Οι Ιστοριες του κυριου Κόυνερ αρχισαν να γραφονται το 1935 και τελειωσαν στις αρχες της δεκαετιας του 50.. λιγο πριν το θανατο του Μπρεχτ..
Ειναι μικρα αλλα λαμπρα δειγματα πεζου λογου που αποτυπωνουν πυκνα και την κοινωνικη κριτικη του Μπρεχτ.. αλλα και την ηθικη του διδαχη..
Ο ηρωας τους ειναι πολυσημαντος: το ονομα του (Κόυνερ) πλησιαζει υπαινικτικα την λεξη Κεηνερ (κανενας)
Οπου συντομογραφειται (κυριος Κ) γινεται αντιποδας του ομωνιμου ηρωα της καφκικης Δικης..
<Δε στεκεις καλα.. δε μιλας καλα.. δε σκεφτεσαι καλα..> [/b]
Θυμωσε τοτε ο καθηγητης της φιλοσοφιας και ειπε:
<Εγω δε σου ζητησα τη γνωμη σου για μενα..αλλα για την ουσια των λεγομενων μου..>
<Δεν υπαρχει ουσια> ειπε ο κυριος Κ.
<Σε βλεπω να τραβας στα τυφλα..κι ο δρομος καπως φαινεται..δεν εχει σκοπο..
Τα λογια σου ειναι σκοτεινα..κι οσο και να μιλας τιποτα δεν φωτιζεις..
Τι να τον κανω το σκοπο σου??
Η σταση σου μου αρκει>
<Ο στοχαστης κανει οικονομια στα παντα: και στο φως και στο ψωμι και στην σκεψη..>[/b]
<Για να μπορεσω να προχωρησω.. Εγω πρεπει να ζησω περισοτερο Βια..>[/b]
Και ο κυριος Κόυνερ τους διηγηθηκε μια ιστορια:
Στο σπιτι του κυριου Δόλιου.. που ηξερε να λεει οχι.. μπηκε μια μερα
στα χρονια της παρανομιας..ενας πρακτορας και του εδειξε ενα χαρτι..
Το χαρτι.. στο ονομα εκεινων που ειχαν καταλαβει την πολη..
οριζε πως ο πρακτορας θα εχει στην δικαιοδοσια του καθε σπιτι
οπου θα πατουσε το ποδι του και καθε λογης τροφη που θα ζητουσε..
και θα ειχε υπηρετη του οποιον εβρισκε μπροστα του..
Ο πρακτορας πηρε καρεκλα και καθισε.. του ζητησε φαι.. πλυθηκε..
ξαπλωσε.. γυρισε με το προσωπο στον τοιχο και πριν τον παρει
ο υπνος ρωτησε: <θα γινεις υπηρετης μου?>
Ο κυριος Δόλιος τον σκεπασε με μια κουβερτα.. εδιωξε τις μυγες..
κι αγρυπνος παρασταθηκε στον υπνο του..
Εφτα ολοκληρα χρονια τον υπακουγε οπως την πρωτη εκεινη μερα..
κι εκανε για τον πρακτορα τα παντα.. εκτος απο ενα..
δεν του ειπε ποτε λεξη..
Κι ο πρακτορας ολο και παχαινε απ το πολυ που ετρωγε.. κοιμοταν
και διαταζε.. και πανω στα εφτα χρονια πεθανε.
Τον τυλιξε τοτε ο κυριος Δόλιος στην τριμενη κουβερτα..
τον εβγαλε σερνοντας απο το σπιτι..επλυνε το στρωμα..
εβαψε τους τοιχους.. αναστεναξε και απαντησε]<οχι>[/b]
<οτι φερει την γνωση> [/b] ειπε ο κυριος Κόυνερ..
Και γιατι βαζει μουσικη?[/b]
Για να κανει τη γυμναστικη του.. λενε..
Και γιατι να κανει τη γυμναστικη του?
Για να δυναμωσει..λενε..
Και γιατι να δυναμωσει?
Για να νικησει τους εχθρους του στην πολη..λενε..
Και γιατι να νικησει τους εχθρους του?
Γιατι θελει να φαει..λενε..
Κι αφου εμαθε ο κυριος Κ. πως ο γειτονας του εβαζε μουσικη για να γυμναζεται
και γυμναζοταν για να δυναμωσει κι ηθελε να δυναμωσει για να νικησει τους εχθρους του
και θα νικουσε τους εχθρους του για να τρωει.. ρωτησε στο τελος:
Και γιατι να τρωει?
Ειμαι πολυ απασχολημενος: προετοιμαζω το επομενο λαθος μου..[/b]
ειναι υπερανω χρηματων..[/b]του ειπε.
Σε δυο βδομαδες ο εμπορος επιασε τον κυριο Κ. και τον ρωτησε:
Tι εννουσες οταν ελεγες "υπερανω χρηματων" ?
Ο κυριος Κ. ειπε]Οταν λεω πως ο ανθρωπος που προσελαβες ειναι υπερανω χρηματων..
εννοω πως δε γινεται να τον δωροδοκησεις..[/b]
Α ..εκανε λυπημενος ο εμπορος..
εγω ομως εχω λογο να φοβαμαι πως ο ανθρωπος σου ειναι ικανος
να δωροδοκηθει ακομη και απο τους εχθρους μου..
Αυτο δεν μπορω να το ξερω..ειπε αδιαφορα ο κυριος Κ.
Μα πως! φωναξε τσαντισμενος ο εμπορος..
Αυτος μου πηγαινει παντα με τα νερα μου..τοσο.. που ως κι εγω
θα μπορουσα να τον δωροδοκησω..
Ο κυριος Κ. χαμογελασε υπεροπτικα]Εγω ομως δε θα μπορουσα να τον δωροδοκησω..[/b]ειπε..
γιατι κανει ανοητο οποιον βρεθει μπροστα της..
Η φτωχια δεν αποταμιευει.. ξοδευει..
Σας γνωριζω καλα: η φτωχια σας δεν ταιριαζει στις σκεψεις σας..
Αλλα και στην δικη μου σκεψη δεν ταιριαζει ο πλουτος..[/b]
Μπορω να πεινασω οπουδηποτε..[/b] Τον ρωτησε τοτε ενας λεπτολογος ακροατης.. απο που κι ως που
ελεγε πως πειναει.. ενω στην πραγματικοτητα ειχε φαγητο. Και ο κυριος Κ. δικιολογηθηκε:
Εννοουσα οτι.. αν θελω να ζησω.. μπορω να ζησω οπουδηποτε βασιλευει η πεινα. Δεχομαι πως η διαφορα
ειναι μεγαλη.. αλλο να πειναω..κι αλλο να ζω εκει που βασιλευει η πεινα. Μπορω ωστοσο να επικαλεστω
και την εξης δικαιολογια:για μενα.. η ζωη εκει που βασιλευει η πεινα.. ειναι μεγαλο κακο.. αν και οχι
ιδιο με την πεινα. Για τους αλλους βεβαια δε θα χε σημασια αν πεινουσα. Σημασια εχει ομως το οτι
δε θελω να βασιλευει πουθενα η πεινα..
[size=18]Προταση για το ενδεχομενο να αγνοηθει η προταση..[/size]
Ο κυριος Κ. συνιστουσε.. οπου ηταν δυνατον.. να προστιθεται για καθε ενδεχομενο σε καθε προταση
κι αλλη μια προταση.. για την περιπτωση που η πρωτη προταση θα αγνοουταν.
Οταν π.χ. συμβουλευε καποιον που βρισκοταν σε δυσκολη θεση να αντιδρασει με εναν
συγκεκριμενο τροπο που θα εβλαπτε κατα το δυνατον λιγοτερους.. του υποδεικνυε παραληλα
και μιαν αντιμετωπιση.. λιγοτερο ανωδυνη.. αλλα οχι και την πιο απανθρωπη.
Δεν μπορουμε να επιτρεπουμε το ελαχιστο.. ελεγε..
σε οποιον δεν ειναι ικανος για τα παντα..
Πρωτοτυπια..
Σημερα διαπιστωσε με λυπη του ο κυριος Κ..
..υπαρχουν αμετρητοι που κομπαζουν οτι μπορουν να συγραψουν μονοι τους μεγαλα βιβλια.. και τουτο ειναι γενικα απαραδεκτο.
Ο Κινεζος φιλοσοφος Τσουανγκ Τσι εγραψε.. σε ωριμη ηλικια.. ενα βιβλιο με εκατο χιλιαδες λεξεις.. που κατα τα εννεα δεκατα του
αποτελουνταν απο παραθεματα. Τετοια βιβλια δεν μπορουν να γραφτουν σημερα.. επειδη δεν υπαρχει το πνευμα.
Κατα συνεπειαν.. οι σκεψεις παραγονται μονο στο εργαστηρι του καθενος ξεχωριστα.. και οποιος δεν παραγει αρκετες σκεψεις..
θεωρειται οκνηρος. Ετσι ομως δεν υπαρχει πια σκεψη που να μπορεις να τη δανειστεις απο αλλου.. ουτε διατυπωμενη σκεψη
που να μπορεις να την παραθεσεις. Ποσο λιγα χρειαζονται για την δουλεια τους ολοι ετουτοι!!!
Μονο το χαρτι και το καλαμαρι τους εχουν να επιδειξουν. Και στηνουν τα παραπηγματα τους χωρις βοηθεια καμια..
μονο μ αυτο το αθλιο υλικο.. που ειναι προσιτο στους παντες. Τα μεγαλα οικοδομηματα ομως δεν ειναι εκεινα που χτιζονται απο εναν ανθρωπο μονο..
Σου συνιστω να αναλογιστεις αν η απαντηση στο ερωτημα αυτο θα σε κανει ν αλλαξεις συμπεριφορα.
Αν δεν προκειτε ν αλλαξεις.. τοτε το ερωτημα δεν εχει νοημα.
Αν παλι προκειται ν αλλαξεις.. τοτε μονο σε ενα μπορω να σου φανω χρησιμος..
Να σου πω οτι εχεις ηδη αποφασισει πως χρειαζεσαι ενα Θεο..[/b]
Μα δεν ηξερες πως ποτε δεν κανουμε κατι για να εισπραξουμε ευγνωμοσυνη? Ο ανθρωπος
ειναι τοσο αδυναμος.. που δεν μπορει να ειναι ευγνωμων.[/color]
Ανθρωπος ειμαι κι εγω.. απαντησε ο κυριος Κ.
Γιατι να μην εχω την αδυναμια μου.. να απαιτω ευγνωμοσυνη??
Ο καθενας νομιζει πως.. ομολογωντας μιαν απρεπεια που του εγινε.. ομολογει τη βλακεια του.
Γιατι αραγε??
Ειχα δυο γροσες για να παω σινεμα [/color]ειπε το αγορι
κι ενα παιδι που περνουσε.. μου βουτηξε τη μια γροσα απ το χερι
και του δειξε ενα παιδι λιγο πιο περα.
Και δεν φωναξες βοηθεια? ρωτησε ο περαστικος.
Πως δε φωναξα! ειπε το αγορι και τα αναφιλητα του δυναμωσαν.
Και δε σε ακουσε κανεις?? ρωτησε παλι ο περααστικος και το χάιδεψε τρυφερα.
Οχι ειπε μεσα στ αναφιλητα του το αγορι.
Και γιατι δε φωναζες πιο δυνατα? Δεν μπορουσες? ξαναρωτησε ο περαστικος.
Οχι ξαναπε το αγορι.. που βλεποντας τον να χαμογελαει.. ενιωσε την ελπιδα του να ζωντανευει.
Τοτε.. δως μου τη κι αυτην! ειπε ο περαστικος.. και αρπαζοντας του και την αλλη γροσα απ το χερι.. συνεχισε ανεμελα το δρομο του.
Θα μου αρεσε να βλεπω κανα δυο δεντρα βγαινοντας απο το σπιτι μου. Κυριως γιατι αλλαζουν οψη καθε μερα
και καθε εποχη.. και φτανουν ετσι σε καποιον εντελως ξεχωριστο βαθμο πραγματικοτητας. Στις πολεις.. χανουμε
την αισθηση του χρονου.. γιατι βλεπουμε παντοτε αντικειμενα χρηστικα.. τα σπιτια.. που θα ηταν αδεια αν δεν τα
κατοικουσε κανεις.. και τους δρομους.. που θα ηταν αχρηστοι αν κανενας δεν τους χρησιμοποιουσε.
Η ιδιομορφη ταξη που επικρατει στην κοινωνια μας.. μάς επιτρεπει να συναριθμουμε και τους ανθρωπους σ αυτα
τα χρηστικα αντικειμενα.. κι ετσι τα δεντρα.. τουλαχιστον για μενα.. που δεν ειμαι ξυλουργος.. εχουν μια
καθησυχαστικη αυθυπαρξια.. εντελως ανεξαρτητη απο τον εαυτο μου.. αλλα ελπιζω πως και για τον ξυλουργο
εχουν κατι που αντιστεκεται στην αξιοποιηση.[/b]
Κι αφου θελετε να βλεπετε δεντρα.. γιατι δεν πηγαινετε καμια φορα στην εξοχη? τον ρωτησαν.
Ο κυριος Κ. απαντησε ξαφνιασμενος]Εγω ειπα οτι θελω να τα βλεπω οταν βγαινω απο το σπιτι μου. [/b]
Ο κυριος Κ. ειπε και κατι αλλο:
Ειναι αναγκη να χρησιμοποιουμε τη φυση με μετρο. Οταν τη σεργιανιζεις αργοσχολα.. κινδυνευεις να βρεθεις σε
νοσηρη κατασταση.. σαν να χεις ανεβασει πυρετο..
τι φιλοσοφει το μαναρι μου εδω?
συνεχα συνεχα
[size=18]Πειστικα ερωτηματα..[/size]
Προσεξα ειπε ο κυριος Κ.
οτι πολλοι αποστρεφονται τη διδασκαλια μας.. επειδη εχουμε μια απαντηση για το καθε τι.
Μηπως καθαρα για λογους προπαγανδας.. ειναι δυνατον να συνταχθει ενας καταλογος ερωτηματων
που μας φαινονται ολωσδιολου ανεπιλυτα?
[size=18]Αξιοπιστια..[/size]
Ο κυριος Κ. υπερμαχος της ταξεως στις ανθρωπινες σχεσεις.. αναλωσε ολη τη ζωη του σε αγωνες.
Μια μερα.. βρεθηκε για μια ακομη φορα σε καποια δυσαρεστη υποθεση.. που τον αναγκασε
να πηγαινει σε διαφορες νυχτερινες συναντησεις ανα την πολη.. σε σημεια που απειχαν πολυ μεταξυ τους.
Κι επειδη ηταν αρρωστος.. ζητησε απο ενα φιλο το παλτο του. Ο φιλος του το υποσχεθηκε.. παρολο
που θ αναγκαζοταν γι αυτο να ακυρωσει καποιο ραντεβουδακι. Προς το βραδυ.. η υποθεση του
κυριου Κ. πηρε τοσο ασχημη τροπη.. που οι μετακινησεις αποδειχτηκαν ανωφελες.. και ηταν αναγκη
να γινει κατι αλλο. Ομως.. παρα την πιεση του χρονου.. ο κυριος Κ. εσπευσε να παραλαβει στην
ωρα του το αχρηστο πλεον παλτο.. για να μην αθετησει τη συμφωνια.
Παράθεση από: "Rakendytos"Ειμαι πολυ απασχολημενος: προετοιμαζω το επομενο λαθος μου..[/b]
καλό...πολύ καλόοο...Μου ταιριάζει :lol: :lol:
Και πάλι πίσω το χρόνο να γύρναγα τα ίδια λάθη θα έκανα..
Ετσι.. και ο αδισταχτος.. κατεβαινει στο μνημα του διακριτικα.
Ειναι τοσοι του ιδιου φυραματος..που τελικα περνα απαρατηρητος.
Ποσο φτηνα πληρωσε τον ταφο του.. αυτος που κυνηγουσε το χρημα!
Τοσοι φονοι..κι η ζωη τοσο μικρη!
Τοσα εκληματα.. και τοσοι λιγοι φιλοι!
Δε θα χε λιγοτερους.. ακομα κι αν ηταν απορος.
Πως να μην αποκαρδιωνεται κανεις.. βλεποντας αυτη την καταντια?
Τι αλλο να σχεδιασουμε??
Ποια εγκληματα να καταστωσουμε ακομη?
Φταινε οι μεγαλες αξιωσεις.
Χωρια που.. βλεποντας κατι τετοια.. χανουμε το θαρρος μας. ειπε ο κυριος Κόυνερ.
Δεν αλλαξατε καθολου.[/color]
Αχ! εκανε ο κυριος Κ. κι εχασε το χρωμα του.
[size=18]Συνομιλιες..[/size]
Εμεις οι δυο δεν μπορουμε να συζητησουμε πια.. ειπε ο κυριος Κ. σ εναν ανθρωπο.
Γιατι? ρωτησε τρομαγμενος ο αλλος..
Οταν σας βλεπω.. δε μου ρχεται τιποτα λογικο.. παραπονεθηκε ο κυριος Κ.
Α δε με πειραζει καθολου.. τον παρηγορησε ο αλλος.
Σας πιστευω ειπε πικροχολα ο κυριος Κ. αλλα πειραζει εμενα..
Αυτο συμβαινει σε μερικους καλλιτεχνες που παρατηρουν τον κοσμο.. καθως και σε μερικους φιλοσοφους.
Μοχθωντας να συλλαβουν τη μορφη.. χανουν την ουσια. Καποτε.. δουλευα βοηθος σ εναν κηπουρο.
Μια μερα.. μου δωσε μια ψαλιδα και μ εβαλε να κλαδεψω μια δαφνη. Το δεντρακι ηταν φυτεμενο σε μια
γλαστρα.. και το νοικιαζαν σε γιορτες.. γι αυτο επρεπε να χει σφαιρικη μορφη. Αρχισα πρωτα να
κουρευω τ αγρια κλαδια.. αλλα οσο κι αν πασχιζα να κανω σφαιρικη τη δαφνη.. δεν τα καταφερνα.
Ποτε τη μια μερια κονταινα περισσοτερο.. ποτε την αλλη. Οταν.. με τα πολλα.. εγινε σφαιρα..
ηταν πολυ μικρη.. [/b]
κι ο κηπουρος ειπε απογοητευμενος:
Συμφωνοι.. σφαιρα εγινε.. αλλα που πηγε η δαφνη?
[size=24]Φιλοξενια[/size]..
Οταν ο κυριος Κ. φιλοξενουνταν καπου.. αφηνε το δωματιο του οπως το εβρισκε.. επειδη πιστευε
πως δεν εχει νοημα να βαζει κανεις την προσωπικη του σφραγιδα στο χωρο.
Αντιθετα.. πασχιζε ν αλλαξει την υπαρξη του τοσο.. που να ταιριαζει στον ξενο χωρο.. χωρις
ωστοσο αυτο να τον εμποδιζει στις αλλες του κινησεις.
Οταν ο κυριος Κ. ειχε ξενους.. αλλαζε θεση τουλαχιστον σε μια καρεκλα η σ ενα τραπεζι..
προλαβαινοντας ετσι τον φιλοξενουμενο.
Καλυτερα ν αποφασισω εγω τι του πηγαινει.. ελεγε.
[size=24]Οταν ο κυριος Κ. αγαπουσε εναν ανθρωπο..[/size]
Τι κανετε οταν αγαπατε εναν ανθρωπο? ρωτησαν τον κυριο Κ.
Του φτιαχνω ενα σκιτσο.. ειπε ο κυριος Κ. και φροντιζω να του μοιαζει..
Ποιο? το σκιτσο??
Οχι ο ανθρωπος.. ειπε ο κυριος Κ.
[size=24]Το προβλημα του "μια κι εξω"[/size]
Μια μερα.. φιλοξενουμενος καποιων.. σχεδον ξενων.. ο κυριος Κ. ανακαλυψε πως οι οικοδεσποτες
του ειχαν αραδειασει ολο το σερβιτσιο του πρωινου σ ενα τραπεζακι στη γωνια της καμαρας του.. σε σημειο
που φαινοταν απο το κρεβατι. Κι αφου επαινεσε νοερα τους οικοδεσποτες που βιαζονταν να ξεμπερδευουν
μαζι του.. το θεμα δεν ελεγε να του φυγει απ το μυαλο. Σκεφτοταν αν κι αυτος στη θεση τους θα εστρωνε
το σερβιτσιο για το πρωινο αποβραδις.. πριν πλαγιασει. Κι αφου το σκεφτηκε καλα.. το βρηκε σωστο
για καποιες περιστασεις. Σωστο του φανηκε ομως να ασχολουνται καπου καπου και οι αλλοι μ αυτο το ζητημα.
Ομορφη που ειναι..![/b]
Επειδη ειναι ομορφη γνωρισε τοση επιτυχια τωρα τελευταια.. ειπε ο συνοδος του.
Ο κυριος Κ. θυμωσε και ειπε]Οχι γνωρισε επιτυχια.. γι αυτο ειναι τοσο ομορφη..[/b]
<Τον ελεφαντα>.[/b]
Και τεκμηριωσε την αποψη του: Ο ελεφαντας συνδυαζει την πονηρια και την δυναμη. Οχι την αξιοθρηνητη
πονηρια που χρειαζεται για να ξεφυγεις απο τους διωκτες σου η για να εξασφαλισεις τροφη περνωντας
απαρατηρητος.. αλλα την πονηρια που διαθετει η δυναμη για τα μεγαλα εργα.
Απ οπου περασει το ζωο αυτο.. αφηνει τα ιχνη του φαρδια πλατια. Κι επειδη ειναι καλοπροαιρετο..
παιρνει απο αστεια.
Ειναι καλος φιλος.. και αλλο τοσο καλος εχθρος.
Ειναι πελωριος και βαρυς.. κι ωστοσο πολυ γρηγορος. Η προβοσκιδα του εφοδιαζει το τεραστιο κορμι του
ακομη και με τα πιο μικρα φαγωσιμα.. με καρυδια ας πουμε.
Τ αυτια του ειναι ρυθμιζομενα: ακουει μονο οτι του αρεσει.
Ζει ως τα βαθεια γειρατεια. Ειναι και κοινωνικος.. αλλα οχι μονο με τους ελεφαντες.
Ολοι τον αγαπουν
και τον τρεμουν.
Τα κωμικα του στοιχεια τού εξασφαλιζουν ακομη και τον σεβασμο. Το δερμα του ειναι τοσο χοντρο..
που σπαει τα μαχαιρια. Ομως η καρδουλα του ειναι τρυφερη. Ξερει τι θα πει θλιψη. Ξερει τι θα πει οργη.
Του αρεσει ο χορος. Πεθαινει στη ζουγκλα. Αγαπαει τα παιδια και τ αλλα ζωακια.
Ειναι γκριζος και μονο απο τον ογκο του τον καταλαβαινεις. Δεν ειναι φαγωσιμος. Δουλευει καλα.
Του αρεσει το ποτο και το καλαμπουρι. Προσφερει και καποια υπηρεσια στην τεχνη: το ελεφαντοδοντο.
[size=18]Ο κυριος Κ. και οι γατες..[/size]
Ο κυριος Κ. δε συμπαθουσε τις γατες.. γιατι δεν τις θεωρουσε φιλους του ανθρωπου.
ετσι.. ουτε κι εκεινος ηταν φιλος τους. Αν ειχαμε τα ιδια συμφεροντα ειπε..
τοτε η εχθρικη σταση τους δε θα μου εκανε καμια εντυπωση.
Ωστοσο ο κυριος Κ. σπανια εδιωχνε γατα απο την καρεκλα του.
Και η αναπαυση ειναι δουλεια ελεγε.. και ολες οι δουλειες πρεπει να γινονται καλα
Ακομη.. οταν οι γατες κλαψουριζαν εξω απ την πορτα του.. σηκονοταν απ το κρεβατι.. μεσα στο κρυο..
και τους ανοιγε να μπουν στα ζεστα. Το σχεδιο τους ειναι απλο ελεγε..
Οταν φωναζουν.. ολο και καποιος τους ανοιγει. Κι οταν ο καποιος παψει να τους ανοιγει.. θα παψουν
κι αυτες να φωναζουν. Ομως κι οι φωνες ειναι μια προοδος..
Wraio vivlio re Rakendyte,na se rotisw, mipos exeis tpt apo mprext( h kai genikotera)se pdf h allh hlektronikh morfh?
οχι.. γραφω οτι διαβαζω..
a ok de peirazei
Eνας πινακας απο την αρχαιοτητα.. απο μια βαρβαρη εποχη!
Τοτε οι ανθρωποι δεν ηξεραν να ξεχωρισουν τιποτα.. το στρογγυλο δεν τους φαινοταν στρογγυλο ουτε
το αιχμηρο ηταν αιχμηρο. Οι ζωγραφοι κληθηκαν να επανορθωσουν την κατασταση.. και να παρουσιασουν
στο κοινο κατι συγκεκριμενο.. μονοσημαντο.. στερεα σχηματισμενο.. ο κοσμος εβλεπε τοσα και τοσα ασαφη..
ρευστα.. αμφισημα.. κι ηταν τοσο διψασμενος για λιγη ακεραιοτητα.. που προθυμα ζητωκραυγαζε οποιον
αρνιοταν να ξεπουλησει την τρελα του.
Ο καταμερισμος της εργασιας περιλαμβανε πολλους.. κι αυτο το βλεπει κανεις σε τουτον τον πινακα.
Εκεινοι που καθοριζαν τη μορφη.. δε νοιαζονταν για τη χρηση των αντικειμενων.. απο τετοια κανατια
δεν μπορεις ν αδειασεις το νερο. Πρεπει λοιπον να υπηρχαν τοτε πολλοι ανθρωποι.. που θεωρουνταν κατ
αποκλειστικοτητα χρηστικα αντικειμενα. Και σε τουτο επρεπε να αντιταχθουν οι καλλιτεχνες.
Τι βαρβαρη εποχη η αρχαιοτητα!!! [/b]
Επεσημαναν τοτε στον κυριο Κ. πως ο πινακας ανηκε στο παρον.
Ναι.. στην αρχαιοτητα ειπε λυπημενος ο κυριος Κ.
"Ειμαι ανεργος"[/color]
Η απαντηση του δεν οφειλεται σε αφηρημαδα ειπε ο κυριος Κ.
Με την απαντηση αυτη.. τους διευκρινισε πως.. στη θεση οπου βρισκοταν.. δεν ειχαν κανενα νοημα κατι τετοιες ερωτησεις.
Ισως και ολοκληρη η δικη..
Ο επαινος..
Ο κυριος Κ. εμαθε πως οι παλιοι μαθητες του τον επαινουσαν.. και ειπε:
Oι μαθητες μπορει να χουν λησμονησει πια τα λαθη του δασκαλου..
ομως εκεινος δεν επαψε να τα θυμαται..
Δυο πολεις...
Ο κυριος Κ. προτιμουσε την πολη Β απο την πολη Α..
Στην πολη Α ελεγε.. ειμαι αγαπητος.. ομως στην πολη Β μου φερονται φιλικα.
Στην πολη Α ηθελαν να μου φανουν χρησιμοι.. ομως στην πολη Β με χρειαζονταν.
Στην πολη Α μου εκαναν τραπεζια.. ομως στην πολη Β με εβαζαν στην κουζινα.