a33.gr

Ο Κόσμος της Τέχνης => Ο κύκλος των χαμένων ποιητών => Μήνυμα ξεκίνησε από: Anonymous στις Σεπτεμβρίου 06, 2004, 01:45:52 ΜΜ

Τίτλος: ψυχη που γευεσαι, livelia
Αποστολή από: Anonymous στις Σεπτεμβρίου 06, 2004, 01:45:52 ΜΜ
Ψυχη που γευεσαι καθε σιωπη
και με τον ηχο της στιγμες υφαινεις,
παιρνεις τον πονο μου καθε στιγμη
και για παρεα σου ταξιδια με πηγαινεις...

ψυχη ελευθερη χωρις μορφη
γινεσαι φιλη μου και με λυτρωνεις,
εσυ το απειρο και γω μικρη
με συντροφευεις και με υψωνεις...

ψυχη δικη μου τολμω να πω
και κλεβω λιγο την ομορφια σου,
καθρεφτης γινεσαι εγω να δω
καθε τρωτο παραθετω μπροστα σου...

ψυχη ελπιδα μου το σωμα δανεισου
και ανασα ποτισε καθε στιγμη.
να γινει το ονειρο η δυναμη σου
γλυκια ολοκληρωση για το κορμι....
Τίτλος:
Αποστολή από: atomant στις Σεπτεμβρίου 06, 2004, 05:16:31 ΜΜ
Υπάρχουν σύννεφα μπαρόκ και νέφη γοτθικά.
Νέφη ιωνικά και νέφη δωρικά.
Ακόμα και νέφη μπαουχάουζ υπάρχουν - μια γραμμή από καύσιμα αεροπλάνου, ας πούμε, στην τομή της με τον ήλιο...

...η αρχιτεκτονική των Ουρανών, ίσως όχι μια Νεφελοκοκκυγία, ίσως η Νεφελοκοκκυγία να ήταν μια συκοφαντία...

Φεύγει μια γραμμή και πάει πιο 'κεί...

Και ξαφνικά αλλάζει η ζωγραφιά.

Σε κοιτάει πονηρά! Θέλει τάχα να καπνίσετε τσιγάρο ή να τη ζωγραφίσεις λίγο παραπάνω και να φύγετε μαζί εκδρομή στα βουνά;

Γελάει η ζωγραφιά και γίνεται ομίχλη της Σκωτίας, πέρδικα στην άκρη του δρόμου -διακόπτεις να σκεφθείς ότι δεν θα μπορούσες ποτέ να οδηγήσεις ανάποδα- και φεύγει, χάνεται μ' ένα κελαρυστό γέλιο, στα πράσινα λιβάδια με τους πέτρινους φράχτες, υγρή σαν τον άνεμο του Βορρά

εύθυμη σαν προσδοκία που δεν εγκατέλειψες ποτέ.
Τίτλος: Re: ψυχη που γευεσαι, livelia
Αποστολή από: AdminForum στις Αυγούστου 22, 2005, 11:41:01 ΠΜ
Παράθεση από: "livelia"Ψυχη που γευεσαι καθε σιωπη
και με τον ηχο της στιγμες υφαινεις,
παιρνεις τον πονο μου καθε στιγμη
και για παρεα σου ταξιδια με πηγαινεις...

ψυχη ελευθερη χωρις μορφη
γινεσαι φιλη μου και με λυτρωνεις,
εσυ το απειρο και γω μικρη
με συντροφευεις και με υψωνεις...

ψυχη δικη μου τολμω να πω
και κλεβω λιγο την ομορφια σου,
καθρεφτης γινεσαι εγω να δω
καθε τρωτο παραθετω μπροστα σου...

ψυχη ελπιδα μου το σωμα δανεισου
και ανασα ποτισε καθε στιγμη.
να γινει το ονειρο η δυναμη σου
γλυκια ολοκληρωση για το κορμι....



Η  Livelia ζήτησε,σήμερα, με μήνυμα της την διαγραφή του ονόματος της και ζήτησε να συμπληρώσουμε στο ανωτέρω ποίημα την παρακάτω δήλωση της

Παράθεση από: "livelia"oi parapanw stixoi dimiourgithikan kai anoikoun apo to fisiko proswpo pou ekproswpithike ti dedomeni stigmi sto xwro auto me to psefdonimo livelia.
Kataxwrithikan sto pedio auto meta ti dimiourgia tous.