαύγεια του ανθρώπου.
Το γράμμα «Ν» διεγείρει τον εγκέφαλο θετικά και  ενεργοποιεί  τον άνθρωπο να σκέφτεται σωστά. Το  τελικό Σίγμα ηρεμεί τον άνθρωπο. Αυτό το δέχεται και η σύγχρονη
Ψυχιατρική.

Οι Αρχαίοι Έλληνες τα εγνώριζαν όλα αυτά και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι μόνον εμείς  οι Έλληνες λέμε «Τα είπα με το Νι και με το Σίγμα»  και δεν λέμε  με άλλα γράμματα, (παρ΄όλο που έχομε στις καταλήξεις των λέξεων και άλλα γράμματα), διότι το Νι  ενεργοποιεί το μυαλό μας  να σκεφθούμε σωστά και το Σίγμα ηρεμεί την ψυχή μας, αφού  μιλήσουμε δημόσια ή ιδιωτικά.
Η σύγχρονη Ψυχογλωσσολογία δέχεται ότι η Γλώσσα και η Σκέψη γεννιούνται ταυτόχρονα και εξελίσσονται παράλληλα και συνιστούν ανά πάσα στιγμή μία αξεχώριστη ενότητα.
Η Γλώσσα  ενσαρκώνει την Σκέψη και η Σκέψη ουσιώνεται σε Γλώσσα. Είναι ένα νόμισμα με τις δύο όψεις του.Δεν μπορεί να υπάρχει η μία πλευρά, χωρίς την άλλη. Δεν μπορούσε να υπάρξει Ελληνική Σκέψη χωρίς την Ελληνική Γλώσσα.

Είναι γεγονός ότι η ποιότητα και ποσότητα «καταγραφών» στην Σκέψη προσδιορίζει και το νοητικό επίπεδο κάθε λαού. Επομένως και το νοητικό επίπεδο   καθορίζει και την ικανότητα της
δημιουργίας Πολιτισμού.
Το Ελληνικόν Αλφάβητον, στην πορεία των χιλιάδων ετών του ήταν αρχικά : Ιδεογραφικό, στη συνέχεια επινοήθηκε το Εικονογραφικό, έπειτα φθάσαμε στο  Γραμμογραφικό, κατόπιν στο Συλλαβογραφικό (Γραμμική Α και Β) και τέλος καθιερώθηκε το ισχύον σήμερα Φθογγογραφικό, που είναι αξεπέραστο και στο οποίο οφείλεται η δημιουργία της Ελληνικής Γλώσσας και του Ελληνικού Οικουμενικού Πολιτισμού.

Έχουμε χρέος να διαφυλάξουμε, ως κόρη οφθαλμού, την Ελληνική Γλώσσα και να αντισταθούμε στην κακοποίηση της.

Σπύρος Μάρκου Διευθυντής 3ου Δημ. Σχολείου Λαρίσης