"ΛΕΞΕΙΣ"

[riaghul]

Ξεριζωμένα κομμάτια καρδιάς ειναι οι λέξεις. Η βία της καθημερινότητας και της εφημεριδογραφίας δεν επιτρέπει την τρυφερή τους εξοδο , τη σωματική (δια χειρός) ζεστασιά τους.
Κι ετσι ο κόσμος τους ειναι ένας αποστειρωμένος κόσμος, βίαιος, 'υπουλος,δολοφόνος.Προσωπα χωρίς ενα μειδίαμα περιπλανώνται , καραδοκούντα την ολισθηση του διπλανού, το πιο μικρό του λαθος , ώστε να τον κατασπαράξουν να λεηλατήσουν τα υπαρχοντα του , τη σκέψη του ακόμη.
Ο πανικός καλπάζει παθιασμένα . Οι ασάφειες επιτίθενται λυσσαλέως στις ανθρώπινες σχέσεις, ο φόβος και η δυσπιστία επικυριαρχούν.Μοναδικό λυσίπονο οι λέξεις . Λέξεις όμως βαθύρριζες, αρχαίες , λέξεις που ξόρκιζαν την αλήθεια.Αλλά πώς να τις πλησιάσει κανείς όταν έχουν λησμονηθεί από τους πλείστους?Φυγόκεντρες του κύκλου της επικοινωνίας η
κατανόηση, ο σεβασμός, η εμπιστοσύνη , η αγάπη. Διότι άλλα κελευουν οι συμβάσεις της ζωής. Ή αυτός θα είσαι ή εκείνος. Δεν έχεις το δικαίωμα να είσαι και αυτός και εκείνος. Και στο λεξικό της ζωής δεν καταχωρίζονται οι κρίσιμες λέξεις , αν και ανοιχτές οι σελίδες του.
Φεγγει,ομως ακόμα το φώς των λησμονημένων λέξεων. Φέγγος μελί.Και φωτίζει και όσους προχωρούν στα τυφλά. Κάτι ψιθυρίζουν, κάτι κατανοούν, αλλά ως εκεί.Δεν ομιλούν, δεν εννοούν.

[kathreftis]

Ξεριζωμένα κομμάτια καρδιάς ειναι οι λέξεις. Η βία της καθημερινότητας και της εφημεριδογραφίας δεν επιτρέπει την τρυφερή τους εξοδο , τη σωματική (δια χειρός) ζεστασιά τους.
Κι ετσι ο κόσμος τους ειναι ένας αποστειρωμένος κόσμος, βίαιος, 'υπουλος,δολοφόνος.Προσωπα χωρίς ενα μειδίαμα περιπλανώνται , καραδοκούντα την ολισθηση του διπλανού, το πιο μικρό του λαθος , ώστε να τον κατασπαράξουν να λεηλατήσουν τα υπαρχοντα του , τη σκέψη του ακόμη.
Ο πανικός καλπάζει παθιασμένα . Οι ασάφειες επιτίθενται λυσσαλέως στις ανθρώπινες σχέσεις, ο φόβος και η δυσπιστία επικυριαρχούν.Μοναδικό λυσίπονο οι λέξεις . Λέξεις όμως βαθύρριζες, αρχαίες , λέξεις που ξόρκιζαν την αλήθεια.Αλλά πώς να τις πλησιάσει κανείς όταν έχουν λησμονηθεί από τους πλείστους?Φυγόκεντρες του κύκλου της επικοινωνίας η
κατανόηση, ο σεβασμός, η εμπιστοσύνη , η αγάπη. Διότι άλλα κελευουν οι συμβάσεις της ζωής. Ή αυτός θα είσαι ή εκείνος. Δεν έχεις το δικαίωμα να είσαι και αυτός και εκείνος. Και στο λεξικό της ζωής δεν καταχωρίζονται οι κρίσιμες λέξεις , αν και ανοιχτές οι σελίδες του.
Φεγγει,ομως ακόμα το φώς των λησμονημένων λέξεων. Φέγγος μελί.Και φωτίζει και όσους προχωρούν στα τυφλά. Κάτι ψιθυρίζουν, κάτι κατανοούν, αλλά ως εκεί.Δεν ομιλούν, δεν εννοούν.

einai  prosopiki   ef8ini  tou  ka8e  enos  apo  emas  na  diatirisi  zontani
 i  oxi  tin  aksia  ayton  ton lekseon  kai  se  kamia  periptosi  den 8a  dextw  
tin  omadopoihsi  kai  tin  oxlopoihsi,  epilegoume  pos  8eloume  na  
zoume  kai  prepei  na   ma8oume  na  plironoume  kai  to  analogo  
timima  giayto , einai  diskolo  gia  kapoious  na  ma8oun  na  zoun
 monoi  tous  kai  kata  sinepia  epilegoun  na  simbibastoun .  
auto  den  tous  kanei   amirous  ef8inon .
apopsi  mou  einai  oti  otan  pisteboume  se  kapoies   aksies  
kai  to  kanoume  tropo  zwhs  8a magnitisoume  autous  pou  pisteboun
 stis  idies  aksies  ( kai  oxi  mono  giauto  prosoxi  kai  dialogi ) kai den  8a  eimaste  monoi  mas,  alla  kai stin
 xiroteri  periptosi  pou  gia  kapoious  opoiousdipote  logous  den  
simbi  auto , .......protimo  na  pe8ano  monos  mou  para  mesa  se  enan
bo8ro  gemato  skata  arki  na  nio8w   oti  exw  parea .

[Atma]

Για να σε καταλάβει τι γράφεις κάποιος θα πρέπει να δείξει
προθυμία και προσοχή. Αλλιώς οδηγούμαστε σε πλάνη γιατί δεν βρισκόμαστε
μέσα στον νου του καθενός. Οι ίδιες λέξεις μέσα σε οποιαδήποτε φράση
έχουν ποικίλα νοήματα για αυτό άλλωστε η γλώσσα είναι ικανή να κρύβει
την σκέψη μας και τα αισθήματα μας, καθώς κινείται ελεύθερα σε ένα
ευρύχωρο πεδίο από το παραδοξολόγημα εώς το λογοπαίγνιο, ώστε να μην
μπορεί κανείς να καταλάβει πότε αστειευόμαστε κι πότε μιλάμε σοβαρά.

Δύο καλόγεροι μανιώδεις καπνιστές δεν μπορούσαν
να πετάξουν το τσιγάρο από τα χέρια τους
ακόμη και κατά την διάρκεια της προσευχής τους!
Μετανιωμένοι από τύψεις αποφασίζουν να ρωτήσουν τον ηγούμενο
αν είναι θανάσιμο το αμάρτημα τους. Πάει ο πρώτος και λέει
-Την ώρα που προσευχόμαστε επιτρέπεται το κάπνισμα;
-Για όνομα του Θεού! Βέβαια δεν επιτρέπεται.
Γυρίζει στον άλλο και του τα λέει. Δεν απογοητεύεται ο δεύτερος
και αποφασίζει να πάει να ρωτήσει και ο ίδιος.
-Την ώρα που καπνίζουμε επιτρέπεται να προσευχόμαστε ηγούμενε;
-Μα και βέβαια! του απαντά ο γέροντας.

Φραστικά φαίνονται οι ίδιες οι ερωτήσεις τους - ίδιες λέξεις.
Η μετατόπηση τους όμως αλλάζει εντελώς το νόημα.


φέρτε μου έναν να μιλήσω που να χει ξεχάσει τις λέξεις

[Atma]

Μη βάζεις τη ψυχή σου σε βιτρίνα, προς θεού!!
Μην την εκδίδεις στα μάτια του κόσμου σαν να 'ναι πόρνη
Μην τη βιάζεις καθημερινά με σαπισμένες λέξεις
Νιώθει!...
και θα πάρει την εκδίκησή της,
αυτοκτονώντας!...

[riaghul]

Ενας εκνευρισμος υπαρχει, επειδη οι λεξεις, δηλαδή τα σπαράγματα ,
δεν τους ειναι οικειες. Δοξασμό στη ζωή, το κορμί των Λέξεων, σήπεται σε
ενα άλλο επίπεδό της΄σ'εκείνο που οι άνθρωποι ανταμώνουν και επιχειρούν  να σκαρφαλώσουν στα υψιπεδα της επαφής...Ξενοδοχείται
το κορμί των λεξεων? Ξενοδοχείται η λήθη τους? Ναι. Στην "κραυγή της Πεταλούδας" . Στον ήχο αυτό  τα λείψανα τους αναρριπίζονται απο την αγωνια κι επιστρέφουν στη γή με πάταγο, ξεψυχώντας.
Μα έχουν ψυχή τα Λειψανα??
Ισως , Μονο αυτα εχουν...

[kap]

Αλήθεια ποιός δίνει σήμερα σημασία στις λέξεις, στην ουσία τους και το νοημα τους. Σας το έχω ξαναπεί είναι θέμα που πονάει και πονάει κυρλιως γιατί κάποια στιγμή ανακάλυψα το πόσο άσχετος είμαι.
Ελάχιστοι είναι πλέον αυτοί που προσπαθούν να καταλάβουν την ένοια κάποιας λέξης έτσι ώστε να τις χρησιμοποιήσουν σωστά. Βλέπουμε να βεβηλώνωνται καθημερινά "ιερές" και όχι μονο λέξεις με αποτέλεσμα στο πέρασμα του χρόνου να εκφυλίζονται και είτε να χάνουν το νόημα τους είτε να παραποιήται.
Σε αρκετές κοσμοθεωρίες αυτό που επικρατεί είναι ότι "εν αρχη είναι ο λόγος" και ότι με τις δονήσεις του λόγου δημιουργήθηκε ο κόσμος-σύμπαν. Αυτό δείχνει την δύναμη των λέξεων, φυ7σικά όταν οι λέξεις εκφυλιστούν χάνουν και την δύναμη τους.

Αυτά προς το παρόν, να έίσται όλοι καλά και να επαγρυπνήται.

[minoraki]

Ξεριζωμένα κομμάτια καρδιάς ειναι οι λέξεις. Φυγόκεντρες του κύκλου της επικοινωνίας η
κατανόηση, ο σεβασμός, η εμπιστοσύνη , η αγάπη..

γεια σου φιλη μου.....αυτα που γραφεις ειναι απο τα θεματα που χρειαστηκε να τα διαβασω αρκετα για να καταλαβω τι εννοεις.....μερικες φορες νομιζω οτι ειμαι ψιλοβλακας, που δεν καταλαβαινω αμεσως τι θελουν να πουν ωρισμενα θεματα       .....εστιαζομαι σε αυτα που γραφεις για την κατανοηση, τον σεβασμο, την εμπιστοσυνη, την αγαπη.....δεν ξερω εαν με την απαντηση που θα σου δωσω θα ειμαι μεσα στο θεμα σου, ομως προσωπικα πιστευω οτι οι πιο πανω λεξεις κινδυνευουν να εκλειψουν και σαν λεξεις ουσιας, αλλα και σαν συναισθηματα....και για ποια επικοινωνια μιλαμε....ποσες και ποσες φορες δεν μου ερχεται στο μυαλο η παροιμια <<αλλα λεει η θεια μου και αλλα ακουν τα αυτια μου>>! και οπως σωστα ανεφερε η ατμα, παρα πολλες φορες μπορει μια διατυπωση να αλλαξει εντελως την εννοια αυτου που θελουμε να πουμε.....και εγω το ιδιο λεω, αλλα με διαφορετικο τροπο, οτι δλδ δεν παιζει ρολο τι λεμε, αλλα πως το λεμε.....ομως, επειδη εγω προσωπικα εχω εισπραξει μεγαλη ελλειψη επικοινωνιας απο το στενο περιβαλλον μου, θελω να αρχισω να αδιαφορω λιγο για την πληρη εξαφανιση της κατανοησης.....εχω προσφατο παραδειγμα στο νου μου, οταν πηγαινοντας να αναφερω σε πολυ δικο μου συγγενικο προσωπο ενα σοβαρο θεμα, αυτο απο δεν ξερω και εγω και για καποιους δικους του λογους, παρενοησε εντελως τα λεγομενα μου, με αποτελεσμα να ελθουμε σε ακομα μια ριξη, δυστυχως.....οποτε σκεπτομαι να εγκαταλειψω εντελως την προσπαθεια μου, για μια νεα συζητηση.....αφου εχω την εντυπωση οτι μιλαω σε εναν τοιχο, προς τι η προσπαθεια αυτη? αυταααααααα.....φιλικωτατα!

[balland]

:shock: δεν καταλαβα τπτ :shock:

[minoraki]

:shock: δεν καταλαβα τπτ :shock:

       φιλτατε και εγω μερικες φορες ετσι μενω  :shock:  :shock:  :shock: , διαβαζοντας ορισμενα θεματα.....ομως δεν μπορουμε να ειμαστε το μυαλο του καθενος ή δεν ξερουμε κατω απο ποιες συνθηκες και ποια διαθεση εγραψε ενα θεμα, οποτε απαντουμε κατα προσεγγιση.....οπως εγραψα και ποιο πανω, δεν ειναι λιγες οι φορες που νομιζω οτι ειμαι βλακας, αφου δεν καταλαβαινω τι γραφουν, με την πρωτη αναγνωση.... :roll:  :roll:  :roll:

[balland]

:shock: δεν καταλαβα τπτ :shock:

       φιλτατε και εγω μερικες φορες ετσι μενω  :shock:  :shock:  :shock: , διαβαζοντας ορισμενα θεματα.....ομως δεν μπορουμε να ειμαστε το μυαλο του καθενος ή δεν ξερουμε κατω απο ποιες συνθηκες και ποια διαθεση εγραψε ενα θεμα, οποτε απαντουμε κατα προσεγγιση.....οπως εγραψα και ποιο πανω, δεν ειναι λιγες οι φορες που νομιζω οτι ειμαι βλακας, αφου δεν καταλαβαινω τι γραφουν, με την πρωτη αναγνωση.... :roll:  :roll:  :roll:

 :roll: ουφφφφφφ :roll:
ευτυχως δεν ειμαι ο μονος :roll:

[riaghul]

συγνωμη...
απο τους φιλους που ξοδεψαν το χρονο τους
να διαβασουν..και δεν καταλαβαν ...
 

[minoraki]

δεν χρειαζεται να ζητας συγνωμη, κουκλα μου.....σιγα! καλο μας εκανες.....βαλαμε λιγο το μυαλουδακι μας και δουλεψε περισσοτερο!    

[Valia]

Μιλάμε για λέξεις και ουσίες που έχουν χαθεί, μπαίνουμε στην διαδικασία να κρίνουμε το κοινωνικό σύνολο, μα ξεχνάμε ότι αποτελούμε κομμάτι αυτής της κοινωνίας. Μιλάμε για επαναστάσεις που αντιτίθονται στην νέκρωση αυτών των ιδανικών και αξιών της ζωής μας. Είμαστε αλήθεια τόσο καλοί εμείς που μπορούμε να κρίνουμε τους άλλους για τα ιδανικά και τις αξίες τους. Πόσες φορές δεν έχουμε οι ίδιοι παραστρατήσει από αυτές τις αξίες, ποιός μου λέει εμένα ότι αυτός που έχω απέναντί μου και κρίνω δεν είναι σε μια φάση της ζωής του πολύ μπερδεμένη και ψάχνει να βρει το χαμένο του εαυτό του? Οι ισορροπίες πολύ λεπτές και αδυνατούμε να τις κρατήσουμε ακόμη κι εμείς οι ίδιοι το θεωρώ κουτό λοιπόν να μιλώγια χαμένες αξίες, συναισθήματα και ιδανικά, αφού κι εγώ οι ίδια παραπαίω ανάμεσα στην αγάπη και στο μίσος, στην εμπιστοσύνη και στην αμφιβολία, στην φιλία και την λυκοφιλία, στο ψέμα και στην αλήθεια, τον σεβασμό και την ασέβεια, δεν είμαι πιο ισορροπημένη από τους άλλους, ούτε η κατάλληλη για να κρίνω κάποιους ανθρώπους που ούτε κάν έχω μπει στην διαδικασία να γνωρίσω λίγο καλλίτερα, γιατί πολύ απλά ακόμη ψάχνω να βρω εμένα.

[Atma]

Μιλάμε για λέξεις και ουσίες που έχουν χαθεί, μπαίνουμε στην διαδικασία να κρίνουμε το κοινωνικό σύνολο, μα ξεχνάμε ότι αποτελούμε κομμάτι αυτής της κοινωνίας. Μιλάμε για επαναστάσεις που αντιτίθονται στην νέκρωση αυτών των ιδανικών και αξιών της ζωής μας, αλλά ακόμη κι εμείς οι ίδιοι ξεχνάμε να επαναστατήσουμε. Είμαστε αλήθεια τόσο καλοί εμείς που μπορούμε να κρίνουμε τους άλλους για τα ιδανικά και τις αξίες τους.

Το κοινωνικό σύνολο το απαρτίζουμε όλοι εμείς.
Αν η κοινωνία έχασε την αξία των λέξεων της φταίμε εμείς.
Όταν είναι να κρίνεις τον εαυτό σου γίνεσαι λιγότερο αυστηρός
ενώ με μεγαλύτερη άνεση κρίνεις τους άλλους..



Παραστρατώ γιατι είμαι αδύναμη...δεν είμαι τέλεια..
αλλά προσπαθώ να διατηρήσω όσο μπορώ τις λέξεις φιλία αγάπη σεβασμό
στο επίπεδο που κατ εμε πρέπει να ναι..

Κάπου γράφεις ότι προσπαθείς να βρείς εσένα Βαρβάρα..
θα θελα να θέσω μια άλλη παράμετρο
την μοναξιά
Και θα θέλα να ρωτήσω όλα τα παιδιά εδώ..
Για να ανήκεις σε κάποιο ''σύνολο''  ίσως να αναγκαστείς να χρησιμοποιήσεις τις λέξεις φλύαρα..τι γίνετε τότε; έρχεσε σε ρίξη με όσα πιστεύεις; πουλάς τις αξίες σου; απέναντι έχεις την μοναξιά..

[Valia]

Για να ανήκεις σε κάποιο ''σύνολο'' ίσως να αναγκαστείς να χρησιμοποιήσεις τις λέξεις φλύαρα..τι γίνετε τότε; έρχεσε σε ρίξη με όσα πιστεύεις; πουλάς τις αξίες σου; απέναντι έχεις την μοναξιά..


Θα χρησιμοποιήσω την δική σου έκφραση φίλη Αtma όσο μπορώ υπερασπίζομαι τις αξίες και τα ιδανικά μου, για να είμαι μέρος ενός συνόλου δεν είναι απαραίτητο να φλυαρώ, μπορώ και να σωπαίνω, μπορώ και να αντιπαρατίθομαι με κάποιος, σε καμμία περίπτωση όμως δεν μπορώ να κρίνω αν αυτοί είναι σωστοί ή λάθος. Ωστόσο φαντάζομαι ότι μέσα στο σύνολο όλοι έχουμε το ταίρι μας δεν είμαστε οι μόνοι με αξίες και ιδανικά, η μοναξιά λοιπόν έρχεται μετά από επιλογή, κι αν αυτό μας κάνει να νιώθουμε καλλίτερα γιατί όχι να μην την προτιμήσουμε?