Tραγούδια αφιερωμένα στη ΘΛIΨH και την MONAΞIA

[plus]

Αυτη η νυχτα μενει
Δημητρα Παπιου
β' εκτελεση Μελινα Κανα

Πέλαγο να ζήσω δε θα βρω
σε ψυχή ψαριού κορμί γατίσιο
κάθε βράδυ βγαίνω να πνιγώ
πότε άστρα πότε άκρη της αβύσσου
κάτι κυνηγώ σαν τον ναυαγό
τα χρόνια μου σεντόνια μου τσιγάρα να τα σβήσω

Αυτή η νύχτα μένει
αιώνες παγωμένη
που 2 ψυχές δεν βρήκαν καταφύγιο
κι ήρθαν στον κόσμο ξένοι και καταδικασμένοι
να ζήσουν έναν έρωτα επίγειο

Χάθηκα και γω κάποια βραδιά
πέλαγο η φωνή του Καζαντζίδη
πέφταν τ'άστρα μες στην λασπουργιά
μαύρος μάγκας ο καιρός και μαύρο φίδι
μου'γνεφε η καρδιά πάρε μυρωδιά
το λάδι εδώ πως καίγεται και ζήσε το ταξίδι

Αυτή η νύχτα μένει
αιώνες παγωμένη
που 2 ψυχές δεν βρήκαν καταφύγιο
κι ήρθαν στον κόσμο ξένοι και καταδικασμένοι
να ζήσουν έναν έρωτα επίγειο

[blue-roses]

Άνθρωποι μονάχοι          
 
Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι
σαν το ξεχασμένο στάχυ
ο κόσμος γύρω άδειος κάμπος
κι αυτοί στης μοναξιάς το θάμπος
σαν το ξεχασμένο στάχυ
άνθρωποι μονάχοι

Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι
όπως του πελάγου οι βράχοι
ο κόσμος θάλασσα που απλώνει
κι αυτοί βουβοί σκυφτοί και μόνοι
ανεμοδαρμένοι βράχοι
άνθρωποι μονάχοι

Άνθρωποι μονάχοι σαν ξερόκλαδα σπασμένα
σαν ξωκλήσια ερημωμένα, ξεχασμένα
άνθρωποι μονάχοι σαν ξερόκλαδα σπασμένα
σαν ξωκλήσια ερημωμένα, σαν εσένα, σαν εμένα...

 

[blue-roses]

 Έλα γι απόψε        
 
Έλα γι απόψε
Μόνο απόψε
Λίγη ώρα
Έξω φυσάει
Κι είναι κρύο
κι είναι μπόρα

Μα εδώ μέσα είναι ζεστά
Κι είναι το ξώφυλλα κλειστά
Κι είναι τα φώτα λιγοστά
Μισοσβηστά

Έλα για απόψε
Μέσα στη νύχτα
Μες στο χειμώνα
Να ξαναφέρεις
Λουλουδιασμένη
Την ανεμώνα

Και ν'αναστήσεις
Τις νεκρές τις αναμνήσεις
Έλα για απόψε
Κι αύριο φύγε
Και μη γυρίσεις

 

[blue-roses]

Μια στεναχώρια        
 
Μια στεναχώρια που έχω απόψε
απ΄ την καρδιά μου βγαίνει καπνός
τα δάκρυα μου πως να τα κόψω
σε σένα τρέχει ο λογισμός

Αχ θα με φάει η στεναχώρια
που ‘μαστε χώρια που ζούμε χώρια

Γιατί σε παίρνουν από κοντά μου
και κομματιάζονται δυο καρδιές
και κάνουν λύπη κάθε χαρά μου
χωρίς να φταίω χωρίς να φταις

Αχ θα με φάει η στεναχώρια
που ζούμε χώρια που ‘μαστε χώρια

Πως θα μπορέσω να συνηθίσω
σ΄ αυτή τη μαύρη τη μοναξιά
που θα ξανάβρω σ΄ αυτό το κόσμο
σαν τη δική σου χρυσή καρδιά
Αχ θα με φάει η στεναχώρια
Που ‘μαστε χώρια που ζούμε χώρια

 

[blue-roses]

Η πίκρα σήμερα        
 
Η πίκρα σήμερα
δεν έχει σύνορα
κι εσύ δεν έπρεπε να μ' αρνηθείς.
Καποτε αλίμονο
στο μεσοχείμωνο
τον ήλιο σου 'φερα να ζεσταθείς.


Κοίτα πώς κλαίει ο ουρανός
δεν είναι πια γιορτή.
Έγινε τ' όνειρο καπνός
πες μου γιατί, γιατί.
Κοίτα πώς κλάει ο ουρανός
μα εσύ καρδιά μην κλαις,
κι όταν χτυπάει ο κεραυνός, τραγούδι εσύ να λες.

Νύχτωσε, βράδιασε,
ο κόσμος άδειασε,
κρύβω το δάκρυ μου και καρτερώ.
Μα εσύ δεν έρχεσαι,
βρεχει και βρέχεσαι,
ποτήρι μου 'δωσες, φαρμακερό.

 

[blue-roses]

Η σκιά μου κι εγώ        
 
Η σκιά μου κι εγώ κάθε βράδυ πικρό σε ζητάμε
και ρωτάμε αν ζεις αν σε είδε κανείς και πονάμε
μες στον ύπνο να 'ρθεις όνειρό μου γλυκό σε προσμένω
κι απ' αγάπη τρελή να σε σφίξω αγκαλιά περιμένω

Ποιες μάγισσες τρελές σε κρατούν μακριά μαγεμένο
τις ώρες τις πικρές κάθε βράδυ μετρώ και πεθαίνω
γιατί να φύγεις να χαθείς αγάπη μου
περιμένω πότε θα ξαναρθείς

Νυχτερίδες πουλιά μας κρατούν συντροφιά στο σκοτάδι
όταν κλαίμε πικρά η σκιά μου κι εγώ κάθε βράδυ
μες στον ύπνο να 'ρθεις όνειρό μου γλυκό σε προσμένω
κι απ' αγάπη τρελή να σε σφίξω αγκαλιά περιμένω

Ποιες μάγισσες τρελές σε κρατούν μακριά μαγεμένο
τις ώρες τις πικρές κάθε βράδυ μετρώ και πεθαίνω
γιατί να φύγεις να χαθείς αγάπη μου
περιμένω πότε θα ξαναρθείς

 

[blue-roses]

Έχεις κάτι που μου λείπει        
 
Τις ώρες που η σκιά ζητάει φωτιά
και το άρωμά σου μες το καθρέφτη μου γλιστρά
τις νύχτες που το τσιγάρο είναι υγρό
όλα χορεύουν γύρω από σένα

Έχεις κάτι που μου λείπει
τί κι αν έχεις φύγει
πάλι είσαι εδώ και σε ζητώ
σταγόνα της βροχής στα δάχτυλά μου
έχεις κάτι που μου λείπει
τί κι αν έχεις φύγει
πάλι είσαι εδώ και σ' αγαπώ
τραγούδι της σιωπής
διπλό σεντόνι στα όνειρά μου

Τις ώρες που το τηλέφωνο κοιτά
το άδειο ποτήρι και ο καπνός πάει λοξά
τις νύχτες που το κρεβάτι είναι στενό
όλα χορεύουν γύρω από σένα

 

[blue-roses]

Παιδί θλιμμένο        
 
Συχνά περνούσα λυπημένος τις βραδιές
κι αν σ' αγαπούσα μόνο πίκρα είχα κερδίσει
παιδί θλιμμένο, τη ζωή μου είχα κεντήσει
με τη βελόνα που ματώνει τις καρδιές
παιδί θλιμμένο, τη ζωή μου είχα κεντήσει
με τη βελόνα που ματώνει τις καρδιές

Συχνά κοιτούσα την πλανεύτρα σου ματιά
αυτή που μ' έκανε και δε μπορώ να σβήσω
παιδί θλιμμένο, τη ζωή μου θα μισήσω
αφού μου άναψες του έρωτα φωτιά
παιδί θλιμμένο, τη ζωή μου θα μισήσω
αφού μου άναψες του έρωτα φωτιά

Συχνά στο σπίτι μου γυρνούσα το πρωί
έκλαιγε η μάνα μου πού είχα καταντήσει
παιδί θλιμμένο, που τα πάντα έχει αφήσει
χωρίς εσένα πια δεν ήθελα ζωή
παιδί θλιμμένο, που τα πάντα έχει αφήσει
χωρίς εσένα πια δεν ήθελα ζωή

 

[blue-roses]

Πάλι χαμένος        
 
Πάλι κι απόψε θα περάσω θα διαβώ
τον ίδιο δρόμο που για χρόνια με πληγώνει
πάλι κι απόψε το φαρμάκι σου θα πιω
που στάλα-στάλα την ζωή μου τελειώνει

Πάλι χαμένος, μετανιωμένος
πάλι κουρέλι θα με βγάλει την αυγή
είν' ένας δρόμος καταραμένος
που τον περνάω και μου καίει την ψυχή

Μέρα δεν πέρασε χωρίς να σε ζητώ
δεν ήρθε νύχτα να μην ψάχνω τα φιλιά σου
πάλι κι απόψε θα περάσω,θα διαβώ
τον ίδιο δρόμο που τραβά στην αγκαλιά σου

Πάλι χαμένος, μετανιωμένος
πάλι κουρέλι θα με βγάλει την αυγή
είν' ένας δρόμος καταραμένος
που τον περνάω και μου καίει την ψυχή

 

[blue-roses]

Μουτζουρωμένες μοναξιές  
 
Μουτζουρωμένες μοναξιές που δάγκωσαν τα βράχια
Μιας αγανάκτησης κρυφές διαδρομές
Μα των ματιών μας οι σκιές δακρύζουνε σκοτάδια
Κάποιας παράτολμης φωτιάς τις ενοχές
Χωρίς ανάμεσα και όρια φτιαγμένες
Οι κουρασμένες μας στιγμές μιας μουσικής
Κακογραμμένες αναμνήσεις ξεχασμένες
Στους διαδρόμους του μυαλού και της ψυχής…

Κι απ’ την βροχή που τις κατάρες μας ξεπλένει
Λάσπη και φως μέσα στις φλέβες μας κυλά
Τρέχει ο χρόνος σαν τρελός μα δεν προφταίνει
Να ‘ ναι παρόν όταν το όνειρο ξυπνά
Κι έτσι τυφλά μας ψάχνει πάντα μια ευθύνη
Που χρόνια τώρα την χαρά μας ξεγελά
Όλο προσμένουμε κρυφά κάτι να γίνει
Μα δεν μπορεί να το αντέξει η καρδιά…

Μια αδιάκριτη μιζέρια μας πλακώνει
Μιας κάθε τόσο ακατάστατης πλοκής
Oι λέξεις μας ξυράφια μα το ψέμα ξεφυτρώνει
Λερναία Ύδρα στα κιτάπια της ντροπής
Κι όταν γυμνώνουμε του είναι μας τα χρόνια
Μια του κορμιού μας γρατσουνιά πάντα πονά
Βαθιά πληγή που την ναρκώσανε, μ’ ακόμα
Αιμορραγεί σα να ‘ ναι η πρώτη μας φορά…


 

[blue-roses]

 Η μοναξιά του σχοινοβάτη            
 
Κόκκινο φεγγάρι, θάλασσες τεκίλα
φύλλα πεταμένα στη φωτιά
κόκκινο φεγγάρι, κόκκινο λιμάνι
κάτι μου 'χεις κάνει

Είδα πολλούς που ζήσανε για πλάκα
είδα και άλλους που το πήραν σοβαρά
και τραβηχτήκανε και άσχημα τραβιούνται
και το πληρώσανε στο τέλος ακριβά

Με τα μαύρα ρούχα, αμίλητοι καπνίζουν, οι φίλοι
κι ονειρεύονται να φύγουν μακριά
οι φίλοι που δε βρήκανε τίποτα ν' αγαπήσουν
που δεν πιστεύουν τίποτα, κανέναν, πουθενά

Υπάρχουν χίλιοι τρόποι για να τρελαθείς
υπάρχουν και άλλοι τόσοι για να λες υπομονή
όμως για μένα είναι αργά να τρελαθώ
και είναι ακόμα πιο αργά να κάνω υπομονή

Θα μείνω εδώ και θα υπάρχω όπως μπορώ
και για το πείσμα σας γουρούνια θα αντέχω
θα περιμένω άλλες μέρες

 

[blue-roses]

 Η μοναξιά μεσ'απ'τα μάτια μου          
 
Εικόνα τρέλας κι εγκατάλειψης μπροστά μου
σ΄αυτό το σπίτι που έγινες εσύ δικιά μου
καημός και πόνος γίνανε δυο συνωμότες
κι εσύ μια νύχτα έφυγες σαν τους προδότες

Και τρέχει η μοναξιά μέσ΄απ΄τα μάτια μου
και σπάω φαρμακεία να βρω τα χάπια μου

Ημουν ασύγκριτος και τώρα με συγκρίνεις
και με τα μαύρα χρώματα εσύ με ντύνεις
τα λερωμένα λόγια σου σπαθιά που σκίζουν
βρήκαν μεγάλα όνειρα και τα γκρεμίζουν

Και τρέχει η μοναξιά μέσ΄απ΄τα μάτια μου
και σπάω φαρμακεία να βρω τα χάπια μου

 

[blue-roses]

Γιατί μου λείπεις        
 
Δεν είναι που σ' αναζητώ,
δεν είναι που σε θέλω,
δεν είναι που στα μάτια σου
γεννιέμαι και πεθαίνω.
Μα είναι κάτι πρωινά
που μόνος μου ξυπνάω,
κι ας ξημερώνει Κυριακή
δεν έχω πού να πάω.

Γιατί μου λείπεις, γιατί μου λείπεις,
γιατί μου λείπεις και πονώ,
γιατί μου λείπεις, γιατί μου λείπεις,
γύρισε πίσω, σ' αγαπώ!

Δεν είναι που κι οι φίλοι μου
κι εκείνοι με ξεχάσαν,
δεν είναι που κι οι αγάπες μου
σαν τρένα προσπεράσαν.
Μα είναι κάτι πρωινά
που θέλω να πεθάνω
μες στη ζεστή σου αγκαλιά
και στο κορμί σου απάνω.

 

[junkie]

Θάλασσα..

Μεσοπέλαγα αρμενίζω κι έχω πλώρα τον καημό
κι έχω την αγάπη πρύμα κι άλμπουρο τον χωρισμό

Θάλασσα, μη με διώχνεις μακριά
Χωρισμέ, μου ματώνεις την καρδιά

Την κορφή του Ψηλορείτη με παράπονο θωρώ
και με δάκρυα απ' την Κρήτη φεύγω κι αποχαιρετώ

Θάλασσα, μ' εξορίζεις μακριά
Χωρισμέ, μου 'χεις κάψει την καρδιά

Μαύρη μοίρα το 'χει γράψει, να μακραίνω, να χαθώ
και να ζω μακριά απ' την Κρήτη κι από κείνη π' αγαπώ

Θάλασσα, μη με διώχνεις μακριά
Χωρισμέ, μου 'χεις κάψει την καρδιά

[gohssa]

Στίχοι: Γιάννης Πάριος
Μουσική: Χάρης Βαρθακούρης
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Πάριος & Χάρης Βαρθακούρης ( Ντουέτο )

Να ’χε χρώμα η μοναξιά
στο χαρτί να ζωγραφίσω
να την κάνω θαλασσιά
και αγέρα πελαγίσιο

Να της βάλω και πανιά
για ταξίδι τελευταίο
λιμανάκι στο Αιγαίο
η δική σου αγκαλιά

Πιο καλή η μοναξιά
από σένα που δε φτάνω
μια σε βρίσκω μια σε χάνω
πιο καλή η μοναξιά

Να ’ταν πέτρα η μοναξιά
σκαλοπάτι να τ' ανέβεις
να χαθείς στη λησμονιά
για να μη σε δω που φεύγεις

Και να γίνεσαι καπνός
σαν τσιγάρο που τελειώνει
τώρα πια θα είσαι μόνη
και θα είμαι μοναχός

 :smurfin: