Λονδίνο
Αν είστε 40 έως 50 ετών και η ζωή σας φαίνεται να έχει πάρει την κατιούσα, μην ανησυχείτε, το ίδιο συμβαίνει και στους περισσότερους συνομηλίκους σας. Έρευνα σε 80 χώρες δείχνει ότι τα επίπεδα ευτυχίας είναι υψηλότερα στην αρχή και το τέλος της ζωής.
Όπως αναφέρει το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων, οικονομολόγοι στη Βρετανία και τις ΗΠΑ εξέτασαν στοιχεία για την ψυχική υγεία δύο εκατομμυρίων ανθρώπων.
Το φανόμενο είναι κοινό σε όλο τον κόσμο, ανεξάρτητα από το εισόδημα, το γάμο, τα παιδιά ή αλλαγές στην επαγγελματική κατάσταση. Η ευτυχία έχει σχήμα «U», καθώς πέφτει στο χαμηλότερο σημείο της γύρω στην τέταρτη δεκαετία ζωής και στη συνέχεια επανέρχεται στα προηγούμενα επίπεδα.
«Μόνο στη δεκαετία των 50 καταφέρνουν οι περισσίτεροι άνθρωποι να βγουν από την περίοδο ύφεσης. Το ενθαρρυντικό είναι, ότι, μέχρι να φτάσει κάποιος τα 70, εάν βρίσκεται σε καλή φυσική κατάσταση θα είναι εξίσου ευτυχής και ψυχικά υγιής με έναν 20χρονο» καθησυχάζει ο Αντριου Όσβαλντ, μέλος της ερευνητικής ομάδας.
Το φαινόμενο είναι κοινό σε όλο τον κόσμο, ωστόσο υπάρχουν μικρές διαφοροποιήσεις]
Πηγή: www.in.gr
Και οταν εχεις καταθλιψη, δεν σου κανει κουκου.
Αρα???
ποιος το είπε αυτό; ]
επιστημονικές έρευνες :roll:
:24:
Αν πω προσωπικες εμπειριες, μετραει;
8)
Μόλις μου έκανε κούκου μετράει ότι δεν έχω κατάθλιψη??..... ]
Εμείς είμαστε η 81η χώρα βρε! ]
κρύβε λόγια κωστήμ...! γιατί αφού ξέρουμε ότι τα 20 τα έχεις περάσει (ένεκα ο γιόκας), κινδυνεύεις οι κακές οι γλώσσες να σε βγάλουν... 70άχρονο!
:lol:
Ωραίο θέμα, μα την αλήθεια!
...Να σε κάψω Γιάννη μ' να σ' αλείψω μέλι... ]
Απο ποιό επίπεδο ευτυχίας και πάνω κάνεις κοιλιά? για να προσέχουμε να μη τα υπερβούμε
και για να σοβαρευτούμαι παραθέτω ένα άρθρο που είχα γράψει παλιότερα
Η Προσαρμογή του ενήλικα σε μια ζωή που έχει ευθύνες, κανόνες περιορισμού και η ανάληψη της δικής του γονεϊκής ευθύνης για τα δικά του παιδιά που φέρνει στον κόσμο, ξεθωριάζουν τις ελπίδες του. Τα λουλούδια της ανεμελιάς του αυθορμητισμού της πρωτόγονης χαράς καρποφορούν και σκληραίνουν την όψη των πραγμάτων.
Η ελπίδα στο ενήλικο άτομο για τη ζωή του, την πραγμάτωση των επιθυμιών του περνά σε δεύτερη προτεραιότητα και ξεχνιούνται τα περισσότερα από εκείνα που ονειρευτήκαμε. Η κάλυψη της βεβαιότητάς μας σπάζει και η πεταλούδα που είχαμε μέσα μας, η πολύχρωμη ζωηρή πεταλούδα, απελευθερώνεται για να πεθάνει σε λίγο, αφού δώσει γονιμοποιούμενη, σειρά στο νέο κύκλο ελπίδας της γενιάς που έρχεται.
Το άτομο, ακολουθώντας τον απαράβατο νόμο της φθοράς, σκουραίνει, συρρικνώνεται, εγγυστώνεται και μπαίνει στη σειρά που οδηγεί στην καινούρια άνοιξη της ελπίδας, στην καινούρια γενιά.
Η ελπίδα στη ζωή και στο όνειρο του ατόμου ξεθωριάζει μέσα στην πραγματικότητα, την τύχη και τους ρυθμούς της μεταβλητότητας.
Το λιβάδι της ζωής ξανασπέρνεται από τον αιώνιο σπορέα που είναι ο χρόνος, λιπαίνεται από την εμπειρία και τα υλικά της προηγούμενης ζωής. Μια καινούρια άνοιξη, σ’ ένα καινούριο χρόνο ξανανθίζει.
Παράθεση από: "lucretia"Και οταν εχεις καταθλιψη, δεν σου κανει κουκου.
Αρα???
Όταν έχεις κατάθλιψη,νομίζω ότι δε σκέφτεσαι το ''κούκου''. Εκτός και αν έχεις κατάθλιψη επειδή δε σου κάνει ''κούκου'' ή δεν καταφέρνεις να του κάνει ''κούκου'']
Δηλαδή τώρα νομίζεις ότι απάντησες?
forest48
Αυτό γινόταν πάντα και θα γίνεται.. όλοι όσοι αγαπούν πραγματικά τα παιδάκια τους, σκέφτονται έτσι..
Έτσι είναι η φύση του ανθρώπου. Αυτή είναι η ακολουθία.
Καλό είναι βέβαια,να χαιρόμαστε το ''τώρα'' και να φροντίζουμε το ''αύριο''... αλλά με μέτρο.Άλλωστε αν η επόμενη γεννιά τα βρει όλα έτοιμα,τότε ποια η αξία της ζωής; ]
Όσο για την ελπίδα..; Ποτέ δε πρέπει να πεθαίνει.. ούτε καν να αργοσβήνει. Ειδικά στις μέρες μας,είναι από τα πιο σημαντικά πράγματα που μπορούν να μας χαρίσουν λίγη αισιοδοξία. ]
και συμπερασματικά η ελπίδα είναι η τελευταία μας ελπίδα....
αλλά βγήκε λίγο μελαγχολικό το όλο θέμα γμτ
Παράθεση από: "Enia"Δηλαδή τώρα νομίζεις ότι απάντησες?
και μιας και το είδα κι αυτό τώρα νομίζεις ότι εσύ ρώτησες καλόμ???
[size=9]άσχετο....[/size]
μμμ.. να δεις πως γράφεται... :roll:
κάτι με ένα [albumimg]9213[/albumimg] και τρία τσίου ή κάπως έτσι...
Α, ναι! :idea:
[albumimg]9276[/albumimg][albumimg]9276[/albumimg][albumimg]9276[/albumimg] [size=18]τσίου τσίου!!![/size]
[albumimg]9904[/albumimg]
Είναι ο τόπος της ελπίδας η παιδική ψυχή. Όλα είναι σ’ αυτό τον κόσμο, είναι δυνατά και πραγματοποιήσιμα. Κάθε εμπόδιο κάθε δυσκολία χάνεται μέσα στο φανταχτερό τοπίο της ελπίδας. Ο παραμυθένιος ιδεατός κόσμος. Κι ύστερα έρχεται η πρακτική ζωή. Μια προκαθορισμένη κατασκευασμένη αναπόφευκτη ή σκόπιμη και επιβαλλόμενη πραγματικότητα. Τα λιβάδια της ελπίδας μαραίνονται και ο φανταστικός κόσμος ενός ανθρώπου επικαλύπτεται, κυριαρχείται και θαμπώνει η διαφάνεια του κόσμου του παιδιού. Η ανάγκη προσαρμογής στους κοινωνικούς κανόνες της ευπρέπειας του πρέπει, του μπορεί, η μαθημένη πειθαρχία σε συμπεριφορά του περιορισμού, του ναρκισσισμού και της αίσθησης της παντοδυναμίας προσγειώνουν άλλοτε βίαια και άλλοτε σταδιακά τον άνθρωπο στην πίστα της πραγματικότητας