Στο μοντέλο του Ανοιχτού Γάμου...

[pixie]

Ξεκινώντας αυτό το θέμα, θα ήθελα να ορίσω αρχικά τις διαφορές:

Στον Κλειστό Γάμο: Υπάρχει ένα πιο συμπαγές, στατικό πλαίσιο όπου τα μέλη είναι πιο κλεισμένα και συγκρατημένα, ο αυθορμητισμός κάπου τραυματίζεται και στον χώρο των επεκτάσεων & των απεριορίστων δυνατοτήτων συνήθως υπάρχει μια συμβιβαστική, ''συρρικνωτική'' συμβίωση!
Υπάρχει ακαμψία στους ρόλους, υπάρχει κατοχή, μόλις εμφανίζεται η εικόνα της αλλαγής την κάνουμε πέρα, δεν υπάρχει ελαστικότητα, δεν επικοινωνούμε ελεύθερα με τους άλλους γιατί αυτό χαρακτηρίζεται ως απάτη  - άρα απουσιάζει η ανοιχτή εμπιστοσύνη και η αγάπη δίνεται με περιοριστικούς όρους- κι ας συνεκτιμηθούν στην εικόνα της έγκλειστης κατάστασης και τα υλικά σχέδια για το ''πώς θα ζήσουμε στο μέλλον''!

Με λίγα λόγια, σκέφτομαι τον κλειστό γάμο ως αυτο-περιοριστικό σύστημα ενέργειας κι όταν εμένα εκείνο που με ''καίει'' είναι η ατομική αυτονομία και ένα σημαντικό γεμάτο παρόν, μοιραία με τοποθετεί στην αντίπερα όχθη...


Στον Ανοιχτό Γάμο, εκείνο που έχει πολύ μεγάλη βαρύτητα είναι το θέμα της ατομικής εξέλιξης μέσα στα πλαίσια της κοινής συμβίωσης.
Και για να μην δημιουργηθούν παρεξηγήσεις ως προς την έννοια του ''ανοιχτού''... Όχι, δεν σημαίνει ότι κάνουμε ότι θέλουμε, το αντίθετο μάλιστα!  
''Ανοιχτός Γάμος = ανοιχτό κρεβάτι'' δεν είναι τίποτα άλλο από μια απατηλή εξίσωση! Αυτό ονομάζεται ασυδοσία και τρυφηλότητα...
Αυτό θα μπορούσε να συμβεί στους κλειστούς γάμους και μάλιστα παρασκηνιακά, εκεί,  που επειδή βασιλεύει η εξάρτηση, είναι η οδός διαφυγής.
 
Στα ανοιχτά πλαίσια δέσμευσης, γνωρίζουμε συνειδητά τι θα πει ατομικότητα και υπάρχει αμοιβαίος σεβασμός και βοήθεια στην εξέλιξη των δύο μελών, διότι η ατομικότητα δεν είναι μόνο ένα πράγμα.
Είναι μια αδιάκοπη παραγωγική πορεία, είναι μια βαθιά διαδικασία που καταλήγει στο να γνωρίζεις τον εαυτό σου και τις ανάγκες του! Και στη συνέχεια να μπορείς να τις εκφράζεις με ειλικρίνεια και να τις μοιράζεσαι με τον σύντροφο σου.
 
Συνεπώς μιλάμε για ουσιαστική επαφή πλέον, για αμοιβαίο σεβασμό κι όχι για τη γνωστή επιφανειακή εμποροπανήγυρη.
Μιλάμε για μια δέσμευση με ακεραιότητα, όπου ο καθένας στο ζευγάρι δεν χρειάζεται να λέει ψέματα, ούτε να στηρίζεται καταπιεστικά και νοσηρά πάνω στον άλλον.
Ο καθένας αγαπάει τον εαυτό του, είναι αυθεντικός κι έτσι αποκαλύπτεται στον άλλον, πέρα από τους γνωστούς φόβους της απόρριψης ή της αποδοχής...

Ανοιχτός Γάμος, λοιπόν, σημαίνει ισότητα προσωπικότητας [ακεραιότητα & δικαίωμα στις διαφορές που μας κάνουν μοναδικούς], ισότητα ευθύνης για τον εαυτό του ο καθένας [ίσο δικαίωμα να ακολουθήσει- κάθε μέλος του ζευγαριού- τους στόχους, τις προσωπικές επιθυμίες & ανάγκες του].
Επίσης ισότητα σκέψης, ενδιαφέροντος και φροντίδας, πράγμα που σημαίνει ότι θα αγωνιστούν να παρέχουν ο ένας στον άλλον απαραίτητα στοιχεία, όπως πχ. ελευθερία και σεβασμό!


pixie

[KostasD33]

Διαβάζοντας το θέμα μου βγαίνει αυθόρμητα το άσμα (λαϊκότατο στα όρια του γαβ καρσιλαμά)
Δεν παντρεύομαι......... δεν παντρεύομαι......... εγώ δεν σοβαρεύομαι............
Αλλά μετά θυμάμαι μια μικρή τεχνική λεπτομέρεια γμτ
....... ότι παντρεύτηκα και πάω πάσο

Στο δια ταύτα τωρα
Κάθε σχέση έχει τους περιορισμούς της για αυτό και συχνά το «έχω σχέση» είναι συνώνυμο του «έχω δεσμό» δηλαδή δεσμά

Δεύτερο το κρατούμενο είναι ότι το ανθρώπινο είδος δεν έχει στο DNA του την μονογαμηκότητα όπως οι Πελαργοί π.χ.
Η μονογαμηκοτητα μας (σε διάρκεια χρόνου πέραν των 3 ετών) είναι απόφαση κοινωνικής συμπεριφοράς και όχι βιολογικής αυτόματης λειτουργίας

Οπότε ότι και να κάνουμε το αναλύουμε από δω του δίνουμε τίτλο από εκεί ερμηνεύουμε όπως ο καθένας μας επιθυμεί τι είναι ο ανοιχτός, ο κλειστός, ο ξεσαλωμένος, ο σελωμένος (μη πω και σαλεμένος) γάμος στο δια ταύτα όμως παράγεται στο μεγαλύτερο ποσοστό των περιπτώσεων μια σχέση θεατρικής παράστασης.
Με ρόλους κακέκτυπες σκηνοθεσίες, σενάρια, δολοπλοκίες κ.λ.π. που έχουν άλλοτε αίσιο τέλος άλλοτε όχι, άλλοτε δε εκεί που πάει να τελειώσει η παράσταση, βγαίνει το ταμπελακι και γράφει...... το έργο συνεχίζεται

[κώστας]

Βέβαια, υπάρχει και η λογική
να ορίζουμε κάτι ως "κλειστό"
επειδή μάς έχει κολλήσει στο κεφάλι
ότι είμαστε "ανοιχτοί".

[pixie]

Δεν παίζει αυτή η λογική στο συγκεκριμένο θέμα...  :razz: :mrgreen:
Δεδομένο το γνωστό προκάτ κλειστό συμβόλαιο γάμου και δεδομένες οι απαιτήσεις του... Και τα παρελκόμενα... Αυταρχικότητα, κτητικότητα, επιβολή, προσωπικό αδιέξοδο, κρυφτούλι και γενικότερα η φθορά και τα γνωστά όργια υποχρεωτικής συνύπαρξης.

Αγαπητέ,  KostasD33... Και η σκοπιμότητα αυτής της θεατρικής παράστασης ποιά είναι?
Το ότι πολλές φορές σε μια σχέση γάμου αρνούμαστε μεγάλα τμήματα του εαυτού μας ή αρχίζουμε να ζούμε μια παράπλευρη μυστική ζωή δημιουργώντας θεατρικό παρασκήνιο, αποδεικνύει ότι το παραδοσιακό καθεστώς του γάμου είναι μάλλον αποτυχημένο.
Για τον απλούστατο λόγο ότι από κοινού ανάπτυξη, μέσα στο γάμο, δύσκολα υπάρχει σε ορίζοντα χρόνου.

Αντιποδικά, με μια ελεύθερη συνδιαλλαγή - σχέση με απεριόριστες δυνατότητες, ατομική αυτονομία, ανοιχτό σύστημα ενέργειας με τις ανάλογες επεκτάσεις!

 Ο γάμος, σήμερα, είναι αυτό που οι ανθρωπολόγοι αποκαλούν τελετουργική κρίση και σημαδεύει το πέρασμα του ζευγαριού από το ένα είδος κοινωνικής κατάστασης σε ένα άλλο. Και μόνο η τελετή του γάμου δείχνει ότι αποδεχτήκαμε νέους ρόλους.

Κατά την άποψή μου, αναμφισβήτητα, η υπογραφή ενός χαρτιού θεμελιώνει από μόνη της την αρχή μιάς κρίσης! Διότι αυτή η υπογραφή σημαίνει ότι σταματούν να είναι οι άνθρωποι που ήταν λίγο πριν κι αρχίζουν να παίζουν τους ρόλους του συζύγου και της συζύγου.
Σημαίνει, ότι καταστρέφεται η ελευθερία έκφρασης και η ελαστικότητά της και υπάρχει στη συνέχεια μια δύσκαμπτη αλληλουχία από περιορισμούς και κανόνες.
Η δύναμη των ρόλων είναι τόσο μεγάλη, που μπορεί να φέρει στην επιφάνεια νευρωτικές τάσεις και προβλήματα χαρακτήρα που επί χρόνια ήταν σε λανθάνουσα κατάσταση.
 
Πόσες φορές δεν ακούσαμε τη φράση ''Ο άνθρωπος που παντρεύτηκα, δεν είναι αυτός που γνώρισα''?!
Ο λόγος είναι πως ο άνθρωπος αυτός στριμώχτηκε, συμβιβάστηκε σε έναν προκαθορισμένο ρόλο. Δεν είναι πια ο εαυτός του, γιατί τώρα ανήκει στο ρόλο του!

Λοιπόν, προσωπικά ποντάρω αρχικά στο ατομικό ανάστημα και στη συνέχεια, στην αμοιβαία κατανόηση ανάμεσα σε δυο ομότιμους ίσου αναστήματος... Κάτι που παραχωρείται και κερδίζεται ταυτόχρονα... Αμοιβαία εκτίμηση του ενός προς τον άλλον... Επίσης, να υπάρχει ουσιαστικός διά-λογος και διαφάνεια στην επικοινωνία, αντί του γνωστού δι-λόγου...
Προφανώς οι ιδέες - σφραγίδες που θα έθετα σε έναν ανοιχτό γάμο,  θάταν ανάμεσα στις παρακάτω...
Εσωτερική επαφή - Δημιουργικότητα - Αυθορμητισμός - Σεβασμός - Ευθύνη - Αμοιβαιότητα - Ελευθερία - Γνώση - 'Ωθηση. Και σίγουρα Αγάπη...
Κι εξακολουθώ να προβληματίζομαι... ;-)

[κώστας]

Προφανώς οι ιδέες - σφραγίδες που θα έθετα σε έναν ανοιχτό γάμο,  θάταν ανάμεσα στις παρακάτω...
Εσωτερική επαφή - Δημιουργικότητα - Αυθορμητισμός - Σεβασμός - Ευθύνη - Αμοιβαιότητα - Ελευθερία - Γνώση - 'Ωθηση. Και σίγουρα Αγάπη...


Ε, ωραία.
Θέσε τις ίδιες ιδέες-σφραγίδες
και σ' αυτό που αποκαλείς
"κλειστό γάμο"
και ξεμπερδεύεις.
Γιατί να μπερδευόμαστε με διαχωρισμούς;

[pixie]

:mrgreen:

Γιατί η ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στα δυο μοντέλα υπάρχει και είναι σαφής!
Μακάρι να είμασταν σε θέση να τα ενσωματώσουμε...

Θεωρώντας ότι στο κλειστό συμβόλαιο γάμου δεν είναι σωστά τα εξής... Ιδιοκτησία πάνω στον σύντροφο, απάρνηση του εαυτού μας, το θέατρο με τους ρόλους ανάμεσα στο ζευγάρι, άκαμπτη συμπεριφορά στο ρόλο, μη κατανόηση του προσωπικού χώρου, νοσηρή και απόλυτη αποκλειστικότητα!

Α, είναι και η ταυτότητα του ζευγαριού!  :razz: Εδώ κι αν διαφωνώ! Δυο ξεχωριστοί κόσμοι, δυο προσωπικότητες, δυο άνθρωποι, ενώνονται σε ένα καθεστώς συμβάσεων και αποκτούν ξαφνικά κοινή κοινωνική ταυτότητα...  :roll: Πώς είναι δυνατόν? Πώς είναι δυνατόν να απαρνηθούν τις οριοθετήσεις τους, τη διαμορφωμένη τους ατομικότητα, την προσωπική έκφραση του εαυτού τους και να συγκροτήσουν ένα κοινό μέτωπο συμβάσεων?
Να συγκροτήσουν δλδ. μια κοινή συμπεριφορά, τη συμπεριφορά του ζευγαριού!!! Συμπεριφορά που επιβάλλεται από τις κοινωνικές αντιλήψεις του κλειστού γάμο... :cool:

Κάποτε είχα κι εγώ την απατηλή εικόνα ότι ο γάμος είναι σύμβολο ασφάλειας! Είναι διαστροφή, όμως, το να ζεσταίνει ένα ζευγάρι το γάμο του με μια παλιά μωρουδίστικη κουβερτούλα μόνο και μόνο για να διατηρήσει την αυταπάτη της κοινής ασφάλειας χρησιμοποιώντας υλικά αγαθά και υλικές κατακτήσεις!

Και είναι τραγικό να φτιάχνεις μια φυλακή/γάμο με τα ίδια σου τα χέρια, να το συνειδητοποιείς στη συνέχεια ότι ζεις ένα συμβατικό ψέμα, να νιώθεις μόνος ενώ έχεις σύντροφο, να ονειρεύεσαι έναν γαλανό φεγγίτη να αναπνεύσεις , να ταξιδέψεις και να εξελιχθείς, αλλά να το διαστρεβλώνεις γιατί δεν έχεις τη δύναμη να αντιμετωπίσεις την πραγματικότητα κατάματα διαλύοντας μια πλασματική επιφανειακή εικόνα χάριν της ουσίας!


pixie

[κώστας]

Κοίτα να δεις...
τόσα χρόνια αγώνα
για την κατάκτηση
του στόχου της υπομονής
δεν θα μου τα εξανεμίσεις εσύ!
Από την άλλη βέβαια...
με μαθαίνεις ότι
η κορυφή του στόχου
που νόμιζα πως άγγιζα
είναι πολύύύύύύύύ ψηλά ακόμη...

[pixie]

Δεν είναι καλύτερα να υπάρχει ανοιχτή συντροφικότητα, ανοιχτό δικαίωμα επιλογής και ελαστικότητα στους ρόλους?
 
'Αλλωστε, όταν τα προτείνω αυτά, έχω ως έρεισμα το ατομικό ανάστημα και μια ουσιώδη σχέση κι όχι τα σπίτια και υλικές δοσοληψίες.
Θεωρώ δεδομένο ότι, όταν μιλάμε για ολοκληρωμένα άτομα, έχει μεταφερθεί αλλού το βάρος της ατομικής ύπαρξης και της δέσμευσης, άρα η υπέρβαση αυτή ήδη έχει γίνει και κάθε διακανονισμός οφείλει να τηρηθεί!

Με άτομα ακαλλιέργητα, κομπλεξισμούς, γυναίκες κυκλοθυμικές και στενόμυαλες, άτομα νευρωτικά που ζουν με συναισθηματικές και οικονομικές εξαρτήσεις, εννοείται πως το μοντέλο της ανοιχτής συνύπαρξης δεν μπορεί με τίποτα να λειτουργήσει!!!

Και είναι και πολύ επικίνδυνο ενδεχόμενα, αφού υπάρχει εύκολα το ρίσκο της λάθος ερμηνείας, της ψυχολογικής παρεξήγησης, της κακής χρήσης της ελευθερίας που έχει δοθεί.

[KostasD33]

[quote user="pixie"]...
...
Αγαπητέ,  KostasD33... Και η σκοπιμότητα αυτής της θεατρικής παράστασης ποιά είναι?
.....[/quote]

Αγαπητή Μάγια όπως οι περισσότερες θεατρικές παραστάσεις οι σκοπιμότητες τους εξαρτώνται από το σενάριο την σκηνοθεσία τους ηθοποιούς κλπ
Υπάρχουν και δράματα και κωμωδίες όπως και όλες οι ενδιάμεσες αποχρώσεις
Ο κανόνας συχνά είναι ότι δεν υπάρχει κανόνας....

[quote user="pixie"]....
....
Εσωτερική επαφή - Δημιουργικότητα - Αυθορμητισμός - Σεβασμός - Ευθύνη - Αμοιβαιότητα - Ελευθερία - Γνώση - 'Ωθηση. Και σίγουρα Αγάπη...
Κι εξακολουθώ να προβληματίζομαι... ;-)[/quote]

Ναι όλα αυτά είναι και καλά και τα ζητούμενα στην τελική σε κάθε σχεση.....το κακό είναι ότι συχνά τα Θέλω μας με τα Είναι μας τα χωρίζει μεγαλύτερη απόσταση από όσο η Γη και το Φεγγάρι

Γενικότερα θα ήθελα να πω και κάτι άλλο
Η εντύπωση μου είναι ότι όλες σχέσεις περνανε από κάποιες φάσεις
Η πρώτη φάση είναι το αρχικό πάθος η αρχική ένταση η αρχική μεγάλη επιθυμία του ενός για τον άλλον αλλά βασικά η ανακάλυψη των θετικών του ενός από τον άλλον
Μπορεί να κρατήσει από 3 μήνες μέχρι δέκα άντε σε μερικούς και λίγο περισσότερο
Το βασικό σ αυτή την φάση είναι ότι ανακαλύπτουν τα θετικά και τα όμορφα που έχει ο άλλος…..
Όταν τελειώνει αυτή η φάση ακόμα και αν στην επόμενη πάνε όλα καλά και όλα ρόδινα δεν υπάρχουν άλλα θετικά να ανακαλυφθούν......
μετά ανακαλύπτονται κατά κανόνα τα αρνητικά ειδικά αν υπάρχει και η συμβίωση...

[pixie]

Καλησπέρα! :grin:

Χμμμ... Θεωρώ πως αυτές οι φάσεις που αναφέρεις είναι βαθμίδες στη σχέση, τις βρίσκω πολύ γοητευτικές με την προυπόθεση να προσφέρουν έμπνευση, ανανέωση, ουσίες και συνουσίες, μια πικάντικη γεύση, χιουμοριστική διάθεση, ένα τοσούτσικο παντοδύναμο ''κάτι'' τέλος πάντων που μέσα του να συγκατανεύει ο αόρατος χυμός της Ζωής!

Σημασία δεν έχει το αποτέλεσμα, αλλά το ταξίδι προς το σκοπό... τα χρώματα, οι συγκινήσεις που στην τελική δεν έχει καμιά σημασία αν είναι τσίτινες ή μεταξωτές...
Εννοώντας, πως όταν ακούμε ήχους που μας γητεύουν, δεν έχουμε λόγο να τους διαχωρίζουμε στα συστατικά τους στοιχεία.
Εν αρχή ην ο Μύθος, λένε... ;-)

Και ξαναγυρίζω στις φάσεις - πάντα λεκτικά παρασύρομαι...  :oops:  :smile:

Το πρελούντιο έχει ιδιαίτερη αξία για έναν αισθητιστή για τη φαντασίωση που του δημιουργεί!
Στην επόμενη φάση - βηματάκι βηματάκι - εισχωρούμε εκεί όπου αρχίζουν κάποια βάσανα, αλλά και η ουσιαστική διέγερση!
Σ' αυτό τον προθάλαμο της συγκίνησης υπάρχει άπειρη γλυκύτητα, όχι όμως το βάθος... Είναι μια ακαθόριστη μυρωδιά πόθων...
'Υστερα ξεκινά η φάση της διαπραγμάτευσης και της ουσίας...
Κάπου εκεί φιλάς τη μοίρα σου στο στόμα!  :grin:
'Η αποχωρείς από το παιχνίδι... 'Η συμβιβάζεσαι... Είναι ανάλογο με το πόσο καλός παίκτης είσαι με τη Ζωή!  ;-)


pixie

[pixie]

Αναγνωρίζω τους ''κινδύνους'' αυτής της κατάστασης και δεν τους υποτιμώ, αλλά δεν μπορούμε να ζούμε με τον φόβο του ανταγωνισμού - το ζητούμενο δεν είναι να δέσω ή να με δέσουνε - κι άλλωστε η ευθύτητα, η ειλικρίνεια και η ελευθερία είναι οι πιο ισχυροί κρίκοι και ο πραγματικός δεσμός.

'Ετσι είναι η ζωή, ουδέποτε προσφέρει πραγματικές εγγυήσεις! ;-)

[pixie]

'' Οι άνθρωποι που αυτο-πραγματώνονται, λέει ο Μάσλοου, είναι άτομα δημιουργικά, πηγαία, ρεαλιστικά και απορροφημένα από τη ζωή και πάνω απ' όλα είναι ικανά για μη κτητική αγάπη στις ενδόμυχες σχέσεις τους.
'Ενα τέτοιο άτομο δείχνει στη σχέση του μια επιβεβαίωση για την ατομικότητα του άλλου, προθυμία για την ανάπτυξη του άλλου και ουσιώδη σεβασμό για τη δική του μοναδική προσωπικότητα...
Ο σεβασμός για το άλλο άτομο σημαίνει την αναγνώρισή του σαν ανεξάρτητη οντότητα και σαν χωριστό και αυτόνομο πρόσωπο.
 
Το αυτο-πραγματούμενο άτομο δεν θα χρησιμοποιήσει τυχαία κάποιον άλλο, ούτε θα τον ελέγξει, ούτε θα παραβλέψει τις επιθυμίες του. Θα σεβαστεί στο άλλο άτομο το δικαίωμα της δικής του αμείωτης αξιοπρέπειας...''

[NoName]

Πολλά τα μοντέλα
Πολλές οι ταμπέλες
Πολλοί και οι αφορισμοί
Έχεις σκεφτεί γάμο – σχέση χωρίς όλα αυτά?
Έχεις σκεφτεί ότι όσο πιο πολύ τα εξορκίζεις, τόσο πιο πολύ τα φέρνεις στην ιδία την επιφάνεια της σχέσης, προσδιορίζοντας την εκεί που θες να αποφύγεις?

[heinrich]

[quote user="NoName" post="333397"]Πολλά τα μοντέλα
Πολλές οι ταμπέλες
Πολλοί και οι αφορισμοί
Έχεις σκεφτεί γάμο – σχέση χωρίς όλα αυτά?
Έχεις σκεφτεί ότι όσο πιο πολύ τα εξορκίζεις, τόσο πιο πολύ τα φέρνεις στην ιδία την επιφάνεια της σχέσης, προσδιορίζοντας την εκεί που θες να αποφύγεις?[/quote]

έχεις σκεφτεί το γάμο, χωρίς εσένα?

[NoName]

Αποφεύγω και τα βαφτίσια ακόμα, εσύ?