περιληθε εις χειρας ,μου το τεχος 13 Μαρτίου 1998 του λογοτεχνικου περιοδικού ΕΛΛΕΒΟΡΟΣ  βοτανι που χρησινοποιυσαν ο αρχαιοι για την θεραπεια της παραφροσύνης ) που εκδίδεται στο Αργος.
Στο τευχος αυτό ο αδελφος και φιλος Γιωργος Καραβασιλης , που μας τον πηρε το αλκοολ εδώ και καμποσα χρονια παρουσιαζει το εργο του ποιτη Ζωη Μαναρη , μεγαλου αργειτη ποιητη . Τον Μαναρη μου ειχε συστησει ο Καραβασίλης στο bar Intime, στην Φερρων, θυμαμαι

[size=14]Την πρόσταξεμε ένα αυστηρό ύφος ,
-τώρα ου θαελθεις να εχεις βγαλει το εσώρουχο ρουκαι να έχεις σηκώσει την φούστα σουμέχρι επάνω.
το έκανε.
όχι γιατίτον υπάκουε τυφλά ,αλλά γιατί ερεθιζότανστην ιδέα να την βλέπουν έτσι οι οδηγοίκαι συνεπιβάτες όταν διέσχιζε τηνπαραλιακή με το αυτοκίνητο της.
Πάντα είχεέναν τρόπο να την κάνει να ερεθίζεται
και τη ς άρεσε
από την αρχήπου καθώς μιλούσαν περί ανέμων καιυδάτων στο τηλέφωνο ενώ οδηγούσε τη διέταξε
- σταματα τοαυτοκίνητο και κοίταξε τν καθρέφτη ,εγώ είμαι αυτός που βλέπεις
,κι ας μηνείχαν ιδωθεί πότε.
Αλλά τονένοιωσε , οτι ήταν δίπλα της , μέσα της.
ο τόνος τηςφωνής του άλλαζε συνεχώς από απαλός ,σα να έκανε έρωτα σε βίαιος καιπροστακτικός, σχεδόν προσβλητικός σαννα την χαστούκιζε.
πάντα τονένοιωθε μέσα της εξάλλου πλέον είχανγευτεί ο ένας τον άλλον και ένοιωθετον έρωτά του ακόμα κι όταν δεν ήτανεκεί όταν δεν έκαναν μανιασμένο έρωτασε κάποιο ξενοδοχείο
ένα μήνυμα μόνο
213 δωμάτιο
κι έφθανεμετά από λίγο.
Δεν χρειαζότανκαν να δει τον αριθμώ του δωματίου,ένοιωθε την μυρωδιά του πούρου του ,μέρος κι αυτο της ερωτικής ιεροτελεστίας,

...........   Είχεξεμείνει το γραφείο. Ειχε τελειώσει τηνδουλειά του όταν του ήλθε η ιδεα να μπεισ΄ενα site με γνωριμίες ,νrρεπόταν , αλλά η πλήξη του τον όπλισεμε θάρρος
Ψαχνοταςέπεσε σ΄ενα γυναικείο προφιλ .μίλησεμαζί της κάμποση ωρα μέχρι που έκλεισαντους υπολογιστές τους κι έδωσανδιαδικτυακό ραντεβού για την επόμενη
ξαναμίλησανκαί τις επόμενες αόριστα πρώτα και μετάεπιτηδευμένα ερωτικά
ειχαν περασειπέντε μέρες συνομιλήτριας όταναποφασιστικά της είπε
- έχω μιαθεότρελη ιδέα . αλλάζουμε τηλέφωνα ?καιαντάλλαξαν
και βρεθηκανπρωτα στο γραφείο του και μετά σ΄ολα σχεδον τα ξενοδοχεία της Αθήνας
ατρεμεμο κιου δυο βλεπεις


ποτέ δενσυζητούσαν για τον άντρα της η τηνγυναίκα του
λες και τοείχαν συμφωνήσει
όπως κι ότιδεν θε μιλούσαν ποτε για συναισθήματα
όταν αυτήστην έκρηξη του έρωτα του είχε πει ,
σ΄ αγαπάω
αυτός έκανεπως δεν το άκουγε. Μα κι αυτη δεν τοεννοούσε,
μια σχεσηγεματη παθος , ερωτα φαντασια
ναι αυτο ητανμια πορνογραφική σχέση
-σε θέλω σαντελλη , δε χάνω νε τιποτε την σημερινήας συνάντηση.....
του έγραφεσυχνά πυκνά
και περάσαντρία χρόνια κι οχι μόνο
μέχρι, πουοι ζωες τους άλλαξαν καιχάθηκαν.........................


εξουθενωμένοιαπο τον πολύωρο κ επαναλαμβανόμενοέρωτα παρέμεναν αγκαλιά στο κρεβάτικι αυτός της έλεγε ιστορίες ειτε τιςειχε διαβάσει ειτε σις σκάρωνε μόνοςτου , κι αυτή άκουγε παραδομένη,
Μπορείς ναμε κάνεις οτι θες τώρα, ακόμα και να μεσκοτώσεις συνήθιζε να του λέει..[/size]

Μόνο σκατά φυτρώνουνε
στον τόπο αυτό τον άγονο
κι όλοι χεσμένοι είμαστε,
σκατάδες στο τετράγωνο.

Μας έρχεται κάθε σκατάς,
θαρρούμε πως σωθήκαμε,
μα μόλις φύγει βλέπομε
πως αποσκατωθήκαμε.

Σκατά βρωμάει τούτος δω,
σκατά βρωμά κι εκείνος,
σκατά βρωμάει το σκατό,
σκατά βρωμά κι ο κρίνος.

Σκατά κι εγώ, μες στα σκατά,
και με χαρτί χεσμένο
ό,τι κι αν γράψω σαν σκατό
προβάλλει σκατωμένο.

Σκατά τα πάντα θεωρώ
και χωρίς πια να απορώ,
σκατά μασώ, σκατά ρουφώ,
σκατά πάω να χέσω,
απ' τα σκατά θα σηκωθώ
και στα σκατά θα πέσω.

Οταν πεθάνω χέστε με,
τα κόλλυβά μου φάτε
Και πάλι ξαναχέστε με
και πάλι ξαναφάτε

μα απ' τα γέλια τα πολλά
κοντεύω ν' αρρωστήσω
και δεν μπορώ να κρατηθώ,
μου φεύγουν από πίσω.

Σκατά ο μεν, σκατά ο δε,
σκατά ο κόσμος όλος
κι απ' το πολύ το χέσιμο
μου πόνεσε ο κώλος!

Αποχωρισμοι
Να σας πω στιμγες του κνηματογραφου με αποχωρισμους γαμενα ήταν μενα,υποκριτικοι , γελοιοι
Από μικρος σιχαινομουν ακομη και την λεξη αποχωρισμοος , οχι οφοβο,αλλα από το ακαλαιθητο του πραγματος
αυτο με εκανε να μην ζησω ποτε τετοιες στιγμες
Κι οτα μεγαλωσα , κ όταν χωριζα από διαφοοες σχεσεις μου,προτιμουσα να εξαφανιστω ,αντι να να υποστω το βασανιστηριο του τελευταιουαντιο
Ακομα  κιοτα αγαπημενα ποοσωπα εφευγαν από την ζωή , δεν πατούσα στο κοιμητήρια , Απα εστλναένα στεγνι , για τα το δουν οι συγγενεις κι οι φιλοι και να μετριασσω ετι την απουσια μοαπ τα υστατο χαιρε
Ισως να φαινεται εγωιιστικο σε καποιπυς ,μα  η απεχθειαμου για τους αποχωρισμους
για μενα ΄όμως είναι θεμα στυλ και μονο
Δεν αντεχω τα κλαμματα κα τις συγκινησεις, οντας ακρασυναισθηματικος , ξερω , ότι καποια στγμη θα λυγισω και τοτε , πιστευω ιτι θαφανω γελειος στα ματια ολων .
Ετσι λοιπον  εχθροςορκισμενος των αποχωρισμών , από θεμα στυλ και μονο
Δεν μπορει καμμια από τις πολλες σχεσεις μου , ότι γελοιοποιθηκα στον αποχωρισμο
Τεχνηεντως ντως δημιουργουσα  ένα κλιμα που προικονομουσε τοναποχωρισμο, ωστε όχι μονο να φανταστει αλλα και να είναι δεδομενος αλλα ομολογω,

ομως μια φορα στον χωρισμο μου διευκολυνε ο Καβαφης

 

Λυπηθηκανμεγαλως στον αποχωρισμο των.
Δεντοθελαν αυτοι, ηταν η περιστασεις.
..........................................
Ηαγαπη των βεβαιως δεν ηταν ιδια ως πριν.
Ειχενελαττωθει η ελξις βαθμηδον,
ειχενελαττωθει η ελξις της πολυ.
Ομωςνα χωρισθουν, δεν τοθελαν αυτοι.
 
Ηταν ηπεριστασεις. -ή μηπως καλλιτεχνις
εφανηκενη Τυχη χωριζοντας τους τωρα
πρινσβυσει το αισθημα των, πριν τους αλλαξει ο Χρονος.
Ο εναςγια τον αλλον θα ειναι ως να μενει παντα........................
 
 
Κ.Καβάφης

Στο σχολείο μας βρισκόταν ενας ευκάλυπτος που ειχεριζώσει  στην άκρη στο γηπεδάκι  του μπάσκετ, θεός να το κάνει γήπεδο δηλαδή,
 πρέπει να ήταν αρχαίος,ο ευκάλυπτος αυτός ίσως από τότε που κτίστηκε το σχολειό , λίγο μετά τηναπελευθέρωση από τους τούρκους, κι όμως κανείς μας δεν ειχε ασχοληθεί με τηνιστορία  του ,τον αγνοούσαμε, κάναμε  σαν να μην υπήρχε όπως θα θέλαμε για να νοιώθουμεπιο ελεύθεροι παρατηρητές του ορίζοντα
 ήταν χαραγμένες επάνωστον κορμό του, εφηβικοί ερωτες, ονόματα μαθητών, οπαδικά συνθήματα , που πλήγωναντο καημένο το δέντρο,
 όμως ο ευκάλυπτοςέκρυβε ε καλά τον ψηλό μαντρότοιχο τύλιγε το σχολειό μας μα κι εμας,μια προειδοποίησηοτι δεν υπήρχε τρόπος διαφυγής,
αλλά και το σύνορο του σχολείου ας με το παρθεναγωγείο τηςΧιλλ,με τις παρθένες του οποίου επικοινωνούσαμε ή νομιζαμε , μόνομε σαΐτας που έφευγαναπό τα ψηλότερα πατώματα με την ελπίδα να φτάσουν στο προαύλιο τους,
Αν πράγματι είχαν φτάσει δεν το μάθαμε ποτέ, Μόνο κάποιες διηγήσειςαπό  κάποιους εφηβικά μεγαλομανείς , που ισχυρίστηκανότι δήθεν είχαν βρεθεί με κάποιες της Χιλλ ,κι αντί να αποθεωθούν ως κατακτητές, έτρωγαν δούλεμα απο τους υπόλοιπους και στην χειρότερη περίπτωση ακούσιο μπάνιοστις βρύσες.
ο ευκάλυπτος συνήθως όριο μεταξύ κτημάτων για μας τότε ήτανγια μας ένα όριο διακριτό μεταξύ εφηβείας και ανδρισμού

[size=18]ηλθεν το εαρ
και τα ανθη ανθουσι
τα πουλακια κελαηδουσι
ενωρις την πρωιαν πρωια πιπτει τι πουσι
ου ζουη τι ουρεια πουσει
χαχαχαχα[/size]

Η υπέρ του ΜΕΤΡΟΝ ΑΡΙΣΤΟΝ παράβαση όπως θα έλεγαν τηνυπέρβαση .Η ύβρις δηλαδή .Που πάντα τιμωρείται . Από την Νέμεση , μέχρι τηνθεια δίκη . Η υπέρβαση των θειων κι ανθρωπίνων νόμων . Ποιος νοιάζεται για τουςπαραβάτες ? Ποιος τους έντυνε την παλιατσαρία για να τους λυπηθούν οι θεατέςτου δράματος ? Ακόμη κι ο συμπαραστάτης τους Ευριπίδης , ξέφυγε  για ναδικαιολογήσει την Ελένη . Την έκανε οπτασία για να γλιτώσει από το μένος τωνθεατών , που δεν μπορούσαν να νοιώσουν τον απαγορευμένο έρωτα. ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ δηλαδή.
Μακάριοι οι υβριστές γιατί δεν νοιάζονται τι θακληρονομήσουν.  Αλλά απολαμβάνουν τηναπελπισία τους.
ΑΜΗΝ

Μια φορά κι έναν καιρό κάπου στο δάσος , πάνω σε έναπρασινωπό γυαλιστερό φύλλο ενός μεγάλου και παλιού δέντρου ζούσε μια σταλίτσα.
Είχε κυλήσει το φθινόπωρο από ένα όμορφο σύννεφο, με σχήμακαρδιάς με τις πρώτες βροχές και χώθηκε εκεί .  Το φύλλο την  αγκάλιασε   κι την προστάτευε από τις χειμωνιάτικεςχοντρές ψιχάλες, το χαλάζι και το χιόνι . Κι έμενε εκεί ασάλευτη,  λαμπερή και ολόφρεσκη . Να περνάνε οι αχτίδεςτου ήλιου μέσα της και να τις στέλνει πιο βαθειά στα σκοτεινά μπλεγμέναφυλλώματα του δέντρου .και το φύλλο να την κρατεί καλά στην πράσινη αγκαλιάτου  για να μην πέσει και χτυπήσει. Τοκαλοκαίρι δεν άργησε. Η ζέστη άρχισε να πνίγει το δάσος, Η σταλίτσα έτσι άρχισενα λιώνει, σιγά, σιγά . Να ποτίζει το φύλλο που την κρατούσε. Σαν ευγνωμοσύνηγια την προστασία του. Κι έλιωσε κι έγινε ένα με το φύλλο . Έγινε αγάπη

αστική δημοκρατία στη Ελλάδα δεν υπάρχει . η επανάσταση στο Γουδή δεν ήταν γνήσια αστική επανάσταση, αλλά μια νόθα επανίδρυση ενός κράτους υποτελούς στις ξένες δυνάμεις.
είναι απαραίτητο ένα μέτωπο για την διεκδίκηση μιας γνήσιας αστικής δημοκρατίας με προοπτική τον σοσιαλισμό ,κάτι δύσκολο να επιτευχθεί.
θα δούμε ...........................

λένε οτι γιορταζάζουν οι γυναίκες σήμερα
ψεμμα
για ριξτε μια ματια να δειτε
γιορταζουν οι μεταναστριες ?
γιορταζουν οι απολυμενες ?
γιορταζουν οι κακοποιημες απο τους αντρες τους και τους συγγενεις τους ?

http://www.youtube.com/watch?v=Asf4InKVo8k

Από μικρός σ σιχαινόμουν ακόμη και την λέξη αποχωρισμός , όχι απο φόβο, αλλά από το ακαλαίσθητο του  πράγματος
Να σς πούμε κλασσικοί χωρισμοί  του κινηματογράφου '  γα μένα ήταν μελό ,υποκριτικοί και  γελοίοι.
 έτσι είχα προετοιμάσει τον εαυτό μου να μην ζήσω ποτέ τέτοιες στιγμές
Κι όταν μεγάλωσα , κι όταν τελείωνα από διάφορες σχέσεις μου, προτιμούσα να εξαφανιστώ ,αντί να να υποστώ το βασανιστήριο του τελευταίου αντίο
Ακόμα κι όταν αγαπημένα μου  πρόσωπα έφευγαν από την ζωή , δεν πατούσα το κοιμητήρια , Απλά έστελνα ένα στεφάνι περισσότερο , για τα το δον οι συγγενείς κι οι φίλοι και να μετριάσω ετσι την απουσία μου απ το  ύστατο  χαίρε
Ίσως  να φαίνεται εγωιστικό σε κάποιους , κάποιες η απέχθεια μου για τους αποχωρισμούς
Για μένα όμως είναι θέμα στυλ και μόνο.
Δεν αντέχω τα κλάματα κα τις συγκινήσεις, όντας άκρα συναισθηματικός , ξέρω , ότι κάποια στιγμή θα λυγίσω και τότε , πιστεύω ιτι θα γίνω γελοίος στα μάτια όλων .
Έτσι λοιπόν  εχθρός ορκισμένος των αποχωρισμών , από θέμα στυλ και μόνο
Δεν μπορεί να πει  καμία από τις πολλές σχέσεις μου , ότι φέρθηκα γελοία  στον αποχωρισμό
Τεχνηέντως δημιουργούσα  ένα κλίμα που οικονομούσε τον αποχωρισμό, ώστε όχι μόνο να φαντάζει αλλά και να είναι δεδομένος
αλλά ομολογώ, ότι θέλω να πλαντάξουν στο κλάμα όλες οι κουφάλες όταν αποχωρήσω από αυτήν την ζωή  φίλοι , φίλες , ερωμένες, και να μπορούσα να τις δω όταν θα έχω πεθάνει, ίσως γι αυτό θέλω να πιστεύω στην μετά τον θάνατο ζωή
Μόνο και μόνο για θέμα στυλ

για την τεραστια νικη τυ Ολυμπιακου επι της Μαντζεστερ τι να πουμε ?
εμεις οι ολυμπιακοι δεν πανηγυριζουμε ποτε
σε αντιθεση με καποιους αλλους, ονοματα δεν λεμε , οι οποίοι πνηγυριζουν με μια ισοπαλια που καταφεραν να παρουν απο το Κατω Παρταλι

επλα ασφιερωνουμε την νικη αυτη στου μικροψυχους που ασχολουνται με τα φαλτσο σφυριγμα του διαιτητη για ενα ......................... αραουτ

την 21-22 Φλεβαρη 1973 , 4000 φοιτητες κατελαβαν το κτιριο της Νομικης επειδη η χουντα προεβη σε στρατευση των αντιφρνουντων φοιτητων
ππαρότι μαθητης γυμνασιου συμμετειχα στην καταληψη , οπως αργοτερα στα επεισόδια στο μνημοσυνο του Γ.Παπανδρεου ,αλλα και στο Πολυτεχνειο

με το ποστ αυτο θελω να φωτισω τα γεγονοτα του Φλεβαρη του 73

Κι αν δεν φεύγω , κι αν δεν έχω πάρει μαζί μου  τα πράγματα μου ,αυτά που μαρτυρούν αναχώρηση , κι αν δεν χαιρέτησαι τους φίλους μου, κι αν ........
Εγώ βρίσκομαι εκεί . Στην Ε-9  . Χωρίς προορισμό τις λατρεμένες μου Κυκλάδες. Χωρίς να έχω ειδοποιήσει τον Γιώργο να με περιμένει στο λιμάνι της Ερμούπολης
Χωρίς να με περιμένει ο Βαγγέλης στο μαγαζί του στην καθολική εκκλησία στ η Μύκονο  
Ούτε ο Χρήστος με περιμένει στον Αθηνιό .
Άλλος είναι ο προορισμός μου .
Τα δυο της χέρια να μου χαϊδεύουν τα πέτα , στα γρήγορα, μην μας δει κανείς .Κλεφτά και συνωμοτικά . Τα δυο της μάτια να με κοιτάζουν, παρακαλετά, και να ξεκλέβουν ματιές γύρω, μην μας προδώσουν οι ματιές μας ,
Να φεύγουμε σαν ξένοι ,
Να  περνάμε απέναντι  ημιτελείς κι αταξίδευτοι . ......

διαγομεν εποχη ριζοσπαστικης υστεριας των μικροαστων . . ..

σαν σημερα 12.2.  το 1934 υπογαφηκε η συμφωνια της Βαρκιζας,
περιειχε 9 αθρα- ορους

δημιουργία μιας δημοκρατικής πολιτείας με πλήρεις πολιτικές ελευθερίες.
Την άρση του στρατιωτικού νόμου.
Την αμνηστία των πολιτικών αδικημάτων (αλλά με την εξαίρεση των κοινών αδικημάτων), που πραγματοποιήθηκαν μετά τις 3 Δεκεμβρίου 1944.
Την πλήρη απελευθέρωση των συλληφθέντων από τον ΕΛΑΣ.
Τη δημιουργία ενός νέου Εθνικού Στρατού.
Την αποστράτευση του ΕΛΑΣ και τον πλήρη αφοπλισμό του.
Την εκκαθάριση των δημοσίων υπηρεσιών.
Την αντίστοιχη εκκαθάριση σωμάτων ασφαλείας,
η ευθυνη του ΚΚΕ συνιστατο στην μη αναγραφή εγγυησεων τηρησης της συμφωνιας, ετσι επακολουθησε η λεγομενη λευκη τομοκρατια, η οποά κρατησε πολλες δεκαετιες και κατα την οπποια  διωχθηκαν πληθος δημοκρατικων πολιτων και σφαγιασθηκαν δεκαδες αγωνιστες της Εθνικης Αντιστασης

[size=14]ο πεζος λογος τελειται σε χωρο και χρονο , η ποιηση αγνοει και το εδαφος κα ι την διαρκεια . . .[/size]

και μας προσφερουν αναμνησεις
τις αξιες τις θεωριες
στις ορατες τις ευκαιριες
Αυγες οδευουν συγκινησεις
ερασμιες συμφωνιες
σ΄ασυλληπτες τις αρμονιες

επειδή πολυ ντορος ξεσπασε , και δικαιως, για το δικαιωμα του εκλέγειν  , αλλα γιατι οχι του εκλεγεσθαι , στους κατοικους της χωρας μας , λόγω των επερχομεναν εκλογών...............................................

το Σύνταγμα της Ελλάδας  αφήνει τη διακριτική ευχέρεια στο νομοθέτη να ορίσει πως απονέμεται η ελληνική ιθαγένεια, αλλά και το πως ασκείται το εκλογικό δικαίωμα. Αλλά το ΣτΕ έβγαλε αντισυνταγματικό το νόμο Ραγκούση επειδή αντίκειται στην έννοια "έθνος", λέγοντας ότι "Ο νομοθέτης έχει μεν τη δυνατότητα να εκτιμά εκάστοτε τις συγκεκριμένες συνθήκες (πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές) και να καθορίζει τις προϋποθέσεις κτήσεως της ελληνικής ιθαγένειας κατά τρόπο χαλαρότερο ή αυστηρότερο, αλλά δεν μπορεί να παραγνωρίσει το γεγονός ότι το ελληνικό κράτος ιδρύθηκε και υπάρχει ως εθνικό κράτος με συγκεκριμένη ιστορία και ότι ο χαρακτήρας αυτός είναι εγγυημένος από το ισχύον Σύνταγμα. Επίσης, ότι το κράτος αυτό είναι εντεταγμένο σε υπερεθνική κοινότητα εθνικών κρατών με παρόμοιες συνταγματικές παραδόσεις (Ευρωπαϊκή Ένωση), η οποία σέβεται την εθνική τους ταυτότητα που είναι συμφυής με τη θεμελιώδη πολιτική και συνταγματική τους δομή".

Το σκεπτικό του ΣτΕ  είναι απόλυτο εναρμονισμένο , με την έννοα έθνος όπως καθαρίσθηκε με τα Συντάγματα των ευρωπαϊκών χωρών που επικρατήσαν στην Ευρώπη της βιομηχανικής επανάστασης ,κι όχι με τις σημερινές αντιλήψεις που απέχουν από τον καιρό εκείνο
Πιστεύω ότι μια αναθεωρητική βουλή  θα πρέπει να λύσει το θέμα αυτό , με σαφή αναφορά στην έννοα πολίτης μιας χώρας κι όχι υπήκοος ενός έθνους
στο κάτω - κάτω δεν είναι δυνατόν σε μια δημοκρατία να αποκλείονται πολίτες απο το βασικότερο δικαίωμα τους.

Ξεπροβάλλουν σιγά-σιγα οι επιλογές των κόμματων για την υποψηφιότητεςτων εκλογών των δήμων και των περιφερειών. Άλλοτε για ζύμωση κι άλλοτε για επικράτηση προσώπων. Άλλοτε με γνώμονα τις δημοσκοπήσεις κι άλλοτε γνώμονα την βούληση τουαρχηγού τους
Σε καμιά περίπτωση όμως τα υπάρχοντα κόμματα δεν εκφράζουντην θέση τους και το πρόγραμμα φια τους δήμους ,κάτι ου του θεωρούν δευτερεύον.
Είτε το θέλουν είτε δεν το θέλουν , είτε τα παριστάνουν,είτε όχι οι δημοτικές εκλογές είναι καθαρά πολιτικές.
Η ανάδειξη κομματικού υποψηφίου , όμως δεν είναι πολιτική πράξη, αλλά αλισβερίσι μεταξύ προσώπων και συμφερόντων
Υπό τις συνθήκες αυτές κανένας υποψήφιος δεν θα έχει την αποδοχήμας, επειδή  το κόμμα που τον διόρισε σαντέτοιο, απηχεί τις τοποθέτησες των πολιτών
πάρτε το χαμπάρι θα μαύριστουν οι υποψήφιοι σας αν δεν έχουνόραμα για την πόλη , που διεκδικούν την δημαρχία
Η ΑΠΟΧΗ.ΤΟ ΛΕΥΚΟ , ΤΟ ΑΚΥΡΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΑ ΜΑΣ
ΔΕΝ ΘΑ ΤΠΟΚΥΨΟΥΜΕ ΣΕ ΕΚΒΙΑΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΨΕΥΔΟΔΙΛΛΗΜΑΤΑ
επί πλέον
ΨΗΦΙΣΟΥΜΕ ΣΤΕΛΙΟ ΠΡΑΜΑΤΕΥΤΕΛΗ !!!!!!!!!!!!!
Στελιος Πραματευτελης
συνταξιούχος κλητήρας της ΕΣΗΕΑ
συνταξιούχος κλητήρας
γνωστος στην Αθήνα ως ............. κυβερνητικος εκπροσωπος
τον στηρίζουμε γιατί προτιμάμε τα αυθεντικά απο τα κομματικά νούμερα
κι αν δεν βρείτε ψηγοδελτιο με τ΄ όνομά του δεν πειράζει ΓΡΑΦΤΈ ΤΟ ΜΕ ΤΟ ΧΈΡΙ ΚΑΙ ΡΙΞ΄ΤΕ ΤΟ ΣΤΗΝ ΚΑΛΠΗ
κατω οι τεχνικοί της εξουσίας ,
κι αν δεν ξερει τον χορο του Ησαια , θα τον μάθει ο παπας

με αφορμη το βιντεοκλιπ του γελοιου Ξηρου και υης σχολικες φωτογραφιες των ηρωων , οπως ο Κολοκοτρωνης και μας που αυτο τονουμερο ο Ξηρος δεν σκαμπαζει απο ιστορια παραθετω κειμενο για τον κυριο Θεοδωρο Κολοκοτρωνη, που ο ΞΗΡΟΣ  τον προβαλει για να στηριξει τις θεσεις του περι ελευθερης Ελλαδας


Οπότε ως μόνη λύση εμφανιζόταν η αναγκαστική φορολογία. Αλλά πώς ήταν δυνατόν κάτω από τις συνθήκες όπου ζούσε η Ελλάδα το 1822, τον δεύτερο χρόνο της Επανάστασης, να εισπραχθούν οι εισφορές, έστω και αν γνώριζαν εκείνους από τους οποίους έπρεπε να εισπράξουν τα διάφορα ποσά; Λόγω του κρίσιμου των περιστάσεων κλήθηκε να συνυπογράψει τη σχετική απόφαση και ο «γενναιότατος στρατηγός κύριος Θεόδωρος Κολοκοτρώνης», όπως αυτολεξεί αναφέρει το σχετικό θέσπισμα. Στη συνέχεια σχηματίστηκε μια πενταμελής επιτροπή, στην οποία, εκτός από τον Θ. Κολοκοτρώνη συμμετείχαν και οι γερουσιαστές Ανδρέας Καλαμογδάρτης, Ηλίας Καράπαυλος, Χριστόδουλος Άχολος και Παναγιώτης Σοφιανόπουλος. Οι πέντε αφού εφοδιάστηκαν με ένα πληρεξούσιο και ικανή στρατιωτική δύναμη, άρχισαν να γυρνούν τις επαρχίες της Πελοποννήσου για να εισπράξουν τον αναγκαστικό φόρο. Έπρεπε δε, σύμφωνα με το πληρεξούσιο, «να βιάσουν τόσον τους καταγεγραμμένους εις τον κατάλογον, διά να λάβουν τας προσδιωρισμένας ποσότητας, όσον και όσους άλλους γνωρίσουν ευκαταστάτους εκτός του καταλόγου εις πάσαν επαρχίαν διά να λάβουν όσα χρήματα κρίνουν εύλογον αναλόγως των καταστάσεων».