ΟΔΗΓΟΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ ΓΙΝΕ ΚΑΙ ΠΑΛΙ,
ΕΝΑ ΞΕΝΥΧΤΙ ΕΝΑ ΡΕΜΑΛΙ,
ΑΤΕΛΕΙΩΤΕΣ ΩΡΕΣ ΠΕΡΝΑ ΜΑΖΙ ΜΟΥ,
ΜΕ ΕΝΑ ΟΥΙΣΚΥ ΓΙΑ ΔΙΑΦΥΓΗ ΜΟΥ
ΦΕΥΓΩ ΤΗΝ ΤΥΧΗ ΜΟΥ ΜΗΠΩΣ ΚΙ ΑΛΛΑΞΩ,
ΚΙ ΑΜΑ ΑΠΟΤΥΧΩ ΝΑ ΞΑΝΑΡΑΞΩ,
ΣΕ ΨΕΥΤΙΚΑ ΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ
ΑΝΤΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΠΟΣΟ Θ'ΑΝΤΕΞΕΙΣ!
ΤΕΤΟΙΑ ΜΙΖΕΡΙΑ ΝΑ ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙ!
ΘΕΛΩ ΤΟΝ ΜΑΓΟ ΤΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ ΜΟΥ,
ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΝΑ ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΣΩ ΝΑ ΤΟΝ ΦΙΛΗΣΩ ΝΑ ΤΟΝ ΑΓΑΠΗΣΩ!!
ΜΕΣ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΣΑΝ ΠΕΤΑΛΙΔΑ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΜΙΑ ΕΛΠΙΔΑ,
ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΑΥΤΗ Η ΑΡΙΔΑ!!
ΗΤΑΝΕ ΧΑΔΙ ΗΤΑΝΕ ΦΩΣ ΗΤΑΝ Ο ΗΛΙΟΣ Ο ΔΥΝΑΤΟΣ!
ΜΕΣ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΚΟΥΡΝΙΑΣΕΙ ΛΟΥΖΕΙ ΜΕ ΠΑΘΟΣ ΟΛΗ ΤΗΝ ΠΛΑΣΗ!
ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΧΤΙΔΕΣ ΤΟΥ ΖΩΗΡΕΣ, ΠΑΙΖΟΥΝ ΜΕ ΓΕΛΙΑ ΜΕΣ ΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ!
ΛΕΝΕ ΑΝΕΔΚΟΤΑ ΛΕΝΕ ΕΥΧΕΣ ΛΕΝΕ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΙΣ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ!
ΝΑ'ΝΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ Σ'ΕΝΑ ΠΛΑΝΗΤΗ ΠΟΛΥ ΔΕΜΕΝΟΙ!
ΑΓΓΕΛΟΙ ΜΕ ΧΡΥΣΑ ΜΑΛΛΙΑ ΠΕΤΟΥΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ
ΡΟΚ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ, ΑΣΤΕΡΙΑ ΣΤΑ ΜΑΛΛΙΑ ΤΟΥΣ
ΚΑΛΥΠΤΟΥΝ ΜΕ ΠΕΠΛΑ ΤΑ ΦΤΕΡΑ!
ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΖΩΗΡΑ ΠΑΙΖΟΥΝ ΚΑΠΟΥ ΜΑΚΡΥΑ ΚΙ ΑΝΕΜΕΛΗ Η ΜΑΤΙΑ ΤΟΥΣ
ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΟΤΙ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΕΚΕΙ ΠΑΡΑΜΕΡΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΣΕΧΟΥΝ ΜΗΝ ΤΥΧΟΝ ΧΑΣΟΥΝ ΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ!
ΑΓΕΡΟΧΟ ΤΟ ΒΛΕΜΑ ΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΟΠΡΕΠΗ Η ΘΩΡΙΑ ΤΟΥΣ!
ΣΤΕΚΟΥΝ ΚΑΙ ΜΑΣ ΚΟΙΤΟΥΝ ΚΙ ΑΝΑΠΟΛΟΥΝ ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΥΣ, ΑΠ'ΤΗ ΓΗ,
ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΗΤΑΝ ΚΑΠΟΤΕ ΚΙ ΑΥΤΟΙ,
ΚΑΙ ΠΡΟΒΕΣ ΕΚΑΝΑΝ ΓΙ'ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΠΙΟΥΣΙΑ ΖΩΗ!
ΣΥΝΤΟΜΗ ΚΙ ΑΧΑΡΗ ΕΜΕΛΛΕ ΝΑ'ΝΑΙ, ΕΤΣΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΙ ΞΑΝΑΓΥΡΝΑΝΕ!
Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥΣ ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΙΕΡΟΣ ΜΗΝ ΤΥΧΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΚΙ ΑΥΤΟΣ ΧΑΖΟΣ
ΝΑ ΧΑΣΕΙ ΤΟΥΤΗ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ, ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΜΕ ΕΡΩΤΑ ΚΙ ΑΛΕΓΚΡΙΑ!
ΑΛΛΑΖΕΙ ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΟ ΦΩΣ ΞΕΘΩΡΙΑΖΕΙ ΚΑΙ ΜΕ ΤΡΟΜΑΖΕΙ!
ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΕΓΙΝΕ Η ΖΩΗ, ΣΑΝ ΜΠΙΛΙΕΣ ΣΚΟΡΠΙΣΕ Η ΠΝΟΗ!
ΕΦΥΓΕΣ ΑΠΟΤΟΜΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΝΥΧΤΑ ΚΙ ΑΛΛΑΞΕΣ ΠΡΟΣΩΠΟ ΑΠ'ΤΗΝ ΑΓΡΥΠΝΙΑ!
ΣΕ ΚΟΙΤΩ ΜΑ ΔΕΝ ΒΛΕΠΩ ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥ ΠΑΩ ΚΙ ΟΛΟ ΤΗΝ ΤΥΧΗ ΜΟΥ ΠΑΡΑΦΥΛΑΩ!
ΤΙ ΚΡΥΒΩ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΟΤΑΝ ΧΑΝΟΜΑΙ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΜΑΘΕΙΣ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΝΑ Μ'ΑΛΛΑΞΕΙΣ!
ΣΑΠΙΟ ΚΑΡΥΔΟΤΣΟΥΦΛΟ ΘΥΜΙΖΕΙ Η ΑΝΑΣΑ ΣΟΥ, ΒΑΡΚΑ ΣΤΟΝ ΩΚΕΑΝΟ Η ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ
ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΑΦΕΡΘΩ ΣΤΑ ΧΑΔΙΑ ΣΟΥ ΠΟΥ ΜΟΝΟ ΜΕΛΗΜΑ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΟΠΛΑΝΗΣΗ ΚΙ ΟΛΑ ΤΑ ΑΚΟΛΟΥΘΑ ΤΗΣ!
ΚΑΠΟΤΕ ΕΙΠΑ ΣΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΝΑ ΨΕΜΑ
ΠΩΣ ΔΕΝ ΑΓΑΠΗΣΑ ΚΑΜΙΑ ΣΑΝ ΕΣΕΝΑ
ΕΚΛΑΨΑ ΜΟΝΟΣ ΜΕΣ ΣΤΗΝ ΒΡΟΧΗ
ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΚΑΝΕΙΣ ΕΚΕΙ ΝΑ ΜΕ ΔΕΙ
ΙΣΩΣ ΤΑ ΦΩΤΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΠΟΥ ΒΡΑΔΙΑΖΕΙ
ΝΑ ΞΕΓΕΛΟΥΝ ΤΗ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΧΑΘΕΙ
ΜΑ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΣΑΝ ΦΥΓΕΙ ΜΙΑ ΑΓΑΠΗ
ΣΟΥ ΑΦΗΝΕΙ ΜΕΣΑ ΜΙΑ ΖΩΗ
ΚΑΠΟΤΕ ΕΙΠΑ ΕΝΑ ΨΕΜΑ
ΜΙΑ ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΩΣ ΘΑ ΦΑΝΕΡΩΘΕΙ ΣΕ ΣΕΝΑ!
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΤΟΥ!!!
Ακούς να λένε λόγια φθονερά
Με πίκρα να γεμίζουν τα φιλιά και φαρμάκι την αγάπη σου, αγάπη μου!
Φύγε μακρυά και πέταξε,
Ανοιξε τα φτερά σου και γλέντησε!
Ελεύθερος τώρα είσαι!
Στην λύπη μην χαθείς, τη δύναμη μην κρύψεις στην ανέχεια!
Φτάνει πια ο συμβιβασμός! Πέτα!
Ανοιγω τα ματια καθε πρωι, κι αμεσως κοιταζω με γλυκια προσμονη,
να σαι δικος μου στα δικα μου σεντονια και να σε νανουριζω με ομορφα λογια
και μες στην απολυτη τη σιωπη να ακουγεται μονο μια προσευχη,
θα ναι η ανασα σου στο μαξιλαρι μου κι εγω θα μαι ο ηλιος σου κι εσυ το φεγγαρι μου!
Οι λεξεις της σιωπης ειναι σαν κρινα μαραμενα..
μες το μυαλο και στην καρδια ειναι ριζωμενα..
ευκολο να ειπωθουν.. μα πως να τις δεχθουν..
αφου καλα το ξερεις πως αδημωνουν..
την ηστατη στιγμη που θα τις σκεφτεις κι εσυ αυτες τις ιδιες λεξεις..
τι κι αν ειναι καμωμενες απο σενα.. το ιδιο νοημα..
το ιδιο φως θα ελευθερωσουν..
μια ελευθερια ακομα θα της δωσουν.. της ψυχης!
γιατι αδικο ξανα να την προδωσουν..
μα ποιος τολμαει.. ποιος αληθεια εχει το θαρρος να πει αυτο που νιωθει..
χωρις να το σκεφτει.. λαθος εντυπωσεις να μη δωσει!
κι αναγκασμενος ειναι υστερα ξανα να τις διορθωσει..
Οχι.. καλυτερα να μη τις πει.. και τσιμουδια μη βγαλει..
εκτος και μονο σκοπιμο αν ειναι να το κανει.. ;-)
Opoios tis skepseis tithasevei..opoios tis katalliles lexeis den borei na vrei
tote kalitera na siwpisei
perase kairos apo tote pou rizwnan afova mes tin kardia kai tin psixi
ki aftos o toso afstiros daskalos..o xronos...isws tis allages pou efere
skopimws na tis ekane gnwsi kai sinaisthimata
ton logo twra exei to parelthon..kakws..kalws, tha deixei
ma mia kainouria palia arxi xanagine, me kapoion toso oikeio se kapoious
kai agnwsto se kapoious allous!
Kapote mia istoria ektilixtike brosta sta ekthamva matia olwn
mia istoria pou o xronos tin kratise makria gia 3 peripou xronia..ki o logos itan enas!
graftike omws telika kai simadia afise..
ma eipame o xronos..ola ta girizei ola ta epitrepei...
daskalos omws kai odigos, moiraia...
Κάμπος τα συναισθήματα..σαν λουλούδια ανθισμένα κι ευωδιαστά!
Μια μελωδία προσδίδει η μορφή τους...μια οπτασία τα λόγια σου!
Πότε τραγουδούν και χορεύουν στο ρυθμό που τους δίνει ο αέρας..
πότε μελαγχολικά κοιτούν..τα λουλούδια..τα λόγια σου!!
Θυσαυροί κρύβονται εκεί..έτοιμοι να συληθούν από ανίκανα χέρια από παράξενα μυαλά!
Τα πέταλά τους ανοίγουν τα λουλούδια..σαν να καλωσορίζουν το νέο το ωραίο το διαφορετικό!
Και ένα παιδί τις χούφτες του ανοίγει και τα κυκλώνει..
Προστασία προσφέρει με την αγνή του ψυχή και τα καμαρώνει!!
Κάποτε έφυγες και πίσω δεν κοίταξες
Άφησες γη κι ουρανό να αιωρούμαι εγώ
Να τρέχω σαν άνεμος, να ψάχνω σαν αίολος τον ήλιο να βρω
Μα γύρισες πίσω...την τύχη μου άλλαξες και μέσα μου άραξες
σε μια στιγμή, για μια ζωή!!
Τι κι αν τα λόγια σου ακούω και διαβάζω
άνεμος δυνατός τα συναισθήματα που τα* σκορπά σαν φύλλα!
Κι αν μια στιγμή πιστέψω κι αν μια στιγμή αφεθώ
ανεμοστρόβιλος ξανά θα ζωντανέψει το θηρίο
που όλα τα σαρώνει στο πέρασμά του
κι όλα τα αφήνει κενά...άδεια!
*τα λόγια
Δεν ξεχνω.. ποτε και τιποτα..
δεν χανει το μυαλο μου καμια στιγμη..
Θυμαμαι το μεσημερι.. το απογευμα.. το βραδυ πριν απο χιλιαδες χρονια και το ζω..
το ζω καθε μερα αν και ξερω πως.. οτι ζεις δεν το ξαναζεις..
Παιρνω σκεψεις και τις κοβω μικρα κοματακια..
τα ερωτικα κοματακια τα κολλαω πανω στο μυαλο μου για να καβλωνει..
σκεψεις με ομορφα μακρια μαλλια και μακρια λεπτα δακτυλα τα κολλαω στο στερνο..
πανω στον λυκο..
τα υπολοιπα κομματια αιωρουνται γυρω μου μεχρι να χαθουν..
Καποιες φορες σκεφτομαι αυτους τους απιθανους..
που φοραν την μασκα του μαλακα.. καθε μερα..
τι πραμα κι αυτο..
μια φιλη μου το ξεπερασε χαλαρωσε και ερωτευτηκε..
αλλα αληθινα..
θα θελα να σχισω τα χειλη μου και να της τα χαρισω..
αυτο απ την αγαπη μου γι αυτην..
λατρευω αυτη την τρυφεροτητα..
τρυφερη αγκαλια.. χαδια.. και αμεσως μετα ζηλεια και ανταγωνισμος..
με τρελαινει αυτο..
Καποιες φορες γινομαι ωραιος αντρας.. με κοντο περιποιημενο μαλλι..
στιβαρα μπρατσα απο το γυμναστηριο και το καμπριο παρκαρισμενο στην πασαρελα στην Καστελα..
αλλες παλι γινομαι μικρος.. τοσο μικρος ξεμαλλιασμενος και αξυριστος
που χωραω ολοκληρος μεσα στο κοκκινο παρεο που αγορασα στην Κατερινη..
ειπα στην κοπελια πως ειναι για την φιλη μου..
αλλα απο το χαμογελο της καταλαβα πως δεν με πιστεψε..
στα αρχιδια μου..
Μ αρεσει να ονειρευομαι..
να κανω ταξιδια σε αλλες εποχες..
τοτε που οι αντρες στριβαν τον καπνο σε χαρτακι του μονοπωλειου..
ειχαν μονο δυο παντελονια να φορεσουν και ηταν φαρδια..
φαρδια για να κρυβουν την στυση τους..
την κρατουσαν ολη μερα και το βραδυ αγκαλια με τις γυναικες
που φορουσαν φουστα μακρια.. και παντοφλες με τακουνι
πετουσαν με την στυση τους στα αστερια και κοιμοντουσαν αγκαλια..
σαν αρχαια ρωμαικα κερια που διαβαζαμε..
Λάθος να είσαι υποκριτής..το χειρότερο..
μα πιο πολύ ακόμα να σκορπάς λέξεις όμορφες για εντυπωσιασμό και μετά να κάνεις σαν να μην βγήκαν απ΄το στόμα σου
σαν να μην ειπώθηκαν ποτέ ή ακόμα χειρότερα σαν να ήταν αιτία, σκοπίμως, για αλλαγές για κατακτήσεις, για μια στιγμή μονάχα
και μετά..να αιωρούνται μέχρι κάποιος άλλος να τις καρπωθεί και να τις χρησιμοποιήσει..να τις φυτέψει σε αγνές ψυχές...
χωρίς ιδιαίτερο λόγο ή για τον πιο σημαντικό!
Λάθος λοιπόν να μην είσαι ο εαυτός σου..συμφωνώ απόλυτα μαζί σου..
έτσι όλοι σε αγαπούν και σε δέχονται και κανεις δεν μπορεί να σου καταλογήσει ευθύνες..
Λάθος επίσης λέω κι εγώ με τη σειρά μου, να μπαίνουν όλοι ή όλες στο ίδιο καζάνι..
ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός όσο κι αν μοιάζει με κάποιους όλους
έχει κάτι διαφορετικό να προσφέρει..ανοιχτόκαρδα και αληθινά
η φιλία για μένα είναι η πιο σημαντική απ'όλα..φιλία αληθινή δυνατή αστείρευτη και τονωτική
μα όποιο χαρακτηριστικό κι αν της προσδώσεις είναι ΜΙΑ και καμιά φορά ΠΑΝΤΟΤΙΝΗ!
Για άλλους ίσως η φιλία να είναι κάτι πολύ απλό καθημερινό, πού τη μία υπάρχει και την άλλη χάνεται..χωρίς αιτία και αφορμή
έτσι όπως ήρθε έτσι χανά θα χαθεί..για πολλούς λόγους..μα αν έχει λόγο ύπαρξης ξανά θα βρει τις ρίζες της και θα ξαναφουντώσει θα ξαναγεννηθεί! ;-)
Ποσα λογια ειπες σημερα για να εντυπωσιασεις..
περιμενες
5 χρονια
σκοπιμως?? ..μπραβο κουραγιο!
Ουτε καταδικος στην φυλακη της Αλικαρνασου να σουν.. στην αναμονη να δραπετευσεις..
Ο Παλαικωστας δεν ειχε τοσο μεγλαη υπομονη πηρε το ελικοπτερο και λακισε..
Μπορεις να μου κανεις μια πιπιλια???
οχι.. οχι γαμω το φελεκι μου...
μη μ αγαπας ουτε φιλη σε θελω...
εχω μπουχτισει απο φιλους.. συγγενεις.. αδελφια.. δεν φυτρωσα ξαφνικα..
μια πιπιλια.. μονο δυνατη μεχρι να ματωσει.. χωρις ενοχες.. μονο με καβλα..
Οι ανθρωποι ειναι οργανισμοι γαμετες.. αυτο μαθαμε στη βιολογια..
πρωτα καβλωνουν.. μετα πηδιονται σαν τα κουνελια.. και αν τυχει ερωτευονται..
αν ολο αυτο εχει διαρκεια ισως ν αγαπηθουν..
δεν ειναι φυτα να αναπαργονται με διαχωρισμο..
εχουν αναγκη το αγγιγμα.. αγνο αγγιγμα χωρις εγωισμους και κτητικοτητα..
Εγώ δεν είμαι μόνο αυτός που βλέπεις
εγώ δεν είμαι μόνο αυτός που ξέρεις
Δεν είμαι μόνο αυτός που θα 'πρεπε να μάθεις
Κάθε επιφάνεια της σάρκας μου και κάπου τη χρωστάω
Αν σ' αγγίζω με την άκρη του δαχτύλου μου
σ' αγγίζουν εκατομμύρια άνθρωποι
Αν σου μιλήσει μια λέξη μου
Σου μιλάνε εκατομμύρια άνθρωποι
Αν σ' αγγίξω με την άκρη του δαχτύλου μου
σ' αγγίζουν εκατομμύρια άνθρωποι
Θ' αναγνωρίσεις άραγε τ' άλλα κορμιά που πλάθουν το δικό μου;
Θα βρεις τις πατησιές μου μέσα σε μυριάδες χνάρια;Είμαι κι ό,τι έχω υπάρξει
Ό,τι έχω υπάρξει και πια δεν είμαι
Τα πεθαμένα μου κύτταρα, οι πεθαμένες μου πράξεις,
οι πεθαμένες σκέψεις μου
Γυρνάν τα βράδια να ξεδιψάσουνε το αίμα μου
Γυρνάν τα βράδια να ξεδιψάσουνε το αίμα μου
Είμαι ό,τι δεν έχω γίνει ακόμα
Μέσα μου σφυροκοπάει η σκαλωσιά του μέλλοντος
Είμαι ότι πρέπει να γίνω
Γύρω μου οι φίλοι απαιτούν οι εχθροί απαγορεύουν
Μη με γυρέψεις αλλού μονάχα εδώ να με γυρέψεις
Μόνο σε μένα Τίτος Πατρίκιος
Σ'αγαπάω και σε θεωρώ φίλη μου είπες κάποτε..τότε που μου ανοιγόσουν..
Τώρα λες "μη μ αγαπας ουτε φιλη σε θελω..." "Μπορεις να μου κανεις μια πιπιλια???" "μια πιπιλια.. μονο δυνατη μεχρι να ματωσει.. χωρις ενοχες.. μονο με καβλα.."
Κάποτε είχες πει "όχι πιπιλιά σε παρακαλώ γιατί...." και αναφέρθηκες στην σχέση σου, και τώρα λες ότι "Οι ανθρωποι ειναι οργανισμοι γαμετες.. αυτο μαθαμε στη βιολογια..πρωτα καβλωνουν.. μετα πηδιονται σαν τα κουνελια.. και αν τυχει ερωτευονται..αν ολο αυτο εχει διαρκεια ισως ν αγαπηθουν..δεν ειναι φυτα να αναπαργονται με διαχωρισμο..εχουν αναγκη το αγγιγμα.. αγνο αγγιγμα χωρις εγωισμους και κτητικοτητα.. " ??? Αλλάζουν οι άνθρωποι τελικά, όλοι, ανεξαιρέτως!!
Τα λόγια που είπα παραπάνω κάθε άλλο παρά για εντυπωσιασμό τα είπα..όχι αυτό δεν το κάνω εγώ..δεν είναι δικό μου χαρακτηριστικό..
Η σκέψη μου και το μυαλό μου είναι απλά..για τον μοναδικό λόγο ότι είναι κούραση και φθορά να καταστρώνεις σχέδια και να απαιτείς αυτά που δεν σου ανήκουν και που δεν θα ήθελες να σου ανήκουν παρά μόνο να σε συντροφεύουν με όποιο τρόπο..απλά..χωρίς ενδιασμούς και αναζητήσεις..
Αυτό που έχει σημασία τελικά είναι αυτές οι λέξεις που τις πήρε ο άνεμος "με ποιο τρόπο θα μπορούσε να χαλάσει η φιλία μας...δεν θα ήθελα να χαλάσει η φιλία μας!" λες και ήξερα λες και διαισθανόμουν πως μετά την επόμενη μέρα όλα θα ήταν διαφορετικά πια..χωρίς επιστροφή..
Τελικά ίσως έχουν δίκιο κάποιοι που λένε ότι είναι χαρακτηριστικό των γυναικών η διαίσθηση..κι εγώ λέω πρέπει να την ακούν και όχι να την γράφουν!!
Θα ξέρεις πως δε σ' αγαπώ και πως
σ' αγαπώ αφού η ζωή μας δυο έχει τρόπους,
η λέξη είναι φτερούγα της σιωπής,
έχει η φωτιά το 'να μισό από κρύο.
Σ' αγαπώ για να σ'αγαπήσω πάλι,
τ' άπειρο για να ξαναρχίσω
κι απ' το να σ'αγαπώ για να μην πάψω:
γι' αυτό κι εγώ δε σ' αγαπώ ακόμα.
Σ' αγαπώ και δε σ' αγαπώ σα να 'χα
στα χέρια τα κλειδιά της ευτυχίας
κι ένα δύστυχο αβέβαιο επρωμένο.
Δυο ζωές να σ' αγαπω η αγάπη μου έχει.
Γι' αυτό όχι μόνον όταν σ' αγαπάω
Θα ξέρεις πως δε σ' αγαπώ και πως
σ' αγαπώ αφού η ζωή μας δυο έχει τρόπους,
η λέξη είναι φτερούγα της σιωπής,
έχει η φωτιά το 'να μισό από κρύο.
Σ' αγαπώ για να σ'αγαπήσω πάλι,
τ' άπειρο για να ξαναρχίσω
κι απ' το να σ'αγαπώ για να μην πάψω:
γι' αυτό κι εγώ δε σ' αγαπώ ακόμα.
Σ' αγαπώ και δε σ' αγαπώ σα να 'χα
στα χέρια τα κλειδιά της ευτυχίας
κι ένα δύστυχο αβέβαιο επρωμένο.
Δυο ζωές να σ' αγαπω η αγάπη μου έχει.
Γι' αυτό όχι μόνον όταν σ' αγαπάω
(καλο ειναι να εχουμε μνημη.. να θυμομαστε τι λεμε.. πως το λεμε.. ποτε.. και γιατι το λεμε..) ;-)
:shock: :oops: :grin:
Wx aftoi oi didimoi, mas exoun faei ti zwi, mas exoun parei to mialo, mas agapoun kai mas fthonoun..oute ki aftoi den xeroun!!!
Tetoioi einai omws psixi mou kai min agwnias kai min zorizesai na tous ekatalaveis...poios ta katafere pote rwtw ki opoios borei apadisi as mou dwsei!!
Ta xeria sikwsa psila polles fores ma pali..na'mai mazi..pote agalia, pote me to mialo...thee mou ti zali!!
Efige to mialo, paei..sta pelaga armenizei..psaxnei elpida gia na vrei kai varka tis na ginei!!
Nistaxa, ma afto tha pw san teleftaio logo...nostalgisa kai ponesa kai eklapsa kai gelasa kai dakrisa kai epatha kai ematha!!
Ti??? Ti sto kalo ematha???
:roll: