Η αλήθεια πληγώνει.
Ξεσκεπάζει τα στρώματα της τραυματικής εμπειρίας, αποκαλύπτει, απογυμνώνει και εμφανίζει την ασχήμια του πόνου, της σκληρότητας, που η ψυχή μας, μας διώχνει.
Η αλήθεια σκοτώνει συχνά την ελπίδα, τις σχέσεις των ανθρώπων, το ενδιαφέρον, την παρηγοριά, οδηγεί το νου σε χώρους που κυριαρχεί ο πόνος, η δυστυχία, η απόγνωση, η αδυναμία, το αδιέξοδο.
Μέσα στη σκληρότητα ενός κόσμου που υποφέρει, μιας ανταγωνιστικής κοινωνίας, μέσα στην επαφή μας μ’ αυτό που η φύση μας έχει σφραγίσει, δηλαδή την ανημποριά, την ασχήμια, η μόνη άμυνα είναι η ψευτιά.
Η ωραιοποίηση των πραγμάτων, η μετατροπή τους, το ντύσιμό τους μια αναλήθεια, η απόκρυψη της ασχήμιας γίνεται καθημερινά με αφανείς τρόπους.
Φεύγουμε μακριά απ’ την αλήθεια της εσωτερικής μας ανασφάλειας και του πανικού, απομακρυνόμαστε αντανακλαστικά από ό,τι μας ανησυχεί, μας συγκλονίζει, μας ταράζει.
Ο στίχος του τραγουδιού «η αλήθεια πονά, ραγίζει βουνά ποτέ μην την πεις πουθενά» :είναι μια καλή συμβουλή για να ζήσει κανείς στην ψευτιά και να απομονωθεί από την ευθύνη για το κοινωνικό σύνολο.
Η κυριαρχία της ψευτιάς έχει τη δική της προστατευτική νομοτέλεια.
Όλα είναι καλά ώσπου κάτι που συμβαίνει σε μας, μας θυμίζει ότι δεν είναι.
Ώσπου να γίνουν άσχημα τα πράγματα, ώσπου να δούμε την αλήθεια ζούμε την εικονική «ευτυχία μας». Όταν η πραγματικότητα αποκαλυφθεί όμως, ίσως να είναι αργά. Παρόλα αυτά δεν είναι δυνατό να ζήσει κανείς με την καθημερινή ανασφάλεια και το φόβο και έτσι καταφεύγει στο ψέμα.
Τουλάχιστον ας προσπαθήσουμε, βιωματικά, να δούμε τη ρυτίδα του πόνου στο πρόσωπο της αλήθειας με εγκαρτέρηση
Την αλήθεια ίσως δεν μπορείς πάντοτε να την πεις, μπορείς όμως να την δείξεις...
Την αλήθεια ίσως δεν μπορείς πάντοτε να την κοιτάξεις κατάματα, μπορείς όμως να της ρίχνεις μια φευγαλέα, λοξή ματιά...
Είμαι υπέρ της 'απόκρυψης της αλήθειας' κάποιες φορές όταν όμως γίνεται συνειδητά, για συγκεκριμένο λόγο και όχι κατά κόρον.
Αν μου κρυβεις την αληθεια..πες μου ψεματα σωστα..
μου χει γινει πια συνηθεια..και βολευομαι μ αυτα..
Η ψυχολογική σκοπιμότητα της αυταπάτης,
του μύθου, των λανθασμένων αντιλήψεων
για την πραγματικότητα, είναι τεράστια.
Είναι, όμως, αναγκαία για τη δυνατότητα επιβίωσης
και σταθερότητας στον ψυχικό μας κόσμο.
Οδηγούνται στη συνειδητή ή ασυνείδητη απώθηση αυτού που πληγώνει
Η αρχή της φυγής προ της βίας.
Μιας βίας που θα ’ταν δυνατό να αλλάξει μόνο αν οι άνθρωποι έχουν το θάρρος να δουν την αλήθεια και να την αντιμετωπίσουν,
χωρίς να το βάζουν στα πόδια.
Ολόκληρη η κοινωνία μας εξορκίζει και διώχνει στο παρασκήνιο της ύπαρξης στα απόκρυφα του νου, εκείνο που θέα της αλήθειας εμφανίζει.
Ο πόλεμος, η δυστυχία, η απόγνωση για τον πλανήτη, αυτή η αδυσώπητη εικόνα στις ζούγκλες των δρόμων η εγκληματικότητα, γίνονται μύθοι μέσα στο μυαλό μας, «Δεν μπορεί να συμβεί σε μας», κάτι που είναι κάποιου άλλου. πρόβλημα.
Η αλήθεια της συμφοράς που κάθε μέρα αιφνιδιαστικά ανοίγει παραθυρόφυλλα στη θέα του τρόμου, της φρίκης που προκαλεί ο σεισμός, η αφρικανική πραγματικότητα, η ίδια η ζωή είναι βαριά.
Αρνούμαι να δω, να πληροφορηθώ, να μάθω τι στ’ αλήθεια συμβαίνει.
Θέλω να τρέφομαι με την ψευτιά, τις κατασκευασμένες εικόνες της πραγματικότητας.
Δεν είμαι έτοιμος να παλέψω για να φτιάξω τη ζωή.
Δε θέλω τις πληγές από τέτοιους ηρωικούς πολέμους. Λιποτακτώ.
Προτιμώ να ζω στην ασφαλή ψευτιά, στη σκιά της σπηλιάς του καταφύγιου τη άνεσης, της καλοπέρασης.
Η ελπίδα πως όλα θα πάνε καλά συνθέτει ένα κόσμο που νομίζουμε ότι δε «χρειάζεται» να αλλάξουμε.
Και ακόμα η προσπάθεια να διασώσουμε την αλήθεια βρίσκει εμπόδια την άρνησή της.
[quote user="forest48" post="266781"].....
....
Αρνούμαι να δω, να πληροφορηθώ, να μάθω τι στ’ αλήθεια συμβαίνει.
.........
......[/quote]
Ακόμα κι αν δεν αρνηθούμε την αλήθεια που δεν μας βολεύει βολευόμαστε να θυμόμαστε την αλήθεια που μας αρέσει.........
Πολλές αλήθειες σε ένα μόνο post που κρίνει την αλήθεια και διαπραγματεύεται το ψέμα...
Η αλήθεια είναι κρυμμένη μες στη σιωπή, είναι μέσα σε κάποιες στιγμές απροσδιόριστης μετατόπισης...
Τυλιγμένη σε αναρίθμητα πέπλα, πολλές φορές η αλήθεια μιλάει μια άγνωστη γλώσσα από τη συνηθισμένη καθημερινή.
Για κάποιους, η αλήθεια είναι ακόμα ακατέργαστο υλικό...
pixie
Σκάβω...Μέρα νύχτα...Σκάβω...Δε καταλαβαίνω όμως γιατί κάθε φορά Κάποιος Εμφανίζεται Δελεάζοντας Με Να Φύγουμε Ενώ Μένουμε...Να Κοιμηθούμε ενώ Έχουμε Ήδη Κοιμηθεί..Να Φάμε..ενώ Έχουμε ήδη Φάει.....Φεύγει...Συνεχίζω το Σκάψιμο.....
Εμφανίζονται όμως Όχι Κάποιός αλλά Κάποιοι...Περνάει ο καιρός....Αλλά όλο και Κάποιοι Έρχονται.....Νομίζω κιόλας πως μερικές φορές Προσπαθούν Να Ρίξουν Ότι Χώμα Έβγαλα πάλι Μέσα..Στο Λάκκο....Άλλες φορές άθελά Τους Με Σπρώχνουν....
Απασχολώντας Με...Όλο Να Κάτσω Μου Λένε....Για Να Ξαναφάμε..Να Ξανακοιμηθούμε....
Κάθομαι Μέχρι Να Φύγουν..Γιατί..;;;Τόση Επιμονή...Γιατί..;;
Ένα πραγμάτακι Μόνο Μου Φάνηκε Περίεργο...Κάνένας απο Τους Κάποιους Δε Πρότεινε Να Σκάψουμε Μαζί...
Σκοπός ...να Βγάλω Χώμα..
Στόχος.... να Βρώ Εμένα..
Όνειρο....να Βρώ και Άλλους..!
Φόβος.....Μήπως τελικά Πέσω Εγώ Μεσα Στο Λάκκο Μου..!
Στην ουσία δεν πρόκειται πάντα για συνειδητό ψέμα, αλλά για ψευδαισθήσεις που δημιουργούν συνήθως οι άνθρωποι πάνω στην ανάγκη τους για τη διαστροφή μιας πραγματικότητας που δεν αντέχουν...
'Ισως επειδή η μαγεία των ονείρων - που πολλές φορές είναι δανεικά κι αυτά - χάνεται τη μέρα, ίσως γιατί η μυστική ουσία της ζωής είναι παγιδευμένη σε ένα κελί, ίσως γιατί η ίδια η πραγματικότητα φάσκει και αντιφάσκει.
η πραγματικότητα φάσκει και αντιφάσκει
ή το φάσκελο πραγματοποιείται και δεν πραγματοποιείται.
Το φάσκελο πραγματοποιείται - κι αν όχι, θα έπρεπε βέβαια - σε όσους κάνουν απόπειρα υποτίμησης των συνανθρώπων τους... 'Ετσι για να ξυπνήσουν... ;-)
Κάποιοι θεωρούν τον εαυτό τους ξεχωριστό, τον υπερτιμούν νοητικά, αλλά η πλάνη αυτή είναι ιδιαίτερα ισχυρή και επικίνδυνη! 'Ενα ακόμα ψέμα που λένε στον εαυτό τους θεωρώντας τον σαν να πρόκειται για ένα στέρεα διαμορφωμένο υψηλών προδιαγραφών φαινόμενο... :sad:
Δεν βλέπουν την αλήθεια, κι αυτή η αυταπάτη λειτουργεί σαν μια αναγκαιότητα, μια απαίτηση της ζωής...
Τότε...
η αλήθεια είναι
ότι η πραγματικότητα δεν φάσκει και αντιφάσκει.
Η πραγματικότητα
είναι.
Το δικό μου συμπέρασμα είναι πως η πραγματικότητα είναι αντιφατική στην ουσία της.
Από τη στιγμή που και η αυταπάτη λειτουργεί ως πραγματικότητα! ;-)
Οπότε και η αλήθεια έχει πολλά πρόσωπα και υποκειμενικό χαρακτήρα...
Ανέφερέ μου κάποιες
από τις αυταπάτες σου
που λειτουργούν ως πραγματικότητά σου
για να καταλάβω τι εννοείς.
'Εχεις καταλάβει τι εννοώ! :evil:
'Αλλωστε γίνεται γενική αναφορά πιο πάνω σε παράδειγμα αυταπάτης...
Θα σε δυσαρεστήσω, αλλά δεν θα μπορούσα να έχω κάτι πρόχειρο σε προσωπική ψευδαίσθηση, με την έννοια πως αν το συνειδητοποιήσω, το αλλάζω κιόλας! ;-)
[quote user="pixie" post="337368"] ...αλλά δεν θα μπορούσα να έχω κάτι πρόχειρο σε προσωπική ψευδαίσθηση, με την έννοια πως [size=14]αν*[/size] το συνειδητοποιήσω, [size=14]το αλλάζω κιόλας!#[/size] ;-)[/quote]
[size=14]*[/size] λέξη κλειδί...
[size=14]#[/size] μην είσαι και τόσο σίγουρη... ;-)
:cool:
Συμφωνώ...
Αν μπορώ να δω ή να ορίσω κάτι με συγκεκριμένο τρόπο, αυτό τότε δεν θα χαρακτηριζόταν αυταπάτη!
Αλλά παρόλα αυτά, η πείρα μου λέει, πως συνήθως κινούμαστε ανάμεσα σε αντίθετους πόλους κι όλη αυτή η ρευστότητα προσδίδει ένα θετικό περιεχόμενο στο νόημα της ζωής...
Τελειώνει ένας κύκλος και αντικαθίσταται από έναν καινούργιο, που άμεσα λειτουργεί ως πραγματικότητα.
Συνεπώς, πού είναι η πραγματικότητα και πού η αυταπάτη?
Μήπως ο πυρήνας είναι κοινός?
Απόσπασμα από ένα ενδιαφέρον κείμενο που διάβασα τυχαία εχθές το βράδυ...
...Κανείς δεν μπορεί να «βγει» έξω από τον εαυτό του και να αντικρίσει κάτι «αντικειμενικά» (αυτή η λέξη είναι μία φάρσα), για να επικρίνει το «υποκειμενικό» σου: αυτό που στʼ αλήθεια κάνουν είναι ότι προσπαθούν να επιβάλλουν το δικό τους υποκειμενικό εις βάρος του δικού σου, δηλαδή να υιοθετήσεις το δικό τους υποκειμενικό ως «αντικειμενικό».
Και, ακόμη και όταν υπάρχει ένα κοινώς συμφωνημένο υποκειμενικό, αυτό λέγεται «σύμβαση» δεν λέγεται «αντικειμενικό». Έτσι, το σωστό είναι να λέμε ότι κάποιος είναι συμβατός με την κοινώς συμφωνημένη (ή επιβαλλόμενη) πραγματικότητα, και όχι ότι κάποιος είναι «αντικειμενικός».
Αυτό δεν είναι απλά η άποψή μου. Είναι η αλήθεια.
Όχι διότι υπάρχει μία μοναδική αλήθεια, αλλά διότι κάθε άποψη είναι η αλήθεια, αφού αλήθεια δεν είναι παρά η εκάστοτε άποψη για την αλήθεια. Η αλήθεια δεν είναι ζήτημα δημοκρατίας ή πλειοψηφίας. Το να έχουν πάρα πολλοί άνθρωποι μία κοινή άποψη για την αλήθεια, δεν είναι η αλήθεια, αλλά η κοινή άποψη των πολλών για την αλήθεια.
Μπορείς να ξέρεις την αλήθεια και να είσαι μόνος σου, η μοναξιά σου δεν είναι απόδειξη ότι η αλήθεια σου είναι ψέματα.
Πάντα μόνος σου είσαι απέναντι στην αλήθεια.
(Μάλιστα, όσο περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν στην ίδια αλήθεια, τόσο λιγότερο αλήθεια είναι. Και, επιπλέον, αυτό που πιστεύουν δεν είναι αλήθεια, είναι πραγματικότητα, κι αυτές είναι δύο τελείως διαφορετικές έννοιες. Οι περισσότεροι άνθρωποι μιλούν για την αλήθεια, εννοώντας την πραγματικότητα, αγνοώντας ότι η πραγματικότητα κατασκευάζεται. Είναι ανίδεοι ακόμη και για το ότι η αλήθεια δεν έχει να κάνει με τον κόσμο αλλά με το πνεύμα).
Η αλήθεια είναι πάντα μόνη της απέναντί σου.
Αόρατη.
:arrow: http://giannoulakis.blogspot.com/2010/05/matrix.html
αλήθεια ??????????? :mrgreen: :mrgreen: :mrgreen:
Δυσκολεύομαι να διαχωρίσω το ψέμα!
Κάθε απρόσωπη αντικειμενοποίηση, είναι και μια αλήθεια τελικά...
Κάθε οπτική γωνία είναι μια αλήθεια...
Ακόμα και ό,τι φαίνεται στερημένο σημασίας... η κάθε αποποίηση... κάποιες ασυνάρτητες, σκόρπιες, αγαπημένες σκέψεις...
Υπάρχει πάντα και η κρυφή πλευρά κι ας μοιάζει σαν ολοφάνερη αλήθεια...