Ξεπερνώντας τη Δυαδικότητα...

[pixie]

Κάποια στιγμή θα πρέπει να αντιληφθούμε πως δεν γίνεται να βλέπουμε μόνο εχθρούς μέσα μας και να ζούμε πολεμώντας αόρατες δυνάμεις που ενδεχόμενα δεν υπάρχουν!
Αυτή η διαρκής καχυποψία πως ό,τι μας περιβάλλει αποτελείται από ''εχθρούς'' και πρέπει να είμαστε σε ετοιμότητα για να αμυνθούμε και να νικήσουμε, αντί να μας προστατέψει, μας ωθεί στο να χάσουμε κάθε επαφή με την ουσία, την ομορφιά και τον σφυγμό της ζωής.

Δεν μπορούμε να ζούμε σαν έγκλειστοι σε ένα διαρκές πεδίο μάχης μέσα μας, εντάσεις, συγκρούσεις, αγωνίες, ενοχές, τύψεις, κι έτσι βαριά οπλισμένοι να παλεύουμε ανάμεσα στις έννοιες του καλού και του κακού επιβεβλημένων από την κοινωνία, την ηθική, τη θρησκεία, τον πολιτισμό...
Δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα εχθροί που πρέπει να κατανικήσουμε, δημιουργήθηκαν από τους παπάδες και μόνον!

Αυτό που υπάρχει είναι η ζωή! Δεν υπάρχουν λάθη, μόνο ζωή! Αλλά η αληθινή ζωή μπορεί να συγκατανεύει σιωπηλά και σε πράγματα που δεν φαίνονται και δεν οριοθετούνται.

Οι αρνητικές σκέψεις δημιουργούνται και ζουν όσο φοβόμαστε να τις συναντήσουμε και να τις αντιμετωπίσουμε. 'Οσο φοβόμαστε να σπάσουμε τα δεσμά μας και να πάμε παντού.
'Οσο φοβόμαστε να είμαστε παρόντες μέσα μας! Όσο ζούμε στη σκιά μας και ασχολούμαστε με τις γελοίες εξωτερικότητες.
 

Όσο ζούμε μόνο με επιφανειακές εικόνες, πραγματικότητα δεν υπάρχει!



pixie

[pixie]

Οι Ινδουιστές λένε πως όλος ο κόσμος εξωτερικά είναι μια μάγια, μια αυταπάτη. Όλες οι ασφάλειες είναι ψεύτικες, όλες είναι φανταστικές.
Θα μπορέσουμε να δούμε την πραγματικότητα μόνο αν απορρίψουμε τον κοινό νου και τις στερεότυπες στάσεις.

 ;-)

[pixie]

Χρησιμοποιώντας τον όρο ξεπερνάω τη δυαδικότητα, σημαίνει ότι αφυπνίζομαι, βλέπω τον παραλογισμό μιας αντιφατικής σκέψης που ίσως εγώ δημιουργώ ή μου δημιουργούν και με διχάζει, ψάχνω τη λύση του προβλήματος και συνειδητοποιώ πως μπορεί πραγματικά να μην υπάρχει ούτε καν πρόβλημα, και αυθόρμητα κάνοντας την υπέρβαση προχωράω πέρα από αυτά!

Γίνομαι παρατηρητής της σκέψης, δεν χρειάζεται πια να πολεμώ τις σκέψεις μου, δεν χρειάζεται η μια σκέψη να αντιμάχεται την άλλη.
Μοιραία και η ανάγκη για λύση εξαφανίζεται αφού η ίδια η δυαδικότητα δεν υπάρχει πια - ούτε καλό, ούτε κακό, ούτε επικρίσεις, καμιά αμαρτία, καμιά αρετή - όλα είναι ΕΝΑ!
Το ζωντανό πολυδονούμενο ενιαίο ΕΝΑ, που είναι απέραντο και χωρίς προσδιορισμούς...


pixie

[Delmar]

Μοιραία και η ανάγκη για λύση εξαφανίζεται αφού η ίδια η δυαδικότητα δεν υπάρχει πια - ούτε καλό, ούτε κακό, ούτε επικρίσεις, καμιά αμαρτία, καμιά αρετή - όλα είναι ΕΝΑ!
Το ζωντανό πολυδονούμενο ενιαίο ΕΝΑ, που είναι απέραντο και χωρίς προσδιορισμούς...

Oλα Ενα.

Εγω ειμαι η ανθρωποτητα,η ανθρωποτητα ειμαι εγω.Η συνειδηση μου ειναι η συνειδηση της ανθρωποτητας,η συνειδηση της ανθρωποτητας ειναι η συνειδηση μου.

Οταν ο ανθρωπος φτανει σε αυτη την συνειδητοποιηση,οχι μονο στα λογια αλλα συνειδητα,βιωματικα τοτε η ιδια η συνειδηση του υπεστη ολικη μεταμορφωση.

Αυτη ειναι πραγματικη αλλαγη - μεταμορφωση συνειδησης οταν φτανει κανεις στην παραπανω συνειδητοποιηση.

Συνηθως ο ανθρωπος ''σκεπαζει'' ενα ''κομματι'' της συνειδησης του με ενα αλλο νομιζωντας οτι ειναι το καλυτερο γι αυτον,ετσι με αυτον τον τροπο αναλλωνεται στα ιδια και στα ιδια με αποτελεσμα να υπαρχει συνεχης συγκρουση.

Ποτε ειναι η συνειδηση σε δραση?. Οταν υπαρχει συγκρουση.Θεληση για αλλαγη.Οταν θελεις να αλλαξεις κατι στον εαυτο σου αυτοματως υπαρχει συγκρουση.Ενα κομματι της συνειδησης σου υπερισχυει σε καποιο αλλο.

Ο σωστοτερος τροπος ειναι η κατανοηση και η παρατηρηση.Αυτοι ειναι οι μηχανισμοι που πρεπει να ενεργοποιησει κανεις για να φτασει καποια στιγμη στην αντιληψη οτι ο παρατηρητης και το παρατηρουμενο ειναι ενα και το αυτο,δεν υπαρχει καμια διαφορα,καμια εικονα που να διαχωριζει.

Οταν ο παρατηρητης και το παρατηρουμενο ειναι ενα,που συνηθως ο παρατηρητης διαχωριζει εαυτο απο παρατηρουμενο και συνεχιζεται η συγκρουση,οταν αντιληφθει οτι δεν υπαρχει καμια διαφορα παρατηρωντας ειτε τον εαυτο του η οτιδηποτε τοτε βλεπει πραγματικα τα πραγματα ετσι οπως ακριβως ''ειναι''.Καμια συγκρουση,καμια θεληση για αλλαγη,απλα παρατηρει οτιδηποτε ετσι οπως ''ειναι''.

Σε αυτη την συνειδητοποιηση ο εγκεφαλος ενεργοποιειται ασυνειδητα και φτανεις στο σημειο οτι εσυ εισαι η συνειδηση της ανθρωποτητας και η συνειδηση της ανθρωποτητας εισαι εσυ.

[Delmar]

Oλα Ενα.

[pixie]

Η πραγματική φύση του πνεύματος είναι πέρα από φύλα, πέρα από κάθε δυαδικότητα. Όταν εξετάζει κανείς το πνεύμα, δεν βρίσκει κάποιο πράγμα που μπορεί να το ονομάσει συνείδηση. Είναι σαν το χώρο, ανοιχτό, ενεργά δυναμικό, διαυγές και ικανό να βιώνει, μπορούν να συμβούν γεγονότα σ’ αυτό, δίχως να υπάρχουν όρια. Αυτή είναι η απόλυτη φύση του πνεύματός μας κι η απόλυτη φύση όλων των πραγμάτων, εξωτερικά κι εσωτερικά. Δεν υπάρχει τίποτα πραγματικό, σταθερό, απόλυτο, τίποτα υπαρκτό, παρά μόνο ο χώρος.

Στο απόλυτο επίπεδο δεν υπάρχουν φύλα. Από τη στιγμή όμως που το πνεύμα αρχίζει να παίζει με τον εαυτό του και να εκδηλώνει τις δυνατότητές του, προκύπτει η δυαδικότητα. Εξωτερικά προκύπτουν κόσμοι και καταστάσεις, εσωτερικά σκέψεις και συναισθήματα. Προκύπτουν το κρύο και το ζεστό, το κοντά και το μακριά, το αρσενικό και το θηλυκό. Προκύπτει η κάθε δυαδικότητα μέσα από την οποία βιώνουμε τον κόσμο και καθορίζεται η συμπεριφορά μας. Κάνουμε, σκεφτόμαστε και λέμε διάφορα πράγματα τα οποία φέρνουν κάτι στον κόσμο. Είναι εύκολο ν’αντιληφθεί κανείς τη δυαδικότητα, αλλά την ενότητα, το χώρο και τη διαύγεια μέσα από την οποία αυτή προκύπτει δύσκολα μπορεί να κατανοήσει και να βιώσει κανείς.
 

Τίθεται συχνά το ερώτημα γιατί αυτός ο χώρος παίζει με τον εαυτό του και βιώνονται τα γεγονότα. Διότι από τη μια θα ήταν όλα μια μαύρη τρύπα, δεν θα υπήρχε διαφοροποίηση παρά μόνο ενέργεια και χώρος, κι από την άλλη μέσα από το παιχνίδι της δυαδικότητας προκύπτει κάτι πολύ σημαντικό. Είναι ο πλούτος του πνεύματος το ότι μπορεί να παίζει με τον εαυτό του. Δεν αποτελεί κάποια έλλειψη ή απουσία, αλλά πλούτο το γεγονός ότι έχει τη δυνατότητα να εκδηλώνεται μέσα από τα αντίθετα, να δοκιμάζει τις δυνατότητές του, να αναπτύσσεται από τις αντιθέσεις και να επιτρέπει να συμβούν καινούργια γεγονότα. Το σύμπαν, η ολότητα, εμπλουτίζεται μέσα από το διαχωρισμό και την ένωση της δυαδικότητας κι αναπτύσσεται κατ’ αυτόν τον τρόπο. Και τελικά ο σκοπός κάθε ένωσης είναι να γίνει κανείς η ενότητα.


Από τον Λάμα Όλε Νύνταλ

[titica]

'Αν κοιτάξεις τον εαυτό σου χωρίς σκέψεις

χωρίς κρίσεις και συγκρίσεις

χωρίς επιλογές και απορρίψεις

με 'μάτια' καινούργια, διάφανα και αθώα

τότε θα ανακαλύψεις

ότι δεν υπάρχει παρατηρητής και παρατηρούμενο

αλλά αυτό που ΕΙΝΑΙ

αδιαίρετο και ΕΝΑ

χωρίς αρχή και τέλος'.


Osho

[rain]

Καλό το δίδυμο αλλά άμα σου κάτσει το τρίδυμο ακόμα καλύτερα.  :mrorange:  :mrorange:  :mrorange:




Rain De Palma

[pixie]

Θεωρώ την κριτική μια βασική μορφή δυαδικότητας. Την δέχομαι ή την αποδίδω πάντα για την βελτίωση και όχι ως μέσον εγωϊσμού για την ταπείνωση κάποιου.

Ίσως όμως ο άξονας του πόνου και της ευχαρίστησης είναι ακόμα πιο σημαντική μορφή δυαδικότητας.

Πολλοί τρέχουν όλη την ημέρα και αναλώνουν τον χρόνο τους σε εξωτερικές μηχανικές δραστηριότητες ώστε να μην σκέφτονται τι τους πονά, τι θέλουν και ποιοί πραγματικά είναι.
Δεν θέλουν καν να δουν ή να αντιμετωπίσουν την αλήθεια τους. 'Ετσι ζουν, στην επιφάνεια και μακριά από την ουσία, μια ζωή διασπασμένη σε κομμάτια που δεν ενώνουν ποτέ μεταξύ τους.

Βεβαίως και το αντίθετο, το να ξεφεύγει δλδ. κανείς τελείως από τα σχήματα της καθημερινότητας [απτή πραγματικότητα] είναι μια επικίνδυνη φυγή.
 
Πάλη των αντιθέτων, λοιπόν...
Στόχος η Ενότητα που κρατά μέσα της όλο το puzzle των αντιφατικών στοιχείων...