a33.gr
Ο Κόσμος της Τέχνης => Ο κύκλος των χαμένων ποιητών => Μήνυμα ξεκίνησε από: MARAKOS στις Δεκεμβρίου 24, 2007, 05:56:51 ΜΜ
αγάπησα την άδολη και τρυφερή ψυχή σου
που δίνει απλώχερα στην κάθε μου στιγμή χαρά,
σ αγάπησα γιατί η φροντίδα κι η υπομονή σου
εγιάνανε πληγές και τραύματα που μέναν ανοιχτά
σ αγάπησα μετά απο μια μεγάλη αγάπη,
πούγινε δάκρυ μα και πόνος στην ψυχή,
κι άν δεν μου έδινες του μίτου σου την άκρη
δεν θάβρισκα την έξοδο και θάμενα για πάντα εκεί
marakos
Σε γνώρισα...
σαν το μωρό που βλέπει για πρώτη φορά τη μητέρα και σκάει ένα χαμόγελο σα να την ήξερε καιρό
Σ'αγάπησα...
σα κεραυνός μέσα στη νύχτα,που χτυπά και φωτίζει το σκοτάδι με το δικό του μοναδικό τρόπο!
Πληγώθηκα...
όπως τα δέντρα όταν τα κόβουν,δε μιλάνε αλλά πονάνε σιωπηλά χωρίς να το δείχνουν!
Γιατρεύτηκα..
έκλεισε η πληγή σαν τη βροχή,που έτσι ξαφνικά σταματάει χωρίς να το περιμένεις..
Και όλα αυτά για'σένα... :wink: