Α’ Κορινθίους 15:1-4 λέει, “Σας υπενθυμίζω ακόμα, αδελφοί, το χαρμόσυνο άγγελμα που σας μετέδωσα, το οποίο και αποδεχτήκατε και στο οποίο παραμένετε. Mέσω του οποίου και σώζεστε, αν φυσικά το κατέχετε έτσι όπως σας το μετέδωσα, εκτός πια αν πιστέψατε άσκοπα. Γιατί, βέβαια, σας παρέδωσα από την αρχή κιόλας εκείνο το οποίο και παρέλαβα, ότι δηλαδή ο Xριστός πέθανε για τις αμαρτίες μας σύμφωνα με τις Γραφές, και ότι ενταφιάστηκε και ότι έχει αναστηθεί την τρίτη μέρα σύμφωνα με τις Γραφές.”

Εν ολίγοις, αυτή είναι η πίστη των χριστιανών. Ο Χριστιανισμός είναι μοναδικός σε σύγκριση με τις άλλες θρησκείες, επειδή, ο Χριστιανισμός είναι περισσότερο πράγμα σχέσης παρά θρησκευτικών συνηθειών. Αντί να μένει σταθερά σε λίστα “κάνε και μη κάνε,” ο στόχος των Χριστιανών είναι να καλλιεργούν στενή σχέση με το Θεό Πατέρα. Αυτή η σχέση έγινε δυνατή εξαιτίας του έργου του Ιησού Χριστού, και εξαιτίας υπηρεσίας του Αγίου Πνεύματος στην ζωή των Χριστιανών.

Οι Χριστιανοί πιστεύουν ότι η Βίβλος είναι εμπνευσμένη, αλάνθαστος λόγος του Θεού και ότι η διδασκαλία της είναι η μεγαλύτερη αυθεντία. (Β’ Τιμοθέου 3:16, Β’ Πέτρου 1:20-21). Οι Χριστιανοί πιστεύουν σε ένα Θεό, ο οποίος υπάρχει σε τρία πρόσωπα, Πατήρ, Υιός ( Ιησούς Χριστός ) και Άγιο Πνεύμα.

Οι Χριστιανοί πιστεύουν, ότι η ανθρωπότητα δημιουργήθηκε, ειδικά για να έχει σχέση με το Θεό, αλλά και ότι η αμαρτία αποχωρίζει όλους τους ανθρώπους από τον Θεό ( Ρωμαίους 5:12, Ρωμαίους 3:23). Ο Χριστιανισμός διδάσκει ότι ο Ιησούς Χριστός βάδισε σε αυτή τη γη ως πλήρης Θεός και ως πλήρης άνθρωπος (Φιλιππισίους 2:6-11), και ότι πέθανε στο σταυρό. Οι Χριστιανοί πιστεύουν ότι μετά το θάνατό του στο σταυρό, ο Χριστός ενταφιάστηκε, ότι αναστήθηκε και ότι κάθεται τώρα στη δεξιά του Πατρός, όπου πάντοτε προσεύχεται για τους πιστούς(Εβραίους 7:25). Ο Χριστιανισμός διακηρύσσει ότι ο θάνατος του Ιησού στο σταυρό ήταν αρκετός να πληρώσει το τίμημα των αμαρτιών, που όλοι οι άνθρωποι χρωστούν, και για αυτό το λόγο η ανανέωση της σχέσης μεταξύ του Θεού και του ανθρώπου είναι δυνατή. (Εβραίους 9:11-14, Εβραίους 10:10, Ρωμαίους 6:23, Ρωμαίους 5:.

Για να σωθεί ο άνθρωπος, απλά οφείλει να πιστεύει εντελώς στο ολοκληρωμένο έργο του Θεού στο σταυρό. Αν κάποιος πιστεύει ότι ο Χριστός πέθανε αντί αυτού και πλήρωσε το τίμημα των αμαρτιών του, και ότι αναστήθηκε, τότε θα σωθεί. Δεν υπάρχει τίποτα που μπορεί κάποιος να κάνει για να αξίζει τη σωτηρία. Κανείς δεν μπορεί να είναι “αρκετά καλός” για να είναι αρεστός στο Θεό αφ’ εαυτού του, επειδή όλοι είμαστε αμαρτωλοί (Ισαϊας 64:6-7, Ισαϊας 53:6). Δεύτερον, δεν υπάρχει τίποτα περισσότερο που πρέπει να πραχθεί, επειδή ο Χριστός τελείωσε όλο το έργο! Όταν ήταν στο σταυρό, είπε “Τετέλεσται ” (Ιωάννην 19:30).

Όπως ακριβώς δεν υπάρχει τίποτε που θα μπορούσε να κάνει κάποιος για να αξίζει την σωτηρία, το ίδιο έτσι, αν μια φορά πιστέψαμε σε εκείνο που έκανε ο Χριστός στο σταυρό για μας, δεν υπάρχει τίποτε που μπορούμε να κάνουμε για να χάσουμε αυτή τη σωτηρία. Θυμήσου, ότι ο Χριστός εκπλήρωσε πλήρως αυτό το έργο! Τίποτα, που έχει σχέση με την σωτηρία, δεν εξαρτάται από εκείνον που την δέχεται! Στο κατά Ιωάννην 10:27-29 δηλώνεται “τα δικά μου πρόβατα αναγνωρίζουν τη φωνή μου κι εγώ τα γνωρίζω, και αυτά με ακολουθούνε. Kι εγώ παρέχω σ’ αυτά ζωή αιώνια και με κανένα τρόπο δε θα χαθούν ποτέ, και κανένας [άνθρωπος] δε θα τ’ αρπάξει από τα χέρια μου.O Πατέρας μου, που μου τα έδωσε, είναι μεγαλύτερος απ’ όλους, και κανένας[άνθρωπος] δεν μπορεί ν’ αρπάξει τίποτε από τα χέρια του Πατέρα μου.”

Κάποιος μπορεί να σκεφτεί, “Αυτό είναι τέλειο—όταν σωθώ μια φορά, μπορώ να κάνω ότι θέλω, και δεν θα χάσω την σωτηρία μου! ” Αλλά, σωτηρία δεν σημαίνει ότι έχουμε την ελευθερία να κάνουμε ότι θέλουμε. Σωτηρία σημαίνει ότι είμαστε ελεύθεροι να μην υπηρετούμε την παλαιά μας φύση και ότι είμαστε ελεύθεροι να επιδιώκουμε την σωστή σχέση με το Θεό. Όσο οι πιστοί ζουν στη γη, στα αμαρτωλά σώματά τους, πάντα θα υπάρχει η πάλη να ενδώσουν μπροστά στη αμαρτία. Η ζωή μέσα στην αμαρτία μας εμποδίζει να έχουμε σχέση με τον Θεό την οποία θέλει να έχει Εκείνος με τους ανθρώπους, και όσο κάποιος ζει μέσα στην αμαρτία ως πιστός, δεν θα μπορέσει να χαίρεται στη σχέση με το Θεό την οποία Αυτός σκόπευε να έχει με αυτόν. Όμως, οι Χριστιανοί μπορούν να νικήσουν στην πάλη με την αμαρτία, μελετώντας και εφαρμόζοντας τον Λόγο του Θεού ( Βίβλο ) στη ζωή τους, ελεγχόμενοι από το Άγιο Πνεύμα – που σημαίνει να υποταθούν στην επιρροή και καθοδήγηση του Πνεύματος σε όλες τις καθημερινές περιστάσεις και να υπακούν τον Λόγο του Θεού διά του Πνεύματος’

Και ενώ πολλές θρησκείες απαιτούν από τον άνθρωπο να κάνει ορισμένα πράγματα ή να μην τα κάνει, στον Χριστιανισμό αντίθετα, πρόκειται για σχέση με τον Θεό. Ο Χριστιανισμός είναι πίστη ότι ο Χριστός πέθανε στο σταυρό για να πληρώσει το μισθό της αμαρτίας και ότι αναστήθηκε. Το δικό σου χρέος της αμαρτίας έχει πληρωθεί και εσύ μπορείς να έχεις κοινωνία με τον Θεό. Εσύ μπορείς να έχεις τη νίκη επί της αμαρτωλής φύσης σου και να βαδίζεις στην κοινωνία υπακούοντας το Θεό. Αυτό είναι ο αληθινός Χριστιανισμός της Βίβλου.

Βασικοί κανόνες του σωστού χρήστη

1) Όταν καλείτε το Τμήμα Πληροφορικής για βοήθεια, βεβαιωθείτε ότι ο υπολογιστής σας είναι θαμμένος κάτω από μισό τόνο φωτογραφίες του μωρού σας, αρκουδάκια, αποξηραμένα λουλούδια και ζωγραφιές των παιδιών σας...

ΓΙΑΝΝΗΣ

ΤΙ ΓΝΩΜΗ ΕΧΕΤΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΧΕΣΗΣ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝΤΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ CHAT ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ......

Κοιτάξατε, πυρ!
Η στόχευση για την εκτόξευση ενός πυραύλου, επί παραδείγματι, από έναν πιλότο μαχητικού αεροσκάφους ήταν ώς τώρα κάπως πολύπλοκη δουλειά και απαιτούσε την ευθυγράμμιση του αεροσκάφους με τον εχθρικό στόχο. Η ίδια διαδικασία μπορεί όμως τώρα να γίνει με ένα απλό... βλέμμα· και αυτό χάρη σε ένα είδος κράνους με «μαγικές» ιδιότητες.

Το σύστημα Topsight που ανέπτυξε η γαλλική εταιρεία Sextan Avionique στηρίζεται σε ένα είδος κράνους που αποτελεί στην ουσία «κόμβο» ανταλλαγής πληροφοριών, διοχετεύοντας μια σειρά δεδομένα κατευθείαν στο οπτικό πεδίο του πιλότου, αλλά και προσδιορίζοντας ανά πάσα στιγμή τη θέση της κεφαλής του πιλότου μέσα στο πιλοτήριο.

Ο προσδιορισμός της ακριβούς θέσης του πιλότου γίνεται με τη βοήθεια ενός μαγνητικού πομπού που εκπέμπει σήματα στις τρεις διαστάσεις του πιλοτηρίου. Χάρη σε δέκτες που είναι ενσωματωμένοι στο κράνος, το σύστημα προσδιορίζει με ακρίβεια τη θέση της κεφαλής του πιλότου, καθιστώντας τη στόχευση αυτόματη: οι πληροφορίες για τη θέση του πιλότου διοχετεύονται σε πραγματικό χρόνο στον πύραυλο, ο οποίος θα εκτοξευθεί προς τη σωστή κατεύθυνση αρκεί ο πιλότος να πατήσει ένα και μόνο κουμπί!

Το μεγάλο πλεονέκτημα του νέου συστήματος είναι ότι εξασφαλίζει τη μεγίστη δυνατή ακρίβεια στόχευσης, καθώς και τη μεγίστη δυνατή ευκολία στόχευσης, χωρίς να απαιτεί τροποποιήσεις στα ­ πανάκριβα ­ μαχητικά αεροσκάφη που εξοπλίζουν ήδη τις στρατιωτικές αεροπορικές δυνάμεις. Το Topsight βρίσκεται ήδη σε δοκιμαστικό στάδιο σε αεροσκάφη τύπου Rafale και Mirage 2000.

Το σύστημα Topsight (και τα αντίστοιχά του άλλων εταιρειών) δεν είναι πολύτιμο μόνο για τα αεροσκάφη. Τα ελικόπτερα είναι μία ακόμη κατηγορία σκαφών που μπορούν να επωφεληθούν από αυτό και προετοιμάζονται ήδη πυρετωδώς για τη μεγίστη δυνατή αξιοποίηση των πλεονεκτημάτων που προσφέρει. Τα ελικόπτερα τύπου Tiger και Apache δοκιμάζουν ήδη μια εξελιγμένη εκδοχή του συστήματος που θα προσφέρει επιπλέον ενίσχυση της ορατότητας του πιλότου ­ πάντοτε μέσω του κράνους.

Η ενίσχυση της ορατότητας του πιλότου μέσω του κράνους μπορεί να γίνει με ποικίλους τρόπους, οι οποίοι βασίζονται στη συλλογή πληροφοριών από μια σειρά ανιχνευτές που βρίσκονται τοποθετημένοι στη «μύτη» του ελικοπτέρου. Οι ανιχνευτές του συστήματος Forward Looking Infrared που βασίζεται σε υπερύθρους μπορούν να δώσουν στον πιλότο μια άποψη του τοπίου ακόμη και τη νύχτα ή σε συνθήκες έντονης ομίχλης. Παρομοίως την όρασή του μπορούν να οξύνουν και τα συστήματα ενίσχυσης του φωτός, οι πληροφορίες των οποίων διοχετεύονται και αυτές κατευθείαν στο κράνος. Οι πληροφορίες από τα συστήματα αυτά δεν μπερδεύουν τον πιλότο, αφού απλώς «συμπληρώνουν» την εικόνα που ο ίδιος αποτυπώνει με τα μάτια του.

Κράνη που βασίζονται σε παρόμοια συστήματα βρίσκουν πολλές ακόμη στρατιωτικές εφαρμογές, όπως επί παραδείγματι στα άρματα μάχης ή και στον εξοπλισμό των πεζοναυτών. Μπορούν όμως επίσης να φανούν χρήσιμα και σε μη στρατιωτικές εφαρμογές. Η σημαντικότερη από αυτές είναι η τηλεχειρουργική.

Κατασκευές:

Φτιάξτε έναν καναπέ με τούβλα

Τα τούβλα είναι η ιδανική επιλογή, αν θέλετε να φτιάξετε μια ζεστή, φιλική ατμόσφαιρα στο χώρο σας, απολαμβάνοντας, ταυτόχρονα, υψηλό αισθητικό αποτέλεσμα. Μπορείτε να τα χρησιμοποιήσετε συνθέτοντας τα, απλώς, ή να δημιουργήσετε πιο συμπαγείς κατασκευές, με τη βοήθεια του τσιμέντου.
[albumimg]10887[/albumimg]
Σας προτείνουμε μια κατασκευή εμπνευσμένη από τα ανατολίτικα σπίτια. Είναι ένας άνετος και χαλαρωτικός καναπές, ο οποίος μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν αποθηκευτικός χώρος ή ακόμα και ως κρεβάτι για όνειρα γλυκά! Το χαμηλό ύψος και η απλότητα είναι τα "δυνατά" του στοιχεία.
Η κατασκευή πρέπει να γίνει ανάμεσα σε δυο τοίχους. Φτιάξτε ένα πλαίσιο με ξύλο στις σωστές διαστάσεις (μετρήστε το διάστημα ανάμεσα στους δυο τοίχους και υπολογίστε το μήκος που θέλετε να έχει ο καναπές). Τα τούβλα θα τοποθετηθούν, εκτός από τη μπροστινή (εξωτερική) πλευρά, και κατά μήκος των τοίχων προκειμένου να χρησιμοποιηθούν, ως πλαίσιο πάνω στο οποίο θα στηριχθεί το ξύλινο που έχετε, ήδη, φτιάξει.

Στερεώστε τα τούβλα με την ειδική τσιμεντόκολλα. Χρειάζεστε, επίσης, κομμάτια ξύλου στις διαστάσεις του πλαισίου, που έχετε υπολογίσει.
[albumimg]10886[/albumimg]
Χρησιμοποιήστε μεντεσέδες, τους οποίους θα βιδώσετε πάνω στο ξύλινο πλαίσιο, με τέτοιο τρόπο, ώστε να μπορούν να ανοίγουν για να αποθηκεύετε στο σημείο αυτό τα πράγματα που εσείς θέλετε.

Αν το μήκος του καναπέ, δηλαδή η απόσταση ανάμεσα στους δυο τοίχους, είναι μεγάλο, τοποθετήστε στη μέση τούβλα, ώστε να είναι πιο σταθερή η κατασκευή σας.
[albumimg]10887[/albumimg]
Τα τούβλα της εξωτερικής πλευράς μπορείτε να τα βάψετε στο χρώμα που θέλετε.

Η τελευταία πινελιά είναι οι μαξιλάρες. Διαλέξτε το αγαπημένο σας ύφασμα, στο χρώμα που σας αρέσει για τις μεγάλες μαξιλάρες και "παίξτε" με τα χρώματα των μικρότερων μαξιλαριών.

Διχασμένη η διεθνής κοινότητα για το θέμα των Αγώνων του Πεκίνου
 
 Όλες οι επιλογές είναι ανοικτές στο θέμα των Αγώνων του Πεκίνου, λέει ο Σαρκοζί, καλώντας παράλληλα την Κίνα να δείξει υπευθυνότητα. Κατά του μποϊκοτάζ των Ολυμπιακών και υπέρ μίας «ρεαλιστικής» κοινής θέσης της ΕΕ, τάχθηκε ο Γάλλος ΥΠΕΞ, η Γερμανία και οι ΗΠΑ.


Παρίσι

Όλες οι επιλογές είναι ανοικτές στο θέμα των Αγώνων του Πεκίνου, λέει ο Νικολά Σαρκοζί, καλώντας παράλληλα την Κίνα να δείξει υπευθυνότητα.

«Όλες οι επιλογές είναι ανοιχτές, όμως καλώ τους Κινέζους ηγέτες να δείξουν υπευθυνότητα» δήλωσε ο Γάλλος πρόεδρος, χωρίς να διευκρινίσει αν θα πρόκειται για μποϊκοτάζ της Τελετής Έναρξης ή για τους Αγώνες γενικά.

«Θέλω ο διάλογος να αρχίσει και θα διαβαθμίσω την απάντηση μου ανάλογα με την απάντηση που θα δοθεί από τις κινεζικές αρχές» πρόσθεσε.

Κουσνέρ: «Όχι» μποϊκοτάζ

Κατά του μποϊκοτάζ των Ολυμπιακών και υπέρ μίας «ρεαλιστικής» κοινής θέσης της ΕΕ, τάχθηκε ο Γάλλος ΥΠΕΞ.

Κατά του μποϊκοτάζ των Ολυμπιακών Αγώνων και υπέρ μίας «ρεαλιστικής» κοινής θέσης της ΕΕ που να προτρέπει την Κίνα να ξεκινήσει διάλογο με τον Δαλάι Λάμα, τάχθηκε την Τρίτη με δηλώσεις του στον ραδιοφωνικό σταθμό Εurope 1, ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών Μπερνάρ Κουσνέρ.


Στο ερώτημα εάν «το πνεύμα του Ολυμπισμού έχασε σήμερα το νόημά του», ο Γάλλος υπουργός υποστήριξε ότι το ερώτημα θα πρέπει να τεθεί στη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή «η οποία έχει και την ευθύνη της επιλογής της Κίνας για την οργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων».

Ο κ. Κουσνέρ εξήγησε ότι την Παρασκευή, στη συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ, στη Σλοβενία, θα παρουσιάσει επιστολή του Γάλλου προέδρου Νικολά Σαρκοζί προτρέποντας τους «27» να πάρουν μία κοινή θέση, με δεδομένο ότι η Γαλλία θα έχει την προεδρία της ΕΕ κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων.

«Θα πρέπει από τώρα να προετοιμασθούμε για τον ερχόμενο Αύγουστο, είπε ο υπουργός. Ελπίζω το κείμενο που θα παρουσιάσω να οδηγήσει σε μία κοινή θέση των '27' στην οποία θα λαμβάνονται υπ' όψιν οι σχέσεις μας με τη μεγάλη αυτή χώρα που είναι η Κίνα, αλλά και οι ταλαιπωρίες των Θιβετιανών καθώς και τις βιαιότητες τις οποίες ζητούμε να σταματήσουν».

Ο Μπερνάρ Κουσνέρ αναγνώρισε ότι υπάρχει, πλέον, «ένα ενδιαφέρον γεμάτο πάθος γι' αυτούς τους Ολυμπιακούς Αγώνες» και δήλωσε ότι, ακριβώς διότι υπάρχει αυτό το ενδιαφέρον «γίνεται προσπάθεια να προβλεφθούν οι καταστάσεις χωρίς να σοκάρουμε τους φίλους μας τους Κινέζους».

Στο ερώτημα, εάν η έως τα τώρα αντιμετώπιση των δυτικοευρωπαίων ηγετών, συμπεριλαμβανομένου και του Νικολά Σαρκοζί, που περιορίζεται σε κάλεσμα για «αυτοσυγκράτηση» προς την κινέζικη ηγεσία, οφείλεται στο μέγεθος της χώρας αυτής με 10% ετήσια ανάπτυξη, ο Μπερνάρ Κουσνέρ απάντησε:

«Αυτή είναι η πραγματικότητα. Στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης έχουμε να παίξουμε το ρόλο μας, χωρίς να χάσουμε. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να κρύψουμε τη σημαία μας στην τσέπη μας και να κάνουμε ότι δεν βλέπουμε το θέμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Θα πρέπει όμως να είμαστε αποτελεσματικοί και να μην δείχνουμε μόνο την αγανάκτησή μας» είπε.

Ο Γάλλος υπουργός υποστήριξε τέλος ότι δεν συμφωνεί καθόλου με την ιδέα του μποϊκοτάζ, αναφέροντας το προηγούμενο μποϊκοτάζ της Κίνας στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μόσχας λόγω της εισβολής στο Αφγανιστάν που κατά τη γνώμη του δεν είχε κανένα όφελος.

Αποδέχθηκε όμως ότι εάν μία απειλή για την τελετή έναρξης «είχε τη δυνατότητα να εξασφαλίσει την έναρξη του διαλόγου με τον Δαλάι Λάμα, τότε είναι μία πολύ καλή ιδέα».

Βερολίνο: Διάλογος και ειρήνη

Η Γερμανία κάλεσε την κινεζική κυβέρνηση και τον Δαλάι Λάμα σε «άμεσο διάλογο» για τη διευθέτηση της σύγκρουσης για το Θιβέτ, απορρίπτοντας τα περί μποϊκοτάζ των Αγώνων.

«Οι Θιβετιανοί θέλουν να διατηρήσουν τον πολιτισμό τους και η Κίνα ενδιαφέρεται για τη σταθερότητα και την εδαφική ακεραιότητα. Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση δεν βλέπει λοιπόν καμία άλλη εναλλακτική λύση από έναν άμεσο διάλογο ανάμεσα στα δυο μέρη» δήλωσε ο εκπρόσωπος της γερμανικής κυβέρνησης Τόμας Στέγκ.

ΗΠΑ: Παρών ο Μπους στο Πεκίνο

Ο Λευκός Οίκος ανακοίνωσε οτι ο πρόεδρος Μπους έχει πάντα την πρόθεση να παραβρεθεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Κίνα, παρά τα γεγονότα του Θιβέτ.

Η εκπρόσωπος του Αμερικανού προέδρου Ντέινα Περίνο ρωτήθηκε αν ο πρόεδρος Μπούς εξετάζει το ενδεχόμενο να μην μεταβεί στο Πεκίνο: «Την τελευταία φορά που το συζήτησα με τον πρόεδρο, μου είπε όχι. Η θέση μας είναι ότι πιστεύουμε οτι ο στόχος των Ολυμπιακών Αγώνων είναι να επιτρέψει στους διεθνείς αθλητές να συγκεντρωθούν και να δείξουν το ταλέντο τους.»

Δεκάδες νεκροί στο Θιβέτ

Η εξόριστη κυβέρνηση του Θιβέτ υποστήριξε, την Τρίτη, ότι περίπου 140 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους κατά τη βίαιη καταστολή των διαδηλώσεων από τις κινεζικές αρχές.

Σύμφωνα με τον Σαμντόνγκ Ρινπός, τον πρωθυπουργό της εξόριστης κυβέρνησης, τα θύματα μέχρι το βράδυ της Δευτέρας έφταναν τα 140 σε όλο το Θιβέτ.

«Ο αριθμός αυτός προέρχεται από τις πηγές μας στο Θιβέτ» πρόσθεσε σε δηλώσεις που έκανε από την πόλη Νταραμσάλα της βόρειας Ινδίας, όπου ζει ο Δαλάι Λάμα.

Χάσμα Σεισμού - Ο φιλοσοφικός Σολωμός

[albumimg]10852[/albumimg]

Εάν εκείνοι που είπαν τούς σκάνδαλους λόγους και έπραξαν τα αμήχανα έργα, δεν έβλεπαν κρυμμένο πέρα από τη ζοφερή επιφάνεια τού τρόπου τους ένα παράκλητο πνεύμα φωτισμού και γαλήνης, ποτέ δεν θα προχωρούσαν στη ρήξη τους με το δίχτυ τής συνήθειας. Κανείς δεν ημπορεί να πιστέψει ότι ο Λένιν θα μάτωνε τα άσπρα του γάντια, αν πίσω από την όψη τής άγιας Ρωσίας δεν γνώριζε πως σταυρώνουνται άνθρωποι και ανασταίνουνται δαίμονες. Ούτε θάπινε στη φυλακή ο Σωκράτης το κώνειο, αν δεν ήξευρε ότι ο Παρθενώνας ήταν το μνήμα τής σολώνειας δημοκρατίας. Οίκος θανάτου δηλαδή και σημείο ανάμνησης. Κοντολογής τα ίδια τα πράγματα κρύβουν τα σκάνδαλα μέσα τους, και όχι αυτοί που πειράζουν τα πράγματα.
Τέτοια σκάνδαλα θάβρισκαν πολλά οι μελετητές τού κλασσικού και τού ευρωπαϊκού πνεύματος. Είτε με τη σύγκριση είτε με τη διάκριση, είτε με την έγκριση είτε με την επίκριση τών ομοιοτήτων και τών διαφορών αυτών τών δύο ρευμάτων: Ένα νησί με φοίνικα στάθηκε κάποτε για να γεννήσει η Λητώ, όταν ο τόπος φεύγοντας κάτω από τα πόδια της δεν την χωρούσε, όπως δεν χωρούσαν αργότερα και μια άλλη θνητή με παρόμοιο σπόρο μέσα της τα χάνια και οι ξενώνες τής Ιουδαίας. Πρέπει το διαμέλισμα ενός θεού από τη μεθυσμένη συνοδεία του να μάς θυμίζει τη σταύρωση ενός άλλου εν μέσω κουστωδίας. Εχρειάσθηκαν άραγε στη μηχανική τού Νεύτωνα τα αποσπάσματα τού Παρμενίδη; Ο Άγιος Βερνάρδος τού Dante επιβίωσε μέσα στον pater Seraphicus τού Goethe ή στο Ναπολέοντα τού David, που περνάει τη μεγάλη χαράδρα τών Άλπεων; Και ημπορεί κάποιος να πει ότι η σύγχρονη πολιτική επιστήμη, που τείνει να συνενώσει την ανθρώπινη ποικιλία σ’ένα γιγάντιο κοινωνικό άτομο, συμπορεύεται αντίδρομα προς τη σύγχρονη φυσική επιστήμη, που εδιάσπασε την άτομη ύλη σε μια άπειρη ποικιλία συνεπειών και δυνάμεων; Εν τέλει φαίνεται απίθανο να βρυκολάκιασε πάλι η pax romana σαν pax sovietica ή pax americana. Μόνο ο Απολλώνιος ο Τυανέας, ο τερατοποιός αγύρτης, έλεγε εμπιστευτικά ότι η παρουσία του επί γης αποτελεί την ξανασάρκωση τού Πυθαγόρα.
Μία ερμηνευτική ψηλάφηση τών συνιστωσών τού κλασσικού και τού ευρωπαϊκού, αδρή και σύντομη και στο βαθμό που την επιτρέπει η οικονομία τής παρέκβασης πάνω σ’ένα ξένο θέμα, ημπορεί ίσως να παραμερίσει ορισμένες απορίες και να εξηγήσει μερικές παραδοξότητες.
Είναι γνωστό ότι την αφόρμησή τους για τις διονυσιακές παραστάσεις οι έλληνες τις έλαβαν από τη φύση. Ακριβέστερα από την αόρατη όψη τής φύσης, από την παρουσία δηλαδή και τη λειτουργική τών δυνάμεων εκείνων, που όντας πέρα από το επίπεδο τής μορφής κρύβονται μέσα στις απρόσιτες στοιβάδες τής ύλης. Τέτοιες δυνάμεις είναι λ.χ. οι αιτίες που δημιουργούν την ποικιλία τών μορφών, τη μεταμόρφωση τής ποικιλίας, την τάξη τής μεταμόρφωσης και την αϊδιότητα τής τάξης. Με μια λέξη πηγή τού διονυσιακού πνεύματος είναι όλες οι αιτίες, όσες αποτελούν το λόγο τής μεταβολής και τής μονιμότητας τών όψεων, που λαβαίνει κάθε φορά η ύλη, καθώς σχηματίζει την εικόνα τού κόσμου.
Τα βασικά γνωρίσματα τού Διόνυσου – τα θαύματα και οι μαγγανείες, η εξαφνική εμφάνιση και εξαφάνιση, οι τακτές περιοδείες στις χώρες, ο θίασος τής δαιμονικής περιστοίχισης, η μανιακή θωπεία, η στιλπνή όρχηση, το τιγρελαφικό, τα άσπιλα όργια, η εύφορη διάθεση και το βρυαρό βύθισμα στη θρόηση τού μουσικού βυθού, ο κίνδυνος τής υποταγής και η ασφάλεια τής αστασίας, ο κισσός που ανεβαίνει πράσινος στα ξερά δέντρα όπως η αόρατη άνοιξη τρέφεται από τη σάρκα τού θνήσκοντα χειμώνα, το εύφλεκτο κλήμα με την αλχημική του φλέβα και την συνειδητή επίβαση στο ονειρικό, και τέλος το σπάραγμα τού ίδιου τού σώματος από τη μέθη που το ξαναγεννά – αποτελούν τα περιεχόμενα μιας συμβολικής, που περιγράφει μουσικά ολόκληρο τον οίστρο τής δημιουργίας, ο οποίος βυσσοδομεί μέσα στο κοσμογονικό κύτταρο τής ύλης.
Αυτή η εικόνα τών διονυσιακών γνωρισμάτων, που απηχεί την ασπαίρουσα ορμή τού κοσμικού βάθους, συμπληρώνεται εμψυχωτικά με το ζωοποιό κρούσμα τής ενανθρώπησης. Με τον εμποτισμό της δηλαδή από τη λαχτάρα και τη φρίκη τής ανθρώπινης μετοχής. Η ανθρώπινη φύση με τον περιορισμό τού νου και τών αισθήσεων και την αμετρία τής φαντασίας και τών ορμών εισβάλλοντας στον κυκεώνα τού φυσικού πλάσματος χάνεται θολωμένη σ’ένα ασυνείκαστο βάθος παλμών, για να ξαναβρεί εκεί ψηλαφητά τις ρίζες τών αρχών της. Το διονυσιακό πνεύμα διασπά την κρούστα τής νάρκης και εισέρχεται στο ονειρικό παραλήρημα τής αφύπνισης, μόνον όταν ενεργοποιηθεί ο δεσμός ανθρώπου και φύσης, όταν συντονισθούν δηλαδή σ’ένα επίπεδο «διαστρικής επαφής» τα σήματα τής ανθρώπινης έκπληξης με το νεύμα τής κοσμικής ηρεμίας. Τότε αναγνωρίζεται η κυριαρχία τής φύσης στον άνθρωπο και η μετοχή τού ανθρώπου στη φύση, τής οποίας ο λειτουργικός ρυθμός γίνεται οδοδείκτης στον πρακτικό του τρόπο.
Ο Διόνυσος είναι θεός με την έννοια ότι συμποσοί και συνεφέλκει στην τελεστική του τροχιά, στην Τελετή του, όλες τις οργανικές στρατιές, που θεραπεύουν το δράμα τής ύλης, δορυφορούν δηλαδή το μυστήριο τής οργανικής της ποιότητας. Σ’αυτή τη δυναμική ιδέα οφείλεται και η ορισμένη παραστατική ιδιαιτερότητα τού διονυσιακού πνεύματος: Η ροή και η μεταμόρφωση, το χασματικό και ο κίνδυνος, το ονειρώδες και το πριαπικό, ο φρικιασμός και η μεταρσίωση, η ηδονική τελετουργία τού σπαραγμού και η μέθη, ο ίλιγγος και η μουσική ενόραση τών επαναληπτικών εκστάσεων.
Όπως για τις διονυσιακές έτσι και για τις απολλώνιες παραστάσεις τροφός τών ελλήνων υπήρξε η φύση. Ακριβέστερα εδώ πρόκειται για αντιδράσεις στα ερεθίσματα ενός ξάστερου αμφιβληστροειδή. Το απολλώνειο πνεύμα αποτελεί την εικόνα μιας πλαστικής ερμηνείας, που προήλθε από το γαληνό σύνολο τής επιφάνειας τών ορατών και τών φαινομένων. Τη μουσική διοίκηση δηλαδή που εποπτεύει μέσα σ’ένα κλίμα εμπιστοσύνης και αυστηρής χαλάρωσης την κατηγορία τής μορφής. Ο Απόλλωνας συμβολίζει τον τόκο τής μορφής, κατά τον τρόπο που ο Διόνυσος συμβολίζει τις ωδίνες τής ύλης. Γι’ αυτό και όλα του τα γνωρίσματα είναι τα συνοδά και τα παρεπόμενα τής ημέρας και τού φωτός. Ούτε καν παραχώρηση στην υποβολή τής σελήνης, που είναι βέβαια σημείο τού στρογγύλου και τού φανερού, αλλά συναγροικιέται οργανικά με το αλάφιασμα τής σκιάς και τη γητειά τής νύχτας. Αρκεί ότι η Άρτεμη είναι ομογάλακτη και δίδυμη αδελφή του.
Σε αντίθεση με τη δύναμη, που αποτελεί το τελικό αίτιο τής διονυσιακής ύλης, η ενέργεια είναι το πρώτο κινούν τής απολλώνειας μορφής. Το γεγονός ότι η σημασία τής μορφής φτάνει να υψωθεί και να αποθέσει τη συμβολική της σήμανση στο πρόσωπο ενός θεού οφείλεται στη σπουδαιότητα τής ενέργειας και τού εντελεχειακού της σύνδρομου. Η ενέργεια νοηματοδοτεί και καταξιώνει ολόκληρο το περιούσιο πλήρωμα και τη συναρτησιακή πλησμονή τής μορφής. Η κατηγορία τής μορφής, με την οποία επενδύει η ύλη το άπειρο δυναμικό της κοίτασμα, εμφανίζεται στη φύση με τούς τρόπους τής στατικότητας, τής σαφήνειας και τής ισορροπίας. Γι’ αυτό και τα βασικά γνωρίσματα τού Απόλλωνα – η αυτάρκεια τής γραμμής και η λιτή συμμετρία τών σχημάτων, η σύντονη ταλάντωση τών μεταβολών, η μεταστοιχείωση τού βάρους στο πλαστικό αλάφρωμα, η χάρη τής ιωνικής ευκρασίας, η διαύγεια τής πυκνότητας και η έμμονη διάκριση τής ηρεμίας – συνοψίζονται στην ενάργεια και στην αποκαλυπτική ανάταση, που συνοδεύουν το φως τού ήλιου, καθώς και στο ηλύσιο συναίσθημα τής γαλήνης, που γεννιέται από το μουσικό λίκνισμα τής αρμονίας τού κόσμου.
Το βαθύτερο νόημα τού απολλώνειου πηγάζει από την κοσμική αποκαλυπτικότητα, από μια σταθερή κατάσταση υλοφάνειας, η οποία προσανατολίζει τον ανθρώπινο νου στη λεπτομέρεια και τα στοιχεία. Το απολλώνειο αντίθετα προς το διονυσιακό, ευεπίφορο στην ανάλυση και κλητικό στην ακριβολογία, οδήγησε τον άνθρωπο από το θαυμασμό τής θέασης στην περιέργεια τής θεωρίας, από το ποιητικό βίωμα στην επιστημονική εντύπωση. Η γνώμη τού Nietzsche ότι ο Σωκράτης ίδρυσε την επιστήμη εκεί που έθαψε την τραγωδία, ευρίσκει την ορισμένη ερμηνευτική της δικαίωση στην αντίληψη ότι ο Σωκράτης αποτελεί το κρούσμα τής μετάβασης από το διονυσιακό στο απολλώνειο πνεύμα, την πρώτη δηλαδή συνειδητή διαπήδηση τού ανθρώπου από το δέος απέναντι στο μυστήριο τής ύλης, στο χρέος απέναντι στο φως τής μορφής.
Εν τούτοις το απολλώνειο δεν πρέπει να υπολαμβάνεται σαν απόλυτη διάκριση τής ενέργειας από τη δύναμη, σαν θρίαμβος τής μορφής απάνου στο θάνατο τής ύλης. Εκτός από τον δήλιο Απόλλωνα που «δηλοί» υπάρχει και ο πύθιος που «πυθιάζει», εμπιστεύεται δηλαδή το μαντικό νόημα και τη μουσική σημασία τού λόγου του στη μνήμη τού Πύθωνα, τού φιδιού, που εσυμβόλιζε την ύλη και το σκότωσε στούς Δελφούς. Άλλωστε και ο δεσμός τού Σωκράτη με τα εξωλογικά στοιχεία, όπως η άγνοια, το δαιμόνιο και ο φιλοσοφικός μύθος, - δεσμός πραγματικός που τη συμβολική του χροιά οι έλληνες την έδωσαν με την ιδιαίτερη εύνοια στο Σωκράτη τού δελφικού και όχι τού δήλιου Απόλλωνα – φανερώνει ότι το απολλώνειο πνεύμα, εάν προσβλέπει πάντα στη μορφή, δεν παραβλέπει ποτέ την ύλη. Ο Απόλλωνας δεν είναι ο φονιάς τού Διόνυσου. Κι αν σκοτώνει το φίδι του δεν αρνιέται τη μουσική του. Με το θάνατο τού φιδιού το διονυσιακό σκήπτρο μεταμορφώνεται στην απολλώνεια λύρα. Και οι δύο είχαν μητέρα θνητή, τη σχέση τους δηλαδή με την προσιτή στον άνθρωπο υλομορφία τού όντος, και πατέρα το Δία, τη σχέση τους δηλαδή με το απρόσιτο στον άνθρωπο μυστικό τής υλομορφίας.
Το κλασσικό πνεύμα είναι το αγλαό δημιούργημα τής σύνθεσης τού διονυσιακού και τού απολλώνειου. Είναι ένας τρόπος ζωής τού ανθρώπου απάνου στη γραμμή, που συναντιέται η ύλη και η μορφή και γεννάει τη φύση, τη ζωή δηλαδή τού κόσμου. Το κλασσικό πνεύμα ξεπηδάει από την επίπονη σύμπλεξη, από την άφραστη συγκαταλλαγή τού ηρακλείτειου γίγνεσθαι και τού παρμενίδειου Είναι. Η φιλοσοφία τής ζωής τού Ηράκλειτου ανταποκρίνεται θεωρητικά στην ιδέα τής διονυσιακής μεταμόρφωσης. Η φιλοσοφία τής στάσης τού Παρμενίδη ανταποκρίνεται θεωρητικά στην ιδέα τής απολλώνειας αγλαΐας.
Το κλασσικό πνεύμα προϋποθέτει την ενότητα τού κόσμου, αναγνωρίζει την ατομία τής ύλης και δεν προχωρεί στη διάσπαση τής φυσικής συνοχής. Το προσωκρατικό άτομο τής ύλης δια-τηρεί και δια-σώζει το δεσμό τής δύναμης και τής ενέργειας. Απάνου σ’αυτό το δεσμό στηρίζεται ολόκληρο το νόημα τού προσωκρατικού στοχασμού. Αποτέλεσμα αυτής τής πρόνοιας είναι ότι η σχέση ανθρώπου και φύσης είναι οργανική. Στον προσωκρατικό αιώνα η θεωρητική διατύπωση αυτής τής οργανικότητας εκφράζεται με τη λέξη φιλοσοφία, παρότι οι προσωκρατικοί δεν χρησιμοποιούν αυτή τη λέξη. Αργότερα η χαλάρωση τής οργανικής σχέσης ανθρώπου και φύσης θα μεταβάλει τη φιλοσοφία σε επιστήμη, και σήμερα η ολοκληρωτική της εξαφάνιση θα την μετατρέψει σε επιστημολογία.
Το κλασσικό πνεύμα αναγνωρίζοντας την ατομία τής ύλης αφήνει ανοικτό το ερώτημα περί τού όντος. Δεν αναζητεί δηλαδή την αλήθεια ούτε μέσα στη νομοτέλεια τής μορφής, στη μοντέρνα νευτώνεια σύλληψη, ούτε μέσα στην απροσδιοριστία τής ύλης, στη μοντέρνα κβαντική σύλληψη, αλλ’ ανάμεσα στη νομοτέλεια και στην απροσδιοριστία. Ανάμεσα δηλαδή στο γενεσιουργό και σωτήριο τρίτο, που αποτελεί το μεταξύ τής ύλης και τής μορφής, τής δύναμης και τής ενέργειας. Ο προσανατολισμός σ’αυτή τή γραμμή τής επίπονης μεσότητας εξηγεί, τι σημαίνει ότι το κλασσικό πνεύμα δεν κλείνει το ερώτημα περί τού όντος: Ότι ο άνθρωπος δηλαδή είναι σταθερά εκτεθειμένος ανάμεσα στη γνώση και στην άγνοια, στην ελπίδα και στην απελπισία, στην ασφάλεια και στον κίνδυνο, στη χαρά και στη λύπη, στην ύπαρξη και στην ανυπαρξία. Η ορισμένη ηθική που δημιουργεί, στηρίζεται στο σταθερό διάλογο τής πράξης τού ανθρώπου με τον πόνο τού κόσμου.
Το κλασσικό πνεύμα στην ηθική τού ανθρώπου διαβάζει αναγραμματισμένη τη δικαιοσύνη τής φύσης. Εάν ο Ηράκλειτος περισυλλέγει την έννοια τής Δίκης από τη φυσική τάξη, ο Αισχύλος την αντλεί από την ανθρώπινη συμπεριφορά. Απάνου στο έδαφος αυτής τής ηθικής αναβλάστησε η σολώνεια δημοκρατία, στη διάρκεια τής οποίας οι άνθρωποι έζησαν μέσα στην κοινότητα με τη φυσικότητα και τη διάκριση, με την αφέλεια και την πλησμονή και την ευκοσμία, με τη χάρη και με το νόημα, που ζει τη ζωή του ένα περιβόλι στις ώρες τού Μάη ή ένα σμήνος αστεριών στον ουρανό. Ακέραιη τη φυσική της κράση η σολώνεια δημοκρατία την εφανέρωσε στα Μηδικά, γιατί τότε αποδείχθηκε και πειραματικά ότι το ήθος τού ανθρώπου είχε ταυτισθεί με το νόμο τής φύσης. Οι έλληνες και όχι ο Ελλήσποντος ετιμώρησαν τον Ξέρξη, το ήθος τους δηλαδή που ήταν όμοιο με την τάξη τού Ελλήσποντου.
Το κλασσικό πνεύμα άρχισε με τον Όμηρο. Στον Οδυσσέα ενσαρκώνεται ο αιώνιος άνθρωπος, που συντόνισε την πράξη του με τον αιώνιο ρυθμό. Η ζωή τού Οδυσσέα είναι η ανθρώπινη κίνηση απάνου στην ασύλληπτη εφαπτομένη τής ύλης και τής μορφής. Μέσα στη χειροποίητη σχεδία του έχουν αποθέσει τις συνταγές και τα φάρμακα, τα εργαλεία, τα όπλα και τα σκεύη τους όλες οι θρησκείες, οι φιλοσοφίες και οι τέχνες. Ο Οδυσσέας είναι ο άνθρωπος, που όλα τα γνώρισε και όλα τα δοκίμασε. Και τη δύναμη τής μουσικής την ενίκησε σαν τον Απόλλωνα και στον ασφοδελό λειμώνα κατέβηκε σαν το νεκρό Διόνυσο, και με τη θεά κοιμήθηκε νύχτες και νύχτες, και την αθανασία που τούταξαν την κλώτσησε κλαίγοντας. Κάθε φορά που νίκαγε κι ένα καινούργιο τέρας, επιβεβαίωνε τη διαίσθησή του ότι τραβάει σωστά τον ανθρώπινο δρόμο, ότι έσωσε πάλι να μη γκρεμισθεί από τη νοητή γραμμή τής ακμής όπως οι σύντροφοί του, που ένας – ένας γλιστρώντας στη γοητεία τής απόκλισης ξεπέφτανε από άνθρωποι σε βοσκήματα. Η επιστροφή στην Ιθάκη ήταν αξεδιάλυτα δεμένη με την ανάγκη να μείνει άνθρωπος. Και για να μείνει άνθρωπος, έπρεπε να ξεφύγει από όλα τα φίλτρα τής Κίρκης, τα καλέσματα δηλαδή προς το ζώο, που κάθε φορά πηδούσαν μπροστά του με αλλαγμένη όψη. Το βαθύτερο νόημα τού νόστου δεν βρίσκεται στο ότι ο ήρωας ποθεί να εύρει την Ιθάκη, αλλά στο ότι λαχταράει να μη χάσει τον εαυτό του. Το φθάσιμο στην Ιθάκη σημαίνει ότι έμεινε ως το τέλος άνθρωπος. Τίποτ’ άλλο δεν είχε κι ούτε χρειαζόταν να κάμει. Γι’ αυτό και η εκδοχή, ότι άφησε πάλι βαρυεστημένος το νησί και ξαναρίχθηκε στις θάλασσες, σε καμμία περίπτωση δεν ημπορεί νάχει κλασσική προέλευση. Ο γυρισμός τού Οδυσσέα φανερώνει ότι το κλασσικό πνεύμα στην τελική του μαρτυρία καταφάσκει τη ζωή. Ο άνθρωπος δικαιώνεται σίγουρα, αβίαστα και απλά. Πράγμα που δεν συμβαίνει με το ευρωπαϊκό πνεύμα, όπως ημπορεί να δείξει μια σπουδή τού Faust, που αποτελεί το αντίστοιχο τού Οδυσσέα μέσα στο ευρωπαϊκό πνεύμα.
Το κλασσικό πνεύμα ετελείωσε με τον Παρθενώνα, το ναό τής Αθηνάς. Η Αθηνά για τούς έλληνες ήταν η προστάτιδα τής σοφίας αλλά και η υπέρμαχος τού Οδυσσέα. Εν όσω ζούσε μέσα στην ψυχή τού ανθρώπου, δαιμόνια, αεικίνητη, φροντιστική, οδηγήτρια και πολύτροπη, είχε για ναό της τον ίδιο τον Οδυσσέα. Όταν όμως στην περίκλεια εποχή ο κλασσικός άνθρωπος ξέφυγε με μια ενθουσιασμένη ιαχή κατρακύλας από τη γραμμή τής ακμής, ο Οδυσσέας πέθανε. Εκαταβούλιαξε μέσα στο ανώνυμο σμάρι τών συντρόφων. Εκείνη την ώρα ήταν φυσικό η ψυχή τής Αθηνάς, που ζούσε μέσα του, η σοφία τού κλασσικού πνεύματος, να ζητήσει το ναό που θα σκέπαζε το σεπτό σκήνωμά της. Ήταν λοιπόν ανάγκη αδήριτη, αίτημα γεωμετρικό, το ναό να τον χτίσει ο Περικλής, κι ο ναός να γίνει το ωραιότερο μνημείο τού κλασσικού κόσμου. Σύμβολο ατελεύτητου θανάτου, αφού αιώνια ήταν και η ζωή που σκέπασε. Στα δύο αετώματα τού Παρθενώνα οι συνιστώσες τού διονυσιακού και τού απολλώνειου ανερχόμενες ήρεμα απολήγουν σε μίαν ακμή. Εάν συλ-λογισθεί κανείς τη δυναμική ένταση, που κρύβει αυτό το μορφικό σχήμα, τότε το αέτωμα μεταβάλλεται αυτόματα σ’ένα τανυσμένο τόξο, όμοιο με το τόξο τού Ηράκλειτου, το οποίο ο εφέσιος σοφός διασκέδαζε να το ονομάζει άλλοτε ζωή (βίος), και άλλοτε θάνατο (βιός). Ποιος ξεύρει, αν αυτό το τόξο η θεωρία τού Ηράκλειτου δεν το δανείσθηκε από την πράξη τού Ηρακλή!
Την ακμή τού κλασσικού πνεύματος, που βρήκε τη φοβερή της έκφραση απάνου στο μνήμα τού θανάτου, στα αετώματα τού Παρθενώνα, αγωνίστηκε να την ξαναπαραστήσει ζωντανεμένη η ακμή τής ποίησης τού Σολωμού. Σε μια εποχή που ο Παρθενώνας είναι ερείπιο. Και οι ανθρώπινες μορφές που στόλιζαν τα αετώματα κατασυντριμμένες. Ούτε ο Σολωμός εγνώριζε συνειδητά, τι δαιμόνιζε την ποιητική του ορμή, ούτε ο αιώνας του ημπορούσε να συγ-χωρέσει τέτοια δαιμόνια. Εάν είχε συμβεί το απίθανο και ανυπόθετο φαινόμενο να αφήσει ακέραιο ποιητικό έργο, και όχι τα Fragmenta που άφησε, τότε η αξία αυτού τού έργου θα ήταν όση και η αξία μιας ολικής αναπαράστασης τού Παρθενώνα μέσα στην κορνίζα. Τα Fragmenta έχουν το νόημα τής αποδεικτικής μαρτυρίας ότι το έργο τού Σολωμού είναι πρωτότυπο κλασσικά, όχι ευρωπαϊκά. Για να το μελετήσει ή να το προσκυνήσει κανείς, εκείνο που χρειάζεται πρώτιστα, είναι ένα εισιτήριο ημερήσιας ή νυκτερινής επίσκεψης στην Ακρόπολη.

Είναι η ιστορική πρωτεύουσα της Καταλονίας και η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ισπανίας μετά την Μαδρίτη. Το λιμάνι της είναι από τα σπουδαιότερα της Μεσόγειου. Η πόλη εξαιρετικά όμορφη με εντυπωσιακή αρχιτεκτονική κληρονομιά που περιλαμβάνει την Γοτθική συνοικία με τον Καθεδρικό Ναό, το παλιό Δημαρχείο και το υπέροχο Παλάτι της Αρχιεπισκοπής. Η Βαρκελώνη φημίζεται επίσης και για την μοντέρνα αρχιτεκτονική του Αντόνιο Γκαουντί, ο οποίος έκανε παγκόσμια γνωστή την πόλη της Βαρκελώνης με τα ευφυή και πρωτότυπα έργα του, όπως η Σακράδα Φαμίλια (Ιερή Οικογένεια), το Πάρκο Γκουέλ και άλλα κτίρια στο κέντρο της Βαρκελώνης. Όλα αυτά έχουν θεωρηθεί σαν μια παγκόσμια κληρονομιά από την UNESCO. Επίσης η Βαρκελώνη έχει πολλά μουσεία, δύο εκ των οποίων είναι εξαιρετικής σημασίας όπως το Μουσείο του Πικάσο και η Εθνική Πινακοθήκη Τέχνης της Καταλονίας.

Πια ειναι η γνωμη σας  και τι ειναι το σημειο G.
Περιμενο τις  αποψεις σας.

ΣΠΑΖΟΚΕΦΑΛΙΕΣ

ΕΝΑ ΓΑΤΑΚΙ ΕΠΕΣΕ ΣΕ ΕΝΑ ΠΗΓΑΔΙ ΒΑΘΟΥΣ 10 ΜΕΤΡΩΝ. ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΑΝΕΒΑΙΝΕ 3 ΜΕΤΡΑ, ΑΛΛΑ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΓΡΙΣΤΡΟΥΣΕ ΠΙΣΩ 2 ΜΕΤΡΑ. ΣΕ ΠΟΣΕΣ ΜΕΡΕΣ ΒΓΗΚΕ ΤΟ ΓΑΤΑΚΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΗΓΑΔΙ;

Avro 720 Mirage Ford GT – Μόλις 10 αντίτυπα!


Η βρετανική εταιρεία “Avro Motor Cars” ένωσε της δυνάμεις της με τη Roush Technologies για τη δημιουργία μιας συλλεκτικής έκδοσης του supercar της Ford, του GT, που θα παραχθεί σε μόλις 10 αριθμημένα αντίτυπα. Το Avro 720 Mirage Ford GT φέρει μια σειρά από βελτιώσεις, η σημαντικότερη από τις οποίες αφορά το V8 κινητήρα που αποδίδει πλέον 720 ίππους και, το σημαντικότερο, 83,1 kgm ροπής. Αν και η Avro δεν έχει δώσει ακόμα στη δημοσιότητα επακριβή νούμερα επιδόσεων, τόνισε ότι η τελική του συλλεκτικού GT ξεπερνά τα 354 km/h. Εκτός από το μοτέρ, ανάλογες βελτιώσεις δέχθηκαν η ανάρτηση και το σύστημα πέδησης. Σε ό,τι αφορά την εμφάνιση, το Avro 720 Mirage Ford GT διατίθεται αποκλειστικά σε σκούρο πορτοκαλί χρώμα που συνδυάζεται με μαύρες λεπτομέρειες και ζάντες αλουμινίου. Επιπλέον, η Avro αφαίρεσε τον πίσω προφυλακτήρα για εξοικονόμηση βάρους.

Γελάσατε ή μήπως όχι; Aπό τι εξαρτάται το χιούμορ; Γιατί δε διασκεδάζουν όλοι με τα ίδια πράγματα; Iστορίες, θεωρίες και μελέτες για τους λόγους που γελάμε. ...

Ο βουλευτής του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς Α΄Θεσσαλονίκης Τάσος Κουράκης με αφορμή τα όσα διαδραματίζονται στο Υπουργείο Πολιτισμού δήλωσε τα εξής:

Οι παρεμβάσεις του Υπουργείου Πολιτισμού και ιδιαίτερα του μέχρι πρότινος Γεν. Γραμματέα κ. Ζαχόπουλου, ήταν καταστρεπτικές για την πόλη. Συγκεκριμένα:

Έχετε προσέξει πόσο πιο εύκολη είναι η ζωή μας τις άγιες αυτές μέρες του Πάσχα, των Χριστουγέννων και άλλων αργιών που η πόλη αδειάζει και μόνο οι απόκληροι μένουμε εδώ να τη χαζεύουμε;

Εσεις που θα κανετε Πάσχα?

Δίδαγμα (για άντρες)

Μια φορά κι έναν καιρό, μετά από σκληρή μάχη, ο βασιλιάς Αρθούρος πιάστηκε αιχμάλωτος από το στρατό ενός γειτονικού βασιλείου. Ο βασιλιάς, αναγνωρίζοντας τις ικανότητες και την ηγετική φυσιογνωμία του Αρθούρου, αποφάσισε να του θέσει το εξής ερώτημα, το οποίο θα πρέπει να απαντήσει για να τον αφήσει ελεύθερο:

“Τί θέλουν οι γυναίκες?”

Του έδωσε μάλιστα ένα χρόνο προθεσμία για να μπορέσει να βρει την απάντηση. Έτσι ο βασιλιάς Αρθούρος γύρισε στο βασίλειό του και άρχισε να ψάχνει την απάντηση για να σώσει τη ζωή του. Ρώτησε τους πάντες. Τη πριγκίπισσα, τις πόρνες, τις γυναίκες της αυλής, τους σοφούς, τους ιερείς. Τίποτα. Κανείς δε μπορούσε να δώσει την απάντηση στο βασιλιά. Όσο περνούσε ο καιρός, τόσο αυτός απογοητευόταν. Πλησίαζε ο καιρός που έπρεπε να δώσει την απάντηση, κι όμως δεν την είχε.

Κάποιος τότε του είπε ότι υπήρχε μία μάγισσα, η οποία θα μπορούσε να του απαντήσει, όμως ζητούσε παράλογες αποζημιώσεις για τις υπηρεσίες της. Ο βασιλιάς αναθάρρυσε και πήγε να τη βρει. Όταν την είδε, αυτό που αντίκρυσε ήταν μια γριά γυναίκα, πολύ άσχημη, με στραβή μύτη, άσπρα μαλλιά, καμπούρα και ένα στόμα χωρίς δόντια. Της ζήτησε βοήθεια και αυτή προθυμοποιήθηκε να τον βοηθήσει με μια μόνο απαίτηση: Να παντρευτεί τον Gawain, ο οποίος ήταν ο πιο γενναίος Ιππότης της Στρογγυλής Τραπέζης.

Ο Gawain ήταν ο καλύτερος φίλος του βασιλιά και έτσι αρνήθηκε να θυσιάσει το φίλο του για τη ζωή του. Μετά όμως από προτροπή του ίδιου του Gawain, ο βασιλιάς δέχτηκε τη βοήθεια της γριάς μάγισσας. Έτσι η γριά έδωσε την απάντηση στον Αρθούρο:

“Η γυναίκα θέλει να είναι αφέντης της ζωής της!”

Όταν το είπε αυτό ο Αρθούρος στο ξένο βασιλιά, αυτός αμέσως του χάρισε τη ζωή αναγνωρίζοντας τη σοφία των λέξεων που είχε πει η γριά. Ο Αρθούρος χάρηκε από τη μία που έσωσε τη ζωή του, όμως από την άλλη στενοχωριόταν για τη ζωή του φίλου, ο οποίος είχε να αντιμετωπίσει μια γυναίκα, η οποία ήταν κακάσχημη, ρευόταν μπροστά σε όλους και έκανε κι άλλες χυδαίες πράξεις και ήχους συνεχώς.

Έτσι στο πρώτο βράδυ του γάμου ο Gawain φοβισμένος πήγε στο δωμάτιο, όπου αντίκρυσε μια πανέμορφη γυναίκα, ημίγυμνη, να τον περιμένει στο κρεβάτι. Ο Gawain τα έχασε και τη ρώτησε τί είχε συμβεί. Αυτή του είπε ότι επειδή ήταν καλός και ευγενικός μαζί της, τη μέρα θα είναι άσχημη και το βράδυ πανέμορφη. Όμως του έδωσε την ελευθερία να διαλέξει ποια μορφή θα είχε τη μέρα και ποια τη νύχτα.

Ο Gawain σκεφτόταν:

“Τί είναι καλύτερο μια γυναίκα που όλοι εκτιμούν τη μέρα, αλλά μια άσχημη παρουσία στο κρεβάτι μου, ή μια άσχημη γυναίκα δίχως τρόπους που θα παρεξηγούν όλοι οι φίλοι και οι γνωστοί, αλλά μια υπέροχη ύπαρξη για να περνάω τα βράδια μου???”

Εσείς τί θα διαλέγατε?

Το ωραίο είναι για να θαυμάζεται... από όλες τις ηλικίες.



Φέτος η μόδα προστάζει μίνι και μάλιστα καυτό, όπως στη δεκαετία του '80 που οι γυναίκες αποκάλυπταν χωρίς κόμπλεξ και ντροπές τα πόδια τους.
 


    Στην εβδομάδα μόδας που πραγματοποιήθηκε στο Μιλάνο οι σχεδιαστές παρουσίασαν δημιουργίες με έντονες διαστημικές λάμψεις, έντονα χρώματα και μοτίβα της δεκαετίας του '80 και φυσικά πολύ κοντό μήκος σε φορέματα και φούστες. Γεωμετρικά σχέδια, έθνικ μοτίβα, κορσέδες είναι μερικά από τα στοιχεία που συνοδέυουν τις σούπερ μίνι δημιουργίες μόδας.



Το μίνι άλλωστε είναι αγαπημένο ρούχο για τις γυναίκες, αλλά και για τους άνδρες που θαυμάζουν πάντα τα γυναικεία καλλίγραμμα πόδια.



Φέτος λοιπόν οι σχεδιαστές μόδας προτείνουν σούπερ μίνι για τις κυρίες, παρουσιάζοντας στα νεφιλέ τους φορέματα και φούστες πολύ πάνω από το γόνατο που καλύπτουν μόνο τα... απαραίτητα!!!



Φυσικά το μίνι δεν είναι ένα εύκολο ρούχο, απαιτεί καλλίγραμμο σώμα και όμορφα πόδια που αποκαλύπτονται για να προκαλέσουν τα βλέμματα των ανδρών.

ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ στον Πειραιά, επί πλατείας, ενοικιάζεται

Αξιόπιστη δορυφορική πλοήγηση GPS



Το Dreamadrive 600 διαθέτει οθόνη αφής 3,5 ιντσών, υψηλής ευκρίνειας και φωτεινότητας ώστε ο χρήστης να μπορεί εύκολα να διακρίνει το χάρτη, ακόμα και σε χώρους με πολύ φως.
Με τη βοήθεια του εικονικού πληκτρολογίου, η επιλογή του προορισμού είναι εύκολη και άμεση.
Το Dreamadrive 600 συνοδεύεται από το software Destinator και χάρτη της NGI με τα πλέον ακριβή και ενημερωμένα δεδομένα, ώστε να σας καθοδηγεί σωστά στον προορισμό σας με φωνητικές οδηγίες στα ελληνικά.

Η οδική κάλυψη είναι υπερπλήρης με 90% κάλυψη του βασικού δικτύου και αναλυτική κάλυψη οδών σε 63 πόλεις, 170 δήμους και 40.000 σημεία ενδιαφέροντος σε όλη την Ελλάδα.

Η συσκευή είναι επαναφορτιζόμενη, διαθέτει SD card slot και εκτός από GPS είναι και ένα εύχρηστο media player.
Τέλος, παρέχει τη δυνατότητα συνεχούς και δωρεάν αναβάθμισης χαρτών, ώστε να αποτελεί πάντα τον πιο καλό συνοδηγό για το ταξίδι ή τις διαδρομές μέσα στην πόλη.

Ο Ανδρέας Γ. Παπανδρέου (5 Φεβρουαρίου 1919 – 23 Ιουνίου 1996) ήταν έλληνας πολιτικός, πρόεδρος και ιδρυτής του ΠΑΚ και αργότερα του ΠΑ.ΣΟ.Κ., του οποίου η ιδρυτική διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη συμπυκνώνεται στο τρίπτυχο «Εθνική Ανεξαρτησία - Λαϊκή Κυριαρχία - Κοινωνική Απελευθέρωση». Διατέλεσε πρωθυπουργός τις περιόδους 1981-1989 και 1993-1996. Ήταν γιος του επίσης πρώην πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου, ο οποίος ήταν γνωστός και ως «Γέρος της Δημοκρατίας». Μητέρα του ήταν η Σοφία Μινέικο.



Γεννήθηκε στην Χίο, όπου ο πατέρας του υπηρετούσε ως Νομάρχης, αλλά κρατούσε στενούς δεσμούς με την Αχαΐα και το Καλέντζι, το χωριό του πατέρα του, ο οποίος εκλεγόταν συνεχώς βουλευτής Αχαΐας. Άρχισε να σπουδάζει στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά το 1941, μετά τη σύλληψή του από το καθεστώς Μεταξά, αναχώρησε για τις Η.Π.Α. όπου συνέχισε τις σπουδές του. Υπηρέτησε ως εθελοντής στο Ναυτικό των ΗΠΑ, σαν νοσοκόμος. Το 1943 έγινε υφηγητής στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, το 1947 επίκουρος και στη συνέχεια τακτικός καθηγητής του Πανεπιστημίου της Μινεσότα και του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια (Berkeley), όπου και διετέλεσε πρόεδρος του Τμήματος Οικονομικής Επιστήμης. Παντρεύτηκε διαδοχικά με τη Χριστίνα Ρασιά, μια ελληνοαμερικανίδα ψυχίατρο, την Μαργαρίτα Τσαντ (με την οποία απέκτησε 4 παιδιά, τον Γιώργο (Πρόεδρος του Πασοκ και Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης), τη Σοφία, τον Νίκο και τον Ανδρίκο) και τη Δήμητρα Λιάνη. Εκτός γάμου γεννήθηκε το 1969 η κόρη του Αιμιλία Νίμπλουμ
Επέστρεψε οικογενειακώς στην Ελλάδα ερχόμενος το 1961,και, έπειτα από πρόταση του τότε πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή, ανέλαβε τη θέση του επικεφαλής του νεοσύστατου Κέντρου Οικονομικών Ερευνών και εργασθηκε ως σύμβουλος στην Τράπεζα της Ελλάδος.

Εκλέχτηκε βουλευτής για πρώτη φορά το 1964, με την Ένωση Κέντρου. Μετείχε στην κυβέρνηση του πατέρα του Γεωργίου Παπανδρέου, αρχικά ως υπουργός Προεδρίας και λίγο αργότερα ως αναπληρωτής υπουργός Συντονισμού. Παραιτήθηκε λίγο αργότερα μετά από πολλές πιέσεις άλλων τάσεων μέσα στο κόμμα και συσπείρωσε γύρω του τη λεγόμενη κεντροαριστερή πτέρυγα της Ένωσης Κέντρου. Στις 25 Απριλίου του 1965 γίνεται ξανά αναπληρωτής υπουργός Συντονισμού ενώ ένα μήνα αργότερα κατηγορήθηκε ως εμπνευστής και αρχηγός στην υπόθεση «ΑΣΠΙΔΑ».

Με το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου του 1967, ο Ανδρέας Παπανδρέου συλλαμβάνεται και αφήνεται ελεύθερος μετά από πιέσεις των Ηνωμένων Πολιτειών[2][3] το Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου. Στις 16 Ιανουαρίου του 1968 φεύγει από την χώρα και ιδρύει το Πανελλήνιο Απελευθερωτικό Κίνημα (Π.Α.Κ.), επικεφαλής του οποίου έδρασε αντιδικτατορικά σε πολλές δυτικές χώρες, και στο οποίο συσπειρώνονται πολλά από τα σημερινά γνωστά στελέχη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Έδρα του Π.Α.Κ. ήταν αρχικά η πρωτεύουσα της Σουηδίας,
Ο Ανδρέας Παπανδρέου αντιμετώπισε αρχικά με πολλή δυσπιστία τη Μεταπολίτευση της 24ης Ιουλίου 1974 και έλαβε την απόφαση να επιστρέψει στην Ελλάδα μόλις στα μέσα Αυγούστου. Αμέσως όμως δραστηριοποιήθηκε με αποτέλεσμα μέσα σε λίγες μόνο εβδομάδες να παρουσιάσει τις θέσεις του για την ίδρυση ενός νέου κόμματος. Στις 3 Σεπτεμβρίου του 1974, σε μία από τις αίθουσες του ξενοδοχείου «Kίνγκ Πάλας», ο Ανδρέας Παπανδρέου ανακοίνωσε την ίδρυση του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος με την γνωστή «Διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη» όπως έχει επικρατήσει να λέγεται από τότε. Η επιμέλεια της διακήρυξης είχε ανατεθεί από τον ίδιο τον Παπανδρέου στα ηγετικά στελέχη του Π.Α.Κ. Ιωάννη Ζαφειρόπουλο, σημερινό βουλευτή ν. Ηλείας, στον καθηγητή πανεπιστημίου Μανώλη Παπαθωμόπουλο και στον Δαμιανό Βασιλειάδη, ενώ ένα μεγάλο μέρος της διακήρυξης γράφτηκε από τον Κώστα Σημίτη. Παρόντες στην ανακοίνωση της διακήρυξης ήταν στελέχη του ΠΑΚ, αγωνιστές διωχθέντες από τη χούντα, νεολαίοι από την εξέγερση του Πολυτεχνείου και νεολαίοι της Γενιάς του 1-1-4. Στην διακήρυξη αναγράφονταν οι λόγοι ίδρυσης και οι βασικές θέσεις του κινήματος.