Μόνο ο ηλίθιος μπερδεύει την τιμή με την αξία!

[titica]

[ Το κειμενάκι είναι της Ρομίνας Ξύδα. Απλά εκπληκτικό!!! ]

Λίγα λουλούδια αν θέλεις στείλε μου...

"Μόνο ο ηλίθιος μπερδεύει την τιμή με την αξία". Θα στο πω πολλές φορές. Μέχρι να το βουλώσεις και να πάψεις να με ρωτάς: "Μωρέ, πόσο λες να κάνει το δώρο που μου έκανε ο καλός μου? "

"Μόνο ο ηλίθιος μπερδεύει την τιμή με την αξία". Δεν θυμάμαι πότε ακριβώς άκουσα αυτά τα λόγια του Αντόνιο Ματσάδο. Ήμουν μικρή και ξεκινούσα την ζωή μ' αυτή τη φράση. Στις φιλίες, στις σχέσεις, στον έρωτα. Ιδίως στον έρωτα. Που περιμένεις τα πάντα και δίνεις τα πάντα. Που δίνεις τα πάντα χωρίς να σε νοιάζει το "κάτι". Που παίρνεις το "κάτι" αναζητώντας, προσδοκώντας, αναμένοντας ακόμη και το τίποτα. Πληρότητα κενού! Γεμάτα στομάχια, γεμάτες τσέπες, γεμάτη καρδιά. Ακόμη και στο κενό.

"Μόνο ο ηλίθιος μπερδεύει την τιμή με την αξία". Το ήξερα και δεν έπεσα στην λούμπα της εξίσωσης: "Με πάει ταξίδι, άρα είναι ερωτευμένος μαζί μου. Μου αγόρασε χρυσόλουρο, άρα μ' αγαπάει. Μου χάρισε μονόπετρο, άρα θα μείνουμε για πάντα μαζί". Η ζωή είναι πολύ περήφανη για τέτοιες δοσοληψίες και άκρως αλλεργική όταν την "ξεπληρώνεις" με αποστειρωμένες επιταγές χωρίς μυρωδιά. Όποιο ποσό κι αν αναγράφεται στις τελευταίες...

"Μόνο ο ηλίθιος μπερδεύει την τιμή με την αξία". Με το που την είδα το υποπτεύθηκα. Κλασική μπαρμπουίτα "χυμένη" στον ώμο του Τζον-Τζον μπούλη της, παραμονές Χριστουγέννων. Να χαζεύουν τα μαγαζιά πιασμένοι χεράκι-χεράκι κι εκείνη να κοντοστέκεται και να τρίβει τη μύτη της στις βιτρίνες των 10.000 ευρώ. Και ο Τζον-Τζον μπούλης της να την ακολουθεί κουβαλώντας τις τσάντες, απωθημένα και το άχτι της να αγαπηθεί. Πληρώνοντας αδρά...

"Μόνο ο ηλίθιος μπερδεύει την τιμή με την αξία". Της το είχα πει, αλλά δεν το καταλάβαινε. Ίσα-ίσα ένιωθε μοναδική τη μέρα που ο καλός της παράτησε στα χέρια της τη χρυσή πιστωτική του κάρτα με τη φράση: "Αγάπη μου, δεν προλαβαίνω να σου πάρω κάτι. Πάρε την κάρτα και ψώνισε ότι θέλεις".
Όχιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι κουκλίτσα μου, δεν σ αγαπάει. Γιατί ο άντρας που αγαπάει δεν σου πετάει στα μούτρα το πλαστικό χρήμα για να το εκταμιεύσεις όπως θέλεις εσύ. Ούτε "λαμβάνει" λίστα με τις χρηστικές οδηγίες των απωθημένων σου και τρέχει στα μαγαζιά να τα εξαργυρώσει.
Ο άντρας που αγαπάει αληθινά δεν νοθεύει τη μαγεία του παραμυθιού, ούτε είναι απών από την πραγμάτωσή του. Γιατί ναι, τα δώρα είναι ένα παραμύθι. Το μόνο-ίσως- ικανό να ζωντανέψει όλες μας τις αισθήσεις.

"Μόνο ο ηλίθιος μπερδεύει την τιμή με την αξία". Στο λέω για να το ξέρεις. Ακόμη και το πιο ακριβό δώρο όταν δεν έχει "συμπαίκτη" και "συνένοχο" μυρίζει φτήνια. Τόσο που δεν αντέχεται.
Υπερτιμημένα κουρέλια τα Gaultier, μπρούτζος η μονόπετρη κοτρόνα και ναυάγιο το ταξίδι στην Νέα Υόρκη. Α, κι εκείνο το "Χρόνια πολλά" φράση χωρίς κανένα απολύτως νόημα, ακριβώς έτσι όπως την άκουγα βερεσέ από μικρό παιδί.
Γιατί μόνο τα "Χρόνια καλά" έχουν αξία, κουκλίτσα μου.
Τα "Χρόνια καλά"....

[KostasD33]

Χρόνια καλά, αλλά πολλοί οι ηλίθιοι που κυκλοφορούν στην πιάτσα .......
και λίγες οι αξίες που απέμειναν.........