''Η απάντησή μου είναι ίσως...κι αυτό είναι οριστικό!''
Τάδε έφη ένας τοίχος, κάπου, κάποτε!
Μια ατάκα που, αν και προκαλεί χαμόγελα, μας αφήνει τελικά με ένα γλυκόπικρο ερώτημα: Τι είναι η αβεβαιότητα και τι συνεπάγεται στην πράξη;
Στασιμότητα ή εξέλιξη;
Μαρασμό ή άνθηση;
Οδύνη ή ηδονή;
Τι πιστεύετε;
Ποτέ δεν μου άρεσε η αβεβαιότητα. Θέλω να είναι τα πράγματα όσο το δυνατόν πιο ξεκάθαρα. Γι' αυτό και πάντα μου άρεσαν οι αποφασιστικοί άνθρωποι.
Θέλει όμως πολύ μεγάλη ψυχική δύναμη κι ακόμη περισσότερη αυτοπεποίθηση κι αυτογνωσία για να μπορέσεις να δεις τον εαυτό σου κατάματα. Να παραδεχτείς τα "θέλω" σου. Και να τα κυνηγήσεις. Με όποιο κόστος. Ακόμη κι αν αυτό σημαίνει πως θα τα χάσεις. Οριστικά. Τουλάχιστον θα ξέρεις πού βρίσκεσαι και πού πατάς. Δεν θα παλεύεις με φαντάσματα. Δεν θα κυνηγάς χίμαιρες. Δεν θα ζεις εγκλωβισμένος μέσα σ' ένα ψέμα. Μια ουτοπία. Και, αργά ή γρήγορα, θα βρεις τη δύναμη και το κουράγιο να προχωρήσεις μπροστά. Να κρατήσεις ό,τι όμορφο υπήρξε και να αναζητήσεις επιτέλους τον δικό σου δρόμο. Να ζήσεις πραγματικά το σήμερα! Να γευτείς κάθε τι καινούργιο που θα συναντήσεις. Κοιτώντας πια αυτό και μόνον αυτό κατάματα. Να ονειρευτείς επιτέλους το αύριο. Ελεύθερος από τους δαίμονες που σε τυραννάνε και μαυρίζουν τη ζωή και την ψυχή σου...
Όχι, δεν μου αρέσει η αβεβαιότητα. Σε κλείνει σ' ένα κλουβί όπου το μόνο που κάνεις είναι να ουρλιάζεις σα θεριό ανήμερο. Σε κανέναν δεν αξίζει αυτό. Γιατί να καταστρέφουμε μόνοι μας τις ίδιες τις ζωές μας; Ποτέ μου δεν θα το καταλάβω αυτό...
Δεν ζω μέσα στην αβεβαιότητα. Η Κ. κι εγώ είμαστε πάντα ξεκάθαρες μεταξύ μας. Γι' αυτό και είμαι ξεκάθαρη και με τον άλλον. Και δεν έχω κανένα πρόβλημα να πω αυτό που πιστεύω ή και αυτό που αισθάνομαι. Ηλίθιοι "εγωισμοί" δεν χωράνε σ' αυτά τα θέματα. Κι ούτε θα πάθει τίποτε η αυτοπεποίθησή μου με το να παραδεχτώ τα συναισθήματά μου. Είμαι τόσο απόλυτα σίγουρη για τον εαυτό μου που θεωρώ θείο δώρο το γεγονός πως μπορώ και ξέρω να αισθάνομαι. Και να το λέω. Φωναχτά!
Τι εξέλιξη μπορεί να έχεις αν δεν είσαι σίγουρος; Να πας πού;
Τι να ανθίσει όταν περπατάς μέσα σε χαλάσματα που δεν έχεις καν το κουράγιο είτε να τα ξαναχτίσεις ή να τα πετάξεις οριστικά από μπροστά σου;
Και πώς να αφεθείς να νιώσεις οποιαδήποτε ηδονή όταν ζεις μέσα στην απόλυτη αβεβαιότητα;
Παράθεση από: "black_velvet"
Όχι, δεν μου αρέσει η αβεβαιότητα. Σε κλείνει σ' ένα κλουβί όπου το μόνο που κάνεις είναι να ουρλιάζεις σα θεριό ανήμερο. Σε κανέναν δεν αξίζει αυτό. Γιατί να καταστρέφουμε μόνοι μας τις ίδιες τις ζωές μας; Ποτέ μου δεν θα το καταλάβω αυτό...
Το θέμα, όμως, είναι οτι πολλές φορές η αβεβαιότητα είναι κάτι που μας επιβάλλεται απο την εξωτερική πραγματικότητα - άλλες φορές για λίγο, άλλες φορές για πολύ...
Αυτό δεν έχει να κάνει με κάποιου είδους αυτοκαταστροφική προτίμηση ή αρέσκεια.
Απλώς, είναι κάτι που υπάρχει - όπως οι σεισμοί ή οι τυφώνες ή τα δηλητηριώδη φίδια.Οπότε...;
κι όμως!
υπάρχουν άνθρωποι που προτιμούν να παραμένουν σε κατάσταση
αβεβαιότητας παρά να κάνουν κάτι για να γλυτώσουν από αυτή
προτιμούν "να μην είναι σίγουροι" παρά να ρισκάρουν να πληγώσουν
το εγώ τους και να αποδεχθούν τις συνέπειες ενός πιθανού "λάθους"
(ή απόρριψης)...
είναι θέμα δύναμης χαρακτήρα, πραγματικού γνώθι σαυτόν και αποφασιστικότητας
Παράθεση από: "Nikos28"Μια ατάκα που, αν και προκαλεί χαμόγελα, μας αφήνει τελικά με ένα γλυκόπικρο ερώτημα: Τι είναι η αβεβαιότητα και τι συνεπάγεται στην πράξη;
αβεβαιοτητα ως προς τι? συναισθηματική? οικονομικη? οικογενειακη? οποιαδηποτε και εαν ειναι, μαλλον ειναι επιζημια....γιατι μια αβεβαιοτητα συνεπαγεται και ανασφαλεια....εγω καπως ετσι το προσλαμβανω.....
Στασιμότητα ή εξέλιξη; εξελιξη βεβαια.....στασιμοτητα=βαλτος.....στασιμα νερα....δυσοσμια....ο ανθρωπος νομιζω οτι οσο μεγαλωνει τοσο εξελισιμος γινεται.....βεβαια υπαρχουν και ορισμενοι συνανθρωποι μας που ποτε δεν εξελιχθηκαν.....εεεεεεε σε καθε κανονα υπαρχουν και οι εξαιρεσεις.....
Μαρασμό ή άνθηση; ΑΝΘΗΣΗ.....σε οποιονδηποτε τομεα στη ζωη μας....ο μαρασμος μου θυμιζει κατι σαν ενα τελος.....αποφευγω να πω τι εχω αυτη την στιγμη στο μυαλο μου.....
Οδύνη ή ηδονή; ΗΔΟΝΗ βεβαια....οπουδηποτε.....οδυνη υπαρχει μονον μια και καλη....η οδυνη της στιγμης που γεννιεται ενας ανθρωπος....αυτη δεν την ξεχνα ποτε μια γυναικα που γινεται μητερα.....και ειναι η καλυτερη οδυνη της ζωης της και οταν την θυμαται χαμογελα.....
Τι πιστεύετε;
]
Προβιβάζεστε κυρία Πολύμνια!
Με τις απόψεις σας, το αρχαιοπρεπές σας όνομα και την προτίμησή σας στη Ντίσκο μουσική...είναι δυνατό να σας αφήσω στην ίδια τάξη;;; 8)
Επ' ευκαιρία, σας καλωσορίζω και πάλι στο διαδικτυακό μας interactive σχολείο, απ' το οποίο κάνατε σκασιαρχείο τον τελευταίο καιρό!
:lol: :P
Εγώ πάλι.... γιατί ξέρω πως οι ωδίνες (οι πόνοι δηλαδή) του τοκετού δεν έχουν καμία σχέση με την οδύνη μιας ψυχής;; ]
Παράθεση από: "Nikos28"Προβιβάζεστε κυρία Πολύμνια!
Με τις απόψεις σας, το αρχαιοπρεπές σας όνομα και την προτίμησή σας στη Ντίσκο μουσική...είναι δυνατό να σας αφήσω στην ίδια τάξη;;; 8)
Επ' ευκαιρία, σας καλωσορίζω και πάλι στο διαδικτυακό μας interactive σχολείο, απ' το οποίο κάνατε σκασιαρχείο τον τελευταίο καιρό!
:lol: :P
]
Παράθεση από: "black_velvet"
Εγώ πάλι.... γιατί ξέρω πως οι ωδίνες (οι πόνοι δηλαδή) του τοκετού δεν έχουν καμία σχέση με την οδύνη μιας ψυχής;; ]
]
]
Ο φόβος για ενδεχόμενο λάθος είναι χειρότερος από το ίδιο το λάθος.
Παράθεση από: "minoraki" ]
Και πάλι καλωσήρθες ...
Εύχομαι απο' δω και πέρα όλα να σου έρθουν κατ' ευχήν και να μη χρειαστεί να ξανακάνεις σκασιαρχείο! :D
Υ.Γ Η επίσκεψη στο Βινύλλιο που λέγαμε να κάνουμε προ διετίας, παραμένει στην ατζέντα! :wink:
Παράθεση από: "Nikos28"Υ.Γ Η επίσκεψη στο Βινύλλιο που λέγαμε να κάνουμε προ διετίας, παραμένει στην ατζέντα! :wink:
]
:D
Εγώ ρίχνω την ιδέα!
Να συγκεντρώσουμε όλη τη Ντισκοφίλ ομήγυρη και να πάμε... :wink:
Η Ντισκοφιλία είναι σαν το παλιό, καλό κρασί...
Δεν αλλάζει όσες διετίες κι αν περάσουν!
Παράθεση από: "Nikos28":D
Εγώ ρίχνω την ιδέα!
Να συγκεντρώσουμε όλη τη Ντισκοφίλ ομήγυρη και να πάμε... :wink:
Η Ντισκοφιλία είναι σαν το παλιό, καλό κρασί...
Δεν αλλάζει όσες διετίες κι αν περάσουν!
]
Δεν υπάρχει ούτε μπαχάλεμα ούτε πρόβλημα... :wink:
Για την αβεβαιότητα, θέλω να συμπληρώσω τα εξής - προσεγγίζοντας το θέμα ετυμολογικά:
Η λέξη ''βέ-βαι-ος'' σχετίζεται με το ρήμα ''βαίνω'', που σημαίνει προχωρώ (πβ. προβαίνω, μεταβαίνω κ.ο.κ)
Ομόριζη λέξη είναι και η ''βάση''...
Παρατηρούμε, τώρα, οτι η εξέλιξη αντανακλάται γλωσσικά ως πορεία. Όχι μόνο γιατί και η ίδια η ''πορεία'' έχει αυτή τη μεταφορική σημασία αλλά και γιατί υπάρχουν και αρκετές άλλες λέξεις που επιβεβαιώνουν αυτό το συσχετισμό.
Πρό-οδος (οδεύω), μέθ-οδος (αρχική σημασία κυνηγώ), άν-οδος, οπισθο-δρόμ-ηση, εμ-πόδ-ιο (αυτό που είναι μέσα στα πόδια και εμποδίζει την κίνηση) κ.ο.κ
Ακόμα και η λέξη ελευθερία είναι πολύ πιθανό να σχετίζεται με το ρ. ελεύσομαι (μέλλοντας του έρχομαι - π.χ έλευση κ.ο.κ). Με άλλα λόγια, ελευθερία=η δυνατότητα να μπορεί κανείς να έρθει/πάει εκεί που επιθυμεί.
Τι σημαίνουν όλα αυτά;
Σημαίνουν, πολύ απλά, οτι είναι αδύνατον να υπάρξει εξέλιξη και πρόοδος χωρίς την αίσθηση ή την επιδίωξη της βεβαιότητας...
Αν ορισμένα πράγματα δε θεωρηθούν εκ των προτέρων βέβαια, τότε όλα τα πράγματα θα παραμείνουν στάσιμα.
Συμβαίνει ο,τι ακριβώς και με τα αξιώματα στις επιστήμες.
Τα στάδια αβεβαιότητας πρέπει να στοχεύουν σε άλλα στάδια, στάδια βεβαιότητας.
Όσο είμαστε βέ-βαι-οι, θα βαί-νουμε. Και θα βαί-νουμε, για να γίνουμε ακόμα πιο βέ-βαι-οι...
Όσο βαί-νουμε, είμαστε ζωντανοί.
για την καρδια και την ψυχικη μας υγεια δεν κανει καλο..η αισθηση της ασφαλειας μας ηρεμει σαν ανθρωπους ..ακομα και αν δεν ειμαστε 100% ευτυχισμενοι..
οι ελευθεροι ανθρωποι παλι που τους αρεσει να μην ανηκουν ποτε και πουθενα τα πανε πιο καλα μαζι της..!!>...
Παράθεση από: "Nikos28"Τι πιστεύετε;
κατάρα.......
Η αβεβαιότητα είναι βασικό στοιχείο της ίδιας της φύσης ζωής! Είναι όμως κι ένα θετικό στοιχείο ώθησης και ενεργοποίησης των δυνατοτήτων μέσα μας.
Δεν μπορούμε ποτέ να είμαστε σίγουροι για τίποτα, η ζωή μας είναι γεμάτη ανατροπές...
Όλοι έχουμε πάρει το μάθημα, ότι αυτό που θεωρούμε δικό μας δεν μας ανήκει!
Επίσης πάντα υπάρχει το παράδοξο στοιχείο του τυχαίου, άλλωστε από τη στιγμή που είναι αδύνατο να τα ελέγξουμε όλα, ούτε γνωρίζουμε τι μας περιμένει στην επόμενη καμπή του δρόμου, μαθαίνουμε να αποδεχόμαστε το αβέβαιο ως φυσιολογικό ή αναπότρεπτο. Ο φόβος βέβαια εδώ λειτουργεί ως παγίδα...
Εξαρτάται για ποια αβεβαιότητα μιλάμε.
Μόνον όταν είσαι βέβαιος για τον εαυτό σου μπορείς να αντιμετωπίσεις την αβεβαιότητα της ζωής.
Μόνο η προσωπική σου βεβαιότητα μπορεί να σου δώσει την ώθηση που απαιτείται ώστε να ενεργοποιήσεις τις δυνατότητές σου. Αν δεν είσαι βέβαιος για σένα, αν δεν έχεις πιστέψει στον εαυτό σου πραγματικά, τότε δεν τολμάς εύκολα να κάνεις και πολλά...
Και είναι αυτή η σιγουριά για τον ίδιο σου τον εαυτό που θα σε ωθήσει να ζήσεις τα τυχαία του δρόμου σου με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. ;-)
Εννοείται πως τα άτομα με αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση - γιατί μάλλον σ' αυτές τις έννοιες αναφέρεσαι - μπορούν να αντιμετωπίζουν με θετική σκέψη τις δυσκολίες της ζωής και να βρίσκουν λύσεις στους προβληματισμούς τους, αλλά και πάλι δεν ακυρώνεται το αβέβαιο...
Το μόνο που γίνεται, είναι ότι οι άνθρωποι που είναι εσωτερικά δυνατοί, ανταποκρίνονται διαφορετικά και δημιουργούν ή είναι σε θέση να ορίζουν ένα πιο ισορροπημένο επίπεδο πραγματικότητας.
Γενικότερα όμως, ας μην μπερδεύουμε την αβεβαιότητα με την ανασφάλεια...
[quote user="pixie" post="332936"]Εννοείται πως τα άτομα με αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση - γιατί μάλλον σ' αυτές τις έννοιες αναφέρεσαι - μπορούν να αντιμετωπίζουν με θετική σκέψη τις δυσκολίες της ζωής και να βρίσκουν λύσεις στους προβληματισμούς τους, αλλά και πάλι δεν ακυρώνεται το αβέβαιο...
Το μόνο που γίνεται, είναι ότι οι άνθρωποι που είναι εσωτερικά δυνατοί, ανταποκρίνονται διαφορετικά και δημιουργούν ή είναι σε θέση να ορίζουν ένα πιο ισορροπημένο επίπεδο πραγματικότητας.
Γενικότερα όμως, ας μην μπερδεύουμε την αβεβαιότητα με την ανασφάλεια...[/quote]
Ναι, για άλλη μια φορά είμαι σαφής. Ναι, όντως αναφέρομαι στα άτομα που είναι βέβαια και σίγουρα για τον εαυτό τους. Και ναι, συμφωνείς με αυτά που γράφω. Πως ναι, ανταποκρίνονται νιώθοντας ασφαλείς.
Πού βλέπεις το μπέρδεμα δεν ξέρω.... :roll:
[quote user="Nikos28" post="252796"]''Η απάντησή μου είναι ίσως...κι αυτό είναι οριστικό!''
Τάδε έφη ένας τοίχος, κάπου, κάποτε!
Μια ατάκα που, αν και προκαλεί χαμόγελα, μας αφήνει τελικά με ένα γλυκόπικρο ερώτημα: Τι είναι η αβεβαιότητα και τι συνεπάγεται στην πράξη;
Στασιμότητα ή εξέλιξη;
Μαρασμό ή άνθηση;
Οδύνη ή ηδονή;
Τι πιστεύετε;[/quote]
Διότι, βλέποντας ένα προς ένα τα ερωτήματα που τέθηκαν απ' τον Νικόλα πριν κάποια χρόνια, ο βέβαιος και ασφαλής άνθρωπος θεωρώ πως θα εξελιχθεί. Και θα ανθήσει. Κι αν ακόμη ακολουθήσει οδυνηρή πορεία, έχει πολύ μεγάλη πιθανότητα να βρει τελικά την ηδονή. ;-)
Γενικότερα αναφέρθηκα και το δήλωσα...
Διότι αρκετοί είναι αυτοί που, όντας οι ίδιοι ανασφαλείς, μπερδεύουν τις έννοιες...
Η αβεβαιότητα είναι στοιχείο που διαχειρίζεται η ίδια η ζωή και δεν έχει νά κάνει πάντα με τον χαρακτήρα και το επίπεδο ύπαρξης.
Εμείς μπορεί να έχουμε μια ισχυρή βούληση κι ένα μυαλό τετραγωνισμένο και να είμαστε δυνατοί κι αποφασισμένοι και να κάνουμε τη θετική προσπάθειά μας... αλλά...
Ξέρουμε τι θα φέρει η επόμενη μέρα? Όχι!
Ξέρουμε πότε θα πεθάνουμε? Όχι!
Ξέρουμε πότε θα προκύψει μια αρρώστια ή ένα ατύχημα που θα ανατρέψει όλο το σχέδιο της ζωής μας? Όχι!
Μπορούμε να αποφασίσουμε εμείς, να προγραμματίσουμε εμείς και να είμαστε σίγουροι ότι θα υλοποιηθεί κάτι? Όχι!
Περνάει απ' το χέρι μας ο αστάθμητος παράγοντας τύχη?'Οχι!
Ζούμε λοιπόν με τις πιθανότητες και ευχόμαστε το καλύτερο... κι εδώ αναφέρεται η αβεβαιότητα, ως κομμάτι της πραγματικότητάς μας για το οποίο ούτε φέρουμε την ευθύνη, ούτε μπορούμε να κάνουμε τίποτα!
Η αβεβαιότητα όμως δεν σημαίνει απαραίτητα σχετικισμό. Δλδ. η αβεβαιότητα αμφισβητεί την ικανότητά μας να γνωρίζουμε κάτι απόλυτα - άλλωστε ο αριθμός των πιθανοτήτων είναι άπειρος και μπορεί να ισχύουν περισσότερες από μια απαντήσεις ανά περίπτωση.
Ο σχετικισμός, υποστηρίζει ότι η αλήθεια είναι πάντα σχετική και συνεπώς θα μπορούσε να είναι κάτι που υποκειμενικά με βολεύει να πιστεύω ή εκφράζει τις ατομικές ανάγκες ή παρορμήσεις μου.
Το πώς αντιλαμβάνεται ο καθένας την αλήθεια και ορίζει τον τρόπο του, για μένα, είναι θέμα οπτικής γωνίας...
Είμαι αβέβαιος ακόμα :mrgreen: :mrgreen: :mrgreen:
[quote user="pixie" post="332943"]....
Ξέρουμε τι θα φέρει η επόμενη μέρα? Όχι!
Ξέρουμε πότε θα πεθάνουμε? Όχι!
Ξέρουμε πότε θα προκύψει μια αρρώστια ή ένα ατύχημα που θα ανατρέψει όλο το σχέδιο της ζωής μας? Όχι!
Μπορούμε να αποφασίσουμε εμείς, να προγραμματίσουμε εμείς και να είμαστε σίγουροι ότι θα υλοποιηθεί κάτι? Όχι!
Περνάει απ' το χέρι μας ο αστάθμητος παράγοντας τύχη?'Οχι!
Ζούμε λοιπόν με τις πιθανότητες και ευχόμαστε το καλύτερο... κι εδώ αναφέρεται η αβεβαιότητα, ως κομμάτι της πραγματικότητάς μας για το οποίο ούτε φέρουμε την ευθύνη, ούτε μπορούμε να κάνουμε τίποτα![/quote]
Δηλαδή, επειδή δεν ξέρουμε τι θα μας ξημερώσει η αυριανή, δεν προγραμματίζουμε τίποτα σε αυτή και για αυτή τη ζωή; Και παραδινόμαστε αμαχητί στη μοίρα μας; Και μένουμε με σταυρωμένα χέρια να ευχόμαστε οι πιθανότητες να είναι υπέρ μας; :shock:
Αυτό για μένα δεν λέγεται αβεβαιότητα αλλά πλήρης ηττοπάθεια.
Και η αβεβαιότητα γίνεται μαθηματικό μοντέλο και είναι επεξεργάσιμη και εκτιμούμενη
Αν θυμάμαι καλά χρειάστηκε το μαθηματικό μοντέλο της αβεβαιότητας για να αναπτύξουν μαθηματικά μοντέλα για να υπολογίσουν της ολοκληρωτικής κίνηση της σταγόνας.
Ένα από τα πιο δύσκολα μαθηματικά μοντέλα που ακόμα δεν θεωρούν ότι έχει επιλυθεί στο 100%
Όσο και να φαίνεται αστείο για τον πλήρη υπολογισμό της κίνησης της σταγόνας έχουν εκταμιεύσει πολλά εκατομμύρια ντολαρ. Ο λόγος είναι απλός. Μόνο με αυτό τον υπολογισμό είναι εφικτή η εκτύπωση inkjet από εκατομμύρια εκτυπωτές και πλότερ στο κόσμο…
Άρα τα χωσανε και τα χώνουν ακόμα
Όποιος τελειοποιεί αυτή την μαθηματική φόρμουλα μπορεί και ανεβάζει ανάλυση εκτύπωσης. Διότι η εκτύπωση γίνεται με τον υπολογισμό της σταγόνας
Υ.Γ.
άσχετο μεν απο το πνεύμα του θέματος....
ευλογία η γνώση της αβεβαιότητας στα μαθηματικά δε
Ασφαλώς και η θέση και η στάση μας απέναντι στη ζωή οφείλει να είναι θετική! Δεν αντιλέγω...
Αλλά και πάλι...
Η γνώση μας είναι πάντα περιορισμένη! Γιατί? Γιατί αναγνωρίζουμε μόνο την πλευρά της πραγματικότητας την οποία ψάχνουμε. Οπότε και οι απαντήσεις που παίρνουμε είναι ανάλογες. Ισχύουν όμως εξίσου και άλλες τόσες αντίστροφες, άπειρες, που όμως η δική μας λογική δεν συλλαμβάνει τη δεδομένη χρονική στιγμή. Αν αλλάξουμε τον τύπο των ερωτημάτων μας, θα πάρουμε διαφορετικές απαντήσεις. Εδώ στηρίζεται η αρχή της αβεβαιότητας.
Εμείς λοιπόν βλέπουμε μια πλευρά της πραγματικότητας, υπάρχει όμως και η κβαντική πραγματικότητα.
Αυτό που κάνει η θετική στάση ζωής είναι να καταπολεμά τον φόβο για την προσωρινότητα, η δε αβεβαιότητα μπορεί όντως να γίνει πολύ δημιουργική με την έννοια του προβληματισμού και των επιλογών! Δλδ. ανάμεσα στις χίλιες πιθανότητες, επιλέγουμε αυτή που μας παρέχει συνθήκες και προϋποθέσεις σοβαρές και υπεύθυνες.
[quote user="pixie"]...
Εμείς λοιπόν βλέπουμε μια πλευρά της πραγματικότητας, υπάρχει όμως και η κβαντική πραγματικότητα.
....[/quote]
Καλή η φιλοσοφική προσέγγιση των πραγμάτων αλλά καλή και η μαθηματική
Η φιλοσοφική θέτει ερωτήματα και αδιαφορεί αν υπάρχει λύση.
Η μαθηματική λύνει ερωτήματα
Το κβαντική, να υποθέσω από φιλοσοφική διάθεση το χρησιμοποίησες, διότι ψάχνω να το ερμηνεύσω σύμφωνα με τους νόμους της φυσικής απ όπου προέρχεται και αδυνατώ να πω την αλήθεια
Μου βγαίνει μια αβεβαιότητα γμτ (το έσωσα και μπήκα και εντός θέματος πάλι)
Χαχχααχαχαχαχαχχαχαχα!
Μ' άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε. :razz: :lol: :lol:
[quote user="KostasD33" post="333564"]Καλή η φιλοσοφική προσέγγιση των πραγμάτων αλλά καλή και η μαθηματική
Η φιλοσοφική θέτει ερωτήματα και αδιαφορεί αν υπάρχει λύση.
Η μαθηματική λύνει ερωτήματα
Το κβαντική, να υποθέσω από φιλοσοφική διάθεση το χρησιμοποίησες, διότι ψάχνω να το ερμηνεύσω σύμφωνα με τους νόμους της φυσικής απ όπου προέρχεται και αδυνατώ να πω την αλήθεια[/quote]
Ομολογώ ότι έχεις απόλυτο δίκιο! Ελάχιστοι φυσικοί χρησιμοποιούν αυτόν τον όρο - οι περισσότεροι λένε ότι δεν υπάρχει - εν αντιθέσει με τους φιλοσόφους του 20ού αιώνα - και τους φιλολόγους του σήμερα :razz: - που, βασιζόμενοι στις θεωρίες του Heisenberg, αναφέρονται στην άπειρη αλήθεια, εννοώντας την πραγματικότητα των άπειρων εκδοχών.
Πιστεύω στις πολλαπλές πλευρές της αλήθειας και θεωρώ ότι υπάρχει πραγματικότητα και πέρα από την γνωστή πεπερασμένη αντίληψη...
Χρησιμοποιώ τον όρο ''κβαντική πραγματικότητα'' όταν θέλω να αναφερθώ σε ένα σύνολο εκδοχών, πολύ μεγαλύτερο από αυτό που είμαστε σε θέση να αντιληφθούμε, αφού, μέσω της γνώσης, αναγνωρίζουμε μόνο κάποιες πλευρές αυτής της πραγματικότητας.
[quote user="pixie" post="373388"]Πιστεύω στις πολλαπλές πλευρές της αλήθειας και θεωρώ ότι υπάρχει πραγματικότητα και πέρα από την γνωστή πεπερασμένη αντίληψη...
Χρησιμοποιώ τον όρο ''κβαντική πραγματικότητα'' όταν θέλω να αναφερθώ σε ένα σύνολο εκδοχών, πολύ μεγαλύτερο από αυτό που είμαστε σε θέση να αντιληφθούμε, αφού, μέσω της γνώσης, αναγνωρίζουμε μόνο κάποιες πλευρές αυτής της πραγματικότητας.[/quote]
Κολάω στη λέξη "εκδοχή". Άσχημα όμως. Ταράζεις τους κύκλους της ντετερμινιστικής κοσμοθεωρίας (μου) :)
Δεν υπάρχει σύνολο εκδοχών μεγαλύτερο από αυτό που είμαστε σε θέση να διανοηθούμε. Γιατί η "εκδοχή" (ως λέξη) εκφράζει κυρίως υποθετική και σαφώς υποκειμενική πραγματικότητα, δημιουργημένη από εμάς τους ίδιους. Η "εκδοχή" είναι μια πρόβλεψη πραγμάτων ή μια αντίληψη πραγμάτων καταδικασμένη να είναι ημιαληθής κυρίως λόγω του ελλιπούς υπολογισμού (ή λογισμού αντίστοιχα).
Θα διαφωνήσουν μαθηματικοί, φυσικοί, χημικοί κτλ, λέγοντας ότι από την στιγμή που ένας υπολογισμός επιφέρει συγκεκριμένο αποτέλεσμα που μπορούμε πρακτικά να επαληθεύσουμε την ορθότητά του, αυτό καθιστά τον υπολογισμό αληθή. Η αλήθεια (μου) όμως είναι ότι κάθε υπολογισμός μας πρακτικά μόνο συμπτωματικά αληθής μπορεί να είναι. Το βασικότερο είναι ότι η πρακτική του επαλήθευση εξαρτάται από το εύρος της αντίληψής μας και οργάνων μέτρησης που δημιουργήθηκαν πάνω σε αυτή. Δεν είμαι βέβαιος ότι μπορώ να μεταφέρω σωστά τον τρόπο με το οποίο το αντιλαμβάνομαι, σε γενικές όμως γραμμές, είναι σαν να κραυγάζει κανείς ότι απέδειξε πως το "π" είναι 3,14 ενώ στη πραγματικότητα ακολουθείται από μια απειρία δεκαδικών αριθμών των οποίων η "στρογγυλοποίηση" ίσως δεν επηρεάζει την αντίληψή μας, ωστόσο δεν σημαίνει ότι δεν διαψεύδει το πρακτικό αποτέλεσμα σε μια αντίληψη πολύ ανώτερη της δικής μας. Μια "ασήμαντη" δηλαδή για το ανθρώπινο είδος "λεπτομέρεια", μπορεί κάλλιστα να είναι τραγική, απλά να είμαστε ανίκανοι να την κατανοήσουμε ή αντιληφθούμε.
Η αλήθεια πάντως δεν (δύναται να) είναι εκδοχή, ούτε σύνολο εκδοχών και γενικά η πιθανολογία είναι μια ατυχής προσπάθεια όσον αφορά στη πρόβλεψη, διότι όπως είπα και πάντα κατά τη γνώμη μου, όταν ένας υπολογισμός είναι ελλιπής, η επαλήθευσή του (μελλοντικά) είναι συμπτωματική και μάλλον συμβαίνει εν αγνοία μας. Ναι, σαφώς και μια μόνο εκδοχή, όπως και σε κάθε πιθανολογία, μπορεί να βγει αληθινή. Η ουσία πάντως είναι μία. Υπάρχουν πάντα τόσες εκδοχές και γενικά πιθανές δράσεις, όσες ακριβώς και σκεφτήκαμε. Δικό μας δημιούργημα είναι.
Ίσως απλά να ήταν ατυχής η χρήση της λέξης "εκδοχή".
Ίσως "πτυχή" να ταίριαζε περισσότερο.
Και πάλι, επιφυλάσσομαι.
[quote user="Nikos Apomakros" post="373399"]Κολάω στη λέξη "εκδοχή". Άσχημα όμως. Ταράζεις τους κύκλους της ντετερμινιστικής κοσμοθεωρίας (μου) :)
Ίσως απλά να ήταν ατυχής η χρήση της λέξης "εκδοχή".
Ίσως "πτυχή" να ταίριαζε περισσότερο.
Και πάλι, επιφυλάσσομαι.[/quote]
Εμένα μου αρέσουν οι εκδοχές της πραγματικότητας ακόμα κι αυτές που κρύβουν σουρεαλιστικά στοιχεία ή ελάχιστοι συλλαμβάνουν/αποδέχονται. Πιστεύοντας σαφώς στην πολλαπλότητα της πραγματικότητας αλλά και στα παράλληλα ή υπάλληλα κομμάτια της προσωπικότητας του καθενός τα οποία λειτουργούν ως πραγματικότητα, μάλλον μόνο αυτές θεωρώ αξιόπιστες[αν μπορώ να το πω].
Ενδεχόμενα θα μπορούσα να μιλήσω για πολλαπλές όψεις αντί για εκδοχές ή για σημεία αναφοράς, για άπειρα σημεία. Για προσωπικές επιλογές ίσως... με δεδομένο όμως πάντα ότι εκτίουμε τη ζωή μας σε μια πολλαπλή πραγματικότητα.
[quote user="pixie" post="373400"][quote user="Nikos Apomakros" post="373399"]Κολάω στη λέξη "εκδοχή". Άσχημα όμως. Ταράζεις τους κύκλους της ντετερμινιστικής κοσμοθεωρίας (μου) :)
Ίσως απλά να ήταν ατυχής η χρήση της λέξης "εκδοχή".
Ίσως "πτυχή" να ταίριαζε περισσότερο.
Και πάλι, επιφυλάσσομαι.[/quote]
Εμένα μου αρέσουν οι εκδοχές της πραγματικότητας ακόμα κι αυτές που κρύβουν σουρεαλιστικά στοιχεία ή ελάχιστοι συλλαμβάνουν/αποδέχονται. Πιστεύοντας σαφώς στην πολλαπλότητα της πραγματικότητας αλλά και στα παράλληλα ή υπάλληλα κομμάτια της προσωπικότητας του καθενός τα οποία λειτουργούν ως πραγματικότητα, μάλλον μόνο αυτές θεωρώ αξιόπιστες[αν μπορώ να το πω].
Ενδεχόμενα θα μπορούσα να μιλήσω για πολλαπλές όψεις αντί για εκδοχές ή για σημεία αναφοράς, για άπειρα σημεία. Για προσωπικές επιλογές ίσως... με δεδομένο όμως πάντα ότι εκτίουμε τη ζωή μας σε μια πολλαπλή πραγματικότητα.[/quote]
Ίσως δεν αντιλαμβάνομαι τι λες.
Η πολλαπλότητα της -αντίληψης της πραγματικότητας- δεν είναι πολλαπλότητα της -πραγματικότητας- κι έτσι όπως το θέτεις συγχέονται. Δεν υπάρχει πολλαπλή πραγματικότητα, όπως ακριβώς δεν υπάρχει πολλαπλή αλήθεια, γι' αυτό ακριβώς και δεν αποδέχομαι τον όρο "εκδοχή". Δηλαδή δεν υπάρχει εκδοχή της, όπως ακριβώς δεν υπάρχει "πιθανότητα" παρά μόνο στην αντίληψή μας.
Για τον σουρεαλισμό τώρα... καλά κάνεις!
Ο σουρεαλισμός σαφώς και ανήκει στην πραγματικότητα, αν η πραγματικότητα περιλαμβάνει οτιδήποτε το υπαρκτό και όχι οτιδήποτε... απτό, δηλαδή αισθητό από την αφή ή οποιοδήποτε άλλο αισθητήριο όργανο. Υπάρχει παρερμηνεία γιατί έχουμε μάθει ότι λέγοντας "πραγματικό" ή και "υπαρκτό", εννοούμε στην ουσία μη φανταστικό ή ιδεατό, άρα κάτι αντιληπτό μόνο από τις αισθήσεις. Κζζζζτ (Ζονκ). Λάθος.
Ακόμη και μια Ιδέα ή μια φανταστική εικόνα έχει υλική υπόσταση αφού γεννάται, αποτελείται και φυλάσσεται από συγκεκριμένα μοριακά στοιχεία, ηλεκτροχημικούς συνδυασμούς στον εγκέφαλό μας (ή οπουδήποτε). Έτσι, αν σκεφτώ έναν μωβ δεινόσαυρο με άσπρα κροκοδειλάκια σχεδιασμένα πάνω του και δεν το μεταφέρω ως ιδέα σε κανέναν, όταν με το καλό τα τινάξω, αυτή η ιδέα θα σβήσει μαζί μου γιατί τα στοιχεία που την κρατούσαν διασπάστηκαν ή άλλαξαν μορφή.
Συνεπώς ήταν ύλη υπό συγκεκριμένη μορφή και συνθήκες, όπως κάθε τι άλλο και άρα το ίδιο πραγματική (πόσο μάλλον υπαρκτή). Το ότι δεν έγινε αντιληπτή σε κανέναν δε σημαίνει απολύτως τίποτε. Θα ήταν σαν να ισχυριζόμασταν ότι δεν υπάρχουν πχ νετρόνια ή μικροοργανισμοί σε ένα αστέρι 10.000 έτη φωτός μακριά.
Μακάρι το πρόβλημα να ήταν η ιδέα. Το πρόβλημα είναι η σκέψη ότι το να μου έρθει σήμερα αυτή η ιδέα προκαθορίστηκε πριν δισεκατομμύρια ή και άπειρα χρόνια. Και οδηγήθηκα εδώ με απόλυτη αιτιοκρατική ακρίβεια. Τρομακτικά απόλυτη. Δεν ήταν εκδοχή. Ουδέποτε.
Πολλές από τις όψεις της πραγματικότητας, Νίκο μου, θα μπορούσαν να ανήκουν ακόμα και στους χώρους του ψευδαισθησιακού.
Δημιουργούμε - μέσα από υποκειμενικά φίλτρα πάντα - πολλές πραγματικότητες, γι' αυτό μιλάω για σύνολο εκδοχών. Θα μπορούσε να είναι έτσι, αλλά θα μπορούσε να είναι και κάπως αλλιώς ή να λειτουργεί αντιποδικά. Και ενδεχόμενα οι πραγματικότητες αυτές όχι μόνο να μην ταυτίζονται καθόλου με την αλήθεια αλλά ούτε καν να την προσεγγίζουν.
Διαχειριζόμαστε, όπως μπορεί ο καθένας, την αβεβαιότητα ή τους αστάθμητους παράγοντες... αφουγκραζόμαστε τις ανάγκες μας και δημιουργούμε εκδοχές ή θεωρούμε ότι βρίσκουμε πιθανές λύσεις σε προβλήματα της πραγματικότητας, μιας πραγματικότητας με άπειρα πρόσωπα όμως που θα μπορούσε να διαφέρει από άτομο σε άτομο[ανάλογα με τον τρόπο αντίληψης] ή να είναι απλά αυταπάτη.
Δεν αναφέρομαι λοιπόν στην Αλήθεια, σε μια αντικειμενική αλήθεια που, ναι, θα ήταν απόλυτα δεσμευτική και ντετερμινιστική.
Έτσι όπως το θέτεις εν μέρει συμφωνούμε.
Διαφέρουμε στο τι θεωρούμε αξιόπιστο (έστω και χατιρικά), αφού πολύ δύσκολα θα μπορούσα να ονομάσω μια ανθρώπινη προσέγγιση αξιόπιστη, ανεξαρτήτως ποιού είναι (η δική μου συμπεριλαμβάνεται).
Επίσης διαφέρουμε και στο εξής. Για μένα οι όψεις της πραγματικότητας δεν ανήκουν στους χώρους του ψευδαισθησιακού. Σχεδόν αντιθέτως, το ψευδαισθησιακό οφείλει την ύπαρξή του στο ότι όψεις της πραγματικότητας εκλαμβάνονται ως η ίδια η πραγματικότητα. Με λίγα λόγια, η όψη μιας πραγματικότητας (προϊόν μιας μέτριας αντίληψης) δεν είναι η αιτία της δημιουργίας της ψευδαίσθησης. Αιτία είναι το ότι βλέπεις αυτή την όψη πεπεισμένος για κάποιον λόγο ότι αντιλαμβάνεσαι κάτι ολοκληρωμένο και αληθές, γιατί αγνοείς το γεγονός ότι η αντίληψή σου είναι φτωχή.
Η φράση "εν οίδα ότι ουδέν οίδα" είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να μην τρέφεις ψευδαισθήσεις ανεξαρτήτως πόσο χαμηλή είναι η αντίληψή σου και ποιά όψη της πραγματικότητας βλέπεις.
Με λίγα λόγια, δεν είναι θέμα όψης αλλά άποψης.
Όλα είναι επινοήσεις του μυαλού μας... τόσο ελκυστικά πειστικές[άντε ας αποσύρω το ''αξιόπιστες''] που μοιάζουν να έχουν κάποια ομοιότητα με την ουσία κάποιας πραγματικότητας... ;-) :smile:
Επινοήσεις κατ' εικόνα και ομοίωσή μας που ζουν με ένταση για λίγο και ύστερα χάνονται χωρίς να αφήνουν ίχνη ή άλλες - πολύ πιθανόν κατώτερης ευφυίας - που μας παρασέρνουν σε κάτι συλλογικό και το ονομάζουμε πραγματικότητα.
Συνήθως μάλιστα αυτή ''η πραγματικότητα''κρατάει πολύ και γίνεται τρόπος ύπαρξης για πολλούς, μας φθείρει με τα καθημερινά προβλήματά της και τη φθείρουμε με τη θεμελιώδη βλακεία μας, αλλά είναι ένα άριστο ψυχολογικό διαβατήριο και ένα καλό υπνωτικό επίσης...
+1
όντως
Κι αλοίμονο δεν είναι λίγοι εκείνοι που αναγνωρίζουν ως μοναδική βεβαιότητα[πραγματικότητα] τα στοιχεία της καθημερινότητάς τους, οπότε λειτουργούν ως αναλφάβητοι σε οτιδήποτε άλλο ή το απορρίπτουν[ακόμα χειρότερα]. Και παρόλο που μένει η αμφιβολία με τη μορφή της εσωτερικής αντιπαλότητας κινούνται εναντίον κάθε διεύρυνσης και καταλήγουν θαυμαστά επιφανειακοί.
Διασκεδάζουν σε βάρος άλλων ''αληθειών'' ή άλλων βεβαιοτήτων πολύ πιθανόν δυστυχείς και υπερκορεσμένοι από αδιέξοδα που κι αυτά τα συμπιέζουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους χάριν μιας τυπικά καλής εξωτερικής εικόνας.