Covers, Διασκευές, Τracks (πχ μουσική από παιχνίδια) και άλλα "περίεργα" ακούσματα

[Nikos Apomakros]

Βλέμματα σαν αυτό στο 1:10 - 1:25 του παρακάτω βίντεο. Αυτά είναι που με αγγίζουν απίστευτα.
Δε ξέρω... τι να πω. Ίσως να έχω υπερβολική αδυναμία σ'αυτό το "trip"...

[fortune]

To 1977 οταν ο Κειθ Τζαρετ με τον Ιαν Γκαρμπαρεκ ηταν μαζι σε ενα πολυ δυνατο κουαρτετο ,το κομματι ,που ακολουθει ειχε καψει καρδιες.Ακουγονταν σε πολλα μπαρακια και προσφεροταν για υπεροχες προσωπικες στιγμες.Ας το απολαυσουμε!!!

[fortune]

Tο 1993 ο πολυ καλος κινηματογραφιστης Κριστοφ Κισλοφσκι παρουσιασε την πρωτη ταινια απο την τριλογια του <τα τρια χρωματα>!
Η μπλε ταινια!!Ειχα την τυχη ως σινεφιλ να τις δω και τις 3 ταινιες τοτε (και την κοκκινη με την λευκη δηλαδη).Σε αυτην την ταινια πρωταγωνιστησε η Ζυλιετ Μπινος!
Το ενδιαφερον ομως δεν ειναι αυτο....
Ειναι οτι η ταινια κλεινει με τον< Υμνο της Αγαπης> στα Ελληνικα!!
Ο συγκεκριμενος υμνος ειναι αποσπασμα απο την α επιστολη του  Αποστολου Παυλου προς Κορινθιους!
Μιλα για την Αγαπη και οτι ο ανθρωπος χωρις αυτη ειναι ενα τιποτα....!
Ειναι μια εκπληκτικη Αρια ,που δημιουργει μεγαλη συναισθηματικη εξαρση!!!!
Σας προκαλω για να την απολαυσετε καλυτερα ανοιχτε την ενταση πολυ.....

[fortune]

...Yπαρχουν καποιο μουσικοι,που μπορουν με τις νοτες τους να σε ταξιδευουν...Να σε πηγαινουν σε μερη,που η ψυχη σου νοσταλγει , αλλα  εσυ  ξερεις οτι δυσκολα μπορεις να τα συναντησεις...
Ενας απο αυτους τους μουσικους ειναι και ο Pat Metheny...Παρα πολυ καλος συνθετης και  κιθαριστας τζαζ μουσικης!
Το τραγουδι ,που ακολουθει σε αγγιζει...

Ας το απολαυσουμε...

[Nikos Apomakros]

Δεν θυμάμαι πότε ακριβώς άρχισε. Σίγουρα πάντως ήταν στα πολύ πρώτα χρόνια της ζωής μου.
Άκουγα μουσική. Όχι προερχόμενη από κάποιον πλανόδιο μουσικό ή από κάποια συσκευή. Από
μέσα μου. Δεν ήταν κάτι οπωσδήποτε ιδιαίτερα μελωδικό. "Ν' αξίζει τον κόπο". Ήταν όμως κάτι
που δεν υπήρχε. Τουλάχιστον όχι κάπου αλλού πέρα από το μυαλό μου.

Δεν το κυνήγησα ποτέ και δεν με κυνήγησε και κανείς (εδώ που τα λέμε χρειάζεται όταν είσαι
μικρός) για να το καλλιεργήσω. Μέχρι που κάπου στα 12 η μητέρα μου αποφάσισε πως πρέπει
πλέον να πάω σε ωδείο. Ειλικρινά πολύ καλή ιδέα... Όχι όμως και για μένα. Δεν μπορούσα να
δεχτώ το "βουνό" μάθησης ως μοναδικό τρόπο με τον οποίο θα μπορούσα να εξωτερικεύσω αυτό
που άκουγα. Κι όχι μόνο εξωτερικεύσω... βελτιώσω το δυνατόν περισσότερο. Πήγα όμως... λίγο
με το φιλότιμο, λίγο με το ζόρι, τα κατάφερα να κάνω 5-6 μαθήματα. Ίσα που πρόλαβα να μάθω
ποιές είναι οι νότες (πιάνο) και ποιά είναι η θέση τους στο πεντάγραμμο. Ως εκεί όμως, μιας και
η καθηγήτριά μου δολοφονήθηκε (με λοστό) μέσα στο ωδείο της. Δεν ξέρω γιατί. Ειπώθηκαν
διάφορα, όπως πάντα. Εγώ ήξερα ότι απλά ήταν μια γριούλα που δίδασκε πιάνο. Ποιός ξέρει...
Εκεί πάντως διέκοψα (και δεν συνέχισα ποτέ).

Κάπου στο λύκειο πια αποφάσισα να δοκιμάσω την τύχη μου με αρμόνιο. Αφού δεν ήξερα να
παίζω κανένα όργανο (πόσο μάλλον διαβάζοντας παρτιτούρες), θα μπορούσα "με το αυτί" να
παίζω στα πλήκτρα αυτό που "'άκουγα". Και μάλιστα έχοντας μια αρκετά μεγάλη ποικιλία από
όργανα για να διαλέξω. Αυτό και έκανα. Πήρα το αρμόνιο... έβγαλα κάπως το άχτι μου, για να
συνειδητοποιήσω ότι δεν μου ήταν αρκετό. Επειδή έτσι μπορούσα να βγάλω μόνο μια "μελωδία",
από ένα και μόνο όργανο. Και μάλιστα τελείως απλοϊκή, αφού δεν το κατείχα το άθλημα. Δεν
μπορούσα να βάλω πολλά μαζί όργανα να παίζουν κάτι διαφορετικό το καθένα και να ακούσω
το αποτέλεσμα. Και τώρα;

Την λύση ήρθε να την δώσει ο Η/Υ μου. Μέσω της κάρτας ήχου του και κάποιων προγραμμάτων.
Επιτέλους. Μπορούσα να διαλέξω μέσα σε μια τεράστια ποικιλία οργάνων, να παίξω την μελωδία
που ήθελα, κατόπιν να την βάλω να παίζει στο φόντο, να διαλέξω άλλο όργανο, να φτιάξω την
νέα μελωδία, να την βάλω μαζί με την προηγούμενη να παίζουν στο φόντο... και μετά με άλλο
όργανο, άλλη... κ.ο.κ.

Επιτέλους. Η μουσική που "άκουγα" μέσα μου μπορούσε πλέον να αποτυπωθεί με τον καλύτερο
τρόπο που θα μπορούσε κάποιος ανίδεος σαν εμένα να το κάνει. Κι όσον αφορά το ότι τελικά
ποτέ δεν τη σπούδασα... ακόμα μετανιώνω. Κι ακόμα λέω "δεν πειράζει... κάποτε θα...".

Το κάτωθι "Melancholy" είναι ένα από τα αγαπημένα μου κομμάτια. Τίποτε το ιδιαίτερο, όπως
άλλωστε όλα μου τα "tracks". Αν έχετε την περιέργεια και διαθέσιμο χρόνο, θα χαρώ να μοιραστώ
και την μουσική μου μαζί σας.

[fortune]

:roll:  :roll:  :roll:

Πολυ καλη δουλεια!!Μπραβο σου !!

[Nikos Apomakros]

Ευχαριστώ fortune  :oops: . Μακάρι να μπορούσα να κάνω μια πιο καλή δουλειά από τεχνικής
άποψης. Δε παραπονιέμαι όμως. Τουλάχιστον ησύχασε το μυαλό μου :-).

Δύο ακόμα (και τελευταία) κομμάτια που ανέβασα στο youtube. Μόλις σήμερα έφτιαξα λογαριασμό
για να μπορώ να τα μοιράζομαι. Η φωνή που ακούγεται στα κομμάτια (χωρίς λόγια... και ναι... και
η "σοπράνο"...) είναι δική μου. Χωρίς ειδικά εφφέ. Ήρεμα με τις ντομάτες... είναι ακριβές πλέον.

ΥΓ: Καταραμένο τσιγάρο...

Failed to Fall...

Night Elves...

[Nikos Apomakros]

Ένα απίστευτο μουσικό κομμάτι από παιχνίδι σχεδόν εικοσαετίας. Αν κάποιοι είχατε Amiga πιθανότατα
το θυμάστε. Ο λόγος γίνεται για το Agony και την καταπληκτική (για την εποχή) μουσική επένδυση...

[black_velvet]

:grin:  :grin:  :grin:  :grin:  :grin:  :grin:

Ακριβώς τα σχόλια κι οι πληροφορίες που ήλπιζα πως θα έβλεπα εδώ μέσα. Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ Νίκο Απόμακρε.

Και προσωπικά, θέλω να σ' ευχαριστήσω που μοιράζεσαι μαζί μας, εκτός όλων των άλλων, και τις προσωπικές σου μουσικές αναζητήσεις.
Κι ανυπομονώ για ακόμη περισσότερες.  ;-)

[Nikos Apomakros]

Όταν βλέπω μουσικούς οι οποίοι ήταν/είναι φαν παιχνιδιών και νιώθουν την ανάγκη να "ενώσουν"
αυτά τα δύο (μουσική και βιντεοπαιχνίδι), χαίρομαι απίστευτα. Και τους απολαμβάνω ιδιαίτερα.
Έτσι απήλαυσα και τον πιανίστα στο κάτωθι βίντεο, στην απόδοση, σε πιάνο πλέον, της μουσικής
ενός εκ των πιο αγαπημένων και διαδεδομένων παιχνιδιών (για Commodore 64 και Amstrad CPC 6128
νομίζω αλλά μπορεί και να απατώμαι).

Το theme του Ghosts 'n' Goblins σε μια απίστευτη απόδοση. Παιχνίδι που κυκλοφόρησε το 1985.

[Nikos Apomakros]

Φαντάζομαι οι περισσότεροι θα έχετε δει σχετικά βίντεο. Και παρόλο που θα συμφωνήσω με όποιον
πει ότι όλο αυτό το "σόου" παραείναι υπερβολικό, πολύ θα ήθελα να υπάρχει σε κάποια περιοχή
ένα τέτοιο "σπίτι" ή κτίριο ή κάτι, όπου θα μπορούσα να πάω για να ακούσω τα κάλαντα ή άλλα
τραγούδια σχετικά με τα Χριστούγεννα, παρακολουθώντας ένα τέτοιο φαντασμαγορικό θέαμα
με συγχρονισμό φωτός, χρωμάτων, σχημάτων, μουσικής.

Είναι πιστεύω καλή ιδέα. Απλά όχι για να την πραγματοποιεί οποιοσδήποτε, οπουδήποτε, όπως πχ
μέσα σε μια γειτονιά, όπου λογικό είναι αφενός να ενοχλείς αλλά και να εξαναγκάζεις κάποιον
να υποστεί την δική σου εξτρεμιστική "χριστουγεννιάτικη" διάθεση.

(από τις αγαπημένες μου χριστουγεννιάτικες μελωδίες η κάτωθι)

[pixie]

Nαι, είναι καταπληκτικό Νίκο και κάθε φορά με εντυπωσιάζει το θέαμα!


Για εμένα το πιο οικείο χριστουγεννιάτικο άκουσμα είναι αυτό [εδώ λίγο διαφορετικό!!!]

[Nikos Apomakros]

Αγαπητέ... τον απόλυτο σεβασμό και θαυμασμό μου. Κι οι λέξεις υστερούν...

[Nikos Apomakros]

ΖΗΛΕΥΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ

Τους ζηλεύω τόσο πολύ... που θα με πιάσει κατάθλιψη!   :shock:  :lol:

[Nikos Apomakros]

no comments...