360 μέρες...αφήνω και μερικές μέρες που δεν μπορεί, κάτι κουραστικό θα κάνω.  :razz:  
Ήδη είχα τη χαρά να επισκεφθώ την Κρήτη για 4 μέρες και έπεται και πολυήμερη συνέχεια! Για εξωτερικό προόριζα τον εαυτό μου, αλλά δυστυχώς, δεν... :sad:

Πώς καμιά φορά η ιστορία επαναλαμβάνεται πριν καν το καταλάβεις.  :evil:

Ταξίδι για να σε βρω. :cry:

Nα διάβαζα, αλλά δε με βλέπω... :oops:

[quote user="Rizla" post="366107"]κλεφτες λαμογια ειχε η βουλη..
βαλαμε και εκληματιες.. μπατσοστρατοκαυλους φασιστες..
400.000 κοσμος τους ψηφισε και αυτο ΔΕΝ ειναι η "πρωτη ειδηση''
Το τραγικο ειναι πως ουτε 1000 απο αυτους που την ψηφισαν δεν γνωριζουν
πως ο χαρακτηρας αυτης της συμμοριας δεν ειναι ουτε  ο αντισυστημικος ουτε ο αντιμνημονιακος που μας παρουσιαζουν..
θα τους μαθουν.. ιν ταημ..[/quote] Στο δημοτικό διαμέρισμα που ψήφιζα η χα έλαβε το διόλου μικρό 20 %...Δυστυχώς πιστεύω πως αυτοί οι 400.000 κατά πλειοψηφία είναι και ρατσιστές κ φασίστες. Οι υπόλοιποι είναι απλά πρόβατα. Άλλωστε οι Έλληνες που μνημονεύουν κάθε λίγο και λιγάκι τη χούντα είναι πολλοί περισσότεροι από 400.000. Αυτοί είμαστε, κι αυτά τα τραμπουκο-ζώα αξίζουν σε πολλούς από μας. Όταν τελειώσουν με το ανατολικό σαπούνι θα αρχίσουν να κόβουν κεφάλια πασόκων κ νδκρατών, όπως έκαναν ανέκαθεν στα πανεπιστήμια πλακώνοντας στο ξύλο παραταξιακούς και μη...γιατί όπως λες κι εσύ πιο κάτω, με τον αέρα που τους έδωσε αυτό το ποσοστό δε μαζεύονται εύκολα.

Rizla για άλλη μια φορά...Αξιώθηκα να σύρω το κουφάρι μου ως το fuzz φέτος κ δεν το μετάνιωσα... :mryellow:

[quote user="Rizla" post="365685"]χαχαχα

[/quote] :lol:  :lol:  Respect!!!

Toυς δήθεν και τα θέατρα...  :evil:

Τα πάθη και τα λάθη πληρώνονται...Τα πρώτα οδηγούν στα δεύετρα. Και κάπως έτσι διαλέγω λάθη. Που είναι και διδακτικά.  ;-)

 :arrow: Κόκκινο ή φούξια κραγιόν?

Katinaki [rainbow]χρόνια πολλάααα!!![/rainbow] Σου εύχομαι τα καλύτερα των καλύτερων  :mryellow:

Μα η καρδιά............ :cry:

«Χλωμά καντήλια άναβε η φτώχεια σου τα τάιζε με ζήλια, μα συλλαβίζαν σʼ αγαπώ  τα βογκητά σου σαν ένα άρρωστο στην κούνια του μωρό.
Σωπαίνεις, θυμάσαι… και μεθυσμένος μες τον ύπνο σου γελάς…»

Κάθε φορά που το ακούω δεν αντιστέκομαι κι ανοίγω στη θύμησή σου που χτυπά επίμονα κάθε πόρτα του μυαλού μου… Δεν είχα σκεφτεί ποτέ πόσο πολύ σε θυμίζει αυτό το τραγούδι. Κάθε στίχος του. Κάθε παύση και κάθε κραυγή του για σένα. Μου θυμίζει τις λίγες στιγμές που με ζήτησες. Που ζήτησες να σταθώ δίπλα σου, χωρίς καμία παραπάνω απαίτηση. Χωρίς απώτερους σκοπούς και οφέλη. Μου θυμίζει εκείνο το βράδυ που σύρθηκες σαν λαβωμένο αγρίμι στην αγκαλιά μου και απαίτησες από τα χέρια μου να σε κρατήσουν δυνατά λες και θα γιάτρευαν τους πόνους σου. Μέσα στον ύπνο σου, σε έπνιγε εκείνος ο ζωντανός εφιάλτης, με έσφιγγες πάνω σου, σα να φοβόσουν για μία και μοναδική φορά μη με χάσεις. Δε θα ξεχάσω ποτέ τη φωνή σου, γεμάτη απελπισία, αργόσυρτη… ένας ψίθυρος που μέσα μου γίνεται κραυγή κάθε στιγμή που τον φέρνω στη μνήμη μου « Μη φεύγεις… με κυνηγούν, κρύφτηκα για λίγο, αλλά θα με βρουν σύντομα… μη φεύγεις. Κράτα με!». Και σε ρωτούσα ποιοι σε κυνηγούν… και η απάντηση σου, σαν παιδιού που θέλει νʼ απαλλαγεί από κάθε ευθύνη και να ζητήσει προστασία από τη μαμά του… «οι κακοί… εκείνοι είναι οι κακοί… θα με βρουν, πρέπει να φύγω κι από εδώ.». Και σε κρατούσα δυνατά, ώσπου χάθηκες. Αναρωτιέμαι που να είσαι, ακόμα και τώρα που πατάω στα πόδια μου, περισσότερο ως ένα παιδί που σʼ αγαπούσε χρόνια και αρνείται να δεχτεί ότι δεν μπορεί ούτε να σου μιλάει πια. Ωστόσο, ήξερα πως το λαβωμένο εκείνο αγρίμι, που ζήτησε βοήθεια και του την έδωσα, δεν ανήκε στην αγκαλιά μου. Ανήκε εκεί που κάποια χρόνια πριν είχε αφήσει την ψυχή του… Ελπίζω μαζί με την ψυχή του να μην είχε αφήσει και τη μνήμη του και να θυμάται πάντοτε πως το παιδί που το αγκάλιασε και το αγάπησε, έχει κρατημένη μια γωνιά της καρδιάς του για τον παντοτινό φίλο του. Φίλο!!!

:razz:
 Αιτιατική...
---> Φανάρια ή σήμανση?

Ήμουνα εντάξει μέχρι χθες
Με τις πληγές μου ανοιχτές
Χαρά να τρέχουνε
Κι ήρθαν δυο βλέμματα βαριά
Και πέσαν πάνω μου σκουριά
Για να μ' ελέγχουνε

Μ' έπιασε κάτι να στο πω
Και σου' πα πάλι σ' αγαπώ
Μικρό το ψέμα μου
Συγγνώμη για την προσβολή
Μα εγώ δεν είμαι για πολύ
Το' χω στο αίμα μου

Ήμουνα εντάξει μέχρι χθες
Ήξερα τι είναι αυτό που θες
Κι ήταν στο χέρι μου
Δεν σ' αφορά προσωπικά
Είναι που εμένα τελικά
Το' χει τ' αστέρι μου...

-> Ότι είμαι πολύ νέα για να αρχίσω τα ηρεμιστικά.
-> Ότι θα εκνευρίσω κι όσους με διαβάζουν.  :oops: