ΠΑΙΖΩ τραγουδώντας

[kuria]

Δύσκολα χρόνια δύσκολα λόγια κρυβόσουν χωρίς αφορμή
τα μάτια σου όνειρο σε κράτησαν όμηρο σε ξένο κορμί
παιδί το φοβόσουν θυμάμαι κρυβόσουν να μην καταλάβει κανείς
κανείς να μη ξέρει αυτό που θα φέρει το άλλο σου εγώ πιο νωρίς

[katinaki]

Δεν είναι μόνο όσα κάνω
είναι κι εκείνα που ξεχνώ
[size=14]λόγια[/size], τσιγάρα, αναπτήρα
και την ανύποπτή μου μοίρα
που το 'φερε να σ' αγαπώ.

Κι εσύ που όλα τα θυμάσαι
μέχρι κεραίας όπως λες
αρέσκεσαι να μ' ανακρίνεις
τα λάθη μου να μην αφήνεις
χωρίς συγκρίσεις με το χτες

[Crazy]

Κάτι απόψε μου συμβαίνει
και ο ύπνος δε με παίρνει
ανάβω το φως και γυρίζω να δω αν κοιμάσαι
μα εσύ με κοιτάς και τί έχω ρωτάς
μήπως σκέψεις τρελές μου καρφώνονται στο μυαλό

Επειδή σ΄αγαπώ συμβαίνουν αυτά
κοιμήσου εσύ σου λέω τρυφερά
τσιγάρα ανάβω και σβήνω με τόση μανία
και μεσ΄τους καπνούς ταξιδεύει ο νους
κι απ΄τα μάτια μπροστά η ζωή μου περνά σαν ταινία

Βλέπω δρόμους στενούς χωρίς ουρανούς
νεκρές αγκαλιές χαμένες χαρές
μα υπάρχεις εσύ κι αντέχω ακόμα ζω
και ζω τις στιγμές μεγάλες μικρές
ξεχνώντας το χτες στο σώμα σου που αγαπώ


αδυνατούσα να το γράψω μισό ...

[kuria]

Αμφιβολίες το μυαλό μου βασανίζουνε πολλές
αμφιβολίες τρελές αμφιβολίες τρελές
Αμφιβολίες την καρδιά μου βασανίζουνε πολλές
αμφιβολίες τρελές αμφιβολίες τρελές.

[katinaki]

Ενάντια σε κάθε λογική
παράνομες εικόνες στο μυαλό μου.
Ξυπνούν την κάθε μου στιγμή,
κουράστηκα να ψάχνω στο εγώ μου.

[black_velvet]

κάθε πρωί που κίναγα να πάω στη δουλειά
φεύγανε σαν πουλιά τα ψαροκάικα
κάθε πρωί σκαρώναμε μαζί με το Μηνά
ταξίδια μακρινά ως την Τζαμάικα

[kuria]

Πηγαίναμε να βρούμε τον κρυμμένο θησαυρό
ρουμπίνια διαμάντια ασήμι χρυσό
στης πόλης τη ζούγκλα σε μέρη μακρινά
χαθήκαμε και γίναμε πολύχρωμα πουλιά
Ταξιδιώτες μες το σκοτάδι
ξεκινήσαν το πρωί και τους χάσαμε το βράδυ
τα όνειρα τους γεμάτα χρώμα
αλλά αυτοί που τους θυμούνται περιμένουνε ακόμα

[black_velvet]

σμαράγδια και ρουμπίνια θα σου φέρω
απ' της Ινδίας τις μακρυνές ακτές
σμαράγδια και πολύτιμα στολίδια
σώπασε μωρό μου και μην κλαις

[Stilvy]

Πώς βαριέμαι σε τούτη την ακτή
που ο ήλιος με ξεραίνει
δεν είμ' έρημος, δεν είμαι νησί
μα ούτε κι η Ελένη
και το 'ξερες.

[black_velvet]

κι εσύ Ελένη
και κάθε Ελένη
της επαρχία της Αθήνας κοιμωμένη
η ζωή σου να το ξέρεις είναι επικηρυγμένη
να πεθαίνεις για την Ελλάδα είναι άλλο
κι άλλο εκείνη να σε πεθαίνει
κι εσύ Ελένη
και κάθε Ελένη........

[kuria]

Που πήγαν οι μέρες που πήγαν οι μήνες που πήγαν τα χρόνια
φωτιά στα Χαυτεία καπνιά στην Αιόλου βρωμιά στην Ομόνοια
ουρλιάζουν τριγύρω Φολκσβάγκεν και Φίατ Ρενό και Τογιότα
σε λίγο νυχτώνει στην έρημη πόλη θ' ανάψουν τα φώτα
κι άνθρωποι μονάχοι μες την κόλαση ετούτη θα γίνουν λαμπάδα
πώς τα κανες έτσι τα μαύρα παιδιά σου Ελλάδα Ελλάδα

[katinaki]

Πού να 'βρω τέσσερα σπαθιά
και μια [size=14]λαμπάδα [/size]στη γροθιά
φωτιά να βάλω σήμερα
και να τον κάψω σίγουρα
τον κόσμο αυτό που αγάπησα
και μ' άφησε και σάπισα

[kuria]

Σήμερα μέρα σκοτεινή
κι έχει μεγάλη συνοχή
ανακυλήθη ο ουρανός
κι έπεσε ο Τίμιος Σταυρός

[Gerogriniarhs]

Απόψε κλαίει ο ουρανός,
για σένα και για μένα.
Τα λόγια μας σκορπίσανε
και είναι πια χαμένα.
Eμείνανε τα χείλη μας
βουβά και παγωμένα.
Κι είναι βαρύς ο ουρανός
και κλαίει απελπισμένα.

[Crazy]

Απόψε σε θέλω, σε θέλω ξανά
μα εσύ πουθενά εδώ γύρω
απόψε σε θέλω, σε θέλω πολύ
να γίνεις χαλί και να γείρω..