τι ακούς τώρα?

[kapoia_za]

Είμαι στημένος χρόνια εδώ / σ’ αυτή τη γη, σ΄ αυτό το σώμα,
είμαι στημένος χρόνια εδώ / σ’ αυτή τη μυρωδιά στο χώμα.

Είμαι στημένος κι απορώ / πόσο η βροχή έχει αλλάξει,
κάποτε έβρεχε νερό, / τώρα με καίει σαν με στάξει.

Και δεν μπορώ να γίνω / άνεμος σαν κι εσένα,
είμαι ποτάμι μαύρο, / κυλάω απελπισμένα.
Κλεισμένος σε δυο όχθες, / τις τρώω μα δεν φτάνω,
ποτέ σ’ αυτό που νοιώθω / πάντα σ’ αυτό που χάνω.

Είμαι στημένος χρόνια εδώ / τα πάντα γύρω μου αρνούνται
ν’ αλλάξουν ή να κινηθούν, / την κάθε σκέψη μου φοβούνται

Φοβούνται μήπως κι αρνηθώ / τη νέκρα τους να κάνω βιός μου,
κι ο φόβος τους είναι σχοινί, / δένεται αγόγγυστα ο λαιμός μου.

Και δεν μπορώ να γίνω…

[katinaki]

[kapoia_za]

εγώ τώρα γιατί ακούω μπουζούκι; :roll:  (μέσα στον γιαν..)

[katinaki]

[quote user="kapoia_za" post="344277"]εγώ τώρα γιατί ακούω μπουζούκι; :roll:  (μέσα στον γιαν..)[/quote]
 :shock: αλήθεια; και θα το 'χω ακουσει και 50 φορές  :shock:  βιολί έπαιζε στο live που ειδα εγώ  :roll:

[kapoia_za]

[quote user="katinaki" post="344278"][quote user="kapoia_za" post="344277"]εγώ τώρα γιατί ακούω μπουζούκι; :roll:  (μέσα στον γιαν..)[/quote]
 :shock: αλήθεια; και θα το 'χω ακουσει και 50 φορές  :shock:  βιολί έπαιζε στο live που ειδα εγώ  :roll:[/quote]

με ξεγέλασε ο yann..

ας βάλω κι ένα ακόμα.........................................................

 :smile:

[katinaki]

ας βάλω και το live  :mrgreen:

πολύ διαφορετικό πιστευω

<iframe src="http://player.vimeo.com/video/17134016" width="400" height="225" frameborder="0"></iframe><p>Yann Tiersen Paris 2010 Elysée Montmartre from Yann Tiersen on Vimeo.</p>

[kapoia_za]

Kαθώς αποκοιμήθηκες φύλαγε βάρδια ο κάβος.
Σε σπίτι μέσα, ξέχασες προχτές το φυλαχτό.
Γελάς, μα εγώ σε πούλησα στο Rio για δύο centavos
κι απέ σε ξαναγόρασα ακριβά στη Bηρυττό.

Mε πορφυρό στα χείλη μου κοχύλι σε προστάζω.
Στο χέρι το γεράκι σου και τα σκυλιά λυτά.
Aπάνωθέ μου σκούπισε τη θάλασσα που στάζω
και μάθε με να περπατώ πάνω στη γη σωστά.

Tο ντύμα πάρε του φιδιού και δώσ' μου ένα μαντίλι.
Eγώ, ―και σ' έγδυσα μπροστά στο γέρο Tισιανό.
Bίρα, Kεφαλονίτισσα, και μάινα το καντήλι.
Σε λόφο γιαπωνέζικο κοιμάται το στερνό.

Σου πήρ' από τη Nάπολη μια ψεύτικη καμέα
κι ένα κοράλλι ξέθωρο μαζί.
Πίσω απ' το φριγκορίφικο στην άδεια προκυμαία
έβενος, ―γλώσσα της φωτιάς, στο βάθος κρεμεζί.

Φώτα του Melbourne. Bαρετά κυλάει ο Yara Yara
ανάμεσα σε φορτηγά πελώρια και βουβά,
φέρνοντας προς το πέλαγος, χωρίς να δίνει διάρα,
του κοριτσιού το φίλημα, που στοίχισε ακριβά.

Kούκο φορούσες κάτασπρο μικρός και κολαρίνα.
Nαυτάκι του γλυκού νερού.
Σε πιάνει ―μην το πεις αλλού― σα γάτα η λαμαρίνα
και σε σαστίζει ξαφνικό προβέτζο του καιρού.

Γερά την ανεμόσκαλα. Kαφέ για τον πιλότο.
Λακίζετε, αλυσόδετοι του στεριανού καημού.
Kαι σένα, που σε κέρδισα μιανής νυχτιάς σε λότο,
σμίγεις και πας με τον καπνό του γκρίζου ποταμού.

Mια βάρκα θέλω, ποταμέ, να ρίξω από χαρτόνι,
όπως αυτές που παίζουνε στις όχθες μαθητές.
Σκοτώνει, πες μου, ο χωρισμός; ―Mατώνει, δε σκοτώνει.
Ποιός είπε φούντο; Ψέμματα. Δε φτάσαμε ποτές.

[size=11]Ν.Καββαδίας[/size]

[pixie]

[kapoia_za]

[kapoia_za]

Είναι κάτι στιγμές τρυφερές και λεπτές
Σαν κλωστές τυλιγμένες σ’ αδράχτι
Σε γυρνούν απαλά σε μεθούν σιωπηρά
Σε γεμίζουν με πείσμα και άχτι

[Delmar]

[Delmar]

[katinaki]

[Delmar]

[Delmar]