Ένα άχρηστο ξύλο

[orxidea]

Σε μια γωνιά χαμένη από τον κόσμο, μέσα σ' ένα πυκνό δάσος υπήρχε μια μικρή σκάλα. Ήταν μια πολύ απλή ξύλινη σκάλα, παλαιωμένη και ταλαιπωρημένη από το χρόνο.
Τριγύρω της υπήρχαν πανύψηλα έλατα, κισσοί κι άλλα υπέροχα φυτά. Έμοιαζε στ' αλήθεια με πράγμα ευτελές μπροστά στην τόση ομορφιά.
Μια μέρα κάποιοι υλοτόμοι που δούλευαν μέσα στο δάσος έφτασαν έως εκεί. Κοίταξαν τη σκάλα και είπαν με ύφος σαρκαστικό: "Μα καλά, τι πράγμα είναι αυτό;" αναφώνησε ένας.
"Ούτε για κάψιμο δεν κάνει!" λέει ο άλλος.  
Ένας απ' αυτούς άρπαξε το τσεκούρι και με δύο γερά κτυπήματα την κατεδάφισε στο λεπτό. Στ' αλήθεια ήταν ένα πράγμα άχρηστο. Οι υλοτόμοι απομακρύνθηκαν συνεχίζοντας να γελάνε.
Όμως αυτή ήταν η σκάλα πάνω στην οποία κάθε βράδυ σκαρφάλωνε ένας ανθρωπάκος που άναβε τ' αστέρια.
Από εκείνη την νύχτα ο ουρανός πάνω από το δάσος ήταν χωρίς αστέρια.


Υπάρχει μια σκάλα και μέσα μας. Αν την συγκρίνεις με τόσα πράγματα που σου προσφέρονται κάθε μέρα είναι ένα τίποτα. Όμως είναι η σκάλα που σε βοηθάει να ανέβεις και να ανάψεις τα αστέρια στο δικό σου ουρανό.  

[pixie]

Πράγματι, κάθε σκαλοπάτι αυτής της νοητής σκάλας είναι και ένας αναβαθμός επίγνωσης, άρα πολύ σημαντικό...

Πατάς επάνω και προχωράς μέσα σου ώσπου να συναντήσεις τον εαυτό σου, αυτόν τον άγνωστο πολλές φορές...

Πώς αλλιώς...

[Belladona]

[quote user="orxidea" post="165505"]
Υπάρχει μια σκάλα και μέσα μας. Αν την συγκρίνεις με τόσα πράγματα που σου προσφέρονται κάθε μέρα είναι ένα τίποτα. Όμως είναι η σκάλα που σε βοηθάει να ανέβεις και να ανάψεις τα αστέρια στο δικό σου ουρανό.  [/quote]

με βρίσκεις αντίθετη στην άποψή σου , όπως και στην μυθοπλασία με το έργο των υλοτόμων.
αυτή η νοητή σκάλα που έχουμε μέσα μας , δεν είναι ένα τίποτα. είναι τα πάντα. και για αυτό θα πρέπει να την φροντίζουμε καθημερινά και να μην επιτρέψουμε σε κανέναν να την καταστρέψει ή έστω να της προκαλέσει φθορά. είναι το μόνο μέσον που μας έχει απομείνει για να φθάνουμε τον "ουρανό" μας. μπορεί να μην ανάψουν όλα τα αστέρια του αλλά θα μας δώσει έστω και λιγοστό φως για να διευκολύνει την πορεία μας

[pixie]

Μα νομίζω όμως πως το ίδιο ακριβώς τονίζεται κι από τη θεματοθέτρια στο αρχικό κείμενο! Ότι μπορεί το ξύλο του μύθου να μην είχε εξωτερικά την απαστράπτουσα στίλβη και να μην ήταν φτιαγμένο από ακριβό υλικό... πλην όμως η αξία του ήταν εσωτερική. Βουβά ανέβαινε πάνω στη σκάλα ο ανθρωπάκος... από υλικής απόψεως μπορεί αυτή η σκάλα να μην έλεγε τίποτα και να ήταν ευτελούς αξίας, αλλά στην ουσία αυτή είναι η πραγματικά πολύτιμη.


Όσο για τους υλοτόμους? Μα αντιπροσωπεύουν την κακή εκτίμηση και την άγνοια! Δείχνουν το γνωστό καθημερινό φαινόμενο... να μην υπάρχει ευαισθησία, να υπάρχει επιφανειακή κρίση και συμπεριφορά κι όλα να προσμετρώνται με τον πλούτο, τις κοινωνικές θέσεις, την ιδιότητα κάποιου και τις ετικέτες της κοινής λογικής. :razz:  

Όποιος εντυπωσιάζεται ή έλκεται από τη στίλβη, απλά χάνει την ουσία. Η αφύπνιση και η φώτιση... η συνειδητότητα... γεννιέται μέσα μας δειλά-δειλά και ταπεινά ξεδιπλώνεται και λάμπουν τ΄αστέρια της... τα εξωτερικά μπιχλιμπίδια κι ο υλικός πλούτος, δεν σημαίνουν τίποτα όταν το διανοητικό επίπεδο και η ψυχή μας παραμένουν ακατέργαστα και στο σκοτάδι!