...

Είναι μέρες που κάνει πολλή ζέστη, κι άλλες που κάνει πολύ κρύο...

Καμμιά φορά όμως κάνει και πολλή πείνα!

Και είναι μέρες όπως η σημερινή που αποδεδειγμένα (!) κάνει πολλή βαρεμάρα!!!  :shock:


Εσείς τι λέτε ότι κάνει σήμερα?! :wink:

 :lol:

Το παρακάτω είναι ένα λίγο-πολύ γνωστό κείμενο στους ιντερνετικούς κύκλους, και μια πρόταση ζωής που κακό δεν θα ήταν να διαβάζαμε όλοι μας με προσοχή. Σε άλλους θα φανεί χρήσιμο, σε άλλους αδιάφορο, όμως αξίζει τουλάχιστον μια ανάγνωση.
Κάποιοι θα το ξέρουν σαν τραγούδι, κάποιοι σαν ποίημα, κάποιοι πιθανώς το γνώρισαν σαν λόγο αποφοίτησης. Στην πραγματικότητα όμως, πρόκειται για άρθρο της Mary Schmich που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Chicago Tribune την 1η Ιουνίου του 1997.
Δύο χρόνια αργότερα κυκλοφόρησε και σαν μουσικό single από τον Baz Lurhmann (σκηνοθέτη των Romeo+Juliet, Moulin Rouge).

[size=18]Everybody's Free (to wear sunscreen)

Ladies and Gentlemen of the class of '97... wear sunscreen.
If I could offer you only one tip for the future, sunscreen would be IT.

The long term benefits of sunscreen have been proved by scientists whereas the rest of my advice has no basis more reliable than my own meandering experience.

I will dispense this advice now.

Enjoy the power and beauty of your youth. Never mind. You will not understand the power and beauty of your youth until they have faded. But trust me, in 20 years you'll look back at photos of yourself and recall in a way you can't grasp now how much possibility lay before you and how fabulous you really looked.

You are NOT as fat as you imagine.

Don't worry about the future; or worry, but know that worrying is as effective as trying to solve an algebra equation by chewing bubblegum. The real troubles in your life are apt to be things that never crossed your worried mind; the kind that blindside you at 4pm on some idle Tuesday.

Do one thing every day that scares you.


Sing.
Don't be reckless with other people's hearts, don't put up with people who are reckless with yours.


Floss.
Don't waste your time on jealousy; sometimes you're ahead, sometimes you're behind. The race is long, and in the end, it's only with yourself.

Remember compliments you receive, forget the insults; if you succeed in doing this, tell me how.

Keep your old love letters, throw away your old bank statements.


Stretch.
Don't feel guilty if you don't know what you want to do with your life. The most interesting people I know didn't know at 22 what they wanted to do with their lives, some of the most interesting 40 year olds I know still don't.

Get plenty of calcium.

Be kind to your knees, you'll miss them when they're gone.

Maybe you'll marry, maybe you won't, maybe you'll have children, maybe you won't, maybe you'll divorce at 40, maybe you'll dance the funky chicken on your 75th wedding anniversary. Whatever you do, don't congratulate yourself too much or berate yourself, either. Your choices are half chance, so are everybody else's. Enjoy your body, use it every way you can. Don't be afraid of it, or what other people think of it, it's the greatest instrument you'll ever own.

Dance. Even if you have nowhere to do it but in your own living room.

Read the directions, even if you don't follow them.

Do NOT read beauty magazines, they will only make you feel ugly.

Get to know your parents, you never know when they'll be gone for good.

Be nice to your siblings; they are your best link to your past and the people most likely to stick with you in the future.

Understand that friends come and go, but for the precious few you should hold on. Work hard to bridge the gaps in geography in lifestyle because the older you get, the more you need the people you knew when you were young.

Live in New York City once, but leave before it makes you hard; live in Northern California once, but leave before it makes you soft.


Travel.
Accept certain inalienable truths, prices will rise, politicians will philander, you too will get old, and when you do you'll fantasize that when you were young prices were reasonable, politicians were noble and children respected their elders.

Respect your elders.

Don't expect anyone else to support you. Maybe you have a trust fund, maybe you'll have a wealthy spouse; but you never know when either one might run out.

Don't mess too much with your hair, or by the time you're 40, it will look 85.

Be careful whose advice you buy, but, be patient with those who supply it. Advice is a form of nostalgia, dispensing it is a way of fishing the past from the disposal, wiping it off, painting over the ugly parts and recycling it for more than it's worth.

But trust me on the sunscreen.[/color][/b]

Χρόνια Πολλά σε όλους, να περάσετε υπέροχα ό,τι κι αν κάνετε αυτές τις μέρες.
Ειδικά στα ερωτευμένα ζευγαράκια του α33 -που οχι μόνο είμαστε αρκετά, αλλά και σε πείσμα των καιρών είμαστε εδώ alive'n'kicking :wink: (φτου σκόρδα μην μας ματιάσουμε) - να περάσουμε τέλεια χριστούγεννα, να μας αλληλοχαιρόμαστε, και να είμαστε πάντα έτσι αγαπημένοι και αλλοπαρμένοι με τα έταιρα μισά μας! :lol:

Να σας προσέχετε, και μην φάτε πολλά μελομακάρονα!

Θα μου λείψετε γμτ, αλλά δεn υπόσχομαι ότι θα σας σκέφτομαι! :roll:
Ελπίζω να περάσουμε όλοι τόσο τέλειες γιoρτές που να ερημώσει το site!  :wink:  :lol:

[size=24]ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ! ΥΓΕΙΑ, ΕΥΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ![/size]

Να κλείσω κομμωτήριο για παραμονή πρωτοχρονιάς ή να τα φτιάξω μόνη μου και να γλιτώσω τον πανικό της ημέρας? :roll:

Κι αν πάω να τα ισιώσω ή να τα κάνω κανα κότσο?  :roll:


Ουφ...! :oops:

Ναι, αύριο. Δηλ σήμερα αν το βλέπετε το πρωί. Γιατί στη βράση κολλάει το σίδερο.

Όποιος θέλει αυρίο Τρίτη, μετά τις 8 το βράδυ στο pairidaeza (παρνασσού 3, πλατεία καρύτση), στον πάνω όροφο.

Όχι, δεν μου δίνουν ποσοστά, αλλά 1ον τα έχουμε παραχώσει στις γκαρσόνες της κοραή :24: 2ον σερβίρουν τέλεια λευκή σοκολάτα και 3ον ο χώρος (παταράκι με καναπεδάκι) ενδύκνειται για μάζωξη.


[albumimg]10326[/albumimg]


ΥΓ: προσοχή στη σκάλα, αν φοράτε πάνω από 40 ανεβείτε με το πλάι    :lol:

το 1041... η Αυτοκράτειρα του Βυζαντίου Ζωή ανεβάζει στο θρόνο τον υιοθετημένο γιο της Μιχαήλ Ε'.
 

το 1198... πεθαίνει ο κορυφαίος Άραβας φιλόσοφος Αβερρόης.
 

το 1520... ο Μαρτίνος Λούθηρος καίει δημόσια την παπική βούλα που τον αφορίζει.
 

το 1787... γεννιέται ο Τομάς Γκαλοντέ, ο οποίος ίδρυσε το πρώτο σχολείο για κωφούς στις ΗΠΑ.
 

το 1805... γεννιέται ο Αμερικανός δημοσιογράφος Γουίλιαμ Λλόιντ Γκάρισον, που μέσω των άρθρων του προπαγάνδιζε την κατάργηση της δουλείας.
 

το 1810... ο Βρετανός Τομ Κριμπ κερδίζει στον 40ο γύρο τον Αφροαμερικανό Τομ Μολινό στο πρώτο διαφυλετικό πρωτάθλημα πυγμαχίας.
 

το 1822... γεννιέται ο Γάλλος συνθέτης Σίζαρ Φρανκ, τα έργα του οποίου επηρέασαν ολόκληρη τη γαλλική μουσική του 19ου αιώνα.
 

το 1830... γεννιέται η Αμερικανίδα ποιήτρια Έμιλι-Ελίζαμπεθ Ντίκινσον. Έγραψε περισσότερα από 2.000 ποιήματα, από τα οποία μόλις 10 δημοσιεύτηκαν όσο ζούσε.
 

το 1834... ο βασιλιάς Όθωνας και οι επίσημες ελληνικές Αρχές καταλύουν στην Αθήνα καθιστώντας την και ουσιαστικά τη νέα πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους.
 

το 1851... γεννιέται ο Αμερικανός Μέλβιλ Ντιούι, που πρότεινε το δεκαδικό σύστημα ταξινόμησης των βιβλίων, που χρησιμοποιείται στις βιβλιοθήκες.
 

το 1869... η Πολιτεία του Γουαϊόμινγκ στις ΗΠΑ είναι η πρώτη, που υιοθετεί το κίνημα των σουφραζετών.
 

το 1870... γεννιέται ο Αυστριακός αρχιτέκτονας Άντολφ Λόος.
 

το 1896... πεθαίνει ο Σουηδός βιομήχανος και εφευρέτης Άλφρεντ Νόμπελ, που θέσπισε τα ομώνυμα βραβεία.
 

το 1898... υπογράφεται στο Παρίσι η συμφωνία, που τερματίζει τον πόλεμο μεταξύ ΗΠΑ και Ισπανίας (28 Απριλίου- 12 Αυγούστου 1898).
 

το 1901... στη Στοκχόλμη, απονέμονται για πρώτη φορά τα βραβεία Νόμπελ.
 

το 1902... ανοίγει επίσημα το φράγμα του Ασουάν στον Νείλο, το μεγαλύτερο φράγμα στον κόσμο.
 

το 1903... ο Πιερ και η Μαρία Κιουρί βραβεύονται με το Νόμπελ Φυσικής, το οποίο μοιράστηκαν με τον Χένρι Μπεκερέλ για τη δουλειά τους πάνω στη ραδιενέργεια. Η μαντάμ Κιουρί είναι η πρώτη γυναίκα, που κερδίζει το βραβείο Νόμπελ.
 

το 1905... ο Γερμανός γιατρός Ρόμπερτ Κοχ τιμάται με το Νόμπελ Ιατρικής για την ανακάλυψη του βακίλου που προκαλεί φυματίωση.
 

το 1908... γεννιέται στην Αβινιόν της Γαλλίας ο συνθέτης Ολιβιέ Μεσιάν.
 

το 1909... η Σουηδή λογοτέχνης, Σέλμα Λάγκερλοφ, τιμάται με το Νόμπελ Λογοτεχνίας.
 

το 1910... τρεις Γερμανοί τιμώνται με βραβεία Νόμπελ. Το Νόμπελ Λογοτεχνίας απονέμεται στον Πολ Χέιζε, το Νόμπελ Χημείας στον Ότο Βάλαχ για τις εργασίες του στις χημικές ενώσεις και το Νόμπελ Ιατρικής στον Άλμπρεχτ Κάσελ, για τις μελέτες του σχετικά με τα λευκώματα.
 

το 1911... η Μαρία Κιουρί κερδίζει αυτή τη φορά το Νόμπελ Χημείας για την ανακάλυψη δυο νέων στοιχείων, του ραδίου και του πολωνίου. Είναι η πρώτη φορά, που επιστήμονας τιμάται δυο φορές με το Νόμπελ. Την πρώτη τιμήθηκε μαζί με το σύζυγο της Πιερ Κιουρί για την ανακάλυψη της ραδιενέργειας.
 

το 1912... ο ελληνικός στόλος νικά τους Τούρκους στη ναυμαχία της Έλλης, στη θαλάσσια περιοχή των Στενών των Δαρδανελίων.
 

το 1913... γεννιέται ο Αμερικανός συνθέτης Μόρτον Γκουλντ. Τα έργα του αποτελούν έναν εξαίσιο συνδυασμό της παραδοσιακής και τζαζ μουσικής.
 

το 1915... ο Γάλλος συγγραφέας Ρομαίν Ρολάν τιμάται με το Νόμπελ Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου του.
 

το 1920... το Νόμπελ Λογοτεχνίας απονέμεται στο Νορβηγό ποιητή Κνουτ Χάμσουν και το Νόμπελ Ειρήνης στον Αμερικανό Πρόεδρο Γουίλσον για την προσπάθειά του στην αποκατάσταση της ειρήνης στην Ευρώπη.
 

το 1921... απονέμεται το Νόμπελ Λογοτεχνίας στον Γάλλο ποιητή Ανατόλ Φρανς.
 

το 1922... ο Άλμπερτ Αϊνστάιν, που επέφερε επανάσταση στη Φυσική με τη Θεωρία του για τη Σχετικότητα, κερδίζει το Νόμπελ Φυσικής.
 

το 1925... το Νόμπελ Λογοτεχνίας απονέμεται στον Ιρλανδό συγγραφέα Τζορτζ Μπέρναρντ Σο.
 

το 1926... ανακοινώνεται η πρόταση του Ζιλ Ριμέ για τη μελέτη της οργάνωσης του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Το σχέδιο υποβάλλεται στη Ζυρίχη, ολοκληρωμένο από την επιτροπή, στις 25/2/1927
 

το 1929... ο Γερμανός συγγραφέας, Τόμας Μαν, κερδίζει το Νόμπελ Λογοτεχνίας.
 

το 1930... ο Αμερικανός Φρανκ Κέλογκ τιμάται με το Νόμπελ Ειρήνης. Το Νόμπελ Ιατρικής απονέμεται στον Καρλ Λαντστάινερ, για τις μελέτες του πάνω στις ομάδες αίματος.
 

το 1931... μετά την ανατροπή του δικτάτορα Πρίμο ντε Ριβέρα και την έκπτωση του βασιλιά Αλφόνσου ΙΓ', ο Αλαζάρα Ζαμόρα γίνεται ο πρώτος συνταγματικά εκλεγμένος Πρόεδρος της Ισπανικής Δημοκρατίας.
 

το 1932... στην Ελλάδα, η Επιτροπή της Οργάνωσης για τα Δικαιώματα της Γυναίκας ζητά από την κυβέρνηση την επέκταση της παροχής ψήφου στις γυναίκες για τις γενικές εκλογές.
 

το 1933... το Νόμπελ Φυσικής απονέμεται στους Πολ Άντριαν, Μόρις Ντίρακ (Βρετανία), Έρβιν Σρέντιγκερ (Αυστρία) και Βέρνερ Χάιζενμπεργκ (Γερμανία) για τις εργασίες τους στη σύγχρονη θεωρητική και ατομική φυσική.
 

το 1936... παραιτείται από τον αγγλικό θρόνο ο βασιλιάς Εδουάρδος Η', προκειμένου να παντρευτεί την Αμερικανίδα και δις χωρισμένη Γουόλις Σίμπσον. Η βασιλεία του κράτησε μόλις 325 μέρες. Τον διαδέχεται ο αδελφός του Γεώργιος ΣΤ'.
 

το 1936... πεθαίνει ο Ιταλός συγγραφέας και δραματουργός Λουίτζι Πιραντέλο.
 

το 1938... ξεκινούν, ύστερα από πολλαπλές αναβολές, τα γυρίσματα της ταινίας "Όσα παίρνει ο άνεμος".
 

το 1939... ο καθηγητής Γκέρχαρτ Ντόμαγκ, που ανακάλυψε την αντιβακτηριακή επίδραση του προντοζίλ, κερδίζει το Νόμπελ Ιατρικής. Ο καθηγητής Αδόλφο Μπούνεντ, που εργάστηκε γύρω από τη λειτουργία των σεξουαλικών ορμονών, κερδίζει το Νόμπελ Χημείας.
 

το 1948... η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ υιοθετεί τη Διεθνή Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
 

το 1950... ο Αμερικανός Ραλφ Μπαντς, μεσολαβητής του ΟΗΕ στην υπόθεση της Παλαιστίνης, γίνεται ο πρώτος μαύρος, που τιμάται με το Νόμπελ Ειρήνης.
 

το 1950... ο Αμερικανός συγγραφέας Γουίλιαμ Φόκνερ παίρνει το Νόμπελ Λογοτεχνίας.
 

το 1952... παίρνει το Νόμπελ Ειρήνης ο Αλμπερτ Σβάιτσερ, Αλσατός θεολόγος και μουσικός, ο οποίος εγκατέλειψε μια λαμπρή καριέρα μουσικού και βιρτουόζου του Μπαχ για να ιδρύσει νοσοκομείο στη Γαλλική Αφρική του Ισημερινού.
 

το 1953... το Νόμπελ Λογοτεχνίας απονέμεται στον Βρετανό συντηρητικό πολιτικό Ουίνστον Τσόρτσιλ, για την επιδεξιότητά του στην ιστορική και αυτοβιογραφική περιγραφή των γεγονότων και τη ρητορική του.
 

το 1955... το Νόμπελ Λογοτεχνίας απονέμεται στον Ισλανδό Χάλντορ Λάξνες και το Νόμπελ Ειρήνης στην Ανώτατη Εποπτική Επιτροπή του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες.
 

το 1960... γεννιέται ο Ιρλανδός ηθοποιός και σκηνοθέτης Κένεθ Μπράνα, που κέρδισε το βραβείου του Καλύτερου Ευρωπαίου Ηθοποιού το 1990.
 

το 1961... ο Νταγκ Χάμαρσκελντ παίρνει μετά θάνατο το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης.
 

το 1963... το Νόμπελ Λογοτεχνίας απονέμεται στον ποιητή Γιώργο Σεφέρη.
 

το 1965... ο Σοβιετικός συγγραφέας Μιχαήλ Σολόχοφ, δημιουργός των μυθιστορημάτων "Ο ήρεμος Ντον" και το "Καινούργιο χώμα κάτω από το αλέτρι", τιμάται με το Νόμπελ Λογοτεχνίας.
 

το 1969... ο Ιρλανδός συγγραφέας, Σάμουελ Μπέκετ, τιμάται με το Νόμπελ Λογοτεχνίας.
 

το 1973... για πρώτη φορά μετά το 1885 δυο άνδρες τενίστες, οι Σμιθ και Κόνορς, ισοβαθμούν στην πρώτη θέση της παγκόσμιας κατάταξης.
 

το 1979... ο Αργεντινός Χουάν Ραμόν Ρότσα μεταγράφεται στην περίοδο του Δεκεμβρίου στον Παναθηναϊκό ως Γιάννης Μπουμπλής κατά παράβαση της νομοθεσίας, που απαγορεύει τις μεταγραφές αλλοδαπών.
 

το 1981... ο Ευάγγελος Αβέρωφ εκλέγεται αρχηγός της ΝΔ.
 

το 1991... 20.000 διαδηλωτές στα Τίρανα, διαμαρτύρονται για την έλλειψη τροφίμων, ενώ ομάδες πεινασμένων πολιτών λεηλατούν αρτοποιεία και καταστήματα.
 

το 1991... στη Σύνοδο Κορυφής στο Μάαστριχτ της Ολλανδίας υιοθετείται το κείμενο για την ένωση της Ευρώπης. Δημιουργείται η Ευρωπαϊκή Ένωση στην θέση της ΕΟΚ.
 

το 1992... οργάνωση Σκοπιανών στη Γαλλία ζητά να τεθεί υπό επανεξέταση το όνομα των Ελλήνων, οι οποίοι, όπως ισχυρίζεται, δεν έχουν τίποτα κοινό με τους αρχαίους, εκτός από τον ίδιο τόπο.
 

το 1992... στην Αθήνα, πολιτικοί, δήμαρχοι, μαθητές, φοιτητές και συνδικαλιστές πραγματοποιούν μεγάλο συλλαλητήριο για την ελληνικότητα της Μακεδονίας.
 

το 1993... καταγγελίες για απαράδεκτες συνθήκες κράτησης και μεταχείρισης κρατουμένων σε φυλακές της Ελλάδας, καταγράφει έκθεση της ΕΟΚ.
 

το 1993... στο Περού, 1.225 άνθρωποι δολοφονούνται από την αρχή του έτους, για πολιτικούς κυρίως λόγους.
 

το 1994... το Νόμπελ Ειρήνης απονέμεται στον ηγέτη της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO) Γιάσερ Αραφάτ, τον Ισραηλινό πρωθυπουργό, Γιτζάκ Ράμπιν και τον υπουργό Εξωτερικών, Σιμόν Πέρες. Την ίδια ώρα, στο Ισραήλ, ακροδεξιοί διαδηλώνουν για την απονομή του Νόμπελ στον Αραφάτ.
 

το 1995... οι επιστήμονες της ΝΑΣΑ λαμβάνουν τα πρώτα στοιχεία από την άκατο του διαστημοπλοίου "Γαλιλαίος". Πρόκειται για ένα σήμα που προέρχεται από απόσταση πάνω από 3,7 δισεκατομμύρια χλμ.
 

το 1995... το Νόμπελ Λογοτεχνίας απονέμεται στον Ιρλανδό ποιητή Σίμους Χίνι.
 

το 1996... επιδείνωση της κατάστασης στην Κύπρο το τελευταίο εξάμηνο, διαπιστώνει στην έκθεσή του για την ανανέωση της UNFICYP, ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, Μπούτρος Γκάλι, ο οποίος επισημαίνει ότι τέτοιος βαθμός βίαιων επεισοδίων στις γραμμές εκεχειρίας είχε να σημειωθεί από το 1974.
 

το 1996... οι Ιταλοί στρίπερς ανακοινώνουν ότι θα δημιουργήσουν ομάδα ποδοσφαίρου με προπονητή παλαιό ποδοσφαιριστή με σκοπό τη συλλογή χρημάτων για φιλανθρωπίες.
 

το 1997... η ισραηλινή Βουλή θεσπίζει νόμο, που απαγορεύει στους Παλαιστίνιους να κάνουν απογραφή του πληθυσμού τους στην ανατολική Ιερουσαλήμ.
 

το 1997... τελευταία εμφάνιση του Τάσου Μητρόπουλου με τον Ολυμπιακό εναντίον της Ρόζενμποργκ στο ΟΑΚΑ.
 

το 1998... η Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης αφαιρεί από το Καταστατικό της τα άρθρα, που αρνούνται το δικαίωμα ύπαρξης του Ισραήλ.
 

το 1998... ο Παναθηναϊκός κερδίζει την Μανρέσα με 63-58 στο ΟΑΚΑ και συμπληρώνει 9 στις 9 νίκες στην Eυρωλίγκα, σπάζοντας το ρεκόρ της Μπαρτσελόνα (8 στις . Ο ΠΑΟ θα ανεβάσει τον πήχη στα 14/14
 

το 1999... διεξάγεται στην Αγγλία η πρώτη σαλιγκαροδρομία σε παμπ του Λονδίνου. Η ώρα που χρειάστηκαν τα ''αργά" σαλιγκάρια να τερματίσουν ανάγκασε πολλούς από τους θαμώνες να μεθύσουν, με αποτέλεσμα να μην προλάβουν να δουν τον νικητή
 

το 1999... μεσάνυχτα και υπό την πίεση των Κλίντον και Σολάνα η Τουρκία λέει το "ναι" στην απόφαση της Συνόδου Κορυφής του Ελσίνκι να την αναβαθμίσει σε "υπό ένταξη στην Ε.Ε χώρα", με πολύ δεσμευτικούς όρους και με σαφή υιοθέτηση των ελληνικών θέσεων για Κύπρο και "διαφορές στο Αιγαίο".
 

το 1999... ο 34χρονος Αυστραλός Μάικλ Ντούαν, πέντε φορές παγκόσμιος πρωταθλητής στις μοτοσυκλέτες 500cc, ανακοινώνει ότι αποχωρεί από τους αγώνες λόγω τραυματισμού σε σύγκρουση στις 7/5/99 στην Ισπανία.
 

το 1999... ο αρχηγός της Εθνικής Αυστραλίας Στιβ Γουόχ γράφει ιστορία, όταν γίνεται ο πρώτος αθλητής στο κρίκετ που συμπληρώνει ένα century (100 πόντους ) εναντίον όλων των κρατών μετά από ένα εξαιρετικό σερί στην πρώτη ημέρα του πρώτου Test εναντίον της Ινδίας
 

το 2000... η Ισπανία κατακτά για πρώτη φορά στην ιστορία της το Κύπελλο Davis, νικώντας με 3-1 την ομάδα της Αυστραλίας στην Βαρκελώνη.
 

το 2000... πεθαίνει σε ηλικία 777 ετών ο θρύλος του ελληνικού ποδοσφαίρου Ανδρέας Μουράτης, γνωστός με το παρατσούκλι "Μισούρι". Διέπρεψε στον Ολυμπιακό και την Εθνική Ελλάδας στη δεκαετία του '50.
 

το 2003... οι ΗΠΑ αποκλείουν από την ανασυγκρότηση του Ιράκ εταιρίες χωρών, οι οποίες ήταν αντίθετες στον πόλεμο, λέγοντας πως "αυτό υπαγορεύουν η ασφάλεια και τα συμφέροντά μας". Έντονη είναι η αντίδραση Γαλλίας, Γερμανίας, Καναδά και Ρωσίας.

Πιθανώς κι αν δεν βλέπετε την σειρά του μέγκα 'big bang', να έχετε δει κάποιο τρέιλερ. Είναι από αυτές τις σειρές που λες 'καλά, υπερβολές, αυτά δεν γίνονται στην πραγματικότητα!' ή 'εντάξει τώρα, το παρατραβήξανε, αλλά πως αλλιώς θα γινόταν η σειρά'... Το όλο στόρυ βασίζεται σε μια σειρά συμπτώσεων, που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο φέρνει όλους τους ήρωες να γνωρίζονται μεταξύ τους με διάφορους τρόπους και σε διάφορους συνδυασμούς, αλλά σίγουρα όχι ταυτόχρονα!

Πριν λίγο καιρό έγραψα για την θεωρία του 'six degrees of separation' (βλέπε εδώ).

Αφορμή ουσιαστικά ήταν ο θαυμαστός κόσμος του FaceΒook (fb)...
Για όσους δεν γνωρίζουν, πρόκειται για έναν ιστότοπο που συνδέει τον κάθε χρήστη με τους πραγματικούς φίλους του, κι εκείνοι με τη σειρά τους με τους δικούς τους, κ.ο.κ. Ουσιαστικά δεν έχει καμμία σχέση με το chat, το forum, τα site γνωριμιών, παιχνιδιών κλπ, παρόλο που πάνω στην κεντρική ιδέα (δηλ την σύνδεση πραγματικών γνωστών μεταξύ τους) μπορούν να προσαρμοστούν και χρησιμοποιούνται ευρέως πολλές άλλες εφαρμογές, κυρίως ως 'κράχτες'. Αντίστοιχα site είναι και το παλαιότερο Hi5, το WAYN (where are you now) κλπ... Αναφέρομαι στο FB όμως, γιατί αυτό έχω την εντύπωση πως εξαπλώνεται σαν επιδημία, μιας και το ακούω από παντού, και με φανατικούς οπαδούς...!
Όπως είπαμε λοιπόν, συνδέεσαι καταρχάς με τους πραγματικούς σου φίλους, κι αυτοί με τους δικούς τους, κι έτσι σχηματίζεται μια ατέλειωτη αλυσίδα... Και αργά ή γρήγορα, μπαίνεις στο τρυπάκι να ψάξεις για τους χαμένους συμμαθητές και τους ξεχασμένους συναδέλφους, και όσο βλέπεις λίστες με φάτσες και ονόματα τόσο ξεφυλλίσεις... Και μετά από λίγο νομίζεις πως όλους αυτούς κάπου τους έχεις ξαναδεί...! αλλά όχι, για στάσου...! Αυτόν όντως κάπου τον έχεις ξαναδει! Και τσεκάρεις τα προφίλ, και κάνεις τους συνδυασμούς, και βρίσκεις τους δικούς σου γνωστούς εκεί που δεν τους περιμένεις... και 'έλα ρε *μπιπ* ξέρεις τον τάδε και δεν μου το είχες πει τόσο καιρό!? κοίτα να δεις ρε, πόσο μικρός είναι ο κόσμος...!!!'
Έχω πολλά παραδείγματα, αλλά δεν θέλω τώρα να σας κουράσω με.. 'τον μπατζανάκη του αδερφού του φίλου μου', που βρέθηκε να είναι 'ξάδερφος της συναδέλφου του γείτονά μου'...  :lol:


Απλά ήθελα να πω ότι πραγματικά... ο κόσμος είναι πάρα πολύ μικρός! :wink:

...και είμαι σίγουρη ότι στον καθένα έχουν συμβεί τέτοιες συμπτώσεις, ευχάριστες ή δυσάρεστες!

Αυτή την Παρασκευή (7/12) και Σάββατο (8/12) η υποφαινόμενη, Λίλα Διαμαντοπούλου, θα παρουσιάσει τη νέα της δουλειά (χειροποίητο εικαστικό κόσμημα, για όσους δεν ξέρουν), στο καφέ-μπαρ Pairidaeza. Θα χαρώ πολύ να σας δω όποια από τις δύο ημέρες θέλετε, από τις 12 το μεσημέρι έως τις 10 το βράδυ.
Επειδή όμως έχουμε καιρό να βρεθούμε όλοι μαζί, ας δώσουμε ένα πιό συγκεκριμένο ραντεβού για
Παρνασσού 3, Πλατεία Καρύτση [/b](Σταδίου, μετά την Κλαυθμώνος).

[albumimg]10326[/albumimg]


Υ.Γ. Παρακαλείστε όσοι ενδιαφέρεστε να αποκτήσετε το γούρι του 2008 να με ενημερώσετε άμεσα.

[albumimg]10325[/albumimg]

Παραθέτω ένα άρθρο που διάβασα στην Lifo και μ'άρεσε ]Αθηναίοι γκάγκαροι [/b]που διαμαρτύρονται επειδή πλάκωσαν οι βλάχοι και τους χάλασαν το μεγαλείο. Βέβαια, κι αυτοί το χωριό νοσταλγούν, αφού κωλοχώρι ήταν η Αθήνα πριν γίνει πρωτεύουσα. Παιδιά, να φεύγουμε εμείς, να επιστρέψουν και οι Τουρκαλάδες που βίαζαν τις προ-προγιαγιάδες σας για να νιώσετε ξανά αριστοκράτες. Οι πιο ωραίοι είναι αυτοί που συγκρίνουν την Αθήνα με το Παρίσι, το Λονδίνο και τη Ρώμη, και βέβαια δεν τους αρέσει καθόλου. Αν τους ακούσεις να μιλάνε, έχεις την εντύπωση πως ζούμε στην Αλβανία του Χότζα και πως, αν πας να περάσεις τα σύνορα, θα σε εκτελέσουν επί τόπου. Αφού τους αρέσει τόσο πολύ το Λονδίνο, γιατί δεν πάνε εκεί να μεγαλουργήσουν; Υπάρχει και ο μύθος πως οι Έλληνες στο εξωτερικό διαπρέπουν. Μπούρδες. Όλοι αυτοί οι Έλληνες που μεταναστεύουν στο εξωτερικό είναι άφιλοι και φεύγουν από την Ελλάδα επειδή έχουν τον ανθρωποδιώκτη πάνω τους και κανείς δεν τους θέλει για παρέα - πάνε στο εξωτερικό, δουλεύουν όλη μέρα σαν τα ζώα, κάνουν το σκατό τους παξιμάδι και η μόνη τους έγνοια είναι πώς θα πάνε το καλοκαίρι δέκα μέρες στο χωριό τους για να κυκλοφορούν στα στενά σοκάκια με τη Μερσεντές και να γνωρίσουν την αποθέωση από τον τοπικό πληθυσμό, που βασικά τους έχει χεσμένους, αλλά αυτοί νομίζουν πως βρίσκονται στον κολοφώνα της δόξας τους και δεν το παίρνουν χαμπάρι.

Η αλήθεια είναι πως η Αθήνα δεν είναι τόσο όμορφη όσο θα μπορούσε να είναι. Αυτό όμως δεν είναι τυχαίο - έγινε βάσει σχεδίου: οι Αθηναίοι ξέρουν πως, αν δεν υπήρχε η Ακρόπολη, στην Αθήνα δεν θα είχαμε τουρίστα ούτε για δείγμα. Φρόντισαν λοιπόν να χτίσουν άσχημα κτίρια, ώστε να αναδεικνύονται ακόμα περισσότερο το κάλλος και η μεγαλοπρέπεια του Ιερού Βράχου. Αν η Αθήνα είχε πανέμορφα κτίρια, ο Παρθενώνας θα έχανε λίγη από τη λάμψη του, ενώ τώρα φαντάζει σαν όαση μέσα στην έρημο - άσε που θα έβλεπαν οι τουρίστες τα σύγχρονα εκπληκτικά κτίρια, θα ένιωθαν κόμπλεξ κατωτερότητας και θα έλεγαν «καλά, ρε πούστηδες, δεν σας έφταναν τα μεγαλεία της αρχαιότητας; Είναι ανάγκη να συνεχίζετε να μεγαλουργείτε στους αιώνες των αιώνων; Πού θα το φτάσετε πια;». Θα είχαν δίκιο οι άνθρωποι και μετά θα επέστρεφαν στις βάρβαρες πατρίδες τους εντελώς καταρρακωμένοι. Ενώ τώρα βλέπουν από την Ακρόπολη όλη αυτή την... μπετονιέρα και αισθάνονται κάπως καλύτερα.

Οπότε έχουν άδικο όσοι επιμένουν να μην γκρεμιστούν τα δυο όμορφα κτίρια στην οδό Διονυσίου Αρεοπαγίτου 17 & 19. Αν ήταν άσχημα, θα συνέβαλλαν στην ανάδειξη της Ακρόπολης αλλά, μιας και είναι όμορφα, πρέπει να γκρεμιστούν αμέσως ώστε να μη μειώνουν τη λάμψη του Παρθενώνα. Το σωστό είναι να γκρεμίσουμε όλα τα ωραία κτίρια της Διονυσίου Αρεοπαγίτου και στη θέση τους να φτιάξουμε παράγκες, μαντριά και κοτέτσια για να μοιάζει ακόμα πιο λαμπερή η Ακρόπολη. Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στον αρχιτέκτονα του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης που -αν και είναι ξένος- σκέφθηκε σαν γνήσιος Έλληνας πατριώτης και έφτιαξε ένα πραγματικά απαίσιο κτίριο. Τι ωραία που το Νέο Μουσείο είναι τόσο άσχημο - αν ήταν όμορφο, θα μείωνε την αίγλη της Ακρόπολης. Στο πλαίσιο της πατροπαράδοτης ελληνικής φιλοξενίας, θα πρέπει να κάνουμε τους ξένους που επισκέπτονται τη χώρα μας να νιώθουν άνετα και όχι μειονεκτικά. Για παράδειγμα, τι θα σκεφτόταν ο Αμερικανός τουρίστας αν δίπλα στο κτίριο της αμερικάνικης πρεσβείας έβλεπε ένα υπέροχο κτίριο και όχι το Μέγαρο Μουσικής; Θα αισθανόταν απαίσια - οπότε κι εμείς, για να μην καταβαραθρώσουμε το γόητρο των ΗΠΑ, επιδείξαμε ευαισθησία και φτιάξαμε αυτό το πράγμα που κάνει το κτίριο της πρεσβείας να μοιάζει με παραδοσιακό κυκλαδίτικο σπιτάκι. Το μετρό που βρίσκεται κάτω από το έδαφος και δεν υπάρχει κίνδυνος να προσβάλλει την Ακρόπολη το κάναμε κούκλα. Βέβαια, ευτυχώς που δεν υπάρχουν τίτλοι ιδιοκτησίας για το υπέδαφος της Αθήνας, διαφορετικά, οι γραμμές του μετρό θα ήταν σαν την εθνική οδό: όλο στροφές και ζιγκ ζαγκ. Με μια γραμμή θα εξυπηρετούσες όλη την Αθήνα και ο επιβάτης θα έφτανε από την Ομόνοια στο Χαλάνδρι σε δώδεκα ώρες.

Οι Αθηναίοι έχουν συνειδητοποιήσει πως δεν πρέπει να προκαλούν τους τουρίστες - έτσι, τα σπίτια τους από μέσα είναι σωστά παλάτια, αλλά απέξω είναι τίγκα στα μπάζα, τις λάσπες και το σκουπιδαριό. Επίσης, φροντίζουν να μην προκαλούν φθόνο στους τουρίστες που ζουν σε χώρες που δεν βρέχονται από θάλασσα - αν ακούσεις δυο Αθηναίους να συζητάνε για το πόσο πολύ τους λείπει η θάλασσα, ξεχνάς πως η Αθήνα είναι χτισμένη δίπλα στη θάλασσα και έχεις την εντύπωση πως βρίσκεται στις Άλπεις ή στα Ιμαλάια.

Βέβαια, κάπου τους κομπλάρουμε τους τουρίστες με τη συμπεριφορά μας. Ανεβαίνει ο Αθηναίος στην Ακρόπολη και, ενώ οι τουρίστες θαυμάζουν τον Παρθενώνα, ο Μήτσος έχει γυρίσει κανονικά την πλάτη στο μνημείο, το ‘χει γράψει στα παλιά του τα παπούτσια και λέει με δυνατή φωνή: «Ρε Κατίνα, το σπίτι μας δεν είναι αυτό εκεί κάτω; Το ξεχωρίζω από την ξηλωμένη τέντα και από το μπουρί του σουβλατζίδικου του κυρ-Αρίστου!». Οι Αθηναίοι ανεβαίνουν στην Ακρόπολη από περιέργεια να δουν αν φαίνεται το σπίτι τους.

Κακώς κάποιοι υποστηρίζουν πως η Αθήνα είναι μια πόλη εχθρική για
τους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες. Ίσα ίσα που στην Αθήνα με τα σπασμένα πεζοδρόμια και τα αυτοκίνητα παρκαρισμένα πάνω στα πεζοδρόμια δεν έχει καμία σημασία αν είσαι ανάπηρος ή αρτιμελής γιατί, όπως και να ‘σαι, στο τέλος θα πέσεις και θα φας τα μούτρα σου· η Αθήνα είναι απόλυτα δημοκρατική με όλους τους πολίτες της.

Το 1981, το βράδυ του μεγάλου σεισμού, αφού βεβαιώθηκα πως στο σπίτι όλοι ήμασταν σώοι και αβλαβείς, έτρεξα στη μέση της Διονυσίου Αρεοπαγίτου και σταμάτησα μπροστά στον Παρθενώνα. Μέσα στο σκοτάδι -υπήρχε διακοπή ρεύματος- προσπαθούσα να μετρήσω τις κολόνες του Παρθενώνα για να δω αν είναι όλες στη θέση τους. Οπωσδήποτε, ήταν μια ανόητη σκέψη -μέσα στους αιώνες η Ακρόπολη πρέπει να έχει σταθεί όρθια σε εκατοντάδες σεισμούς- αλλά μετά από χρόνια συνειδητοποίησα πως τη βραδιά εκείνη, μετά από την οικογένειά μου, το μόνο που με ενδιέφερε ήταν η Ακρόπολη.

Υ.Γ. Η φίλη μου η Μαρία πέταξε την περασμένη Κυριακή από το Λος Άντζελες στην Αθήνα για να βρίσκεται εδώ σήμερα που ο πατέρας της κλείνει τα 70 του χρόνια -να τα χιλιάσετε κύριε Γιώργο- και αμέσως μετά θα ξαναφύγει. Για τη Μαρία, η Αθήνα είναι οι γονείς της και οι άνθρωποι που αγαπάει. Καλή αντάμωση, Μαρία.

Άνοιξα σήμερα το πρωί το παράθυρο να αερίσω στο εργαστήριο πριν ξεκινήσω να δουλεύω... Και μπήκε μια μέλισσα...

Δεν την πήρα χαμπάρι κι έκλεισα το παράθυρο, αλλά μετά από λίγο μου τράβηξε την προσοχή το βζιν-βζιν-βζιν...

Για να την απελευθερώσω την καημένη -αλλά να μην παγώσω κι εγώ- ξανάνοιξα μια χαραμάδα το παράθυρο κι επέστρεψα στην δουλειά μου... Ε, πέρασε πόση ώρα, κι αυτή η δόλια εκεί! Πάνω-κάτω στο τζάμι, λες και ως δια μαγείας θα γινόταν ξαφνικά μια τρύπα!
Ανέβαινε τσούκου-τσούκου, ανέβαινε, έφτανε να αγγίξει το ξύλο και τσουπ, πάρτην κάτω! Και παμ' πάλι από την αρχή, όλη τη διαδρομή ως το ξύλο και πάλι κάτω... Κι όλη αυτή την ώρα να την λοξοκοιτάζω και να αναρωτιέμαι, μα δεν το νιώθει το αεράκι που έρχεται δυο εκατοστά πιο κει?! Να κάνει λίγο δεξιά και να φύγει η άμοιρη...

(Σημειωτέον ότι έχω βαθιά ψυχολογικά τραύματα από τσίμπημα σφήγγας, δεν υπήρχε περίπτωση να την αγγίξω, να της κάνω αέρα για να τη διώξω ή τίποτα τέτοιο... Και που έμεινα ήρεμη να την κοιτάω πολύ ήταν   )

Και φτάνω στο φιλοσοφικό ερώτημα...:

Πόσες φορές δεν έχει τύχει η διέξοδος να είναι δίπλα μας, κι όμως εμείς να επιμένουμε να κοιτάμε μόνο μπροστά...!

Χρόνια πολλά, Στελλούκα μας!   Με υγεία, ευτυχία και πολλή-πολλή αγάπη! :hug2:

ΕΕΕΕΕΕ?  :evil:

Αυτό το παιχνιδάκι είναι ΄δανεισμένο' από την εκπομπή της Σοφίας Αλιμπέρτη. Όπως η ίδια έχει πει, είναι μια ιδέα του γιού της του Μιχαήλ, εξού και το όνομα.

Φυσικά για τις ανάγκες του φόρουμ θα προσθέσουμε τον κλασσικό κανόνα (ο προηγούμενος να δίνει πάσα για τον επόμενο) αλλά η βασική ιδέα είναι η ίδια:

Α[/b]κόμα δεν χώρισες?

Σε περίπτωση που κάποιος ξεχάσει να δώσει γράμματα για τον επόμενο (κάτι που συμβαίνει συχνά απ'ότι έχουμε δει   ) μπορεί να παίξει κάποιος φτιάχνοντας μια καινούρια πρόταση με τα προηγούμενα γράμματα, και να δώσει εκείνος καινούρια για τη συνέχεια.

Είναι πολύ απλό και πιστεύω θα σας αρέσει! Πάμε:

 :arrow: [size=18]ΔΗΤ

Έχετε ασχοληθεί καθόλου με την Επιμόρφωση Ενηλίκων?
Έχετε λάβει μέρος σε σεμινάρια, καλλιτεχνικά εργαστήρια, συζητήσεις, ημερίδες, πολιτιστικές ομάδες...?

Έχετε φτάσει μέχρι τα γραφεία του δήμου σας ή άλλους οργανισμούς για να ενημερωθείτε για το τι προσφέρεται?

Νομίζετε πως υπάρχει ο χρόνος για να καλλιεργεί ένας ενήλικας το πνεύμα, τις δεξιοτεχνίες και τα ενδιαφέροντά του?

Κι αν σας έχει ήδη απασχολήσει το θέμα, τι έχετε κερδίσει ως τώρα από την εμπειρία, και τι σας έχει 'χαλάσει'?

[size=18]"Six Degrees of Separation"[/size]

To "Six degrees of separation" είναι η θεωρία πως οποιοσδήποτε πάνω στον πλανήτη μπορεί να συνδεθεί με οποιονδήποτε άλλον χρησιμοποιόντας μια νοητή αλυσίδα γνωριμιών, με το πολύ πέντε ενδιάμεσους γνωστούς.
 
Η θεωρία διατυπώθηκε πρώτη φορά το 1929 από τον Ουγγαρό συγγραφέα Frigyes Karinthy σε ένα σύντομο διήγημα με τίτλο "Chains" ('αλυσίδες').

Την δεκαετία του '50, οι Ithiel de Sola Pool (MIT) και Manfred Kochen (IBM) προσπάθησαν να αποδείξουν μαθηματικά αυτή τη θεωρία. Παρόλο που μπορούσαν να εκφράσουν τον μαθηματικό τύπο της ερώτησης (δεδομένου ενός συνόλου Ν ανθρώπων, ποια είναι η πιθανότητα κάθε μέλος του Ν να συνδέεται με κάθε άλλο μέλος μέσω Κ1, Κ2, Κ3 ... Κν συνδέσμων?) είκοσι χρόνια μετά ακόμα δεν είχαν μείνει ικανοποιημένοι με τη λύση του προβλήματος.

Το 1967, ο αμερικανός κοινωνιολόγος Stanley Milgram επιχείρησε να δοκιμάσει την θεωρία με έναν καινούριο τρόπο που ονόμασε "the small-world problem" ('το πρόβλημα του μικρού κόσμου').

Διάλεξε τυχαία κάποιους ανθρώπους από τις κεντροδυτικές πολιτείες και τους ζήτησε να στείλουν από ένα δέμα σε έναν άγνωστο στην Μασαχουσέτη. Οι αποστολείς γνώριζαν το όνομα του παραλήπτη, το επάγγελμά του, και την ευρύτερη περιοχή κατοικίας.

Οι οδηγίες ήταν να στείλουν το δέμα σε κάποιον που γνώριζαν προσωπικά και τον οποίον θεωρούσαν πιθανότερο να γνώριζε προσωπικά τον στόχο (τον τελικό παραλήπτη, δηλαδή). Και ο επόμενος σύνδεσμος θα έπρεπε να κάνει το ίδιο, μέχρις ότου το δέμα φτάσει στον προορισμό του.

Παρόλο που οι συμμετέχοντες περίμεναν αυτή η ανθρώπινη αλυσίδα να περιλαμβάνει εκατοντάδες μεσολαβητές, χρειάστηκε μόνο πέντε με έξι ενδιάμεσους κρίκους, κατά μέσο όρο, ώστε να φτάσει το δέμα στον τελικό του παραλήπτη.

Τα επιστημονικά ευρήματα του Milgram δημοσιεύτηκαν στο 'Psychology Today' και ενέπνευσαν την φράση "six degrees of separation."

Ο σεναριογράφος John Guare έκανε ευρύτερα γνωστή την φράση με την ομώνυμη ταινία του, το 1990.

Παρόλο που η απόδειξη του Milgram απορίφθηκε μετά την αποκάλυψη πως τα ευρήματά του βασίστηκαν σε πολύ μικρό αριθμό δεμάτων, η θεωρία των έξι βημάτων έγινε μια αποδεκτή έννοια, όταν ο Brett C. Tjaden εξέδωσε στη σελίδα του Πανεπιστημίου της Βιρτζίνια ένα παιχνίδι βασισμένο στο 'πρόβλημα του μικρού κόσμου'.

Ο Tjaden χρησιμοποίησε το Internet Movie Database (IMDB) για να καταγράψει τους συνδέσμους μεταξύ των ηθοποιών.

Το περιοδικό 'Time' έβαλε το site του 'The Oracle of Bacon at Virginia' στην λίστα των δέκα καλύτερων web sites για το 1996.

Το 2001, ο Duncan Watts, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Κολούμπια, συνέχισε την έρευνά του πάνω στο φαινόμενο και εφάρμοσε το πείραμα του Milgram στο διαδύκτιο. Χρησιμοποίησε ένα email σαν ένα 'πακέτο' που θα έπρεπε να παραδωθεί, και αφού συνέλεξε και ανέλυσε τις πληροφορίες από 48.000 αποστολείς και 19 παραλήπτες-στόχους σε 157 χώρες, βρήκε πως όντως ο μέσος αριθμός μεσολαβητών ήταν πράγματι έξι.

Η έρευνα του Watts και η εξέλιξη της τεχνολογίας έχουν ανοίξει νέους δρόμους αναζήτησης σχετικά με τα έξι βήματα χωρισμού σε διάφορους τομείς της θεωρίας των δικτύων, όπως power grid analysis, disease transmission, graph theory, corporate communication, και computer circuitry.


Για περισσότερες πληροφορίες δείτε στην Wikipedia.

:blobs16:  :blobs16:  :blobs16:  :blobs16:  :blobs16: :blobs16:  :blobs16:  :blobs16:  :blobs16:  :blobs16:


Θα ήθελα... :drunken:

...πυροτεχνήματα στην κεντρική σελίδα...

...πανηγυρικη συγκέντρωση (τα γλυκά κερασμένα από μένα)...

...ευχαριστήριο ΠΜ από τον πρόεδρο και δημοσίευσή του στο forum ώστε να μπορέσουν κι άλλοι να εκφράσουν τον θαυμασμό και τις ευχές τους...

...χρηματικό έπαθλο 5.000 ευρώ... Αλλά οκ, θα βολευτώ και με ένα 'άντε ρε, έφτασες τις έντεκα χιλιάδες δημοσιεύσεις?! μωρέ μπράβο...!' :roll:

Τι θέλει να πει ο ποιητής?! Οέο?

Ας το δούμε το ζήτημα ετυμολογικά...:

κουκουρούκου = η γνωστή στους περισσότερους -αν όχι σε όλους μας- από τα παιδικά μας χρόνια σοκοφρέτα. επίσης το άκουσμα της λέξης μας παραπέμπει στον ήχο του κόκκορα - ιδιαιτέρως αποκρουστικό για τους νυχτόβιους και ξενύχτηδες (a.k.a. νυχτεριδάκια). εδώ βλέπουμε την πρώτη αντίφαση του όρου.

μανταλάκια = μανταλάκια 'τρέχα γύρευε', 'χαιρέτα μου τον πλάτανο', 'άντε γειά', 'τσίου', 'Χι-Ψι-'Αλφα',[/i] κλπ.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η περί ου ο λόγος έκφραση δεν απαντάται ως εναρκτήρια δημοσίευση προσωπικής αντιπαράθεσης.



 :tongue:

Φυσικά εννοούμε τον ναρκαλιευτή των windows... Τρελό κόλλημα, χρόνια τώρα!  

Εχτές κατέριψα το ρεκόρ μου... Προσπαθούσα αρκετό καιρό να ξεπεράσω τον εαυτό μου, αλλά δεν ήταν εύκολο!  :lol:

Θέλω να μου πείτε αν έχει πετύχει κανείς καλύτερους χρόνους :? , να μπορώ κι εγώ να βάλω ένα στόχο...!  :lol:

Αλλιώς, να μηδενίσω τα σκορ και να ξεκινήσω απ'την αρχή...  :roll:

Έχουμε λοιπόν:

• 7 sec στο εύκολο
  
• 53 sec στο μέτριο
  
• 215 sec στο δύσκολο

Α... και μην απορήσει κανείς γιατί το έβαλα στα αθλήματα!   Δεν μιλάμε απλά για αθλητισμό αλλά για πρωταθλητισμό!  :wink:  :lol:

Βγήκα πρωί πρωί σήμερα από το σπίτι (δεν το συνηθίζω!) κι έπεσα πάνω στους σχολικούς τροχονόμους...
Αφού ξεπέρασα το πρώτο σοκ (άρχισαν τα σχολεία, άρχισε ο χειμώνας, πότε θα ξαναέχουμε διακοπές κλπ) σκεφτόμουν για αυτό το μέτρο που λίγο πολύ βλέπω να έχει καθιερωθεί, και θα ήθελα να μάθω περισσότερα από εσάς που έχετε παιδιά...

Όντως βοηθάνε? Πόσο απαραίτητοι είναι οι σχολικοί τροχονόμοι?

Ειδικά στο σημείο που τους είδα εγώ, κάνουν τίποτα παραπάνω από το αυτονόητο! Όταν ανάβει το πράσινο μπαίνουν μπροστά από τα αυτοκίνητα... Γιατί?! Είναι τόσο *μπιπ* οι έλληνες οδηγοί που θα ξεκινήσουν με κόκκινο? Ή τόσο απρόσεχτα τα δικά μας παιδιά που θα περάσουν χωρίς να προσέξουν? Δεν λέω να καταργηθούν, για παιδιά μιλάμε, και ποτέ δεν είναι αρκετό ένα ζευγάρι μάτια!

Κι έπειτα, γιατί υποθέτω μια μορφή εθελοντισμού είναι κι αυτή, τι ανταπόκριση υπάρχει από τους συλλόγους γονέων? Πόσοι δέχονται να σπαταλήσουν τον χρόνο τους για να κάνουν τον τροχονόμο στα παιδιά των άλλων? Δίνεται κάποιου είδους επιβράβευση?

...κι ότι άλλο θέλετε να προσθέσετε δεκτό!