a33.gr

Ο  Horhe..δηλωσε:

δεν ειμαι ολυμπιακος...
αλλα κατι πιο απλο...
αντε γεια...

τελικά τι είναι??

Θα ήθελα τη βοήθεια της τριστάνα παρακαλώ
για να υπολογίσω τους δεκαδικούς (έχει εμπειρία αυτή :wink:
με την απιστία ΧΙΧΙΧΙΧΙ)
για τα θέματα με ευχές..

" Κανε μια ευχή.."
"Ενα Ονειρο μια ευχη...."
"Αν Υπήρχε το Τζίνι.."
"Μακάρι να είχα.."

και να αρχίσουμε να ξαναευχόμαστε!!!!!!
Κάνω μια ευχή να έρθει στο ονειρό μου το Τζίνι
και να του πω πόσα "μακάρι να είχα" θέλω....

  [/b]

Είναι βράδυ...
Η ώρα που η μέρα έχει αποχωρήσει κι έδωσε θέση
στη νύχτα να εγκατασταθεί για όσο έχει αποφασίσει.
Είναι η ώρα που τις περισσότερες φορές νιώθω μιαν
απέραντη γαλήνη..ίσως κι ευτυχία...αφήνοντας πίσω όλα
τα τρεξίματα και σκέψεις.
Σήμερα όμως δεν νιώθω καλά..χωρίς εντοπισμένη τουλάχιστον
αιτία...κάποια αόρατη, αδιευκρίνιστη θλιψη.....
Ανάβω ένα κεράκι και στέκομαι δίπλα του να το παρακολουθώ.
Παίζω με τη φλόγα του..που έτσι όπως  κυματίζει μου εκπέμπει
μια ανέλπιστη ηρεμία ...ξεχάστηκα και χάθηκα μεσα στη φλογίτσα του
που το λιωμένο κερί τη μείωνε..άρχισε να τη πνίγει μέσα στο
ίδιο του το πηχτό υγρό.
"Η φλόγα δεν πρέπει να σβήσει " σκέφτηκα.
Με ένα σπιρτο προσπαθώ να ανασύρω το φυτιλάκι του.
Ένα μικρό κομματάκι απο το σπίρτο κόβεται και σχεδόν
πνίγεται κι αυτό μέσα στο λιωμένο κερι.
Κι είναι τότε που η σπιθα του φλογίζει.
Δυό σπίθες έκαιγαν...που η μιά συντηρούσε την άλλη.
Αν μιά απο τις δυό έσβηνε...θα έσβηναν και οι δυό.

Θυμήθηκα αυτό που είχα διαβάσει στο ΧΑΛΙΛ ΓΚΙΜΠΡΑΝ
"΄Κάθε κολώνα στηρίζει με το δικό της τρόπο το ναό μα όλες
μαζί τον κρατούν όρθιο"

Ο ένας έχει/έχουμε την αναγκη του άλλου.
κι ας τραβά ο καθείς το δικό του μονοπατι..
Διπλανά , παράλληλα είναι τα μονοπάτια μας..
και οι σπίθα που έχει ο καθένας μας υπάρχει
γιατι συντηρείται απο τη σπίθα του άλλου..

Προσπαθώντας ..να ανακαλύψω...
τον εσωτερικό μου σπινθήρα...
είδα τις φλόγες σας...

 

Μόλις άκουσα ότι απο 1.1.2006
θα ισχύουν καινούργια διαβατήρια που θα έχουν πολλά στοιχεία
για τον φέροντα ....
Τα παλιά θα ισχύουν μέχρι 31.12.2005

Φεύγω...εντός του 2005
επιστροφη 7 Ιανουαρίου 2006.... :roll:


Λες να μη με αφήσουν να εισέλθω??

εν πάσει περιπτωσει......Να περνατε καλά...
με ομορφιά και Υγεία....  

Επειδη μελαγχολισαμε ..με τουτες τις βροχες...
σκεφτηκα να σατυρισω λιγο ...και να γελασουμε..
     



Εγκαινεια, γενεθλια,επέτειους
και αλλα
γιορταζουμε οι δυστυχοι
Να αδραξουμε λιγη χαρα ..να γελασουμε μια σταλα
Θυμηθηκα το Φωσκολο που καποτε μας ειπε πως όταν γραφει ..κατιτι
οιστρο εχει  παντου και παντα..ακομα κι εκει
που παει για «πιπι»
Εγω όμως φιλοι μου, σας τιμησα ως πρεπει
και το μολυβι επιασα , αφου ειχα αφοδευσει.

Κι ας αρχισω από τον Κωστη του α33
μεγαλο ,τρανο αφεντικο και ισως καποτε θεο
που θελει να εχει ταξη…στο site του μη σταξει
σταγονα αμαρτια
Γι αυτό Papa εφωναξε ..να εχει ευλογια
ευχελαια, ευαγγελια και 10…επιτελεια
γιατι το εργο είναι βαρυ  αν θες να το κρατησεις
λιβανια , κυριε ελεησον, και τις ηθικες του
ρησεις
Μα να’σου ο Ricky από εκει με αθλους και αστεια
και παρε δωσε από δω να θελει μεγαλεια
με ακατανομαστους  οδους και αμαρτωλα ταξιδια
να παρασυρει την οργη
τοις γυναιξι κι αλλοις
και εν ολιγοις αδελφοι…
αρχιζεις να διαβαλλεις….
Κι είναι η Atma  μια φωνη που ψαχνει την αγαπη
αλλοτε με ζωγραφια κι αλλοτε με μοναξια
κι αναζητηση πολύ εις της ψυχης τα βαθη.
Kαποτε είναι αιχμηρη η γραφικη ατακα
Κι υστερα ερχεται γελαστη..να μη πιαστει στη φακα
Και ένα minoraki  προσπαθει
να σωσει  απεγνωσμενα  την ηρεμια και αρχη
που εδωσε στο site..
ο εμπνευστης του εξ αρχης με ορους και
χωρις πολλα πολλα off-side.
Αφου ως προειπωθηκε  ως βαζελομητορ..
εχει ορους αθλητικους κι είναι παντος
η μητορ.
Kαι μια kuria  παντοτε φωτιες να βαζει θελει
και με τεχνη περισση,σου αλλαζει το τσερβελι
μα με ανωτεροτητα και χιουμορ χωρις δολο
καλοβουλα αποσκοπει  σε γελωτα  εκ λοβων
κι εκει που πας να βρεις κι εσυ γαληνη
να και σου πεταγεται  ένα kissoulini
σου στελνει φιλακια ξενικα
και μας τα λεει Kisses
γιατι αν ξερεις να φιλας,μπορεις και να αγαπησεις..
Δεν είναι όμως το φιλι,αμαλαχτο  και γκεμι
κι ουτε μπορεις να το δεχτεις
Ρικακο!!...χωρις  θερμη….] papi [/color]που ξερει από κολυμπι
φτανει την νησσα μην ποιει
και τη χειρα του ..να δινει..
αρεσκεται τας εξοχας, την αυτοεξορια
μα θελει δουλεια το καθετι
και ο καλος  καφες ..τη δικη του ιστορια
κι ένα παπι εχει φτερα..χερια δεν εχει τοσα
που να μπορει  με  κεινα πια
να σωσει …μα ουτε και με γροσια..
Γιατι το site..τουτο εδώ τηρει ζωη και …φιλοι
τα χρηματα δεν δεχεται  να εχει αντιστυλι.
Μα μολις τωρα εμαθα..από λεξικο αρχαιο
πως γαυρος σημαινει αγριος
κι μου ηρθε σαν ακτινα
πως ταχα να ναι η ζωη να εχεις μια gavrina.
σιγουρα δεν θα’ναι ελεεινη
ουτ’αραχλη… με γκριφι
να θελεις κατιτι να πεις
και να μη ποτε  τολμησεις..
κι εκεινη  ατοφια φυσικα κι άραχνα ξακριζει
και σαν γαυρινα  ασμιχτη «μελιγλωσσα»… τσιριζει
και τωρα εθυμηθηκα…
και το ΄χω και μια εγνοια
πώς να τη πω μωρε παιδια?
Μελενια? Καραμελενια?
Καπου πηρε όμως το αυτι οτι είναι και φεγγαρενια
ουφ ..!! μπερδευτηκα!!Θα τη φωναξω  Enia
Είναι λεει καπου μακρια ..κι εχει πολλα να κανει
μα ολο σκεφτεται θερμα να βρει ένα λιμανι..
που να’χει θεα τρομερη,και θαλασσα μεγαλη
για να αγναντευει τη ζωη.,.που εχει στο..κεφαλι..
Κι ένα κοριτσι τολμηρο,ισως και ακραιο
ερχεται στο νου μου..πια σαν να’ναι το μοιραιο
αφου βγαζει δηλητηριο..με λεξεις και με υφος
μα είναι πολυ αστειο.. να σε ταραξει ω! πληθος
μην  το σκεφτει αυτό κανεις μιας και  το poisonaki.
θελει πολύ να προκαλει και να μας χορηγει..
λιγο λιγο το φαρμακι.
Μα ολα τουτα ειπα πια και δεν σας ειπα τ’αλλα
να ξεθολωσουμε ευθυς
με μια ¨Καλημερα¨ στη ζωη,στη μερα ,και στη μπαλλα
γιατι ο skou  θα μας την πει..χωρις να μ’ αγνοησει
θα ριξει λαδι στη φωτια και πατατακια θε να ψησει..
με μπυρες και ποτακια τσιμπουσι θα’ναι δυνατο
κι εχει παντα ουραγο μια tristana…συμμαχο
που ενθαρρυνει  πια τα μαλα..
Κι ενώ όλα τουτα λεγαμε μας ηλθε μια σοφια
να βαλει ταξη κι ονειρο γελιο …χωρις υποκρισια
να παιξουμε , να ζησουμε να αλλαξουμε τη μπαλλα
να δωσουμε κι εμεις μια κλωτσια
και να’χουμε ευθυμια
γιατι η jasper βρε παιδια ,τα θελει  τα αστεια…..
κι αφου στα βορεια εφτασα..
να πω κατι για τον summer ή αλλως αραχτο
που θελει θεα  ένα βουνο…ένα γκρεμο..
ή αδιακοπο κολυμπι ..και καλοκαιρι απεραντο
στο νου μου ως πειραχτηρι εχει καταγραφει
να μας δουλευει.θελει ομως μπορει να δουλευτει…
να δινει αγαπη και πνοη γιατι ειναι οξυγονο
και στη μικρη μας τη ζωη ..δεν τον αφηνει μονο
Κι οταν κανενας βαρεθει γιατι να μπει σε πληξη?
αφου με μια κινηση..
θα διωξει την ανια το bousoulitsa  θε να βρει
στου φορουμ τα τοπια..
Πολλα μαθες ανακινησα στου νου μου τα δοχεια
και προσπαθω πολύ να βρω τη φιλη τη xhmeia..
που ξερει από φυσικη κι ισως και αλλους νομους
μα …πώς θα γινει ο χρυσος θελει τρανους μεντορους..
Τον balland..δεν εξεχασα με το γλυκο ζωακι..
μια εικονιτσα χαρωπη..και πικρας λιγουλακι
που να’ναι κεινο τα παιδι,μου μενει η απορια…
ισως το balland ηθελε ,να κανει ισορροπια..
ευχομαι balance να εχει πια σε σωμα και καρδια
και να εχει κιολας βρει λιγη  ηρεμια
Κι αν για το δικτυο σκεφτεις πως ενας δαιμων  μενει
σιγουρα ένα τερας θα θωρρεις
τον freak , να σε βαραινει
με ναρκισσο πολύ κομψο
γιατι το δερας  του  το απλο
χρυσομαλλο θα γενει…
φοβαμαι όμως τον κοπανο,που ειχε για μια ζυμη..
μηπως στ’αληθεια τονε βρει κι ερθει να με πλυνει
Αφου ολοι λαθη κανουμε..με τολμη , χωρις βια
φωναζουμε μια spell να σωσει τα αρχεια..
σιγουρα bound κατι  ξερει αυτή..
γιατι  από πανω τωρα λεει  μας θωρρει
και βλεπει με ματι βλοσυρο τηνομορφια και τη βλακεια..
και πειτε μου όμως κι εσεις
τι εχεις πια να φοβηθεις
αφου ότι πια κι αν  λεμε
μες σε kathrefti…φαινε…
που ερχεται με συνεση να λεει τα δικα του
για να μην παρεκλινουμε  εις τη ρουφαλια του..
προσεχε όμως στο διαβα σου
ksenixths..  ενεδρευει
οποτε το  ξελαμπρο το φως
ματαια θα γυρευεις.
Μπορει όμως στη ζωη να βγεις,. να ταξιδευεις
και μες του cuba τους ρυθμους
στεκεσαι..ξεπεζευεις…
κατι θα εχει να σου πει, για θεματα μεγαλα
που είναι μαστιγα πολλα και αναζητας μια σταλα
κι αν τυχει να απoζητας μια μικρη ακτινα
τοτε μπροστα σου θε να βρεις τη φιλη τη chriastina
και παλι ανοιγει ο κηπος μας, η φυση ξανανθιζει..
και στα παιχνιδια της ξανα τη μερα θα αναλισκεις
και τωρα δα συναντησα το φιλο μας το soti
με τη γκαρσονα τη γλυκεια δεν είναι ότι κι ότι..
πειραζουν και οι δυο τους, τον ερωτα  τη δινη
κι όλα αυτά μ’απολυτη ,τυφλη Εμπιστοσυνη.
Και ευθυς αμεσως τελικα σου ερχεται καπακι
ο φιλος μας ο kap με τη ζωη να΄ χει ιγνατι
αλλοτε παιζει και γελα κι αλλοτε να αγναντευει
υστερα αξαφνα απαντα ..τι ειν΄αυτος γυρευει..
μα δεν καταλαβα ποτε ποια είναι τα πιστευω
που να πεθανει αυτος μπορει κι εγω όχι  αφου πολυ το θελω
και με αγαπη αθανατη προς ολο το ποιμνιον
ολοθερμα μας χαιρετα ενας  Deykalion
γλυκο εγκαρδιο χαιρετισμο
κι εμεις θε να του πουμε
με μια ευχη μας χαρωπη μια μερα να τον δουμε
κι ο νους μου εφυγε μακρια σε άλλο δα ποιμνιο
κι ένα προβατακι να πηδα με ένα τροπο αστειο
Η Zarkvilion είναι αυτό το αθωο πλασματακι
οπου τη τυχη της κλωτσα κι εκπαιδευεται ως ατι
αν όμως τη τυχη σου γλυκεια μου
μπορεις να τη λαχτιζεις..
ασυντυχη θε να γενεις , κι αποκοτια να οπλιζεις
Κι ενας ακομα οπαδος αθλητισμου δηλωνει
ο energizer σκεφτικος που ο λογος του πυρωνει
παιρνει όμως δυναμη αυτος τι εχει πολλες αξιες
που θελει λεει, να τις τηρει σ’αυτές τις κοινωνιες.
Κι εδώ αναρωτηθηκα τι ταχα να είναι αξια..
οταν ο κοσμος  μαχεται να κανει περιουσια?
φτανει ο fortune καθετος το ερωτημα  το λυνει
γιατι η ψυχη σου μον’ζητα αγαπη και γαληνη.
Είναι ο δρομος της ψυχης μακρυς πολύ μεγαλος
θελει  πολλα να απαρνηθεις , να στοχαστεις
κι αβασταγα να επωμισθεις την αντοχη ειδ’αλλως
σαν σε ποροφαρραγα θα πεδικλωθεις.
Κι αφου στις σκεψεις σου χαθεις
λες  να το  αλλαξεις το χαρτι  
ετσι τραβας τον Asso.κι αμεριμνα τοτε εχεις μπει
σ’ένα παιχνιδι δυνατο με στιχους κι ερωτησεις
κι οποιος θελησει να χαρει παιχνιδι κανει τη ζωη
και γελιο αναπτυσσει
Εριξα μια ματια να δω.. κανεις να μη ξομεινει
μα ειδα πως η μουρη μου,μας εχει απομεινει
«φευγατο « λεω είναι αυτό κι όπως ο νους σβουριζει
ετσι με σωμα και ψυχη στη γη μας περιτριγυριζει.


Κι αν σου’λαχε καποια στιγμη
σ’αυτό το site να’ρθεις
που είναι πολυξομπλιαστο
πολλα ισως θε να μαθεις…
Να μη χουγιαζεις δυνατα
κρικέλια  μην περασεις
γιατι αν πεζεψεις μια φορα
μεσ’ στη γητειά  θ’αρραξεις.
Και τωρα που ειπα όλα αυτά
Φιλοι.. μη μου χολιαστε
γιατι για οσους ειπα εγω
ολοι εσεις  μαζι ….μπορειτε να με κραξτε

 ]αραχλη=δυστυχισμενη
γκριφι = τσιγκελι
ασμιχτη= αγνη
ασυντυχος = απροσιτος
αποκοτια = τολμη χωρις σκεψη
(πολυξομπλιαστο= στολισμενο
γητεια= θελγητρα
κρικελια = χαλκαδες
ρουφαλια = ανεμοστροβιλος
λαχτιζω = κλωτσω)[/color]

Καποτε ο Κομφουκιος, λεγεται, οτι ρωτησε τον  LAO-TZU, ενα Κινεζο
φιλοσοφο,
"ποιο ειναι δυνατοτερο?  -¨το σκληρο¨ ή το ¨μαλακο¨?"
Ο  Lao-Tzu ανοιξε το στομα του και τον ρωτησε..
-"Πως ειναι η γλωσσα μου?"
- "Πολυ καλη" απαντα ο Κομφουκιος
-"Και τα δοντια μου?"
-"Μα δεν υπαρχει κανενα".



Ας σκεφτουμε..... :roll:

(βεβαια γενικα τη συνταγη την εδωσε ο fmas)

Λοιπον , βραζουμε μακαρονακι  κοφτο (εγω προτιμω το αχυβαδα)
το σουρωνομε και μετα σε ενα μπωλ προσθετουμε
Αγγουρι κομμενο φετες
καροτο τριμμενο
κρεμμυδακι ψιλοκομμενο και μαϊντανο
καλαμποκι
κοκκινη και πρασινη πιπερια ψιλοκομμενη
τυρι (οποιο ειδος προτιματε, προαιρετικα)
Στο τελος  απλωνουμε μαγιονεζα...
και για να δημιουργησουμε ενα ομορφο πιατο
που να προκαλει και τις αισθησεις....
Στολιστε με  φυλλαρακια μαϊντανο..κοκκινοπρασινες πιπεριτσες
και ελιτσες....και δημιουργηστε σχηματακια που σας αρεσουν
    και ορεξη καλη για φαγητο  

........................................

Βρες τον καιρο να δουλεψεις
Αυτο ειναι το δικαιωμα της επιτυχιας.

Βρες τον καιρο να σκεφτεις
Αυτο ειναι πηγη δυναμης

Βρες το καιρο να παιξεις
Αυτο ειναι η συνταγη της παντοτινης νιοτης

Βρες το καιρο να διαβασεις
Αυτο ειναι το θεμελιο της Σοφιας

Βρες το καιρο να κανεις φιλους
Αυτο ειναι ο δρομος προς την Ευτυχια

Βρες το καιρο να ονειρευτεις..
Ειναι σαν να πορευεσαι μαζι με ενα αστερι

Βρες το καιρο να Αγαπησεις και να Αγαπηθεις
Αυτο ειναι προνομιο των Θεων....

Βρες το καιρο να γελασεις
Αυτη ειναι η μουσικη της ψυχης

Βρες το καιρο να ΚΟΙΤΑΞΕΙΣ ΓΥΡΩ ΣΟΥ
Ο ΧΡΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟΣ για να ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΓΩΙΣΤΕΣ....



(απο μια Ιρλανδεζικη Σοφια)

Μια Επιθυμια σε κανει σκλαβο...
Σκλαβο του ιδιου σου του εαυτου και τυφλά οδηγεισαι σε οτι σε προσταζει.
Αυτος ο διακαης  ποθος μπορει να σε κανει να υποταχτεις κυριολεκτικα..,
να ξεχαεις ο,τι συμβαινει γυρω σου..μα ακομα και τη παλη μεσα σου...
Το ΜΕγαλο ΔΙλημμα.....
Ομοιο με εκεινο του Βασιλια Ηρωδη...
Ηθελε να δει τη Σαλωμη να χορευει...
Και τοτε Ο ποθος γινεται Υποσχεση...και η Σαλωμη χορευει...
και η χαρα του βασιλια..κορυφωνεται...
Κι ολο το βασιλειο του διαθετει να της δωσει...
Υλικη αφθονια...!! Μα η Σαλωμη αρνειται....
Η Ακροτητα μιας γυναικας..που..θελει να επιτυχει το σκπο της...
Κι εκεινος..τρομοκρατειται..., χανεται..., υποτασσεται στο λογο του..
Ποτέ δεν περιμενε οτιι τουτη η γυναικα θα του ζητουσε ανθρωπινο κεφαλι
σε ασημενιο πιατο...
Το Μεγαλο Διλημμα...
Τι τελικα πρεπει να κανει??
Να αθετησει το Λογο του?...- Μα θα ειναι αχρηστος ως βασιλιας..
Να τον εκπληρωσει??..-Μα θα σκοτωσει εναν ανθρωπο!!
Ο ποθος του, η ισχυς του, και η ανθρωπια...συγχεονται...
Ο ΠΟΘΟΣ...εκπληρωθηκε...Το κορμι της Σαλωμης λικνιζεται αερινα..κι ο ποθος λιωνει...και υποσχεται...υποσχεται...
Ναι!!! Πρεπει να τηρησει το Λογο του...
Η ΙΣΧΥΣ...κινδυνευει...Βασιλιας..χωρις Λογο???
Εγωισμος κι αδιεξοδος..
Μεσα του ομως παλευει και η συμπονοια.....Πως να σκοτωσει εναν ανθρωπο??
Δεν τα καταφερνει να αντικαταστησει τα ζητουμενα...
Ο ποθος μεγαλος και κυριαρχησε..
Η Υποσχεση..Η τιμη του Λογου...εξ'ισου ισχυρη...και δεν καταπατειται..
Η ανθρωπια....θαφτηκε...Μεσα στη καρδια...(του)
και τον βασανιζει....χρονια...μετα.....

Κατ'αρχας..να ευχαριστησω τη φιλη Minoraki...που με
προετρεψε να γραψω κατι απο τις εμπειριες μου..
  σ'ευχαριστω με χαμογελα



Ηταν πρωι οταν ο υπαλληλος του Orzu Hotel (ξενοδοχειο "το Ονειρο")..μου ειπε οτι καποιος με ζητα..Εμενα? εδω? Δεν εκανε λαθος. Ηταν ο Eugene που με περιμενε με το μεγαλο μαυρο αυτοκινητο για νε με παει μια βολτα , λεει.Μετα απο μια συντομη περιηγηση στη πολη το αυτοκινητο σταματα μπροστα απο την ψηλη εξωπορτα και το εξ'ισου υψηλο τειχος που ολογυρα κυκλωνει το χωρο.Ο Saltz ανοιγει τη πορτα και με ενα χαμογελο ευχαριστησης που δεχτηκα να ημουν κοντα τους με υποδεχεται. Το ιδιο και η γυναικα του και τα παιδια καθως και καποιοι καλεσμενοι.
Δεν παραλειπεται η ξεναγηση σε τουτο το παλατι με τους τεραστιους χωρους την μεγαλη πισινα και στο οικημα αριστερα μας ..το δωματιο χαλαρωσης, η σαουνα και μια μικρη πισινα εσωτερικα..Μια πολυτελεια αλλοκοτη,σε τουτο το μερος.Στον τεραστιο κηπο εκει στο βαθος ειναι τραπεζια στρωμενα με λογης φρουτα λαχανικα και ψωμακια διαφορα.Μια σειρα απο δενδρα μεγαλα κατι σαν ιτιες..ηταν  και ο φυσικος διαχωρισμος απο το μεγαλο ποταμι που κυλα αδιακοπα..μα χωρις τον ηχο της ορμης του νερου..
Oμολογω οτι γευτηκα ολες τουτες τις ανεσεις που μου προσφερονταν.
Οταν εφτασα να δω το ποταμι..μια περιεργη αισθηση αναδευσε μεσα μου.Καθησα σε μια πετρα,γυρισα την πλατη σε ολη αυτη την πολυτελεια που με κοπους και περηφανεια ειχε ο ανθρωπος αποκτησει,και το θωρρουσα.Η κινηση ηταν αυτη που με συνεπηρε.Κινηση ηρεμη μεν αλλα τρομακτικα γρηγορη.
Ετσι οπως κυλα η ζωη καμμια φορα ,ηρεμα χωρις πολλες εναλλαγες και φτανεις σε ενα σημειο του χρονου και λες "ποτε περασε ο καιρος"..Ναι τη ζωη μου θυμιζε τουτο το ποταμι.
Ο Saltz με πλησιαζει.."μπορεις να κολυμπησεις στο ποταμι αν θες"
Στο ποταμι? Μα θα με φτασει στο Καζακσταν..εκει εστελενε το νερο τουτος ο γιγας της φυσης..."Ναι λεει εδω καποιος μπορει να βουτηξει, κολυμπας ενα ημικυκλιο και να πιαστεις απο τα κλαδια της ιτιας που αγγιζουν το νερο".
Ενα χαμογελο απροσδοκητης χαρας πλημμυριζει την ψυχη μου..Υστερα ερχεται ο φοβος..και μετα η αποφαση..Θα μπω
Το σωμα νοιωθει τη γοργη ροη..πρεπει να κολυμπας γρηγορα ..να ταυτιστεις με τη ροη του ποταμου..πιο γρηγορα...και το ημικυκλιο τελειωνει..ενα τεντωμα του χεριου και πιανομαι απο το κλαδι που γλυφει την υγρη επιφανεια...Ποσο χαιρομαι!!..Ξανα απο την αρχη..
Ενοιωσα ενα με το ποταμι, ενα με τη ζωη.Νους, συναισθημα και υλη ολα επλεαν..χανομουν στη κινηση,και μεσα μου κατι με παρασυρει να αφεθω στην αγκαλια του..μα την τελευταια στιγμη, θες η παλη με το νερο,θες καποιο αερακι ή μπορει και η σοφια της φυσης ..εσπρωχνε το κλαδι μπροστα μου..και ναμαι παλι στην οχθη..
Επανελαβα το ημικυκλιο 4-5 φορες μεχρι που ολα τα μορια μου ξυπνησαν και κατεγραψαν αυτη τη γνωση...στο Ουζμπεκισταν..πιο εξω απο την Τασκενδη..κοντα στα συνορα με το Καζακσταν....

 

Ξεριζωμένα κομμάτια καρδιάς ειναι οι λέξεις. Η βία της καθημερινότητας και της εφημεριδογραφίας δεν επιτρέπει την τρυφερή τους εξοδο , τη σωματική (δια χειρός) ζεστασιά τους.
Κι ετσι ο κόσμος τους ειναι ένας αποστειρωμένος κόσμος, βίαιος, 'υπουλος,δολοφόνος.Προσωπα χωρίς ενα μειδίαμα περιπλανώνται , καραδοκούντα την ολισθηση του διπλανού, το πιο μικρό του λαθος , ώστε να τον κατασπαράξουν να λεηλατήσουν τα υπαρχοντα του , τη σκέψη του ακόμη.
Ο πανικός καλπάζει παθιασμένα . Οι ασάφειες επιτίθενται λυσσαλέως στις ανθρώπινες σχέσεις, ο φόβος και η δυσπιστία επικυριαρχούν.Μοναδικό λυσίπονο οι λέξεις . Λέξεις όμως βαθύρριζες, αρχαίες , λέξεις που ξόρκιζαν την αλήθεια.Αλλά πώς να τις πλησιάσει κανείς όταν έχουν λησμονηθεί από τους πλείστους?Φυγόκεντρες του κύκλου της επικοινωνίας η
κατανόηση, ο σεβασμός, η εμπιστοσύνη , η αγάπη. Διότι άλλα κελευουν οι συμβάσεις της ζωής. Ή αυτός θα είσαι ή εκείνος. Δεν έχεις το δικαίωμα να είσαι και αυτός και εκείνος. Και στο λεξικό της ζωής δεν καταχωρίζονται οι κρίσιμες λέξεις , αν και ανοιχτές οι σελίδες του.
Φεγγει,ομως ακόμα το φώς των λησμονημένων λέξεων. Φέγγος μελί.Και φωτίζει και όσους προχωρούν στα τυφλά. Κάτι ψιθυρίζουν, κάτι κατανοούν, αλλά ως εκεί.Δεν ομιλούν, δεν εννοούν.

Δημιουργος "Ερευνα"


Τα ματια ατενιζουν το  τιποτα...
κι εκει στ'ουρανου τα θεμελα
διακρινουν μια γραμμη π'αλλαζει χρωματα
χρωματα ζωης..ανατολης και δυσης
που  με διεγειρουν ανεμελα...


Η γεννηση μοιαζει με την ανατολη
ειναι ροδινη... κι απλη
μα ερχεται κι η δυση
και δινει  αλλο χρωμα στη φυση
ομορφο μενεξεδι για μια θανατια εντολη

Ειναι το παρελθον κι ολο το μελλον
πανω σε τουτη τη γραμμη
ειναι ολη η ψυχη με χρωματα
κοκκοι σπαρμενοι απο το χθες
που περιμενουν ετσι αναλλοιωτοι
να λαμψουν το νοημα που εσυ θες


ειν' πονος μα κι αγαπη
ειναι σκοταδι μα και φως
ειναι ενας περιπατος στη γη
που και στα ουρανια γινεται τρανος
ειναι μια ενωση με κεινη τη γραμμη
τ΄ουρανου και του νερου
τ΄ουρανου και της ψηλης κορυφης
ειναι εκεινη η αεναη αναζητηση της ψυχης
που χλωμα ενωνεται εκει....
καπου...μεσα στη φυση,και στη γη

Μια αναδρομη μεσα από το αλμπουμ με λιγες φωτογραφιες..απο το ερμο νησι
Δωθε απ’τ’ονειρο …και κειθε από τη γη…

Mια βολτα αναμεσα σε φυτειες τσαγιου..μου αρεσει να βλεπω τις γυναικες να μαζευουν τσαι και να ανεμιζουν τα  πολυχρωμα μαντηλια σε μια γλυκεια αντιθεση μεσα στις αποχρωσεις του πρασινου που φτιαχνουν τα φυλλα του τσαγιου…
Σκυβω να μαζεψω κι εγω..γελανε..αλλα μου δειχνουν με προσοχη να κοβω τα τρια τελευταια φυλλαρακια του..Ο νεαρουλης Sujiba- οδηγος στο τζιπ που εχω για τουτη τη διαδρομη- με φωναζει. “ Θα αργησουμε αν δεν φυγουμε  τωρα»..
Η διαδρομη για την Tissamahamara είναι ενδιαφερουσα …βραχια, πρασινα καουτσουκοδεντρα..και μιας και ενδιαφερομαι για τα  off the road περιεργα..ανηφοριζουμε χωματοδρομους και λοφους.. για να δουμε λαξευμενα αγαλματα του Βουδα και αλλων θεοτητων..που με καμαρι μου δειχνει ο Sujiba..
Στην  Tissa τωρα  στο Chandrika hotel….
Εδώ κοντα εινα παρκα για σαφαρι….πως θα μπορουσα να παω?..Με διαβεβαιωνουν ότι τετοια ωρα δεν γινεται ..θα νυχτωσεις στο δρομο της επιστροφης…
Απαγοητευμενη σκεφτομαι να παω  ένα περιπατο  κι οπου με βγαλει..Εχει και πανσεληνο αποψε…
Τα νεα σε τουτα τα μερη ταξιδευουν πιο γρηγορα και απο το φως…
Ενας γεροδεμενος μελαψος αντρας με μηχανακι  σταματα ακριβως διπλα μου..
«εσυ θελεις να πας safari? Παραξενευομαι ..αλλα δεν κρυβω τη διαθεση μου να μαθω τι προτεινει…Με περηφανεια περισση μου λεει ότι είναι safari organizer..και η αφεντικινα μια λευκη Σιναλεζα που φιλοξενει έναν φιλο της Σιναλεζο μεν αλλα ζει στην Αυστραλια θα κανει  barbecue ..μεσα στο παρκο…θα είναι και η μητερα της μαζι..και δεν αρνουνται να εχουν και έναν ακομα φιλοξενουμενο..
«Safari  kai barbecue με ντοπιους…» Η ιδεα με συνεπηρε και να’μαι πανω στο τζιπ
για το παρκο…
Αναριθμητοι πιθηκοι πανω στα δεντρα, κατω από αυτά..κρεμαμενοι στα κλαδια
ή ακομα και χοροπηδωντας στο εδαφος..δειχνουν να ενοχλουνται καποιοι και αλλοι να αδιαφορουν…Ένα ελαφι μας κοιτα περιεργα..ενω ενας αετος μας περιφρονει και πετα ελυθερα ..κι αυτό εκει το μονγκουζ δειλα καθεται στο  κλαδι του δεντρου..
κοντα στη λιμνη τωρα..κι από μακρια βλεπουμε δυο τεραστιους κροκοδειλους..
στο βαθος του δασους..ενα κοπαδι από ελεφαντες……..
…….και να που το φεγγαρι προβαλλει από τα βαθη του ωκεανου…είναι η στιγμη που κατευθυνομαστε στα γυμνα βραχια  οπου γινεται η προετοιμασια για το αναμμα της φωτιας..
Καθομαι στον γυαλιστερο βραχο και ατενιζω από τη μια το παρκο από την άλλη τη θαλασσα..Ηχοι αλλοκοτοι φτανουν στ’αυτια  μου Απο τη μια ηχοι από τους μονιμους
θαμωνες κι από την άλλη η αγριεμενη βουη του κυματος να σκαει με οργη πανω στην ακτη  ή στο βραχο.Μα πιο πολύ ακουγεται εκεινη η υποκωφη βουη που ερχεται από τα μεσα ανοιχτα του ωκεανου οπου το κυμα σκαει και αφριζει πανω στο ιδιο το νερο...Με ολους αυτους τους ηχους στ’αυτια ,  με τα ματια να μη χορταινουν να   βλεπουν  πρασινα γαλαζια και φωτεινα χρωματα κατω από τη λαμψη
του ολογιομου φεγγαριου  και παραλληλα μυρωδιες από τα δεντρα από το αλμυρο νερο ..που ανακατευονται με τη μυρωδια της τσικνας από το εδεσμα  του δειπνου
συνοδευομενο με το Sri Lanka ουισκυ (αποσταγμενο ποτο από coconuts).
Πανδαισια χρωματων ηχων και οσμων….κι αυτος ο αχος  από τα αφρισμενα ,ατμιστα νερα του  ωκεανου .. και τον αερα να μεταφερει τους αφρους μεχρι
εκει που καθομαι και αγναντευω ..ειναι σαν αν την ακουω ακομα…
Αραγε πώς να ηταν τωρα μετα από την οργη της φυσης και τη μανια του ωκεανου?
Ειμαστε απλα μαρτυρες ενός φυσικου φαινομενου ή στ’αληθεια  θεριζουμε  αυτά που εχουμε σπειρει??
Ο Sujiba,o Ari , o Minski, o Milton…oi ανθρωποι αυτοι που με συντροφευσαν για καποιο χρονικο διαστημα, οι αλλοι που συναντησα..και τοσοι αλλοι που ειδα κι οσους δεν ειδα , δεν ειδαμε ..ποιος αερας τους πηρε, ή πιο κυμα τους αγκαλιασε,
Ποια μοιρα γλυκεια ή  κακια τους τυλιξε? Και το πιο οδηνυρο  αυτοι που μενουν
αναμεσα στα  χαμενα  υπαρχοντα τους στα ερειπια της ζωης τους ,στους χαμενους δικους τους
Θυμαμαι ακομα  δυο αγορακια  που μολις πλησιασα έναν καταρρακτη ετρεξαν και μου εδωσαν τα λουλουδια που κρατουσαν στα χερια τους..
Ποσα λουλουδια να  χαρισω στη μνημη ολων αυτων που χαθηκαν..
Ποσα  μα και ποια Λογια μπορουν να απαλυνουν τον ανθρωπινο πονο..
Η νεκρη θαλασσα καταπινει το μελλον
Η αμμος , η λασπη ..σκεπασε τη ζωη,,
Σιωπη.

Δυο ωρες χωρις προγραμμα. Τι να κανω? Εχω μια , δυο , τρεις δουλειες που
Πρεπει να φροντισω..Θα προλαβω.?.Βαζω προγραμμα στις δουλειες..και βγαινω.
Παντα περπατω όταν χρειαζεται να κατεβω στο κεντρο. Μα αφου το λεωφορειο
ερχεται ας το παρω. Ισως εξοικονομησω χρονο. Καθομαι ..και μου δινεται η ευκαιρια να παρατηρω τους ανθρωπους εξω...
Αλλοι βιαστικοι, αλλοι αργα..και νωχελικα ..αναζητουν..
Μια κοπελλια με το ροζ μπουφανακι και μαυρο καπελλο τραβα τη προσοχη μου.
Απεναντι την ιδια στιγμη μια άλλη παχουλη με ένα μαυρο μπλουζακι που αφηνει να φαινονται τα χερια και το ντελκοντε....Ηλικιωμενοι με ένα κομπολοϊ στο χερι,
Να , κι ενας ιερεας μεγαλος στην ηλικια ..Κατι ψαχνει , συνοφρυωμενη εκφραση.
Παρασυρομαι στις σκεψεις..Στο φαναρι ενας καλοντυμενος κυριος με κρανος πανω στο μηχανακι του,.. μιλα μονος....αργοτερα αντιληφθηκα ότι μιλουσε στο κινητο του..ειναι αυτά τα hands free βλεπεις που κανουν τους αθρωπους να περπατουν και να μιλουν..κι είναι ο καθεις στο κοσμο του..
Κανεις δεν διευκολυνει τη νεαρη γυναικα με το καροτσι να διασχισει το δρομο..
Κι αρχιζει να ψιλοβρεχει...Να το θυμαμαι αυτό , λεω στον εαυτο μου, όταν βιαζομαι και ισως δεν προσεχω τους γυρω μου.
Κανω τις δουλειες μου, και επιστρεφω συνεχιζοντας τη παρατηρηση μου. Ασχολια που βρηκα!!!
Περνω βιαστικα από τα πεζοδρομια,εδώ , καφενειο θα είναι.Οι θαμωνες ,μαλλον συνταξιουχοι που πινουν καφε, ουζακι...κανεις νεος αυτή την ωρα..
Βλεπω κι ένα ζευγαρι νεαρο.., πιασμενοι χερι χερι..να κοιτουν τις βιτρινες. Αυτοι και οι θαμωνες του καφενειου μου εδωσαν ένα τονο ανεμελιας..και προσπαθησα να το
κρατησω στο νου μου.
Μα τωρα φτανουν στ'αυτια μου μουσικη και συνθηματα..Τι να είναι αραγε
Χμ!! Σε δυο μερες 17 Νοεμβρη. Ο νους μου τρεχει πισω. Σε κεινα τα χρονια που τα επαναστατικα κινηματα διεγραφαν τη δικη τους ιστορια. Ποσο ειρωνικα μοιαζουν σημερα όταν την ιδια στιγμη ένα ραδιοφωνο διαφημιζει αρωματα..»γιατι η προκληση, η απαλοτητα, η φινετσα, η πεμπτουσια της αποπλανησης...όλα τουτα είναι «γενους θηλυκου» λεει....
Ο νους μου εμεινε
πισω..στα κινηματα..αδυνατει να παρατηρει άλλο...Είναι όπως το χερι του λαιμαργου ή του πεινασμενου που ψαχνει να βρει κατι στο σακκουλι που κουβαλα..και ξαφνικα αντιλαμβανεται ότι ολοι τον κοιτουν και βγαζει το χερι μεν, αλλα ο νους του είναι εκει..στο σακκουλι..
Κι εμενα ο νους μου εμεινε εκει στα συνθηματα...στα τραγουδια..ευτυχως που προσεξα την ανημπορη κυρια μπροστα μου και της επετρεψα να περασει πρωτη..
Γυριζω σπιτι..Ποσο γρηγορα περνουν δυο ελευθερες ωρες..Με χαρα περνω την αλληλογραφια μου..γιατι εκτος από τους λογαριασμους ηταν κι ένα γραμμα από
μια φιλη από την Αιθιοπια. Σας μεταφερω το κλεισιμο...
«Πολλα φιλια , Αφρικανικα, ζεστα»
Κρατω το «ΖΕΣΤΑ»....γιατι τα φιλια στελνονται περα από τα συνορα και τα ορια των χωρων.....ζεστα..σαν αυτά που στελνω σε ολους εσας....

Καλημερα