Ο γιγάντιος παγετώνας Thwaites που βρίσκεται στη Δυτική Ανταρκτική και έχει έκταση περίπου 120 χιλιόμετρα– όσο δηλαδή η πολιτεία της Φλόριντα στις ΗΠΑ- είναι γνωστός ως ο «Παγετώνας της Αποκάλυψης» γιατί αν τελικά καταρρεύσει, θα αυξήσει δραματικά την στάθμη της θάλασσας και θα αποσταθεροποιήσει και θα παρασύρει τους γειτονικούς του παγετώνες.

Σε δύο μελέτες που δημοσιεύθηκαν στο επιστημονικό περιοδικό «Nature» την προηγούμενη εβδομάδα, οι επιστήμονες αναφέρουν ότι το ζεστό νερό έχει εισχωρήσει στις ρωγμές και τις σχισμές του παγετώνα, αποδυναμώνοντας τη δομική του ακεραιότητα. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι αν τελικά λιώσει ο Thwaites, η στάθμη της θάλασσας θα μπορούσε να αυξηθεί κατά περισσότερο από 60 εκατοστά – αρκετά για να βυθίσει τμήματα παράκτιων πόλεων παγκοσμίως, από το Τόκιο έως το Ντουμπάι και το Μαϊάμι. Αν οι πάγοι που περιβάλλουν τον Thwaites λιώσουν, η στάθμη της θάλασσας θα μπορούσε να αυξηθεί κατά 3 μέτρα.



Οι επιστήμονες παρατηρούν τη συμπεριφορά των παγετώνων χρησιμοποιώντας τεχνικές δορυφορικής απεικόνισης. Ωστόσο, στα τέλη του 2019, μια ομάδα Αμερικανών και Βρετανών ερευνητών από τη Διεθνή Συνεργασία για τον Παγετώνα Thwaites, χρησιμοποίησε ένα ειδικό τρυπάνι για να σφυρηλατήσει μια τρύπα σχεδόν 600 μέτρα βαθιά μέσα στον πάγο και στη συνέχεια έστειλε υδρόβια ρομπότ για να λάβουν μετρήσεις.

Ένα από τα ρομπότ, ένα τηλεκατευθυνόμενο όχημα που μοιάζει με τορπίλη και ονομάζεται Icefin, εντόπισε γιγαντιαίες σχισμές στον παγετώνα, οι οποίες κοίλωναν από το ζεστό νερό. Σε άλλα σημεία, ο πάγος διαβρωνόταν υπό διαφορετικές γωνίες από την ορμή του ωκεανού. Όλα αυτά συνέβαλαν στον κατακερματισμό και την συρρίκνωση του παγετώνα, ο οποίος σύμφωνα με τους επιστήμονες, είναι πλέον πιο εύθραυστος από ποτέ.

Αν και η ερευνητική ομάδα διαπίστωσε ότι ο Thwaites λιώνει με βραδύτερο ρυθμό από ό,τι πιστεύαμε προηγουμένως, ανακάλυψε ότι η υποχώρηση του παγετώνα-ο οποίος έχει χάσει σχεδόν 15 χιλιόμετρα πάγου από τα τέλη της δεκαετίας του 1990- δεν προέρχεται μόνο από το λιώσιμο, αλλά και από τη θραύση. Ορισμένοι αναλυτές πιστεύουν ότι ο παγετώνας Thwaites μπορεί να λιώσει σε εκατοντάδες ή και χιλιάδες χρόνια, ενώ άλλοι προβλέπουν ότι αυτό θα μπορούσε να συμβεί σε μόλις 5 χρόνια.




Η άνοδος της στάθμης της θάλασσας και η αύξηση της θερμοκρασίας των πόλων έχουν ήδη αρχίσει να καταστρέφουν την άγρια πανίδα της Αρκτικής και της Ανταρκτικής. Ωστόσο, το Icefin κατέγραψε και κάτι αναπάντεχα όμορφο στα 600 μέτρα κάτω από τον παγετώνα Thwaites: πολύχρωμες θαλάσσιες ανεμώνες που κολυμπούσαν σε ένα από τα πιο δύσκολα κλίματα της Γης.

«Ήμασταν τόσο κουρασμένοι που αναρωτηθήκαμε αν όντως το είδαμε αυτό», δήλωσε στο CBS η Μπρίτνεϊ Σμιντ, πολική επιστήμονας στο Πανεπιστήμιο Κορνέλ. «Στο βάθος είδαμε όλα αυτά τα αστραφτερά αστέρια που ήταν σαν πέτρες και ιζήματα που είχε μαζέψει ο παγετώνας, και μετά είδαμε και τις ανεμώνες. Το ότι τις βρήκαμε τυχαία εδώ σε αυτό το περιβάλλον ήταν πραγματικά πολύ ωραίο», δήλωσε η επιστήμονας.



πηγή eBuildingID.gr

Επαναπαυόμαστε, γιατί θεωρούμε ότι έχουμε καλύτερες κατασκευές από την Τουρκία. Οσο κι αν αυτό αντικειμενικά ισχύει, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε σε μια «γειτονιά» με υψηλή σεισμικότητα. Οι καταστροφές στην Τουρκία και στη Συρία πρέπει να αποτελέσουν το έναυσμα για μια «επανεκκίνηση» της αντισεισμικής πολιτικής στη χώρα μας, η οποία έχει με τα χρόνια ατονήσει. Αυτά σημειώνει ο ακαδημαϊκός, πολιτικός μηχανικός, αρθρογράφος και συγγραφέας Θεοδόσης Τάσιος στην «Κ», δηλώνοντας συντετριμμένος από τις εικόνες της καταστροφής.

 
Κανένας αντισεισμικός κανονισμός δεν θα μπορούσε να αντέξει το θηριώδες μέγεθος αυτού του σεισμού, επισημαίνει και ζητεί να αυξηθεί άμεσα η βοήθεια από την Ελλάδα προς την Τουρκία. «Ο σεισμός χτυπάει τον φτωχό», αναφέρει.

– Ποιες είναι οι πρώτες σκέψεις που σας έρχονται στο μυαλό από τις εικόνες της καταστροφής;

 
– Παρόλο που ασχολούμαι με το πρόβλημα σε διεθνή κλίμακα επί 50 χρόνια ως μηχανικός και ως εμπειρογνώμων της UNESCO –και ως εκ τούτου θα έπρεπε να είμαι πιο αποστασιοποιημένος– νιώθω συντετριμμένος. Αυτά τα μεγέθη σεισμών σε πυκνοκατοικημένες περιοχές είναι πάρα πολύ σπάνια, όμως ο αριθμός των θυμάτων και η έκταση των οικονομικών συνεπειών είναι τεράστια.

– Τι έφταιξε, εκτός από το μέγεθος του σεισμού;

– Συχνά λέμε ότι ο δομικός πολιτισμός στην Τουρκία είναι χαμηλότερης στάθμης από ό,τι ο δικός μας. Αυτό γενικά ισχύει, παρότι έχει βελτιωθεί, γιατί οι κοινωνικές συνθήκες στην Τουρκία είναι πολύ διαφορετικές. Κάποτε, τη δεκαετία του '80, το ποσοστό της αυθαίρετης δόμησης έφθανε το 50% – και δεν μιλάμε για δύο καμαρούλες αλλά για πολυώροφα κτίρια. Υπήρχε μάλιστα τεχνικός όρος στην Τουρκία, τα έλεγαν «τα χτισίματα της νύχτας». Ομως είναι εύκολο να αποδίδουμε την καταστροφή μόνο σε αυτό. Ηταν τόσο θηριώδες το μέγεθος του σεισμού, που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί ούτε με τις καλύτερες κατασκευές ή τον καλύτερο κανονισμό. Η μεγαλύτερη ιδιοτυπία του ήταν η μακρότατη διάρκεια των ισχυρών ταλαντώσεων (γύρω στα 60 δευτερόλεπτα). Τούτο συνεπάγεται ένα πολύ μεγάλο πλήθος ανακυκλίσεων φόρτισης, πάνω σε δομικά στοιχεία ήδη τραυματισμένα από την πρώτη ισχυρή δόνηση. Με συνέπεια την ταχύτατη μείωση της απομένουσας αντοχής των κτιρίων, ενώ, κατά το πνεύμα των κανονισμών, η απαιτούμενη αντοχή νοείται μετά από τρεις μόνον πλήρεις ανακυκλίσεις.

– Και πόσο μάλλον στη Συρία, που βγαίνει από έναν πόλεμο.

 

– Εκεί είναι δυσκολότερα τα πράγματα γιατί δεν διαθέτουν ούτε την οργάνωση ούτε την οικονομική δύναμη που έχουν οι Τούρκοι. Ούτε βέβαια τη σημαντική επιστημονική γνώση και οργάνωση που έχουν για την αντιμετώπιση των σεισμικών φαινομένων.

– Ποιες βλάβες σε ένα κτίριο οδηγούν στην κατάρρευσή του;

– Αυτά που είδα στην τηλεόραση από την Τουρκία ήταν αυτά που ονομάζουμε «τυπικά»: καταστρέφεται το ισόγειο και στη συνέχεια όλο το υπόλοιπο κτίριο γέρνει και πέφτει ατόφιο. Το ίδιο έγινε και στα Σκόπια προ ετών, καταστράφηκαν από τα ισόγειά τους. Σαν να έχεις ένα κουτί επάνω σε ξύλινα ποδαράκια.

– Εχει ο σεισμός ταξικά χαρακτηριστικά;

– Ο σεισμός χτυπάει τον φτωχό. Οι πλουσιότεροι μένουν σε περισσότερο φροντισμένα κτίρια, σε καλύτερες κατασκευές. Οι φτωχοί σε κτίρια με χαμηλής ποιότητας μελέτη και κατασκευή, τα οποία δεν συντηρούνται. Αυτό ισχύει παντού. Και στην Αθήνα, πάρα πολλές πολυκατοικίες σε κεντρικές περιοχές έχουν μεγάλη διάβρωση των οπλισμών στα υπόγεια, λόγω της υγρασίας. Οι φθορές αυτές μειώνουν κι άλλο την αντισεισμική τους ικανότητα, η οποία δεν ελέγχεται από πουθενά, ούτε από την Πολιτεία αλλά ούτε και από τους πολίτες. Είναι σαν να αγοράζαμε ένα αυτοκίνητο και να το χρησιμοποιούσαμε για 30 χρόνια χωρίς να το πηγαίνουμε στο συνεργείο. Η αντίληψή μας για τα κτίρια ως τεχνικό αγαθό είναι προκλητική.

 

– Πολλοί συνάδελφοί σας πάντως θεωρούν ότι αν συμβεί ένας μεγάλος σεισμός κοντά σε ένα σημαντικό αστικό κέντρο της Τουρκίας, οι συνέπειες θα είναι αδιανόητες, γιατί υπάρχουν ολόκληρες γειτονιές που έχουν χτιστεί αυθαίρετα.

– Για την Κωνσταντινούπολη έχω αντίληψη γιατί είμαι επίτιμο μέλος του τουρκικού ICOMOS, συνεργαζόμουν παλαιότερα με τουρκικά πανεπιστήμια. Εχω συμμετάσχει πριν από αρκετά χρόνια σε μια συνεδρίαση που έγινε με την UNESCO για τα σενάρια ενεργοποίησης του βόρειου ρήγματος της Ανατολίας κοντά στην Κωνσταντινούπολη. Μιλούσαν για μισό εκατομμύριο θύματα. Είναι τραγικό αυτό που θα μπορούσε να συμβεί με τα τεχνικά δεδομένα της παλιάς εποχής – θέλω να ελπίζω ότι στο μεταξύ οι «κατασκευές της νύχτας» θα έχουν κατεδαφιστεί.


Τρέμει το φυλλοκάρδι μου βλέποντας τόση αδιαφορία
– Είναι ο αντισεισμικός μας κανονισμός επαρκής;

– Θα μου επιτρέψετε ένα προσωπικό σχόλιο... Αίμα έφτυσα κι εγώ και οι συνεργάτες μου και οι καθηγητές των Πολυτεχνείων για να πείσουμε για τις βαθμιαίες αλλαγές στον αντισεισμικό κανονισμό. Οι αντιδράσεις ήταν μεγάλες, ακόμα και από διακεκριμένους συναδέλφους μας. Γι' αυτό και μια περίοδο σκεφτήκαμε να στραφούμε στην Ευρώπη, να συμβάλουμε στη διαμόρφωση ενός κοινού κανονισμού τον οποίο στη συνέχεια η Ελλάδα υποχρεωτικά θα εφάρμοζε. Για τον λόγο αυτό, Ελληνες επιστήμονες έχουν παίξει πολύ σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση των αντισεισμικών κανονισμών της Ευρώπης, σημαντικότερο από ό,τι οι Ιταλοί. Εχουμε λοιπόν σπουδαίους κανονισμούς, αλλά δεν έχουμε συντήρηση. Φτιάχνουμε κτίρια και τα εγκαταλείπουμε. Αν σκουριάσουν, αν στην πορεία αφαιρεθούν κομμάτια, αν έρθουν ηλεκτρολόγοι και μηχανικοί και σκαλίσουν τα υποστυλώματα, αν αλλάξει χρήση το ισόγειο, όλα αυτά δεν ελέγχονται από κανέναν. Ομως όλα αυτά συμβάλλουν στην τρωτότητα του κτιρίου και τη διακινδύνευση.

– Εχουμε εικόνα των τρωτών σημείων των ελληνικών πόλεων;

– Στην απογραφή του 2000 είχαμε συμμετάσχει με την ομάδα του Εθνικού Προγράμματος Αντισεισμικής Ενίσχυσης Υφιστάμενων Κατασκευών (ΕΠΑΝΤΥΚ) του ΤΕΕ. Προετοιμάσαμε τους καταλόγους των ερωτημάτων και εκμεταλλευτήκαμε πλήρως τα στοιχεία που συγκεντρώσαμε με τη συνεργασία των συναδέλφων της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας και εκδώσαμε ένα βιβλίο, που έχει σχεδόν για κάθε πόλη όλα τα αποτελέσματα που ενδιαφέρουν στη χάραξη αντισεισμικής πολιτικής. Από τι κατασκευαζόταν ο φέρων οργανισμός σε κάθε περιοχή, αν τα κτίρια είναι από μπετό, τούβλα ή πέτρα, αν έχουν πιλοτή ή όχι, πότε χτίστηκαν. Στη συνέχεια, όλο μας το υλικό παραδόθηκε στον ΟΑΣΠ. Δημιουργήθηκε ο κανονισμός επεμβάσεων (ΚΑΝΕΠΕ), πρόσφατα προστέθηκε και ο κανονισμός για τα κτίρια με τοιχοποιία (ΚΑΔΕΤ). Η πληρότητα των ελληνικών κανονισμών αναγνωρίζεται στην Ευρώπη.
 
– Μήπως όμως επαναπαυόμαστε λόγω της ύπαρξης ενός προωθημένου αντισεισμικού πλαισίου;

– Είναι σαν τον πυρετό. Μόλις μας περάσει, νομίζουμε ότι γίναμε καλά. Eτσι και με τον σεισμό. Μόλις απομακρυνθεί το διάστημα από έναν πρόσφατο σεισμό, ξεχνάμε. Oμως οι ισχυροί σεισμοί δεν θα πάψουν στη χώρα μας, είτε σε 5 μήνες είτε σε 15 χρόνια θα ξανασυμβούν. Γι' αυτό δεν θα έπρεπε να σταματά η αντισεισμική πολιτική για τις γέφυρες, για τα νοσοκομεία, για τα σχολικά κτίρια, τα δημόσια κτίρια, τις εκκλησίες, γενικά τους χώρους συνάθροισης κοινού. Αναμφισβήτητα για όλα αυτά έχουν γίνει στο παρελθόν ενέργειες. Eχω όμως την οιονεί βεβαιότητα ότι δεν είναι επαρκείς.

 – Πού είναι πιο ευάλωτη η Ελλάδα στην περίπτωση ενός ισχυρού σεισμού;

– Στα δίκτυα και στις γέφυρες. Δεν γνωρίζω τι γίνεται με τα ξενοδοχεία, ο κλάδος πρέπει να αναλάβει την ευθύνη του. Εκεί που έχουν γίνει σοβαρά βήματα είναι στην ενίσχυση των σχολικών κτιρίων. Στα ιδιωτικά κτίρια υπάρχει ένα σημαντικό κενό, πρέπει το κοινωνικό κράτος να έλθει και να ενισχύσει τον έλεγχο και τις επισκευές μέσα από ένα εθνικό πρόγραμμα, να αξιοποιήσει την εμπειρία του ΟΑΣΠ. Τρέμει το φυλλοκάρδι μου βλέποντας τόση αδιαφορία για έναν πραγματικό κίνδυνο.

Πρέπει οπωσδήποτε να αυξήσουμε άμεσα τη βοήθεια που θα στείλουμε αυτή τη στιγμή στην Τουρκία. Eχουμε περιθώριο από το υστέρημά μας. Δεν πρέπει να αφήσουμε να υποφέρει ένας λαός δίπλα μας. Και να θυμηθούμε ότι σε βάθος χρόνου διατρέχουμε ανάλογο κίνδυνο – ίσως όχι τον ίδιο γιατί δεν έχουμε το ίδιο μεγάλα ρήγματα. Ελπίζω ότι θα δοθεί η αφορμή να ληφθεί μια επιτελική απόφαση, με τη συναίνεση όλων των κομμάτων, ώστε να αρχίσουμε ξανά να ασχολούμαστε με την αντισεισμική προστασία των κτιρίων μας.

Πηγή eBuildingID.gr

Το γηρασμένο κτιριακό απόθεμα της Αθήνας ζητεί επειγόντως λύσεις για να περάσει στον 21ο αιώνα. Διαμερίσματα και χώροι γραφείων σε κτίρια που χτίστηκαν ήδη από τον Μεσοπόλεμο, κυρίως όμως στις μεταπολεμικές δεκαετίες, χρήζουν άμεσης συντήρησης, πλήρους ανακαίνισης και ενεργειακής αναβάθμισης που θα συνοδεύεται από στατική ενίσχυση, διαφορετικά υπάρχει ο κίνδυνος να «κρυφτούν» οι βλάβες που ένα κτίριο μπορεί να έχει υποστεί ή να υποστεί, λ.χ., σε ένα σεισμό.

 
Η αθηναϊκή πολυκατοικία στον 21ο αιώνα
Του Νίκου Βατόπουλου

Μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις, αν όχι η μεγαλύτερη, που καλείται να αντιμετωπίσει η Αθήνα τα προσεχή χρόνια είναι η συντήρηση και ανανέωση του κτιριακού της αποθέματος. Πέρα από το εκτεταμένο πρόβλημα των εγκαταλελειμμένων και ερειπωμένων οικιών και παλαιών κτιρίων στο κέντρο και στις συνοικίες, το μείζον ζήτημα για το μέλλον της Αθήνας συνοψίζεται στην ανανέωση των χιλιάδων γηρασμένων πολυκατοικιών σε όλο το λεκανοπέδιο. Διαμερίσματα αλλά και χώροι γραφείων σε κτίρια που χτίστηκαν ήδη από τον Μεσοπόλεμο, αλλά κυρίως στις μεταπολεμικές δεκαετίες της έντονης οικοδομικής ανάπτυξης, χρήζουν άμεσης συντήρησης, ενεργειακής αναβάθμισης, πλήρους ανακαίνισης και προσαρμογής στις επιταγές της σύγχρονης ζωής.

Είναι παράδοξο ίσως, αλλά το μέλλον της κατοίκησης στην Αθήνα κρίνεται από την προοπτική επανένταξης του γηρασμένου και αποσαθρωμένου κτιριακού ιστού στις αυριανές προκλήσεις και φιλοδοξίες της πρωτεύουσας. Αυτό που συνοπτικά θα λέγαμε επαναφορά της πολυκατοικίας του 20ού αιώνα στις ανάγκες του 21ου, είναι ένα ζήτημα που απασχολεί χιλιάδες ιδιοκτήτες διαμερισμάτων και γραφείων σε κτίρια που αποσαθρώνονται εσωτερικά. Η εγκατάλειψη του κτιριακού πλούτου της Αθήνας έγινε οξύ κοινωνικό πρόβλημα στη διάρκεια της δεκαετούς οικονομικής κρίσης και επανέρχεται ως ζήτημα πρώτης προτεραιότητας.

 
Η διάσωση, επί της ουσίας, του τυπικού αθηναϊκού διαμερίσματος άπτεται πολλών παραμέτρων, από την κοινωνική συνοχή και την κλιματική κρίση έως την επαναφορά της κατοικίας στον Δήμο Αθηναίων και την προσέλκυση επενδύσεων. Κυρίως συνδέεται με την ποιότητα της καθημερινής διαβίωσης, όπως και με την προστασία της περιουσίας χιλιάδων πολιτών. Το μέλλον της Αθήνας περνάει από την ανανέωση της πολυκατοικίας. Ενα ζήτημα κοινωνικό, οικονομικό, αισθητικό, περιβαλλοντικό, πολιτικό.



Το φαινόμενο της αντιπαροχής
Του Γιώργου Λιάλιου

Για πολλούς η αντιπαροχή ήταν η αιτία της καταστροφής της Αθήνας –και άλλων ελληνικών πόλεων– μέσω της κατεδάφισης σημαντικών κτιρίων και της σταδιακής επικράτησης μιας τσιμεντένιας ομοιομορφίας. Για άλλους, η αντιπαροχή ήταν ένα «κοινωνικό μαξιλάρι», που υποκατέστησε την έλλειψη στεγαστικής πολιτικής στην Ελλάδα και με την εσωτερική διαστρωμάτωσή της διευκόλυνε τη δημιουργία ενός κοινωνικά συνεκτικού χώρου.
Σε κάθε περίπτωση, η αντιπαροχή ήταν τις δεκαετίες του '50 και '60 η κύρια μέθοδος ανέγερσης πολυκατοικιών. Και καθώς το φαινόμενο απασχολεί ολοένα και περισσότερο τους ερευνητές, αποκαλύπτεται σταδιακά και μια παραγνωρισμένη σήμερα πλευρά της: η φτωχή ή μέτρια ποιότητα κατασκευής. Μια αδυναμία, η οποία ενισχύεται από τη φυσική φθορά του χρόνου. Πολλοί υποστηρίζουν ότι η γήρανση του κτιριακού αποθέματος της Αθήνας θα είναι το επόμενο «μεγάλο θέμα» της πόλης, ένα θέμα που όχι μόνο δεν έχει μέχρι σήμερα αντιμετωπιστεί, αλλά τα τελευταία χρόνια «φτιασιδώνεται» πίσω από τις ανακαινίσεις και τις ενεργειακές αναβαθμίσεις διαμερισμάτων σε όλες τις κεντρικές περιοχές της πρωτεύουσας.

Χαρτογράφηση
Η αρχιτέκτων Κωνσταντίνα Κάλφα και η γεωγράφος Ελένη Γκαδόλου ασχολούνται την τελευταία διετία με τη χαρτογράφηση της οικοδομικής επιχείρησης της πολυκατοικίας το 1955-1970, στο πλαίσιο ερευνητικού προγράμματος της σχολής Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ (χρηματοδοτούμενο από τη Γενική Γραμματεία Ερευνας και Τεχνολογίας και το Ελληνικό Ιδρυμα Ερευνας και Καινοτομίας). Το πρώτο μέρος της έρευνάς τους χαρτογραφεί τις οικοδομικές άδειες που εκδόθηκαν στην πρωτεύουσα για πολυκατοικίες το 1955 και 1965, διασταυρώνοντας τις πληροφορίες με προφορικές μαρτυρίες. Εχοντας συγκεντρώσει ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα των αδειών, η έρευνα αποτυπώνει πώς σταδιακά άρχισε να επικρατεί η πολυκατοικία στις κεντρικές περιοχές: κατά κύριο λόγο στην Κυψέλη, στο Κολωνάκι, στους Αμπελοκήπους, στα Εξάρχεια, στις πλατείες Βικτωρίας και Κολιάτσου το 1955. Και μια δεκαετία αργότερα στο Παγκράτι, στους Αμπελοκήπους, στην Κυψέλη, στο ιστορικό κέντρο, στην Καλλιθέα, στου Ζωγράφου και, σε πρώτη φάση ακόμα, στην παραλιακή λεωφόρο.

 
«Ουσιαστικά την περίοδο εκείνη ανεγέρθηκαν δύο κατηγορίες πολυκατοικιών. Οι "καλές" αστικές πολυκατοικίες, όπως αυτές του Κολωνακίου και άλλων κεντρικών περιοχών και εκείνες που έγιναν με αντιπαροχή», εξηγεί η κ. Κάλφα. «Την περίοδο εκείνη η αντιπαροχή είναι η κύρια μέθοδος ανέγερσης πολυκατοικιών: το 90% των αδειών για πολυώροφα κτίρια το 1955 και το 60% το 1965».

Η ανάπτυξη της αντιπαροχής στην Αθήνα είχε πολλές ιδιαιτερότητες. «Κατ' αρχήν, χώρεσε πολλούς "παίκτες", δεν συγκεντρώθηκε στα χέρια λίγων εταιρειών. Αυτό έχει διαφορετικές αναγνώσεις: για κάποιους ήταν ένα είδος λαϊκού καπιταλισμού, που βοήθησε να συγκρατηθεί ένα εισόδημα στη μεσαία τάξη. Για άλλους, η απουσία μεγάλου κεφαλαίου οδήγησε σε έναν συγκυριακό τρόπο ανάπτυξης της πόλης».

Η μελέτη του φαινομένου της αντιπαροχής δεν έχει μόνο ιστορική αξία. Είναι και μια έμμεση πηγή πληροφορίας για τη στατική κατάσταση εκατοντάδων πολυκατοικιών της περιόδου. «Το κόστος ανέγερσης μιας πολυκατοικίας δεν είναι ασφαλές στοιχείο για την εξαγωγή συμπερασμάτων, καθώς παρουσιάζει μεγάλες διακυμάνσεις, προφανώς ανάλογα με το τι «δηλωνόταν». Υπάρχουν όμως πολλές προφορικές μαρτυρίες εργολάβων και οικοδόμων, που έλεγαν ότι τα κτίρια χτίζονταν χωρίς επίβλεψη μηχανικού, ότι έμπαιναν λιγότερα σίδερα στον οπλισμό κ.ο.κ.», λέει η κ. Κάλφα. «Δεν μπορούμε να εξάγουμε συμπεράσματα για το ποσοστό των κακοτεχνιών. Αυτό που μπορούμε να συμπεράνουμε με ασφάλεια είναι ότι οι πολυκατοικίες της αντιπαροχής κατά κανόνα δεν τύχαιναν της ίδιας προσοχής με τις αστικές πολυκατοικίες, τις οποίες παρήγγελλε κάποιος άνθρωπος ή κάποια εταιρεία. Στην αντιπαροχή υπήρχε μεγάλο ποσοστό κερδοσκοπίας, οι κατασκευές ήταν χειρότερης ποιότητας».

Η έρευνα κατέρριψε και έναν μύθο γύρω από την αντιπαροχή. «Υπάρχει ο μύθος ότι την αντιπαροχή την έστησαν αποκλειστικά οι πολιτικοί μηχανικοί, κάτι που αποδείχθηκε ότι δεν ισχύει. Το 1965 αρχιτέκτονες και πολιτικοί μηχανικοί συνέδραμαν σχεδόν το ίδιο», λέει η κ. Κάλφα. «Μάλιστα πολλοί επιφανείς αρχιτέκτονες, όπως ο Κωνσταντίνος Δοξιάδης ή ο Δημήτρης και η Σουζάνα Αντωνακάκη έχουν υπογράψει μεγάλο αριθμό αδειών. Οπως μας ανέφερε η Σουζάνα Αντωνακάκη, ένας αρχιτέκτονας μπορεί να έπαιρνε ως αμοιβή ένα διαμέρισμα προς εκμετάλλευση, ήταν ένα μέσο βιοπορισμού».


Σεισμική αντοχή και «κρυφές» βλάβες

Η ενεργειακή αναβάθμιση και εν γένει η ανακαίνιση παλαιών κτιρίων, χωρίς αντίστοιχη στατική ενίσχυση, ενέχει κινδύνους, καθώς «κρύβει» τις βλάβες που μπορεί ένα κτίριο να έχει υποστεί ή θα υποστεί λ.χ. σε ένα σεισμό. Η πολιτεία έχει εδώ και μερικά χρόνια διαμορφώσει μια μεθοδολογία για την εκτίμηση της αντοχής των κτιρίων και τον τρόπο ενίσχυσής τους – μάλιστα το σχετικό τεχνικό κείμενο πρόσφατα ανανεώθηκε για τρίτη φορά. Ομως ο αριθμός των μηχανικών που το γνωρίζουν και το χρησιμοποιούν είναι μάλλον περιορισμένος.

«Τα παλαιά κτίρια, ιδίως όσα ανεγέρθηκαν με βάση το κανονιστικό πλαίσιο που ίσχυε πριν από το 1984, έχουν μικρότερη αντισεισμική επάρκεια από τις νέες κατασκευές. Πόσο μάλλον τα κτίρια που χτίστηκαν πρόχειρα ή έχουν αυθαιρεσίες», λέει ο Στέφανος Δρίτσος, ομότιμος καθηγητής του Τμήματος Πολιτικών Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών. «Η αντιμετώπιση των κτιρίων αυτών ανεβαίνει τα τελευταία χρόνια στην επιστημονική συζήτηση. Μάλιστα πριν από λίγες ημέρες ο Οργανισμός Αντισεισμικού Σχεδιασμού και Προστασίας (ΟΑΣΠ) εξέδωσε την 3η αναθεώρηση του κανονισμού επεμβάσεων (ΚΑΝΕΠΕ), με βάση τον οποίο μπορεί ένας μηχανικός να εκτιμήσει με αρκετή ακρίβεια τον βαθμό της σεισμικής επάρκειας ενός κτιρίου».
Ωστόσο, η πολιτεία δεν έχει ασχοληθεί συστηματικά με την αξιολόγηση των παλαιών κτιρίων. Οι βασικές αιτίες είναι δύο. «Κατά πρώτον, η πολυϊδιοκτησία. Για να γίνουν επεμβάσεις στον φέροντα οργανισμό μιας πολυκατοικίας χρειάζεται συναίνεση των ιδιοκτητών. Κατά δεύτερον, δεν υπάρχουν οικονομικά κίνητρα. Η σεισμική ενίσχυση ενός κτιρίου πρέπει να είναι αρκετά φθηνότερη από την ανέγερση νέου κατά ένα ποσοστό της τάξεως του 50% του κόστους. Με τα σημερινά δεδομένα, η κάλυψη του κόστους των αναγκαίων επεμβάσεων είναι δύσκολη για το μεγαλύτερο μέρος των ιδιοκτητών».

Αντιθέτως, η πολιτεία υποστηρίζει μόνο την ενεργειακή αναβάθμιση των κτιρίων, επειδή για τον σκοπό αυτό υπάρχουν διαθέσιμοι πόροι από την Ε.Ε. «Δεν μπορεί να γίνονται ενεργειακές αναβαθμίσεις σε προβληματικά κτίρια. Κατ' αρχάς χάνεται η ευκαιρία να ενισχυθεί ο σκελετός στο πλαίσιο μιας συνολικής ανακαίνισης. Κατά δεύτερον, οι εργασίες της ενεργειακής αναβάθμισης συχνά κρύβουν προϋπάρχουσες φθορές ή βλάβες. Είναι παράλογο να γίνεται ενεργειακή αναβάθμιση σε ένα παλιό κτίριο χωρίς να έχει προηγηθεί η αποτίμηση της σεισμικής του επάρκειας. Η ενεργειακή αναβάθμιση πρέπει απαραιτήτως να συνδυάζεται με τις αναγκαίες στατικές ενισχύσεις. Ετσι, όχι μόνο το κτίριο γίνεται ασφαλέστερο, με μια σχετικά μικρή αύξηση του συνολικού κόστους ανακαίνισης, αλλά επιπλέον αποφεύγεται ένα νέο κόστος που θα προσετίθετο σε έναν επόμενο σεισμό, λόγω των νέων βλαβών που θα προκύψουν επί της αδύναμης μη ενισχυμένης οικοδομής. Η ευθύνη της πολιτείας είναι μεγάλη. Πρέπει να δοθούν κίνητρα, όπως γίνεται εδώ και αρκετό καιρό σε χώρες με έντονη σεισμικότητα. Ας πάρουμε το παράδειγμα της γειτονικής Ιταλίας», εκτιμά ο καθηγητής κ. Δρίτσος.

Ο αναθεωρημένος κανονισμός επεμβάσεων έχει δύο σημαντικές αλλαγές. «Υπάρχει μια μεθοδολογία που βοηθά τον μηχανικό να υπολογίσει πώς η διάβρωση του οπλισμού του κτιρίου επηρεάζει την αντοχή του. Επίσης, δημιουργήθηκε μια κατηγοριοποίηση των κατασκευών σε σεισμικές κλάσεις, δηλαδή ανάλογα με τον σεισμό που μπορούν να αντέξουν». Πόσοι μηχανικοί όμως γνωρίζουν τον ΚΑΝΕΠΕ και μπορούν να τον εφαρμόσουν; «Η αλήθεια είναι ότι λίγοι μηχανικοί είναι πραγματικά εξειδικευμένοι σε αυτό, κυρίως νέοι σε ηλικία».

πηγή eBuildingID.gr

Στο φως ήρθε ένα χαμένο για 55 χρόνια φιλμ–ντοκουμέντο στο οποίο ήταν αποτυπωμένη μια σημαντική στιγμή της ελληνικής ιστορίας, η απελευθέρωση της Αθήνας από τους Γερμανούς
Του Άγγελου Μενδρινού

Ο Φιλιποίμην Φίνος, ο ιδρυτής της Finos Film, με την κάμερα στο χέρι εκείνο το πρωινό της 12ης Οκτωβρίου 1944 κατέγραφε μοναδικές στιγμές. Όχι, μόνο, τη χαρά του πλήθους, αλλά και τον τελευταίο Γερμανό που κατέβασε την σβάστκα από την Ακρόπολη! Ήθελε να ετοιμάσει ένα «ζουρνάλ» όπως λεγόντουσαν, τότε, τα «Επίκαιρα» που έδειχναν οι κινηματογράφοι στο διάλειμμα των ταινιών, σύμφωνα με το newscenter
Ετοίμασε το φιλμάκι με σπικάζ και έξοχη, δική του, σκηνοθεσία και σκόπευε να το προωθήσει στους κινηματογράφους. Δεν πρόλαβε. Μεσολάβησαν τα Δεκεμβριανά κι η ταινία του κρίθηκε αντεθνική.
Λογικό.
Πως να δείξεις αντάρτες του ΕΛΑΣ να αποθεώνονται από το πλήθος;
Πως να δείξεις την Καισαριανή που οι συνεργάτες των Γερμανών σκότωσαν αθώους πολίτες, ανάμεσά τους και τον πατέρα του Φίνου;
Ε, όλα αυτά ήταν εξόχως αντεθνικά!
Το 1999 ο Ροβήρος Μανθούλης ανακάλυψε το φιλμ, το ενέταξε σε μια σειρά ντοκιμαντέρ για τον εμφύλιο που κι αυτή... καταχωνιάστηκε στις αποθήκες της ΕΡΤ.
Πλάνα από το φιλμάκι του Φίνου λεηλατήθηκαν από άλλους κινηματογραφιστές που αφαιρούσαν τα... αντεθνικά πλάνα κι έδειχναν αυτά που ξέρουμε. Τα «ιλιουστρασιόν». Τον Γεώργιο Παπανδρέου στην έπαρση της ελληνικής σημαίας και κάποιες κοπέλες του Λυκείου Ελληνίδων, να χαμογελούν στον κινηματογραφικό φακό.
Αξίζει να αφιερώσετε έντεκα λεπτά για να το δείτε. Όχι ως φόρο τιμής σε έναν άνθρωπο που με κίνδυνο της ζωής του, πριν καν φύγουν οι Γερμανοί γύριζε με μια κάμερα στην πόλη, αλλά και για να διαπιστώσετε ότι η εικόνα, η πραγματική εικόνα, ενοχλεί.
Λίγες μέρες αργότερα, με την άφιξη των Άγγλων στην Αθήνα ήρθαν και συμπατριώτες τους κινηματογραφιστές, έστειλαν στην πατρίδα τους και σε όλο τον κόσμο εικόνες από την ελεύθερη Αθήνα. Κι αυτοί ατύχησαν στην Ελλάδα. Έδειξαν τους στρατιώτες τους, αλλά δεν μπορούσαν να κρύψουν τους αντάρτες, τα συνθήματα του ΕΑΜ στους τοίχους, τα πλακάτ του κόσμου και τα περιβόητα χωνιά. Κι αυτές οι εικόνες δεν προβλήθηκαν ποτέ εδώ. Μαζί τους και φωτογράφοι που διέσωσαν έγχρωμες εικόνες από τις μέρες εκείνες.
Τις κοσμοϊστορικές στιγμές δεν τις κατέγραψε καμία επίσημη εφημερίδα. Από τις 15 Σεπτεμβρίου οι αναγνώστες είχαν δύο επιλογές. Το πρωί να διαβάσουν τον «Ημερήσιο Τύπο» και το μεσημέρι τα «Βραδυνά Νέα». Οι εφημερίδες που κυκλοφορούσαν, όχι μόνο για λόγους οικονομίας, αλλά και πρακτικούς, δημιούργησαν δύο φύλλα που αντιπροσώπευαν όλες τις νόμιμες εφημερίδες. Έτσι ίσως οι αναγνώστες... ξεχνούσαν τη δράση τους στην Κατοχή. Κι αυτές όμως σταμάτησαν στις 28 Σεπτεμβρίου.
Τα Βραδυνά Νέα, όπως λέει και ο τίτλος τους, ήταν η κοινή έκδοση των απογευματινών εφημερίδων Αθηναϊκά Νέα και Βραδυνή.
Τι διάβαζαν οι Αθηναίοι; Τον παράνομο Τύπο! Εφημερίδες που τυπώνονταν μυστικά και κυκλοφορούσαν από χέρι σε χέρι. Συντάκτες τους και πολλοί επαγγελματίες δημοσιογράφοι. Κάλυπταν όλο το πολιτικό φάσμα. Από τις βασιλικές έως τις αριστερές.
Ο Ριζοσπάστης, η Ελεύθερη Ελλάδα του ΚΚΕ, η Μάχη του Ηλία Τσιριμώκου, η Ανεξαρτησία, η παράνομη έκδοση της νόμιμης Βραδυνής, η Ελευθερία του Κόκκα που συνέχισε την εκδοσή της και μετά την απελευθέρωση και πολλές άλλες.
Στα χρόνια που ακολούθησαν οι παράνομοι της Κατοχής εξακολουθούσαν να είναι παράνομοι. Το χειρότερο όμως είναι ότι οι κουκουλοφόροι συνεργάτες των Γερμανών πέταξαν την κουκούλα και... ντύθηκαν εθνικόφρονες.
Κάποιοι από αυτούς που πλούτισαν από τις λεηλασίες και τους εκβιασμούς έγιναν επιχειρηματίες μεγάλοι και τρανοί. Το νέο κράτος, το μεταπολεμικό τους περιέβαλλε με αγάπη και δάνεια...


https://youtu.be/jkj87vl2PEI


https://youtu.be/ICW_NcTAP6Q


https://youtu.be/1FDL7XF9obM














πηγή. pentapostagma.gr

El Greco (2007).Part 1.(GREEK SUBS)

https://dai.ly/xzcw2j


El Greco (2007).Part 2.(GREEK SUBS)
https://dai.ly/xzczbi[/font][/size]

[img align=right]http://a33.gr/files/thumbs/mid_de84b068c12eb6a96e017755d9b4bf35_165009g-9.jpg[/img]H μεγαλύτερη κολεκτίβα καλλιτεχνικής ανανέωσης κτιρίων και μεγάλων όψεων στη χώρα, Urbanact, δραστηριοποιήθηκε και τη φετινή χρονιά με δεκάδες νέα murals σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, αλλά και στην υπόλοιπη Ελλάδα,  στα πλαίσια του προγράμματος Ζωγραφίζοντας Σχολικά Κτίρια.

---

---

Η Urbanact - σε συνεργασία πάντα με μερικούς από τους πιο ταλαντούχους street artists της χώρας – εξάπλωσε τις "μεταμορφωτικές" της δραστηριότητες και σε άλλα αστικά κτίρια.

Τα murals - στα ελληνικά "τοιχογραφίες" - αν μπορούσαμε να τα περιγράψουμε θα λέγαμε ότι πρόκειται για στοχευμένες τοιχογραφίες και σε αυτό διαφέρουν από τα γκράφιτι.

Χρονολογούνται περίπου στην παλαιολιθική εποχή. Ξεκίνησαν από τη Γαλλία και έφτασαν έως το Μινωικό πολιτισμό, την Αίγυπτο και την Πομπηία. Στη σύγχρονη εποχή ο όρος έγινε πιο γνωστός μέσω της "muralista", μεξικάνικης, εικαστικής κίνησης.

Η σπουδαιότητά τους έγκειται στο γεγονός ότι εισάγουν την τέχνη στην καθημερινή ζωή μιας πόλης με τρόπο επιβλητικό αλλά και ενδιαφέρον.

Πολλές φορές μάλιστα αφορούν σε κοινωνικά, πολιτικά, νομικά ζητήματα με στόχο να προκαλέσουν την κοινή γνώμη και το ενδιαφέρον των πολιτών. Από τη δεκαετία του 90' και μετά η τέχνη του mural διεισδύει και στην τέχνη του graffiti και της street art.

---

---

[img align=left]http://im2ns5.27210.gr/sites/default/files/article/2014/49/165009g-1.jpg[/img]

[img align=left]http://im2ns5.27210.gr/sites/default/files/article/2014/49/165009g-2.jpg[/img]Καλλιτέχνες Jamer και Sive - Υπεραστικός σταθμός ΚΤΕΛ Μαγνησίας στην πόλη του Βόλου

---

---

[img align=right]http://im2ns5.27210.gr/sites/default/files/article/2014/49/165009g-3.jpg[/img]


[img align=right]http://im2ns5.27210.gr/sites/default/files/article/2014/49/165009g-4.jpg[/img]


[img align=right]http://im1ns5.27210.gr/sites/default/files/article/2014/49/165009g-5.jpg[/img] Καλλιτέχνης Alex Martinez - 52ο Δημοτικό Αθηνών

---

---

[img align=left]http://im1ns5.27210.gr/sites/default/files/article/2014/49/165009g-6.jpg[/img]


[img align=left]http://im1ns5.27210.gr/sites/default/files/article/2014/49/165009g-7.jpg[/img] Καλλιτέχνης Βασίλης Μαρκοσιάν - 12ο Λύκειο Αθηνών

---

---

[img align=right]http://im2ns5.27210.gr/sites/default/files/article/2014/49/165009g-8.jpg[/img]


[img align=right]http://im2ns5.27210.gr/sites/default/files/imagecache/node_image/article/2014/49/165009g-9.jpg[/img] Καλλιτέχνης Same84 - 109ο Δημοτικό Αθηνών

---

---

[img align=left]http://im2ns5.27210.gr/sites/default/files/article/2014/49/165009g-10.jpg[/img] Καλλιτέχνης Jamer - 71ο Δημοτικό Αθηνών

---

---

[img align=right]http://im2ns5.27210.gr/sites/default/files/article/2014/49/165009g-11.jpg[/img]

[img align=right]http://im2ns5.27210.gr/sites/default/files/article/2014/49/165009g-12.jpg[/img]
Καλλιτέχνης Kez - 48ο Δημοτικό Αθηνών

Στις περισσότερες χώρες της ΕΕ, η τυπική αναγνώριση ενός παιδιού μεταναστευτικής καταγωγής ως πολίτη της χώρας (ιθαγένεια) θεωρείται δεδομένη. Στην Ελλάδα όμως, παρά το γεγονός ότι διαβιούν εντός των συνόρων της περίπου 200.000 παιδιά μεταναστευτικής καταγωγής, το θέμα παραμένει αληθινό ταμπού.  
Το κράτος, αρνούμενο να τους χορηγήσει την ελληνική ιθαγένεια, τους στερεί βασικά δικαιώματα, μετατρέποντας σε ξένους (τυπικά και ουσιαστικά) τα άτομα τα οποία έχουν γεννηθεί και /ή έχουν μεγαλώσει στη χώρα. Τα παιδιά μεταναστευτικής καταγωγής έρχονται αντιμέτωπα με όλες τις μορφές διακρίσεων και ρατσισμού από τα πρώτα χρόνια της ζωής τους εξαιτίας αυτού του επισφαλούς καθεστώτος νομιμότητας. Με άλλα λόγια, τα παιδιά αυτά είναι αόρατα τόσο για το κράτος όσο και για την κοινωνία.

---

Το γεγονός αυτό αποδεικνύεται περίτρανα από την έλλειψη νομοθεσίας σχετικά με την απόκτηση ιθαγένειας από τη 2η γενιά (με μια παρένθεση τον Νόμο 3838/2010, άρθρα του οποίου όμως κρίθηκαν αντισυνταγματικά από το Συμβούλιο της Επικρατείας τον Φεβρουάριο του 2013 και ακυρώθηκαν), καθώς και από το γεγονός ότι μεγάλη μερίδα της ελληνικής κοινωνίας αγνοεί την ύπαρξή τους και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Δυστυχώς, δεν είναι ορατοί ως Έλληνες μεταναστευτικής καταγωγής αλλά ως μετανάστες, οι οποίοι μάλιστα δεν δικαιούνται να ανήκουν στην ελληνική κοινωνία.

Τα μέλη της οργάνωσης Generation 2.0 for Rights Equality & Diversity καλούν σε υποστήριξη της εκστρατείας των νέων μεταναστευτικής καταγωγής για το δικαίωμά τους στην ιθαγένεια, δηλαδή για την αναγνώρισή τους ως ΙΣΟΤΙΜΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ αυτής της χώρας στην οποία γεννήθηκαν ή και μεγάλωσαν. «Μιλούν την ελληνική γλώσσα... Μοιράζονται τις ίδιες αγωνίες... Σπουδάζουν τον ελληνικό πολιτισμό... Προσφέρουν στην ελληνική ανάπτυξη... και  ΔΙΚΑΙΟΥΝΤΑΙ ΙΣΟΤΙΜΗ αντιμετώπιση και από το ελληνικό κράτος και από την ελληνική κοινωνία ΔΙΚΑΙΟΥΝΤΑΙ να ζουν ως ελεύθεροι πολίτες»

---

«Φαντάσου να είχες γεννηθεί και/ή μεγαλώσει σε μια χώρα, η οποία αρνείται να σου αναγνωρίσει τα νόμιμα δικαιώματα ενός πολίτη. Φαντάσου να μην σου χορηγεί ταυτότητα η χώρα στην οποία γεννήθηκες και/ ή μεγάλωσες. Φαντάσου να χρειάζεσαι άδεια διαμονής για να ζεις νόμιμα στη χώρα που γεννήθηκες και/ ή μεγάλωσες. Φαντάσου να μην έχεις δικαίωμα ψήφου στη χώρα όπου γεννήθηκες και/ ή μεγάλωσες. Φαντάσου να μην έχεις πλήρη πρόσβαση στην αγορά εργασίας της χώρας όπου γεννήθηκες και/ ή μεγάλωσες. ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ το δικαίωμα να είμαστε πολίτες της χώρας στην οποία γεννηθήκαμε και / ή μεγαλώσαμε. ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΜΕ για να δημοσιοποιήσουμε το ζήτημα στην Ευρώπη και να πιέσουμε την Ελληνική Κυβέρνηση να εξασφαλίσει το δικαίωμα στην ιθαγένεια για όλα τα παιδιά που έχουν γεννηθεί και/ ή μεγαλώσει στην Ελλάδα»

---

[align=center][/align]

---

Για περισσότερες πληροφορίες αλλά και για την εκστρατεία «Ισότιμοι Πολίτες» και την υπογραφή του κειμένου επισκεφτείτε την ιστοσελίδα: http://www.ithageneia.org/el

[img align=left]http://www.michanikos.gr/uploads/09d5db84a6f5aa0724adaee9d166d72c.jpg[/img]Σε δυόμισι με τρία χρόνια θα δούμε και τον Παρθενώνα με στέγη. Μη φανταστείτε βέβαια το μνημείο πλήρως στεγασμένο όπως απεικονίζεται στις διάφορες αναπαραστάσεις του.


Προγραμματίζεται όμως η μερική αποκατάσταση της στέγης σε όλο το δυτικό πτερό του ναού και η αποκατάσταση του δυτικού τοίχου του σηκού του Παρθενώνα, όπως και η αντικατάσταση του τσιμεντένιου υπέρθυρου της γιγάντιας αρχαίας θύρας στο εσωτερικό του μνημείου. Δηλαδή, θα τοποθετηθούν επτά δοκοί (4 αρχαίοι και 3 από νέο μάρμαρο) και όλα τα φατνώματά τους πάνω από τη δυτική κιονοστοιχία (είναι αυτή που βλέπουμε αφήνοντας πίσω μας τα Προπύλαια) και την εσωτερική κιονοστοιχία του οπισθόναου, έτσι ώστε να γίνει κατανοητή από τους επισκέπτες η εικόνα που είχε ο ναός της θεάς Αθηνάς στην κλασική εποχή.

Την επέμβαση αυτή είχε δρομολογήσει στη δεκαετία του '50 ο Αναστάσιος Ορλάνδος και είχε μάλιστα κατασκευάσει με τους άριστους τεχνίτες εκείνης της εποχής τρεις ελεύθερες δοκούς, τέσσερις μεταδόκιες πλάκες και 18 φατνώματα από νέο πεντελικό μάρμαρο. Ηθελε με αυτό τον τρόπο να προστατεύσει τα γλυπτά της δυτικής ζωφόρου που ήταν ακόμη επάνω στο μνημείο (τώρα εκτίθενται στο Μουσείο της Ακρόπολης). Είχε από τότε γίνει αισθητή η διάβρωση των γλυπτών από την όξινη βροχή και τη ρύπανση της ατμόσφαιρας. [img align=right]http://s.enet.gr/resources/2014-09/23-1--7-thumb-large.jpg[/img]
Ο Ορλάνδος όμως δεν προχώρησε φοβούμενος τη στατική επάρκεια του μνημείου, καθώς οι δοκοί θα ακουμπούσαν στους κίονες του οπισθόναου που είχαν υποστεί βλάβες από τη μεγάλη πυρκαγιά του Παρθενώνα και δεν μπορούσε κανείς να ελέγξει τη συμπεριφορά τους σε έναν ενδεχόμενο σεισμό. Τα τελευταία χρόνια οι κίονες αυτοί ενισχύθηκαν με ενέματα και είναι σε θέση να σηκώσουν τέτοια φορτία, σύμφωνα με τους μελετητές του μνημείου που εισηγήθηκαν τη νέα πρόταση η οποία εγκρίθηκε ομόφωνα προχτές από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο.

Η στέγαση ή μη του Παρθενώνα ετέθη ως ερώτημα το 2013 στο διεθνές συνέδριο της Επιτροπής Συντήρησης Μνημείων Ακρόπολης (ΕΣΜΑ) και οι σύνεδροι ψήφισαν με μεγάλη πλειοψηφία «υπέρ της πλήρους κάλυψης του δυτικού πτερού» όπως τόνισε ο πρόεδρος της ΕΣΜΑ Χαράλαμπος Μπούρας στο ΚΑΣ. Κι επειδή κάποια από τα μέλη του Συμβουλίου εξέφρασαν προβληματισμό για τη σκίαση των αντιγράφων γλυπτών της ζωφόρου μετά τη δημιουργία της οροφής, ο κ. Μπούρας ανέφερε πως «αν γίνει η οροφή τότε θα αντιληφθούμε κάτι που δεν γνωρίζει ίσως κανείς, ότι δηλαδή στην αρχαιότητα η ζωφόρος ήταν πάντα βαθύτατα σκιασμένη. Δηλαδή, αυτή η έννοια ενός λαμπρού γλυπτού στο φως ήταν αδιανόητη. Τώρα θα το ξανακερδίσουμε ως αίθηση». Την ίδια άποψη μας εξέφρασε και η πρώην διευθύντρια της ΥΣΜΑ Μαίρη Ιωαννίδου που έχει παρακολουθήσει την προετοιμασία αυτών των μελετών εδώ και χρόνια. Θεωρεί πως η αποκατάσταση του δυτικού πτερού θα βοηθήσει στην κατανόηση ενός τμήματος του μνημείου, θα βελτιώσει τη σεισμική συμπεριφορά του σε εκείνο το σημείο και συγχρόνως θα προστατεύσει τα αντίγραφα της ζωφόρου.

Η περιοχή αυτή στην αρχαιότητα καλυπτόταν από 7 δοκούς (όσες θα επανατοποθετηθούν) επί των οποίων εδράζονταν 18 φατνωματικές πλάκες με πλούσιο διάκοσμο, που αποτελούσαν την οροφή του πτερού. Τέσσερις από τις δοκούς σώθηκαν στη θέση τους έως το 1992, οπότε κατέβηκαν από το μνημείο για να μεταφερθεί η ζωφόρος στο μουσείο. Εκτοτε εκκρεμούσε η επανατοποθέτησή τους, κάτι που προϋπέθετε στατική ενίσχυση της περιοχής αυτής. Τη μελέτη ανέλαβαν ο αρχιτέκτων Κοσμάς Σκαρής, ο πολιτικός μηχανικός Ζαννής Κοντέας σε συνεργασία με την υπεύθυνη για τα έργα στον Παρθενώνα αρχιτέκτονα Ροζαλία Χριστοδουλοπούλου και την πολιτικό μηχανικό Αντιγόνη Βρούβα.

Στην ίδια συνεδρίαση αποφασίστηκε επίσης η αποκατάσταση του δυτικού τοίχου του σηκού του Παρθενώνα, όπως και η αντικατάσταση του τσιμεντένιου υπέρθυρου, σύμφωνα με τη μελέτη της αρχιτέκτονα Λένας Λαμπρινού και του πολιτικού μηχανικού Βασίλη Παπαβασιλείου.

[img align=left]http://s.enet.gr/resources/2014-09/23-2--6-thumb-large.jpg[/img]Η διευθύντρια της ΥΣΜΑ Βασιλική Ελευθερίου ανέφερε στο συμβούλιο ότι «ο δυτικός τοίχος είναι ένα από τα καλύτερα διατηρούμενα μέρη του μεγάλου ναού αν και έχει υποστεί θερμικές θραύσεις τόσο στην εσωτερική όσο και στην εξωτερική επιφάνειά του». Το κυριότερο πρόβλημα εντοπίζεται στο υπέρθυρο, γιατί έχει τοποθετηθεί τσιμεντένιο από τις αναστυλώσεις του Μπαλάνου (1926) και έχει διαβρωθεί. Η αποκατάστασή του, είπαν πως θα στηριχθεί στην αναλυτική περιγραφή και τεκμηρίωση του υπερθύρου (το οποίο αποτελείται από τέσσερις πλινθίδες) του Μαν. Κορρέ (1994). Ο κ. Κορρές έχει κάνει την αναπαράσταση του τρόπου στερέωσης και λειτουργίας της γιγάντιας αρχαίας θύρας, την ταύτιση και μελέτη των μαρμάρινων σπολίων με τα οποία είχε γίνει κατά την υστερορωμαϊκή περίοδο η επισκευή της μετά τη μεγάλη πυρκαγιά και τη μελέτη αποκατάστασης του υπέρθυρου. Η επέμβαση όμως λόγω άλλων προτεραιοτήτων δεν έγινε τελικά και ανατέθηκε νέα μελέτη στους Λαμπρινού και Παπαβασιλείου ώστε να διερευνηθεί η δυνατότητα συνδέσεως και συμπληρώσεως των θραυσμάτων των τριών αρχαίων πλινθίδων και μιας 4ης από νέο μάρμαρο. Το υλικό έχει ήδη εξασφαλιστεί και θα αρχίσει άμεσα η κατεργασία του.

Στο παιδικό παιχνίδι δεν παίζουν ρόλο τα λεφτά, η κοινωνική θέση, η θρησκεία, το διαφορετικό χρώμα. Ξεγνοιασιά και απίστευτη ενέργεια είναι δύο μόνο από τις πολλές λέξεις, που μπορεί να χρησιμοποιήσει κανείς.

 
Τα υπόλοιπα...Τα λένε οι εικόνες!

---

[align=center]Ινδονησία[/align]

[img align=left]http://www.boredpanda.com/blog/wp-content/uploads/2014/04/children-around-the-world-16.jpg[/img]

[img align=right]http://www.boredpanda.com/blog/wp-content/uploads/2014/07/children-around-the-world-70.jpg[/img]

[img align=left]http://www.boredpanda.com/blog/wp-content/uploads/2014/04/children-around-the-world-20.jpg[/img]

[img align=right]http://www.boredpanda.com/blog/wp-content/uploads/2014/06/children-around-the-world-29.jpg[/img]

[img align=right]http://www.michanikos.gr/uploads/2207bdf5de833e2dd684fd2b391bbe36.jpg[/img]Ανεβαίνεις τη Θήρας από την Αχαρνών αμέριμνος, το μάτι συνηθισμένο στην πυκνή δόμηση των πολυκατοικιών του '60 και του '70, τη χαρακτηριστική τοπογραφία δηλαδή της περιοχής των Πατησίων. Κάπου όμως λίγο πριν βγεις στην Πατησίων, ξεπροβάλει στο αριστερό σου χέρι ένας πύργος. Ένας κανονικός πύργος με τα όλα του, με πολεμίστρες, οικόσημα κτλ., όπως αυτούς που ίσως να έχεις δει σε διάφορες ταινίες εποχής ή αν έχεις ταξιδέψει στην Ευρώπη.

Τι δουλειά έχει ένας πύργος μέσα στη θάλασσα του μπετόν; Ποιος τον δημιούργησε, με τι σκεπτικό και πού είναι οι ιδιοκτήτες του; Ο πύργος στέκει εγκαταλελειμμένος εδώ και χρόνια. Σκοτεινός, με κλειστά παράθυρα και άγρια φύση να τον περιβάλει, δίνει αφορμή για χίλιες δυο εικασίες στους κατοίκους της περιοχής.

[img align=left]http://www.lifo.gr/icache/520/347/1/689714_Thiras_54_1.jpg[/img]Κάποιες από αυτές τις απορίες διαλύθηκαν το Σάββατο 21 Ιουνίου, όταν ο πύργος άνοιξε για πρώτη φορά τις πόρτες του στο κοινό με μια όμορφη εκδήλωση διοργανωμένη από την Monumenta και την Ένωση Πολιτών Πλατείας Καλλιγά. Υπήρξε προβολή φωτογραφιών από την περίοδο καθαρισμού του πύργου, ξενάγηση, αλλά και μια μικρή συναυλία από το κιθαριστικό σχήμα Cosa NosTres. Ο κόσμος που συγκεντρώθηκε ξάφνιασε ευχάριστα τους διοργανωτές και οι ουρές που σχηματίστηκαν φανέρωσαν το ενδιαφέρον ολόκληρης της γειτονιάς της Πλατείας Αμερικής για το "τοπόσημο της"

Εμείς επιστρέψαμε το επόμενο Σάββατο για μια προσωπική ξενάγηση και συζήτηση με τη Σίλια Καλλιμάνη, την κληρονόμο του πύργου και υπεύθυνη για την πρόσφατη εξωστρέφεια. Μπαίνοντας στο εσωτερικό βρίσκεσαι σε ένα μεγάλο χώρο υποδοχής, με μοναδικό παρκέ και τα δύο οικόσημα της οικογένειας Τυπάλδου, το όρθιο άλογο και το λιοντάρι, αντίκρυ το ένα από το άλλο στους δύο τοίχους. Το δωμάτιο στα αριστερά ήταν το σαλόνι του πύργου και το δωμάτιο στα δεξιά η τραπεζαρία. Στο βάθος και δεξιά βρίσκεται η κουζίνα, καθαρά παρασκευαστικός χώρος με δική του έξοδο στον κήπο.

Ακριβώς απέναντι από την εξωτερική πόρτα δεσπόζει η μεγάλη ξύλινη σκάλα που σε μεταφέρει στο δεύτερο επίπεδο. [img align=right]http://www.lifo.gr/icache/520/780/1/689716_Thiras_54_2.jpg[/img]Στο μέσο της σκάλας συναντάς ένα μικρό δωμάτιο, όπου βρισκόταν μια μεγάλη βιβλιοθήκη, δείγμα της έκτασής της τα εκατοντάδες βιβλία που βρίσκονται στοιβαγμένα ακόμα εκεί. Φτάνοντας στο δεύτερο επίπεδο αριστερά και δεξιά βρίσκονται τα δύο υπνοδωμάτια και η τουαλέτα. Μπροστά ακριβώς η μπαλκονόπορτα δεν σε βγάζει σε ένα συνηθισμένο μπαλκόνι, αλλά στις πολεμίστρες του πύργου. Στο τρίτο επίπεδο βρίσκεται ένα ακόμη δωμάτιο με την μπαλκονόπορτα να οδηγεί στις δεύτερες πολεμίστρες στο ψηλότερο σημείο του κτηρίου. Εκεί λοιπόν, στις τελευταίες πολεμίστρες του πυργόσπιτου μας μίλησε η κυρία Καλλιμάνη για την ιστορία του σπιτιού και της οικογένειάς της.

Τον Πύργο τον έφτιαξε ο Τζώρτζης Αλφονσάτος Τυπάλδος, εισαγωγέας φαρμάκων με καταγωγή από το Ληξούρι της Κεφαλονιάς, το 1914. Το κτήριο αντανακλά αφενός το ενδιαφέρον του για τον Εραλδισμό και αφετέρου την μεγάλη ιστορία της οικογένειας. Οι Τυπάλδοι έχουν ρίζες της στη Νάπολη της Ιταλίας, απ΄όπου φαίνεται ότι μετανάστευσαν στην Κεφαλονιά τον 15ο αιώνα. Όπως μας είπε η κυρία Καλλιμάνη, ο Τζώρτζης είχε ερευνήσει ακόμα περισσότερο την ιστορία της οικογένειας και φαίνεται να ανακάλυψε ότι υπήρξαν απόγονοι Ιπποτών... Το σπίτι κατοικούνταν ως το 1993 από τους θείους της κυρίας Καλλιμάνη Άγγελο και Ρόζα Τυπάλδου Ξυδιά, δύο βαθύτατα καλλιεργημένους ανθρώπους. Μια ληστεία στο εσωτερικό του σπιτιού τους οδήγησε να εγκαταλείψουν την περιοχή και στη συνέχεια ο πύργος αφέθηκε στην τύχη του.

Το κτήριο έχει χαρακτηριστεί διατηρητέο από το 2008 και όπως έγραψε στην έκθεσή της η εισηγήτρια του ΥΠΕΧΩΔΕ Ιωάννα Σωτηρίου, "[...] πρόκειται για ένα από τα σπάνια δείγματα εφαρμογής του νεογοτθισμού που εκπορεύθηκε από την Αγγλία στα μέσα του 19ου αιώνα και μάλιστα μια ιδιαίτερα επιτυχημένη εκδοχή αυτού του στυλ. Βρίσκεται κεντρικά τοποθετημένο σε μεγάλη, για την αστική πυκνότητα της πόλης, κατάφυτη ιδιοκτησία. Στην εποχή του αποτελούσε πρότυπο «βίλας εξοχής». [img align=left]http://www.lifo.gr/icache/520/780/1/689723_Thiras_54_11.jpg[/img] Ο νεογοτθισμός εκφράζεται εύγλωττα με την φρουριακού τύπου αρχιτεκτονική του, που χρησιμοποιεί με μέτρο στοιχεία του ανάλογου λεξιλογίου, όπως τα στηθαία τύπου επάλξεων, τα οξυκόρυφα τόξα των ανοιγμάτων, οι ιδιότυποι πεσσοί του κεντρικού πρόπυλου, οι ρόδακες, τα εμβλήματα κλπ. Ταυτόχρονα όμως το κτήριο διαρθρώνεται άψογα με βάση επιτηδευμένους κανόνες του νεοκλασικού λεξιλογίου, έχοντας τριμερή διάρθρωση με κεντρική μορφολογική ενότητα, διαβάθμιση της διακόσμησης, μέτρο και ρυθμό με την επανάληψη στοιχείων σε άλλη κλίμακα, κορνίζες ανοιγμάτων, ταινία στέψης κλπ. Σήμερα, παρόλο που περιβάλλεται ασφυκτικά από πανύψηλες, ακαλαίσθητες πολυκατοικίες, αποτελεί μια όαση αρχιτεκτονικής δεξιοτεχνίας και φυσικού τοπίου σε επίπεδο γειτονιάς".


Φιλοδοξία της κυρίας Καλλιμάνη είναι η αποκατάσταση του κτηρίου να ενταχθεί στο επόμενο ΕΣΠΑ και να δημιουργηθεί ένας ανοιχτός χώρος πολιτισμού. Τη ρωτήσαμε αν σκέφτηκε ποτέ να το πουλήσει και πόσα θα μπορούσε να αξίζει ένα τέτοιο κτίσμα. "Όχι σε καμία περίπτωση, το έχω δηλώσει προς πάσα κατεύθυνση. Το σπίτι αυτό έχει μεγάλη αξία για την οικογένειά μου", μας απάντησε κατηγορηματικά. Η ίδια φαίνεται ότι έχει μεγάλη όρεξη και πολλές ιδέες. Θεατρικές παραστάσεις, εργαστήρια, βυζαντινοί χοροί, δανειστική βιβλιοθήκη-μελετητήριο, είναι μερικές από αυτές. Εκτός από τον πύργο, όπου πέρασε αρκετές μέρες ως μικρό παιδί, ενδιαφέρεται για ολόκληρη τη γειτονιά καθώς και η ίδια γεννήθηκε και μεγάλωσε εδώ και πιστεύει ότι ο πύργος μπορεί να λειτουργήσει ως όχημα για την αναβάθμιση της.

πηγή lifo.gr

[img align=left]http://www.michanikos.gr/uploads/3b57efd37464713707fa3de6d1632b88.jpg[/img] Kίτρινα φλούο γιλέκα στη γη και αστρικά φώτα στον αέρα. Ο νυχτερινός αττικός ουρανός έλαμψε ολόκληρος. Υπό τις νότες του Γκούσταφ Χολστ και της μελωδίας «Πλανήτες», για δεκαπέντε μαγικά λεπτά, οι γερανοί του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος έκαναν τη νύχτα μέρα με έναν μαγικό χορό. Πρόκειται για τους δέκα γερανούς που εργάζονται καθημερινά στο εργοτάξιο του ΚΠΙΣΝ. Τώρα ήρθε η σειρά τους να κάνουν τη δική τους παράσταση στο πιο εμβληματικό σημείο του έργου, τον τεχνητό λόφο ύψους 14 μέτρων.

Η χορογραφία ήταν βασισμένη σε ιδέα του αρχιτέκτονα του έργου, Renzo Piano, και επεξεργασμένη από τον καλλιτεχνικό διευθυντή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής (ΕΛΣ), Μύρωνα Μιχαηλίδη. Ενώ, οι Πλανήτες του Χολστ διαχέονταν ατμοσφαιρικά, σχεδόν συμπαντικά, από την Ορχήστρα της ΕΛΣ.

[img align=right]http://static.athensvoice.gr/sites/default/files/imagecache/image-759x/article/71395-158732.jpg[/img]Η κατασκευή του λόφου έχει ήδη ολοκληρωθεί, ενώ στην τελική μορφή του έργου, το Πάρκο εκτείνεται ως οροφή των κτιρίων της Εθνικής Λυρικής Σκηνής (ΕΛΣ) και της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος (ΕΒΕ), δημιουργώντας μια αδιάσπαστη ενότητα αρχιτεκτονικής συμμετρίας και άρτιας λειτουργικότητας. Οι χορευτικές κινήσεις των δέκα γερανών αγκάλιασαν τον χώρο και με την πολύτιμη καλλιτεχνική συνδρομή της Ορχήστρας της ΕΛΣ, μετέδωσαν την αίσθηση της μουσικότητας, της απεριόριστης δημιουργικότητας και της αισιοδοξίας σε κάθε άκρη του εργοταξίου.

Μεταξύ όσων παρακολούθησαν τον «Χορό των Γερανών» βρισκόταν και ο αρχιτέκτονας του ΚΠΙΣΝ, RenzoPiano, καθώς και πλήθος κόσμου, οι οποίοι έγιναν κοινωνοί της πρώτης καλλιτεχνικής παράστασης που φιλοξενήθηκε στον χώρο του εργοταξίου, αποδεικνύοντας ότι το ΚΠΙΣΝ αποτελεί ήδη ενεργό κομμάτι της ζωής της σύγχρονης Αθήνας.

[img align=left]http://static.athensvoice.gr/sites/default/files/imagecache/image-759x/article/71395-158733.jpg[/img]Ο Ανδρέας Δρακόπουλος, Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, ανέφερε: «Από την αρχή κιόλας της σύλληψής του, το ΚΠΙΣΝ αποτέλεσε ένα έργο εμπνευσμένο και ικανό να μεταφέρει σε κάθε έναν από τους πολίτες αυτής της χώρας, λίγο από τη μαγεία και τα υλικά ονείρου που διαθέτει. Το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος είναι ήδη εδώ, κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας και ο σημερινός «Χορό των Γερανών» συμβολίζει ακριβώςτον παλμό της ζωής που χτυπάει τον τελευταίο ενάμιση χρόνο μέσασε αυτό το εργοτάξιο, προκειμένου να ολοκληρωθεί με συνέπεια και απεριόριστη φροντίδα ένα έργο που αναμένεται με τη λειτουργία του να συμβάλει στη βελτίωση της καθημερινότητας και, ελπίζουμε,στην ανανέωση της νοοτροπίας όλων μας. Είμαστε ιδιαίτερα χαρούμενοι και περήφανοι που συμβάλλουμε με όλες μας τις δυνάμεις στην πραγματοποίηση ενός τόσο σημαντικού έργου».


[img align=right]http://static.athensvoice.gr/sites/default/files/imagecache/image-759x/article/71395-158737.jpg[/img]O Renzo Piano, αρχιτέκτονας του ΚΠΙΣΝ, πρόσθεσε: Ο «Χορός των Γερανών», στο εργοτάξιο του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ), είναι ένας θαυμάσιος τρόπος να περάσει κανείς μία υπέροχη βραδιά στην Αθήνα. Αλλά, πέραν αυτού, είναι κι ένας τρόπος να εκφράσουμε την ενέργεια και την αισιοδοξία που εκπέμπει αυτό το ξεχωριστό μέρος. Η μουσική είναι μία από τις βασικές πτυχές του έργου. Μία άλλη πτυχή είναι η νέα δημόσια βιβλιοθήκη, και,τέλος, το δημόσιο Πάρκο. Σας καλωσορίζουμε λοιπόν εδώ απόψε για να ζήσετε μαζί μας το ξεκίνημα του υπέροχου αυτού Πάρκου, που πολύ σύντομα θα προσφέρει σε όλους τους επισκέπτες του, θαυμάσια θέα προς τον Παρθενώνα και προς τη θάλασσα ταυτόχρονα».


Η πρωτότυπη αυτή χορευτική παράσταση στο εργοτάξιο του ΚΠΙΣΝ, που είναι πια ενεργό κομμάτι της πόλης, πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του 3ου Διεθνούς Ετήσιου Συνεδρίου του Ιδρύματος για την Κοινωφελή Δράση που διεξάγεται στην Αθήνα, σήμερα Πέμπτη 26 και αύριο Παρασκευή 27 Ιουνίου στο Divani Apollon Palace (Αγίου Νικολάου 10 και Ηλίου, Καβούρι).

Οι φωτογραφίες είναι του Γιώργη Γερόλυμπου και του Νίκου Μάρκου

Δείτε εδώ βίντεο από τη βραδιά:

[align=center][/align]

<iframe frameborder="0" height="480" src="http://www.acad.gr/tee/pea/DE/" title="ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ & ΚΤΗΡΙΟ" type="text/html" width="640" allowfullscreen></iframe>

[align=center]

---

---

---

---

[/align]

Σήμερα, ημέρα μνήμης για όλους τους Ποντίους, θα προτιμήσουμε να σιωπήσουμε εμείς και να μιλήσουν κάποιοι ξένοι...
 [img align=left]http://a33.gr/files/images/3/genocide_pontos.jpg[/img]  Μικρά, ενδεικτικά αποσπάσματα από τα βιβλία "Η μάστιγα της Ασίας" του George Horton και το "Είκοσιν εξ μήνες εν Τουρκία" ή " Τα μυστικά του Βοσπόρου"  (στη νεότερη έκδοση) του Henry Morgenthau.
Οποιαδήποτε μεταφορά της  εικόνας του τότε, με αυτά που συμβαίνουν σήμερα, επιτρέπεται, ή να το πούμε καλύτερα, ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ!!!
HORTON : Ο ΧΡΥΣΟΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ, ΠΗΓΕ... ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ!!!
MORGENTHAU : ΓΙΑΤΙ ΠΑΡΑΧΩΡΕΙΤΕ ΣΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ ΤΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ;;;

---

Δήλωση του Τζωρτζ Χόρτον, Αμερικανού Γενικού Προξένου στην Σμύρνη, στην εφημερίδα "Ουάσιγκτον Σταρς"  [img align=right]http://a33.gr/files/images/3/george_horton.jpg[/img]
"...Δεν πρέπει ,επίσης, να λησμονούμε ότι αι τουρκικαί σφαγαί κατά τας οποίας άνω του ενός εκατομμύριου(Ελληνες) απωλέσθησαν , είναι σχετικώς πρόσφαται και οι Τούρκοι , μετά των οποίων διαπραγματευόμεθα, είναι, ως επί το πλείστον,οι ίδιοι εκείνοι οι άνθρωποι των οποίων τα χέρια είναι βουτηγμένα εις όλο αυτό το αίμα.
Πρέπει να επιδείξουν κάποιο ίχνος μεταμελείας και καταλήγων εκφράζω την αγανάκτησιν μου ως Αμερικανού  δια τον χαρακτηρισμό του Μουσταφά Κεμάλ ως "Γ. Ουασιγκτον" της Τουρκίας.
Ειναι ενας αρχιδολοφόνος και η δημοκρατία του μια καταισχύνη εδραιωμένη εις το αίμα και συντηρούμενη με τους απαγχονισμούς χιλιάδων συμπατριωτών"

---

...Οι Τούρκοι ήταν σύµµαχοι των Γερµανών κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσµίου Πολέµου και ίσως οι πιο πολύτιµοι. Στην πραγµατικότητα όλος ο χρυσός εξαφανίσθηκε απ' την Τουρκία και είναι πρόδηλο πού θα ήταν δυνατό να πάει. Η Τουρκική Αυτοκρατορία λεηλατήθηκε έναντι σιταριού και άλλων τροφίµων.Πολλές αµαξοστοιχίες φορτωµένες µε τρόφιµα µε την επιγραφή «Berlin» εκινούντο µε µεγάλη συχνότητα προς την Κωνσταντινούπολη απ' τη Σµύρνη κι από άλλα µακρυνά σηµεία... (σ.σ Όσον αφορά την σιδηροδρομική γραμμή Αμβούργο – Βαγδάτη, υπάρχουν εκτενή αποσπάσματα στο έργο του Morgenthau, που εξηγεί τι ακριβώς ήθελαν να πετύχουν οι Γερμανοί. Την εκμετάλλευση όλων των υδρογονανθράκων...)
Η ∆ΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΜΟΥΣΤΑΦΑ ΚΕΜΑΛ
Η δηµιουργία του Μουσταφά Κεµάλ από µερικές Χριστιανικές χώρες υπήρξε µια απ' τις πιο ασύνετες, πιο ολέθριες και πιο επικίνδυνες ενέργειες που διέπραξε ποτέ η δυτική διπλωµατία, δολοπλοκία και αντιζηλία. Υπάρχει ανάµεσα στους Μωαµεθανούς µια παράδοση ότι ο Τούρκος είναι η «Σπάθη του Αλλάχ», ο «υπερασπιστής του Ισλάµ» και η«µάστιξ εναντίον των απίστων». Επειδή όµως ο Τούρκος είναι διανοητικά ο κατώτερος απ' τους Μωαµεθανούς, µε κανένα ή το πολύ µε πολύ λίγα απ' τα χαρίσµατα και επιτεύγµατα του πολιτισµού και χωρίς πολιτισµένη ιστορία, οι άλλοι µαθητές του Προφήτη δεν τον θεωρούνσαν διανοητικά ή ηθικά ίσο τους.Μόνο σε ένα ιδιαίτερο σηµείο προχώρησε ο Τούρκος πάντοτε ανάλογαµε την εποχή κι αυτό είναι ο τρόπος µε τον οποίο πολεµά. Ίσως είναι τοµόνο παράδειγµα ενός µεγάλου και επιστηµονικά πολεµικού λαού, ο οποίος δεν είναι µεγάλος σε τίποτε άλλο. Ο Τούρκος καταστρέφει, αλλά δεν οικοδοµεί. Ακόµα και οι άλλοι Μωαµεθανοί που είχαν υποταχθεί στην βάναυση και εξοντωτική εξουσία του πάντοτε αγωνίζονταν ν'απαλλαγούν απ' αυτή και συνεργάσθηκαν µαζί του µόνο στην κοινή δράση εναντίον των Χριστιανών.


Αποσπάσματα από Henry Morgenthau (σ.σ το βιβλίo του έχει πρώτη έκδοση το 1918! Δεν άντεξε να βλέπει αυτά που έκαναν οι Τούρκοι και ζήτησε να φύγει από την Τουρκία... σε κάποια σημεία, σταματά την αφήγηση και λέει ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ, ΝΑ ΠΕΡΙΓΡΑΨΩ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΧΩ ΔΕΙ!)
Τούρκος βουλευτής τον Ιανουάριο του 1914, μου ανέφερε τις λεπτομέρειες της συζήτησης με τον Ταλαάτ.
 [img align=left]http://a33.gr/files/images/3/henry_morgenthau.jpg[/img] -Γιατί παραχωρείτε στη Γερμανία τη διοίκηση της χώρας; Δεν καταλαβαίνετε ότι με την στρατιωτική αποστολή η Γερμανία σκοπεύει να κάνει την Τουρκία αποικία της, όπως έκαναν οι Αγγλοι την Αίγυπτο;
Το καταλαβαίνω πολύ καλά, απάντησε ο Ταλαάτ, αλλά γνωρίζουμε ότι δεν μπορούμε να ανορθώσουμε τη χώρα με τους δικούς μας πόρους και τα δικά μας μέσα. Σκοπός είναι να επωφεληθούμε από τη βοήθεια των Γερμανών...
...Ο Λίμαν φον Σάντερς, που είχε έρθει το Δεκέμβριο του 1913, ασκούσε μεγάλη επιρροή στον τουρκικό στρατό... Τον Ιανουάριο του 1914, επτά μήνες πριν την κήρυξη του πολέμου, η θέση της Γερμανίας στον τουρκικό στρατό ήταν η εξής : Ένας Γερμανός στρατηγός αρχηγός του τουρκικού Επιτελείου και άλλος ένας ήταν γενικός επιθεωρητής. Είκοσι Γερμανοί ανώτεροι αξιωματικοί είχαν διοικητικές θέσεις μεγάλης σημασίας και ο γερμανόφιλος Εμβέρ ήταν υπουργός Στρατιωτικών.
Πριν τον πόλεμο...ξεπουλάμε κάτι ξένα ομόλογα...το έχουν ξανακάνει;;;
Ο Βαγγενχάιμ λοιπόν μου είπε ότι ο Κάιζερ ρώτησε επίσημα τον καθένα ξεχωριστά: "Είστε έτοιμος για πόλεμο;" Όλοι απάντησαν "ναι", εκτός από τους επενδυτές. Οι τελευταίοι είχαν πει ότι χρειάζονταν δύο εβδομάδες για να πουλήσουν τις ξένες ομολογίες που κατείχαν και να δυνάψουν δάνεια...
Η σύσκεψη έγινε στις 5 Ιουλίου και το τελεσίγραφο της αυστριακής κυβέρνησης επιδόθηκε στη Σερβίας στις 22 Ιουλίου! Πρόκειται ακριβώς για το διάλειμμα των δύο εβδομάδων που είχαν ζητήσει οι οικονομικοί παράγοντες της Γερμανίας για να ολοκληρώσουν τα σχέδιά τους. Τα δεδομένα όλων των χρηματιστηρίων δείχνουν ότι οι Γερμανοί τραπεζίτες χρησιμοποίησαν επωφελώς αυτό το χρονικό διάστημα...
...Από την εποχή που οι Γερμανοί κατέστρωσαν τα σχέδιά τους για επέκταση στη Μικρά Ασία, θεωρούν τους Έλληνες αυτής της χώρας εμπόδιο στις βλέψεις τους. Αυτό το εμπόδιο ορθώνεται ως φυσικός φραγμός στο δρόμο των Γερμανών προς τον Περσικό κόλπο, όπως η Σερβία στην Ευρώπη. Όσοι έχουν διαβάσει , έστω κι επιφανειακά, την παγγερμανική φιλολογία, γνωρίζουν τη μέθοδο που προτείνεται για την αντιμετώπιση των πληθυσμών που παρεμποδίζουν την ελεύθερη κίνηση της Γερμανίας. Εννοώ τον εκτοπισμό των κατοίκων. Η βίαιη εξορία ολόκληρων λαών, που μεταφέρονται σα ζώα από τη μια άκρη της Ευρώπης στην άλλη είναι μέρος του κατακτητικού προγράμματος της Γερμανίας. Η μέθοδος, που είχε εφαρμοστεί στην Πολωνία, το Βέλγιο και τη Σερβία, εφαρμόστηκε με τον πιο αποτρόπαιο τρόπο, όπως θα αφηγηθώ στην Αρμενία. Ενεργώντας με προτροπή της Γερμανίας, η Τουρκία είχε αρχίσει να εφαρμόζει το μέτρο της εκτόπισης στους Έλληνες υπηκόους της στη Μικρά Ασία. Τρία χρόνια αργότερα , ο Γερμανός ναύαρχος Ούζεντομ, που ναυλοχούσε στα Δαρδανέλλια στη διάρκεια του βομβαρδισμού τους – από τον αγγλικό στόλο- , μου είπε ότι οι Γερμανοί ήταν εκείνοι που "είχαν προτείνει πιεστικά να απομακρυνθούν οι Έλληνες από τα παράλια". Κατά τον φον Ούζεντομ, τα κίνητρα των Γερμανών ήταν καθαρά στρατιωτικά. Δεν είμαι βέβαιος αν ο Ταλαάτ και οι συνέταιροί του είχαν αντιληφθεί ότι έπαιζαν το παιχνίδι της Γερμανίας, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι οι Γεμρανοί τους παρότρυναν συνεχώς σε αυτό το εγχείρημα. Τα γεγονότα που ακολούθησαν είναι χαρακτηριστικά του συστήματος που εφαρμόστηκε στις σφαγές των Αρμενίων. Οι Τούρκοι κυβερνητικοί υπάλληλοι ορμούσαν βάρβαρα στα θύματά τους, τα συγκέντρωναν σε ομάδες και τα οδηγούσαν στα πλοία, χωρίζοντας τα από τις οικογένειές τους και μη επιτρέποντάς τους να τακτοποιήσουν τις ιδωτικές υποθέσεις τους. Το σχέδιο ήταν να στείλουν τους Έλληνες Οθωμανούς στα νησιά του Αιγαίου...
...Το ότι οι Γερμανοί διήθυναν την επιστράτευση (σ.σ μιλά για πριν τον Α΄Παγκόσμιο Πόλεμο, είναι ολοφάνερο. Οι αποδείξεις είναι πολλές. Αρκούμαι να αναφέρω ότι έκαναν επιτάξεις στο δικό τους όνομα και για τις δικές τους ανάγκες. Έχω στα χέρια μου φωτοαντίγραφο μια απόδειξης επιταγής, που έχει την υπογραφή του Χούμαν, του Γερμανού ναυτικού ακολούθου. Πρόκειται για την επίταξη ενός φορτίου τσίπουρου. Το έγγραφο έχει ημερομηνία 29 Σεπτεμβρίου 1914 και αναφέρει "Το φορτίο του ατμοπλοίου "Ντεριντζέ" , για το οποίο μου γράφετε στην επιστολή σας της 26ης τρέχοντος , έχει επιταχθεί από εμένα και την γερμανική κυβέρνηση".
Είναι φανερό ότι η Γερμανία ήταν ο κυρίαρχος στην Κωνσταντινύπολη ακόμα και πριν την είσοδο της Τουρκίας στον πόλεμο.
Έλεγχος του Τύπου τότε, φανταστείτε σήμερα...
..."Σύμφωνα με πληροφορίες ανταποκριτών από τα Δαρδανέλλια, φαίνεται ότι οι περισσότερες από τις οβίδες που εκτόξευσαν οι Γάλλοι και οι Αγγλοι στη διάρκεια του τελευταίου βομβαρδισμού ήταν αμερικανικής προελεύσεως."
Την εποχή εκείνη η γερμανική πρεσβεία είχε τον έλεγχο της "Ικνταμ" και την κατηύθυνε σύμφωνα με τα συμφέροντα της γερμανικής προπαγάνδας. Μια δήλωση όπως η η παραπάνω, που θα ενσταλαζόταν στα μυαλά ευεπηρέαστων και φανατικών Τούρκων, θα μπορούσε να έχει τραγικά αποτελέσματα. Έτσι, αποφάσισα να αποταθώ στον άνθρωπο που θεωρούσα κύριο υπεύθυνο γι' αυτή την επίθεση. Τον Γερμανό πρεσβευτή.
Στην αρχή ο Βάγγενχάιμ με διαβεβαίωσε για την αθωότητά του. Ηταν πράος σαν παιδάκι, καθώς διαμαρτυρόταν, λέγοντας ότι δεν είχε ιδέα για το όλο ζήτημα. Του επέστησα την προσοχή στο γεγονός ότι τα γραφόμενα της "Ικντάμ" ήταν σχεδόν ταυτόσημα με τα όσα μου είχε πει ο ίδιος πριν από λίγες μέρες και ότι η εφημερίδα σε ορισμένα σημεία επαναλάμβανε από λέξη τα λεγόμενά του.
"Ή γράψατε το άρθρο ο ίδιος" του είπα "ή καλέσατε τον αρθρογράφο και του δώσατε την κεντρική ιδέα".
 Ο Βαγγενχάιμ κατάλαβε ότι δεν υπήρχε πλέον λόγος να αρνείται.
"¨Λοιπόν" είπε ρίχνοντας το κεφάλι του προς τα πίσω, "τι σκοπεύετε να κάνετε για αυτό;"
Η στάση του με ερέθισε και αποφάσισα να περάσω στην αντεπίθεση.
"Θα σας πω τι πρόκειται να κάνω και νομίζω ότι θα τα καταφέρω να πραγματοποιήσω τις απειλές μου. Ή θα σταματήσετε να υποκινείται αντιαμερικανικά αισθήματα στην Τουρκία ή θα ξεκινήσω κι εγώ μια εκστρατεία υποκίνησης αντιγερμανικών αισθημάτων σ΄αυτή τη χώρα".
"Ξέρετε βαρόνε το έδαφος σ΄αυτή τη χώρα είναι πολύ γλυστερό κάτω από τα πόδια σας. Γνωρίζετε ότι στην πραγματικότητα οι Αμερικανοί είναι πιο δημοφλείς εδώ, από εσάς. Ας υποθέσουμε πως βγαίνω έξω και λέω στους Τούρκους ότι απλώς τους χρησιμοποιείτε για τους δικούς σας σκοπούς ότι δεν τους βλέπετε σαν συμμάχους, αλλά σαν πιόνια (σ.σ για αυτό ονομάσαμε την τουρκία χτες ως πιόνι!!!) στο παιχνίδι που παίζετε. Υποκινώντας αντιμερικανικά αισθήματα αγγίζετε την πιο ευαίσθητη χορδή μου. Εκθέτετε τα αμερικανικά εκπαιδευτικά ιδρύματα στις επιθέσεις των Τούρκων. Κανείς δεν ξέρει τι είναι ικανοί να κάνουν οι τελευταίοι αν πειστούν ότι οι συγγενείς τους σκοτώνονται από αμερικανικές σφαίρες. Αν δεν σταματήσετε αμέσως, θα γεμίσω σε τρεις εβδομάδες όλη την Τουρκία με μίσος κατά των Γερμανών. Θα είναι μία μάχη ανάμεσά μας και είμαι έτοιμος να την δώσω".
Η στάση του Βαγγενχάιμ άλλαξε αμέσως. Γύρισε, έβαλε το χέρι του στον ώμο μου και πήρε ένα συμβιβαστικό, σχεδόν τρυφερό ύφος.
"Ελάτε ας συμφιλιωθούμε " είπε. "Βλέπω πως έχετε δίκιο. Βλέπω ότι παρόμοιες επιθέσεις θα μπορούσαν να θίξουν τους φίλους σας τους ιεραποστόλους. Σας υπόσχομαι ότι θα σταματήσουν."
Από εκείνη τη μέρα, ο τουρκικός τύπος, δεν έκανε ούτε την παραμικρή εχθρική νύξη για τις ΗΠΑ. Ο απότομος τρόπος που σταμάτησαν οι επιθέσεις μου απέδειξε οι Γερμανοί είχαν επιβάλλει και στην Τουρκία ένα από τα πιο αγαπημένα τους τεχνάσματα! ΤΟΝ ΑΠΟΛΥΤΟ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ!
Πριν τον πόλεμο...ξεπουλάμε κάτι ξένα ομόλογα...το έχουν ξανακάνει;;;
Ο Βαγγενχάιμ λοιπόν μου είπε ότι ο Κάιζερ ρώτησε επίσημα τον καθένα ξεχωριστά: "Είστε έτοιμος για πόλεμο;" Όλοι απάντησαν "ναι", εκτός από τους επενδυτές. Οι τελευταίοι είχαν πει ότι χρειάζονταν δύο εβδομάδες για να πουλήσουν τις ξένες ομολογίες που κατείχαν και να δυνάψουν δάνεια...
Η σύσκεψη έγινε στις 5 Ιουλίου και το τελεσίγραφο της αυστριακής κυβέρνησης επιδόθηκε στη Σερβίας στις 22 Ιουλίου! Πρόκειται ακριβώς για το διάλειμμα των δύο εβδομάδων που είχαν ζητήσει οι οικονομικοί παράγοντες της Γερμανίας για να ολοκληρώσουν τα σχέδιά τους. Τα δεδομένα όλων των χρηματιστηρίων δείχνουν ότι οι Γερμανοί τραπεζίτες χρησιμοποιήσαν επωφελώς αυτό το χρονικό διάστημα...


Πηγη από το προσωπικό blog του Χάρρυ Κλυνν

<img class="alignleft wp-image-3217 size-medium" src="http://www.e-pi.gr/wp-content/uploads/2014/05/e-pi-gr-300x173.jpg" alt="" width="300" height="173" />Η δημοσιογράφος Paola Bacchiddu υπεύθυνη επικοινωνίας στην λίστα Τσίπρας που κατεβαίνει στην Ιταλία για τις ευρωεκλογές έκανε μια πρωτότυπη για την αριστερά κίνηση.

Ανέβασε φωτογραφία της με μπικίνι και καθαρά ερωτικό κάλεσμα μαζί με το πολιτικό στο διαδίκτυο συνοδεύοντας την με το κείμενο

 

"Ciao. È iniziata la campagna elettorale e io uso qualunque mezzo. Votate L'altra Europa con Tsipras"

 

«Γεια. Ξεκίνησε η προεκλογική περίοδος και εγώ χρησιμοποιώ οποιοδήποτε μέσο. Ψηφίστε για μια άλλη Ευρώπη με Τσίπρας»

 

Σίγουρα η κίνηση αυτή έστρεψε αρκετό ενδιαφέρον στην ίδια και στην λίστα Τσίπρα. Τα περισσότερα σχόλια στο Facebookειδικά των αντρών ήταν θετικά δεν έλειψαν όμως και πολλά αρνητικά από γυναίκες.

Ειδικά δεν έλειψαν κριτικές ότι τεχνικές σαν αυτές πρώτος διδάξας στην γειτονική χώρα είναι ο Μπερλουσκόνη.


Κανείς όμως δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι είτε θετικά είτε αρνητικά έγινε πρωτοσέλιδο χάρη στα οπίσθια της υπεύθυνης επικοινωνίας.

Ακόμα οι απόψεις δεν είναι ξεκάθαρες αν το πρωτοσέλιδο θα αφορά την λίστα ή τα οπίσθια...

Η κίνηση όμως έγινε και τις επόμενες μέρες θα φανεί το αποτέλεσμα....

 

Πριν βγάλουμε βιαστικά συμπέρασμα όμως ας δούμε τι έγραψε ο<a href="http://gilioli.blogautore.espresso.repubblica.it/2014/05/05/i-media-e-il-culo-nel-2014/" target="_blank"> Gilioli</a> στο προσωπικό του βλοκ στην εφημερίδα L'Espresso.

 

Η Πάολα αφού έφτασε σε απόγνωση διότι όλα τα μέσα στην Ιταλία έθαβαν την Λίστα Τσίπρα, ακόμα κι όταν ήρθε ο Τσιπρας στην Ιταλία ακόμα και όταν ήταν η μοναδική κίνηση που κατάφερε να μαζέψει χάρη στους εθελοντές τις 300 χιλιάδες υπογραφές για να μπορέσει να συμμετέχει στις εκλογές.

Την περασμένη Παρασκευή, απογοητευμένη, η Πάολα μου λέει.

Φτάνει πια, σ αυτή την χώρα (Ιταλία) και με αυτό το σύστημα των ΜΜΕ, ο μοναδικός τρόπος για να σε δείξουν στις εφημερίδες είναι ή να δείξεις στήθος ή κωλο.

Από στήθος έχω έλλειμμα, αύριο θα δείξω κωλο.

Νόμιζα πως έκανε πλάκα.

Κι όμως το έκανε

 

Το άλλο παράδοξο είναι ότι μέχρι αυτή την ώρα που έγγραφα αυτό το κείμενο με πηγές τις ιταλικές εφημερίδες στην Ελληνική αγορά των ΜΜΕ δεν βρήκα τίποτα ακόμα.

Ούτε θετικό αλλά βασικά ούτε αρνητικό..

Πιθανά οι «αρμόδιοι των αρνητικών» σταθμίζουν μη δώσουν ιδέες και αντί για ζημιά προς τον Τσιπρα του κάνουν και διαφήμιση.

Οι «αρμόδιοι των θετικών» θα είναι σε κρίση συνείδησης αν η αριστερά πρέπει να δείχνει τα όμορφα οπίσθια της (όταν τα έχει φυσικά) για να τραβήξει την προσοχή....

Το σαβουάρ βίβρ τους δεν το επιτρέπει ...

 

πηγή<a href="http://www.e-pi.gr/2014/05/%CF%84%CE%BF-%CE%B5%CF%81%CF%89%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CE%B5%CF%83%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BB%CE%AF%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%82-%CF%84%CF%83%CE%AF%CF%80%CF%81%CE%B1/" target="_blank"> e-Pi.gr</a>
 

Μεταφέρω  αυτούσιο ένα κείμενο ως έχει παρ ότι έχω και εγώ τους ενδοιασμούς μου για πολλά απ τα γραφόμενα.
Σίγουρα όμως είναι μια ματιά που παρά το προφανές κοιτάζει και τις άλλες πλευρές μιας αλήθειας.

---

Θυμάμαι ακόμα πως η λεξη "παραγγελιά" απέκτησε για πἀντα μια άλλη χροιά το 1980, όταν ειδα την ταινία για το Νίκο Κοεμτζή. Αν και εξ αρχής πήγα περισσότερο για να δω την Κατερίνα Γώγου να απαγγέλει και όχι την παραγγελιά του Νίκου. Η ποίησή της ηταν ευαγγέλιο για μένα, και για άλλους εφήβους, εκείνη την εποχή. Η Γώγου απαγγέλει στην ταινία παίζοντας τον εαυτό της στο ρόλο του χορού, σε μια τολμηρή σκηνοθεσία που τοποθετεέ την υπόθεση του Νίκου Κοεμτζή στο πλαίσιο αρχαίας τραγωδίας. Ο Νίκος, το "κτήνος" των ΜΜΕ, ειναι εδώ ο τραγικός ήρωας. Η Κατερίνα ήταν βέβαια ενα αληθινό πρόσωπο στην ταινία, ο αληθινός Νίκος όμως ήταν φυλακή. Έμαθα, πολύ αργότερα, οτι πέθανε στο δρόμο, και αναρωτήθηκα βέβαια που ήταν τότε όλοι εκείνοι που τον έβλεπαν σαν ήρωα, που τον έκαναν τραγούδια και ταινία, που έβγαλαν και λιγα λεφτουδάκια εκμεταλλευόμενοι την μαρτυρία του.
 
Από μικροεγκληματίας έγινε ο Νίκος Κοεμτζής δολοφόνος, και όχι δολοφόνος οποιουδήποτε αλλά εκείνων που έχουν στην κατοχή τους το κρατικό μονοπώλιο της βίας. Η συμβολικά πιο βαριά δολοφονία που μπορεί να κάνει κανείς είναι η δολοφονία των "οργάνων της τάξης", γι'αυτό και επιφέρει και τις πιο βαρειές ποινές. Τα όργανα της τάξης ήταν όμως εκείνη την εποχή, τα όργανα της χούντας. Έτσι έγινε ο Νικος λαϊκός ήρωας με την έννοια του μάρτυρα. Έγινε σύμβολο της κοινωνικής αδικίας, της πολιτικής καταπίεσης αλλά και της αυθόρμητης, ατομικής, εξέγερσης ενάντια στην κοινωνική αδικία που έτρεφε το χουντικό κράτος και παρακράτος. Η πράξη του έγινε κατανοητή συμβολικά σαν η ύστατη πράξη αποκατάστασης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
 
Η πορεία ζωής του Νίκου δεν ήταν μοναδική, αντίθετα πολλοί βρέθηκαν εκεί και πριν και μετά. Η τροχιά του όμως συνέπεσε με την τροχιά ενός καθεστώτος που έστησε το σκηνικό για την πράξη του. Η χούντα, οι τραμπούκοι, οι ρουφιάνοι, το παρακράτος, η βία - κοινωνική, πολιτικη, πολιτισμικη αποτέλεσαν το σκηνικό μέσα στο οποίο εκττελέστηκε η μοιραία παραγγελιά.
 
Έπραξε ο Νίκος αυτό που θα μπορούσαν να έχουν πράξει πάρα πολλοί άλλοι. Που θα ήθελαν να πράξουν. Αν ήταν πιο τολμηροί ή πιό παρορμητικοί. Ή αν τόφερνε η ώρα. Έκανε εκείνο που έβλεπαν στα όνειρα ή στους εφιάλτες τους, στις φαντασιώσεις εκδίκησης και δικαίωσης, που έσφιγγαν τα δόντια, έβριζαν, καταριόνταν, και δεν το έκαναν. Γιατί, ευτυχώς, η απόσταση ανάμεσα σε σκέψη και πράξη ειναι συνήθως αρκετά μεγάλη. Αλλά εκείνη ακριβώς τη νύχτα, σ'εκείνο το κέντρο, με το μαγικό όνομα Νεράϊδα, συναντήθηκαν οι τροχιές κάποιων ανθρώπων σ'ένα μοιραίο χορό με συνοδεία μαχαιριού. Ο Νίκος, σαν ήρωας αρχαίας τραγωδίας, κινούμενος σε μια τροχιά προκαθορισμένη απο γεγονότα που συνέβησαν αλλού και αποφάσεις που λήφθηκαν από άλλους, εκτελεί τον μοιραίο του ρόλο. Και γίνεται, χωρίς ποτέ να το εχει σχεδιάσει ο ίδιος, μάρτυρας της κοινωνικής και πολιτικής κατάστασης στον τόπο.
 
[img align=right]http://www.koolnews.gr/wp-content/uploads/2014/04/ili-kareli-5701.jpg[/img]Σαρανταένα χρόνια αργότερα, δολοφονεί ο Ιλία Καρέλι τον βασανιστή Τσιρώνη, πιθανόν βασανιστή του ίδιου και προφανώς βασανιστή πολλών άλλων. ΄'Ενα βασανιστή που εκτιμάται πολύ από τους βασανιστές συναδελφους του (φανταζόμαστε τα κριτηρια εκτίμησης), που ενεργεί συστηματικά και ατιμώρητα ποιός ξερει εδώ και πόσον καιρο, σακατεύοντας σωματικά και ψυχικά άγνωστο αριθμό ανθρώπων.
Με την πράξη του αυτή, και το μαρτυριό του που ακολουθεί, γίνεται ο ίδιος ο Ιλία ζωντανή μαρτυρία του γεγονότος οτι στις ελληνικές φυλακές εργάζονται βασανιστές και διαπράττονται βασανισμοί. Συστηματικά και ατιμώρητα.
 
Το καθεστώς βίας και ατιμωρησίας στις ελληνικες δυνάμεις καταστολής, πέρα από το ότι είναι καταγραμμενο στο πετσί πολλών ανθρώπων, επισημαίνεται και σε πρόσφατη αναφορά της Διεθνούς Αμνηστίας. Μία αναφορά που αλλού θα έριχνε κυβέρνηση, αλλά που στην Ελλάδα δεν φαίνεται να κάνει εντυπώσεις. Η πραγματικότητα ομως που περιγράφεται, και που είναι ουσιαστικά μόνο η κορυφή του παγόβουνου, έχει επιπτώσεις..
 
Δεν ξέρω πολλά για τον Ιλία. Από ότι διάβασα ήταν εξ αρχής ένας μικροεγκληματίας. Η πορεία της ζωής του είναι σίγουρα αντιπροσωπευτικἠ για πολλούς, όπως ήταν και η πορεία ζωής του Νίκου. Μόνο που αυτή τη φορά ειναι η [img align=left]http://left.gr/sites/left.gr/files/styles/large/public/ilia-kareli.jpg?itok=t_V82vj6[/img]πορεία ενός μικροεγκληματία μετανάστη μέσα σε μία βίαια ρατσιστική κοινωνία όπου οργιάζει το παρακράτος και όπου η μπόχα της βαρβαρότητας είναι πλέον η στάνταρ οσμή της κοινωνίας. Όπου το παρακράτος κα οι τραμπούκοι του κάθονται στα έδρανα της βουλής, μασκαρεμένοι με κοστούμια πολιτικών, στολές αστυνομικών, όπου οι ένστολοι τραμπούκοι ενεργούν ως δικαστές και εκτελεστές. Και όπου το "κράτος" δεν ειναι πια παρά ενας σχεδόν διάφανος μπερντές ενός θεάτρου τερατωδών σκιών.
 
"Μα ήταν εγκληματίας! κτήνος!" ωρύονται ο κύριος και η κυρία τάδε, έλληνες υπήκοοι και ψηφοφόροι, εκείνοι που ψηφίζουν τους εγκληματίες και τα κτήνη και τους κάνουν βουλευτές δημοτικούς συμβούλους και αντιπροσώπους τους, εκείνοι που συντηρούν φυλακές με εγκληματίες και κτήνη ως "σωφρονιοστικούς υπαλλήλους".
 
[img align=right]http://content-mcdn.ethnos.gr/filesystem/images/20140402/engine/assets_LARGE_t_420_54330322_type12128.jpg[/img]Δολοφόνησε ένα βασανιστή ο Ιλία, και προφανώς και έναν από εκείνους που συνέβαλαν στην απάνθρωπα μακρόχρονη φυλάκισή του. Ούτε και γι'αυτό δεν είναι μοναδικἠ περίπτωση ο Ιλία. Χιλιάδες καταδικασμένοι κρατούνται με απάνθρωπα μακρόχρονες ποινές φυλάκισης στην Ελλάδα, σε απάνθρωπες συνθήκες. Πέρα από αυτό, έχουμε και τους κρατούμενους μετανάστες χωρίς χαρτιά, που δεν έχουν καν διαπράξει κάποιο έγκλημα. Στοιβαγμένοι ασφυκτικά, υποσιτιζόμενοι, άρρωστοι, ψυχικά τραυματισμένοι, ανήλικοι, ένοχοι και αθώοι. Και σύμφωνα με τις πάμπολλες μαρτυρίες και την αυτοκτονία-μαρτυρία του Ιλία Καρέλι, υπό καθεστώς άγριων βασανισμών. Και δεν χρειάζεται πολλή εμβάθυνση στην αρθρογραφία για να καταλάβει κανείς, εάν θέλει να καταλάβει, ότι ο Ιλία δεν ήταν φυλακισμένος τόσα πολλά χρόνια απλά γιατι διέπραξε κάποια εγκλήματα αλλα γιατί ήταν αλβανός. Για τον ίδιο λόγο, βρίσκονται στις ελληνικές φυλακές χιλιάδες άνθρωποι, με ποινές κα για διαστήματα που καθορίστηκαν από την εθνοτική καταγωγή τους. Και όσον αφορά έλληνες κρατούμενους, με ποινές και για διαστήματα που καθορίστηκαν από την κοινωνική τους θέση στον λεγόμενο πάτο της κοινωνίας. Το πιο τρανταχτό παράδειγμα η υπόθεση των οροθετικών. Δεν αρνούμαι οτι οι εγκληματιες πρέπει να αντιμετωπίζονται απο την πολιτεία. Εγώ όμως δεν βλέπω καμμία πολιτεία στην Ελλάδα. Από τη γωνιά μου της βόρειας Ευρώπης, βλέπω έλληνες εγκληματίες να κάθονται στα έδρανα της βουλής, να κουβεντιάζουν με πολιτικούς, με την ηγεσία της χώρας, να έχουν δημόσιο λόγο και ύφος, να χρηματοδοτούνται από επιχειρήσεις, να έχουν τα πιο χοντρά "μέσα", να κάθονται στους καναπεδες και στα στούντιο των ΜΜΕ, να δίνουν συνεντεύξεις, να διαδίδουν τις εγκληματικές τους προθέσεις σαν να ήταν πολιτικές απόψεις, να αντιπροσωπεύουν την Ελλάδα στην Ευρώπη, να κάνουν ανενδοίαστα τους ναζιστικούς χαιρετισμούς τους, που συμβολίζουν αποτρόπαια εγκλήματα ενάντια στην ανθρωπότητα, να εκπαιδεύουν παιδάκια σε ναζί, να τρομοκρατούν και να οργιάζουν. Και να παραμένουν ατιμώρητοι. Βλέπω ένα κοινοβούλιο που συζητάει αν θα έχουν οι έλληνες εγκληματίες ασυλία και βλέπω μετανάστες στις φυλακές που τους κάνουν φάλαγγα τα κτήνη ελληνικής ιθαγένειας που παίρνουν μισθό από το ελληνικό κράτος. Βλεπω και ενα φυλακισμένο μετανάστη, που προβαίνει σε κείνη την ύστατη πράξη αποκατάσταης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Και βλέπω και τα κτήνη που επειδή δεν κατάφεραν να τσακίσουν την αξιοπρέπειά του, βάλθηκαν να τσακισουν το κορμί του.
 
Ο μάρτυρας ειναι εκείνος που σηκώνει τα βάρη και τις αμαρτίες των συνανθρώπων του. Ο μάρτυρας ειναι σύμβολο, κάνει πράξη εκείνο που δεν κάνουν οι πολλοί, σηκώνει το σταυρό η το μαχαίρι, παίρνουν τα όνειρα εκδίκηση, [img align=left]http://efimeridakefalonia.gr/gr/wp-content/uploads/2014/03/xylo-300x254.jpg[/img]παίρνουν οι εφιάλτες εκδίκηση. Ο μάρτυρας είναι το αντίστοιχο του αποδιοπομπαίου τράγου, η ηρωική του εκδοχή. Σαν αλεξικέραυνο απορροφάει την βία και την κτηνωδία που κατευθύνεται προς τους συνανθρώπους του και τις παίρνει μαζί του. Στον παράδεισο ή στην κόλαση, ανάλογα ποιόν ρωτάς. Ο μάρτυρας είναι ένας τραγικός ήρωας, ένας συνηθισμένος φτωχοδιάβολος, και για τούτο αντιπροσωπευτικός, που η πορεία ζωής του συμπίπτει με την τροχιά καποιων μοιραίων ανθρώπων σε ενα χορό που παραγγέλθηκε από άλλους, κάπου αλλού, εκεί που λαμβάνονται οι σημαντικές αποφάσεις για την πορεία μιάς κοινωνίας.
 
Ίσως τελικά να δικαστούν τα κτήνη που εκδικήθηκαν την ανθρωπότητα πάνω στο κορμί του Ιλία Καρέλι, οι αξιότιμοι συνάδελφοι του αξιότιμου οκογενειάρχη και επαγγελματία βασανιστή που δολοφόνησε ο Ιλία. Τι ποινές θα εκτίσουν; θα είναι άραγε τόσο μακρόχρονες οπως εκείνη του Ιλία και των άλλων μεταναστών; Και τι θα γινει με όλα τα άλλα κτήνη που παίρνουν μισθό από το ελληνικό κράτος για να τσακίζουν σώματα και ψυχές;
 
Ο Νίκος Κοεμτζής έγινε τραγούδι, έγινε ποίηση, έγινε ταινία. Αν ήμουν ποιήτρια, θα έγραφα ένα ποίημα για τον Ιλία Καρέλι. Αν ήμουν μουσικός θα έφτιαχνα ενα τραγούδι, αν ήμουν ζωγράφος θα έφτιαχνα μια εικόνα με τον Ιλία συγχωρημένο να κοιταζει από τον παράδεισό του, χαμογελώντας γαλήνια και κάπως περιπαιχτικά τους βασανιστές και δολοφόνους του. Γιατί τα κατάφερε ο Ιλία. Έκανε το σώμα του κραυγή και άφησε την ματωμένη μαρτυρία του στην ελληνική κοινωνία. Άφησε πίσω του κάτι χρήσιμο για το κοινό καλό. Η μαρτυρία του αυτή ελπίζω να γίνει εργαλείο στον αγώνα για την αποκατάσταση της δημοκρατίας στην Ελλαδα. Άφεση αμαρτιών λοιπόν για τα προηγουμένα παραπτώματα, και τιμή και σεβασμός στον Ιλία Καρέλι - για το μαρτύριο και για την Μαρτυρία του.
 

---

*Η Εύα Αυγερινού έχει γεννηθεί στην Αθήνα και ζει στη Σουηδία από το 1990. Ανάμεσα σε άλλα έχει σπουδάσει κοινωνική ανθρωπολογία,  πολιτισμικές σπουδές, λαϊκή παιδαγωγική και παιδαγωγική ηγεσία. Εργάζεται από το 1999 στο χώρο της σουηδικής λαϊκής μόρφωσης και από το 2005 διευθύνει λαϊκά πανεπιστήμια. Παράλληλα με τη δουλειά της είναι ακτιβίστρια στο χώρο της δημοκρατίας και των ανθρώπινων δικαιωμάτων.

---

πηγή tvxs.gr
πηγή φώτο / διάφορα site

οδηγιες χρησης προϊοντων
 
Σε σακουλάκι με γαριδάκια:
«Μπορεί να είσαι ο νικητής, δεν είναι απαραίτητη η αγορά του προϊόντος, πληροφορίες εντός».
 
Σε πιστολάκι για τα μαλλιά:
«Μην το χρησιμοποιείτε κατά την διάρκεια του ύπνου».
 
Σε σαπούνι ελληνικής παραγωγής:
«Χρησιμοποιήστε το σαν κανονικό σαπούνι».
 
Σε κατεψυγμένο φαγητό:
«Πρόταση σερβιρίσματος: Ξεπαγώστε το».
 
Σε κάλυμμα κεφαλιού για ντους:
«Προσοχή: Χωράει μόνο ένα κεφάλι»
 
Σε πακέτο με γλυκό τιραμισού (τυπωμένο στον πάτο)
«Μην το αναποδογυρίζετε».
 
Σε υπνωτικό χάπι:
«Παρενέργειες: Μπορεί να προκαλέσει υπνηλία».
 
Σε αποκριάτικη παιδική στολή Σούπερμαν:
«Φορώντας αυτή τη στολή δε μπορείς να πετάξεις».
 
Σε πακέτο ξηρών καρπών:
«Οδηγίες: Ανοίξτε το πακέτο, φάτε τους ξηρούς καρπούς».
 
Σε κουβέρτα:
«Να μη χρησιμοποιείται για προστασία σε τυφώνες».
 
Σε καθρέφτη αυτοκινήτου:
«Θυμήσου: Τα αντικείμενα στον καθρέφτη είναι στην πραγματικότητα πίσω σου».
 
Στο καπάκι μπουκαλιού με γάλα:
«Αφού ανοιχτεί, κρατήστε το όρθιο».
 
Σ' ένα σπρέι για έντομα:
«Αυτό το προϊόν δεν έχει δοκιμαστεί σε ζώα».
 
Σε μερικές βάσεις μπουκαλιών γνωστού αναψυκτικού:
«Ανοίξτε απ' την άλλη μεριά».
 
Σε ένα μπλέντερ:
«Να μη χρησιμοποιηθεί για την άλλη χρήση».
 
Σε ένα κουτί φιστίκια:
«Προσοχή. Περιέχει φιστίκια».
 
Στη συσκευασία σίδερου σιδερώματος:
«Μη σιδερώνετε τα ρούχα ενώ τα φοράτε».

[img align=left]http://im2.27210.gr/sites/default/files/article/2014/08/149267-149167g-screen_shot_2014-02-19_at_9.31.56_p.m..png[/img]Την εικόνα ενός εμφυλίου χαμηλής έντασης σε αργή κίνηση βλέπει ο δημοσιογράφος Πέτρος Παπακωνσταντίνου να διαμορφώνεται στην Ουκρανία τα τελευταία 24ωρα.
Μιλώντας στο tvxs.gr σχολίασε ότι το ενδεχόμενο διχοτόμησης της χώρας, που βρίσκεται πλέον εκτός ελέγχου, δεν είναι απίθανο σενάριο, ενώ πρόσθεσε ότι «θα αποτελέσει ιστορική ήττα της ΕΕ εάν χτιστεί ένα τείχος στο Κίεβο 25 χρόνια μετά την πτώση εκείνου στο Βερολίνο». Ακόμη, σκιαγράφησε τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης και τις σχέσεις που έχουν με τους εξωτερικούς παράγοντες, που προσπαθούν να κινήσουν τα νήματα στην Ουκρανία προς συμφέρον τους, ενώ αναφέρθηκε και στον ρόλο της Ελλάδας. Του Νίκου Μίχου

 
Ποια μπορεί να είναι η έκβαση στην Ουκρανία;
 
Είναι δύσκολο να κάνει κανείς σαφείς προβλέψεις όταν η κατάσταση είναι σε εξέλιξη και κάθε μέρα χειροτερεύει όλο και περισσότερο. Τα γεγονότα, που είχαν ως αποτέλεσμα 55 νεκρούς από όλες τις πλευρές μέσα σε δυο μέρες, διαμορφώνουν την εικόνα ενός εμφυλίου πολέμου χαμηλής έντασης σε αργή κίνηση. Αυτό δεν είναι υπερβολή. Την στιγμή που μιλάμε, ενώ ο Πρόεδρος Γιανουκόβιτς συναντάται με την ευρωπαϊκή τρόικα – τους υπουργούς Εξωτερικών της Γαλλίας, της Γερμανίας και της Πολωνίας – λαμβάνουν χώρα ένοπλες συγκρούσεις και από τις δυο πλευρές.
 
Αξίζει να σημειωθεί ότι στην δυτική Ουκρανία διαμορφώνεται μια επαναστατική κατάσταση. Μια παράλληλη εξουσία, για την ακρίβεια: Η αντιπολίτευση έχει εκδιώξει τις αρχές. Έχουν πυρποληθεί αστυνομικά τμήματα. Οι αστυνομικές δυνάμεις έχουν αναγκαστεί στην παράδοση οπλισμού και στολών στους διαδηλωτές. Στην ουσία εκεί η αντιπολίτευση είναι η κυβέρνηση.
 
Αυτά συνιστούν μια εικόνα διχοτόμησης της Ουκρανίας. Το σενάριο δηλαδή να «σπάσει» η χώρα είναι πολύ πραγματικό. Δεν είναι πλέον ένα καταστροφολογικό σενάριο και από αυτό θα βγουν χαμένοι όλοι. Και ο Γιανουκόβιτς με το κόμμα των Περιφερειών, και το φιλοδυτικό μπλοκ, καθώς θα έχουν μείνει ο καθένας με την μισή Ουκρανία ενώ θα την ήθελαν ολόκληρη. Χαμένοι θα είναι και οι ξένοι παράγοντες. Για την, δε, ΕΕ θα είναι μια ιστορική τραγωδία, αφού 25 χρόνια μετά την λήξη του Ψυχρού Πολέμου, ένα νέο τείχος θα χτιστεί - αυτή την φορά στο Κίεβο. Δεν θα είναι το ίδιο. Μια στρατιωτική σύγκρουση θα είναι πιθανό ενδεχόμενο.
 
Ποιοι αποτελούν την αντιπολίτευση;
 
Η αντιπολίτευση αποτελείται από τρεις πλευρές:
 
Είναι ο Βιτάλι Κλίτσκο, ο πρώην πρωταθλητής πυγμαχίας, που έχει ζήσει περισσότερο στην Γερμανία παρά στην Ουκρανία. Έχει σπίτι στην Γερμανία και αμερικανική υπηκοότητα. Αυτός έχει γνωστές φιλίες με τον γερμανικό παράγοντα.
 
Είναι ο Αρσένι Γιατσένιουκ, που είναι από το κόμμα της κας Τιμοσένκο, που είναι στην φυλακή για σκάνδαλα διαφθοράς και όχι ως πασιονάρια της αντιπολίτευσης. Αυτός αποτελεί την προτίμηση των ΗΠΑ. Για αυτό άλλωστε και η Βικτώρια Νούλαντ, η υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, σε εκείνο τον περιβόητο διάλογο είπε στον πρεσβευτή της στο Κίεβο, «fuck the EU, εμείς θέλουμε τον Γιατσένιουκ».
 
Ο τρίτος της παρέας, είναι το μαύρο πρόβατο, ο Όλεχ Τιανιεμποκ, που είχε γεύμα εργασίας με τον Αμερικανό γερουσιαστή και υποψήφιο Πρόεδρο, Τζον ΜακΚέιν. Αυτός είναι πρόεδρος του κόμματος Σβομποντα, (Ελευθερία), που μέχρι πρότινος λεγόταν εθνικοσοσιαλιστικό. Το έμβλημά του ήταν μέχρι πρόσφατα μια παραλλαγή της σβάστιγκας. Μάλιστα, την Πρωτοχρονιά την γιόρτασαν με μια λαμπαδηδρομία στα πρότυπα της Χρυσής Αυγής, της Κου Κλουξ Κλαν και των ναζί του Χίτλερ. Κατά την γνώμη του πηγή όλων των προβλημάτων της Ουκρανίας είναι η ρωσοεβραϊκή μαφία.
 
Αυτοί οι τελευταίοι δεν έχουν εκτεθεί τώρα στα επεισόδια και δεν πρέπει να συγχέονται με τον Δεξιό Τομέα, που εμφανίστηκε από το πουθενά τον προηγούμενο Νοέμβριο. Ο Δεξιός Τομέας είναι που πρωτοστατεί στις ταραχές με λοστούς και όπλα και έχει καλέσει ανοιχτά σε εξέγερση με συνέντευξη του αρχηγού του στις 7 Φεβρουαρίου στο περιοδικό TIME.
 
Ποιοι παίζουν το παιχνίδι πάνω στην Ουκρανία;
 
Η Ουκρανία είναι μια χώρα με πολύ ασθενή ταυτότητα. Δεν ήταν ποτέ ανεξάρτητο κράτος πριν την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. Πρώτη φορά απέκτησε τότε την ανεξαρτησία της. Ένα κομμάτι – η παλιά Γαλικία – θεωρεί τον εαυτό της κομμάτι της δυτικής Ευρώπης και είναι καθολικοί. Ένα άλλο κομμάτι, είναι ορθόδοξοι, ελέγχουν την βιομηχανία και είναι δεμένο με την Ρωσία.
 
Ακόμη ένα στρατηγικό κομμάτι της Ουκρανίας είναι η χερσόνησος της Κριμαίας, όπου από την εποχή της Μεγάλης Αικατερίνης κατοικούσαν εκεί Ρώσοι. Επίσης, εκεί, στην Σεβαστούπολη είναι ο ρωσικός ναύσταθμος – το μοναδικό σημείο που της δίνει πρόσβαση σε νότιες θάλασσες. Η περιοχή έχει τεράστια γεωστρατηγική σημασία για την Ρωσία και με οποιονδήποτε Πρόεδρο – πόσω μάλλον με τον Πούτιν – δεν πρόκειται να την αφήσει να χαθεί. Ότι και να γίνει στην Ουκρανία η χερσόνησος της Κριμαίας και κάποιες ανατολικές περιοχές θα καταλήξουν στην Ρωσία.
 
Το πρόβλημα, όμως, τώρα δεν βρίσκεται στις συνδιαλλαγές μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης. Το παιχνίδι δεν παίζεται στο Κίεβο, αλλά μεταξύ ΗΠΑ, ΕΕ και Ρωσίας. Μόνο ένας ιστορικός συμβιβασμός σε αυτό το τριμερές επίπεδο μπορεί να απομακρύνει τα χειρότερα.
 
Ποια είναι τα συμφέροντα της ΕΕ στην Ουκρανία;
 
Αυτό είναι ένα καλό ερώτημα που θα πρέπει να απαντήσουν οι Βρυξέλλες, καθώς έχουν φερθεί σε αυτή την κρίση με πρωτοφανή καιροσκοπισμό. Για παράδειγμα, για να δελεάσουν την Ουκρανία να υπογράψει την τελωνειακή σύνδεση της προσέφεραν 600 εκατομμύρια δολάρια. Πασατέμπο. Ο Πούτιν της προσέφερε 15 δισεκατομμύρια, άτοκα δάνεια, και πολύ φτηνό φυσικό αέριο.
 
Για μια χώρα 46 εκατομμυρίων κατοίκων, και όταν η Ελλάδα έχει πάρει 200 και πλέον δισεκατομμύρια σε δάνεια, η προσφορά της ΕΕ ήταν εξωπραγματική. Η Γερμανία έχει υιοθετήσει την αντιπολίτευση, με το ίδρυμα Κονραντ Αντενάουερ, όπως οι ΗΠΑ είχαν κάνει κατά την «Πορτοκαλί Επανάσταση» το 2004 με το ίδρυμα Open Society του Τζωρτζ Σόρος. Επίσης, να μην ξεχνάμε ότι πριν ξεκινήσει το αιματοκύλισμα, το βράδυ της Δευτέρας, η κα Μέρκελ συναντήθηκε με τους επικεφαλής της αντιπολίτευσης. Ο καθένας βγάζει τα δικά του συμπεράσματα, αλλά σε κάθε περίπτωση δεν ήταν εκτονωτική η παρέμβασή της. Ούτε και του Πούτιν ήταν, όταν κάλεσε τον Γιανούκοβιτς στο Σότσι, που με τις προτροπές του δεν βοήθησε στην αποκλιμάκωση της κατάστασης. Σήμερα μάλιστα, ο κ. Μεντβέντεφ του είπε να προσέξει μην γίνει το χαλάκι που σκουπίζουμε τα πόδια μας.
 
Ποια έκβαση πραγμάτων εξυπηρετεί τα ελληνικά συμφέροντα;
 
Από την μια πλευρά, η Ελλάδα είναι μέλος της ΕΕ και υπό την ομηρία της Γερμανίας δεν έχει πολλά περιθώρια κινήσεων. Όμως θα υποστεί τις ευθύνες λόγω της προεδρίας της ΕΕ. Θα αναγκαστεί να πάρει θέση.
 
Από την άλλη πλευρά, έχει ιστορικές σχέσεις με την Ρωσία τόσο σε ενεργειακό όσο και σε γεωπολιτικό επίπεδο.
 
Εάν επικρατήσουν οι πιο λογικές σκέψεις, η Ελλάδα θα έχει την ευκαιρία να παίξει ένα διαμεσολαβητικό ρόλο – αν και δεν ξέρω κατά πόσο ο κ. Σαμαράς θα επιλέξει να το εκμεταλλευτεί αυτό.
 
Σε κάθε περίπτωση, η Ελλάδα θα πρέπει να ακολουθήσει τον κανόνα του Ιπποκράτη: Όταν δεν μπορούμε να κάνουμε καλό, τουλάχιστον ας μην κάνουμε περισσότερο κακό. Να μην εφαρμόσουμε τακτικές δηλαδή που εφήρμοσαν σύμβουλοι του κ. Παπανδρέου, που είχαν διασυνδέσεις με τις ΗΠΑ και το ίδρυμα του Σόρος, στην Γεωργία και στην Ουκρανία. Αναφέρομαι στον κ. Αλεξ Ρόντος, του οποίου ο βίος και η πολιτεία είναι αρκετά γνωστή.
 
Η Ουκρανία πως θα βγει χαμένη;
 
Η Ουκρανία έχει χάσει ήδη. Η ασθενής της ταυτότητα έχει διαρραγεί. Η χώρα έχει γίνει υπηρέτης ενός γεωπολιτικού ανταγωνισμού στα πρότυπα όχι του Ψυχρού Πολέμου αλλά πολύ παλαιότερα, πριν τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο με τις σφαίρες επιρροής στην Ευρώπη.
 
Είναι μια χώρα που θέλει πολύ η ΕΕ για την διεύρυνση προς ανατολάς, αλλά και μια χώρα που θέλει πολύ και η Ρωσία για λόγους οικονομικούς, στρατηγικούς και ιστορικούς. Το πρώτο κράτος της Ρωσίας τον 10ο αιώνα είχε πρωτεύουσα το Κίεβο.
 
Αλλά εάν δρομολογηθεί το χειρότερο σενάριο, θα λέμε ότι η μαύρη Τρίτη, προχθές δηλαδή, θα έχει σηματοδοτήσει μια στροφή στην ευρωπαϊκή αλλά και παγκόσμια ιστορία πολύ μεγαλύτερη από ότι η 11η Σεπτεμβρίου ή ο πόλεμος στο Ιράκ. Όσα ζούμε αυτές τις ώρες θα έχουν τεράστιες συνέπειες.


[align=right]πηγή tvxs.gr[/align]

Πέθανε σήμερα σε ηλικία 60 ετών - Ανακοίνωση νοσοκομείου Υγεία: «Ο χαρισματικός καλλιτέχνης καθ' όλη τη διάρκεια της νοσηλείας του επέδειξε γενναιότητα και αξιοπρέπεια»

[img align=left]http://www.protothema.gr/files/1/2014/02/21/s_boulas_9.jpg[/img] Έφυγε από τη ζωή σήμερα Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου 2014  ο σπουδαίος ηθοποιός και τραγουδοποιός Σάκης Μπουλάς, σε ηλικία 60 ετών, έπειτα από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο.

Σύμφωνα με το ιατρικό ανακοινωθέν, «ο Αθανάσιος Μπουλάς απεβίωσε σήμερα Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου 2014 στο νοσοκομείο ΥΓΕΙΑ μετά από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο. Ο χαρισματικός καλλιτέχνης καθ' όλη τη διάρκεια της νοσηλείας του επέδειξε γενναιότητα και αξιοπρέπεια».

Τα τελευταία χρόνια αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα υγείας και το τελευταίο διάστημα νοσηλευόταν στο ιδιωτικό θεραπευτήριο, δίνοντας μάχη για τη ζωή του.

Για τον λόγο αυτό είχε διακόψει και τις εμφανίσεις του στην «Ακτή Πειραιώς», όπου συμμετείχε στην μουσική παράσταση «Γκαγκαντίν : Οι γενναίοι της νύχτας», πλάι στους Διονύση Σαββόπουλο, Λαυρέντη Μαχαιρίτσα και Γιάννη Ζουγανέλη.

Ο αγαπημένος ηθοποιός και τραγουδιστής - τραγουδοποιός γεννήθηκε στο Κιλκίς, στις 11 Μαρτίου 1954 αλλά η καταγωγή του ήταν από τον Πειραιά όπου και μεγάλωσε. Όταν ήταν μικρός, οι γονείς του τον παρότρυναν να γίνει δικηγόρος, λόγω της άνεσης που παρουσίαζε στον λόγο, όμως αυτός επέλεξε το τραγούδι και την ηθοποιία.

Ο Σάκης Μπουλάς ως τραγουδιστής, συμμετείχε σε πολλούς δίσκους όπως στους «Ανεπίδοτα Γράμματα» του Μιχάλη Γρηγορίου με την Αφροδίτη Μάνου, «Καντάτα για την Μακρόνησο»- Θ.Μικρούτσικου, «Λουκιανού διάλογοι»- Μ. Πλέσσα, «Αχαρνής» του Δ. Σαββόπουλου κ.α.  [img align=right]http://www.protothema.gr/files/1/2014/02/21/s_boulas_1.jpg[/img]

Είχε κάνει και τους παρακάτω προσωπικούς δίσκους:

Μπουλάς-Ελλάς, (1986)

Σάκης Μπουλάς (maxi single) "Ali Baba" (μουσική Μιχάλης Ρακιντζής) (1987)

Σάκης Μπουλάς "Ας πρόσεχες" (album) (όλο το άλμπουμ είναι σε μουσική του Μιχάλη Ρακιντζή) (1987)

Ζαμανφού, (1992)

Έκθεση ιδεών, με τον Γιάννη Ζουγανέλη (2000)

Έίχε συνεργαστεί πάνω από 12 χρόνια με τον Θάνο Μικρούτσικο όπου μέσα σε αυτά ταξίδεψε σε διάφορες χώρες όπως Αυστρία, Γερμανία, Αγγλία, Σκωτία, Βέλγιο και Κύπρο.

Υπήρξε ένας από τους ιδρυτές του πρώτου Μουσικού καφενείου με το όνομα «Σούσουρο» μαζί με τους Γιαννη Ζουγανέλη, Νικόλα Άσιμο, Θάνο Αδριανό και Περικλή Χαρβά, όπου για πρώτη φορά συνδυάστηκε μουσική με θέατρο και διάφορα χάπενιγκς.

Παρόμοια δουλειά έγινε αργότερα στο «Αχ Μαρία», όπου και πάλι υπήρξε ένας από τους βασικούς πρωταγωνιστές με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, Γιάννη Ζουγανέλη και άλλους.

Έίχε τραγουδήσει σε πολλές μουσικές σκηνές και συναυλίες συνεργαζόμενος χρόνια με τους Βασίλη Παπακωνσταντίνου, Γιάννη Ζουγανέλη, Βλάση Μπονάτσο, Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, Δημήτρη Σταρόβα και άλλους, αλλά και με τον Διονύση Σαββόπουλο.

Ως στιχουργός είχε κάνει μεγάλη καριέρα αφού συνεργάστηκε με πολλούς καλλιτέχνες.

Έίχε γράψει στίχους σε τραγούδια για τον Γιάννη Ζουγανέλη, τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα και άλλους και σε πολλά τραγούδια που είχε ερμηνεύσει ο ίδιος.

Στην τηλεόραση

Στην μικρή οθόνη, εμφανίστηκε σε πολλές εκπομπές αρχίζοντας με το «Graffity» με τον Γιάννη Ζουγανέλη, [img align=left]http://www.protothema.gr/files/1/2014/02/21/s_boulas_4.jpg[/img]παρουσιάζοντας τηλεπαιχνίδια όπως το «Κάνε ό,τι κάνω» και αργότερα το 2000 σε κωμική τηλεοπτική σειρά με τίτλο «Δέκα Λεπτά Κήρυγμα».

Άλλες γνωστές σειρές που πρωταγωνίστησε ή απλά εμφανίστηκε είναι:

«Κουφώματα»1988 ΕΡΤ Νίκος Ζερβός
Δέκα λεπτά κήρυγμα (2000-2003)
Τα Τετράγωνα των Αστέρων (2003)
Σαββατογεννημένες (2003-2004)
Ας Πρόσεχες (2004-2005)
Πενήντα-Πενήντα (2005-2007)
7 Θανάσιμες Πεθερές (2006-2007)
Εντιμότατοι κερατάδες (2006-2007)
Ο Τζίτζικας και ο Μέρμηγκας (2007-2008)
Φίλα το βάτραχο σου (2007-2009)
Μπελάς ΤV (2008-2009)
Εργαζόμενη Γυναίκα (2009)
Η Οικογένεια βλάπτει (2009-2010)
Πενήντα-Πενήντα (3ος κύκλος) (2010-2011)

Στον κινηματογράφο[img align=right]http://www.protothema.gr/files/1/2014/02/21/s_boulas_6.jpg[/img]

Στην μεγάλη οθόνη έχει περισσότερα χρόνια δουλειάς, αφού η πρώτη του εμφάνιση ήταν το 1981.

Οι ταινίες στις οποίες συμμετείχε ή είχε βασικούς ρόλους είναι:

Ο Δράκουλας των Εξαρχείων (1983)
Ντελίριο (1983)
Η Πόλη Ποτέ Δεν Κοιμάται (1984)
Τηλεκανίβαλοι (1987)
Πατρίς Ληστεία Οικογένεια (1987)
Ας περιμένουν οι γυναίκες (1998)
Η Αγάπη είναι ελέφαντας (2000)
Λουκουμάδες με Μέλι (2004)
Ηθικόν Ακμαιότατον (2005)
Το φιλί της ζωής (2007)
Μαφιόζοι στο Αιγαίο (2008)
Πεθαίνω για σένα (2009)
Μια φορά και ένα μωρό (2011)

<p>Στις 13 Φεβρουαρίου του 2014 γιορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα Ραδιοφώνου, ενός μέσου μαζικής επικοινωνίας που εδώ κι ένα σχεδόν αιώνα έχει διαμορφώσει καθοριστικά την κοινωνία, την οικονομία και τον ανθρώπινο πολιτισμό. Το ραδιόφωνο έκανε, κατά κοινή ομολογία, τον πλανήτη μας «μικρότερο», φέρνοντας τους ανθρώπους πιο κοντά, ενώ ταυτόχρονα διεύρυνε τους ορίζοντες τους, μεταδίδοντας πληροφορίες και ιδέες σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη, πολύ πριν από την τηλεόραση και το διαδίκτυο.</p><div id="google_ads_div_NewTVXS_180x150_ad_wrapper"><div id="google_ads_div_NewTVXS_180x150_ad_container">
</div></div>

<p>Ακόμη και σήμερα το ραδιόφωνο αποτελεί κυρίαρχο μέσο μαζικής ενημέρωσης, ειδικά στις φτωχότερες χώρες του πλανήτη, όπου η θέση των γυναικών είναι υποδεέστερη, όπως επισημαίνει στο σχετικό μήνυμά του ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ: «Η Παγκόσμια Ημέρα Ραδιοφώνου αναγνωρίζει τον μοναδικό ρόλο και την επιρροή ενός μέσου που προσεγγίζει το μεγαλύτερο κοινό</p><div class="mceTemp"><dl class="wp-caption alignleft" id="attachment_3192" style="width: 310px" data-mce-style="width: 310px;"><dt class="wp-caption-dt"><a href="http://www.e-pi.gr/wp-content/uploads/2014/02/radio-markoni-tesla-1.jpg" data-mce-href="http://www.e-pi.gr/wp-content/uploads/2014/02/radio-markoni-tesla-1.jpg"><img class="size-medium wp-image-3192" alt="Ακόμη και σήμερα το ραδιόφωνο αποτελεί κυρίαρχο μέσο μαζικής ενημέρωσης" src="http://www.e-pi.gr/wp-content/uploads/2014/02/radio-markoni-tesla-1-300x187.jpg" width="300" height="187" data-mce-src="http://www.e-pi.gr/wp-content/uploads/2014/02/radio-markoni-tesla-1-300x187.jpg"></a></dt><dd class="wp-caption-dd">Ακόμη και σήμερα το ραδιόφωνο αποτελεί κυρίαρχο μέσο μαζικής ενημέρωσης</dd></dl></div><p>παγκοσμίως. Η φετινός εορτασμός υπογραμμίζει την ανάγκη για την ύπαρξη ραδιοφωνικών σταθμών παντού στον κόσμο, με στόχο την προώθηση της φωνής των γυναικών και την ενίσχυση του ρόλου τους στους ίδιους τους ραδιοφωνικούς σταθμούς. Τα ραδιοκύματα συχνά καθυστερούν όταν πρόκειται για την ισότητα των φύλων. Η φωνή των των γυναικών δεν έχει ακουστεί αρκετά, μπροστά ή και πίσω από το μικρόφωνο. Δεν υπάρχουν αρκετές ραδιοφωνικές εκπομπές με θέμα τις γυναίκες και τα κορίτσια. Οι γυναίκες αποτελούν μόνο το ένα τέταρτο των μελών των Διοικητικών Συμβουλίων των Επιχειρήσεων Μέσων Ενημέρωσης στον κόσμο. Ενθαρρύνω τους ραδιοφωνικούς σταθμούς να δίνουν τον λόγο στις γυναίκες τόσο στο προσωπικό τους, όσο και στο ακροατήριό τους. Αυτή είναι μια ευκαιρία για όλους. Ας γιορτάσουμε την Παγκόσμια Ημέρα Ραδιοφώνου χαιρετίζοντας τις γυναίκες στο ραδιόφωνο σήμερα και κάνοντας ό,τι καλύτερο για την γαλούχηση των φωνών του αύριο».
 
<span style="text-decoration: underline;" data-mce-style="text-decoration: underline;">Οι πρωτοπόροι των ραδιοκυμάτων</span></p><p>Δύσκολα μπορούμε να φανταστούμε σήμερα τον κόσμο, που δονείται από τις ραδιοφωνικές εκπομπές, βυθισμένο στη σιωπή των ερτζιανών κυμάτων.Κι όμως αυτό συνέβαινε πριν από μόλις 130 χρόνια, όταν μια ομάδα πρωτοπόρων, επιστημόνων κι εφευρετών, άνοιξε το δρόμο για την αξιοποίηση του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος. Πρώτος ήταν ο Χάινριχ Ρ. Χερτζ, που από το 1886 ως το 1888, απέδειξε με μια σειρά από πειράματα την πρακτική εφαρμογή της θεωρίας των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων του Μάξγουελ. Προς τιμήν του τα κύματα αυτά ονομάστηκαν από τότε Ερτζιανά.<a href="http://www.e-pi.gr/wp-content/uploads/2014/02/radio-markoni-tesla-2.jpg" data-mce-href="http://www.e-pi.gr/wp-content/uploads/2014/02/radio-markoni-tesla-2.jpg"><img class="alignright size-medium wp-image-3193" alt="Έτσι γεννήθηκε το ραδιόφωνο!" src="http://www.e-pi.gr/wp-content/uploads/2014/02/radio-markoni-tesla-2-225x300.jpg" width="225" height="300" data-mce-src="http://www.e-pi.gr/wp-content/uploads/2014/02/radio-markoni-tesla-2-225x300.jpg"></a></p><p><span style="line-height: 1.5em;">Ακολούθησε το Σερβο-αμερικανός εφευρέτης κι επιστήμονας </span><strong style="line-height: 1.5em;">Νίκολα Τέσλα (1856-1943)<span style="line-height: 1.5em;">, ο οποίος το 1891 παρουσίασε στο κοινό την πρώτη ασύρματη μετάδοση της ενέργειας, που ήταν τότε γνωστή ως </span><strong style="line-height: 1.5em;">«Φαινόμενο Τέσλα».</p><p>Το 1893 ο Τέσλα άρχισε να ερευνά, να πειραματίζεται ασταμάτητα πάνω στα ραδιοκύματα και, τελικά, να περιγράφει λεπτομερειακά τις βασικές αρχές της ραδιεκπομπής.  Σε μια σειρά από διαλέξεις και επιδείξεις στο Σεντ Λούις του Μιζούρι και στο Ινστιτούτο Φραγκλίνου στη Φιλαδέλφεια, ο Τέσλα απέδειξε πως ήταν εφικτή μια ραδιομετάδοση. Έτσι γεννήθηκε το ραδιόφωνο!</p><p>Την περίοδο που ο Τέσλα ήταν έτοιμος να κάνει το μεγάλο άλμα και να υλοποιήσει την πρώτη φάση του σχεδίου του, που αφορούσε την κατασκευή μεγάλων ραδιοπομπών και ραδιοδεκτών, συνέβη ένα πολύ δυσάρεστο γεγονός. Στις 13 Μαρτίου του 1895 μια ύποπτη πυρκαγιά, πιθανόν εμπρησμός εκ μέρους των συνεργατών του Έντισον, κατέστρεψε το εργαστήριο του στη Νέα Υόρκη και μαζί του σημειώσεις, σχέδια, μοντέλα ραδιοαυτόματων συσκευών, ταλαντωτών, επαγωγικών κινητήρων καθώς και ολόκληρο το πολύτιμο τεχνικό του αρχείο. Όμως ο Τέσλα δεν το έβαλε κάτω και, με τη βοήθεια της ισχυρής του μνήμης, άρχισε να σχεδιάζει από την αρχή τα πάντα. 
 
<span style="text-decoration: underline;" data-mce-style="text-decoration: underline;">Radio Tesla</span></p><p>Το 1896 ο Τέσλα συνέχισε στο νέο του εργαστήριο τα πειράματα του πάνω στα ρεύματα υψηλής συχνότητας και στη ραδιοεπικοινωνία. Τότε</p><div class="mceTemp"><dl class="wp-caption alignleft" id="attachment_3194" style="width: 310px" data-mce-style="width: 310px;"><dt class="wp-caption-dt"><a href="http://www.e-pi.gr/wp-content/uploads/2014/02/radio-markoni-tesla-3.jpg" data-mce-href="http://www.e-pi.gr/wp-content/uploads/2014/02/radio-markoni-tesla-3.jpg"><img class="size-medium wp-image-3194" alt="«Η Παγκόσμια Ημέρα Ραδιοφώνου αναγνωρίζει τον μοναδικό ρόλο και την επιρροή ενός μέσου που προσεγγίζει το μεγαλύτερο κοινό παγκοσμίως." src="http://www.e-pi.gr/wp-content/uploads/2014/02/radio-markoni-tesla-3-300x168.jpg" width="300" height="168" data-mce-src="http://www.e-pi.gr/wp-content/uploads/2014/02/radio-markoni-tesla-3-300x168.jpg"></a></dt><dd class="wp-caption-dd">«Η Παγκόσμια Ημέρα Ραδιοφώνου αναγνωρίζει τον μοναδικό ρόλο και την επιρροή ενός μέσου που προσεγγίζει το μεγαλύτερο κοινό παγκοσμίως.</dd></dl></div><p> συνέλαβε και την ιδέα του Παγκόσμιου Συστήματος (World System) μετάδοσης πληροφοριών και ενέργειας, που θα στοίχειωνε τη σκέψη του για τις επόμενες δεκαετίες. Την άνοιξη του 1897, σ' έναν πρόχειρο πειραματικό σταθμό έξω από τη Νέα Υόρκη, ο εφευρέτης κατόρθωσε να εκπέμψει ραδιοσήματα σε απόσταση 40 χιλιομέτρων. Τότε κατοχύρωσε και το βασικό σχέδιο ραδιοτεχνικής, το οποίο και εκμεταλλεύτηκε στη συνέχεια ο Γουλιέλμο Μαρκόνι προκειμένου να κατασκευάσει το πρώτο ραδιόφωνο:μια εφεύρεση που δικαιωματικά ανήκει στον Τέσλα.</p><p>Στις αρχές του 1898 ο Τέσλα πραγματοποίησε στην προβλήτα του λιμανιού της Νέας Υόρκης μια πετυχημένη δοκιμή ενός μοντέλου τηλεκατευθυνόμενου πλοιαρίου. Εκεί συνέρευσε μεγάλο πλήθος, που έκπληκτο παρακολούθησε τον εφευρέτη να κάνειεπίδειξη του τηλεκατευθυνόμενου πλοιαρίου του και να εξηγεί τις αρχές της ρομποτικής και του αυτοματισμού.</p><p>Από τον Μάιο του 1899 μέχρι τις αρχές του 1900 ο Τέσλα πραγματοποίησε μια σειρά από εντυπωσιακά πειράματα στο Κολοράντο Σπρινγκς σε υψόμετρο 2.200 μέτρων πάνω στην ασύρματη μεταφορά της ενέργειας. Αυτή η γνώση ήταν απαραίτητη στον Σερβο-αμερικανό εφευρέτη προκειμένου να υλοποιήσει το Παγκόσμιο Σύστημα μεταφοράς σημάτων και ενέργειας, που οραματιζόταν.  Ανάμεσα στα πρώτα πράγματα, που έκανε ο εφευρέτης μόλις επέστρεψε στη Νέα Υόρκη, ήταν και να κατοχυρώσει τις νέες του ευρεσιτεχνίες για τις ραδιοεπικοινωνίες και την ασύρματη μεταφορά ενέργειας, οι οποίες βασίστηκαν στα πειράματα του στο Κολοράντο Σπρινγκς.
 
<span style="text-decoration: underline;" data-mce-style="text-decoration: underline;">«O Μαρκόνι χρησιμοποιεί 17 ευρεσιτεχνίες μου»</span></p><p>Παράλληλα, με αρχική χρηματοδότηση του μεγαλοτραπεζίτη Τζ. Π. Μόργκαν, άρχισε να κατασκευάζει στο Γουόρντεκλιφ του Λονγκ Άιλαντ έναν γιγαντιαίο πύργο, που θα λειτουργούσε ως ο πρώτος παγκοσμίως μεταδότης ραδιοσημάτων και ενέργειας. Ενώ οι εργασίες κατασκευής του πρώτου παγκόσμιου ραδιοσταθμού συνεχιζόταν, έφθασε στ' αυτιά του Τέσλα μια μοιραία είδηση: ο παγκόσμιος τύπος διατυμπάνιζε το γεγονός ότι στις 12 Δεκέμβρη του 1901 ο Ιταλός Γκουλιέλμο Μαρκόνι είχε κατορθώσει να στείλει το γράμμα S από τη μια πλευρά του Ατλαντικού στην άλλη. Συγκεκριμένα ο Μαρκόνι εξέπεμψε ραδιοκύματα από το νότιο άκρο της Αγγλίας, χρησιμοποιώντας ένα αερόστατο για ν' ανυψώσει την κεραία όσο το δυνατόν ψηλότερα και τα σήματα αυτά ελήφθησαν στη Νέα Γη.</p><p>Για τον Τέσλα αυτή η είδηση ήταν μια δυσάρεστη έκπληξη. Ο χρηματοδότης του Τζ. Π. Μόργκαν ξαφνιάστηκε από το γεγονός ότι ο Μαρκόνι τα κατάφερε χωρίς να κατασκευάσει κάτι που να έμοιαζε με τον τεράστιο και πολυδάπανο πύργο του Τέσλα κι αποφάσισε να του κόψει τις χορηγίες. Αναμφίβολα όμως όλοι οι ξαφνικοί θαυμαστές του Μαρκόνι δεν γνώριζαν ότι ο Ιταλός εφευρέτης είχε χρησιμοποιήσει την υπ' αριθμόν 645 576 βασική ραδιοφωνική πατέντα του Τέσλα, την οποία είχε καταθέσει προς έγκριση το 1897 και πήρε την κατοχύρωση μόλις στις 20/3/1900. <a href="http://www.e-pi.gr/wp-content/uploads/2014/02/radio-markoni-tesla-5.jpg" data-mce-href="http://www.e-pi.gr/wp-content/uploads/2014/02/radio-markoni-tesla-5.jpg"><img class="alignleft size-medium wp-image-3195" alt="radio-markoni-tesla-5" src="http://www.e-pi.gr/wp-content/uploads/2014/02/radio-markoni-tesla-5-150x300.jpg" width="150" height="300" data-mce-src="http://www.e-pi.gr/wp-content/uploads/2014/02/radio-markoni-tesla-5-150x300.jpg"></a></p><p>Αφού Τέσλα έμαθε τις λεπτομέρειες από τον ηλεκτρομηχανικό Χ. Ότις Ποντ, που ήταν παρόν όταν ο Μαρκόνι έστειλε το πρώτο του σήμα, στο τέλος είπε: «Ο Μαρκόνι είναι καλό παιδί, ας συνεχίσει. Χρησιμοποιεί όμως 17 δικές μου ευρεσιτεχνίες». Ο Τέσλα  ήταν δικαιολογημένα πολύ θυμωμένος γι' αυτή την πρωτοφανή κλοπή κι άρχισε να μιλά για συνωμοτικά σχέδια και μεθόδους «Βοργίων και Μεδίκων», που χρησιμοποιήθηκαν για να εμποδίσουν τα σχέδια του. Μάταια ωστόσο προσπάθησε να εξηγήσει ότι σ' αυτόν άνηκαν τα πρωτοτόκια της ραδιοεπικοινωνίας.</p><p>Αυτή ήταν και η αρχή μιας σειράς από δικαστικές διαμάχες του Τέσλα με το Μαρκόνι σχετικά με τις κλεμμένες ευρεσιτεχνίες του πρώτου, που κράτησαν ως το 1904 με αποφάσεις που ευνοούσαν τον Μαρκόνι, άσχετα αν ο Ιταλός εφευρέτης βασίστηκε ως κυρίως τις ευρεσιτεχνίες των άλλων πρωτοπόρων και ειδικά του Τέσλα. Έτσι η εφεύρεση του ραδιοφώνου κατοχυρώθηκε αρχικά στον Γουλιέλμο Μαρκόνι. Σύντομα οι πάντες έμαθαν πως ο Ιταλός εφευρέτης ήταν ο «πατέρας του ραδιοφώνου», ενώ ο Τέσλα, που είχε οράματα για την Ελεύθερη Ενέργεια, άρχισε σταδιακά να περιθωριοποιείται και να αγνοείται. Το όνομα του Τέσλα κόντεψε σχεδόν να διαγραφεί από κάθε λεωφόρο της γνώσης και λίγο έλειψε να θαφτεί στο απέραντο νεκροταφείο των αγνώστων της ιστορίας. Και θα συμβεί κάτι τέτοιο, αν το έργο και οι ιδέες του Τέσλα δεν ήταν τόσο πρωτοποριακές και μεγαλειώδεις, ώστε να είναι αδύνατον να συγκαλυφθούν εντελώς.
 
<span style="text-decoration: underline;" data-mce-style="text-decoration: underline;">H δικαίωση από το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ</span></p><p>Τελικά, κι ενώ όλος ο κόσμος συνέχισε να πιστεύει πως ο Μαρκόνι ήταν ο εφευρέτης του ραδιοφώνου, το 1943, λίγους μήνες μετά τον θάνατο του Τέσλα, το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ αποφάσισε να αποκαταστήσει τον Σερβο-αμερικανό εφευρέτη και αποφάνθηκε πως ο Τέσλα ήταν ο πραγματικός εφευρέτης του ραδιοφώνου. Η απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου δεν έλαβε υπόψιν της το γεγονός πως ο Μαρκόνι πέτυχε όντως να εκπέμψει το πρώτο διαμορφωμένο ραδιοσήμα, αλλά το γεγονός πως το κατάφερε αυτό χρησιμοποιώντας έναν συνδυασμό από προϋπάρχουσες πατέντες του Τέσλα με ελάχιστες βελτιώσεις.</p><p>Μπορεί το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ να αναγνώρισε με απόφαση του ότι ο Μαρκόνι δεν ήταν ο πραγματικός εφευρέτης του ραδιοφώνου, αλλά τα σχολικά και ιστορικά βιβλία συνεχίζουν να τον αναφέρουν ως τέτοιο. Μέχρι πρόσφατα οι ασυρματιστές του ναυτικού <a href="http://www.e-pi.gr/wp-content/uploads/2014/02/radio-tesla-4.jpg" data-mce-href="http://www.e-pi.gr/wp-content/uploads/2014/02/radio-tesla-4.jpg"><img class="alignright size-full wp-image-3196" alt="radio-tesla-4" src="http://www.e-pi.gr/wp-content/uploads/2014/02/radio-tesla-4.jpg" width="199" height="250" data-mce-src="http://www.e-pi.gr/wp-content/uploads/2014/02/radio-tesla-4.jpg"></a>ονομάζονταν «Μαρκόνηδες» και όχι «Τεσλιανοί», όπως θα ήταν το σωστό. Ακόμη και σήμερα οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν πως ο Μαρκόνι είναι ο «πατέρας» του ραδιοφώνου και όχι ο Τέσλα. Κι αυτό δυστυχώς δε συμβαίνει μόνον στη περίπτωση του ραδιοφώνου, αλλά και σε πολλές άλλες εφευρέσεις, ευρεσιτεχνίες (είχε συνολικά 700) και ιδέες του Τέσλα, που άλλαξαν τον κόσμο μας. Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά και ο Max E. Valentinuzzi στο άρθρο του Nikola Tesla: Was He So Much Resisted and Forgotten, στο Engineering in Medicine and Biology Magazine (1998) «Πέρασα όλα μου τα χρόνια στη σχολή των ηλεκτρολόγων μηχανολόγων (1951-1956) χωρίς ν' ακούσω το όνομα του Νίκολα Τέσλα, ακόμη και σ' εκείνα τα μαθήματα που σαφώς αναφέρονται σε μηχανές εναλλασσόμενου ρεύματος ή σε μεταφορά ενέργειας ή σε ασύρματη επικοινωνία (ραδιόφωνο). Ξόδεψα αρκετό καιρό σε μια ιδιωτική εταιρεία τηλεπικοινωνιών, θυγατρική εταιρεία της RCA, όπου είχα την ευκαιρία να γνωρίσω αρκετά σημαντικούς και έμπειρους ανθρώπους. Ποτέ, σε τόσες πολλές διαλέξεις, συναντήσεις και συζητήσεις που είχα, δεν αναφέρθηκε πουθενά ο Τέσλα. Πάντως θυμάμαι καλά ονόματα λιγότερο σημαντικών πρωτοπόρων στο χώρο του ηλεκτρισμού. Αρκετοί συνάδελφοι και παλιοί συμφοιτητές μου είχαν παρόμοιες εμπειρίες. Ο Τέσλα ήταν ανύπαρκτος». </p><p style="text-align: right;">
του Γεωργίου Στάμκου πηγή tvxs.gr 
Ο <a href="mailto:stamkos@post.com" data-mce-href="mailto:stamkos@post.com">Γιώργος Στάμκος</a> είναι συγγραφέας, βιογράφος του Νίκολα Τέσλα και δημιουργός του <a href="http://www.zenithmag.wordpress.com/" target="_blank" data-mce-href="http://www.zenithmag.wordpress.com/">περιοδικού Ζενίθ </a></p><p><br data-mce-bogus="1"></p>