αυτογνωσια εργαλειο δυναμης, οχι εργαλειο ερωτος?

[plus_]

"Δεν μ' αρέσει να δουλεύω με ερωτεύμενους. Ίσως γιατί τους ζηλεύω -κι εγώ ο ίδιος λαχταράω να μαγευτώ. Ίσως πάλι γιατί ο έρωτας και η ψυχοθεραπεία είναι μεταξύ τους ασύμβατα. Ο καλός θεραπευτής πολεμάει το σκοτάδι και ζητάει το φως, ενώ ο έρωτας συντηρείται από το μυστήριο και καταρρέει μόλις αρχίσεις να τον εξετάζεις σχολαστικά. Κι εγώ σιχαίνομαι να γίνομαι ο δήμιος του έρωτα".

Irvin Yalom , Ο Δημιος του Ερωτα.

λαμβανοντας το παραπανω ως δεδομενο,
και οχι υπο αμφισβητηση (οχι επειδη δεν ειναι,
αλλα επειδη δεν θα ειναι το  ζητουμενο),

μπορουμε να αναγνωρισουμε τον ανθρωπο που τον συνεπαιρνει
ο ερωτας και να τον ζησουμε μαζι του?

και αντιστροφα και πιο σημαντικα,

μπορουμε να αιτιολογησουμε αυτον που αδυνατει να τον
συνεπαρει ο ερωτας διοτι απο μονος του εχει
 την απολυτη κυριαρχια του εαυτου του
και λειτουργει θεραπευτικα προς αυτον,
προσφεροντας στον εαυτο του γνωση,
στερωντας τον ομως απο το παραμυθι?

[black_velvet]

Όταν λες "αιτιολογήσουμε"; να του δώσουμε δίκιο; ή να αναγνωρίσουμε τις αιτίες που τον οδηγούν εκεί; και να τον καταλάβουμε;

[plus_]

Όταν λες "αιτιολογήσουμε"; να του δώσουμε δίκιο; ή να αναγνωρίσουμε τις αιτίες που τον οδηγούν εκεί; και να τον καταλάβουμε;

να το αναγνωρισουμε, να τον καταλαβουμε και να δουμε τις αιτιες
οι οποιες δεν ειναι σωνει και καλα κατι αφοριστικο ή μακρια απο μας,
οπως δεν μπορουν αν ειναι αφοριστικες οι αιτιες για καποιον που τον
συνεπαιρνει ο ερωτας και τον ζει.

στην ουσια ,
αναγνωριζουμε τον εαυτο μας, απο τον τροπο που αγαπαμε
και τον καθενα απο τους γυρω μας απο τον ιδιο τροπο.

χωρις αυτο να σημαινει οτι τσουβαλιαζουμε τους ανθρωπους σε δυο κατηγοριες.

[plus_]

και μαλλον πρεπει να διορθωθει και ο τιτλος,
μαλλον πρεπει αντι για "γνωση" να μπει "αυτογνωσια".

(εχω ενα προβλημα συνοχης σκεψεων οταν τυχει να σκεφτω και πηδαω
στο τελος χωρις να πω το ενδιαμεσο και μαλλον γινομαι δυσνοητη..)

[donkey]

είναι καθαρά θέμα «πείρας»

Θέλω να πω πως στα νιάτα μας όλοι γνωρίσαμε τους πρώτους έρωτες αλλά κανένας μας δεν είχε τη γνώση η τη θέληση για αυτοέλεγχο.
Ωριμάζοντας και ανάλογα από την έκβαση των ερωτικών μας ιστοριών άλλοι κλειστήκαμε και άλλοι συνεχίζουμε να χάνουμε μερικώς τον έλεγχο. πιστεύω πως η γνώση δεν είναι απαραίτητα εχθρός του πάθους που μπορεί να έχει ένας έρωτας.

[plus_]

και τοτε ομως, σε νεοτερη ηλικια,
δεν συναντησες αντρες ή γυναικες που συμπεριφερονταν με πιο εσωστρεφη τροπο ας πουμε?
θεωρεις δηλαδη οτι ολοι αφηνονται να ζησουν τον ερωτα και το παθος
σε νεοτερη ηλικια και μετα το "μαζευουν"?
π.χ. δεν συναντησες ατομα να απορριπτουν τον ερωτα διοτι
θεωρουσαν οτι δεν ηταν αληθινος στο μυαλο τους,
παρολου που μπορει να ηταν?
και το εκαναν οχι απο πεσσιμισμο αλλα απο το οτι εβρισκαν
ανουσιο ή οτιδηποτε να υποβαλλουν τον εαυτο τους σε διαδικασιες
μη-αυτοελεγχου?

[donkey]

Μα εδώ μιλάμε για ερωτική συμπεριφορά. Για 2 άτομα που κάνανε σχέση από έρωτα.
Υπάρχουν λοιπόν άτομα που η συμπεριφορά τους είναι έκδηλη γιατί τους συνεπαίρνει ο έρωτας και εκεί είναι που υποστηρίζω ότι είναι κατά κανόνα άτομα νεαρά και άτομα που ενώ είναι ερωτευμένα είναι πιο συνεσταλμένα στην συμπεριφορά τους κρατώντας κάποιο αυτοέλεγχο.
Σαφώς και έχω συναντήσει άτομα αλλά κι εγώ ο ίδιος που είχα συνάψει σχέσεις αλλά όχι από έρωτα.

[plus_]

δεν διαφωνω οτι η ηλικια παιζει τον ρολο της και μαλιστα ουσιαστικο,
μα νομιζω οτι εχει να κανει με τον τροπο που εκδηλωνει ο καθενας
την αγαπη του, πως εχει μαθει να αγαπαει (διοτι δυστυχως και η αγαπη
εκπαιδευσιμη ειναι).
παρ'ολα αυτα,
οντως το να γνωριζεις τον εαυτο σου πολυ καλα, κατι το οποιο
μπορει να φανταζει καταπληκτικο,
νομιζω ειναι ανασταλτικος παραγοντας στην εκφραση του ερωτος.
δεν σε βοηθα να ζησεις το παραμυθι..

βεβαια αν λαβουμε υπ'οψην οτι την αυτογνωσια δεν την αποκτας στα 18,
ναι συναδει.
βεβαια, δεν την αποκτας και στα 30.
ωστοσο, η εκδηλωση ερωτος φθινει...

δεν ειναι λιγο καταδικαστικο?

[black_velvet]

...
μπορουμε να αναγνωρισουμε τον ανθρωπο που τον συνεπαιρνει
ο ερωτας και να τον ζησουμε μαζι του??

Πιστεύω πως ο καθένας μας μπορεί ν' αναγνωρίσει τον άνθρωπο που τον συνεπαίρνει ο έρωτας. Φαίνεται σε κάθε του κίνηση. Στον τρόπο που μιλάει. Που γελάει... Αυτό όμως δεν σημαίνει πως μπορούμε να τον ζήσουμε κι εμείς μαζί του. Χρειάζονται κι άλλα για να ερωτευτεί κανείς...

και αντιστροφα και πιο σημαντικα,

μπορουμε να αιτιολογησουμε αυτον που αδυνατει να τον
συνεπαρει ο ερωτας διοτι απο μονος του εχει
 την απολυτη κυριαρχια του εαυτου του
και λειτουργει θεραπευτικα προς αυτον,
προσφεροντας στον εαυτο του γνωση,
στερωντας τον ομως απο το παραμυθι?

Προσωπικά, μπορώ να καταλάβω (άρα και να "αιτιολογήσω") κάποιον μόνον όταν ξέρω κάποια πράγματα γι' αυτόν. Για τη ζωή του. Πάντα κάπου εκεί βρίσκονται κρυμμένες οι αιτίες που τον κλείνουν στον εαυτό του. Γιατί πιστεύω πως η "απόλυτη κυριαρχία του εαυτού του" δεν είναι παρά μια άμυνα. Άμυνα απέναντι στο παραμύθι που δεν είναι μόνο μαγευτικό. Πονάει και πάρα πολύ!

[donkey]

Όχι απαραίτητα, είναι, αυτό που είπες πολύ σωστά, θέμα εκπαίδευσης.
Αν ο άλλος έχει «εκπαιδευτεί» να είναι δοτικός, εκφραστικός, ειλικρινής, τότε μπορεί η γνώση να τον διώχνει από το παραμύθι αλλά τον φέρνει πιο κοντά σε μια παραμυθένια πραγματικότητα.

[plus_]

και αντιστροφα και πιο σημαντικα,

μπορουμε να αιτιολογησουμε αυτον που αδυνατει να τον
συνεπαρει ο ερωτας διοτι απο μονος του εχει
 την απολυτη κυριαρχια του εαυτου του
και λειτουργει θεραπευτικα προς αυτον,
προσφεροντας στον εαυτο του γνωση,
στερωντας τον ομως απο το παραμυθι?

Προσωπικά, μπορώ να καταλάβω (άρα και να "αιτιολογήσω") κάποιον μόνον όταν ξέρω κάποια πράγματα γι' αυτόν. Για τη ζωή του. Πάντα κάπου εκεί βρίσκονται κρυμμένες οι αιτίες που τον κλείνουν στον εαυτό του. Γιατί πιστεύω πως η "απόλυτη κυριαρχία του εαυτού του" δεν είναι παρά μια άμυνα. Άμυνα απέναντι στο παραμύθι που δεν είναι μόνο μαγευτικό. Πονάει και πάρα πολύ!

δεν θα διαφωνησω καθολου.
συμφωνω.

ξερεις ομως,
πονουν και οι δυο "χαρακτηρες" ας πουμε.
πονα λιγοτερο μαλλον αυτος που συνεπαιρνεται,
ισως και με λιγη αφελεια.

τελικα,
δηλαδη η αφελεια ειναι και λιγο ευλογημενη?

[plus_]

Όχι απαραίτητα, είναι, αυτό που είπες πολύ σωστά, θέμα εκπαίδευσης.
Αν ο άλλος έχει «εκπαιδευτεί» να είναι δοτικός, εκφραστικός, ειλικρινής, τότε μπορεί η γνώση να τον διώχνει από το παραμύθι αλλά τον φέρνει πιο κοντά σε μια παραμυθένια πραγματικότητα.

ο ρολος του "εκπαιδευτη" ποιος απο τους δυο "χαρακτηρες" θα μπορουσε να ειναι??

[black_velvet]

Λιγότερο;

ΛΙΓΟΤΕΡΟ;

Τι σε κάνει να πιστεύεις κάτι τέτοιο;

[donkey]

...
μπορουμε να αναγνωρισουμε τον ανθρωπο που τον συνεπαιρνει
ο ερωτας και να τον ζησουμε μαζι του??

. Χρειάζονται κι άλλα για να ερωτευτεί κανείς...

Ναι, ναι,





25 πόντοι.
 :mrgreen:

[black_velvet]

Δεν θα συμφωνήσω πως η αγάπη είναι "αντικείμενο εκπαίδευσης".
Το θεωρώ περισσότερο ένα παιχνίδι "δούναι και λαβείν". Όποιος έχει πάρει αγάπη από τα γεννοφάσκια του που λένε, έχει και τεράστιο απόθεμα μέσα του για να δώσει.