Στις χαμένες αγάπες

[Anonymous]

Τα φέραμε από δω τα φέραμε από κει
άντε ξανά τα ίδια τα ίδια απ' την αρχή
τα φέραμε από δω τα φέραμε από κει
εγώ ξανά στο τίποτα στο γενικά εσύ στο γενικά

Νύχτες δίχως όνομα νύχτες χωρίς σκοπό
χαμένοι από χέρι χαμένοι και οι δυο
ανόητες αγάπες ανόητα φιλιά
λόγια λόγια λόγια λόγια ψεύτικα

Τώρα τι να σου πω τι να μου πεις κι εμένα
έτσι όπως παίξαμε κι οι δυο με ζάρια πειραγμένα
τα φέραμε από δω τα φέραμε από κει
εγώ ξανά στο τίποτα στο γενικά εσύ στο γενικά

Νύχτες δίχως όνομα νύχτες χωρίς σκοπό
χαμένοι από χέρι χαμένοι και οι δυο
ανόητες αγάπες ανόητα φιλιά
λόγια λόγια λόγια λόγια ψεύτικα







Στίχοι]

[riaghul]

"ΟΙ Παλιες Αγάπες πάνε στον Παράδεισο"

Θαυμ'αζω κι ευγνωμονώ τον καιρό, πόσο ήρεμα και σοφά κανονίζει τα πράγματα.οδηγεί την εξέλιξη, κατευνάζει τη σύγχυση, ξεμπερδεύει τα μπερδεμένα μας κουβάρια.
Υπάρχει μαι ανατολίτικη κουβέντα που λέει  πως.
" ο σοφός όταν δεν ξέρει τι να κάνει, κάθεται και περιμένει".

Α! Οι παλιές αγάπες πεθαίνουν.
Πεθαίνουν και πανε στον Παράδεισο στολισμένες απ΄την καλοσύνη
της  άγιας μνήμης που θέλει να ξεχνά κάθε πίκρα τους, κάθε ώρα κακιά. Οι παλιές Αγάπες πανε στον παράδεισο  καθαγιασμένες, εξωραϊσμένες,
καταξιωμένες μέσα σε σύννεφα νοσταλγίαςς που ακούραστα μνημονέυει τη δοξα τους και την ανεπανάληπτη ομορφιά τους.

Οι παλιές αγάπες πάνε στον Παράδεισο και δεν ανασταινονται πια. Πεθαίνουν μέσα στο ίδιο το σώμα που τις γέννησε , στο σώμα που, αργότερα , απο φάτνη έμεινε τάφος ξερός.  Τάφος με πολλές και διάφορες
επιτύμβιες επιγραφές, που με τον καιρό, αλλάζουν και γίνονται όλο και περισσότερο γενναιόδωρες.


Μαρω Βαμβουνάκη

[merry_christmas_pollina]

μπα  :shock:  :shock: ......δεν το ηξερα οτι τους στιχους αυτου του τραγουδιου τους εχει γραψει η βαμβουνακη.....

παντοτε νιωθω μια θλιψη οταν την διαβαζω.....ακομα και απο τα σχολικα μας χρονια.....πηγαιναμε μαζι στο ιδιο σχολειο!

[Enia]

Χμ... :roll:

Παλιές αγάπες... χαμένες αγάπες?... Δεν ξέρω, ίσως... αλλά ανόητες?! Μπορεί ποτέ μια αγάπη να είναι ανόητη?

[Anonymous]

Τώρα τι να σου πω τι να μου πεις κι εμένα


Σου απαντά το ίδιο το τραγούδι στο ερώτημα σου ενιακι….

Τα φέραμε από δω τα φέραμε από κει
άντε ξανά τα ίδια τα ίδια απ' την αρχή



Πριν το διαβάσεις όμως φέρε την μελωδία του στο αυτί σου και θα διαπιστώσεις ότι δεν είναι πίκρα αυτό που βγάζει αλλά γλύκα.....


τα φέραμε από δω τα φέραμε από κει
εγώ ξανά στο τίποτα στο γενικά εσύ

[Anonymous]

Και συνεχίζουμε με ένα άλλο υπέροχο λυρικό κομμάτι με τα υπέροχα βυζαντινά περάσματα της φωνής του Παπαζογλου…




Μα γιατί το τραγούδι να' ναι λυπητερό
με μιας θαρρείς κι απ'την καρδιά μου ξέκοψε
κι αυτή τη στιγμή που πλημμυρίζω χαρά
ανέβηκε ως τα χείλη μου και μ΄ έπνιξε
φυλάξου για το τέλος θα μου πεις

Σ' αγαπάω μα δεν έχω μιλιά να στο πω
κι αυτός είναι ένας καημός αβάσταχτος
λιώνω στον πόνο γιατί νοιώθω κι εγώ
ο δρόμος που τραβάμε είναι αδιάβατος
κουράγιο θα περάσει θα μου πεις

Πως μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης σ΄ έλουζε
καθώς έσκυβε επάνω μου
χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω
κι ας μου βγει και σε κακό

Σε ποιάν έκσταση απάνω, σε χορό μαγικό
μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε
από ποιό μακρινό αστέρι είναι το φως
που μεσ' τα δυο της μάτια πήγε κρύφτηκε
κι εγώ ο τυχερός που το' χει δει

Μεσ' το βλέμμα της ένας τόσο δα ουρανός
αστράφτει, συννεφιάζει, αναδιπλώνεται
μα σαν πέφτει η νύχτα πλημμυρίζει με φως
φεγγάρι αυγουστιάτικο υψώνεται
και φέγγει από μέσα η φυλακή[/b]

Πως μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης σ΄ έλουζε
καθώς έσκυβε επάνω μου
χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω
κι ας μου βγει και σε κακό.




του Νίκου Παπάζογλου

[matesalato]

ΟΙ Παλιες Αγάπες πάνε στον Παράδεισο :cry:

[Bijoux]

Δυο σταγόνες στο τζάμι
η ψυχή μου ποτάμι
έναν ξέμπαρκο στίχο
σημαδεύω στον τοίχο
δε μπορώ
 
Η αγάπη στερεύει
ένα ψέμα γυρεύει
μακριά μου δε μένει
και μαζί μου πεθαίνει
δε μπορώ
 
Ονειρεύομαι τάχα
ένα βλέμμα μονάχα
να σκεπάσω ένα σώμα
που κρυώνει ακόμα
δε μπορώ
 
Τώρα πια έχεις φύγει
τώρα μείναμε λίγοι
ο αιώνας αλλάζει
κι όμως ίδιος μου μοιάζει
δε μπορώ
 
Σαν αέρας γυρίζεις
μια ζωή χαραμίζεις
περπατάς στα χαμένα
δεν πιστεύεις κανένα
δε μιλάς
 
Στο βυθό της αβύσσου
κατεβαίνω μαζί σου
με τραβάς απ' το χέρι
και κανένας δεν ξέρει
που με πας
 
Σε κερδίσαν οι φήμες
σου καήκαν οι μνήμες
έχεις χρόνια σωπάσει
μ' έχεις πλέον ξεχάσει
δε μιλάς
 
Δεν πιστεύεις κανέναν
δεν φοβάσαι κανέναν
μες το ψέμα σου πέφτεις
με κοιτάζεις και πέφτεις
και γελάς

Χαμένες αγάπες, χαμένες αγάπες, χαμένες αγάπες παλιές
χαμένες αγάπας, στιγμές απουσίας, χαμένες για πάντα στιγμές
 
Θέλω να σε ξαναδώ
είν' αλλιώτικα εδώ
Άναψέ μου μια φωτιά στον ουρανό
θέλω να σε ξαναδώ
 
Χαμένες αγάπες
Παπακωνσταντίνου Βασίλης
Μουσική/Στίχοι: Κροκίδης Χριστόφορος/Γιαννόπουλος Βασίλης

[Enia]

Μιας και πιάσαμε τα 'γιατί' και τα 'δε μπορώ', σε ύφος ροκ...

Άδειες στιγμές,η ψυχή μας κενή,
τα λόγια υπάρχουν γιατί υπήρχαν εκεί.
Πλοίο τα μάτια, τα μαλλιά σου πανί,
πόσο σε ήθελα και πόσο εσύ.
Γιατί;

Γιατί το τραγούδι αυτό
πάντα να λέει δε μπορώ.
Γιατί κι εσύ με σπρώχνεις στο γκρεμό;
Δεν σε συγχωρώ, δεν σε συγχωρώ.
Γιατί;

Κοίτα να δεις πώς αλλάξαμε,
δες τη ζωή που ξεγράψαμε.
Με μια ματιά, με μια κίνηση απλή,
ο εγωισμός σου, πάντα αυτός οδηγεί.
Γιατί;


Στίχοι: Φίλιππος Πλιάτσικας
Μουσική: Φίλιππος Πλιάτσικας
Ερμηνευτές: Πυξ Λαξ

[gbyzf1000]

Αγάπα με,
μ' όλα τα λάθη πού 'χω κάνει,
κράτα με.
Ένοχος είμαι απέναντί σου τά' παμε,
μα σ' αγαπώ.

Αγάπα με,
γίνομαι δρόμος να περάσεις,
πάτα με.
Έχω ανάγκη από σένα,
νιώσε με, αγάπα με.

Αγάπα με,
γιατί να ζήσω χώρια σου δε γίνεται,
νεράκι η ζωή μου και θα χύνεται
στις πέτρες δίχως νόημα γι' αυτό

Αγάπα με
και ξέχασε λοιπόν πως παρασύρομαι
και γείρε πάλι απάνω μου να γείρουμε,
αγάπη μόνο αγάπη σου ζητώ.



Στίχοι: Πυθαγόρας
Μουσική: Inglesias-Ferro
Ερμηνευτές: Γιάννης Πουλόπουλος

[black_velvet]

Άφησες μόνον το χαμόγελό σου
και χάθηκες στο βάθος
είναι η ψυχή μου νύχτα πολική
και η ζωή μου λάθος.

Είναι σκληρό και πες μου πώς ν'αντέξω
μια τέτοια απουσία
σε ψάχνω τώρα μες στο παρελθόν
χαμένη ευκαιρία.

Κι όλο μεγαλώνω
κι η ζωή σκληρά μ'αλλάζει
με κοιτάζει πονηρά
με σκέρτσο και με νάζι

Η νύχτα λέει το παράπονό της
κι εγώ τη σιγοντάρω
με παίρνει μέσα στον τρελό ρυθμό της
και με κερνάει τσιγάρο.

Γυρίζω άσκοπα στις λεωφόρους
χαμένες αναμνήσεις
θα σου πληρώνω της καρδιάς τον φόρο
αν θα ξαναγυρίσεις

Κι όλο μεγαλώνω
κι η ζωή σκληρά μ'αλλάζει
με κοιτάζει πονηρά
με σκέρτσο και με νάζι

[See_Me]

Ερωτική εξομολόγηση  

Στίχοι]


Σε κάθε κίνησή σου υποφέρω
Νόμιζα πώς σε ήξερα, μα δεν σε ξέρω
Σε κάθε σου ματιά, σε κάθε σου βλέμμα
Υπάρχει μια αλήθεια και ένα ψέμα, τι να πω.
Μυστήριο ο έρωτας μαζί σου.
Το πάθος και η ηδονή απ'το κορμί σου.
Κάθε αμφιβολία μου λυτρώνει
Και αισθάνομαι πως είμαστε οι μόνοι εραστές



Καίγομαι γλυκά στη φλόγα σου
Νιώθω σαν Θεός στο σώμα σου
Γίνομαι καπνός που σε τυλίγει με ένα φιλί
Και σε αγγίζει κάθε στιγμή



Η εικόνα σου σημάδι στο μυαλό μου
Γεμίζει κάθε βράδυ το κενό μου
Η αγάπη μου ανεξήτηλη στο χρόνο
Τα λάθη σου έχω μάθει να πληρώνω, τι να πω....



Καίγομαι γλυκά στη φλόγα σου
Νιώθω σαν Θεός στο σώμα σου
Γίνομαι καπνός που σε τυλίγει με ένα φιλί
Και σε αγγίζει κάθε στιγμή

[black_velvet]

Άλμπουμ]Η αγάπη είναι ζάλη[/i]
Ερμηνεύτρια: Χαρούλα Αλεξίου
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Στίχοι: Άλκης Αλκαίος (νομίζω...)

Άφησες μόνον το χαμόγελό σου
και χάθηκες στο βάθος
είναι η ψυχή μου νύχτα πολική
και η ζωή μου λάθος.

Είναι σκληρό και πες μου πώς ν'αντέξω
μια τέτοια απουσία
σε ψάχνω τώρα μες στο παρελθόν
χαμένη ευκαιρία.

Κι όλο μεγαλώνω
κι η ζωή σκληρά μ'αλλάζει
με κοιτάζει πονηρά
με σκέρτσο και με νάζι

Η νύχτα λέει το παράπονό της
κι εγώ τη σιγοντάρω
με παίρνει μέσα στον τρελό ρυθμό της
και με κερνάει τσιγάρο.

Γυρίζω άσκοπα στις λεωφόρους
χαμένες αναμνήσεις
θα σου πληρώνω της καρδιάς τον φόρο
αν θα ξαναγυρίσεις

Κι όλο μεγαλώνω
κι η ζωή σκληρά μ'αλλάζει
με κοιτάζει πονηρά
με σκέρτσο και με νάζι

[apol]

καθε χωρισμος και ενας μικρος θανατος,μια γλυκια νοσταλγια .........χαμενες αγαπες στο βαθος του χρονου που αντεχουν και παραμενουν ζωντανες σε μια μικρη θεση στη μνημη μας απο οπου ανασυρονται αγνωστο ποτε και γιατι....
ειναι σαν αυτα που κολλαει το pc   και καθε τοσο αναδυονται, ενα σαιτ που ολο προσπαθουμε να το σβησουμε και δεν το καταφερνουμε.........

[black_velvet]

Άλμπουμ]Η αγάπη είναι ζάλη[/i]
Ερμηνεύτρια: Χαρούλα Αλεξίου
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Στίχοι: Άλκης Αλκαίος

Φεύγω και μη με περιμένεις
σου είπα ξαφνικά ένα βράδυ
πήρα το χάδι σου μαζί μου
και χάθηκα μες το σκοτάδι.

Δεν είχα μάτια μου άλλο δρόμο,
θηλιά ήμουν στο λαιμό σου
όλοι μου οι όρκοι πατημένοι
κι εσύ με το χαμόγελο σου.

Πέρασαν δύσκολα τα χρόνια
διασπορά και βιοπάλη
και με τις πρώτες τις ρυτίδες
είπα κοντά σου νάρθω πάλι.

Έφτασα μέχρι τα σκαλιά σου,
μου φώναζε η καρδιά "προχώρα"
μα το μυαλό μου απαντούσε
πως είναι περασμένη η ώρα

Άσε με τώρα να κοιτάζω
το φωτεινό παράθυρό σου
ποιος τη ζωή σου να ζεσταίνει,
ποιος χαίρεται τον ουρανό σου;

Άσε με μια στιγμή μονάχα και
μη μου δίνεις σημασία
θα κλέψω λίγο από το φως σου
και θα χαθώ στην πολιτεία...