Αποφατική Θεολογία...

[pixie]

Πολύ σημαντικό αυτό που αναφέρεις Delmar. 'Οποτε ο άνθρωπος έρχεται σε αληθινή επαφή με τα καλύτερα, τα πιο αγνά στοιχεία που κρύβει μέσα του, αλλάζει, μεταμορφώνεται σε κάτι πιο ουσιαστικό και στη μορφή του υπάρχει φως, σιγουριά και ηρεμία.

Ο μόνος τόπος που θα μορούσαμε ίσως να αγγίξουμε τον Θεό και το βασίλειό του είναι μέσα μας... ;-)

[KostasD33]

[quote user="pixie"]....
Και είναι πολύ σημαντικό το πρόθεμα υπερ-, γιατί ακριβώς εδώ βρίσκεται το έρεισμα της θεωρίας αυτής, δλδ. στην υπέρβαση όπου και εκφράζεται το ύψιστο επίπεδο της Αλήθειας και ερμηνεύεται η Ύπαρξη.

Το υπερ- έχει αντικαταστήσει το αυτο-[πχ. αυτο-δικαίωση, αυτο-δικαιοσύνη, αυτο-αλήθεια κλπ.] και εδώ βρίσκεται το στοιχείο του νέου προσανατολισμού της εσωτερικής γνωσιολογίας.[/quote]

Όσο πιο σημαντικό είναι το πρόθεμα υπέρ τόσο βγάζω μπιμπίκια εγώ.
Ούτε υπέρ ουσία υπάρχει ούτε υπέρ αλήθεια ούτε και ο υπεράνθρωπος του κάθε Νίτσε
Υπέρ εγωισμοί υπάρχουν που υπερφίαλα αιτιολογούν το υπέρ τίποτα με περίτεχνες σκέψεις κενού περιεχομένου
Όσο για τα αυτό – δικαίωση και αυτό αλήθειες αν αυτά είναι το στοιχείο του «νέου προσανατολισμού» τότε μπορεί να ξεχειλίζουν από εσωτερισμό όπως το λες ή το νομίζεις, αλλά πάσχουν από ουσιαστική γνώση - λογίας.....

Μπερδεύουν την ετικέτα με το κουτί και το περιεχόμενο. Διαβάζουν την ετικέτα δεν καταλαβαίνουν την τύφλα τους μασουλανε το κουτί και νομίζουν πως γνώρισαν την γεύση από τα πατατάκια που είχε μέσα… κι από πάνω βγάζουν και λόγο περισπούδαστο για την γεύση τους

[pixie]

Κώστα μου, ο αποφατισμός είναι θεολογικό κίνημα και αναφέρεται στο Θεό! Και λέει ότι δεν είναι σωστό να του αποδίδονται ιδιότητες γιατί δεν μπορούμε να έχουμε γνώση, συνεπώς δεν μπορούμε να μιλάμε για εκείνον λες και τον γνωρίζουμε.

Πώς γίνεται λοιπόν να κάνουμε μια καταφατική γνωσιολογία, όταν δεν είμαστε σίγουροι για κάτι?
Για να γνωρίσουμε σε βάθος την έννοια του Θεού, μάλλον πρέπει να τον αναζητήσουμε πέρα από τον κόσμο... Δεν πρόκειται για μια καθημερινή, απτή πραγματικότητα, αλλά για υπερ-αλήθεια.

Ούτε μπορούμε να δανειζόμαστε λέξεις από το γήϊνο λεξιλόγιό μας για να περιγράφουμε έναν Θεό που μόνο με την υπέρ-βαση θα μπορούσαμε να έρθουμε σε επαφή μαζί του αφού δεν υφίσταται άλλη πιο θετική προσέγγιση.

[KostasD33]

Αφού λένε οι μάγκες οι αποφατικοί θεολόγοι ότι δεν είναι σωστό να μιλάμε για εκείνον και να του δίνουμε ιδιότητες διότι δεν τον γνωρίζουμε, αυτοί γιατί μιλανε για αυτόν και του προσάπτουν ιδιότητες?
Υπονοούν ότι οι ίδιοι τον γνωρίζουν?
Ή όλοι οι υπόλοιποι που δεν έχουμε άλλη δουλιά να κάνουμε παρά να ασχολούμαστε με τον θεό πρέπει να βγάζουμε μόκο διότι είμαστε και βλακες?


Όσο για το γήινο λεξιλόγιο μας Μάγια αυτό ξέρουμε και από αυτοδανειζόμαστε λέξεις, όσο για το να έρθουμε σε επαφή μαζί του εγώ προσωπικά δεν είμαι τόσο αγενής να πηγαίνω ακάλεστος σε επαφές και προσεγγίσεις με αγώστους.
Άμα το θέλει ξέρει να σφυραει (ελπίζω) και σαν υπέρ _οτι_θες, θα έχει την ευγένεια να με προσκαλέσει…..

[κώστας]

Φυσικά και υπάρχει υπερ-.
Υπερ-αγορά σούπερ μάρκετ ελέκτρικ,
ένα από τα πρώτα που μου έρχεται.
Επαγωγικά, θα υπάρχει και υπερ-αυτό.
Κάτι μεγαλύτερο από το αυτό.
Εγώ· ένα από τα πρώτα αυτό που μου έρχεται.
Το υπερ-εγώ λοιπόν, με την έννοια
τού πάνω και πέρα από το εγώ
αλλά που το συμπεριλαμβάνει,
έχει όλες τις ιδιότητες που έχω και εγώ
συν πολλές ακόμη, ενδεχομένως.

Αν λοιπόν η "αποφατική θεολογία", υποστηρίζει
ότι δεν έχουμε γνώση των ιδιοτήτων του θείου στοιχείου τότε,
απλά υποστηρίζει ότι δεν ξέρει ούτε το εγώ της.
[Διότι, την επιλογή να μην έχει ουδεμία σχέση
ούτε με το θείο στοιχείο ούτε με θεολογία
την έχουμε αποκλείσει]
Και καλά αυτό· συμβαίνει.
Αλλά ενώ δεν το ξέρει, το αρνείται κιόλας.

Εδώ λοιπόν διαφοροποιούμαι:
μία δυσκολία να με αρνηθώ,
την έχω, μην πω ψέμματα.