Το Σάββατο τα ψώνισα, μια αθλητική φόρμα κι ένα ζευγάρι αθλητικά παπούτσια

Καμμια φορά λέω ν'αλλαξω
ουρανό, μα δεν υπάρχουν δρόμοι, κι άλλη φορά
σκέφτομαι πόσο σ'αγαπώ και σου ζητώ συγνώμη.

Για να ανήκεις σε κάποιο ''σύνολο'' ίσως να αναγκαστείς να χρησιμοποιήσεις τις λέξεις φλύαρα..τι γίνετε τότε; έρχεσε σε ρίξη με όσα πιστεύεις; πουλάς τις αξίες σου; απέναντι έχεις την μοναξιά..


Θα χρησιμοποιήσω την δική σου έκφραση φίλη Αtma όσο μπορώ υπερασπίζομαι τις αξίες και τα ιδανικά μου, για να είμαι μέρος ενός συνόλου δεν είναι απαραίτητο να φλυαρώ, μπορώ και να σωπαίνω, μπορώ και να αντιπαρατίθομαι με κάποιος, σε καμμία περίπτωση όμως δεν μπορώ να κρίνω αν αυτοί είναι σωστοί ή λάθος. Ωστόσο φαντάζομαι ότι μέσα στο σύνολο όλοι έχουμε το ταίρι μας δεν είμαστε οι μόνοι με αξίες και ιδανικά, η μοναξιά λοιπόν έρχεται μετά από επιλογή, κι αν αυτό μας κάνει να νιώθουμε καλλίτερα γιατί όχι να μην την προτιμήσουμε?

ΑΝΤΙΠΑΘΗΣ

ΧΑμόγελο

Πρίν χαθεί το όνειρό μας και ξαναβραδιάσουμε,
άσε με να σ'αγαπάω κι όπου φτάσουμε

Μιλάμε για λέξεις και ουσίες που έχουν χαθεί, μπαίνουμε στην διαδικασία να κρίνουμε το κοινωνικό σύνολο, μα ξεχνάμε ότι αποτελούμε κομμάτι αυτής της κοινωνίας. Μιλάμε για επαναστάσεις που αντιτίθονται στην νέκρωση αυτών των ιδανικών και αξιών της ζωής μας. Είμαστε αλήθεια τόσο καλοί εμείς που μπορούμε να κρίνουμε τους άλλους για τα ιδανικά και τις αξίες τους. Πόσες φορές δεν έχουμε οι ίδιοι παραστρατήσει από αυτές τις αξίες, ποιός μου λέει εμένα ότι αυτός που έχω απέναντί μου και κρίνω δεν είναι σε μια φάση της ζωής του πολύ μπερδεμένη και ψάχνει να βρει το χαμένο του εαυτό του? Οι ισορροπίες πολύ λεπτές και αδυνατούμε να τις κρατήσουμε ακόμη κι εμείς οι ίδιοι το θεωρώ κουτό λοιπόν να μιλώγια χαμένες αξίες, συναισθήματα και ιδανικά, αφού κι εγώ οι ίδια παραπαίω ανάμεσα στην αγάπη και στο μίσος, στην εμπιστοσύνη και στην αμφιβολία, στην φιλία και την λυκοφιλία, στο ψέμα και στην αλήθεια, τον σεβασμό και την ασέβεια, δεν είμαι πιο ισορροπημένη από τους άλλους, ούτε η κατάλληλη για να κρίνω κάποιους ανθρώπους που ούτε κάν έχω μπει στην διαδικασία να γνωρίσω λίγο καλλίτερα, γιατί πολύ απλά ακόμη ψάχνω να βρω εμένα.

Ότι χειρότερο και καταστροφικό σε όλων των ειδών σχέσεις (φιλικές, ερωτικές, οικογενειακές κλπ), ωστόσο έχω πάθει πλέον ανοσία και απλά χαμογελώ όταν αρχίζουν την γκρίνια με αποτέλεσμα να σπάνε τα δικά τους νεύρα και όχι τα δικά μου.

Πιστεύω ακράδαντα στην δύναμη της θέλησης, αν πραγματικά θέλουμε λοιπόν να γυρίσουμε σελίδα και να πάψουμε να πονάμε στην θύμηση κάποιον καταστάσεων σαφώς και μπορούμε να το καταφέρνουμε, γιατί για να ξεχάσουμε δυστυχώς δεν γίνεται διότι δεν μας δημιουργήσανε με κάποιο πλήκτρο διαγραφής να το πατάμε και να διαγράφονται κομμάτια της ζωής μας.

Τελικά αυτό το χιλιοειπωμένο περί καθρέφτη της ψυχής δεν το πιστεύω, οι άνθρωποι έχουν καταφέρει να προσποιούνται τόσο καλά που πλέον ούτε τα μάτια τους δεν λένε την αλήθεια. Ίσως ακούγεται λίγο σκληρό αυτό όμως μου λένε οι εμπειρίες μου. Ωστόσο δεν ισχύει για όλους αλλά πια δεν μπορώ να χαρακτηρίσω απολυτα κάποιον απο τον τρόπο που κοιτάζει.

Ξημερώνει σ'όλου τους κόσμου τις καρδιές, κάθε φορά που ο έρωτας κάνει την εμφάνισή του και σ'αντίθεση με το τραγουδάκι ξημερώνει και στην δική μου καρδιά όχι μόνο όταν ερωτεύομαι αλλά κάθε φορά που ξημερώνει μια καινούργια μέρα.

Πρώτα το λέω στον εαυτό μου για να τον πείσω και μετά προσπαθώ να πείσω και τους γύρω μου

Κόκκινο το χρώμα του έρωτα και του Θρύλου, άρα ο Θρύλος είναι έρωτας

Ότι αν αντιληφθούν στην δουλειά ότι έχω μπει σε site θα με πάρει και θα με σηκώσει ]