Μου λείπεις...

[vasilis]

Η καρδιά μου πονά όταν η σκέψη μου καταλήγει σε εσένα... Το μυαλό μου ξέχνα πότε τα μάτια μου συνάντησαν τα δικά σου... Η φωνή μου σωπαίνει γιατί έχει ξεχάσει πια τη δική σου. Τα χέρια σταματούν να γράφουν για εσένα, δεν σε θυμούνται πια... Μονάχα τα δάκρυα ακόμα δεν στέρεψαν και ένα σώμα που απεγνωσμένα ψάχνει το δικό σου... Μάταια όμως εσύ πουθενά, χαμένος στο όνειρο που έγινε εφιάλτης, στη χαρά που έγινε λύπη, στην ευτυχία των στιγμών που μοιάζει πια σαν αιώνια δυστυχία. Εγώ έπαψα να σε αναζητώ, άλλωστε οι σκιές ποτέ δεν βρίσκονται, απλά υπάρχουν για να ταράζουν και να ξαφνιάζουν τα όνειρά μας...

[sun-sweet]

Μου λείπεις και της λείπεις, μας λείπει η παρουσία σου, η ασφάλεια που μας προσέφερες, το χαμόγελό σου, τα λαμπερά σου μάτια που φώτιζαν το σκοτάδι που πολλές φορές έμπαινε βίαια στην ψυχή μου. Κάθε βράδυ προσεύχομαι για σένα, να είσαι καλά εκεί που πήγες και να μας βλέπεις και να χαμογελάς  μ'ακούς...  Στέρεψαν πια τα δάκρυά μας, ο πόνος έγινε φίλος μας και απεγνωσμένα προσπαθούμε να κάνουμε την απουσία σου παρουσία.. Ξέρουμε ότι μας προστατεύεις απο εκεί κι αυτό μας δίνει δύναμη να συνεχίσουμε. Είσαι η αγάπη μου η παντοτινή πέρασαν κιόλας 4 χρόνια μα για μένα ακόμη είναι χθές, το μωρό μας κάθε βράδυ σε βλέπει στον ύπνο του, είσαι αναντικατάστατος γλυκειά μου αγάπη.

[danai]

Τι σημασία έχει ο χρόνος Βασίλη..όταν...

Φοβάμαι το χρόνο που κυλά αργά  καθώς χάνετε..
φοβάμαι το φως του έρωτα που έρχεται στο δρόμο της ζωής..
Μόνο η νυχτα θυμίζει κάτι από εσενα,
..θυμίζει τις απόμακρες πτυχές του μυαλού..
..πως είμαι ακόμα ζωντανή.
[size=18]Θέλω να' σαι καλά μόνο αυτό![/size]
Λόγια φθηνά...μια φάρσα τυλιγμένη σ ένα όνειρο..
.. μα έπαψε να υπάρχει ..έσβησε.
Απάντησέ μου!!!
Φοβάμαι!
Να φανώ δυνατή...να πάψω να μαι αόρατη!

[Teo]

Ξέρω πως έχεις φύγει.
Ξέρω πως τούτο το μεσημέρι
είσαι μακριά.
Όμως τα βήματα μου,
με φέρνουν στο μέρος
που συνήθιζες να κάθεσαι.
Όμως το βλέμμα μου περιμένει να σε δει,
να σηκώνεσαι γεμάτη άμμους,
και νάρχεσαι
χαμογελώντας.
Ξέρω πως αν σε δω θα είσαι όραμα.
Όμως τι περιμένω;

[minoraki]

διαβαζοντας αυτη την καταχωρηση, ηθελα να γραψω για εναν συγκεκριμενο ανθρωπο....ομως στο μυαλο μου ερχονται εικονες απο φιλους που εφυγαν....εφυγε η νελλη, ο γιωργος, ο φωκιων....καθε ενας απο αυτους αντιπροσωπευσε στη ζωη μου κατι πολυ σπουδαιο....η νελλη φιλη καλη και συμμαθητρια μου στο σχολειο....ισως το πιο ομορφο κοριτσι της ταξης μας....ολα τα αγορια ηταν ερωτευμενα μαζι της....ο γιωργος! ο κολλητος οικογενειακος φιλος μας! ο γιωραγκης που με το γελιο του γεμιζε ολοκληρη την ψυχη μας! ο καλος φιλος, ο πιστος μας φιλος....και ο φωκιων! ισως ενας απο τους μεγαλυτερους ερωτες της ζωης μου! ενας γοητευτικος αντρας, ενας τρυφερος εραστης, ενας επιτυχημενος επιχειρηματιας! ακομα και τωρα μετα απο τοσα χρονια, αναρωτιεμαι πως ειναι δυνατον εγω να εζησα τοσο υπεροχες στιγμες κοντα του!
ολοι αυτοι οι υπεροχοι ανθρωποι που εφυγαν τοσο νωρις, μου λειπουν.... πρωτα η παλια μου συμμαθητρια, μετα ο κολλητος οικογενειακος φιλος μου, και τελος ο αντρας που καποτε σφραγισε την ζωη μου με την αγαπη του! ελπιζω και ευχομαι εκει που βρισκονται, να εξακολουθουν να με σκεπτονται και να με αγαπουν ο καθε ενας με τον δικο του τροπο! γιατι εγω τους αγαπω το ιδιο πολυ και μου λειπουν καθε μερα και περισσοτερο.....

[spellbound]

Η μητερα μου, η υπεροχη Ιταλιανα με τα καταπρασινα ματια... και τη χρυση καρδια... και που δε προλαβα να χαρω


Ο Σωτηρακος μου.. οι καλυτεροι μηνες της ζωης μου.... αδικια να φυγει τοσο νωρις τετοια μεγαλη, ειλικρινης καρδια

Να αισθανονται αρα γε ποσο πολυ τους σκεφτομαι συνεχεια ??
Ωρες -ωρες θελω να παω να τους συναντησω..

[kuria]

...ότι αγαπάω εγώ πεθαίνει και ξαναρχίζω απ' την αρχή...

[metanastis]

Οι σκέψεις ποτέ δε σβήνουν, ποτέ δε σταματούν να γυρίζουν πίσω. Και τα δάκρυα ισως ποτέ να μη στερεύουν.
Ειναι και οι η΄μερες βλέπεις...
Γιατί εσύ απο εκεί που είσαι βλέπεις...

[spellbound]

Ναι, τα δακρια ποτε δε στερευουν
παντα θελουν αυτο που εχασαν, το αγαπημενο, το μοναδικο...

[danai]

Μου λείπεις... δείξε μου τον δρόμο..
τον δρόμο για την ψυχή σου,
για την ίδια την ύπαρξή σου.....
Κι εγώ θα έρθω μέσα από τα σκοτάδια,
αψηφώντας τα αγκάθια που με πληγώνουν.......
Είχα ανάγκη να υπάρχεις.
Να βρω ν'ακουμπήσω
κάπου τη λύπη μου.
Σε καιρούς όπου όλα,πρόσωπα
αισθήματα,ιδέες,ήταν ρευστά
χρειαζόμουν μια πέτρα στερεή
ν'ακουμπώ το χαρτί μου.
Μην αποσύρεις την πέτρα σου
και μείνουν τα χέρια μου στο κενό.
'Εχω ακόμη να γράψω...

[vasilis]

Μου λείπεις... δείξε μου τον δρόμο..
τον δρόμο για την ψυχή σου,
για την ίδια την ύπαρξή σου.....
Κι εγώ θα έρθω μέσα από τα σκοτάδια,
αψηφώντας τα αγκάθια που με πληγώνουν.......
Είχα ανάγκη να υπάρχεις.
Να βρω ν'ακουμπήσω
κάπου τη λύπη μου.
Σε καιρούς όπου όλα,πρόσωπα
αισθήματα,ιδέες,ήταν ρευστά
χρειαζόμουν μια πέτρα στερεή
ν'ακουμπώ το χαρτί μου.
Μην αποσύρεις την πέτρα σου
και μείνουν τα χέρια μου στο κενό.
'Εχω ακόμη να γράψω...

καλη μου μακαρι να μπορουσα να διαβασω τι λες ειμαι και λιγακι στραβος οπως ξερεις και αυτο το χρωμα που διαλεξες δεν μπορω να διαβασω τι λες

[danai]

Μου λείπεις... δείξε μου τον δρόμο..
τον δρόμο για την ψυχή σου,
για την ίδια την ύπαρξή σου.....
Κι εγώ θα έρθω μέσα από τα σκοτάδια,
αψηφώντας τα αγκάθια που με πληγώνουν.......
Είχα ανάγκη να υπάρχεις.
Να βρω ν'ακουμπήσω
κάπου τη λύπη μου.
Σε καιρούς όπου όλα,πρόσωπα
αισθήματα,ιδέες,ήταν ρευστά
χρειαζόμουν μια πέτρα στερεή
ν'ακουμπώ το χαρτί μου.
Μην αποσύρεις την πέτρα σου
και μείνουν τα χέρια μου στο κενό.
'Εχω ακόμη να γράψω...

[riaghul]

Οι μορφες ..φιδοστροφα ρυακια...
και τα ρυακια...γεμιζουν απο ανεμωνες τις οχθες τους
Παντα αγαπουσα τις  ανεμωνες...
Εχουν κατι σεμνο...κατι αοριστο...

και το ρυακι ..παραμενει..εκει...
δεν στερευει..γιατι οποτε θελεις να πιεις νερο...
απλα σκυβεις..και εκεινο ειναι εκει..υπαρχει

και οι μορφες...χανονται στις στροφες του...
και ξαναρχονται οταν κοιταζεις πισω...
Μα δες ..μπροστα...
Μη πληγωνεις  με το βλεμμα σου τις ανεμωνες..
Οσο και να φευγεις στην ερημια...
Η ερμια....θα πληγωνει...

και στις εξοδους διαφυγης που ψαχνεις...
σε βλεπουν τα ζουζουνια...
μπορει και να εναποθεσουν το κεντρι τους...
προσεχε τα....

[etet]

MINORAKI ΚΑΙ GIKAMA ΓΛΥΚΕΣ ΜΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΟΤΙ ΜΕΣΑ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ SIDE ΘΑ ΕΒΡΙΣΚΑ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΘΑ ΜΕ ΕΚΑΝΕ ΝΑ ΝΙΩΣΩ ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ.ΙΣΩΣ ΕΙΜΑΙ ΜΙΚΡΗ ΑΚΟΜΑ ΑΛΛΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΧΩ ΝΙΩΣΕΙ ΕΤΣΙ. ΝΟΜΙΖΑ ΟΤΙ ΜΟΥ ΕΛΕΙΠΕ ΚΑΠΟΤΕ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΑ ΤΕΛΙΚΑ ΣΟΥ ΛΕΙΠΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΟΤΑΝ ΤΟΝ ΧΑΝΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ!!!
ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΟ ΝΙΩΣΩ ΠΟΤΕ...!!!

[minoraki]

MINORAKI ΚΑΙ GIKAMA ΓΛΥΚΕΣ ΜΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΟΤΙ ΜΕΣΑ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ SIDE ΘΑ ΕΒΡΙΣΚΑ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΘΑ ΜΕ ΕΚΑΝΕ ΝΑ ΝΙΩΣΩ ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ.ΙΣΩΣ ΕΙΜΑΙ ΜΙΚΡΗ ΑΚΟΜΑ ΑΛΛΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΧΩ ΝΙΩΣΕΙ ΕΤΣΙ. ΝΟΜΙΖΑ ΟΤΙ ΜΟΥ ΕΛΕΙΠΕ ΚΑΠΟΤΕ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΑ ΤΕΛΙΚΑ ΣΟΥ ΛΕΙΠΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΟΤΑΝ ΤΟΝ ΧΑΝΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ!!!
ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΟ ΝΙΩΣΩ ΠΟΤΕ...!!!

ετετουλα μου χαιρομαι που εστω και μεσω ενος σαιτ στο νετ καταφερα να συγκινησω  μια ψυχουλα σαν την δικη σου....αγνη, τρυφερη! μακαρι να μην νιωσεις ποτε τον χαμο ενος δικου σου ανθρωπου, ομως δεν γινεται, καλη μου, διοτι δεν ειμαστε αθανατοι, δυστυχως!
ας το καλο....παλι τα ματια μου γεμισαν δακρυα....τα χριστουγεννα με κανουν ακομα πιο ευσυγκινητη...