σκορπια λογια σκορπιες σκεψεις σκορπια ζωη

[vencedor]

?que dedico?
dire lo que ahora pienso… ?discreto!
solamente usted usted puede ocupar cual son, la libertad.
solamente las personas que han luchado para su libertad, porque su independencia ocuparan la importancia del gull…
las personas como permanecia, como nosotros…
que intentamos ganar un virtuoso mas precioso… ?nuestra libertad!
deseo escribirle que usted amor de I, de que usted es mi otro pedazo de la mitad…
muchos que deseo decir a usted… a pesar de....
cosa inmovil de la subsistencia una del mi permanecia… leido le, usted ve, y yo que usted piensa.
le adoro!

[papadia]

....κιεμεις που δε ξερουμε τη γλωσσα?

        μια μεταφρασουλα?

[vencedor]

Buenos Aires, 04 de abril 1998....  <<dia de prostitutas>>


ολα ειναι σχεδον ετοιμα. εχουν απομεινει λιγες ωρες. μια ακομα ματια στα "χαρτια"....
εχω αγχος... κατι δεν μου καθεται καλα, κατι με ανησυχει...
φταιει κ το χθεσινο ονειρο... ξαναρθε σε αυτο ο Ραφαελ... παντα οταν ερχεται στα ονειρα μου, κατι κακο συμβαινει, κατι δεν παει καλα...
ας ειναι... θα δειξει... μπορει να πιστευω στα "σημαδια" κ στα "ονειρα" αλλα δεν πρεπει να σταθω σε αυτα... εχω αλλες προτεραιοτητες τωρα...
ξανα ανακατεμα στα χαρτια.... χάρτες, θεσεις, κινησεις... ολα ρυθμισμενα στην εντελεια... ομως κατι με ανησυχει? τι μπορει να ειναι αυτο? ψαχνω.... με ενδιαφερει πρωτα απο ολα η ασφαλεια...η ασφαλεια τους...
την θεωρω δεδομενη... ολα τα εχω υπολογισει... μηπως δεν εχω υπολογισει τη δικια μου ασφαλεια? μπαα.. δε νομιζω... δεν ειναι η πρωτη φορα... το εχω ξανακανει... εχω ξανα αναλαβει τετοιες "τραβαγκχο".
η ωρα πλησιαζει... ξεκιναω... ξεκιναμε... μεσα σε λιγα λεπτα ειμαστε ολοι εκει που πρεπει...ο καθενας μας στη θεση του...
υπαρχει χρονος ακομα... δοκιμες στην ενδοσυννενοηση...οκ ολα... νεκρικη σιγη... κ μια περιεργη μυρωδια... "θανατικο" μυριζει...
ξαφνικα μεσα στην απολυτη σιγη ενας θορυβος... κοιταζω αμεσως το συνεργατη μου... κατι ακουσε κ αυτος...
βαζω στοιχημα... ειμαι σιγουρος... αυτος ηταν θορυβος απο κλειστρο... μα το Ζεσους, ειμαι βεβαιος...
τι εγινε ρε γμτ? κατι δεν εχει παει καλα εδω.... στροφαρει το μυαλο μου αμεσως... να και μια σκια εκει απεναντι...κ αλλες πιο διπλα...
στραβωσε... κατι στραβωσε... τι αλλο μπορει να εχει συμβει?
καποιος μας "εδωσε" μας "προδωσε"... ειμαι σιγουρος!
"προδοσια"..... τι σιχαμενη λεξη γμτ?
γρηγορα ειδοποιηση, κ συντονισμος... φευγετε ολοι γρηγορα παιδια.... απο τις εξοδους αναγκης... την εξοδο 2 κ 3... ΤΩΡΑ! κ εσυ αμιγκο... φευγεις..τωρα!
εσυ? με ρωταει....  θα φυγω κ εγω, απαντω.... δρομο τωρα...δρομο.... δεν εχουμε χρονο...γυαλιζουν τα σιδερικα... δρομο!
δεν εχω χρονο να σκεφτω πολλα... πρεπει να κινηθω γρηγορα... αν καποιον θελουν αυτος ειναι "ενας"... γρηγορα κ ψυχραιμα λοιπον...
το μερος μου ειναι πασιγνωστο... το εχω χιλιοπερπατησει, αποκωδικοποιησει...
βηματα αργα, κ σιγουρα... το σκοταδι ειναι συμμαχος, μα  μπορει κ να σου εναντιωθει αν το φοβηθεις... φοβος? μπα... Νοο... που χρονος για φοβο τετοιες ωρες.?
ακουω βηματα να με ακολουθουν... βηματα κ μεταλλικους ηχους... το σιγουρο ειναι οτι θα βρω κ μπροστα μου "τοιχο"...ανθρωπινο τοιχο... πρεπει να φυλαξω την πλατη μου...
στενευει ο κλοιος μεσα σε λιγα δευτερολεπτα...  σκονη παντου... αρχισαν τα οργανα... σκονη κ ........
πρεπει να φυλαχτω.... αν ειναι αυτο το σοκακι οπως το θυμαμαι, θα προλαβω να φυλαξω την πλατη μου... θα προλαβω?
να τη παλι αυτη η μυρωδια... θανατικο μυριζει, αναθεμα το αποψε...
δεν προλαβαινω... με κυνηγαει το μολυβι... με πλησιαζει... conze sumare... εμπλεξα... εμπλεξα μα δε θα τα παρατησω... θα παρω λαφυρα μαζι μου...
θα βαλουν κ αλλες μανες μαυρα....
στριμωχτικα... διαταγες απο ηλεκτρικο μεγαφωνο τρυπανε τα τυμπανα μου... ξαφνικα ενας πονος... τι εγινε ρε πουστη? μουδιασε το ποδι μου...
θα απαντησω.... ειμαι σε αμυνα κ θα απαντησω... ΤΩΡΑ!!!!!
δε γινετε αλλιως...δε γινοταν αλλιως....
αν προλαβω να πηδηξω θα τη γλυτωσω... αν προλαβω ομως... εχει πλυμμυρισει αιμα η μποτα μου... αφηνω κ ιχνη... ζαλιζομαι κιολας...
τελειωνουν ολα.... τελειωνουν ολα....


δεν ξερω ποσες ωρες εχουν περασει.... ξυπνησα? με ξυπνησαν?
που ακριβως μπορει να ειμαι? το ποδι μου? το εχω! ποναει, αλλα το νιωθω... οκ ειμαι...
οκ ειμαι? Νοο.... δεν ειμαι οκ... τα χερια μου πορκε ειναι δεμενα με "χειροπεδες"?
γμτ.... σιγουρα δεν ειναι εφιαλτης αυτος?.... κ ομως... δεν ειναι εφιαλτης... ειναι η πραγματικοτητα...
νιωθω να κουβαλαω ενα βαρος επανω στους ωμους μου... κατι σαν το σταυρο του "Ζεσους"....
αρχιζει η "μεγαλη" εβδομαδα μου... μια "μεγαλη" εβδομαδα που θα διαρκεσει 8 μηνες....
8 μηνες απο την πορεια στο δικο μου γολγοθα,απο την καταδικη εως την Ανασ......  φυγή μου....

[papadia]

....ζωη ειναι

       καθε μερα να  πεθαινεις

       κ καθε μερα να ξαναγεννιεσαι

       μεσα απο τις σταχτες σου..

       μεσα απο τη φυγη σου..

       μεσα απο τη φυγη σου...



       και οταν μπορεσεις να σταθεις στις σταχτες των ονειρων σου

       χωρις να δακρυσεις,

       τοτε μπορεις να πεις

      "Ζωη σε Νικησα"

[Belladona]

περάσανε 20 χρόνια απο την πρώτη προβολή του "Σωματοφύλακα"... ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ πόσο χρονών είμαι;;;;;;;;; (μην απαντήσει κανείς τον σκότωσα...)

[red_till_death]

Κι ο άνθρωπος… Φτωχός… φτωχός! Στρέφει τα μάτια , όπως
όταν πάνω στον ώμο μια παλάμη μας καλεί,
στρέφει τα τρελά του μάτια , κι όλα όσα έζησε
λιμνάζουν, σαν λακκούβα ενοχής, μέσα στο βλέμμα του.

Έχει χτυπήματα η ζωή τόσο σκληρά… Δεν ξέρω!

...ο μεγάλος Vallejo.  :sad:

[papadia]

Σςςςςςςςςςςς

      σταματηστε τα ολα....

      τωρα κελαηδουν τα πουλια....

      τωρα το αρσενικο καλει το θηλυκο...

      ειναι μια ιερη ωρα....τωρα.....

[red_till_death]

«Χλωμά καντήλια άναβε η φτώχεια σου τα τάιζε με ζήλια, μα συλλαβίζαν σʼ αγαπώ  τα βογκητά σου σαν ένα άρρωστο στην κούνια του μωρό.
Σωπαίνεις, θυμάσαι… και μεθυσμένος μες τον ύπνο σου γελάς…»

Κάθε φορά που το ακούω δεν αντιστέκομαι κι ανοίγω στη θύμησή σου που χτυπά επίμονα κάθε πόρτα του μυαλού μου… Δεν είχα σκεφτεί ποτέ πόσο πολύ σε θυμίζει αυτό το τραγούδι. Κάθε στίχος του. Κάθε παύση και κάθε κραυγή του για σένα. Μου θυμίζει τις λίγες στιγμές που με ζήτησες. Που ζήτησες να σταθώ δίπλα σου, χωρίς καμία παραπάνω απαίτηση. Χωρίς απώτερους σκοπούς και οφέλη. Μου θυμίζει εκείνο το βράδυ που σύρθηκες σαν λαβωμένο αγρίμι στην αγκαλιά μου και απαίτησες από τα χέρια μου να σε κρατήσουν δυνατά λες και θα γιάτρευαν τους πόνους σου. Μέσα στον ύπνο σου, σε έπνιγε εκείνος ο ζωντανός εφιάλτης, με έσφιγγες πάνω σου, σα να φοβόσουν για μία και μοναδική φορά μη με χάσεις. Δε θα ξεχάσω ποτέ τη φωνή σου, γεμάτη απελπισία, αργόσυρτη… ένας ψίθυρος που μέσα μου γίνεται κραυγή κάθε στιγμή που τον φέρνω στη μνήμη μου « Μη φεύγεις… με κυνηγούν, κρύφτηκα για λίγο, αλλά θα με βρουν σύντομα… μη φεύγεις. Κράτα με!». Και σε ρωτούσα ποιοι σε κυνηγούν… και η απάντηση σου, σαν παιδιού που θέλει νʼ απαλλαγεί από κάθε ευθύνη και να ζητήσει προστασία από τη μαμά του… «οι κακοί… εκείνοι είναι οι κακοί… θα με βρουν, πρέπει να φύγω κι από εδώ.». Και σε κρατούσα δυνατά, ώσπου χάθηκες. Αναρωτιέμαι που να είσαι, ακόμα και τώρα που πατάω στα πόδια μου, περισσότερο ως ένα παιδί που σʼ αγαπούσε χρόνια και αρνείται να δεχτεί ότι δεν μπορεί ούτε να σου μιλάει πια. Ωστόσο, ήξερα πως το λαβωμένο εκείνο αγρίμι, που ζήτησε βοήθεια και του την έδωσα, δεν ανήκε στην αγκαλιά μου. Ανήκε εκεί που κάποια χρόνια πριν είχε αφήσει την ψυχή του… Ελπίζω μαζί με την ψυχή του να μην είχε αφήσει και τη μνήμη του και να θυμάται πάντοτε πως το παιδί που το αγκάλιασε και το αγάπησε, έχει κρατημένη μια γωνιά της καρδιάς του για τον παντοτινό φίλο του. Φίλο!!!

[vencedor]

κοιταζοντας πισω.. αρκετο χρονο πριν... βλεπω πως δεν αλλαξαν κ πολλα πραγματα... μα συγχρονως αλλαξαν κ τα παντα...
αρχισα να γραφω εδω, οχι γιατί πιστεψα ποτε πως ειχα κατι αξιολογο να πω, αλλα γιατι ηταν για μενα ενας τροπος να βγαζω απο μέσα μου αυτα που με βαραιναν... αυτα που δεν τολμησα να πω ποτέ σε κανεναν...παρα-μονο σε τουτον εδω τον χωρο κ κατ' επεκταση σε εσας.

ομολογω πως σκεφτηκα πολλες φορες να πατησω delete...
να διαγραψω ολα οσα κατεγραψα εδω....
ειτε αυτα γραφτηκαν σε στιγμές πονου... ειτε σε στιγμες αισιοδοξιας.
εκανα δευτερες κ τριτες σκεψεις κ αντιλαμβανομενος πως δεν μπορω να διαγραψω καποια γεγονοτα της ζωης μου τα κρατησα.
δεν μετάνιωσα για τίποτα από όσα μοιράστηκα επαέ...

δεν είμαι ανθρωπος που πιστευει στις μετανοιες, οπως κ δεν ειμαι ανθρωπος που πιστευει στις διαγραφες.... το αντιθετο....
πιστευω πως οι εμπειριες που αποκταμε μας βοηθουν να "μεγαλωσουμε" κ να διαμορφωσουμε χαρακτηρα.
αυτες οι εμπειριες ειναι κ αυτες που καθοριζουν τις επομενες μας επιλογες....

αγαπησα αυτον εδω τον χωρο,αγαπησα αυτα που κατεθεσα εδω, οπως αγαπησα-διαβασα, κ τις δικες σας καταθεσεις.

η συνεπεια δεν ηταν ποτε χαραχτηριστικο μου....
το γεγονος κ μονο πως ειμαι σημερα ακομα εδω, κ συνεχιζω να γραφω εστω πολυ πιο αραια - ομολογω πως με εκπλησσει.
αποδεικνυει ομως πως μπορω, αμα το θελησω, να παραμεινω συνεπης σε οτι κ αν ειναι αυτο που θα επιλεξω να κανω.. φτανει να το αγαπησω...

...ευχαριστω ολους οσους περασαν καποια στιγμη απο εδω κ διαβασαν οοοοτι κατα καιρους "άφησα"... ειτε αυτο εγινε απο περιεργεια, ειτε πορκε το επελεξαν....
....λεω να κανω ένα διαλειμμα...να λειψω για λιγο...

δεν βαζω τελεια. Νοο..... κομμα βαζω κ ισως κ ενα μικρο θαυμαστικο...!

δεν θα μπορουσα βεβαια να μεινω μακρια κ απο τους δικες σας γραφες... θα τις επισκεπτομαι αν μπορω..... ειτε σιωπηλα ειτε επιλεγοντας να αφηνω  ιχνη μου....
δεν μου αρεσαν ποτε οι αποχαιρετισμοι κ τα δακρυβρεχτα αντιος...( ισως επειδη μοιαζουν τοσο τελεσιδικα κ σε εμενα αρεσει παντα, να αφηνω παραθυρα ανοιχτα)

εις το επανιδειν λοιπον... ;-)

[Rizla]

εισαι ωραιος Λατινε..
για σενα το κομματι

[Belladona]

[quote user="vencedor" post="366275"]

εις το επανιδειν λοιπον... ;-)[/quote]


ελπίζω και εύχομαι να είναι σύντομο. θα μας λείψεις , να είσαι σίγουρος , άλλωστε ένας J.S.S επιβάλλεται να είναι πανταχού Παρών

[katinaki]

πού πήγε πάλι;  :|

[PAPAROKAS]