Φως γιοκ.
Ο παλιοβραστήρας δεν λέει να ξεκουνήσει.
Το ράδιο έχει βγάλει το σκασμό κι έχει μουγγαθεί.
Οι πρωινές μου συνήθειες έχουν πάει κατά διαόλου.
Κουτουλάω στα γκαβά.
Η αναγκαία λήψη καφεΐνης είναι άπιαστο όνειρο.
Για πρωινή μουσικούλα πρέπει να ακούω την γαιδουροφωνάρα μου.
Και συν τοις αλλοις, εσπασε και ο ηλιακος κι εγινα λουτσα πουρνο πουρνο.
(γι αυτό μαλλον δεν φταιει η δεη.. ο οτες μηπως; )
Γκρινιάζω λοιπον.
Είμαι κακομαθημένος όπως κάθε μοναχοπαίδι που σέβεται τον εαυτό του και που μαμά, μπαμπάς, παππούδες, γιαγιάδες δεν του έλεγαν ποτέ όχι.
Δεν θέλω να χάνω το ραχάτι μου και να διαλύεται η πρωινή μου ρουτίνα γιατί
τσακίζω ότι σοκολατοειδή κυκλοφορούν στο σπίτι και μου χαλάει η δίαιτα.
Θέλω ρεύμα.
Να πατώ το κουμπί και να δουλεύουν όλα.
Θέλω επίσης να μην περπατώ ανάμεσα σε βουνά σκουπιδιών.
Θέλω να δουλεύουν τα λεωφορεία, το τραμ, το μετρό.
Δεν θέλω να στερούμαι πράγματα που θεωρώ αναγκαία και δεδομένα
και να γίνονται τα νεύρα μου σύρματα.
Όταν όμως ένας παραγωγικός κλάδος απεργεί, θεωρώ ότι είναι υποχρέωσή μου να τον στηρίξω στα αιτήματά του και να αποδεχτώ κάθε ξεβόλευμα.
Η απεργία είναι το μοναδικό όπλο του εργαζομένου για να διεκδικήσει το δίκιο του.
Κι οταν το εκάστοτε κράτος βλέπει τους απεργούς σαν μύγες που χώνονται στη μύτη σου την ώρα που έχεις ντερλικώσει και έχεις χυθεί κάτω από μια σκιά,
και πετάει λάσπη ότι ταχα χάνουν τα προνόμια τους και γι αυτό σέρνουν την κοινωνία σε ομηρία,
αν συνταχτώ κι εγώ με αυτή την άποψη θα είναι σαν να κάνω βίζιτα σε μπουρδέλο και μετά να φιλοσοφω λέγοντας:
«τι καλά που περνάνε αυτές οι πουτάνες, και φράγκα μπόλικα και πήδημα άφθονο. Ζωή παραδεισένια περνάνε.»
Η ρουτίνα της καθημερινότητας και τα ατελείωτα βάσανα
όσους δεν τους συνθλίβει τους κάνει λιγότερο απαιτητικούς..
Κυρίως με τον εαυτό τους.
Τους περνάει στη λογική του «να την σκαπουλάρουμε και σήμερα
με όσο το δυνατόν λιγότερα προβλήματα»..
Τα λόγια τα ηρωικά και τα χρυσοποίκιλτα που μιλούν
για αποδοχές καταστάσεων είναι η πίπα που παίρνει ο καθένας στον εαυτό του για την ωραιοποίηση
μιας σιχτιρισμένης πραγματικότητας και τη δικαιολόγησης της ατολμίας.
Πλάθουμε έτσι έναν κόσμο κατά το δοκούν.
Γεμάτο χρώματα κι αρώματα.
Ένα κόσμο άρλεκιν, που η ηρωίδα στο τέλος βρίσκει πάντα το πριγκιπόπουλο..
Τι έγινε ρε παιδιά;
Κουραστήκαμε να διεκδικούμε;
Χώνουμε το κεφάλι μας στην άμμο και περιμένουμε να περάσει η μπόρα;
Δεν αντιλαμβανόμαστε κανένα νόημα στις λέξεις «κοινωνική» και «αλληλεγγύη» όταν τις βλέπουμε πλάι-πλάι;
Μήπως σε τούτα τα χρόνια των αδιεξόδων και της ανεργίας, τα έχουμε κάνει πάνω μας και ατάκτως υποχωρούντες κλεινόμαστε στα τείχη των μικρόκοσμών μας;
Κακομαθημένοι νάρκισσοι κανακάρηδες που διάγουν παρατεταμένη εφηβεία και δεν θέλουν να προσπαθήσουν για το παραμικρό,
βαυκαλιζόμενοι ότι είναι γαμάουα large τύποι;
Χέστες που διστάζουμε να χωθούμε μέσα στο βόρβορο της καθημερινότητας, να εκτεθούμε και να πάρουμε σαφείς θέσεις για τα πράγματα,
ξεχνώντας πως αν δεν λερωθείς δεν περνάς καλά.;
Τσάμπα μάγκες που τα ξύνουμε επί του καναπέως.;
Η κοινωνική αλληλεγγύη είναι μια έννοια που προσδιορίζει το βασικό χαρακτηριστικό της κοινωνίας,
αλλιώς πορευόμαστε με τους κανόνες της ζούγκλας και ο καθένας κοιτάει τον κώλο του και κόπτεται μόνο για την πάρτι του.
Ωραία, το κατάφερα το σεντόνι, πάω να παλέψω τώρα με τον τρομοκράτη τον ηλιακό που έχει σηκώσει μπαϊράκι και κάνει απεργία.
Η διαφορά και η διαφορετική αντιμετώπιση αν θες είναι ότι, υπάρχει και κόσμος που δεν τα "ξύνει επί του καναπέος".
Υπάρχει κόσμος που έχει επιλέξει να μην είναι δημόσιος υπάλληλος με ό,τι κόστος συνεπάγεται αυτό.
Άρα δεν δέχομαι το χαρακτηρισμό "κακομαθημένος".
Αλλά υπάρχει και κάτι άλλο.
Αυτός που απεργεί, αν με θέλει κοντά του, οφείλει να μου το δείξει έμπρακτα.
Όταν με προκαλεί, όταν μου προξενεί ζημιά και συγχρόνως απαιτεί τη συμπαράστασή μου τότε με θεωρεί ραγιά (του) αν όχι γιουσουφάκι (του).
Το ύφος δε ορισμένων π.χ. του προέδρου της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ, δηλαδή του υπαλλήλου αυτού, δηλαδή ενός ανθρώπου που επέλεξε να κάνει μία δουλειά για να υπηρετεί τους πολίτες, μιλάει από μόνο του για το ποιόν του ατόμου.
Επίσης, προσωπικά, η καθημερινότητα με κάνει να έχω περισσότερες απαιτήσεις.
Και κάποιοι από τους υπαλλήλους, με τον τρόπο τους, μου στερούν αυτό το δικαίωμα, αποδυναμώνουν τα περιθώριά μου προκειμένου να διεκδικήσω (για μένα) τα περισσότερα.
Την ίδια στιγμή δηλώνουν ότι θέλουν τη δική μου συμπαράσταση!
Ε, κάποτε πρέπει να αποτινάξουμε το σύνδρομο του ραγιά από πάνω μας.
Και...δυστυχώς, δεν έχω ηλιακό.
απο καταβολης των απεργιακων κινητοποιησεων η πιεση προς την εκαστοτε
κυβερνηση πετυχαινοταν εμμεσα.
πρωτα γινοταν αισθητες οι συνεπειες της απεργιας στα κοινωνικα στρωματα
και δια μεσω της αγανακτησης αυτων των στρωματων, μεταφεροταν στους κυβερνωντες.
θα συμφωνησω στο ελλειμα ενημερωσης απο πλευρας των απεργων (και δεν αναφερομαι μονο στη δεη) για τους λογους (επιμερους ή οχι) των απεργιακων κινητοποιησεων.
δεν ειναι ομως παντα εφικτο αυτο, αλλα και παλι ουτε κι αυτο αποτελει δικαιολογια γι αυτους.
θα συμφωνησω επισης οτι υπαρχουν και οι μη ξυνομενοι.
δυστυχως ομως αποτελουν τις φωτεινες εξαιρεσεις που επιβεβαιωνουν ενα γενικευμενο κανονα ενος κοινωνικου φαινομενου που συνοψιζεται στην νοοτροπια " ωχ αδελφε, μια πιθαμη μακρια απο τον κωλο μας κι ας μπει οπου να ναι"
δεν αποδεχομαι την κοινωνικη αλληλεγγυη ως συνωνυμο του ραγιαδισμου.
καλλιεργειται τεχνιεντως για να επιτευχθει η διασπαση των κοινωνικων κινηματων και να επερθει η καχυποψια και η διχονοια αναμεσα στις κοινωνικες ομαδες.
διαιρει και βασιλευε δηλαδη, αναδυκνειοντας τις επιπτωσεις απο τον αγωνα της μιας κοινωνικης ομαδας, πανω στις υπολοιπες.
και.. δυστυχως, πλεον δεν εχω κι εγω ηλιακο.
κυρ κωδικα
ορα το σχολιο μου στο θεμα περιαπεργιων του κυρ ρεπορτερ
7~
"δεν αποδεχομαι την κοινωνικη αλληλεγγυη ως συνωνυμο του ραγιαδισμου"
Γενικά ούτε κι εγώ αποδέχομαι κάτι τέτοιο.
Με τους όρους όμως των απεργιακών κινητοποιήσεων, δηλ. στου κασίδη το κεφάλι, έτσι το βλέπω.
Τη στιγμή δε, που μπορώ να σκεφτώ εύκολα άλλους τρόπους αντίδρασης, π.χ. αποχή από την εκταμίευση των λογαριασμών των χρηστών κι επιμένω στη ΔΕΗ διότι τη θεωρώ ως έσχατη έκφραση τραμπουκισμού και φασισμού.
Όσο για τη δική μου κοινωνική αλληλεγγύη...είναι δεδομένη]
Εγώ κάτι άκουσα να ψιθυρίζεται, πως η ΔΕΗ κλείνει το ρεύμα επίτηδες, για να ξεσηκωθεί ο κόσμος ενάντια στους απεργούς και πως δεν χρειάζεται να το κλείσει στην πραγματικότητα. Κατά πόσο άραγε ισχύουν αυτοί οι ψίθυροι; Δεν θα μου φαινόταν περίεργο αν αληθεύει κάτι τέτοιο, έτσι κι αλλιώς συνηθίζεται αυτή η τακτική σε παρόμοιες περιπτώσεις. Και επειδή δεν σκοπεύω να ξεφύγω από τις συνήθειές μου, επειδή το θέλει η ΔΕΗ, φρόντισα να έχω για τον καφέ μου γκαζάκι με υγραέριο και να ανάβω το θερμοσίφωνο όταν έχει ρεύμα. Έτσι κι αλλιώς κρατάει το ζεστό νερό, δεν χρειάζεται να το ανάβεις συνέχεια. Όσο για μουσική, εντάξει, δεν θα χαθεί ο κόσμος αν για δυο ώρες δεν ακούσω τον Παπακωνσταντίνου να ξεφωνίζει πρωί πρωί... Και επειδή ποτέ δεν ξέρουμε τι θα μας ξημερώσει δεν πρέπει να διαμαρτυρόμαστε, γιατί αύριο μπορεί να απεργούμε εμείς για κάποιο λόγο και να είναι ο κόσμος εναντίον μας. Και σίγουρα αν σκεφτόμαστε πως δεν πρέπει να απεργούμε επειδή θα ξεβολευτεί ο κόσμος, δεν πρόκειται ποτέ να διεκδικήσουμε τίποτα. Και ως γνωστόν, κανείς δεν σου χαρίζει τίποτα αν δεν το διεκδικήσεις.
Η ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ ισχυρίζεται ότι οι διακοπές δεν θα είχαν τόση διάρκεια αν η διοίκηση της ΔΕΗ έκοβε το ρεύμα και στις βιομηχανίες.
Το γεγονός ότι μ' αυτόν τον τρόπο, θα έχαναν το μεροκάματο τους (όλο ή ένα μέρος τους), οι βιομηχανικοί εργάτες, ουδόλως τους ενοχλεί.
Επίσης, η λογική ότι εντάξει μωρέ, θα τη βολέψουμε με γκαζάκια, χωρίς μουσική (χωρίς δουλειά προσθέτω εγώ) κ.λπ. κατά την άποψή μου, δείχνει ραγιαδισμό.
Δεν θα βρεθώ ποτέ στη θέση τους γιατί προσωπικά δεν διανοούμαι να απαιτήσω από κανέναν (πέραν του εαυτού μου) τίποτα.
Όπως δεν θα μπορούσα ποτέ να διανοηθώ να κλείσω το δρόμο έξω από το σπίτι μου επειδή διαφωνώ με το διαχειριστή της πολυκατοικίας.
Αν όμως το έκανα...κι εσύ πέρναγες κάθε μέρα από εκεί, τι θα έλεγες; Θα έκανες συνέχεια το γύρω του τετραγώνου;
Κι ακόμη κι αν το έκανες...είχες επιλογή. Ενώ αυτοί οι αλήτες που κόβουν το ρεύμα, γνωρίζουν ότι δεν έχουμε επιλογή.
Μας κολλάνε στη γωνία...μας πηδάνε ασάλιωτα κι έχουν το θράσσος να περιφέρουν τις σκατόφατσές τους στα κανάλια ζητώντας να τους υποστηρίξουμε.
Ας πούμε ότι συμφωνώ ότι δεν σου χαρίζει κανείς τίποτα αν δεν το διεκδικήσεις.
Από εμένα διεκδικούν κάτι αυτοί οι αλήτες;
Ή το μόνο που κάνουν είναι να αποδεικνύουν ότι δεν ξέρουμε να διαχειριστούμε την δημοκρατία που έχουμε;
Παράθεσηπρωτα γινοταν αισθητες οι συνεπειες της απεργιας στα κοινωνικα στρωματα
μάλιστα ... όταν δλδ οι απεργοί εργαζόμενοι, λούζουν με σκουπίδια μία
άλλη μερίδα επίσης εργαζομένων που απλά είχαν την ατυχία να κάνουν
τη δουλειά τους εκείνη την ημέρα απέναντι τους, και μάλιστα με όλες τις
κάμερες αναμένες, φταίει η κυβέρνηση για την αντιπαράθεση, ε???
όταν οι απεργοί εργαζόμενοι μιλούν απαξιωτικά για το "ΙΚΑ μας" και πάλι
η κυβέρνηση φταίει που ο κόσμος εξαγριώνεται και δεν τους συμπαραστέκεται
στα "δίκαια" αιτήματα τους..... μέχρι και η Παπαρήγα τους έκραξε, βρεεεε....
ΠαράθεσηΉ το μόνο που κάνουν είναι να αποδεικνύουν ότι δεν ξέρουμε να διαχειριστούμε την δημοκρατία που έχουμε;
αυτό ακριβώς πιστεύω ότι μας συμβαίνει ]
Παράθεση από: "κώστας"Ή το μόνο που κάνουν είναι να αποδεικνύουν ότι δεν ξέρουμε να διαχειριστούμε την δημοκρατία που έχουμε;
Σε ποια δημοκρατία ακριβώς αναφέρεσαι;... Διοικεί τη χώρα το κρἀτος του Δήμου και δεν το είχα αντιληφθεί τόσο καιρό;...:?
Argiro,
αυτό που γράφεις, αν το καλοσκεφτείς θα διαπιστώσεις ότι είναι ακραία συντηρητικό.
πως εχουμε φτασει στην αντιδραστικη και στερουμενης λογικης αποψη
"ναι, η απεργια ειναι αναφαιρετο δικαιωμα, αλλα οι απεργοι δεν μπορουν να εκβιαζουν κι ουτε να δυσκολευουν την καθημερινοτητα; "
δηλαδη απο ποτε η απεργια δεν ειναι απο φυση της εκβιαστικη;
πως γινονται οι απεργιες καναπεδατες;
μας χαλαει λιγακι η βολη μας κι αμεσως τασσομαστε εναντια
στις κοινωνικες ομαδες που κατεβαινουν στους δρομους.
λειτουργουμε κοντοφθαλμα και δεν βλεπουμε οτι τα συμφεροντα μας ειναι κοινα και θεωρουμε τον αλλον απατεωνα, αντιπαλο, υποπτο.
μηδενικη αλληλεγγυη και απολυτη διαλυση του κοινωνικου ιστου.
και δυστυχως αυτη η αντιπαλοτητα μεταξυ των εργαζομενων επιτρεπει τα αντιλαικα μετρα.
Είναι σαφές ότι έχουμε διαφορετική άποψη περί του τι σημαίνει αντιδραστικός.
Επίσης έχουμε διαφορετική άποψη περί λογικής.
Υπάρχουν κοινωνικές ομάδες ή σκέτα άτομα (που δεν επιθυμούν να ομογενοποιούνται σε ομάδες) που δεν κατεβαίνουν στους δρόμους.
Σ' αυτούς γιατί πρέπει κάποιοι να τάσσονται ενάντια;
Αν τα συμφέροντά μας ήταν κοινά τότε αυτοί που αποφασίζουν κάτι θα νοιάζονταν για τα δικά μου συμφέροντα. Δεν νοιάζονται.
Το ποιος λειτουργεί κοντόφθαλμα...μένει να αποδειχτεί αλλιώς, εμείς έχουμε κοντόφθαλμη θεώρηση.
Δεν θεώρησα κανέναν ως αντίπαλο, απατεώνα ή ύποπτο...αλήτη ναι.
"...μηδενικη αλληλεγγυη και απολυτη διαλυση του κοινωνικου ιστου.
και δυστυχως αυτη η αντιπαλοτητα μεταξυ των εργαζομενων επιτρεπει τα αντιλαικα μετρα..."
Εδώ συμφωνώ κι επισημαίνω ότι εγώ δεν ξεκίνησα καμμία αντιπαλότητα.
Τέλος, η αντίληψη ότι μία απεργία είναι εκβιαστική άρα εγώ θα πρέπει να δέχομαι τον εκβιασμό, είναι ραγιαδισμός.
εχουμε διαφορετικη αποψη του τι σημαινει κοινωνικος αγωνας.
Ραγιαδισμος σημαινει να καθομαι σπιτακι μου οταν οι αλλοι
εχουν βγει στους δρομους διεκδικωντας αιτηματα,
να σιγονταρω τα συμφεροντα του αφεντη
υπονομευοντας οσους ειναι στους δρομους
και μετα, οταν κι αμα πετυχουν(οι αλλοι) να απολαμβανω κι εγω
τα οφελη και τα προνομια απο τον αγωνα τους.
Αυτες οι κοινωνικες ομαδες ή τα σκετα ατομα (που δεν επιθυμουν να ομαδοποιουνται)
και που δεν κατεβαινουν στους δρομους,
ακολουθουν μια μια βολικη συμφεροντολογικη τακτικη
μιας και ποτε δεν αποποιουνται (εφοσον δεν συμφωνουν και δεν κατεβαινουν
στους δρομους) , ότι οι κερδισαν με τον αγωνα τους
οι αλλοι που ομαδοποιουνται και κατεβαινουν στους δρομους.
"εχουμε διαφορετικη αποψη του τι σημαινει κοινωνικος αγωνας"
Πράγματι. Εγώ δεν πιστεύω καν σ' αυτούς.
"Ραγιαδισμος σημαινει να καθομαι σπιτακι μου οταν οι αλλοι
εχουν βγει στους δρομους διεκδικωντας αιτηματα"
Αυτό το αποκαλώ αδιαφορία, όχι ραγιαδισμό.
"...να σιγονταρω τα συμφεροντα του αφεντη
υπονομευοντας οσους ειναι στους δρομους
και μετα, οταν κι αμα πετυχουν(οι αλλοι) να απολαμβανω κι εγω
τα οφελη και τα προνομια απο τον αγωνα τους"
Εδώ περιγράφεις κάτι πιο σύνθετο από ραγιαδισμό· εμπεριέχεται μεν μαζί με άλλα χαρακτηριστικά δε.
Προσωπικά, δεν σιγοντάρω τα συμφέροντα κανενός αφέντη]Αυτες οι κοινωνικες ομαδες ή τα σκετα ατομα (που δεν επιθυμουν να ομαδοποιουνται)
και που δεν κατεβαινουν στους δρομους,
ακολουθουν μια μια βολικη συμφεροντολογικη τακτικη
μιας και ποτε δεν αποποιουνται (εφοσον δεν συμφωνουν και δεν κατεβαινουν
στους δρομους) , ότι οι κερδισαν με τον αγωνα τους
οι αλλοι που ομαδοποιουνται και κατεβαινουν στους δρομους[/i]"
Τα δικά μου συμφέροντα εξυπηρετούνται καλύτερα από μένα]