a33.gr

Φεγγαρακι μου λαμπρο
φεγγε μου να περπατω.
Κι αν δεν με φεξεις.. χαθηκα.
Στο σκοταδι θα χαθω..

Πες.. πως ειναι δυνατον
τοσο κοντα να εισαι στην ματια
κι απ των χεριων το αγγιγμα
να ζεις τοσο μακρια?

Φεγγαρακι μου λαμπρο
πες.. γιατι δεν μ αγαπας?
Εγω απεγνωσμενα να ρωτω
και εσυ.. μ αδιαφορια να κοιτας..

Η ψυχρη σου αδιαφορια
σαν την φωτια με καιει..
Εγώ αιώνια θα παρακαλώ
και να βρω προσπαθω.. τι φταιει..

Φεγγαρακι μου λαμπρο
μηπως τελειωσαν ολα?
Τωρα που το σκεφτομαι ξανα..
μηπως ποτε δεν αρχισαν..?

Με τέτοιους στίχους δυνατούς  :)
πως είν΄ να μη πεθαίνεις
καθημερινά να οδύρεσαι
και ηρεμία να γυρεύεις?

αφου ωδή του φεγγαριού
απεγνωσμένα στέλνεις
μα εκείνο εσυννέφιασε
τα λόγια σου τα σκέπασε
κι εσύ δεν το μαθαίνεις... :lol:

μην το ρωτάς τι φταίει
κι εσύ μην το παιδεύεις
γιατί το φταιξιμο θα βγεί
μες στη καρδια σου τη ζεστή
κι αυτό δεν το αντέχεις

 :twisted:

Ξερω τι φταιει.. τελειωσε η νυχτα.. Θα χωρισουμε τους δρομους μας..
Θα αλλαξω σωμα ψυχη και μορφη..
Βαζω τη μασκα του μαλακα.. Τωρα τα θαυματα τελειωνουν..
Δεν εχω φτερα πια.. Ειμαι σκουλικι..
Νυχτα σε νοσταλγω..
Ριξε την μασκα μου..
Βαλε κρασι στο ποτηρι μου..
Μεθυσε το μυαλο μου με μελωδιες του θανατου..
Θελω γιορτη στο θλιμενο μου τραπεζι..
Σβησε τ αστερια... Δεν θελω φωτα..
Θελω τυφλος να κυνηγω το αφταστο..
Θελω μικρος, βρωμικος, Ρακενδυτος, να προκαλω το αγνωστο..

τα λογια σου με καινε
λες και εισαι μανεκενε


ρακ ελεος

Σε ειδα..
Αψηφωντας καθε φοβους σου
σκαρφαλωσες στην ανεμοσκαλα
με δυο πηδηματακια
κι επιασες το φεγγαρι..
Δαχτυλα λεπιδες..!
εκοψαν την πανσεληνο στη μεση..
"μια φετα φως για σενα '' ειπες και μου χαμογελασες..
και..''για μενα μια ''
ετσι μου χαρισες τη νυχτα..
κι απο τοτε καθε νυχτα..,
εγω για σενα..
αθετω ολες τις υποσχεσεις μου..

ενταξει αυτο ηταν καλο


δες και το δικο μου


φεγγαρακι μου λαμπρο
φεξε μου να περπατω και αν δεν
 φεξεις χεστηκα
εχω και και φακο


 :albino: