Μη μου βάζεις ιδέες τώρα, κι έχω και μια πείνα..... :twisted:

Mα ήδη ανέφερε μια η Ελένη, αυτή του πολυελαίου, του ιταλικού... :roll:

Πατατοφάγο είναι... :twisted:

Αυτή με το πλέξιμο...
Να 'χεις και κάτι να κάνεις βρε αδερφέ, να μη βαριέσαι....
χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα    

Χρειάζομαι καλό κομπουτεράκι  :evil:

Ο ουρανός ανάβει τα φώτα.
Τίποτα πια δεν θα' ναι όπως πρώτα.
Ξημέρωσε πάλι…
Ξυπνάω στο φως, τα μάτια ανοίγω
για λίγο νεκρός χαμένος για λίγο.
Ξημέρωσε πάλι…

Κι έχεις χαθεί μαζί με τον ύπνο, μαζί με του ονείρου τον πολύχρωμο κύκνο.
Μην ξημερώνεις ουρανέ.
'Αδεια η ψυχή μου, το δωμάτιο άδειο,
κι από το όνειρό μου ακούω καθάριο, το λυγμό της να λέει:
<<όνειρο ήτανε>> <<όνειρο ήτανε>>.

Θα ξαναρθείς μόλις νυχτώσει.
Και το όνειρο πάλι την αλήθεια θα σώσει.
Θα' ‘μαι κοντά σου…
Μόνο εκεί σε βλέπω καλή μου
εκεί ζυγώνεις κι ακουμπάς τη ψυχή μου , με τα φτερά σου…

Μα το πρωί χάνεσαι φεύγεις, ανοίγω τα μάτια κι αμέσως πεθαίνεις,
Μη ξημερώνεις ουρανέ…
Άδεια η ψυχή μου, το δωμάτιο άδειο,
κι από το όνειρό μου ακούω καθάριο, το λυγμό της να λέει:
<<όνειρο ήτανε>> <<όνειρο ήτανε>>.

Κι έχεις χαθεί μαζί με τον ύπνο, μαζί με του ονείρου, το πολύχρωμο κύκνο
Μη ξημερώνεις ουρανέ…
Άδεια η ψυχή μου, το δωμάτιο άδειο,
κι από τ' όνειρό μου ακούω καθάριο, το λυγμό σου να λέει:
<<όνειρο ήτανε>> <<όνειρο ήτανε>>.

Συνεχίζω να επιμένω σε ότι είχα γράψει τότε  :wink:
Και συμφωνώ απόλυτα σε όσα γράφτηκαν σαν σχόλιο.

Η λέξη ειλικρήνεια και "μπέσα" μάλλον έχουν διαγραφεί από το λεξιλόγιο πολλών αρσενικών, τουλάχιστον όσον αφορά τη κατάσταση "ρίχνω το κάστρο" :evil:

Φέρε και πατατάκια :wink:

Και το τσάι πειράζει στα νέτρα, αλλά μην ανησυχείς, τα δικά μου είναι ήδη χορδές :evil:

Δε πιάνεις καμια μπίρα καλύτερα :?:

Παλικάρια ευχαριστώ..... θα τους πιω όλους τους καφέδες, μετά βέβαια θα πρέπει να ανεχτείτε και τα νεύρα μου χορδές :twisted:  

Καλημέεεεερα.....
Ποιός θα μου φτιάξει καφέ με τα χεράκια του?

Κρατάει όλα τα πατατάκια για πάρτι του! :twisted:

Όπως λέει κι ο σοφός λαός...
"όλοι οι καλοί χωράνε!!!!"   :twisted:

"Δε χωρίζουν όμως έτσι οι ζωές,
των ανθρώπων που αγαπήθηκαν με τόσο κόπο,
ή κι οι δυο μας ή κανείς,
ως την άκρη της κλωστής
ισσοροπήσαμε κι εμείς..."

Μόνο όταν χρειάζεται