οταν εχω αϋπνιες απλωνω τις σκεψεις μου ετσι χωρις πολυ σκεψη

[papadia]

...υπαρχουν στιγμες που ζουμε οριακες καταστασεις.....

      τετοιες στιγμες θελουμε να χτυπησουμε με δυναμη, στο μαυρο τοιχο

      της λογικης μας κ να δουμε τι κρυβεται απο πισω..

      τοτε ορμαμε οπως τα αφρισμενα κυματα ορμουν στα βραχια κ

      ζητανε να τα διαλυσουν!!

      αυτη η παλη δεν εχει νικητη κ ηττημενο..εχει τον αιωνιο μυθο που λεει

      οτι καποτε τα κομματια ενος θεου, επεσαν στη γη

      ανακατωθηκαν με το χωμα κι εγιναν ανθρωποι..

      κ απο τοτε παγιδευμενα μεσα στην υλη, ζητανε ν'απελευθερωθουν,

      να ξαναγυρισουν στη θεϊκη τους πατριδα...

      μα δε μπορουν να ξεφυγουν απο τη παγιδα του Ανθρωπου..

     κ βιωνουν τη τραγικοτητα τους, αναζητουν την αληθεια,ποθουν τη

     θεϊκη τους καταγωγη..

     τετοιες στιγμες βυθιζομαστε στον εαυτο μας, ανακαλυπτουμε

     τη δυναμη μας κ τα ορια μας...

     κ αυτο ποναει κ ο πονος φερνει το Φως...

     κ το  Φως μας αγγιζει, μας ποναει κ μας θυμιζει οτι υπαρχει.....

     κ μας θυμιζει το βαθος μας -αυτο που πραγματικα ειμαστε!

     Πνευματωμενες Μορφες που αναζηταμε μεσα στο χρονο τη ταυτοτητα μας....

[papadia]

....τι να την κανω τη ζωη μου?

        στο παραμυθι θα την ριξω να πνιγει....

        να παραμυθιαστει η ψυχη μου...

        να σε πιστεψει παλι απο την αρχη!!!

        να σε πιστευει  οταν μαγγιζεις

        τις νυχτες οταν ψυθιριζεις

        οταν λες

        θαμαι κοντα σου οταν με θες!!!!!

               κ αυτο το παραμυθι δε θαθελα να τελειωσει ποτε!!!!!

[papadia]

.....λιγο ακομα κ μεσα στην ανασα σου θα συντριβει η μικρη αναπνοη μου....

        σε αφηνω με τη γλωσσα σου να εξερευνησεις το λαιμο..τον ουρανισκο....

        να εισχωρησει κ να αφεθει στη διεισδυση!!!

        καθως αναρωτιεμαι...αυτο λοιπον ειναι ερωτας??

[papadia]

......ειναι στιγμες που η μεθη με καταλαμβανει....

      μια αλλη δυνατοτητα υπαρξης που κουβαλαω μεσα μου...

      κ μεθαω απο την αδυναμια μου...

      θελω να αντισταθω κιομως παραδιδομαι....

      θελω να γινω ακομα πιο αδυναμη....


      να κυλιστω καταμεσης στο δρομο μπροστα στα βλεμματα ολων....

      να θελω να ειμαι καταχαμα κ ακομα πιο χαμηλα απο το χωμα....

      Ποιος Εισαι?

      Ποια ειναι τα διαφορετικα σου προσωπα?

      Πως ειναι δυνατον να χωρας ολες τις εκρηκτικες δυναμεις

      που δοκιμαζουν τα ορια μου, την αγαπη,το παθος τη ζηλεια?

      Ποσο τυφλος, ωμος, κεραυνοβολος, παραλογος, υπερβατικος

      μπορεις να εισαι?

      ή ποσο ωριμος,γλυκος, υποταγμενος?

      ποιο εισαι μικρο μου φτερωτο αγγελακι??

[papadia]

.... τα δαχτυλα μου σε εκανα να αγαπησεις...

     ενω καλυπταν τα χειλη μου φωναζοντας ΣΙΩΠΗ...

     τα χειλη μου σε εκανα να αγαπησεις...

     καθως σε φιλαγαν με παθος...

     το σωμα μου σε εκανα να αγαπησεις...

     καθως με εκανες δικη σου...

     μα τη καρδια μου εγω σου την εδωσα

     γιατι σε αγαπησα....

     γτ εσυ με εκανες να σε αγαπησω!!!!


     βοηθησε με  να σε αγαπω

     χωρις να υποφερω

     απο τα παθη μου.....

[papadia]

...εκλεισα τα ματια.......

      επεσα πανω του ορμητικα, θανασιμα μεχρι συντριβης...

      στις φλεβες μου ετρεχε γλυκια ανατριχιλα...

      αφεθηκα σε μια γλυκια υποταγη...

      ενοιωσα για μια στιγμη μαγεια κ εγκαταλειψη μαζι....

      μεσα σε μια ηδονικη ταραχη!!!


                 μηπως ηταν ονειρο?

                 μηπως παλι ομως δεν ηταν?

                 εγω παντως ετσι το βιωσα!!!!

[papadia]

.....πνιγομαι......

           αποψε πνιγομαι.....
 
           μακαρι να μπορουσα να αναπνευσω με την αναπνοη σου...

           κ να ζησω με τη ψυχη σου...

           μια θλιμμενη χαρα αρχισε να με κατακυριευει...να με ενθαρρυνει...

           κ σκεφτομαι πως αυτη τη στιγμη δε πρεπει να την αφησω να χαθει

           πρεπει να την ζησω

           πρεπει να την ζησουμε μαζι

           γτ δε ξαναρθει ποτε η ιδια ποτέ

           γτ ειναι μοναδικη

           γτ ειναι δικη μας

           θελω να σ'αγκαλιαζω κ να σε φιλω ατελειωτα,

           ατελειωτα μεχρι να πεθανω...

           αυτο θελω αγαπη μου

           κι ας το καταφερα αυτο με προσπαθεια


           με εξευτελισμό..


           εγω ομως την εζησα......


           ουτοπια? ισως...

           στρουθικαλισμος? ισως....

           αυταπατη?  ισως..

           ΕΓΩ ΟΜΩΣ ΤΗΝ ΕΖΗΣΑ Κ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΟΥ ΤΗ ΠΑΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ!!!!!



.


           ομως την εζησα....

[papadia]

.........αναρωτιεμαι

                 πώς θα μπορουσε να συγγενεψει

                 η αληθεια με το θεμα?

                 να μπορουσαν να γινουν ενα κουβαρι....

                 διαδικασιες του μυαλου μου

                 που γινονται με αστραπιαια ταχυτητα

                 που δε με αφηνουν το περιθωριο

                 να τις διαχειριστω......

                 κ μη μπορωντας να τις διαχειριστω

                 βυθιζομαι σε μια σιωπη

                 αναπολωντας να ερθεις

                 να την διαταραξεις

                 με διανοητικους, τρυφερους αποηχους  

                 ενος σεξιστικου παθους

                 ενος κολασμενου ποθου

                 κ να φωλιασω στη τρυφερη αγκαλια

                 του μικρου φτερωτου αγγελου

                 νοιωθοντας τη μυρωμενη ανασα του

                 τους ατακτους χτυπους της καρδιας του



                 ....δε θελω να φυγει αυτη η στιγμη

                     γτ αν φυγει θα γινει παρελθον!!!!!!!

[papadia]

.....σε ψαχνω μεσα στη νυχτα!!

         απλωνω το χερι

         να αγγιξω το κορμι σου

         ψαχνω τα χειλη σου

         να ρουφηξω το φιλι σου

         κ να σου κλεψω το παθος....

         αυτο που κρυβεις για μενα!!!!

[papadia]

...καθε μερα, καθε ωρα, καθε στιγμη μεγαλωνει η καρδιαμου!!!!

       γεμιζει απο σενα.....

       γεμιζει απο την αγαπη σου

       γεμιζει απο την ανασα σου

       κ οσο πιο πολυ γεμιζει η καρδια μου

       ολο κ πιοπολυ μικραινει ο κοσμος!!!!


       που θα φτασει αυτο???


       ποιος με εκανε απροσαρμοστη στην ευτυχια???


       φοβαμαι τη μερα που θα την ανακαλυψω


       πως την  ιδια στιγμη θα τη χασω!!!!!

[Belladona]

λίγα πράγματα χρειάζεται κάποιος για να είναι ευτυχισμένος. Μια ψυχή να τον αγαπάει, μια καλοκουρδισμένη κιθάρα και όνειρα, πολλά όνειρα, όσα είναι τα αστερία στους γαλαξίες.

[papadia]

.......νοιωθεις καμμια φορα οτι η μονη που σε καταλαβαινει

       ειναι η βροχη?

       ξεκινησε ωραια, ηταν καθαρος ο ουρανος....

       λιγα συννεφα εμφανιστηκαν

       κ απο το πουθενα ηρθε η βροχη!!!!

       μηπως τελικα ζουμε σε πλαστη πραγματικοτητα??

       μηπως τα καταλαβαινουμε διαφορετικα??

       μηπως τελικα δεν εχουμε τιποτα κοινο???

[Belladona]

.... μου χαρίζεις τον χρόνο κι από τον δικό σου ύπνο
.... είναι αυτό που χρειάζομαι για να αποκοιμηθώ ξανά

[papadia]

....ειμαι πολυ μπερδεμενη!!!!

       πιστευα πως ειμαι ψαρι

       που κολυμπαει στη γυαλα του,

       κατα βαθος ομως ειμαι ενα ψαρι

       που εχει βγει απο τη γυαλα του

       κ το περιεργαζονται καποια δαχτυλα.....

       ατσαλα κ διχως επιγνωση

       της επερχομενης ασφυξιας

       κ του θανατου που επεται!!!!!

[papadia]

.....η τεχνολογια τους εφερε κοντα ....

        δειλα δειλα αρχισε η κουβεντα τους...

        ο καθενας περνουσε τη φαση του

        ειχε τη ζωη του

        ο καθενας ειχε τις εμπειριες του

        εννοιωσαν την αναγκη να τα μοιραστουν

        ο ενας με τον αλλο

        οι συζητησεις τους σιγα σιγα αρχισαν να αυξανονται μερα με τη μερα

        ολο κ περισσοτερο κ ξαφνικα

        καποιος τους χτυπησε την πορτα

        ειμαι "το συναισθημα" ετσι τους συστηθηκε κ καθισε αναμεσα τους

        κ περνουσε ο καιρος κ δεν ελεγε να φυγει,

        ειχε βολευτει για τα καλα μαζι τους

        κ μονο ετρωγε - ετρωγε τα λογια τους τις σκεψεις τους, τα ονειρα τους

        κ μεγαλωνε ωσπου μια μερα δεν αντεξε αλλο κ τους ειπε

      " μηπως ηρθε ο καιρος να βρεθειτε?"  

        κ η πορτα ξαναχτυπησε..

        αυτη τη φορα ηταν οι αμφιβολιες, ο φοβος, η αγωνια

       "μηπως ειναι της φαντασιας μας ολο αυτο?

        μηπως ειχαμε την αναγκη να το νοιωσουμε

        κ απλα του δωσαμε μορφη μεσα απο τις κουβεντες μας?"

        ειπε αυτη τρομαγμενη κ προσπαθησε να διωξει

        το συναισθημα μακρυα...

        αλλα τα χερια της περασαν απο μεσα του...

        δε καταφερε να το αγγιξει

        δε καταφερε να το κουνισει...

        τελικα ειχε μπει για τα καλα  αναμεσα τους

        μετα απο αυτα ξεχασαν τους τροπους τους

        κ εδιωξαν τους νεους επισκεπτες

        κ ετσι ξεκινησαν το ταξιδι τους......

        κ ακομα ταξιδευουν!!!!