Ειδήσεις:

1η δοκιμή με αναβάθμιση ...

Main Menu
Menu

Show posts

This section allows you to view all posts made by this member. Note that you can only see posts made in areas you currently have access to.

Show posts Menu

Θέματα - Nikos28

#1
Cafe / Μακαρόνια - χωρίς τυρί... :-)
Οκτωβρίου 07, 2007, 03:21:03 ΠΜ
Πριν λίγες μέρες πήγα στη δουλειά. Και μια και δεν είχα προλάβει να μαγειρέψω εκείνη τη μέρα, πήρα απ' έξω μια μακαρονάδα...

Την παίρνω, λοιπόν, μαζί μου στη δουλειά, την ανοίγω και βλέπω οτι είχαν ξεχάσει να μου βάλουν τυρί!

Πού να το βρω το τυρί εκεί πέρα; Να φύγω για να πάω κάπου να βρω δε μπορούσα, να μου φέρουν ήταν αδύνατον, τα έφαγα λοιπόν κι εγώ χωρίς τυρί!  :wink:

Παρατήρησα, λοιπόν, οτι τα ευχαριστήθηκα περισσότερο απ' όσο περίμενα...

Αν ήμουν σπίτι μου θα έβγαινα έξω και θα έψαχνα να βρω τυρί - με αποτέλεσμα να κρυώσουν, χώρια που θ' ανέστειλα και την όρεξη μου! Τελικά, φαντάζομαι οτι θα τα είχα ευχαριστηθεί λιγότερο...



Σας έτυχε ποτέ να ευχαριστηθείτε ιδιαιτέρως κάτι επειδή ακριβώς αυτό το ''κάτι'' ήταν η μόνη επιλογή που είχατε;

#2
Σχέσεις / Αρνάκια του γάλακτος! ;-)
Σεπτεμβρίου 29, 2007, 10:46:21 ΜΜ
Τι γνώμη έχετε για τη μέση, σημερινή εικοσάχρονη κοπέλα;

Τι χαρακτηριστικά έχει η ερωτική συμπεριφορά της;
Τι τη γοητεύει;
Σε τι διαφέρει απο τη μέση εικοσιπεντάχρονη ή τριαντάχρονη - σε θέμα νοοτροπίας κ.ο.κ;


Γράψτε...  :wink:
#3
Ψάχνω να βρω ένα ξένο κομμάτι, πολύ μελωδικό και αισθηματικό, που παιζόταν αρκετά συχνά στο ραδιόφωνο το 2002 (ίσως και λίγο νωρίτερα).

Το τραγουδάει γυναίκα και οι στίχοι του ρεφρέν λένε τα εξής: ''Feelings, you know I cannot hide, so hard to keep inside, to find the words to say 'I'm leaving you' ''

Όποιος/α το ξέρει ας μου πει τίτλο και ερμηνεύτρια, δε μπορώ να το βρω πουθενά...


Ευχαριστώ  :D
#4
Φέρτε στο μυαλό σας μια μελωδία ή ένα ξένο τραγούδι, του οποίου δεν έχετε δει το video clip και δεν έχετε δώσει σημασία στους στίχους...

Τι συνειρμό σας δημιουργεί το άκουσμά του;

Μπορεί να είναι μια απλή εικόνα ή μια σειρά εικόνων. Μπορεί να είναι μια εικόνα με ήχους και πρόσωπα, ή μια φανταστική μίνι ιστοριούλα σα σκετσάκι, ή ένας ήχος μόνος του ή κάτι άλλο.

Ο,τι κι αν είναι, περιγράψτε το...  :wink:
#5
Σχέσεις / Ήλιοι, Φεγγάρια, Πεφτάστερα...
Σεπτεμβρίου 12, 2007, 05:14:05 ΜΜ
Οι άνθρωποι που μας πλαισιώνουν είναι σαν ουράνια σώματα...

Πρώτ' απ' όλα, οι Ήλιοι. Είναι αυτοί που συμπορευόμαστε σταθερά, αυτοί με τους οποίους έχουμε δεσμούς σοβαρούς και ουσιώδεις, αυτοί που με τις πράξεις ή τις παραλείψεις τους επηρεάζουν σοβαρά την ευτυχία και τη γαλήνη μας.

Μετά, τα Φεγγάρια. Είναι αυτοί που εμφανίζονται διακριτικά στη ζωή μας και πολλές φορές την αχνοφωτίζουν σε καιρούς χαλεπούς και σκοτεινούς, αυτοί με τους οποίους κάνουμε παρέα για ένα διάστημα και μετά σιγά-σιγά χανόμαστε - μέχρι να ξανασυναντηθούμε, να τα ξαναπούμε και να ξαναχαθούμε, και πάει λέγοντας.

Και τέλος, τα Πεφτάστερα. Αυτοί είναι διάττοντες αστέρες, πρόσωπα που κάνουν στο στερέωμα της ζωής μας μια απότομη και θεαματική εμφάνιση και μετά σβήνουν εξίσου απότομα, αφήνοντας πίσω τους μόνο μια έντονη, εφήμερη ανάμνηση.
Είναι αυτό που λένε οι Βρετανοί ''πλοία που περνάνε τη νύχτα''...

Η ζωή, σαν ουρανός που είναι τρόπο τινά, τα χρειάζεται όλα - Ήλιους, Φεγγάρια και Πεφτάστερα.
Η ουσία, όμως, βρίσκεται στους Ήλιους...


Πώς ξεκίνησε η σχέση που έχετε με τους δικούς σας Ήλιους;
 
Φαινόταν εξ αρχής οτι θα είναι ''ηλιακή'' ή όχι;
Μήπως εξελίχθηκε σε ηλιακή ενώ στην αρχή έδινε την εντύπωση της ''σεληνιακής'' ή της ''πεφταστέρινης'';
Ή μήπως και τα δυο μαζί;

Τελικά, υπάρχει κάποιος αξιόπιστος δείκτης που να δείχνει τι απ' τα τρία είναι ένας νέος άνθρωπος που μπαίνει στη ζωή μας;
Ή μήπως αυτό το δείχνει μόνο ο χρόνος;


Γράψτε...  :wink:
#6
Ψυχολογία / Αβεβαιότητα: Κατάρα ή Ευλογία;
Σεπτεμβρίου 09, 2007, 03:37:26 ΠΜ
''Η απάντησή μου είναι ίσως...κι αυτό είναι οριστικό!''

Τάδε έφη ένας τοίχος, κάπου, κάποτε!

Μια ατάκα που, αν και προκαλεί χαμόγελα, μας αφήνει τελικά με ένα γλυκόπικρο ερώτημα: Τι είναι η αβεβαιότητα και τι συνεπάγεται στην πράξη;

Στασιμότητα ή εξέλιξη;

Μαρασμό ή άνθηση;

Οδύνη ή ηδονή;


Τι πιστεύετε;
#7
Παρατηρούμε οτι σε πολλές γλώσσες ο παρακείμενος, ο υπερσυντέλικος και ο συντελεσμένος μέλλοντας σχηματίζονται με τη χρήση του ρήματος έχω...

Οι χρόνοι αυτοί δείχνουν μια χρονική συνέχεια: Μιας κατάστασης που είτε ξεκίνησε στο παρελθόν και συνεχίστηκε μέχρι τη στιγμή που διακόπηκε απο ένα συμβάν πάλι στο παρελθόν (υπερσυντέλικος), είτε ξεκίνησε στο παρελθόν και συνεχίζεται μέχρι τώρα (παρακείμενος), είτε ξεκινά ή θα ξεκινήσει κάποια  στιγμή και θα συνεχιστεί μέχρι κάποια άλλη στιγμή στο μέλλον (συντελεσμένος μέλλοντας).
Με άλλα λόγια, οι χρόνοι αυτοί εμπεριέχουν την έννοια της γραμμικής συνέχειας ή αλληλουχίας - σε αντίθεση με τους άλλους χρόνους, που (εξαιρέσει του παρατατικού) αναφέρονται σε κάτι στιγμιαίο.

Το ρ. έχω είναι το ρήμα που δηλώνει κτήση ή ιδιοκτησία...

Και το ερώτημα είναι το εξής: Γιατί επελέγη αυτό το ρήμα; Και γιατί χρησιμοποιήθηκε για να δηλώσει τους συντελεσμένους χρόνους και όχι τους στιγμιαίους;

Τι σχέση έχει η έννοια της κτήσης/ιδιοκτησίας με την έννοια της χρονικής συνέχειας - παρελθοντικής ή μελλοντικής;  
#8
Σχέσεις / Η Εποχή της Ντισκοτέκ...
Αυγούστου 23, 2007, 04:16:12 ΠΜ
Λένε οτι μια εικόνα, χίλιες λέξεις.

Χίλιες λέξεις είναι αδύνατο να περιγράψουν την περιπλοκότητα των σημερινών ανθρώπινων σχέσεων...

Υπάρχει, όμως, μια εικόνα που μπορεί να το πετύχει αυτό. Ή, έστω, να το προσεγγίσει.

Είναι η εικόνα μιας μεταμεσονύκτιας ντισκοτέκ...


Η κάπνα είναι διάχυτη και τα φωτορρυθμικά κυνηγιούνται σ' ένα παιχνίδι με τις σκιές. Είναι η ώρα που η νικοτίνη ζευγαρώνει με το αλκοόλ και η μουσική με τα βλέμματα. Και γεννιέται ευφορία...ένταση...
Στα τραπέζια και στα καθίσματα, πλήθος κόσμου λικνίζεται. Κανένας δε μιλάει - η ένταση της μουσικής δεν επιτρέπει κάτι τέτοιο.
Μόνο όσοι φωνάζουν ακούγονται...
Έτσι, αφημένοι στις σκέψεις τους και στο διάχυτο ρυθμό, παρατηρούν τους πρωταγωνιστές. Στο κέντρο της ντισκοτέκ, στην πίστα...

Τι γίνεται εκεί πέρα, άραγε...;

Εκεί είναι οι πρωταγωνιστές. Όσοι χορεύουν. Όλοι μαζί, ένα πλήθος. Και, συγχρόνως, ο καθένας μόνος του.
Είναι τέτοιος ο χορός που η κίνηση του ενός δεν επηρεάζει την κίνηση του άλλου. Εκτός, ίσως, απο αθέλητα σπρωξίματα και φευγαλέα αγγίγματα... Ο καθένας μπορεί να χορέψει με τον καθένα. Για όσο θέλει - ή για όσο θέλει ο άλλος. Ακόμα και για λίγο. Εξ άλλου, η εκτόνωση μετράει - κι εδώ η εκτόνωση είναι δεδομένη... Δεν εξαρτάται απ' τις κινήσεις του παρτενέρ. Εξαρτάται απ' τον ίδιο το χορευτή-πρωταγωνιστή. Απο τις συστροφές που κάνει, απ' την κίνηση του ίδιου του του σώματος.
Για να εκτονωθεί.
Ή για να τραβήξει το εφήμερο βλέμμα κάποιου περιθωριακού των τραπεζιών...
Μέχρι ο κομπάρσος των τραπεζιών να γίνει κι αυτός πρωταγωνιστής της πίστας. Έστω και για λίγο. Χορεύοντας κι αυτός με όλους, μόνος του. Με όποιον θέλει. Για όσο θέλει - ή για όσο θέλει ο άλλος. Αγγίζοντας φευγαλέα, μέχρι να φύγει για να επιστρέψει στο περιθώριο των τραπεζιών...
Κανείς απ' τους υπόλοιπους πρωταγωνιστές δε θα αντιληφθεί τη φυγή του.

Η Ντισκοτέκ έχει τους δικούς της νόμους.


Πυρετός το Σαββατόβραδο...στην παλιά ντισκοτέκ...

...Της Εποχής των Αντιφάσεων. Του ατόμου και του πλήθους. Των φευγαλέων αγγιγμάτων.  

Του να είσαι και να μην είσαι, του να έχεις και να μην έχεις.

Της μοναξιάς.
#9
Ψυχολογία / Το Κάθαρμα της Γης
Ιουλίου 05, 2007, 06:22:05 ΠΜ
Χαίρετε.

Με ξέρετε. Πάντα με ξέρατε - απ' τον καιρό που γεννηθήκατε. Δε με θυμάστε προς στιγμήν αλλά θα καταλάβετε ποιός είμαι - αν συνεχίσετε την ανάγνωση. Λυπάμαι, αλλά φοβάμαι πώς αν σας αποκαλύψω τώρα την ταυτότητά μου, δεν θα ακούσετε τα όσα έχω να σας πω.

Βλέπετε, με μισείτε κι εσείς. Κι ας μη σας πείραξα ποτέ. Μ' έχετε δει ελάχιστες φορές αλλά με φοβάστε. Παρόλο που είμαι δειλός και σας αποφεύγω. Και παρόλο που όσες φορές έκανα κακό στους ομοίους σας, το έκανα επειδή αναγκάστηκα. Ή επειδή είμαι κι εγώ θύμα, ίσως το μεγαλύτερο που υπάρχει!

Εγώ είμαι, το Κάθαρμα της Γης. Με βαραίνει η μεγαλύτερη κατάρα απ' τον καιρό που πάτησα το πόδι μου στη Γη σας. Για να ακριβολογήσω, η κατάρα αυτή συνδυάζει όλες τις κατάρες που έπληξαν, κατά καιρούς, τους ομοίους σας...

Πλανώμαι και περιφέρομαι σαν τον Περιπλανώμενο Ιουδαίο - παρόλο που οι απόγονοί του έπαψαν κάποτε να διώκονται ενώ οι δικοί μου θα διώκονται απηνώς, μέχρι να σβήσει ο Ήλιος.
Ο Ήλιος, τον οποίο δε βλέπω ποτέ. Βλέπετε, κουβαλάω πάνω μου και την κατάρα του δικού σας Δράκουλα: Να μη με βλέπει ποτέ το φως του Ήλιου, να το φοβάμαι και να το αποφεύγω στο διηνεκές. Για εκείνον όμως, το Δράκουλα, βρέθηκε κάποτε κάποιος Βαν Χέλσινγκ που του χάρισε την αιώνια γαλήνη...
Για μένα δε θα υπάρξει ποτέ, κανένας λυτρωτής. Θα κρύβομαι στο διηνεκές, κυνηγημένος απο τους ομοίους σας - και όλους τους άλλους. Βρώμικος και ελεεινός, παρά τη θέλησή μου.

Κι ας θυσιάζομαι συνέχεια για σας, για τη ζωή σας και τη σωτηρία σας. Σαν τους Μεσσίες, τους οποίους κάποτε οι όμοιοί σας σκότωσαν, σαν αγρίμια, αλλά μετά λάτρεψαν σα Θεούς...
Εμένα με σκοτώνετε καθημερινά, με εκμεταλλεύεστε και με εξοντώνετε για να μάθετε καλύτερα το δικό σας εαυτό, για να τον προφυλάξετε απο τις ασθένειες, για να βελτιώσετε τη διαβίωσή σας. Είμαι αναντικατάστατος για την αυτογνωσία και τη ζωή σας.
Κι όμως, δε θα με λατρέψετε ποτέ.
Το ξέρω, σας είμαι τόσο απεχθής που ακόμα και η σκέψη για κάτι τέτοιο, θα σας προκαλούσε ρίγη αηδίας και αποστροφής.

Ακόμα δεν καταλάβατε ποιός είμαι;

Εγώ είμαι, το Κάθαρμα της Γης.
 

Ο Αρουραίος.


Αλήθεια...

Έχετε κι άλλους εχθρούς σαν εμένα;

Αν ναι, τους μισείτε όσο κι εμένα;

Σκεφτήκατε το γιατί;

[b]Αισθανθήκατε ποτέ όπως αισθάνονται; [/b]
#10
Είμαι ένα ανθρωπάκι. Υπερήφανο. Μεγαλοπρεπές. Καπάτσο. Γενναιόδωρο. Ένα ελάττωμα έχω κι εγώ, ο φουκαράς: Μ' αρέσει η εξουσία!
Τρελά. Απίστευτα. Ανόσια. Λάγνα...

Σου δίνω και την ψυχή μου ρε αδερφέ... Αλλά θέλω να σ' εξουσιάζω! Να σου πάρω τον αέρα! Να σε ελέγχω! Να σ' έχω σήκω-σήκω, κάτσε-κάτσε! Να κυλάω στο αίμα σου σα νικοτίνη! Να περιστρέφεσαι γύρω μου, σα μετεωρίτης!
Τόσο κακό είναι πια;

Όχι, βέβαια, ασφαλώς και δεν είναι κακό. Εξ άλλου, αν δεν εξουσιάζω εγώ, ο υπερήφανος, ο μεγαλοπρεπής, ο καπάτσος, ο γενναιόδωρος, τότε ποιός διάολο θα εξουσιάζει; Οι άλλοι;

Δεν καταλαβαίνει κανείς τις αγνές, αλτρουιστικές, εξουσιαστικές προθέσεις μου... Γι' αυτό, λοιπόν, κι εγώ τι σκέφτηκα;! Δείτε την ιδέα μου και θαυμάστε την ευφυία μου, εμένα του υπερήφανου. Και μεγαλοπρεπούς. Και καπάτσου. Και γενναιόδωρου. Και αδικημένου - γμώ το φελέκι μου!

Κάθε βράδυ, πηγαίνω σε μια πιάτσα με ταξί. Ξέρετε, αυτή που είναι κοντά στο σπίτι μου... Δεν πιστεύω να μην ξέρετε που είναι το σπίτι μου, ε; Έτσι μπράβο, ξέρετε... (είπα κι εγώ, μεθυσμένοι είστε; Να μην ξέρετε πού είναι το σπίτι μου, εμένα του υπερήφανου, του μεγαλοπρεπούς, του καπάτσου, του γενναιόδωρου...; )

Λοιπόν, που λέτε, πάω εκεί κάθε βράδυ. Και μπαίνω σ' εκείνο τον τυχερό ταξιτζή που, κάθε βράδυ, βρίσκεται πάντα στο διάβα μου! (τι περίεργο πράγμα, να' ναι πάντα ο ίδιος...)  Και του λέω: ''Βάλε μπρος κι όλο ευθεία!'' Βάζει αυτός... Μετά απο λίγο του λέω: ''Στρίψε αριστερά!'' Στρίβει αυτός... Μετά, ''Στρίψε δεξιά!'' Ξαναστρίβει αυτός... Μετά του λέω: ''Κάνε στάση στο περίπτερο!'' Σταματάει αυτός... Μετά, ''Ξεκίνα, βγες στην Εθνική!'' Βγαίνει αυτός...

Τι ηδονή είναι αυτή; Τον εξουσιάζω! Κάνει ο,τι του λέω - και χωρίς δεύτερη κουβέντα, παρακαλώ! Με δονούν ρίγη συγκίνησης, σας λέω... Με καταλαβαίνετε, ε; Δεν πιστεύω να μη με καταλαβαίνετε; Ε; Ε; Έτσι μπράβο, με καταλαβαίνετε... Γι αυτό σας αγαπάω εγώ, ατιμούλικα!

Λοιπόν, με τα πολλά... Αφού εκτονωθώ... Του λέω: ''Πήγαινε με τώρα σπίτι μου!'' Και με πάει!

Βγαίνω, λοιπόν, απ' το κιτρινιάρικο σαράβαλό του και πάω να φύγω... Αυτός με κρατάει απ' το μανίκι... Με κοιτάει στα μάτια και μου λέει: ''Συγγνώμη κύριε... Δε θα με πληρώσετε; Μου οφείλετε 80 ευρώ!''

Τον κοιτάζω κι εγώ... Τσ, τσ, τσ... Μα τόσο καρμίρης είναι; Για 80 ευρώ κρατάει απ΄το μανίκι ένα ανθρωπάκι σαν εμένα; Υπερήφανο; Μεγαλόψυχο; Καπάτσο; Και γενναιόδωρο;

Επειδή σας είπα οτι είμαι γενναιόδωρος, κι επειδή ένα απο τ' αμέτρητα πλεονεκτήματά μου είναι και η συνέπεια, βγάζω λοιπόν κι εγώ 100 ευρώ και του τα δίνω. Και του λέω: ''Κράτα τα ρέστα κι εξαφανίσου!''

Κι εξαφανίζεται! Ναι, το' κανε κι αυτό! Μιλάμε για εξουσία, όχι αστεία!!!

Περιχαρής, λοιπόν, μπαίνω κι εγώ σπίτι μου. Ναι, σ' αυτό που ξέρετε, ντε!
Ουφ... Άλλη μια εξουσιαστική κούρσα ολοκληρώθηκε.
Την κάνω κάθε βράδυ. Βλέπετε, αυτός ο ταξιτζής είναι ο μόνος σ' αυτόν τον κόσμο που αντιλαμβάνεται το βεληνεκές του εξουσιαστικού μου ταλέντου! Ο μόνος που καταλαβαίνει πόσο υπερήφανος είμαι. Και μεγαλοπρεπής. Και καπάτσος. Και γενναιόδωρος.

Μόνο ένα πρόβλημα υπάρχει ρε γαμώτο μου... 100 ευρώ κάθε βράδυ, μου' φυγε όλος ο παράς!

Αλλά δεν πειράζει. Ένα ανθρωπάκι σαν εμένα, τόσο υπερήφανο, τόσο μεγαλοπρεπές, τόσο καπάτσο και τόσο γενναιόδωρο, θα βρει την άκρη. Ε;

Δεν πιστεύω να έχετε αντίρρηση!


Ε;
#11
Είναι 5 μηνών γκριφόν, πολύχρωμο και συμπαθέστατο!  :wink:


Για πληροφορίες και τηλέφωνο επικοινωνίας με την κάτοχό του, επικοινωνήστε μαζί μου με pm.

Ευχαριστώ
#12
Ποτέ μου δε σε γνώρισα
                 και δε θα σε γνωρίσω,
                 το αίνιγμα της όψης σου
                 ποτέ μου δε θα λύσω

                 Αδημονούσε ο θάνατος
                 να δει την άλλη σου όψη,
                 σαν τα φτερά σου άνοιγες
                 για να τα ξανακόψει

                 Ήσουν μικρή σαν πιάστηκες
                 στα βρόχια της ουσίας,
                 μι' απώλεια παράπλευρη
                 στον ρου της Ιστορίας
 
                 Εξ όψεως σε άκουσα,
                 εξ ακοής σε είδα,
                 σαν διερράγη η σιωπή
                 σ' υπόγεια κιγκλίδα

                 Μία σου συγκελίτισσα,
                 μία σκιά του Άδη,
                 σ' είδε στη φαντασία της
                 στο ταφικό σκοτάδι

                 και τ΄όνομά σου φώναξε,
                 είπε πώς σ' αγαπάει,
                 γιατί της λείπεις, προφανώς,
                 και σε αναζητάει

                 Δεν άντεξες της Ηδονής
                 το θυελλώδη σάλο,
                 νέο ταξίδι άρχισες
                 σαν τέλειωσε το άλλο

                 Μα το ταξίδι τούτο' δω
                 επιστροφή δε θα' χει,
                 δε δίνοντ' άδειες αν χαθεί
                 τούτη εδώ η μάχη

                 Στου Άδη τα Μυστήρια
                 όταν βρεθείς, θυμήσου!
                 Σε βρόχια, πάλι, μην πιαστείς
                 ψεύτικου παραδείσου...


(Στη μνήμη νεαρής κοπέλας, που βρέθηκε νεκρή απο υπερβολική δόση ναρκωτικών λίγο μετά την αποφυλάκισή της)
#13
Ο μύθος του Θησέα, που χρησιμοποίησε το μίτο που του έδωσε η Αριάδνη για να διαβεί το λαβύρινθο της Κνωσού και να σκοτώσει το μινώταυρο, είναι γνωστός.

Επίσης, γνωστό είναι και το οτι οι μύθοι είναι πολυσήμαντοι και επιδέχονται διάφορες αναγνώσεις. Στην προκειμένη περίπτωση, ο μύθος - πέραν της ιστορικής του διάστασης - έχει και ψυχολογικές προεκτάσεις. Ο λαβύρινθος σχετίζεται αλληγορικά με το μεγάλο ''λαβύρινθο'' της ζωής ή και της ψυχής, την αναζήτηση του νοήματος και του σκοπού - ανάλογη σημασία έχει και στα παραμύθια (π.χ Χάνσελ και Γκρέτελ) η απώλεια του δρόμου σ' ένα σκοτεινό δάσος.

Τι σημαίνουν τα υπόλοιπα στοιχεία του μύθου; Οι λέξεις μας δίνουν κάποιες χρήσιμες ιδέες!

Παρατηρούμε, κατ' αρχάς, οτι ο λαβύρινθος βρισκόταν στην Κρήτη και, πιο συγκεκριμένα, στην Κνωσό, το αρχικό όνομα της οποίας ήταν Τρίττα.
Η Κρήτη σχετίζεται με το ''κεφάλι'' - πβ. ''κρήθεν'' (''απ' το κεφάλι'') ενώ παρεμφερή σημασία έχει και η πελασγική λέξη ''Τρίττα'' (πβ Τριτογένεια - επίθετο της Αθηνάς, που γεννήθηκε απο το κεφάλι του Δία).
Έτσι λοιπόν, ο λαβύρινθος συμβολίζει το λαβύρινθο μέσα στο ίδιο μας το κεφάλι, ή - με άλλα λόγια - τα λαβυρινθώδη μύχια της ανθρώπινης ψυχής.

Τι σημαίνει ο ταύρος που φόνευε όσους έμπαιναν στο λαβύρινθο; Και γιατί ταύρος;

Ο ταύρος κατείχε μια ιδιαίτερη σημασία στο συμβολισμό της μυθολογίας. Ήταν σύμβολο του Διόνυσου και, ως εκ τούτου, αναπαριστά τη ζωική ενέργεια. Επίσης, συμβολίζει την αρχή - το Α αντεστραμμένο είναι το κεφάλι ενός ταύρου. Θα μπορούσαμε να πούμε οτι, εν προκειμένω, ο ταύρος συμβολίζει ειδικώτερα τις φονικές, ζωικές δυνάμεις των αρχέγονων ενστίκτων.
Τις οποίες καλείται να θέσει εκτός μάχης ο ίδιος ο ''επισκέπτης'' του λαβύρινθου της ψυχής, ο καθένας απο μας, αλληγορικά ο Θησέας.

Βρίσκοντας το δρόμο του στο λαβύρινθο με τη βοήθεια του Μίτου.
Τι σημαίνει ο Μίτος;

Ετυμολογικά, η λέξη αυτή είναι ανερμήνευτη, ''αγνώστου ετύμου'' (βλ. Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας Μπαμπινιώτη, σελ. 1109)
Κατά τη γνώμη μου, η λέξη αυτή συνδέεται ετυμολογικά με τη ρίζα μ-(φωνήεν)-τ, που σχετίζεται με τη σκέψη (το τ εναλλάσσεται με τα επίσης οδοντικά δ και θ). Πβ. μήδ-ος (σκέψη), μέτ-ρον, Μήτ-ις (η σύζυγος του Δία, αλληγορικά η σοφία), μάθ-ησις (η εκπαίδευση της σκέψης), μέδ-ω (κυβερνώ - η σύνδεση μεταξύ κυβερνώ και σκέφτομαι φαίνεται και στο ρ. βουλεύομαι - σκέφτομαι και αποφασίζω), μητ-ήρ, μύθ-ος (αρχικά ο λόγος, η ομιλία - πβ. λόγος και λογική, σκέψη, κρίση) κ.ο.κ

Έτσι λοιπόν, ο Μίτος είναι η λογική σκέψη.


Αναλογίζομαι, κάποιες φορές, τη σημασία αυτού του μύθου για τους ανθρώπους της σημερινής εποχής...
Μιας εποχής ακραίας, εκτός μέτρου, απελευθέρωσης των ενστίκτων και των επιθυμιών, γεμάτης απο δεδομένα και πληροφορίες...
Μιας εποχής λαβυρινθώδους. Απο κάθε άποψη.

Πολλές φορές, ''χανόμαστε'' - όχι στη μετάφραση, απλά στην πολυπλοκότητα της ίδιας της ζωής, στην τυχαιότητα των επιθυμιών των δικών μας και των άλλων.

Γι' αυτό, χρειαζόμαστε - και θα χρειαζόμαστε πάντα - το Μίτο, τη λογική σκέψη.
Το μόνο που μπορεί να μας βγάλει απο το Λαβύρινθο.
#14
Λόγω κάποιας ελλιπούς ρύθμισης στον υπολογιστή μου δεν είχα πρόσβαση στη λειτουργία του site ''Τηλεγράφημα-ΙΜ'' -μέχρι χτες δεν ''άνοιγε'' καθόλου- κάτι που είχε ως αποτέλεσμα ν' αφήσω αναπάντητα τα ΙΜ που, κατά διαστήματα, μου έστελναν φίλοι και φίλες απο αυτό το site.

Εξυπακούεται οτι αυτό έγινε άθελά μου και δεν είχα σε καμία περίπτωση την πρόθεση να αγνοήσω κανέναν - κάτι που, ούτως ή άλλως, δεν έχω κάνει ποτέ μου και ούτε θα κάνω και ποτέ.

Σας ευχαριστώ για την κατανόηση...  :wink:
#15
Και οι δύο ήταν αιώνιοι κατάδικοι του Άδη.

Ο Σίσυφος είχε καταδικαστεί να ανεβάζει έναν τεράστιο βράχο σ' ένα λόφο και, λίγο πριν φτάσει στην κορυφή, ο βράχος να κυλάει πάλι προς τα κάτω. Κι αυτό συνέβαινε συνέχεια, ξανά και ξανά και ξανά...αιώνια.

Ο Τάνταλος είχε καταδικαστεί αιώνια να διψάει και λίγο πριν πιεί νερό αυτό να ξεγλυστράει μέσα απ' τα δάχτυλά του και να χάνεται, να πεινάει και λίγο πριν κόψει καρπούς απο ένα δέντρο αυτό να ανασηκώνει τα κλαδιά του και οι καρποί να γίνονται απρόσιτοι.

Ο Σίσυφος συμβολίζει μια επαναληπτική και κουραστική πορεία προς μια όαση που κάθε φορά αποδεικνύεται αντικατοπτρισμός.
Ο Τάνταλος συμβολίζει τη βασανιστική, ανεκπλήρωτη επιθυμία.

Αν εξαιρέσετε το στοιχείο της ''αιωνιότητας'' (που είναι κοινό), ποιά τιμωρία πιστεύετε πώς ήταν χειρότερη;
Του Σίσυφου ή του Τάνταλου;
#16
Cafe / Που' ναι η μπάλα; ΟΕΟ;;;
Μάρτιος 24, 2007, 02:14:26 ΠΜ
Είδα στον ύπνο μου ένα παράξενο όνειρο...
Ήμουν, λέει, σ' ένα γήπεδο, λίγο πριν αρχίσει ο αγώνας. Βγαίνουν όξω οι ομάδες, αρχίζει ο αγώνας αλλά τι έγινε...Η κάθε ομάδα συνωστιζόταν αμυντικά στη μικρή της περιοχή χωρίς να τολμάει να βγει παραέξω! Φοβόταν, λέει, μη φάει γκολ... Τελικά, παίρνουν τη μπάλα οι παίκτες της μιας ομάδας και, πανικόβλητοι, αρχίζουν να δίνουν πάσα ο ένας στον άλλον, έντρομοι μην τους την πέσει ο αντίπαλος! Ο αντίπαλος, όμως, είχε οχυρωθεί στο δικό του τέρμα και περίμενε την επίθεση των πανικόβλητων άλλων...
Οι θεατές άρχισαν να τα παίρνουν στο κρανίο. Τι διάολο, λένε, δε θα δούμε μπάλα! Κι αρχίζουν να τους κράζουν όλους μαζί και να τους πανικοβάλλουν ακόμα περισσότερο... Μέχρι που πέφτει άλλη μια μπάλα στον αγωνιστικό χώρο, την παίρνουν άρον-άρον οι άλλοι, που δεν είχαν, κι άρχιζαν να την κάνουν κι αυτοί πάσα ο ένας στον άλλον...
Έτσι, η κάθε ομάδα είχε τη δική της μπάλα. Και την έπαιζε μόνη της...
Οι θεατές τα παίρνουν τελείως, μπουκάρουν στο γήπεδο, γίνονται όλοι μαλλιά-κουβάρια και ο αγώνας κουλουβάχατα, χάνονται και οι μπάλες... Πού' ναι η μπάλα - sorry, οι μπάλες; Πάνε οι μπάλες... Νo more balls!


Κι εκεί ξύπνησα! Ήταν ένας εφιάλτης. Ευτυχώς που δεν έγινε στ' αλήθεια... (...; )
#17
Cafe / Η γοητεία του Κακού...
Μάρτιος 21, 2007, 09:49:26 ΜΜ
Πιστεύετε οτι το Κακό (όπως κι αν οριστεί) ασκεί στους ανθρώπους κάποια γοητεία;  :?:

Ναι ή όχι και γιατί;
#18
Σχέσεις / Ψευτών Υπεράσπιση!
Μάρτιος 18, 2007, 02:30:43 ΠΜ
Είναι γεγονός οτι το internet αποτελεί πρόσφορο έδαφος για πάσης φύσεως ψεύδη...Απο το σωματικό βάρος μέχρι τις σεξουαλικές προτιμήσεις, όλοι λίγο-πολύ έχουμε δεί ή/και ζήσει απο κοντά το ψέμμα ή τις ανακρίβειες ενός άλλου διαδικτυακού χρήστη.
Τον τελευταίο καιρό διαπιστώνω μια στηλίτευση αυτής της συμπεριφοράς, η οποία είναι (ασφαλώς) δικαιολογημένη και εύλογη.

Αλλά...

Επειδή όλοι έχουν το δικαίωμα μιας δίκαιης δίκης, ακόμα και οι ψεύτες, θα θέσω κάποια απλά ερωτήματα...

Γιατί ψεύδεται κάποιος; Τι τον ωθεί να κάνει κάτι τέτοιο;

Μήπως η ελπίδα οτι η απόκρυψη ή η αποσιώπηση ορισμένων ατελειών θα κάνει το συνομιλητή/συνομιλήτρια να εστιάσει στο ανθρώπινο στοιχείο, στην προσωπικότητα, και άρα θα μετριάσει τον αντίκτυπο του υπέρβαρου, του gay κλπ κλπ - όταν θα' ρθει η ώρα να αποκαλυφθεί η πραγματικότητα;

Μήπως γιατί είμαστε περισσότερο ''κουμπωμένοι'' και φλου απ' όσο θα' πρεπε, με αποτέλεσμα να εξωθούμε τον άλλον/η να αναζητήσει στην ποσότητα αυτό που δε μπορεί να βρεί στην ποιότητα;

Τελικά, μήπως λόγω του φόβου της απόρριψης, που είναι καθόλα ανθρώπινος και φυσιολογικός;

Μήπως γιατί γινόμαστε, έστω και άθελά μας, εισαγγελείς και φαρισαίοι, ξεχνώντας οτι ''ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω;''

Μήπως...;  :?:
#19
Cafe / Πόσο απολαυστικό...
Μάρτιος 01, 2007, 12:06:43 ΠΜ
...μπορεί να' ναι το νερό που πίνει κάποιος όταν έχει διασχίσει την έρημο;  :?:   :D
#20
Εδώ και χρόνια ψάχνω ένα κομμάτι και δε μπορώ να το βρω πουθενά! Τι download στα τυφλά, τι αναζήτηση στο Firefox, τι καραόκι σε δισκάδικα, δεν υπάρχει πουθενά το ρημάδι!  :roll:

Πριν καιρό είχα βάλει παρόμοιο θέμα σε άλλη ενότητα, το ξαναβάζω κι εδώ. Λοιπόν, είναι ένα πολύ μελωδικό κομμάτι με μουσική ατμοσφαιρική, σχεδόν θρησκευτική ή μυσταγωγική.

Ο τίτλος του ίσως να είναι ''A new religion''. Στίχοι του ρεφρέν λένε τα εξής: ''And through your eyes I saw the light...the beauty of the night...a new religion... and through your eyes I saw the stars... ... a new religion'' (μετά ακούγεται κάτι σαν ψαλμός)

Όποιος ξέρει κάτι ας μ' ενημερώσει, θα μ' εξυπηρετήσει πολύ! Ευχαριστώ