a33.gr

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ (κ ας μη πιστευω πια στα παραμυθια)

 

       κ σε οσους δε γνωριζω το ονομα τους...

....εχω την εντυπωση οτι εχουμε μια Στελλα εδω....

            την laurus aidini

             αν ναι σου ευχομαι χρονια πολλα καλα κ ευτυχισμενα!


            αν παλι κανω λαθος δε πειραζει

             κρατα τες τις ευχες κ ...τα λουλουδια....

...να προτεινω ενα παιχνιδι..

         να λεμε μια λεξουλα...μονο

         κ να σχηματιζουμε μια παροιμια....

         π.χ. λεω μια λεξουλα

         αλεπου

        και σχηματιζω τη παροιμια

        "οσα δε φτανει η αλεπου

         τα κανει κρεμασταρια"

         και βαζω λοιπον μια λεξη

         ΝΥΧΤΑ

....εγω θελω να κυριολεκτισω κ στις δυο λεξεις

         κ στον απολογισμο κ στο 2012

         ....θυμαμαι...ηταν μια μερα του μαρτη

           (αν θυμαμαι κ καλα γτ ου γαρ ερχεται μονο χιχι)

             που μπηκα εδω στον 33

             στο τσατ ....γτ εκει μονο μπορουσα να μπω....

             τους πρωτους που μιλησα ηταν ο κωστης...ο οικοδεσποτης

             κ ο μπετατζης

             εσυ  κωστη οφειλω να ομολογισω οτι με βοηθησες αρκετα

             γτ ημουν τοσο ατζαμου που δεν ηξερα τι σημαινει copy-paste xixixi

             οταν μου το ανεφερες πρωτη φορα δεν ηξερα τι ειναι αυτο

             κ βεβαια απο κει κ μετα οποτε σε πετυχαινα στο τσατ

             κ μεταξυ μας βεβαια οποτε σε εβλεπα κωστη εμπαινα επιτηδες

             γτ ολο κ σε ρωταγα κ εσυ ολο κ εφτυνες τον κορφο σου...χιχιχ θυμασαι???

              αλλα εγω δε σε παρεξηγουσα χιχι γτ κιεγω οταν βλεπω παπα-παπαδια μεχρι τωρα

              φτυνω τον κορφο μου χιχι

              αλλα τωρα εγινα expert!!!

              ακομα κ copy-paste εμαθα να κανω

              εχω παρει master λεμε...

              οκ κ εσυ μπετατζη μου μου εμαθες πολλα

              κ πιστευω να μην εφτυνες το κορφο σου χιχιχι

              εγω μπετατζη θα σε λεω γτ ετσι σε γνωρισα

              κ λυπαμαι πολυ που δεν μπορεις να εισαι ακομα ο μπετατζης.....

              με βοηθησες σε δυσκολη στιγμη της ζωης μου

              χωρις να το καταλαβεις

              οταν πεθανε η μητερα μου...

              κ μαζι σου εμαθα κατι

              πως η εμφανιση ξεγελα πολλες φορες χιχιχι

              δλδ τα λιγο.....παραπανισια κιλακια σου δε συμβαδιζουν

              καθολου με τη ψυχη σου

              ψυχη πουπουλου μεσα σε 100 + ουρες κιλακια χιχιχιχ

              παροτι θες να το παιζεις σκληρος

              κ θα σου πω κατι που στο εχω ξαναπει

              γιαλατζη μπετατζης εισαι....σμουατςςςςςςςςς

              θυμαμαι κατι γελια που καναμε στο τσατ

              με σενα κωστη κ με τον pikermiwn

              μεχρι δακρυων ή

              γιανα ειμαι πιο ειλικρινης εγω κατουριομουνα

              πακετα εχω παρει τα pampers

              αληθεια βρε κωστη που πηγε το τσατ κ δε το βρισκω?

              εχω φχαριστηθει κ κατι κρεμαλες με την pixie k katinaki

              αν κ εσυ pixie μερικες φορες πηγες να μου βγεις απο δεξια χιχιχ

              κ χωρις φλας αλλα οκ

              εισαι κ γυναικα βλεπεις οδηγος ...οπως θα ελεγες κιεσυ

              MEGA1 που σε παω πολυ γτ εισαι γυμνος απο προσποιηση κ καθωσπρεπισμο

              θυμαμαι κ κατι επεισοδιακους καυγαδες

              κ στη πιο καταλληλη στιγμη τσουπ κ εσυ rain

              με τις φοβερες ατακες σου....την καταλληλη στιγμη

              αληθεια γτ χαθηκες???

              κ εσυ νικο απομακρε που με γραπτα σου

              πολλες φορες σε αντιπαθισα

              γτ με εβαζες στη διαδικασια να σκεφτω......

              κακο ...πολυ κακο.....

              κ τη belladona που ειναι η μονη  -εκτος απο τον μπετατζη-

              που γνωρισα γτ εσυ κυριε κωστη κ πολλοι αλλοι μας τη φερατε τοτε

              κ δε σε γνωρισα...

              εσυ βεβαια εχασες....γτ στερηθηκες της ομορφιας μου...χιχιιχ


              τωρα δε ξερω αν ξεχασα καποιον

             

                      απο μικρη κρατουσα ημερολογιο

                      μεχρι κ τωρα κ ετσι εδω ο χωρος

                      με βοηθησε πολυ να εκτονωθω

                      κ βεβαια ευχαριστω το μπετατζη που ειναι παντα διπλα μου

                      κ στα καλα μου κ στα κακα μου...


                      Ουφφφφφφφφ

                       εφυγαν κ αυτες οι γιορτες

                      αντιο καταθλιψηηηηηηηηηηη

....χρονια πολλα σε μια καρδια

         γεματη καλωσυνη

         που η ζωη μονο χαρες

         αξιζει να της δινει!!!

...διαβασα καπου αυτο το κειμενο κ θα ηθελα να σας το παραθεσω...


   Μια μέρα του Γιάννη του Δενίσοβιτς...

Ο Γιάννης άρχισε την ημέρα του νωρίς βάζοντας το ξυπνητήρι του (MADE IN SWITCHERLAND) για τις 6 το πρωί...
Σηκώθηκε από το κρεβάτι του (MADE IN SWEDEN)
Έφτιαξε τον καφέ του (PRODUCED IN BRASIL)
Ξυρίστηκε με την ηλεκτρική του μηχανή (MADE IN GERMANY)
Έβαλε αποσμητικό (MADE IN BELGIUM)
Φόρεσε το πουκάμισό του (MADE IN TURKEY),
Τα jeans με φίρμα (MADE IN SRI LANKA)
Κάλτσες (MADE IN EGUPT)
Παπούτσια (MADE IN ITALY)
Έφτιαξε τα αυγά του στην καινούργια ηλεκτρική κουζίνα (MADE IN KOREA)
ΕΦΑΓΕ ΛΙΓΟ ΤΥΡΙ GOODA ΟΛΛΑΝΔΙΑΣ KAI ΜULNER ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΜΑΖΙ ΜΕ ΛΟΥΚΑΝΙΚΟ ΦΡΑΚΦΟΥΡΤΗΣ, ΚΑΙ ΤΟΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ, ΜΕΤΑ ΔΥΟ ΜΗΛΑ ΧΙΛΗΣ, ΕΝΑ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗΣ
Έριξε μία ματιά στο laptop του (MADE IN JAPAN)
Ήλεγξε τα emails του κοιτάζοντας συγχρόνως το ρολόι του (MADE IN TAIWAN).
Μετά κλείδωσε την πόρτα (MADE IN CANADA),
Ενεργοποίησε το συναγερμό (MADE IN USA)
Μπήκε στο αυτοκίνητό του (MADE IN SPAIN)
το γέμισε με βενζίνη (από SAUDI ARABIA)
και συνέχισε το ψάξιμο για μια καλή δουλειά στην ΕΛΛΑΔΑ.

Στο τέλος μιάς ακόμα άκαρπης και αποκαρδιωτικής προσπάθειας για εύρεση εργασίας, και αφού εκτύπωσε μερικά ακόμα αντίγραφα συστατικών επιστολών σε εκτυπωτή (made in MALAYSIA), ο Γιάννης αποφάσισε να ξεκουραστεί λίγο.
Έβαλε τις παντούφλες του (MADE IN BRAZIL),
Άνοιξε μια μπύρα (MADE IN ENGLAND)
Έφαγε μια μπριζόλα (PRODUCED IN BULGARIA)
Και άνοιξε την τηλεόραση (MADE IN INDONESIA).

Καθώς παρακολουθούσε τα ΤΟΥΡΚΙΚΑ σίριαλ προσπαθούσε να σκεφτεί τί φταίει και δεν μπορεί να βρει μιά δουλειά στην ΕΛΛΑΔΑ...
 
Αγνώστου "πατρός" κυκλοφορεί στο διαδίκτυο....
   




     ...κ ξαφνικα μελαγχολησα...

        γτ δυστυχως αυτη ειναι η πραγματικοτητα!

....ευχομαι σε ολους να περασετε καλα


             οπως ο καθενας το εννοει το ..καλα.....

Ποίημα του Γκίντερ Γκρας για την Ελλάδα
Tης Ξενιας Κουναλακη

Το ποίημα του Γερμανού συγγραφέα, Γκίντερ Γκρας, με τίτλο «Η Ντροπή της Ευρώπης» δημοσιεύεται σήμερα σε παγκόσμια αποκλειστικότητα στην «Καθημερινή», από κοινού με τη Sueddeutsche Zeitung. Χρησιμοποιώντας τη φόρμα αρχαιοελληνικής ωδής, ο νομπελίστας απευθύνεται στην Ευρώπη και την προειδοποιεί ότι κινδυνεύει με πνευματική πενία αν αποπέμψει από τις αγκάλες της τη χώρα που τη δημιούργησε. Με αναφορές στην Ιφιγένεια εν Ταύροις του Γκαίτε, τον μύθο της Αντιγόνης και το έργο του φιλέλληνα Γερμανού λυρικού ποιητή Χέλντερλιν ο Γκρας διατρέχει την ελληνική Ιστορία, από την αρχαιότητα ώς τη χούντα των συνταγματαρχών. Καταλήγει δε με την απειλή ότι «η απληστία των τραπεζών, των επιτρόπων και των εγκαθέτων τους» θα προκαλέσει τη μήνι των ίδιων των θεών. Δίχως την Ελλάδα η Ευρώπη θα είναι φτωχότερη, μία ήπειρος φθαρμένη και στερημένη από οποιαδήποτε πνευματικότητα.

«Η Ντροπή της Ευρώπης»

Στο χάος κοντά, γιατί δεν συμμορφώθηκε στις αγορές· κι Εσύ μακριά από τη Χώρα, που Σου χάρισε το λίκνο.

Οσα Εσύ με την ψυχή ζήτησες και νόμισες πως βρήκες, τώρα θα καταλυθούν, και θα εκτιμηθούν σαν σκουριασμένα παλιοσίδερα.

Σαν οφειλέτης διαπομπευμένος και γυμνός, υποφέρει μια Χώρα· κι Εσύ, αντί για το ευχαριστώ που της οφείλεις, προσφέρεις λόγια κενά.

Καταδικασμένη σε φτώχεια η Χώρα αυτή, που ο πλούτος της κοσμεί Μουσεία: η λεία που Εσύ φυλάττεις.

Αυτοί που με τη δύναμη των όπλων είχαν επιτεθεί στη Χώρα την ευλογημένη με νησιά, στον στρατιωτικό τους σάκο κουβαλούσαν τον Χέλντερλιν.

Ελάχιστα αποδεκτή Χώρα, όμως οι πραξικοπηματίες της, κάποτε, από Εσένα, ως σύμμαχοι έγιναν αποδεκτοί.

Χώρα χωρίς δικαιώματα, που η ισχυρογνώμονη εξουσία ολοένα και περισσότερο της σφίγγει το ζωνάρι.

Σ' Εσένα αντιστέκεται φορώντας μαύρα η Αντιγόνη, και σ' όλη τη Χώρα πένθος ντύνεται ο λαός, που Εσένα φιλοξένησε.

Ομως, έξω από τη Χώρα, του Κροίσου οι ακόλουθοι και οι όμοιοί του όλα όσα έχουν τη λάμψη του χρυσού στοιβάζουν στο δικό Σου θησαυροφυλάκιο.

Πιες επιτέλους, πιες! κραυγάζουν οι εγκάθετοι των Επιτρόπων· όμως ο Σωκράτης, με οργή Σου επιστρέφει το κύπελλο γεμάτο ώς επάνω.

Θα καταραστούν εν χορώ, ό,τι είναι δικό Σου οι θεοί, που τον Ολυμπό τους η δική Σου θέληση ζητάει ν' απαλλοτριώσει.

Στερημένη από πνεύμα, Εσύ θα φθαρείς χωρίς τη Χώρα, που το πνεύμα της, Εσένα, Ευρώπη, εδημιούργησε.

(Μετάφραση: Πατρίτσια Αδαμοπούλου)

.....απο την εφημεριδα capital (κ.στουπας)

    Πείραμα
 
Ένας καθηγητής οικονομικών σε ένα τοπικό κολλέγιο δήλωσε ότι δεν είχε αποτύχει ποτέ κάποιος σπουδαστής πριν, αλλά άφησε μεταξεταστέα πρόσφατα μια ολόκληρη τάξη.

Αυτή η τάξη επέμενε ότι ο σοσιαλισμός του Obama θα λειτουργούσε και ότι αν κανένας δεν ήταν φτωχός και κανένας δεν ήταν πλούσιος, το σύστημα θα λειτουργούσε ως ένας μεγάλος εξισωτής.

Ο καθηγητής έπειτα είπε «ο.κ., θα κάνουμε κι εμείς ένα πείραμα σε αυτήν την τάξη με το σχέδιο Obama». Όλοι οι βαθμοί στα γραπτά διαγωνίσματα θα υπολογίζονται κατά μέσο όρο και ο καθένας θα λάβει τον ίδιο βαθμό -έτσι κανένας δεν θα αποτύχει αλλά και κανένας δεν θα πάρει Α (άριστα)...

Μετά από το πρώτο τέστ, οι βαθμοί υπολογίστηκαν κατά μέσο όρο και ο καθένας πήρε ένα Β (λίαν καλώς). Οι σπουδαστές που μελέτησαν σκληρά στενοχωρήθηκαν και οι σπουδαστές που μελέτησαν λίγο ήταν ευτυχείς.

Καθώς το δεύτερο τέστ διεκπαιρεώθηκε, οι σπουδαστές που μελέτησαν ελάχιστα είχαν μελετήσει ακόμα λιγότερο και αυτοί που μελέτησαν σκληρά μελέτησαν λιγότερο. Ο δεύτερος μέσος όρος των διαγωνισμάτων ήταν ένα Γ (βάση)!

Μετά το τρίτο τέστ, ο μέσος όρος ήταν ένα Δ (κάτω από τη βάση). Κανένας δεν ήταν ευτυχής.

Καθώς τα τέστ προχωρούσαν, τα αποτελέσματα δεν βελτιώνονταν. Ξεσπούσαν μικροκαυγάδες, οι μαθητές κατηγορούσαν ο ένας τον άλλο και όλο αυτό το κακό κλίμα οδήγησε στο να μην διαβάζει κανένας για το όφελος του άλλου.

Προς μεγάλη τους έκπληξή, ΟΛΟΙ ΤΕΛΙΚΑ ΕΜΕΙΝΑΝ ΜΕΤΕΞΕΤΑΣΤΕΟΙ και ο καθηγητής τους είπε ότι ο σοσιαλισμός είναι καταδικασμένος να αποτύχει. Όταν η ανταμοιβή είναι μεγάλη, η προσπάθεια των ανθρώπων να πετύχουν είναι μεγάλη, αλλά όταν η κυβέρνηση παίρνει όλη την ανταμοιβή, κανένας δεν θα προσπαθήσει ή θα θελήσει να πετύχει. Δεν θα μπορούσε να είναι πιό απλό από αυτό.

Αυτές είναι ενδεχομένως οι 5 καλύτερες προτάσεις που θα διαβάσετε και είναι εφαρμόσιμες στο παραπάνω πείραμα:

1. Δεν μπορείς να οδηγήσεις τους φτωχούς σε ευημερία με το να θέσεις εκτός ευημερίας τους πλούσιους.

2. Για να λάβει οτιδήποτε ένα άτομο που δεν εργάζεται, πρέπει κάποιο άλλο άτομο να εργάζεται χωρίς να λαμβάνει.

3. Για να δώσει κάτι η κυβέρνηση σε κάποιον, πρέπει πρώτα να το στερήσεις από κάποιον άλλο.

4. Δεν μπορείτε να πολλαπλασιάσετε τον πλούτο διαιρώντας τον!

5. Όταν οι μισοί νομίζουν ότι δεν χρειάζεται να δουλέψουν γιατί θα τους φροντίσουν οι άλλοι μισοί, και όταν οι μισοί που δουλεύουν καταλάβουν ότι δεν χρειάζεται να προσπαθούν γιατί τον κόπο τους τον μοιράζονται με τους άλλους μισούς, τότε πλησιάζει η αρχή του τέλους για οποιοδήποτε έθνος.

Όσο απλό είναι να περιπλέξεις τα πράγματα, τόσο περίπλοκο είναι να τα απλοποιήσεις.

..ισορροπια ειναι ακινησια..

   ...ακινησια ειναι θανατος...

     κι εμενα αυτη η ακινησια στη πολιτικη σκηνη με τρομαζει....


    παραθετω ενα αρθρο του Κ.Στουπα που μου εκανδε ιδιαιτερη εντυπωση


   "1) Αυξάνονται οι  πιθανότητες  κατάρρευσης και δραχμής...

Υπάρχει μια παλιά ιστορία από τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο για  μια ομάδα Γάλλων στρατιωτών που χάθηκε στα βουνά και μετά από πολυήμερες προσπάθειες κατάφερε να διασωθεί και να ενωθεί με την μονάδα της.

Όταν τους ρώτησαν πως τα κατάφεραν, απάντησαν πως βρήκαν ένα παλιό χάρτη σε κάποιο σακίδιο και αφού τον διάβασαν προσανατολίστηκαν και ακολούθησαν την πορεία που σχεδίασαν...

Όταν ο διοικητής ζήτησε και έλαβε τα χάρτη, είδε πως αυτός δεν ήταν της περιοχής που είχε χαθεί η ομάδα, αλλά κάποιας περιοχής στις Άνδεις της Νοτίου Αμερικής...

Ένας έστω και λάθος χάρτης ενίοτε είναι ικανός να μας οδηγήσει σε διέξοδο, γιατί μας ωθεί να κάνουμε κάτι, που δεν θα το κάναμε αν δεν μας παρακινούσε η ελπίδα σωτηρίας που μας δίνει.


    ...ας κουνισει εστω κ ενα φυλαρακι....

    ...ας γινει κατι επιτελους...

    ...οι ανασες μας γιναν κραυγες...κ κανεις δε τις ακουει...

O ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙ.......η κριση των γαϊδαρων...
 


     Μια μέρα εμφανίστηκε σε ένα χωριό ένας άνδρας με γραβάτα. Ανέβηκε σε ένα παγκάκι και φώναξε σε όλο τον τοπικό πληθυσμό ότι θα αγόραζε όλα τα γαϊδούρια που θα του πήγαιναν, έναντι 100 ευρώ και μάλιστα μετρητά.
Οι ντόπιοι το βρήκαν λίγο περίεργο, αλλά η τιμή ήταν πολύ καλή και όσοι προχώρησαν στην πώληση γύρισαν σπίτι με το τσαντάκι γεμάτο και το χαμόγελο στα χείλη.
Ο άνδρας με τη γραβάτα επέστρεψε την επόμενη μέρα και πρόσφερε 150 ευρώ για κάθε απούλητο γάιδαρο, κι έτσι οι περισσότεροι κάτοικοι πούλησαν τα ζώα τους. Τις επόμενες ημέρες προσέφερε 300 ευρώ για όσα ελάχιστα ζώα ήταν ακόμα απούλητα με αποτέλεσμα και οι τελευταίοι αμετανόητοι να πουλήσουν τα γαϊδούρια τους.
Μετά συνειδητοποίησε ότι στο χωριό δεν έμεινε πια ούτε ένας γάιδαρος και ανακοίνωσε σε όλους ότι θα επέστρεφε μετά από μια εβδομάδα για να αγοράσει οποιοδήποτε γάιδαρο έβρισκε έναντι … 500 ευρώ!! Και αποχώρησε.
Την επόμενη μέρα ανέθεσε στον συνέταιρό του το κοπάδι των γαϊδάρων που είχε αγοράσει και τον έστειλε στο ίδιο χωριό με εντολή να τα πουλήσει όλα στην τιμή των 400 ευρώ το ένα. Οι κάτοικοι βλέποντας την δυνατότητα να κερδίσουν 100 ευρώ την επόμενη εβδομάδα, αγόρασαν ξανά τα ζώα τους 4 φορές πιο ακριβά από ότι τα είχανε πουλήσει, και για να το κάνουν αυτό, αναγκάστηκαν να ζητήσουν δάνειο από την τοπική τράπεζα.
Όπως φαντάζεστε, μετά την συναλλαγή οι δύο επιχειρηματίες έφυγαν διακοπές σε έναν φορολογικό παράδεισο της Καραϊβικής, ενώ οι κάτοικοι του χωριού βρέθηκαν υπερχρεωμένοι, απογοητευμένοι, και με τα γαϊδούρια στην κατοχή τους που δεν άξιζαν πλέον τίποτα.
Φυσικά οι αγρότες προσπάθησαν να πουλήσουν τα ζώα για να καλύψουν τα χρέη. Μάταια. Η αξία τους είχε πατώσει. Η τράπεζα λοιπόν κατάσχεσε τα γαϊδούρια και εν συνεχεία τα νοίκιασε στους πρώην ιδιοκτήτες τους.
Ο τραπεζίτης όμως πήγε στον δήμαρχο του χωριού και του εξήγησε ότι εάν δεν ανακτούσε τα κεφάλαια που είχε δανείσει θα κατέρρεε και αυτός, και κατά συνέπεια θα ζητούσε αμέσως το κλείσιμο της ανοικτής πίστωσης που είχε με τον δήμο.
Πανικόβλητος ο δήμαρχος και για να αποφύγει την καταστροφή, αντί να δώσει λεφτά στους κατοίκους του χωριού για να καλύψουν τα χρέη τους, έδωσε λεφτά στον τραπεζίτη, ο οποίος παρεμπιπτόντως … ήταν κουμπάρος του δημοτικού συμβούλου…Δυστυχώς όμως ο τραπεζίτης αφού ανέκτησε το κεφάλαιό του, δεν έσβησε το χρέος των κατοίκων, και ούτε το χρέος του δήμου, ο οποίος φυσικά βρέθηκε ένα βήμα πριν την πτώχευση.
Βλέποντας τα χρέη να πολλαπλασιάζονται και στριμωγμένος από τα επιτόκια, ο δήμαρχος ζήτησε βοήθεια από τους γειτονικούς δήμους. Αυτοί όμως του έδωσαν αρνητική απάντηση, γιατί όπως του είπαν είχαν υποστεί την ίδια ζημιά με τους δικούς τους γαιδάρους!!…
Ο τραπεζίτης τότε έδωσε στον δήμαρχο την «ανιδιοτελή» συμβουλή / οδηγία να μειώσει τα έξοδα του δήμου: λιγότερα λεφτά για τα σχολεία, για το νοσοκομείο του χωριού, για την δημοτική αστυνομία, κατάργηση των κοινωνικών προγραμμάτων, της έρευνας, μείωση της χρηματοδότησης για καινούρια έργα υποδομών… Αυξήθηκε η ηλικία συνταξιοδότησης, απολύθηκαν οι περισσότεροι υπάλληλοι του δημαρχείου, έπεσαν οι μισθοί και αυξήθηκαν οι φόροι.
Ήταν έλεγε αναπόφευκτο, αλλά υποσχόταν με αυτές τις διαρθρωτικές αλλαγές «να βάλει τάξη στη λειτουργία του δημοσίου, να βάλει τέλος στις σπατάλες» και να … ηθικοποιήσει το εμπόριο των γαϊδάρων. Η ιστορία άρχισε να γίνεται ενδιαφέρουσα όταν μαθεύτηκε πως οι δυο επιχειρηματίες και ο τραπεζίτης είναι ξαδέρφια και μένουν μαζί σε ένα νησί κοντά στις Μπαχάμες, το οποίο και αγόρασαν … με τον ιδρώτα τους. Ονομάζονται οικογένεια Χρηματοπιστωτικών Αγορών, και με μεγάλη γενναιότητα προσφέρθηκαν να χρηματοδοτήσουν την εκλογική εκστρατεία των δημάρχων των χωριών της περιοχής.


   το ερωτημα ειναι......σε καθε περισταση τι εκαναν οι αγροτες??? γτ η ιστορια σιγουρα δεν τελειωνει εδω.....

http://www.greektube.org/content/view/123970/2/
 

...οταν ειδα αυτο το βιντεακι συγκινηθηκα

παρα πολυ.....κ θα ηθελα να το μοιραστω μαζι σας

....εριξε μια τελευταια ματια στον καθρεφτη!!!!

          εμεινε ικανοπιημενη...

          συμβαδιζε αψογα με την ηλικια της εδω κ χρονια!!!!

          για τις επιλογες της ειχε επιφυλαξεις...φορτιο ολοκληρο..

          ερχοταν αντιμετωπη μαζι τους...ιδιαιτερα τετοιες μερες

          να σαν σημερα......που ηταν η αλλαγη του χρονου

          ...ο χρονος!!!!διαρκεια ενεργειας, διαρκεια καταστασεων,

          φαινομενων....ζωης ισως?

          ....αληθεια ο χρονος δεν ειναι το διαστημα που μεσολαβει μεταξυ δυο γεγονοτων?

          για την ακριβεια ποτε ξεκινησε το δικο της διαστημα...

          με τη γεννηση της...με τη γεννηση των παιδιων της?  οταν αγαπησε?

          οταν ηρθε αντιμετωπη με τη ψυχουλα της?

          τοτε ηταν που τον εννοιωσε..στην αρχη αερακι στα μαγουλα της

          μετα ανεμος δυνατος να της τρυπαει το δερμα

          κ επειτα φουρτουνιασμενη θαλασσα κ εκεινη απελπισμενα να

         ψαχνει τη γαληνη!!!

         μεσα απο την αυτοκυριαρχια της!

         αναψε τσιγαρο...το τελευταιο του πακετου

         κ το τελευταιο του χρονου...

         η φλογα εμεινε να καιει το σπιρτο

         αρκετη ωρα....να ετσι.....ετσι ηθελε τον νεο χρονο

         ΕΤΣΙ ΘΕΛΩ ΤΟΝ ΝΕΟ ΧΡΟΝΟ

         ...να καιει αργα τις μερες μου

         με μια φλογα δυνατη...πορτοκαλοκιτρινη.....

         ...νεα χρονια....να ακουμπισω απαλα

         στα φτερα μου οτι αγαπω....να πεταξω μαζι τους και

         ναναι οι μερες μας κ οι στιγμες μας με ψυχη...ολο φως κ χαρα!!!!!


                            ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ

...Σκεφτομαι μερικες φορες

       να υπηρχε ενας "Καδος Ανακυκλωσης της Μνημης"

       Να μπορεις με μια απλη ΔΙΑΓΡΑΦΗ

       να διωξεις απο πανω σου

       ολο αυτο το βαρυ φορτιο!!!!

       Ασηκωτο φορτιο!

       Τυψεις, ενοχες,παραληψεις...

       πραγματα που επρεπε να κανω

       κ δε Τολμησα να κανω

       πραγματα που επρεπε να κανω

       κ δεν Προλαβα να κανω

       Συναισθηματα που επρεπε να εκφρασω

       κ δε το εκανα

       Ηθελα να πω "σαγαπω" σε αγαπημενα μου προσωπα

       κ δε το εκανα γτ υπεθετα ανοητα οτι το ξερουν!

       Ηθελα να ζητησω "συγνωμη" για τα λαθη μου

       κ δε τολμησα να το κανω!

       Δε συγχωρεσα οταν επρεπε..

       Μονο να μπορουσα να γυριζα το χρονο πισω...

       θα αγαπουσα απ΄'την αρχη

       θα συγχωρουσα

       θα επανεκτιμουσα

       θα εκρινα με μεγαλυτερη επιεικια

       θα ξαναζουσα απο την αρχη τη ζωη μου

       κουβαλωντας το μονο φορτιο στη πλατη μου

       τις εμπειριες μου........

         

           μα που ειναι αυτο το κουμπακι η"ΔΙΑΓΡΑΦΗ"?

               δεν ειχα ποτε καλες σχεσεις με αυτα

               τα περιεργα κουμπακια!!!!!

Ειναι καποιες ωρες...καποιες στιγμες που σμιγουν οι ανασες στον αερα και αρωματιζουν την αγαπη...
που μονο το δερμα μπορει να πει τα ανειπωτα...
εκεινα που δεν χωρουν σε καμια λεξη...
σε κανεναν ηχο...
σε καμια γραφη...

περασε πολυς καιρος...
η Φαιδρα συνεχισε να περιμενει στο μικρο της μπαλκονακι...
δεν ηταν ακριβως σιγουρη γιατι περιμενε πια...
της ειχαν πει παντως πως η υπομονη εχει αποτελεσμα...
πως γενικα ηταν καλος ανθρωπος και θα εβλεπε πολλα καλα στη ζωη της...
απλα καθε πραγμα θα γινοταν στον καιρο του...

περιμενε...
ισως απο αναγκη...
ισως επειδη ηξερε κατα βαθος πως "κατι" θα γινει...
ισως γιατι δεν ειχε την δυναμη να κανει κατι αλλο εκτος απο το να περιμενει...
ισως και απο συνηθεια...

καθε πρωι φορουσε ενα απο τα φορεματα της...
αλλωτε κοκκινο...αλλωτε κιτρινο...αλλωτε σκουρο μπλε...
ειχε φορεματα σε ολα τα χρωματα...
συνηθως την κοροιδευαν γι'αυτα της τα φορεματα...θυμιζαν αλλη εποχη,λιγο πιο αθωα...
λιγο ξεπερασμενη...
αλλα δεν την ενοιαζε...παει καιρος που δεν την ενοιαζε τι θα σκεφτουν οι "αλλοι"...
αυτοι οι "αλλοι" που τους επιτρεπουμε να μπαινουν στη ζωη μας τοσο ανετα...
που απο το πουθενα μπορει να καθορισουν την σκεψη μας...τις συνηθειες μας...την ψυχη μας πολλες φορες...
αυτοι οι "αλλοι" ειχαν απο καιρο παρει την θεση τους εξω απο την ψυχη της...
δεν τους χωρουσε πια...δεν τους αντεχε ισως...

φορουσε το φορεμα της λοιπον...εψηνε εναν ελληνικο καφε στο μπακιρενιο μπρικι(δωρο της γιαγιας λιγο πριν κλεισει τα ματια της)...
αναβε τσιγαρο και περιμενε...

δεν εχει σημασια τι περιμενε...
ισως να κατεβουν τα αστρα να φωτισουν τις νυχτες της...
ισως να την ζητησει σε χορο ενας πριγκιπας μια νυχτα με ολογιομο φεγγαρι...
ισως απλα να κατσει μια πεταλουδα στον ωμο της...
ειλικρινα δεν εχει καμια σημασια...

Η Φαιδρα καθοταν εκει...
καθε μερα στο ιδιο σημειο κι εστελνε μυνηματα...
στο ιδιο σπιτι που γεννηθηκε...στο ιδιο μπαλκονι που μιλησε πρωτη φορα σαν παιδακι...
αργησε πολυ να μιλησει...2 χρονων εφτασε...
οι συγγενεις ειχαν δοκιμασει τα παντα,την πηγαν σε γιατρους,σε παπαδες,σε μια γρια που λεγαν πως ξερει να λυνει μαγια...
τιποτα...
τελικα κατεληξαν στο συμπερασμα πως η μικρη ειναι "καταραμενη"...ετσι εξηγειται γιατι πεθανε η μαμα της πανω στην γεννα...αυτο το μικρο την σκοτωσε ελεγαν...ασε που κι αυτη καλυτερη ηταν;φευγατη μια ζωη...αλλοπαρμενη...(ετσι ελεγαν οι καλοθελητριες)
κι υστερα εφυγε και ο μπαμπας της...δεν αντεξε λεει τον χαμο της γυναικας του...ασε που κατηγορουσε και το παιδι για τον θανατο της...
τι τα θες...

η μαμα της Φαιδρας ηταν πολυ ομορφη...
οταν εμαθε πως ειναι εγκυος στολιστηκε,εβαλε ενα λουλουδι στα μαλλια και κατεβηκε στην παραλια να το πει στους γλαρους...
ειχε μια αδυναμια στους γλαρους...πιστευε πως στα φτερα τους κουβαλουσαν ονειρα ψυχων και τα ταξιδευαν απο μερος σε μερος...κι ετσι τους χαριζαν ανακουφιση...
ισως κι εκεινη να ειχε εναποθεσει καποια ονειρα στα φτερα τους...
ποιος ξερει...;

σ'ολη την διαρκεια της εγκυμοσυνης της δεν υπηρξε ομορφοτερη γυναικα...
καθε μηνας που περνουσε εκεινη ελαμπε...
το αγαπουσε το παιδι που κουβαλουσε ηδη...ηξερε πως θα ειναι κοριτσι...ειχε διαλεξει το ονομα του και του μιλουσε καθε μερα σαν να ηταν ηδη εξω απο το σωμα της...
του τραγουδουσε...του μιλουσε για την αγαπη,για τους ανθρωπους,για τα λουλουδια και πολυ για τους ανεμους...
εκεινους τους ανεμους που μπερδευουν τις ζωες των ανθρωπων και τις μπλεκουν οπως ακριβως μπλεκουν τα μακρια μαλλια μιας γυναικας...
υστερα καποιες φορες της ψιθυριζε κατι ακαταληπτα λογια...κανεις δεν ακουσε...κανεις δεν ξερει...
προλαβε να την κρατησει στην αγκαλια της για λιγα λεπτα...της χαιδεψε το προσωπο,της φιλησε τα ματια και της ειπε κατι στο αυτι...υστερα ξεψυχησε...
κανεις δεν ακουσε τι...κανεις δεν καταλαβε...
αλλα τι σημασια εχει αλλωστε...;

Η Φαιδρα καθοταν χρονια σε εκεινο το μπαλκονακι και εστελνε μυνηματα...
εκανε κατι περιεργα σχεδια με τα χερια της στον αερα και χαμογελουσε απο ευχαριστηση...
φορουσε συχνα ενα λουλουδι στα μαλλια της το οποιο εβγαζε και πετουσε στον μουσικο που επαιζε καθε απογευμα στην γειτονια...
αλλωτε ακορντεον κι αλλωτε φυσαρμονικα...
τον ακουγε με ευλαβια καθε απογευμα στις 7...σαν να ειχαν ραντεβου...
αναλογα με τον σκοπο καποιες φορες χορευε στους ρυθμους του,καποιες φορες απλα του χαμογελουσε και καποιες αλλες δακρυζε...

γνωρισα την Φαιδρα σε μια απογευματινη μου βολτα εκει κοντα στο μπαλκονακι της...
μη με ρωτησετε ποιος ανεμος με εφερε εκει...
ισως εκεινος που ευθυνεται για το πλεξιμο των ψυχων...
ποιος ξερει...;κι αλλωστε τι σημασια εχει...

σταματησα για να ακουσω τον μουσικο...
επαιζε μια απιστευτα θλιμενη μελωδια που με καθηλωσε...
τοτε την ειδα να κανει νοηματα στον ανεμο...
φυσουσε πολυ εκεινο το απογευμα...ηταν φθινοπωρο και ειχαν ξεσηκωθει ολα τα κιτρινισμενα φυλλα...
μολις την ειδα να φτιαχνει σχεδια την μιμηθηκα...αρχισα κι εγω...
εκεινη με ειδε και γελασε σαν μικρο παιδι...
χτυπησε τα χερια της παλαμακια...οπως καναμε μικρα οταν χαιρομασταν για κατι...
μου εκανε νοημα να παω κοντα της κι εγω την ακουσα σαν να γνωριζομασταν απο χρονια...
οταν εφτασα αρκετα κοντα "ανεβα" μου ειπε...
υστερα απο μερικα λεπτα βρεθηκα στο μπαλκονακι της...
"θα σου ψησω καφε ειπε"
"γλυκο προφτασα να φωναξω...πολυ"
μονο το γελιο της ακουσα παλι...

καθησαμε αντικρυ και πιναμε τον καφε μας...
αναψαμε τσιγαρο και ακουγαμε τον μουσικο που επαιζε απο κατω...
τοσο απλα...τοσο φυσικα...
υστερα απο κανα μισαωρο μιλησε εκεινη...
"ξερεις οτι το εχεις ετσι...;απλα δεν ξερεις που χρησιμευει...τι μπορεις να κανεις με αυτο...απο που σου ηρθε..."
"δεν καταλαβαινω..."προφτασα να πω...
"φυσικα και καταλαβαινεις...εκεινο που δεν καταλαβαινεις ειναι πως το καταλαβα εγω...
πολυ απλο ειναι μωρο μου...το εχω κι εγω...απο παντα το ειχα,ετσι γεννηθηκα και ετσι γεννηθηκες κι εσυ...ισως να μη βρεθηκε κανεις να στο πει μεχρι τωρα αλλα προφανως δεν ηταν η ωρα σου ακομη.......ποναει πολυ καποιες φορες ετσι δεν ειναι...;"
"ναι..."
"το ξερω...ειναι χαρισμα μεγαλο αλλα και καταρα μαζι...αναλογα πως θα το χρησιμοποιησεις στη ζωη σου...σιγουρα θα περασεις χρονια που θα το θεωρεις καταρα...απλα μην αφησεις να σου παρει ολη τη ζωη ετσι...δωσε του τον χωρο και τον χρονο να καταλαβεις ποσα καλα εχει..."
"εσυ...;"
"εγω εβρισα Θεους και δαιμονες...εκοψα και κοπηκα,εσπασα και με σπασανε,περιπλανηθηκα πολυ αναμεσα στο καλο και το κακο,περπατησα σε διαφορα μονοπατια,δοκιμασα ολες τις γευσεις...,ισως καποιες να μην επρεπε να τις δοκιμασω αλλα σιγουρα ηδη ξερεις πως το "πρεπει" δεν εχει ιδιαιτερη βαρυτητα στην περιπτωση μας...και εντελει το αφησα απλα να υπαρξει...και τοτε ειδα ολη του την χαρη και την ομορφια...ολη την μαγεια..."

ειπε κι αλλα...
πολλα ειπε...
ενα απο αυτα ηταν πως ειχε να μιλησει σε ανθρωπο 3 χρονια...
πιο πριν ειχε μιλησει στον μουσικο που επαιζε καθε απογευμα κατω απο το μπαλκονι της...
ειπε πολλα...
δεν εχει σημασια τι...

3 μερες μετα η Φαιδρα ξεψυχησε στα χερια μου...
λιγο πριν μου χαιδεψε το προσωπο...μου φιλησε τα ματια και μου ψιθυρισε κατι...

στην κηδεια της ημουν εγω και ο μουσικος...
κανεις αλλος...
ο παπας τα ειπε ολα πολυ γρηγορα...ειχε πιασει και βροχη και ηθελε να τελειωνει...
κι αλλωστε αν ηταν και καμια σημαντικη θα ειχε κοσμο στην κηδεια της...
ανθρωποι πεθαινουν καθε μερα...ποια ηταν αυτη που θα ειχε περισσοτερο σημασια το φευγιο της...;

υστερα απο την "τελετη" καθησαμε σε ενα καφενειο διπλα απο τα μνηματα να πιουμε εναν καφε με τον μουσικο...
-γιατι ηρθες...;τον ρωτησα
-δεν σου μιλησε ποτε για μενα το ξερω...πριν 3 χρονια την τελευταια φορα που μιλησε σε μενα αυτο μου ειπε...οτι δεν θα μιλησει ποτε σε κανεναν για μενα...ετσι θα κρατησει μοναδικο εκεινο που ειχαμε...
την αγαπουσα την Φαιδρα...κι εκεινη μ'αγαπουσε...
αυτο που ειχαμε ηταν "κατι" που δεν υπαρχουν λεξεις να στο πω...
κατι υπερβατικο...κατι περα απο τον χρονο και τον χωρο...κατι που ξεπερνουσε εμας...
ισως η λεξη "αγαπη" να μην φτανει για να το χωρεσει...
-και γιατι...δεν ησασταν μαζι
-μα φυσικα και ημασταν μαζι...μην κρινεις το "μαζι" των ανθρωπων...νιωσε το "μαζι" των ψυχων...
με την Φαιδρα ημασταν "μαζι" ουσιαστικα,βαθια και αληθινα απο παντα και για παντα...ουτε και τωρα που εκεινη εφυγε χωρισαμε...ποτε δεν χωρισαμε ουτε και θα χωρισουμε...
της επαιζα μουσικη καθε απογευμα για να εχει ηχο στη ζωη της...
την μουσικη ομως που παιζαμε ο ενας στην ψυχη του αλλου δεν μπορει να την ακουσει κανεις περα απο εκεινη κι εμενα...
σου ειπα δεν μπορω να στο εξηγησω...
μα θαρρω πως ηδη ξερεις...αλλωστε δεν θα σε διαλεγε η Φαιδρα διαφορετικα...
ξερεις μου ειχε μιλησει για σενα αρκετα χρονια πριν...το ξερε πως θα ερθεις καποτε...
οσο ηταν πολυ νεα σε μπερδεψε με διαφορους αλλους που περασαν...
ηταν κι αυτο ενα μερος του σχεδιου...
τελος παντων...δεν εχει σημασια...
εκεινο που εχει σημασια ειναι να ακολουθησεις τον δρομο σου...
τωρα πια ξερεις πως εχει κι αλλη οψη...

ηπιαμε τον καφε και φυγαμε...
χαιρετηθηκαμε εγκαρδια κι αγαπημενα...
εγω πηρα τον δρομο...μου...
εκεινος πηρε το ακορντεον του κι τραβηξε προς το μερος που ειχαμε αφησει την Φαιδρα να κοιμηθει...
μη φοβασαι μου ειπε..."η αγαπη ειναι ισχυροτερα του θανατου"...
οσο εγω απομακρυνομουν απομακρυνοταν και ο ηχος του ακορντεον...
της επαιζε παλι...ηταν 7 το απογευμα...
δακρυσα...ηταν λυπημενος σκοπος...

τι μου ψυθιρισε η Φαιδρα λιγο πριν φυγει δεν εχει καμια σημασια...
αν ειναι το μονοπατι σας τετοιο σιγουρα καποια στιγμη στη ζωη σας θα βρεθει καποιος να σας το ψυθιρισει...
το μονο που χρειαζεται ειναι να ακουτε με την καρδια σας...

μια γλυκια βραχνη τσακισμενη μελωδια...
αφιερωμενη εξαιρετικα σ'αυτους που χαθηκαν στους δρομους της ζωης...
ισως γιατι νομιζαν πως η περιπλανηση εκρυβε την απαντηση που γυρευαν...
ισως γιατι δεν γουσταραν καμια απαντηση...
ισως γιατι δεν ειδαν πουθενα καποιο σημα για να οδηγηθουν...
καποιο στεγαστρο για να κρυψουν εστω και προσωρινα τα ονειρα τους...
ισως γιατι...αγαπησαν πολυ...

περασαν πολλα χρονια απο τοτε...
καποιοι λενε πως σε εκεινο το νεκροταφειο καθε απογευμα στις 7 ακουγεται ενας λυπημενος σκοπος απο ακορντεον...
καποιοι αλλοι λενε οτι ειναι απλα ενα παραμυθι ολο αυτο...
κανεις δεν ξερει...
και τι σημασια εχει αλλωστε...;


    αποσπασμα απο το βιβλιο της Αλκυονης Παπαδακη

      "τι σου ειναι η αγαπη τελικα"""



                κ ισως ενα παραμυθι για μεγαλους.....

....ξερεις πως ειναι να περπατας για να πας

        εκει που πρεπει κ στο δρομο να ανακαλυπτεις

        αυτο που θελεις???