Απόμακρος - Δια Χειρός και Σιδήρου

[Nikos Apomakros]

Δέντρα γυμνά μήνα Γενάρη

Σα δέντρα γυμνά μήνα Γενάρη
ανθρώπων σκιές ύπο φεγγάρι
αλλιώτικο

Νήματα κομμένα
θαμμένα νοήματα
μια κινούμενη άμμος
για ότι βαρύ
"Για ότι ασύμφορο"
θα έλεγε κάποιος
πνίγοντας κύματα κι οργή

Εν τούτω νίκα πασατέμπο
με όλες τις ανέσεις
σύννεφο οι αφέσεις
κι οι Θεοί βροχή...
Δέντρα γυμνά μήνα Γενάρη
νομίζουν ζουν μιαν άλλη εποχή
μ' ένα ύφος μόρτικο...
Στο κόσμο της ανάγκης
ρύσαι ημάς
απ' ότι αλλιώτικο

Εξισώσεις αγνώστων
συντελεστές της ατέλειας
ενθάδε κείτονται νεκροί
οι εραστές της αφέλειας

Σαν άσωτοι υιοί
και σαν ιοί θανάτου
μοιρολογούν...

"Μάνα Γη, ο Πατέρας...
τα πάντα έδιωξε
από κοντά του..."

[kapoia_za]

:roll:

Κι ίσως θα ήμουν...
το κέντρο σχημάτων λόγου
η ψυχή του συνόλου
λεύτερος στη φυλακή

μα όχι...

αναπόφευκτο το να φτάσω εδώ, να μιλώ παράλογα
κι η παράνοιά μου να καθρεφτίζεται στα μάτια τους
-που μ'αγωνία ακόμη ψάχνουν αποφεύγοντας να βρουν-,
στις νευρικές κινήσεις, στα ειρωνικά χαμόγελα,
στα νυσταγμένα χαρακτηριστικά...

[Nikos Apomakros]

:shock:

[kapoia_za]

σιχαίνομαι τη σκόνη. πόσο μάλλον τη ξένη..

[Nikos Apomakros]

Συμβαίνει και με τη σκόνη όμως ότι συμβαίνει με σχεδόν τα πάντα.

Άλλοι την κοιτούν να λαμπυρίζει και "ζαλιζονται"
κι άλλοι (αλλεργικοί) την εισπνεουν και φτερνιζονται.

Το σίγουρο είναι ότι όσο περισσότερο ξεσκονίσεις
τόσο περισσότερη θα εισπνευσεις. Αστην να υπάρχει...

(Εξαιρούνται οι ψυχωσεις... Άξιες δέους και η απόλυτη δικαιολογία)

[kapoia_za]

Δεν είμαι ιδιαίτερα νοικοκυρά. Ούτε αλλεργική. Η αηδία που ανέφερα, αφορά στο τι συνεπάγεται ή όποια παρατήρηση του 'ίχνους' και σε δεύτερη μοίρα εκείνου που το προκάλεσε. Έχει να κάνει δηλαδή με αυτό που γράφεις πιο πάνω, χωρίς βέβαια να αφορά εσένα προσωπικά.

[Nikos Apomakros]

Αν κάτι είμαστε... αυτό είναι ίχνη στη σκόνη.
Ίχνη για μελλοντικά βλέμματα.

Έχω γράψει πολλά για τα ίχνη... και για τη σκόνη.
Ουδέποτε όμως είχα το οποιοδήποτε ταλέντο
για να τα εκφράσω όπως ακριβώς τα ένιωθα.


...για έναν ήλιο
γεμάτο δαχτυλιές
κι όλα κύκλος
όλα σχήμα λόγου
γιατί τίποτε τέλειο

...Τι κι αν σφίγγεις την άδεια σου γροθιά,
μόνο σημάδια πάνω της θα μείνουν.
Ρηχά σημάδια, απ' τα νύχια τα μπηγμένα.

...Μ'αρέσει ο απόηχος του παρελθόντος μου.
Γιατί δεν έμαθα τίποτε απ'αυτόν.

...Οι ιδεες εγιναν καπνος
μαυριζοντας τα προσωπα... τα δαχτυλα...
οσων τις αγγίζαν

...να προσπαθείς να υπνοβατείς
σ'ένα κόσμο που ζει πλάι σου
και δεν τον βλέπεις ή τον αγνοείς

...όταν στα δάχτυλά σου
παίζουν τ'αρώματα
από ότι έχεις αγγίξει
έχοντας αφήσει σε άνθη
λίγη απ'τη σκόνη σου...

...Εκείνο μόνο το ξημέρωμα,
η σκόνη δε χόρεψε στις λιγοστές ακτίνες,
που μέχρι τότε γλιστρούσαν απ'τις γρίλιες...
Στο σκοτάδι, όπως τα πάντα,
το σπίτι ήταν ακόμη ενωμένο,
σ'έναν κόσμο που στο φως χωριζόταν...
σε μάλλον άπειρα κομμάτια.

...θανατωθήκαν
από βλέφαρα κλειστά
και σε στοιχειώσαν
απομεινάρια χαμένης εικόνας
στη ζωή σου
εξέπνευσες
τα μάτια άνοιξες
Χαθήκαν.

...ο ήλιος χαράζει πια
ονόματα αλλόκοτα
στα τζάμια

...Την σκόνη ακούω καιρό,
αλύπητα προσκρούει στα πάντα.
Τα πάντα ανύποπτα, καθαρή νοθεία.
Βλέπω τις φωνές που κυνηγούν ανθρώπους,
μαζί τους κυλιούνται στη λάσπη,
τα χνάρια παραμένουν
λες και γίναν σε τσιμέντο.

...δε θα σβήσω τα χνάρια μου
δε θα χρειαστεί
γιατί ακίνητος θα μείνω
ένας εφιάλτης αληθής
στη μέση κάθε ονείρου
λεκτοραγώντας πλάσματα φωνής
σταγόνες κωδικών δικών μου

...είπαν πως ο θάνατος όλα τα σκότωσε στη γέννα
κι άφησε τα σώματα ν'αναπτύσσονται μόνα τους,
με μια ψυχή απλώς να τα στοιχειώνει.
Λέγοντας πως από σκόνη είναι κάθε βράχος,
κάθε βράχο άφησαν να γίνει σκόνη.

...Απόπειρα /
να θολώσω πάλι τα τζάμια
για να γράψω πάνω τους κάτι
που θα μείνει λίγο περισσότερο απ'το ποτέ

...Απόπειρα /
ν' αφήσω κάθε σκόνη κιμωλίας
απλώς να υπάρχει
σβήνοντας το σχήμα που της έδωσα

...Στους φανταστικούς χορούς
που γεννήσανε τα λάθος βήματα
και τα χιλιάδες χνάρια
στα έλη ενοχής

...Κοιτώ το χρόνο στους γύρω.
Έτσι κι εγω θα χαζεύω
τα κομμάτια που σκόρπισα
να κοιτούν τα δικα τους κομμάτια;

...δεν φαίνονται πια τα χρώματα
ότι δεν σκέπασε η σκόνη
το 'χω γεμίσει αποτυπώματα

...είπα λέξεις π'αλλιώς ακουστήκανε
π' ανταύγειες τους μονάχα βρεθήκαν
τις κατάπιε όπως πάντα η ηχώ
σαν τη "στοργή", την "οργή" και τη "γη"
απ'τα χείλη μου όπως κι αν έφυγαν,
αλλάξανε ήχο και νόημα, χαθήκαν

...κι ίσως περπάτησες εξίσου
μα στο συρτάρι αυτό
σου 'χω φυλάξει τα χνάρια
τις αναμνήσεις στο δίχτυ
από μεθυσμένες φωνές
που γλυκαίνουν μ'οκτάρια
τ'αυτί σου

...Εδώ θα είμαι, πάνω στο τζάμι,
στο τζάμι που μαζεύει τη σκόνη μου,
να χαζεύω τη βροχή
που να με φτάσει προσπαθεί
καταλήγοντας στο τέλος
στο μπαλκόνι μου.

...θα σκορπίσω στους κόσμους,
πυρωμένος θα σβήσω
και το χώμα στη θέση μου ζεστό,
για νέα πέλματα γυμνά,
θ'αφήσω

...πες μου τώρα
πως κύλισε η μέρα
δίχως ν'αφήσει
πίσω της γραμμές
πως σβήσανε
φλόγες μεγάλες
και κατάκοιτες
μείναν οι φωτιές

...αντίληψη συναίσθηση
κι ύστερα σκόνη
να αιωρείται απαλή
να λαμπυρίζει
να ενοχλεί
να βρωμίζει
νοικοκυριά σε λήθαργο
όμοια κεριά
φτιαγμένα για σκοτάδι

...εγώ τηρώ, μαρτυρώ
και στο τέλος ζαλίζω
μην υποκριθώ το Tέλος
μην υποκλιθώ πριν το Tέλος
κι είμαι ακόμη εδώ
να με σηκώνει απ'τη σκόνη
που πίσω Του άφησε
το έλος


...μονάχα μια σκέψη πως
θλίβεται η πέτρα
και πίσω δε θα μείνει
ούτε σκόνη
παρά μια χρονοβροχή
που τα πάντα θα ξεπλύνει

...Στο χορό
που ξεθάψαν τα μάτια σου
για μια βροχή που δεν έπεσε ποτέ
μέτρησα βήματα χνάρια κοιτώντας
ίσκιων αλήθειας
στο δήθεν φως

...Τα χνάρια τότε χάνονται
τη ροή ακολουθώ του όλου
μ'ένα σιωπής κενό ακίνητο
δίχως τίποτε ποτέ καθόλου

...μασήσανε τα λόγια τους
κι υποχωρήσαν
τα δίχως άχνα χνάρια πίσω τους
αφήσαν
και κάποια απʼ τα χνώτα τους
συμμάχους της θαμπάδας


και πολλά ακόμη...

[Nikos Apomakros]

[quote user="kapoia_za" post="353182"]Δεν είμαι ιδιαίτερα νοικοκυρά. Ούτε αλλεργική. Η αηδία που ανέφερα, αφορά στο τι συνεπάγεται ή όποια παρατήρηση του 'ίχνους' και σε δεύτερη μοίρα εκείνου που το προκάλεσε. Έχει να κάνει δηλαδή με αυτό που γράφεις πιο πάνω, χωρίς βέβαια να αφορά εσένα προσωπικά.[/quote]

Απλώς υπενθύμισα ότι στον καθένα μας προκαλούνται διαφορετικά συναισθηματα. Ακόμα κι από πράγματα που είμαστε βέβαιοι ότι σε όλους προκαλούν το ίδιο. Είναι ψευδαίσθηση ή παρεξήγηση.
Πάντως αυτό που βρίσκω μαγικό στη σκόνη δεν είναι το ότι μπορείς να αντιληφθείς την παρουσία κάποιου... Αλλά την απουσία του.

[kapoia_za]

Αν κάτι είμαστε... αυτό είναι ίχνη στη σκόνη.
Ίχνη για μελλοντικά βλέμματα.
 
...εκμαγεία για μελλοντικά αγάλματα!

 :smile:

Ευτυχώς όμως που τα ίχνη πάντα θα έπονται..επαληθεύοντας με τον τρόπο τους,
πάντοτε κάποια περασμένη παρουσία...Ακινητοποιώντας λίγο από το χρόνο της.

Άλλοι κοιτώντας τα τη νοσταλγούν κι άλλοι, όπως γράφεις, φτερνίζονται.
Δε διαφωνώ, οπότε, ως προς τη σχετικότητα τους. Ακριβώς για το λόγο αυτό, δεν επιμένω στη σημασία τους.
Παραδέχομαι πάντως πως η οπτική τους σταθερότητα, τα κάνει για πολλούς
άκακα κι αγαπητά.

Ωραία τα αποσπάσματά που παραθέτεις. Αν και ειδωλολάτρης της σκόνης:)
είσαι πειστικός
κι αγαπητός

[Pappas10]

Ρε Νίκο... γράφεις πολύ ωραία ρε φίλε... μπράβο. Ειλικρινά...

[Nikos Apomakros]

Σ' ευχαριστώ   :oops:

Ελπίζω τέλη Σεπτέμβρη κάποιων η κρίση-γούστο να συμφωνεί με το δικό σου (και μερικών ακόμη).

Αναμονή  ;-)

[Nikos Apomakros]

Θορυβώ και πάλι


θορυβώ πάλι με καλλίγραμμες λέξεις
που γίναν ρουτίνα

χειροκρότημα στο εξαίρετο φως
ψυχή κουρτίνα

οι άδειοι μαζί γαλήνια λιμνάζουμε
 και στον Άδη

ημέρα πυρός
ένα μυαλό χορηγεί αντενδείξεις

όλα βολικά
κι οι φτέρνες μας δίχως βέλη

μέδουσες πάλι
μας μαρμαρώνουν τα παραμύθια

βλέμματα εμείς
τυφλά να ρίχνουμε στο πουθενά

να υπάρχουμε για κάτι ανώτερο
που δεν υπάρχει

τίποτε δεν κλείνει με σιωπές
εκείνες αγκαλιάζουνε τα πάντα


παρασύρθηκα και σωπαίνω...
Κάποιες φορές υπάρχουν λέξεις
 που γεννήθηκαν για να'ναι μαζί
δίχως νόημα.

Νομίζουν...

[Pappas10]

[quote user="Nikos Apomakros" post="353405"]Σ' ευχαριστώ   :oops:

Ελπίζω τέλη Σεπτέμβρη κάποιων η κρίση-γούστο να συμφωνεί με το δικό σου (και μερικών ακόμη).

Αναμονή  ;-)[/quote]

Πες μου τον οίκο να σου πω τι ξέρω... όχι ότι έχω προσπαθήσει ποτέ να τυπώσω αλλά λόγο ενασχόλησης με το αντικείμενο ως αναγνώστης...

Καλή επιτυχία σου εύχομαι πάντως.

[Nikos Apomakros]

Όχι, δεν πρόκειται για έκδοση. Πρόκειται για διαγωνισμό ελληνικής λογοτεχνίας από το Harvard. Για έκδοση δεν κοιτάζω και να πω την αλήθεια,  προς το παρόν μου αρκεί η διαδικτυακη δημοσίευση (στα διάφορα forums, blogs, sites etc). Άλλωστε ούτε διασυνδέσεις εχω (ούτε προσπάθησα να κάνω), ούτε διαθέσιμα χρήματα και το απαραίτητο ψώνιο για αυτο-εκδοση.

Αν θέλεις μπορώ να σου στείλω με μεηλ τους όρους συμμετοχης που μου έστειλαν από Harvard, αφού όπως είδα ασχολείσαι κι εσυ. Απλά δεν ξέρω σε τι βαθμό.

[Pappas10]

[quote user="Nikos Apomakros" post="353415"]Όχι, δεν πρόκειται για έκδοση. Πρόκειται για διαγωνισμό ελληνικής λογοτεχνίας από το Harvard. Για έκδοση δεν κοιτάζω και να πω την αλήθεια,  προς το παρόν μου αρκεί η διαδικτυακη δημοσίευση (στα διάφορα forums, blogs, sites etc). Άλλωστε ούτε διασυνδέσεις εχω (ούτε προσπάθησα να κάνω), ούτε διαθέσιμα χρήματα και το απαραίτητο ψώνιο για αυτο-εκδοση.

Αν θέλεις μπορώ να σου στείλω με μεηλ τους όρους συμμετοχης που μου έστειλαν από Harvard, αφού όπως είδα ασχολείσαι κι εσυ. Απλά δεν ξέρω σε τι βαθμό.[/quote]

Σ' ευχαριστώ για την πρόταση αποστολής των όρων διαγωνισμού αλλά δεν νομίζω ότι θα ήθελα να διαγωνιστώ. Πάντως αν κερδίσεις κάποια καλή κριτική στον διαγωνισμό είναι πολύ πιθανό να σου ανοίξει και ο δρόμος της έκδοσης. Οπότε ολόψυχα καλή επιτυχία.