(μέρος πρώτο)
Εκπαιδεύτηκαν για να προσφέρουν θέαμα στο Κολοσσαίο,αλλά και για ν αποκτήσουνε την πολυπόθητη λευτεριά τους μέσα από αιματηρές νίκες και μόνο.
Σκλάβοι δυνατοί από πολλές φυλές και ράτσες, συγκεντρώθηκαν απ όλες τις κατακτημένες χώρες του Ρωμαϊκού κόσμου και αγοράστηκαν από παλιούς μονομάχους, που απελεύθεροι και γερασμένοι πια κερδίζανε από τις νίκες των μελλοθάνατων μαθητών τους. Ανάμεσα τους και ο νεαρός Ερωδιός από την Θεσσαλία που πιάστηκε αιχμάλωτος μετά την ήττα του Πομπηίου απ τις λεγεώνες του Καίσαρα στα Φάρσαλα .Είχε στρατολογηθεί μαζί με άλλους νέους της περιοχής ,με την υπόσχεση του πρώτου ότι μετά την νικηφόρα έκβαση της μάχης θα έδινε αυτονομία στην Θεσσαλία. Έτσι πολέμησε σαν Δέκαρχος* με μεγάλο ενθουσιασμό και μαχητικότητα εκείνη την ζεστή ημέρα του Αυγούστου ,σαρανταοχτώ χρόνια πριν γεννηθεί ο Χριστός.
Χάθηκαν χιλιάδες λεγεωνάριοι κι απ τις δύο πλευρές αλλά το αποτέλεσμα τελικά ευνόησε τον Καίσαρα. Έτσι ο νεαρός Θεσσαλός βρέθηκε στην πλευρά των νικημένων, περιμένοντας το τέλος του. Ο Καίσαρας δεν ήθελε να μεταχειριστεί τους νικημένους συμπατριώτες του εκδικητικά, δίνοντας τους αμνηστία. Όμως στους Έλληνες συμπολεμιστές τους επιφύλαξε σκληρή μοίρα, στέλνοντας τους αλυσοδεμένους στα σκλαβοπάζαρα της Ρώμης, στη μεγάλη αγορά της σάρκας ,που όπως συνηθιζότανε εκείνα τα χρόνια, έπαιζε μεγάλο ρόλο η ρώμη του σώματος αλλά και η ευκινησία του, ειδικά από εκείνους που θα το αγοράζανε για μονομαχίες στην αρένα.
Ο Ερωδιός αγοράστηκε από τον Πλίνιο ένα παλαίμαχο μονομάχο που δεν είχε καλή θέση στον πίνακα τον επιτυχημένων επαγγελματιών του είδους και έψαχνε απεγνωσμένα για φτηνό αναλώσιμο ¨κρέας¨ . Είχε ρίζες από την Μυσία* της Μικρασίας και μετά την εξαγορά της ελευθερίας του, άλλαξε τα όνομα του σε Ρωμαϊκό. Ρωμαϊκό όνομα έδωσε και στην μονάκριβη κόρη του ,αποφεύγοντας μάλιστα να της μιλάει για την καταγωγή του.
Στο σκλαβοπάζαρο αγόρασε σε τιμή ευκαιρίας τον Ερωδιό μαζί με τους δέκα Θεσσαλούς που ήτανε υπό την Δεκαρχία του, για να τους εκπαιδεύσει και να τους ρίξει στο μεγάλο σφαγείο
των στοιχημάτων της αρένας.
Η κόρη του , ή μελαχρινούλα και τσαχπίνα Πουλχερία με τα λαφίσια μαύρα μάτια, φρόντιζε μαζί με τις σκλάβες της για την διατροφή τους και την καθαριότητα των κοιτώνων τους. Η δόλια η μάνα της την είχε αφήσει ορφανή πεθαίνοντας στη γέννα της και ο πατέρας της ήτανε το μόνο συγγενικό της πρόσωπο στην πολύβουη Ρώμη.
Κάποιο πρωινό δίπλα στη γέφυρα του Τίβερη είδε τους μαθητευόμενους μονομάχους να βαδίζουν με βηματισμό προς τον χώρο της καθημερινής τους εκπαίδευσης, τον ιδιωτικό στίβο του πατέρα της.
Ο Ερωδιός την εντυπωσίασε με το περήφανο παράστημα του κάνοντας να νοιώσει μέσα της ένα πρωτόγνωρο σκίρτημα .Τον είδε στη συνέχεια να ¨μάχετα騨 σαν λιοντάρι με ξύλινο σπαθί ενάντια στους συμπατριώτες του ,στα πλαίσια της προετοιμασίας τους για τις πραγματικές μάχες με αληθινά φονικά όπλα. Κάποια στιγμή οι ματιές τους συναντήθηκαν. Ω τοξοβόλε Θεέ, πόσο αντάριασες τις ψυχές αυτών των νέων, κάνοντας τους να χάσουνε τον ύπνο τους για μέρες, μέχρι να πέσει ο ένας στην αγκαλιά του άλλου, μέχρι σώματα και ψυχές να αφεθούν στην ομορφότερη δίνη στη ζωή των θνητών, στην δική σου δίνη .
Συνεχίζεται
*Δέκαρχος : ο επικεφής 10 στρατιωτών
* Μυσία : περιοχή της Μικράς Ασίας
Όλοι οι μονομάχοι κάθησαν οκλαδόν σε ανοιχτό κύκλο, ακούγοντας προσεκτικά τον Πλίνιο να τους επεξηγεί με κάθε λεπτομέρεια το πρόγραμμα της επόμενης μέρας.¨¨Γεννηθήκατε για να πεθάνετε ,..γιαυτό προσέξτε η αυριανή μέρα να μην είναι η τελευταία σας¨¨Είπε ειρωνικά ξύνοντας συγχρόνως τ αχαμνά του .Κατόπιν σχεδίασε ένα μεγάλο κύκλο στην αμμοδόχο, δείχνοντας με κάθε λεπτομέρεια την στρατηγική που θα έπρεπε ν ακολουθήσουνε για να βγούνε ζωντανοί από την ¨¨ναυμαχίᨨπου θα γινότανε μέσα στο Κολοσσαίο. Πρώτη φορά ακουγανε κάτι τέτοιο, δηλαδή ένα στάδιο να πλημμυρίζει με νερό και να γίνεται μια πελώρια δεξαμενή,όπου μεγάλες βάρκες θα καταναυμαχούσανε η μια την άλλη.
Το χειρότερο όμως ήτανε μια ντουζίνα πεινασμένοι κροκόδειλοι που θ αναλαμβάνανε το έργο ν απαλλάξουνε απο τα βάσανα της ζωής όσους θα πέφτανε στο νερό.¨¨προσέξτε τούτα τα κουπιά,δεν μοιάζουνε με τα κανονικά¨¨είπε κρατώντας όρθιο ένα τρίμετρο κουπί.Με φρίκη οι μονομάχοι παρατήρησαν πως είχε μεταλλική αιχμή στην άλλη του κατάληξη που θα ήταν έξω απ το νερό, ώστε να το χρησιμοποιούσαν και σαν δόρυ.
Ο Ερωδιός ζήτησε την άδεια ν ακουσθεί σαν επικεφαλής των ανδρών του σηκώνοντας με θάρρος το δεξί του χέρι.¨¨Εκπαιδευόμαστε τρείς μήνες άρχοντα Πλίνιε,όχι όμως για θαλασσινούς αγώνες,αλλά για μάχες πεζικού.¨¨είπε κοιτάζοντας προς το μέρος του αφέντη τους.Τα λόγια του ξεσήκωσαν και τους άλλους που επιβεβαίωσαν με διαμαρτυρίες τα λεγόμενα του.
Ο Πλίνιος τότε γεμάτος οργή σήκωσε το κουπί να τον χτυπήσει,βγάζοντας αφρούς απ το στόμα του¨¨άτιμε Θετταλέ δούλε ,που νομίζεις πως βρίσκεσα,μπορείς να μου πείς?
Εκείνη την στιγμή όρμησε σαν σίφουνας η Πουλχερία,μπαίνοντας ανάμεσα τους.
Η κίνηση της αυτή ¨΄πάγωσ娴 κάθε επιθετική κίνηση από μέρους του πατέρα της εναντίον του Ερωδιού.Ο Πλίνιος φτύνοντας στην άμμο,γυρισε την πλάτη του προς την ομήγυρη τονίζοντας με έμφαση στην κόρη του ¨¨δυο μέρες χωρίς κρασί και χυλό ο αρχιαντάρτης¨¨.Αυτά είπε και βλαστημώντας πήρε τον δρόμο για το κονάκι του.
Οι δυό νέοι κοιτάχθηκαν για λίγο στα μάτια..Οι ψυχές αλλά και τα κορμιά τους αδημονούσαν να ενωθούν κάτω απ τα αστέρια,να δώσουνε και να πάρουνε ανάσες ζωής,..ανάσες που μόνο μ αυτές ο έρωτας γιομίζει τις ψυχές..
Η νύχτα έπεσε σπέρνοντας φόβους και ανησυχίες για την επόμενη μέρα.Μια μέρα που ίσως να μην είχε συνέχεια για κάποιους απ τους μονομάχους του Πλίνιου.
marakos
Ο ήλιος είχε ήδη ανατείλει πάνω απ τη αιώνια πόλη.Η μεγάλη κλειστή άμαξα που την έσερναν ψωραλέα μουλάρια ξεκίνησε προς το χώρο που είχε ορισθεί σαν σημείο συνάντησης με τους συναδέλφους του Πλίνιου και εκπαιδευτές των αντιπάλων μονομάχων,την κεντρική πύλη του μεγάλου αμφιθέατρου.
Η αεικίνητη κι ερωτευμένη Πουλχερία είχε φροντίσει από πολύ νωρίς για το πρωινό των δέκα ανδρών αλλά και του τιμωρημένου αγαπημένου της, με γάλα,σύκα ,αυγά,καθώς και με μια κούπα κρασί για τόνωση.
¨¨Πόσα άραγε απ όλα αυτά τα μυώδη κορμιά θα παραβρίσκονταν και στο δείπνο?¨¨στοχάστηκε με τα μάτια αφημένα στο κενό καθώς καθισμένη δίπλα στον πατέρα της που κρατούσε τα γκέμια, έβλεπε να διανύουν τα λίγα μέτρα που απόμεναν μέχρι το τέλος της διαδρομής.
Όταν έφθασαν μπροστά στην πύλη,τους περίμενε ο διοργανωτής των αγώνων και προσωπικός φίλος του υπασπιστή του Καίσαρα,ο Λεντίνος.Ενας αχρείος και γλοιώδης ανθρωπάκος ,γνωστός στους Ρωμαικούς κύκλους για την ωμότητα και την φιλαργυρία του.¨¨καλώς τα μου! ¨¨είπε ειρωνικά βλέποντας τον Πλίνιο και την κόρη του να κατεβαίνουν απ την άμαξα.
Η Πουλχερία γύρισε αλλού το πρόσωπο της, γνωρίζοντας πως πίεζε τον πατέρα της για να την πάρει για γυναίκα του με αντάλλαγμα να σβήσει τα χρέη του. Όμως ο Πλίνιος αγαπούσε την μονάκριβη του και δεν του την χαλάλιζε, προτιμώντας να του καταβάλει υπέρογκους όκους.
΄΄Πλίνιε,πρέπει να ετοιμάζεσαι για το χειρότερ﨨είπε δείχνοντας τους συγκεντρωμένους αντιπάλους των μονομάχων του.
Πράγματι θα είχανε να μονομαχήσουν με τους πιο έμπειρους και καταξιωμένους στην αιμοδιψή συνείδηση του Ρωμαϊκού λαού μακελάρηδες. Γαλάτες,Γερμανοί ,Νούβιοι και Πάρθοι,ότι το πιο κερδοφόρο για να στοιχηματίσει κανείς πάνω τους. Οι πιο αδίστακτοι και ανελέητοι πολεμιστές που διψούσαν για αίμα και που δεν έδειχναν οίκτο στους νικημένους ,σκοτώνοντας ακόμα και πεσμένο τον αντίπαλο τους προτού προλάβει να ζητήσει χάρη..
¨¨Εμείς θα πάμε να ρίξουμε μια ματιά στο χώρο είπε φανερά εκνευρισμένος ο Πλίνιος καθώς έβγαζε την μπάρα απ την πόρτα της άμαξας με το πολύτιμο φορτίο του.Ο Λεντίνος τότε κάνοντας μια θεατρινίστικη υπόκλιση και χασκογελώντας,αναχώρησε μαζί με όλους τους άλλους προς τα αποδυτήρια . Είχαν άλλωστε πάει πολύ πιο νωρίς και κατόπτευσαν τα πάντα με την ησυχία τους.Ο Πλίνιος έχοντας δίπλα την κόρη του και πιο πίσω τους μονομάχους του,ξεκίνησε το ανέβασμα της μεγάλης σκάλα που οδηγούσε στις πιο ψηλές κερκίδες ώστε από εκεί να είχανε την καλύτερη θέα .
Τι απερίγραπτο θέαμα αντίκρισαν τα μάτια από κεί ψηλά !Στα πόδια τους μια μεγάλη λίμνη και στο κέντρο της μια πλωτή εξέδρα με δεμένες στις πιο χαμηλές βαθμίδες του αμφιθέατρου πέντε μεγάλες βάρκες με τα ορειχάλκινα έμβολα τους ν αστράφτουν κάτω απ το φώς του ήλιου.
¨Θέλω να προσέξετε μια λεπτομέρεια Δέκαρχε ¨¨είπε ο Πλίνιος προσφωνώντας τον Ερωδιό με τον τίτλο του.¨¨Αν αποφύγετε τα έμβολα τους με ελιγμούς και τους αφήσετε
ν αλληλοκαρφωθούν,ίσως τα καταφέρετε να μείνετε με ένα μόνο αντίπαλο απέναντι σας.
Ο Ερωδιός επικροτώντας την τακτική του αφεντικού του και χωρίς να ζητήσει περισσότερες επεξηγήσεις,έσπευσε ν αναλύσει με κάθε λεπτομέρεια στους συντρόφους του το σχέδιο δράσης τους.
Ο Πλίνιος μετά από λίγο τους έκανε νεύμα να τον ακολουθήσουν προς τα αποδυτήρια,χτυπώντας έναν προς ένα τους φιλικά στην πλάτη.¨¨καιρός για τ αποδυτήρια μωρά μου,δεν θα μας περιμένουν για πολύ οι βάρβαροι και μη ξεχνάτε πως ο καθένας πολεμάει για τον εαυτό του και εναντίον όλων¨¨
Τα λεγόμενα του αφεντικού τους, έσπασαν τον πάγο απ τις ψυχές και ξέσπασαν όλοι σε τρανταχτά γέλια καθώς κατηφόριζαν προς το χώρο που θα προμηθευόντουσαν τον απαραίτητο εξοπλισμό για την μάχη ζωής και θανάτου. Μια μάχη στο νερό,μια μικρή Ναυμαχία που σε λίγες ώρες θα θα έδειχνε αν οι Θεοί εξακολουθούσαν να είναι με το μέρος τους.
Συνεχιζεται
marakos
Ο κόσμος άρχισε σιγά σιγά να γεμίζει τις κερκίδες του αμφιθέατρου, φέρνοντας μαζί του και το μεσημεριανό του φαγητό. Άλλοι όμως προτίμησαν να σπεύσουν πρώτα στα κιόσκια των εμπόρων στοιχημάτων ,σχηματίζοντας ατέλειωτες ουρές.
Στο κέντρο της λίμνης και πάνω στην πλωτή εξέδρα εγκαταστάθηκε μια μικρή δύναμη λεγεωνάριων, οπλισμένη με τσεκούρια ώστε ν αποτρέπει τους ναυαγούς να την χρησιμοποιήσουν σαν σανίδα σωτηρίας,.
Όταν τα βούκινα ήχησαν αναγγέλλοντας την άφιξη του αυτοκράτορα και της προσωπικής του φρουράς,τα πλήθη σηκώθηκαν τείνοντας το δεξί χέρι σε χαιρετισμό,την ίδια σχεδόν στιγμή που ο Λεντίνος άρχισε ν ανεβαίνει δαφνοστεφανομένος και καμαρωτός τις σκάλες προς το θεωρείο του Καίσαρα ,ακολουθούμενος από τους πέντε ιδιοκτήτες των μονομάχων.
Η κάθε βάρκα ,έσπευσε να πάρει θέση κάτω απ το θεωρείο, ενώ οι κωπηλάτες έτειναν σχεδόν ταυτόχρονα τα κουπιά τους προς τον αυτοκράτορα,σε ένδειξη χαιρετισμού, αναφωνώντας ¨χαίρε Καίσαρ,οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν¨, αποσπώντας τα χειροκροτήματα των χιλιάδων θεατών που ήδη είχανε γεμίσει ασφυκτικά τις κερκίδες.
Ο Λεντίνος στέκοντας προσοχή μπροστά στον Καίσαρα , άρχισε να τον ενημερώνει για το πρόγραμμα που θα ακολουθούσε. Κατόπιν αφού έλαβε με νεύμα του την εντολή ν απευθυνθεί και στο πλήθοςι, άρχισε τον λόγο του,όσο πιο δυνατά μπορούσε.
¨¨Ρωμαίοι πολίτες, σήμερα θα παρακολουθήσετε μια σκληρή ναυμαχία, που θα δώσουνε οι μονομάχοι από πέντε υπόδουλες χώρες,,ο καθένας εναντίον των άλλων¨¨ Ιαχές κάλυψαν τα λόγια του καθώς, εκείνη την στιγμή μεταφέρθηκαν μέσα σε δίχτυα και με την βοήθεια δεκάδων σκλάβων και οι δώδεκα πεινασμένοι κροκόδειλοι.¨¨Τα αιμοβόρα αυτά αμφίβια,θα αναλάβουνε το έργο των νεκροπομπών¨¨συνέχισε με στόμφο ο Λεντίνος,διακοπτόμενος από χειροκροτήματα και επευφημίες.Κατόπιν σηκώνοντας το χέρι ψηλά ,έδωσε το σύνθημα για την παρέλαση των κωπηλατών πάνω στις βάρκες τους.Καθε μια από τις βάρκες άρχισε να κινείται κυκλικά στο αμφιθέτρο,ενώ ο Λεντίνος κατονόμαζε και την εθνότητα των κωπηλατών της ¨¨ιδού οι Γαλάτες¨¨διακοπτόμενος από χειροκροτήματα του πλήθους ¨¨ιδού οι Νουβιο騨 ..Αφού κατονόμασε το έθνος και της τελευταίας βάρκας,έκανε ένα μικρό διάλειμμα.
Η γλυκιά Πουλχερία καθισμένη στην ψηλότερη κερκίδα του αμφιθέατρου μαζί με φίλες της ,δεν άφηνε το βλέμμα της ούτε στιγμή ν αποσπαστεί απ τον αγαπημένο της Ερωδιό, που περίμενε υπομονετικά μέσα στην βάρκα του μαζί με τους δέκα συντρόφους του να δοθεί το σύνθημα για την έναρξη της ναυμαχίας.
Ξαφνικά ο Λεντίνος σχεδόν ουρλιάζοντας,ώστε να παρασύρει τους θεατές σε ουρανομήκεις ζητωκραυγές,ανάγγειλε το πιο απάνθρωπο μέρος του προγράμματος.¨Ρωμαίοι πολίτες,..και τώρα η καθιερωμένη σπονδή στον Ποσειδώνᨨ .Αυτό ήτανε το σύνθημα ώστε οι πραιτοριανοί να σπρώξουνε από την ξύλινη εξέδρα στο νερό ένα δύστυχο σκλάβο,ενώ ταυτόχρονα άλλοι σκλάβοι απελευθέρωναν ένα προς ένα τους πεινασμένους κροκόδειλους .
¨¨αν τα καταφέρει να φτάσει ζωντανός κάτω από το θεωρείο του τιμημένου μας αυτοκράτορα ,στην πλωτή εξέδρα για τους νικητές,τότε θα του χαρισθεί η ελευθερίᨨσυνέχισε, κάνοντας μια υπόκλιση προς την πλευρά του Καίσαρα.
Ο κόσμος όρθιος χειροκροτούσε μην αφήνοντας από τα μάτια τον δύστυχο σκλάβο που ήδη άρχισε να κολυμπά με πανικό τα διακόσια πόδια που τον χώριζαν απ την ελευθερία και την επιβίωση του…
marakos
Σιγή επικράτησε στο κατάμεστο αμφιθέατρο, καθώς ο δύστυχος ανθρωπάκος προσπαθούσε να διανύσει τα τελευταία μέτρα της υδάτινης διαδρομής προς την ελευθερία του.Οι θεατές γνώριζαν πολύ καλά πως κανένας ως τότε δεν τα είχε καταφέρει σ αυτό το παιχνίδι του θανάτου.Έβλεπε κανείς τα μάτια πολλών γυναικών να είναι στραμμένα προς τον ουρανό, για να μην αντικρύσουνε το φρικτό τέλος.
Δύο από τους κροκοδείλους ήδη βρισκόντουσαν μπροστά του, περιμένοντας στο τέλος της διαδρομής το ορεκτικό τους.
Εκείνος το κατάλαβε την τελευταία στιγμή και στράφηκε προς τα πίσω,προς την πλωτή εξέδρα,ελπίζοντας να πεθάνει από ανθρώπινο χέρι και όχι απ τα σαγόνια των ανθρωποφάγων αμφίβιων.
Η αλλαγή της πορείας του έγινε αμέσως αντιληπτή απ τους λιγοστούς λεγεωνάριους που ήταν επάνω στην εξέδρα .Η εντολή που είχανε λάβει ήταν σαφέστατη και δεν σήκωνε παρερμηνεία¨Κόψτε τα χέρια κάθε ναυαγού ¨¨.Έτσι πήρανε θέση σε κάθε πλευρά της πλωτής εξέδρας για να κομματιάσουν με τα τσεκούρια τους τον θρασύ παραβάτη απ όποια πλευρά κι αν σκαρφάλωνε.
¨Δεν θα το αφήσουμε αυτό να γίνε騨 ούρλιαξε ο Ερωδιός σαν αγρίμι δίνοντας άμεσα το παράγγελμα ¨¨δεν περισσεύει καμία ζωή, εμπρός ολοταχώς¨¨ .Η βάρκα κατευθύνθηκε προς το μέρος του απελπισμένου κολυμβητή που ήδη πλησίαζε την πλωτή εξέδρα απ όπου τον είχανε ρίξει στο νερό,την εξέδρα του θανάτου.
Λίγα μέτρα όμως πρίν φτάσει εκεί, τον πρόφτασαν οι Θεσσαλοί , μπαίνοντας ανάμεσα σ εκείνο και τους δημίους του.Ο κόσμος τότε σηκώθηκε όρθιος και άρχισε να χειροκροτεί,καθώς το πλήρωμα του Ερωδιού τον ξενέριζε,ριχνοντας τον μέσα στη βάρκα.Κατακκόκινος από θυμό ο Λεντίνος σηκώθηκε όρθιος και έσπευσε να δώσει εντολές στους τοξότες να πλήξουνε το Ελληνικό πλήρωμα.
Ομως ο Καίσαρας με ένα απαγορευτικό νεύμα του το απέτρεψε.¨¨Δεν σκοτώνουνε τέτοιους πολεμιστές από μακριά Λεντίνε,δεν τους αξίζει τέτοια μεταχείριση πιστέ μου φίλ娨
Ο Λεντίνος τότε με σκυφτό το κεφάλι σαν δαρμένο σκυλί, ξανακάθησε δίπλα του,ενώ ο Καίσαρας συνέχιζε:¨¨Μ αρέσει το απρόοπτο στη ζωή καθώς και κάθε τι που ξεφεύγει απ τα τετριμμένᨨ είπε στρεφόμενος και προς το μέρος του Πλίνιου που είχε κρύψει με τα χέρια το πρόσωπο του,προβλέποντας την οικονομική του καταστροφή.
¨¨Έχεις αλτρουιστές μονομάχους Πλίνιε και διαπιστώνω πως αυτό.. αρέσει στον λαό¨¨είπε ο αυτοκράτορας δείχνοντας τους θεατές που παραληρούσαν απο ενθουσιασμό. Εκείνος με πρόσωπο κάτωχρο έσκυψε το κεφάλι του συγκαταβατικά,αλλα μέσα του απλωνότανε ο τρόμος σαν την αράχνη που τυλίγει στον ιστό τα θύματα της για να τα γευθεί αργότερα. Γνώριζε πως αν έχανε σήμερα, θα ήτανε έρμαιο στις οικονομικές απαιτήσεις του Λεντίνου,τόσο αυτός όσο και η Πουλχερία του. Σκλάβοι και οι δύο τους στα χέρια ενός ακόλαστου και διεφθαρμένου αφεντικού.
Εν τω μεταξύ εκείνη από τον ενθουσιασμό της για την ανθρωπιστική συμπεριφορά του αγαπημένου της, άρχισε,να ξεσηκώνει τις εξέδρες κραυγάζοντας ρυθμικά μαζί με τις φίλες της ¨¨ΔΕ-ΚΑ-ΡΧΟΣ_¨¨Ο Ερωδιός εκείνες τις στιγμές έγινε για πρώτη φορά γνωστός με το παρατσούκλι,¨¨Δέκαρχος¨¨που είχε και σαν στρατιωτικό βαθμό όταν υπηρετούσε τον Πομπήιο και μ αυτόν τον επευφημούσανε οι μάζες, σιγοντάροντας την Πουλχερία.ΔΕ-ΚΑ-ΡΧΟΣ !
Ο Πλίνιος απελπισμένος κάποια στιγμή ζήτησε από τον αυτοκράτορα την άδεια ν αποχωρήσει,καθώς δεν μπορούσε ν αντικρύσει την συνέχεια αυτής την καταστροφικής παράστασης.Ηθελε να βάλει τέλος στην ζωή του κάτω στ αποδυτήρια,καθώς δεν θα άντεχε και δεύτερη σκλαβιά.
Ο Καίσαρας όμως είχε άλλα σχέδια στο μυαλό του και του ζήτησε να παραμείνει κοντά του.¨¨δεν πρόκειται να τους εκτελέσω Πλίνιε,απλά θελω να μ αποδείξουνε ότι αξίζουνε της επιείκειας μου¨¨ Κατόπιν στρεφόμενος προς τον Λεντίνο που κρυφογελούσε χαιρέκακα, του έδωσε την εντολή¨¨ρίξε πάνω τους ,όλους τους άλλους μαζί,..εξοντωστε τους !¨¨
Γοργόφτεροι μαντατοφόροι έτρεξαν περιμετρικά τις κερκίδες του αμφιθέατρου, μεταφέροντας με κραυγές τις εντολές του Καίσαρα.¨¨ επιτεθείτε όλοι μαζί στους Θετταλούς και εξοντώστε τους¨¨.Το δυσοίωνο μήνυμα έφτασε και μέχρι τα αυτιά του Ερωδιού και των συντρόφων του.¨¨Αλλαγή τακτικής¨¨πρόσταξε εκείνος δίνοντας την εντολή να κατευθυνθούν προς την πλωτή εξέδρα με τους τσεκουροφόρους λεγεωνάριους.¨¨μα τι θέλουμε εμείς εκεί πάνω?¨ ψέλλισε ο Δευκαλίωνας από την Ιωλκό και έμπιστος του φίλος¨¨δεν μπορούμε να ναυμαχήσουμε με τέσσερις συγχρόνως φίλε μου,γιαυτό και θα πρέπει να βρούμε ένα χώρο που θα μπορούμε ν αμυνθούμε σαν πεζικό¨¨και συνέχισε ,¨¨θα εμβολίσουμε την εξέδρα με ορμή,ώστε να χάσουνε την ισορροπία τους οι φρουροί της και να βρούμε την ευκαιρία να την καταλάβουμ娨 είπε ολοκληρώνοντας την απάντηση προς τον φίλο του. Κατόπιν στράφηκε προς τον σκλάβο που μόλις είχαν διασώσει και τον ρώτησ娨 μπορείς να βάλεις και συ ένα χεράκι φίλε ?¨¨Ο σκλάβος ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα καταφατικά, μιας και οι δεσμώτες του είχανε φροντίσει να του στερήσουν τον λόγο .Αυτό έδωσε να καταλάβουνε όλοι τους ανοίγοντας το στόμα του. Όμως δεν μπόρεσαν να του στερήσουν την αποφασιστικότητα του για ζωή.Οι υπόλοιπες βάρκες είχανε κιόλας αρχίσει να κατευθύνονται προς την δική τους, κάτω από τον ήχο των βούκινων παρά τις επιδοκιμασίες του κόσμου, που εξακολουθούσε να τον επευφημεί ¨ΔΕ-ΚΑ-ΡΧΟΣ¨Ο Καίσαρας δεν πίστευε στα μάτια του καθώς οι λιγοστοί λεγεωνάριοι της πλωτής εξέδρας εξοντώθηκαν ένας προς ένα χωρίς να προλάβουνε ν αντισταθούν κάτω απ τα ανελέητα χτυπήματα των Ελλήνων.Το εκπληκτικώτερο όμως ήτανε,όταν είδε τους Θεσσαλούς να ξαναμπαίνουν στη βάρκα και να ωθούν κωπηλατώντας την εμβολισμένη εξέδρα μακριά απ το κέντρο της λίμνης προς το τειχίο πίσω τους.¨¨θέλουνε να καλύψουνε τα νώτα τους τα τσακάλια¨είπε σχεδόν φωναχτά προς τον αρχηγό της φρουράς του και φίλο του Λεντίνου.Γάιο Μαρκέλλο.Εκείνος με ύφος μοχθηρό και κατακόκκινος απ το θυμό,αναγκάσθηκε να συμμερισθεί τα λόγια του αυτοκράτορα αποφεύγοντας όμως να κοιτάξει προς την πλευρά που διαδραματιζόντουσαν τα γεγονότα.Στην ίδια κατάσταση περιήλθε κι ο Λεντίνος,όταν η πρώτη βάρκα με τους Γαλάτες πλησίαζε στην πλωτή εξέδρα , ενώ οι Θεσσαλοί με καλυμμένα τα νώτα τους,ακροβολίσθηκαν σε θέση πρηνηδόν.Ο εμβολισμός της πλωτής εξέδρας από τους Γαλάτες, δεν τους ταρακούνησε και δεν έχασαν την ισορροπία τους,για να τους δώσουνε την ευκαιρία να αναρριχηθούν χωρίς να συναντήσουν αντίσταση. Απεναντίας οι Θεσσαλοί σπρώχνοντας τα πτώματα των λεγεωνάριων στο νερό ,δημιούργησαν κύματα από τους παφλασμούς των κροκοδείλων που τα κατατεμάχιζαν που είχε σαν αποτέλεσμα να πάρει μεγάλη κλίση η βάρκα των Γαλατών και οκτώ από αυτούς να βρεθούν στο νερό και στην συνέχεια στα σαγόνια των κροκοδείλων .Οι θεατές όρθιοι στις εξέδρες παρότρυναν τους γενναίους μονομάχους να συνεχίσουν με το ίδιο πνεύμα, καθώς έβλεπαν την βάρκα των Γαλατών ν αποχωρεί λαβωμένη με τρία μόνο μέλη ζωντανά .ΔΕ-ΚΑ-ΡΧΟΣ ακούστηκε ρυθμικά από τα πλήθη που παραληρούσαν ,δυναμώνοντας την θέληση του Ερωδιού και των συντρόφων του για να συνεχίσουνε με το ίδιο θάρρος.Οι δύο από τις τρείς βάρκες που απόμειναν προτίμησαν να μείνουν μακριά από τους φονικούς Ελληνες,περιμένοντας την κατάληλη ευκαιρία για να δράσουνε .Τελικά, μόνο οι Γερμανοί ήτανε εκείνοι που το αποτόλμησαν. Χωρίς εμβολισμό ,πλησίασαν πολύ κοντά και με σάλτο αναρριχήθηκαν επάνω στην πλωτή εξέδρα.Η μάχη δόθηκε σώμα με σώμα και δεν ήξερε κανείς ποιός απ τις δύο εθνότητες είχε το πάνω χέρι.Εκείνη την δύσκολη στιγμή όρμησε πετσοκόβοντας τους βάρβαρους εισβολείς ο μουγγός σκλάβος κρατώντας ένα μεγάλο τσεκούρι,λάφυρο από τους νεκρούς λεγωνάριους, Ητανε τέτοια η ορμή του που κατάληξε σε ανελέητη σφαγή για κάποιους από τους εισβολείς. Τίποτα δεν σταματούσε το μένος του, ούτε ακόμα όταν ο ίδιος ο Ερωδιός του άρπαξε το ματωμένο τσεκούρι από το χέρι.¨¨φτάνει επι τέλους χασάπη,δεν είπαμε κι έτσ騨είπε με θυμό,αποστρέφοντας το πρόσωπο από μια στίβα από πετσοκομένα μέλη .Ομως και οι Θεσσαλοί είχανε και τους δικούς τους νεκρούς ,τον Τίμωνα από την Λάρισα και τον Φαιδωνα από την Κορώπη της Μαγνησίας ,δυό παλικάρια που το έλεγε η ψυχή τους,καθώς εξόντωσαν τους περισσότερους από τους εισβολείς.Απο τους Γερμανούς απόμεινε μόνο η βάρκα τους κολλημένη και ακυβέρνητη στα πλαϊνά της εξέδρας.Τόσο οι Πάρθοι ,όσο και οι Νούβιοι,απόφυγαν να πλησιάσουνε το χώρο της σφαγής και περιορίστηκαν να παρακολουθούν από μακριά το ρίξιμο των κομματιασμένων Γερμανών στο νερό, πρόσθετο γεύμα για τους αχόρταγους κροκόδειλους.Η λίμνη δεν αντικαθρέφτιζε πιά τις κερκιδες ,καθως είχε γίνει κατακόκκινη από το αίμα των μονομάχων.Σιωπή έπεσε στο αμφιθέατρο,καθώς ο κόσμος είδε τους Θεσσαλούςς να υποβαστάζουν τους δικούς τους νεκρούς,θέλοντας να σταθούνε δίπλα τους ορθοί για να τους τιμήσει μαζι μ εκείνους το κοινό.Κατόπιν τους ακούμπησαν μαλακά στο κέντρο της εξεδρας βάζοντας δίπλα τους τα κουπιά τους. Πρωτόγνωρα πράγματα για ένα λαό που δεν γνώριζε τέτοιες ευαισθησίες σ εκείνο το χώρο.Ενα λαό που ζούσε για ¨¨άρτο και θεάματᨨ,γιατί έτσι τον θέλανε πάντοτε ,θεατή ,καταναλωτή και άβουλο.
συνεχιζεται
marakos
¨¨Καιρός για ναυμαχία παιδιά¨¨φώναξε ο Ερωδιός καλώντας τους συμπολεμιστές του να επιβιβασθούν στη δική τους βάρκα καθώς και στη βάρκα των νεκρών Γερμανών.¨¨Είμαστε λιγότεροι στα κουπιά Ερωδιέ,θα μας πετσοκόψουν¨¨μουρμούρισε ο Δευκαλίωνας φτύνοντας στο ξύλινο πάτωμα της εξέδρας.¨Σε λίγο θα γίνουμε περισσότεροι ,κάνε υπομονή φίλε μου¨¨είπε εκείνος,κλείνοντας του το μάτι.
Από το θεωρείο του ο Καίσαρας παρακολουθούσε έκπληκτος τις δυο βάρκες των Θεσσαλών με πέντε άτομα η καθεμία τους, να εγκαταλείπουν τον χώρο της εξέδρας με κατεύθυνση προς τις βάρκες των αντιπάλων τους.¨¨Μα τον Ποσειδώνα ,δεν καταλαβαίνω αυτή την τακτική αυτοκτονίας¨¨μονολόγησε εκείνος με απορία. Όμως και οι δύο βάρκες άλλαξαν ξαφνικά πορεία και αντί να κατευθυνθούν προς τους Πάρθους και τους Νούβιους, κατευθύνθηκαν η μια πίσω απο την άλλη προς την βάρκα των τριών Γαλατών που ήτανε και οι μόνοι που απόμειναν ζωντανοί πάνω στη δική τους .Εκείνοι έντρομοι μόλις τους είδανε κοντά τους,έσπευσαν να σηκώσουν με τα δυο τους χέρια τα κουπιά τους πάνω απ τα κεφάλια τους, σαν ένδειξη υποταγής και παράδοσης.
¨¨Με ένα σάλτο οι Θεσσαλοί της μιας βάρκας ,βρέθηκαν πάνω στην δική τους υποχρεώνοντας τους να πάρουνε θέση στην πλώρη, και να κωπηλατήσουν ,με αντίτιμο την ίδια τους τη ζωή.
Ετσι η μια βάρκα απόκτησε δύναμη οκτώ κωπηλατών και η άλλη παρέμεινε στους πέντε.΄΄Δευκαλίωνα προχώρησε αργά αργά σαν να θέλεις να μπεις ανάμεσα τους και εμείς θα σας ακολουθούμε από πίσω¨¨είπε προς τον έκπληκτο φίλο του, που δεν μπορούσε να πιστέψει στ αυτιά του¨¨μα θα μας διαλύσουν Ερωδιέ,είναι διπλάσιοι αριθμητικά!¨¨Οχι φίλε μου,αν έχεις ανοιχτά αυτιά και μάτια,στις εντολές που θα σου δώσω την κατάλληλη στιγμή¨¨είπε ,προτρέποντας τον να προηγηθεί σαν προπομπός προς το μέρος των Πάρθων.
Ο κόσμος παρακολουθούσε όρθιος και βουβός ,περιμένοντας να δει πως θα μπορέσουν οι Θεσσαλοί να αντιμετωπίσουν τους άλλους δυο αντιπάλους τους με λιγότερο αριθμό ανδρών.Μονο η Πουλχερία ,φρόντιζε συνεχώς με τις φωνές της να τους εμψυχώνει εκείνες τις στιγμές.¨απάνω τους Θετταλοί,απάνω τους Ερωδιέ μου¨¨.Το σχέδιο απέδιδε όπως το είχε σχεδιάσει στο μυαλό του ο Ερωδιός. Καθώς η βάρκα του ακολουθούσε αργά αργά πίσω από αυτήν που κυβερνούσε ο Δευκαλίων,οι Νούβιοι δεν αποτολμούσαν να επιτεθούν στη βάρκα του Δευκαλίωνα,φοβούμενοι πως ο Ερωδιός θα έσπευδε τότε με τη σειρά του να τους στριμώξει ανάμεσα στον Δευκαλίωνα και σ εκείνον.Το ίδιο έπραξαν και Πάρθοι με τη σειρά τους με το ίδιο ακριβώς σκεπτικό,περιμένοντας λίγα μέτρα πρίν από τη βάρκα του Δευκαλίωνα..Κάποια στιγμή ακούστηκε η εντολή του Ερωδιού προς τον Δευκαλίωνα.¨¨κάνε κράτει ,μάζεψε κουπιά κι ετοίμασε τσεκουρια.¨¨Τα τσεκούρια ήτανε ο πρόσθετος οπλισμός του πληρώματος του Δευκαλίωνα από τους νεκρούς Λεγεωνάριους που εξουδετέρωσαν πάνω στην πλωτή εξέδρα.Θα τα εξσφενδόνιζαν την κατάληλη στιγμή με μπροστάρη τον μουγγό συμπολεμιστή τους.Οι άντρες του Δευκαλίωνα έσπευσαν να στρέψουνε τα κουπιά τους με την ορειχάλκινη πίσω αιχμή προς την πλευρά της θάλασσας ,περιμένοντας την επόμενη εντολή από τον Ερωδιό.Ο Καίσαρας στο θεωρείο του αδυνατώντας να συνειδητοποιήσει τα δρώμενα, κάλεσε κοντά του τον ναύαρχο του Ρωμαϊκού στόλου Καλυδώνιο ,να του εξηγήσει την κατάσταση.
Όμως εκείνος δεν πρόλαβε κάν να μιλήσει,όταν το πλοίο του Ερωδιού που ήτανε ακριβώς πίσω από του Δευκαλίωνα ,βγήκε ξαφνικά προς τα αριστερά αφήνοντας έκθετη την δεξια του πλευρά προς τη βάρκα των Πάρθων.Εκείνοι βγάζοντας αλαλαγμούς χαράς άρχισαν να κωπηλατούνε στοχεύοντας με το εμβολό τους τη βάρκα του .Έτσι μη δίνοντας σημασία στη βάρκα του Δευκαλίωνα που θα την συναντούσαν σε λίγα μέτρα στ αριστερά τους,συνέχισαν την πορεία τους προς τα εμπρός.Η παγίδα είχε στηθεί καλά και δεν έμενε παρα ο ποντικός να δαγκώσει το τυρί.
Η φωνή του Ερωδιού ακούστηκε καθαρά στο αμφιθέατρο καθώς έδινε την εντολή στο πλήρωμα του Δευκαλίωνα .¨¨χτυπήστ娨.Ετσι περνώντας σχεδόν ξυστά από την βάρκα του Δευκαλίωνα οι Πάρθοι,δέχθηκαν απρόσμενα τα τσεκούρια που εξσφενδονίστηκαν απ την πλευρά των ανδρών του ,καθώς και τα πλήγματα από το πίσω μέρους των κουπιών της βάρκας του με την ορειχάλκινη αιχμή.Πολύ πριν καρφωθεί το θανατηφόρο εμβολο τους στην ακάλυπτη πλευρά του Ερωδιού,η βάρκα των Πάρθων είχε ήδη εξουδετερωθεί.Ολοι πλήν ενός οι κωπηλάτες της ,είχαν ήδη ταξιδέψει για τα Ιλίσια πεδία,πολύ πριν καταλήξουνε στο νερό,τροφή για τους κροκοδείλους.Ο Καίσαρας δεν πίστευε στα μάτια του¨¨δεν είναι δυνατόν Καλιδώνιε,δεν μπορώ να το εξηγήσω με τίποτᨨείπε απευθυνόμενος προς τον Ναύαρχο του.¨¨ούτε και γώ¨¨συμπλήρωσε κι εκείνος αμήχανα.
Τα πλήθη ήδη ξεσπούσαν σε ουρανομήκεις ζητωκραυγές μπροστά στο πλούσιο θέαμα που απολάμβαν.¨¨ΔΕ-ΚΑ-ΡΧΟΣ¨¨ακούστηκε ξανά από χιλιάδες στόματα. Όμως οι Νουβιοι από την άλλη πλευρά νομίζοντας πως είχανε πια την ευκαρία που περιμένανε,΄άρχισαν να κωπηλατούν με όλη τους τη δύναμη προς το μέρος της βάρκας του Δευκαλίωνα,που είχε ήδη πλευρίσει την βάρκα των Πάρθων,με σκοπό να την εμβολίσουν.
Συνεχίζεται
marakos
γιατι δεν συγκεντρωνεις τα του ΔΕΚΑΡΧΟΥ σε μια θεματικη ενοτητα ωστε να μπορει καποιος να παρακολουθησει τη συνεχεια, παρα ανοιγεις συνεχως νεα θεματα για το ιδιο θεμα;
έχετε δίκιο αγαπητή μου,όμως πως θα γνωρίζουν οι αναγνώστες ότι προστέθηκε κάποιο νέο επεισόδιο?Το επόμενο θα είναι και το τελευταίο της σειράς ,αλλά αν αξιωθώ και γράψω κάποια άλλη σειρά θ ακολουθήσω στα σίγουρα την συμβουλή σας.Τώρα όμως δεν γίνεται να το κάνω γιατί δεν μπορώ να διαγράψω τα προηγούμενα επεισόδια.(τουλάχιστον δεν ξέρω τον τρόπο,όπως και να κάνω προσθήκη ή αλλαγές σε κάποιο κείμενο (edit) μου
ευχαριστώντας
marakos
http://users.forthnet.gr/ath/mariosru/
τα "νεα επεισοδια" φαινονται απο τον αριθμο των απαντησεων που αυξανεται με καθε νεα δημοσιευση... επισης μπορεις να ζητησεις απο τους συντονιστες να τα συγκεντρωσουν ολα μαζι ή και να διορθωσουν κατι στα κειμενα σου...
φιλικα μαρια
ευγενική Μαρία,
αυτό το σκέφθηκα κι εγώ με το λειψό μου μυαλουδάκι,αλλά αν γράφω σε μια ενότητα,θα πρέπει να προσθέτω κάθε επεισόδιο στις απαντήσεις.Τέλος πάντων θα συμμορφωθώ σε καινουργιες σειρές.
την καλη μέρα μου
marakos
δάσκαλος-μαθητής
Οι φωνές του κόσμου αφύπνησαν τον Δευκαλίωνα ,που θριαμβολογούσε για την νίκη του επι των Πάρθων.Μια νίκη αποκλειστικά δική του !Ο μόνος ζωντανός που είχε απομείνει στην βάρκα τους έσπευσε να δηλώσει υποταγή στους νικητές,εκλιπαρόντας για την ζωή του.
Ομως το ουρλιαχτό του Ερωδιού,τον έβγαλε από την κατάσταση ευδαιμονίας και ενθουσιασμού¨¨πρόσεξε στα δεξιά σου,πρόσεξεεεεε !¨¨ όμως ήτανε πολύ αργά για το πλήρωμα του Δευκαλίωνα.Η βάρκα του εμβολίσθηκε με τέτοια όρμή,που στην κυριολεξία κόπηκε στα δύο.Την τελευταία στιγμή ο Δευκαλίωνας μαζί με ένα σύντροφο του πρόλαβαν να πηδήξουν στην βάρκα των Πάρθων.Οι άλλοι τρείς χάθηκαν μέσα σε παφλασμούς δίπλα του,καθώς οι κροκόδειλοι δεν άφησαν την ευκαιρία για κανένα τους.
Ο κόσμος στις κερκίδες σίγησε ,μπροστά σε μια κατάσταση που πλέον διαγραφόταν δυσάρεστη για την πλευρά των Θεσσαλών.Ομως ο Καίσαρας πρόσεξε κάτι που μόνο το έμπειρο μάτι ενός στρατηγού θα μπορούσε να παρατηρήσει.Ο Ερωδιός και το πλήρωμα αντί να σπεύσουν να βοηθήσουν τον Δευκαλίωνα, άρχισαν να κωπηλατούν αργά προς τα πίσω αλλά σε μικρή απόσταση από την βάρκα του..Οι Νούβιοι γεμάτοι ενθουσιασμό και νομίζοντας πως ήτανε ευκαιρία να αποτελειώσουνε τον Δευκαλίωνα που είχε καταφύγει με τον σύντροφο του στην βάρκα των Πάρθων που είχε κυριεύσει ,έσπευσαν ολοταχώς για να τον πλήξουνε.
Ομως ο Ερωδιός καραδοκούσε ¨¨απάνω τους παιδιά¨¨φώναξε στους κωπηλάτες του, σπεύδοντας προς την ακάλυπτη αριστερή πλευρά των Νουβιων που είχανε φθάσει λίγα μέτρα από την βάρκα του Δευκαλίωνα.
Έπεσαν με δύναμη πάνω τους,σχεδόν ανατρέποντας του.Ουρλιαχτά ακούστηκαν από τους Νούβιους που προσπαθούσαν απελπισμένα από κάπου να γαντζωθούν.Ομως λίγοι τα κατάφεραν να σωθούνε ζητώντας έλεος από τον Ερωδιό. Εκείνος τους υπέδειξε να μπούνε στη βάρκα του Δευκαλίωνα που είχε αρκετό χώρο. Τέσσερις από αυτούς τα κατάφεραν δηλώνοντας υποταγή.
Οι υπόλοιποι ακολούθησαν την μοίρα των Θεσσαλών αντιπάλων τους,που είχανε πιο πριν εμβολίσει.
Τα βούκινα ήχησαν ξανά, αναγγέλλοντας το πέρας της αναμέτρησης .Ο Λεντίνος κάτωχρος, αναγκάσθηκε ν αναγγείλει κομπιάζοντας τους νικητές της αναμέτρησης, ενώ ο λαός παραληρούσε στις εξέδρες¨¨Ρωμαίοι πολίτες ,νικητές στη ναυμαχία είναι....οι Θετταλοί ¨¨
Η Πουλχερία δίπλα στον πατέρα της,ξεσήκωνε μαζί του ακόμα και τους σοβαρούς συγκλητικούς που βρίσκονταν στην εξέδρα των επισήμων.¨¨ΔΕ-ΚΑ-ΡΧΟΣ ακούστηκε από χιλιάδες χείλη,που δεν σταμάτησαν ούτε στιγμή να επευφημούν τους γενναίους Ελληνες..
Όταν η κατάσταση ηρέμησε κάπως,ο Αυτοκράτορας κάλεσε τους νικητές για να τους παραδώσει τα ξύλινα ξίφη που πάνω τους ήτανε χαραγμένο ,ότι πιο σημαντικό για τη ζωή τους ,η λέξη..¨¨ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΟΣ¨¨
Υπήρχανε έντεκα τέτοια ξίφη ,αλλά μόνο έξι οι ζωντανοί νικητές, με επικεφαλής των Ερωδιό.
¨¨Οι νικημένοι σου ανήκουνε ¨¨,είπε ο Καίσαρας προς τον Πλίνιο,δείχνοντας τους νικημένους μονομάχους που στέκονταν στην άκρη με χαμηλωμένο το κεφάλι.
Τρείς Γαλάτες, τέσσερις Νούβιοι και ένας Πάρθος,από εκείνη την στιγμή θα ανήκανε στους δούλους του Πλίνιου,μαζί και με δύο τσουβάλια νομίσματα που οι έμποροι στοιχημάτων έσπευσαν να εναποθέσουν στα πόδια του.¨¨καιρός να σε ξοφλήσω¨¨,είπε ο Πλίνιος απευθυνόμενος χαμογελαστά προς τον Λεντίνο,που μόνο που δεν έκλαιγε από τα νεύρα και το θυμό του.¨¨Τό ένα από τα δυό τσουβάλια ,σου ανήκε騨είπε γυρίζοντας του την πλάτη με κατεύθυνση προς τους νικητές μονομάχους του.
Συνεχίζεται
marakos
Όμως ο φθόνος ,σύντροφος ανθρώπων δολερών και χωρίς ηθικούς φραγμούς,στέρησε την ολοκλήρωση της χαράς από τους Ελληνες νικητές.Ο ύπουλος και φθονερός Λεντίνος, βλέποντας την Πουλχερία ν αγκαλιάζει τον Ερωδιό ..αφρίζοντας στην κυριολεξία απο ζήλεια ,δεν συγκρατήθηκε και όρμησε μαινόμενος στον Πλίνιο ,καρφώνοντας του στην πλάτη ένα στιλέτο πουχε κρυμμένο κάτω απ τον μανδύα του ¨¨θα με ξοφλήσεις στον Αδη δούλ娨κραύγασε κάτω από τις έντονες αποδοκιμασίες του κόσμου.
Τότε ο μουγγός που μόλις είχε παραλάβει το ξύλινο σπαθί από τον Καίσαρα,διαβατήριο για την λευτεριά, χίμηξε βγάζοντας άναρθρες κραυγές κατά πάνω του.
Παρά τις μαχαιριές που του κατάφερε στην κοιλιά ο Λεντίνος ,εκείνος κατόρθωσε να τον παρασύρει προς την άκρη του τοιχίου ..
Τα δύο σώματα θανάσιμα αγκαλιασμένα και παλεύοντας έπεσαν στο κενό,δημιουργώντας ένα μεγάλο πίδακα νερού στο σημείο που κατάληξαν.
Ακόμα κι όταν οι κροκόδειλοι έσπευσαν να τους διαμελίσουν, δυσκολευτήκαν από το σφιχταγκαλιασμα τους.
Το μένος και των δύο συνεχίστηκε ακόμα και ,μέχρι να χαθούνε κάτω απ το νερό.
Ομως τα τραγικά συμβάντα δεν έμελε νάχουν τελειωμό,καθώς ο υπασπιστής του αυτοκράτορα και φίλος του Λεντίνου,Γάιος Μαρκέλλος αρπάζοντας ένα ακόντιο(pilum) από ένα Πραιτωριανό φρουρό που στεκόταν δίπλα του,το εξακόντισε εναντίον των μαζεμένων μονομάχων που βρίσκονταν πάνω απ το πεσμένο σώμα του Πλίνιου.
Στην φονική πορεία του βρέθηκε η όμορφη Πουλχερία αλλά λίγο πριν διαπεράσει την τρυφερή της σάρκα φρόντισε ο αγαπημένος της να γίνει η άσπίδα της με το δικό του σώμα .Ο κόσμος όρθιος άρχισε να γιουχαίζει,ενώ ο Καίσαρας με κατεβασμένο το κεφάλι αποχωρούσε άρον άρον με την κάλυψη της φρουράς του.Ολοι μαζεύτηκαν πλέον πάνω απ τον πεσμένο Ερωδιό που ψυχορραγούσε.
Εκείνος ζήτησε με νεύμα ,τον φίλο του Δευκαλίωνα,για κάτι το σημαντικό που ήθελε να του πεί. Κάτι που αφορούσε την αγαπημένη του και όχι μόνο .
Εκείνος γονάτισε με σεβασμό δίπλα του και του ανασήκωσε το κεφάλι,ενώ η Πουλχερία του κρατούσε τα χέρια ,που ακόμα έσφιγγαν με ζωντάνια το ξύλινο σύμβολο της λευτεριάς του.¨¨Πάρε τους και φύγετε μακριά…¨¨είπε βγάζοντας αίμα και βλέννα από το στόμᨨ…φρόντισε την Πουλχερία και το αγέννητο παιδί μας¨¨.
,Αυτά ήταν και τα τελευταία λόγια του γενναίου Δέκαρχου.Κατόπιν η ματιά του στράφηκε προς τον ουρανό.Εκεί που φωλιάζει ο άνεμος,εκεί που γεννιέται η βροχή,εκεί που πετάει η ψυχή.
συνεχίζεται
marakos
Τα μεσάνυχτα ξεκίνησε μια μεγάλη πομπή με αυλητρίδες να προπορεύονται μαζί με Ελληνίδες μοιρολογίστρες από τη Σικελία που ζούσαν σαν σκλάβες στη Ρώμη.
Σε μια άμαξα η σορός του Ερωδιού και του Πλίνιου μαζί ,που είχε ξεψυχήσει λίγες στιγμές μετά τον θάνατο του Ερωδιού.Πιο πίσω ,ακολουθούσαν η Πουλχερία με κομμένα σύριζα τα πανέμορφα μαύρα της μαλλιά, υποβασταζόμενη απο φίλες της και ακολούθως ο Δευκαλίωνας με τους άντρες του,με περασμένα τα ξύλινα ξίφη στη μέση τους.
Αριστερά και δεξιά της άμαξας τέσσερις Δέκαρχοι από κάθε πλευρά ,αντιπρόσωποι από κάθε Λεγεώνα της Ρώμης και επικεφαλής τους ένας γηραιός εκατόνταρχος .
Είχε δοθεί ρητή εντολή από τον ίδιο τον Καίσαρα, η κηδεία των γενναίων μαχητών να γίνει με τιμές όπως σε εξέχοντες Ρωμαίους πολίτες, ίσως για να εξευμενίσει τον λαό για τον άδικο χαμό τους,ίσως γιατί η γενναιότητα που τον χαρακτήριζε στις μάχες αλλά και θαύμαζε σε κάθε πολεμιστή, ώστε ν αποδοθούν τιμές έστω και μετα θάνατον. .
Μια δεύτερη άμαξα πιο πίσω ,μετέφερε τις σορούς των δύο Θεσσαλών που είχανε σκοτωθεί στην πλωτή εξέδρα, πλαισιωμένη κι αυτή με τέσσερις Δέκαρχους από κάθε πλευρά.
Όλοι τους με βήμα αργό και κάτω από τις επευφημίες χιλιάδων ανθρώπων που τους έραιναν σ όλη τη διαδρομή με λουλούδια, κατέληξαν σε μια από τις όχθες του Τίβερη ,εκεί όπου είχανε στηθεί δυο μεγάλοι σωροί από ξύλα πασπαλισμένα με ρετσίνι και μυρωδικά .
Σιγή επεκράτησε όταν τοποθετήθηκαν ανα δύο τα σώματα απάνω σε κάθε σωρό ξύλων. Μόνο ο ήχος από τις καρδιές που πάλλονταν,ακούγονταν εκείνες τις στιγμές.Κατόπιν δόθηκε στην Πουλχερία ένα κύπελλο με μελίκρατο*,που είχανε φροντίσει οι μοιρολογίστρες να προπαρασκευάσουν για την τελετή. Εκείνη το περιέχυσε με περισσή φροντίδα στα σώματα των νεκρών βάζοντας στο στόμα του καθ ενός τους από ένα νόμισμα,για τον βαρκάρη του Αχέροντα.Μετά , χαϊδεύοντας τα μαλλιά του αγαπημένου της Ερωδιού,ακούμπησε στο στήθος του το ξύλινο σπαθί του, καθώς και μια πλεξούδα από τα πανέμορφα μαλλιά της..
Ούτε ένα δάκρυ δεν κύλισε εκείνες τις ζοφερές στιγμές απ τα λαφίσια μάτια της,ούτε ένας αναστεναγμός ,λές και ζούσε ένα εφιάλτη που με το πρώτο φώς της μέρας θα λάκιζε μακριά της.
Κατόπιν ύψωσε τα χέρια προς τους ουρανούς, κρατώντας αποξεραμένα στάχυα και λουλούδια,σπονδή στον ψυχοπομπό Ερμή.Στην συνέχεια πλήθος μαυροντυμένων γυναικών,άρχισε ένα βουβό κυκλικό χορό ,σπάζοντας κανάτια με νερό μπροστά από τις σορούς των νεκρών.
Μάτια δάκρυσαν,καρδιές ράγισαν,όταν ακουστηκε από το στόμα των απελεύθερων θεσσαλών που απόμειναν η ιαχή,¨¨ΑΘΑΝΑΤΟΙ¨¨.Μαζί τους φώναξαν και οι Δέκαρχοι
που στάλθηκαν σαν τιμητικό άγημα,χτυπώντας συγχρόνως με τα ξίφη τους τις τετράγωνες ασπίδες τους.
Το πλήθος λές κι αφυπνίστηκε από λήθαργο,άρχισε να φωνάζει ρυθμικά ΔΕ-ΚΑ-ΡΧΟΣ,ξεσηκώνοντας ακόμα και τις ιερές χήνες, ακοίμητους φύλακες της Ρώμης.
Στη συνέχεια ο εκατόνταρχος παράδωσε ένα αναμμένο δαυλό στην Πουλχερία κι άλλον ένα στον Δευκαλίωνα, για να προχωρήσουν προς το επόμενο βήμα,..το άναμμα της πυράς.Τα βούκινα ήχησαν παρατεταμένα, καθώς οι πρώτες φλόγες υψώθηκαν από την βάση των δύο σωρών προς τα ουράνια.
συνεχίζεται
marakos
Μελίκρατο* μίγμα μέλι,γάλα και κρασί
Σκάλιζε τη φωτιά μπροστά από την εστία της,όταν εκκωφαντικοί χτύποι στην αυλόπορτα την έκαναν να παρατήσει την μεσημεριανή προεργασία για το φαγητό και να τρέξει αλαφιασμένη προς τα κεί.Ξεμαντάλωσε βιαστικά την βαριά δρύινη πορτα σχεδόν τρέμοντας.Ενας πελώριος όγκος που έκρυβε σχεδόν το βάθος του ορίζοντα,δρασκέλισε αλλόφρων το κατώφλι ,κρατώντας απ τα αυτιά δυο βρώμικα παιδικά μουτράκια.
Ηταν ο παιδοτρίβης Χαρίτων,ένας δάσκαλος απελεύθερος ,που είχε αναλάβει το δύσκολο ρόλο του γυμναστή των μικρών μαθητών του.
΄΄τι κάνατε πάλι σήμερα στον Δάσκαλο?¨¨είπε εκείνη ρίχνωντας τους άγριες ματιές, ενώ εκείνος δε σταμάτησε να τους στρίβει τα αυτιά. .Ευσεβεστάτη Πουλχερία,δεν είναι η πρώτη φορά που κάνουνε τον στίβο άνω κάτω τα δίδυμα,δεν τους αντέχω πιά !¨¨Η Πουλχερία,αφού απόσπασε τους νεαρούς βλαστούς της απ τα χέρια του Παιδοτρίβη,σφούγγισε
με την ποδιά της τα βρώμικα μουτράκια,ζητώντας να μάθει τι ακριβώς έκαναν τα παιδιά της.
¨¨το παίζουνε ¨¨Δέκαρχο騨στο στίβο και απαιτούν από τα άλλα παιδιά να τους υπακούουν και όσα δεν το κάνουνε ,τα ξυλοφορτώνουν ¨¨συνέχισε τρίζοντας τους τα δόντια.
Η Πουλχερία μόλις που συγκρατήθηκε για να μη βάλει τα γέλια.¨¨ μα είναι στο αίμα τους σεβαστέ Χαρίτωνα,μη τα παρεξηγείς,παιδιά του Ερωδιού είναι άλλωστ娨
Εκείνος λές και ηλεκτρίσθηκε στο άκουσμα του ονόματος,άνοιξε το στόμα του διάπλατα.¨¨Του Δέκαρχου Θετταλού μονομάχου, που πριν εφτά χρόνια…?¨¨Τότε εκείνη γυρίζοντας το κεφάλι ,του έδειξε κάτι που ξεχώριζε στην μέση του μικρού εσωτερικού κήπου,κάτι το αμύθητης αξίας. για εκείν稨Ναί,είναι παιδιά εκείνου,που μέσα σ αυτή την λήκυθο κάνει παρέα με τον πατέρα μου τον Πλίνιο.Ο Χαρίτων ρίχνοντας από μακριά μια λυπημένη ματιά προς τα κεί,κατευθύνθηκε προς την έξοδο δακρυσμένος.,αφήνοντας τη νεαρή μάνα μόνη με τα τρυφερά βλαστάρια της.¨¨Ερωδιέ,Πλίνιε,ελάτε τώρα να σας αλλάξω χιτώνες .ʼΟπου ναναι θα φανεί ο πατριός σας και δεν θέλω να σας δεί σ αυτά τα χάλια.¨
Εκείνη την στιγμή φάνηκε στην είσοδο εκείνος.Ο άντρας που ποτέ δεν την άφησε μόνη,ακόμα κι όταν εκείνη αποφάσισε να μην εγκαταλείψει το σπιτικό της,που την παντρεύτηκε μένοντας μακριά από την κλίνη της,προσμένοντας με υπομονή να κατασιγάσει ο πόνος απ την ψυχή της .Την ερωτεύθηκε,αλλά με ένα τρόπο καρτερικό που μόνο σε άντρες ψυχωμένους ταιριάζει.Δεν ήθελε μόνο το πανεμορφο κορμί της να τρυγήσει,μα ολάκερο το είναι της,όταν και όποτε θα ένοιωθε εκείνη έτοιμη.Κάποια στιγμή τα δυό σαματατζούδικα αγόρια άκουσαν θόρυβο στην εξώπορτα...
Ηταν ο Δευκαλίωνας,όπως πάντα στην ώρα του και φορτωμένος καλούδια για την οικογένεια,αλλά και δύο ξύλινα μικρά σπαθιά για τους μικρούς Δέκαρχους.
ΤΕΛΟΣ
*λήκυθος = δοχείο που φυλάσσεται η τέφρα
Συνενώθηκαν σε ένα θέμα