[size=14][align=justify]Ανέκαθεν οι άνθρωποι προσπαθούσαν να ανακαλύψουν το σκοπό της ζωής τους δίνοντας έτσι νόημα στην ύπαρξη τους. Κάποιοι άνθρωποι κατάφεραν να βρουν κάποιο σκοπό στην ζωή τους, κάποιοι άλλοι πέθαναν ψάχνοντας ακόμη να ανακαλύψουν το νόημα της ζωής τους, ενώ κάποιοι άλλοι μην αντέχοντας την έλλειψη σκοπού στην ζωής τους έδωσαν οι ίδιοι τέλος στην ζωή τους. Ποιο είναι τελικά το νόημα και ο σκοπός της ζωής; Αυτό είναι ένα πραγματικά μεγάλο ερώτημα και ίσως η μεγαλύτερη αναζήτηση που κάνει ο άνθρωπος στην διάρκεια της ζωής του. Και όπως με όλα τα θέματα που υπόκεινται στην υποκειμενική ανθρώπινη αντίληψη, έτσι και σε αυτό έχουν δοθεί αμέτρητες απαντήσεις και ερμηνείες, σχετικά δηλαδή με το πιο είναι τελικά το νόημα της ζωής. Έτσι και εγώ καθώς είχα την ευκαιρία να κάνω κάποιους στοχασμούς στις διάφορες πτυχές του θέματος, θα επιχειρήσω με κάποιες απλοϊκές ίσως σκέψεις να δώσω μια απάντηση καταρχήν στον εαυτό μου σχετικά με το νόημα της ζωής.
Ψάχνοντας να βρούμε το νόημα της ζωής ας δούμε καταρχήν τι είναι η ζωή. Καθώς αναλογίζομαι την έννοια της ζωής, εστιάζω σε δύο έννοιες που χαρακτηρίζουν την ζωή και αυτές είναι, η αντίληψη και η εκδήλωση. Ο οποιοσδήποτε ζωντανός οργανισμός καταρχήν διαθέτει κάποιου είδους αντίληψης του τι συμβαίνει στο περιβάλλον στο οποίο βρίσκεται και υπάρχει, και κατόπιν δρα ανάλογα με αυτήν την αντίληψη του, εκδηλώνοντας κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Στην ουσία η ζωή είναι ένα δούνε λαβείν εμπειριών. Καθώς παρατηρούμε το ζωικό βασίλειο βλέπουμε ότι οι δυνατότητες αντίληψης και οι ικανότητες εκδήλωσης χαρακτηριστικών ποικίλουν στο κάθε είδος έμβιου όντος, καθώς το κάθε είδος έχει και κάποιες ιδιαίτερες μορφές αντίληψης και εκδηλώνει κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που το προσδιορίζουν ως ένα συγκεκριμένο είδος ζωής. Αλλά και εντός ενός συγκεκριμένου είδους ζωής οι ικανότητες αντίληψης και εκδήλωσης χαρακτηριστικών συμπεριφορών, ποικίλουν όσον αφορά τον βαθμό εκδήλωσης τους. Στο σύνολο τους όλες οι δράσεις και οι αντιδράσεις είτε προέρχονται από έμψυχα όντα, είτε από άψυχες υπάρξεις, αλληλεπιδρούν και αλληλεξαρτώνται για την ύπαρξη και την διαιώνιση της ζωής στον πλανήτη μας. Η ζωή δίνει νόημα στον πλανήτη μας, όπως ακριβώς οι μπογιές συνεργάζονται για να δημιουργήσουν έναν όμορφο πίνακα και με την σειρά του ο πλανήτης μας αποτελεί τον καμβά πάνω στον οποίο εκτυλίσσεται αυτό το έργο. Το δε σύμπαν μπορώ να πω ότι ο τοίχος πάνω στον οποίο κρεμιέται αυτό το καλλιτεχνικό έργο της ζωής. Κάθε μόριο του σύμπαντος αλληλεπιδρά και συντελεί με έναν μοναδικό τρόπο ώστε να διατηρηθούν οι λεπτές ισορροπίες που επιτρέπουν να βρίσκεται σε ύπαρξη ο μοναδικός αυτός καμβάς πάνω στον οποίο εκτυλίσσεται το μεγαλειώδες έργο της ζωής. Κάθε μορφή ζωής αποτελεί και μια μοναδική καλλιτεχνική πινελιά σε αυτό το συνεχώς εξελισσόμενο έργο που λέγεται ζωή. Κάθε μορφή ζωής έχει ως σκοπό να επιτελέσει κάποιες ορισμένες λειτουργίες, όπως και κάθε άψυχη ύπαρξη επιτελεί κάποιες λειτουργίες, για να συνθέσουν όλα μαζί το σύνθετο αυτό έργο και να διατηρήσουν την ύπαρξη του. Με βάση αυτούς τους συλλογισμούς καταλήγω στο συμπέρασμα ότι σκοπός της ζωής είναι η ίδια η ζωή.
Καθώς καταλήγουμε στο ανθρώπινο είδος – αφού πρωτίστως μας ενδιαφέρει ο δικός μας σκοπός ύπαρξης – παρατηρούμε κάποιες ιδιαίτερες ικανότητες αντίληψης και εκδήλωσης χαρακτηριστικών, που μας κάνουν να διαφέρουμε από οποιοδήποτε άλλο έμβιο είδος. Εκτός από τις φυσικές ή σωματικές λειτουργίες, αυτές που κυρίως μας διαφοροποιούν από τις άλλες μορφές ζωής είναι οι νοητικές και πνευματικές ικανότητες λειτουργίας και αντίληψης. Καμία άλλη γνωστή μορφή ζωής στον πλανήτη μας δεν έχει τις ανθρώπινες ικανότητες παρατήρησης και σύνθεσης δεδομένων, με την νόηση και την λογική, καθώς και την αστείρευτη δίψα για γνώση και ανακάλυψη. Κανένα άλλο γνωστό είδος ζωής επίσης δεν διαθέτει τις πνευματικές αισθήσεις και λειτουργίες των ανθρώπων, μιας και τις έννοιες του σκοπού, των αξιών, της ηθικής, δεν τις συναντούμε σε άλλα υλικά έμβια όντα. Κάτι που επίσης μας διαφοροποιεί από τις άλλες μορφές ζωής, είναι αυτή ακριβώς η ανάγκη για αναζήτηση νοήματος και σκοπού στην ζωή μας, καθώς και η αναζήτηση κάποιας ανώτερης δύναμης από εμάς και το ενδιαφέρον για επαφή μαζί της. Οπότε με βάση αυτούς τους συλλογισμούς καταλήγω στο συμπέρασμα ότι σκοπός των ανθρωπίνων υπάρξεων στον πλανήτη Γη, είναι να επιτελέσουν μεν τις φυσικές και σωματικές λειτουργίες τους, αλλά κυρίως να λειτουργήσουν τις νοητικές και πνευματικές οι οποίες μας διαφοροποιούν και από όλα τα άλλα είδη ζωής στον πλανήτη μας. Και τελικά σκοπός της ύπαρξης μας είναι να ζήσουμε και να βιώσουμε μέσα από την υλική μας υπόσταση τις ανθρώπινες εμπειρίες και κυρίως να βιώσουμε τις ανώτερες νοητικές και πνευματικές εμπειρίες οι οποίες μας διαφοροποιούν από όλα τα άλλα είδη ζωής.
Πέρα όμως από τον ατομικό σκοπό και νόημα ύπαρξης για τον καθένα μας, υπάρχει και ο συλλογικός σκοπός ύπαρξης για την ανθρωπότητα, καθώς η κάθε ανθρώπινη μονάδα αποτελεί κομμάτι της γενικότερης σύνθεσης της ζωής. Όμως τελικά μέσα στο ανθρώπινο είδος δεν υπάρχει η γενική αντίληψη και επίγνωση αυτού του σκοπού από όλους τους ανθρώπους. Στην πορεία της ανθρώπινης ιστορίας χάθηκε η αντίληψη των πνευματικών αισθήσεων και σχεδόν ολόκληρη η ανθρωπότητα έχει πέσει εδώ και αιώνες σε έναν πνευματικό και πολλές φορές και νοητικό λήθαργο, με αποτέλεσμα να μην βιώνει τις ανώτερες πνευματικές και διανοητικές λειτουργίες και να περιορίζεται μόνο στις υλικές και σωματικές λειτουργίες. Έτσι πολλοί άνθρωποι δεν αναζητούν καν κάποιο νόημα στην ζωή τους, ενώ μερικοί αν και αναζητούν, εντούτοις δεν μπορούν να καταλήξουν πουθενά. Ως αποτέλεσμα της έλλειψης κάποιου ανώτερου συλλογικού σκοπού, οι ανθρώπινες λειτουργίες και αντιλήψεις λειτουργούν άστοχα, βιώνοντας παράλληλα οι άνθρωποι τις αισθήσεις της αποξένωσης και του ανταγωνισμού. Θεωρώ λοιπόν ότι η ανθρωπότητα ως σύνολο δεν ζει σύμφωνα με τον σκοπό για τον οποίον είναι προορισμένη να ζει. Θεωρώ επίσης ότι αυτό συνέβη εσκεμμένα και στοχευμένα από κάποιες δυνάμεις ισχυρότερες από τον άνθρωπο με αλλότριους σκοπούς όσον αφορά την ανθρωπότητα, ώστε η ανθρωπότητα να χάσει τον σκοπό της και να μην ζει σύμφωνα με αυτόν. Απόρροια αυτού του γεγονότος είναι η πλήρης δυσαρμονία και ανισορροπία που βιώνει η ανθρωπότητα και γενικά ο πλανήτης μας. Έχοντας χάσει την συλλογική μας συνείδηση, λειτουργούμε ως ανθρώπινες μονάδες σαν να είμαστε ανεξάρτητοι ο ένας απʼ τον άλλον αλλά και από το περιβάλλον μας. Έχουμε εφεύρει διάφορα αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα και αγωνιζόμαστε με πάθος για αυτά, ερχόμενοι σε αντιπαράθεση με τους υπόλοιπους ανθρώπους και τελικά με την ίδια την φύση αγνοώντας ότι έτσι οδεύουμε σε μια συλλογική κατάρρευση ως ανθρωπότητα. Και τελικά το ερώτημα στο οποίο καταλήγω είναι… μπορεί να αντιστραφεί αυτή η κατάσταση και η ανθρωπότητα να ξαναβρεί το νόημα και σκοπό της ύπαρξης της και πως;
Τελικά την απάντηση στο ερώτημα για το "ποιό είναι το νόημα και ο σκοπός στην ζωή" την δίνει ο κάθε άνθρωπος στον εαυτό του και οι απαντήσεις ποικίλουν. Μεγάλη πάντως σημασία για την τελική απάντηση που θα δώσουμε στον εαυτό μας παίζουν και οι αντιλήψεις μας σχετικά με την ύπαρξη ή όχι, κάποιας ανώτερης νοήμονος δύναμης που δημιούργησε το σύμπαν και την ζωή. Αν αναλογιστούμε στην βάση τους τις δυο κοσμοθεωρίες, από την μια δηλαδή την παραδοχή της ύπαρξης Θεού - Δημιουργού τους σύμπαντος και της ζωής, και από την άλλη την μη παραδοχή Θεού και την δημιουργία του σύμπαντος χωρίς κάποια νοήμονα αιτία, τότε βλέπουμε μια σημαντική διαφορά. Στην πρώτη περίπτωση αν υπάρχει ένας νοήμων δημιουργός του σύμπαντος και της ζωής, τότε προφανώς έχει και κάποιο σκοπό για αυτά που δημιούργησε και ο άνθρωπος από την μεριά του ως νοήμων ον ψάχνει να ανακαλύψει αυτόν τον σκοπό και να συντονιστεί μαζί του. Στην δεύτερη περίπτωση, αν το σύμπαν και η ζωή ξεκίνησαν από καθαρή τύχη, χωρίς κάποια νοήμονα αιτία, τότε προφανώς δεν υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος σκοπός ή νόημα στην ζωή και στο σύμπαν και δεν θα πρέπει να μας απασχολεί ιδιαίτερα η αναζήτηση κάποιου σκοπού ή νοήματος. Παρόλα αυτά ο άνθρωπος ως νοήμων όν ψάχνει να βρει κάποιο νόημα στην ζωή είτε πιστεύει στην ύπαρξη Θεού – Δημιουργού είτε όχι. Εμείς άραγε θα το βρούμε;[/align]
[/size]
[size=14]η ζωη ειναι πολυτιμη και οποιος την χανει ψαχνοντας να βρει το νοημα της, ειναι επιεικως ηλιθιος![/size]
Ωραία ερώτηση.Νομίζω πως το νόημα της ζωής είναι η σωτηρία της ψυχής μας....
Για μένα τουλάχιστον αυτό ισχυει...
Υπάρχουν φορές που νιώθουμε τη ζωή σαν ναυτία στο στομάχι... Είναι σαν να ζούμε δια πληρεξουσίου ή κινούμαστε μηχανικά σαν να πήρε κάποιος άλλος τη θέση μας και εμείς απλά τον παρατηρούμε...
'Αλλες φορές ο αέρας μπαίνει τόσο δύσκολα στο στήθος σου, που νομίζεις ότι θα σκάσεις!
Κάποτε πάλι η ζωή σου γίνεται τόσο καταστροφική ή οδυνηρή που είναι ''σαν να σε χτυπούσαν μ' αυτήν!''
Πάντοτε είχα μια δυσπιστία απέναντι στους ''ηθικοχριστιανικούς'' κανόνες που με έκαναν να μοιάζω με ιμμοραλίστρια και αισθανόμουν πως η επιφάνεια της ζωής είναι μια μετριότητα. Το άξεστο πνεύμα που της προσδίδουν, οι προβλέψιμες πλέον παραμορφώσεις, η υποχρέωση του να είμαι αιχμάλωτη της γης, με έχουν κάνει πολλές φορές να νυστάζω...
Τον αόρατο χυμό της, την μυστική ουσία της, ναι, αυτή τη λατρεύω! Και μόνο γιαυτήν δέχομαι να ζω...
Αλήθειες !
Kάποτε ο χρόνος είχε τέσσερις εποχές, σήμερα έχει δύο.
Κάποτε δουλεύαμε οκτώ ώρες, σήμερα έχουμε χάσει το μέτρημα.
Κάποτε είχαμε χρόνο να πάμε για καφέ με τους φίλους μας.
Τώρα τα λέμε μέσω MSN και Skype.
Κάποτε είχαμε χρόνο να κοιτάξουμε τον ουρανό, να δούμε το χρώμα του, να ακούσουμε το κελάϊδισμα των πουλιών, να νιώσουμε την ευωδιά του βρεγμένου χώματος.
Σήμερα τα βλέπουμε στην τηλεόραση.
Κάποτε παίζαμε με τους φίλους μας ποδόσφαιρο στις αλάνες.
Σήμερα παίζουμε ποδόσφαιρο στο Playstation.
Κάποτε ζητάγαμε συγγνώμη από κοντά.
Σήμερα το λέμε και με SMS.
Κάποτε κυκλοφορούσαμε με ταπεινά αυτοκίνητα 1000 κυβικών και ήμασταν χαρούμενοι.
Σήμερα κυκλοφορούμε με τζιπ 2000 κυβικών και στεναχωριόμαστε που δεν έχουμε τζιπ... 3000 κυβικών.
Κάποτε αγοράζαμε ένα παντελόνι και το είχαμε για δύο χρόνια.
Τώρα το έχουμε δύο μήνες και μετά παίρνουμε άλλο. Κάποτε ζούσαμε σε σπίτι 65 τετραγωνικών και...
ήμασταν ευτυχισμένοι.
Σήμερα ζούμε σε σπίτια 120 τετραγωνικών και δεν χωράμε μέσα...
Κάποτε λέγαμε καλημέρα σε ένα περαστικό και τον ρωτούσαμε για την τάδε οδό.
Σήμερα μας το λέει ο navigator.
Κάποτε πίναμε νερό της βρύσης και ήμασταν μια χαρά. Σήμερα πίνουμε εμφιαλωμένο και...αρρωσταίνουμε.
Κάποτε είχαμε τις πόρτες των σπιτιών ανοικτές, όπως και τις καρδιές μας.
Σήμερα κλειδαμπαρωνόμαστε, βάζουμε συναγερμούς και έχουμε και 5-6 λυκόσκυλα για να μην αφήσουμε κανέναν να μας πλησιάσει. Είτε είναι καλός, είτε κακός.
Κάποτε ξυπνάγαμε πρωί πρωί την Κυριακή για να πάμε στην εκκλησία.
Σήμερα δεν πάμε γιατί είναι...μπανάλ. Και γιατί οι παπάδες γίνανε μεσίτες και επιχειρηματίες.
Κάποτε είχαμε 2 τηλεοπτικά κανάλια και πάντα βρίσκαμε κάτι ενδιαφέρον να δούμε.
Σήμερα έχουμε 100 κανάλια και δεν μας αρέσει κανένα πρόγραμμα.
Κάποτε μαζευόμασταν όλη η οικογένεια γύρω από το κυριακάτικο τραπέζι και αισθανόμασταν ενωμένοι και ευτυχισμένοι.
Σήμερα έχει ο καθένας το δικό του δωμάτιο και δεν βρισκόμαστε μαζί στο τραπέζι ποτέ...
Κάποτε η σκληρή δουλειά ήταν ιδανικό.
Σήμερα είναι μαλακία.
Κάποτε τα περιοδικά έπαιρναν συνέντευξη από τον Σεφέρη.
Σήμερα παίρνουν από τον Καρβέλα.
Κάποτε μας μάγευε η φωνή του Στέλιου Καζαντζίδη. Σήμερα μας ξεκουφαίνει ο...Μακρόπουλος.
Κάποτε οι τραγουδίστριες τραγουδούσαν με τη φωνή. Σήμερα τραγουδούν με κάτι άλλο.
Κάποτε ντοκουμέντο ήταν μια επιστημονική ανακάλυψη.
Σήμερα ντοκουμέντο είναι ένα ερασιτεχνικό βίντεο που δείχνει δύο οπαδούς ομάδων να ανοίγουν ο ένας το κεφάλι του άλλου.
Κάποτε βλέπαμε στην τηλεόραση κινούμενα σχέδια με τον Μίκυ Μάους, τον Σεραφίνο, τον Τιραμόλα.
Σήμερα βλέπουμε τους Power Rangers και τους Monsters με όπλα και χειροβομβίδες να σκοτώνουν και να ξεκοιλιάζουν...τους κακούς.
Κάποτε μας αρκούσε μια βόλτα με την κοπέλα μας ή το παληκάρι μας σε ένα ταπεινό δρομάκι της γειτονιάς, χέρι-χέρι, να κοιτάμε τον ουρανό, να σιγοψιθυρίζουμε ένα ρομαντικό τραγουδάκι και να ταξιδεύουμε νοερά. Σήμερα πάμε διακοπές στο Ντουμπάι, στο Μαρόκο και στο Μεξικό κι ονειρευόμαστε ταξίδια στο Θιβέτ.
Κάποτε είχαμε το θάρρος και τη λεβεντιά να λέμε «Έκανα λάθος».
Σήμερα λέμε
«Αυτός φταίει»...
Κάποτε νοιαζόμασταν για το γείτονα.
Σήμερα τσατιζόμαστε αν αγοράσει καλύτερη τηλεόραση από εμάς.
Κάποτε ζούσαν με το μισθό τους.
Σήμερα ζούνε με τους μισθούς που ΘΑ πάρουμε.
Κάποτε δεν είχαμε φράγκο στην τσέπη, μα ήμασταν τόσο, μα τόσο αισιόδοξοι, ακόμη κι ευτυχισμένοι!
Σήμερα έχουμε τα πάντα και τρωγόμαστε με τα ρούχα μας.
Κάποτε περνάγαμε υπέροχα στο ταβερνάκι της γειτονιάς, με κρασάκι, τραγούδι και κουτσομπολιό. Σήμερα...μιζεριάζουμε σε ακριβά εστιατόρια.
Κάποτε ιδανικό ήταν να γίνεις αναγνωρισμένος.
Σήμερα ιδανικό είναι να γίνεις απλά αναγνωρίσιμος..
Κάποτε τα δανεικά τα έδινε ο αδελφός.
Σήμερα μας δανείζουν οι τράπεζες.
Κάποτε κοιτούσαμε στα μάτια τους ανθρώπους.
Τώρα τους κοιτάμε στην τσέπη.
Κάποτε δουλεύαμε για να ζήσουμε.
Σήμερα ζούμε για να δουλεύουμε.
Κάποτε είχαμε χρόνο για τον εαυτό μας.
Σήμερα δεν έχουμε χρόνο για κανένα....
Αυτό το «Κάποτε», το έλεγαν Ζωή....
μου το έστειλαν στο e-mail και ήθελα να το μοιραστω μαζί σας
'Oσο περισσότερο μεγαλώνω και εμβαθύνω στη ζωή κι αποκτώ καίρια την αυτονομία μου...
τόσο πιο πολύ κατασταλάζω στην πεποίθηση ότι μόνο απ' τον εαυτό μου μπορώ να έχω πλέον απαιτήσεις κι από κανέναν άλλο...
ούτε καν από τη ζωή! ;-)
να απολαμβάνεις την ομορφιά της πιο απλής στιγμής
Η ζωή είναι ένα διαρκές παιχνίδι... γεμάτο νοήματα, κίνητρα, ψευδαισθήσεις...
Μήπως να πιάναμε τα πράγματα από την αρχή;
[quote user="pixie" post="326690"]Η ζωή είναι ένα διαρκές παιχνίδι... γεμάτο νοήματα, κίνητρα, ψευδαισθήσεις...[/quote]
Τι είναι ζωή τελικά για τον καθένα; ώστε να βρει και το νόημά της...
Καπου λίγο πιο πάνω είχα δώσει την απάντησή μου:
'' Τον αόρατο χυμό της, την μυστική ουσία της, ναι, αυτή τη λατρεύω! Και μόνο γιαυτήν δέχομαι να ζω...''
Ποιο είναι το νόημα της Ζωής;
:arrow: για μένα η διαρκής εξέλιξη, επιμόρφωση, καλύτερη αντιμετώπιση προσώπων και καταστάσεων.
Μια διαρκής αναβάθμιση του εαυτού μου.
καθενας απο εμας ψαχνει ή βαζει καποιο δικο του νοημα ..............αυτο που εχω καταλαβει εγω ειναι οτι απο την υγεια και ευημερια των ανθρωπων που μας περιβαλουν εξαρταται και η δικια μας ευτυχια. Ισως τελικα να ειναι και το μονο νοημα της υπαρξης μας.
Το νόημα της απούσας αληθινής ζωής βρίσκεται στην υπέρβαση!
Κι όπως λέει κι ο Δ. Καραβασίλης: Η ζωή δεν τελειώνει με ήττα.
Αλλά:
''Μάλλον θέλουμε ανθρωπάκι κι όχι άνθρωπο. Όταν έχουμε αμφιβολίες για την μετάβαση μας σε ανώτερο στάδιο εξέλιξης,τότε εγκλωβιζόμαστε εδώ στο σκυμμένο κεφάλι, δίχως καμιά προοπτική. Υποστηρίζουμε την κακομοιριά και την μιζέρια...''
[quote user="kataigida" post="322221"]Ωραία ερώτηση.Νομίζω πως το νόημα της ζωής είναι η σωτηρία της ψυχής μας....
Για μένα τουλάχιστον αυτό ισχυει...[/quote]
το νόημα είναι να έχεις σωσμένη ψυχή και άσωτο κορμί ;-)
Άμα το βρείτε πάντως πέστε το και σε εμένα να μη το ψάχνω :mryellow: :mryellow: :mryellow:
:roll: :roll: :roll: :shock: :shock:
Δεν είναι σωστό να βλέπουμε τη ζωή σαν ένα πρόβλημα που πρέπει να λυθεί, αλλά σαν ένα δώρο που πρέπει να λατρέψουμε..
:arrow: Ποιο είναι το νόημα της Ζωής;
:arrow: το ψάξ' τ αυγό και κούρεφ' το παίζει??
[quote user="rain" post="334258"]:arrow: Ποιο είναι το νόημα της Ζωής;
:arrow: το ψάξ' τ αυγό και κούρεφ' το παίζει??[/quote]
Όλα παίζουν! :razz:
Αλλά χρόνια τώρα με το ψαλίδι στο χέρι γυρίζω, ωσάν άλλη κοπτοραπτού!
Αυγό δεν βρήκα! Εσύ το έχεις εντοπίσει? :roll: :???:
τι λέτε ρε παιδιά?
και οι κότες τι γεννάνε κάθε μέρα? :|
[quote user="katinaki" post="334285"]τι λέτε ρε παιδιά?
και οι κότες τι γεννάνε κάθε μέρα? :|[/quote]
μπλε καρπουζια ισως;
[quote user="katinaki" post="334285"]τι λέτε ρε παιδιά?
και οι κότες τι γεννάνε κάθε μέρα? :|[/quote]
Μεγάλους άντρες! :razz:
Επίσης, θεϊκές μπίζνες και δωρεές... :razz: :cool:
:roll: κάτι θέλει να πει εδώ η pixie μας αλλά δεν το πιάνω :oops:
[quote user="katinaki" post="334346"]:roll: κάτι θέλει να πει εδώ η pixie μας αλλά δεν το πιάνω :oops:[/quote]
Χαχα! Ναι... Σωστά... Απλά χάζευα αυτή την εικόνα μπροστά μου, katinakion μου... και παρασύρθηκα...
Είναι η συγκινητική ιστορία του Μπάμπη και του Νικήτα! :mrblue: :mricy:
(http://www.a33.gr/files/images/6331/michelangelo3.jpg)
Βρίσκομαι σε ένα δωμάτιο και συγκεκριμένα στο δωμάτιο μου μιας και οι απαντάμε πρώτα στον ευατό μας,έχω τα βασικά π.χ. ένα κρεβάτι,μια λάμπα κ.τ.λ. ...Ένω τα έχω δεν γνωρίζω ποιό είναι το νόημα που τα χρησιμοποιώ,αντί να μπω όμως στη διαδικασία να το ψάξω αγοράζω και άλλα πράγματα για να διακοσμήσω όλο το δωμάτιο είτε γιατί μου το επιβάλλει η μητέρα μου,είτε ο κόσμος είτε και εγώ η ίδια μιας και θέλω το κομμάτι που ζώ να είναι αισθητικά ωραίο...
Εδώ τελειώνει το παραμύθι και αρχίζει η Ζωή...Ότι δεν μας αρέσει το πετάμε....έστω και αν είναι ακριβό..το πρόβλημα είναι να μη γνωρίζουμε τι μας αρέσει πραγματικά,τότε τα πετάμε όλα...
Ότι Δίνεις Παίρνεις ακόμη και στις απαντήσεις...απάντησα στον Ευατό μου και πήρα την ερώτηση για να τη κρύψω κάπου μεσα στο δωμάτιο...τι ειρωνεία..!
[quote user="kuria" post="334294"]
μπλε καρπουζια ισως;[/quote]
Πολύ σωστά! :lol:
Και φτύνουν τα κουκούτσια... ;-)
ΥΓ. Να, κάτι τέτοιες απαντήσεις δίνεις κι ενθουσιάζομαι! :mrorange:
Γαριδομακαρονάδα με 12
Μοναδική προσφορά στο Κοχύλι Από 24,5 μόνο 12. Έκπτωση 51@
tsoonami.gr
:lol: :cool: :shock:
[quote user="Black soul" post="338090"]Γαριδομακαρονάδα με 12
Μοναδική προσφορά στο Κοχύλι Από 24,5 μόνο 12. Έκπτωση 51@
tsoonami.gr
:lol: :cool: :shock:[/quote]
Ουφ! Τώρα ησύχασα!
Κι αναρωτιόμουν πώς θα ζήσω χωρίς τη γαριδομακαρονάδα!!!
:razz: :razz: :lol: :lol: :lol:
Ειδες λοιπον αγαπητη μου,πως ηρεμησε η ψυχουλα σου αμεσως??? :grin:
Αυτο ειναι το νοημα λοιπον... :lol:
[quote user="Black soul" post="338098"]Ειδες λοιπον αγαπητη μου,πως ηρεμησε η ψυχουλα σου αμεσως??? :grin:
Αυτο ειναι το νοημα λοιπον... :lol:[/quote]
:lol: :lol: :lol:
Πολύ μ' αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι! :mryellow: :razz:
Καλώς ήλθες Black soul. :grin:
Καλό είναι να ψάχνουμε έγκαιρα το νόημα της ζωής - όποιο κι αν είναι αυτό για τον καθένα μας - ώστε να μην χάνουμε ενέργεια και σπαταλάμε τον χρόνο μας σε σκοπούς που μόλις εκπληρώνονται μας αφήνουν ένα αίσθημα κενότητας... :cool:
"Ο σκοπός είναι να εξελισσόμαστε συνειδητά και σκόπιμα προς μια σοφή, πιο απελευθερωμένη και πιο φωτεινή κατάσταση ύπαρξης, να επιστρέψουμε στην Εδέμ, να συμφιλιωθούμε με το φίδι και να στήσουμε τους υπολογιστές μας ανάμεσα σε άγριες μηλιές.
Κατά βάθος, όλοι ξέρουμε μάλλον ότι το πραγματικό μας έργο είναι κάποια μορφή μυστικιστικής εξέλιξης, μια συνένωση με τη θεότητα, με την αγάπη. Όμως καταπιέζουμε δραστικά αυτή την ιδέα γιατί, αν τη δεχτούμε, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι οι πολιτικές μας παλινδρομίσεις, τα θρησκευτικά μας δόγματα, οι κοινωνικές μας φιλοδοξίες και τα οικονομικά μας τερτίπια δεν είναι απλώς αντιπαραγωγικά, αλλά ασήμαντα.
Η αποστολή μας είναι να αποβάλουμε αυτές τις άσκοπες ενασχολήσεις και να επωμιστούμε πάλι το αρχέγονο φορτίο της ανεξάντλητης έκστασης. Ή, αν δεν γίνεται αυτό, να χτυπήσουμε μια καλή πίτσα με λεπτή ζύμη κι ένα ποτήρι δυνατή μπίρα."
Τομ Ρόμπινς 1991
[quote user="pixie" post="338400"]"Ο σκοπός είναι να εξελισσόμαστε συνειδητά και σκόπιμα προς μια σοφή, πιο απελευθερωμένη και πιο φωτεινή κατάσταση ύπαρξης, να επιστρέψουμε στην Εδέμ, να συμφιλιωθούμε με το φίδι και να στήσουμε τους υπολογιστές μας ανάμεσα σε άγριες μηλιές.
Κατά βάθος, όλοι ξέρουμε μάλλον ότι το πραγματικό μας έργο είναι κάποια μορφή μυστικιστικής εξέλιξης, μια συνένωση με τη θεότητα, με την αγάπη. Όμως καταπιέζουμε δραστικά αυτή την ιδέα γιατί, αν τη δεχτούμε, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι οι πολιτικές μας παλινδρομίσεις, τα θρησκευτικά μας δόγματα, οι κοινωνικές μας φιλοδοξίες και τα οικονομικά μας τερτίπια δεν είναι απλώς αντιπαραγωγικά, αλλά ασήμαντα.
Η αποστολή μας είναι να αποβάλουμε αυτές τις άσκοπες ενασχολήσεις και να επωμιστούμε πάλι το αρχέγονο φορτίο της ανεξάντλητης έκστασης. Ή, αν δεν γίνεται αυτό, να χτυπήσουμε μια καλή πίτσα με λεπτή ζύμη κι ένα ποτήρι δυνατή μπίρα."
Τομ Ρόμπινς 1991[/quote]
:roll:
Ερώτηση πρώτη: Αν πούμε να επιστρέψουμε όλοι στην Εδέμ, η Εδέμ μας χωράει όλους;
Ερώτηση δεύτερη: Ας υποθέσουμε ότι εμείς θελήσουμε να συμφιλιωθούμε με το φίδι. Εκείνο θα θελήσει να συμφιλιωθεί με μας;;
Ερώτηση τρίτη και σημαντικότερη: Οι άγριες μηλιές διαθέτουν θύρα USB;;;
Μάλλον με πίτσα και μπύρα βλέπω πάλι να την βγάζουμε... :cool:
[quote user="Michael_Design" post="338402"]
Τομ Ρόμπινς 1991
:roll:
Ερώτηση τρίτη και σημαντικότερη: Οι άγριες μηλιές διαθέτουν θύρα USB;;;
Μάλλον με πίτσα και μπύρα βλέπω πάλι να την βγάζουμε... :cool:[/quote]
υπάρχουν ακόμη τα φλομπερ :mrgreen: :cool:
[quote user="Michael_Design"]
:roll:
Ερώτηση πρώτη: Αν πούμε να επιστρέψουμε όλοι στην Εδέμ, η Εδέμ μας χωράει όλους;
Ερώτηση δεύτερη: Ας υποθέσουμε ότι εμείς θελήσουμε να συμφιλιωθούμε με το φίδι. Εκείνο θα θελήσει να συμφιλιωθεί με μας;;
Ερώτηση τρίτη και σημαντικότερη: Οι άγριες μηλιές διαθέτουν θύρα USB;;;
Μάλλον με πίτσα και μπύρα βλέπω πάλι να την βγάζουμε... :cool:[/quote]
Απάντηση πρώτη.
Θα χωρέσουμε. Κατά αρχήν η Εδέμ δεν είναι για όλους αλλά μόνο για τους Χριστιανούς. Οι μουσουλμάνοι πάνε αλλού κι έχουν καλό ρύζι εκεί και καλές πιπινες απ ότι έχω ακούσει. Ινδουιστές κουλουπου όλο και κάποιες δικές τους καβάτζες θα έχουν μέχρι να πετυχουν την νιρβάνα τους.
Από τους Χριστιανούς δε μη νομίζεις πως όλοι θα πάνε στην Εδέμ. Μόνο οι Ορθόδοξοι έχουμε σίγουρη θέση. Όλοι οι άλλοι θα πρέπει να λάβουν πρώτα μέρος σε κατατακτήρια, σαν την ευρωβίζιον και θα πέφτουν ψηφοφορίες με sms.... :P
Οπότε χωράμε μη ανησυχείς. Ειδικά εσείς εκεί με τον Άνθιμο για αρχιεπίσκοπο έχετε θέσεις στους επίσημους.
Απάντηση δεύτερη
Το φίδι αφού ήταν υπάλληλος του Θεού δηλαδή κάτι σαν δημόσιος υπάλληλος θα το λαδώσουμε και θα συμφιλιωθεί.
Απάντηση 3η
Όχι δεν έχουν USB οι μηλιές βρε κι άμα δεν σ αρέσει να πας σε άλλο κήπο που κάνει μήλα.....
Το νόημα της ζωής είναι κρυμμένο μέσα σε ένα βιβλίο που είναι αρκετά προσιτό βέβαια... αλλά που έχει γραφεί σε μια άγνωστη σε εμάς γλώσσα!
Το κρατάμε στο χέρι μας, το φυλλομετράμε, διαβάζουμε, χαζεύουμε τις εικόνες του... αλλά άκρη δεν βγάζουμε αφού δεν καταλαβαίνουμε τι κρύβει κάθε επόμενη σελίδα...
(http://www.a33.gr/files/images/6331/zoi_biblio.gif)
[size=14]
έχω τραβήξει τόσα κύριε ώστε καταστάλαξα στο πραγματικό νόημα της ζωής...
το φαΐ...
το φαΐ κύριε είναι το παν...
μόνο στο φαΐ βρίσκεται η πραγματική ευτυχία του ανθρώπου!!![/size]
[quote user="pixie"] (http://www.a33.gr/files/images/6331/zoi_biblio.gif)[/quote]
άσχετο μεν το σχόλιο μου αυτό... αλλά καταπληκτική εικόνα......
......Όταν Πριν Το Κόψεις Συνειδητοποιήσεις Το Λόγο..Όχι Τόσο Που Το Έκοψες
......Αλλά Επειδή Νωρίτερα Δε Το Έκανες...
.....................Για Να Ανακαλύψεις Όχι Ότι Δε Κατάφερες.....Μα Ότι Ήδη Έχεις Χάσει....
Σε Μια Παρτίδα Στημένη Όπου Ενώ Εσύ Την Έστησες Σε Κέρδισε..Όχι Γιατί Ήταν Αντάξια...
....Μα Επειδή Όταν Έσπασες Καθρέφτες Νωρίτερα Σε Είχες Δει Ως Πιόνι Και Όχι Ως Βασιλιάς...
Στο αόρατο, στο πλήρωμα της σιωπής και στο εκρηκτικό ξέσχισμά της [εσώτατος κόσμος], στις ουσίες της ουσίας, στη βίαιη συρροή στοιχείων πάθους, στη δημιουργική θέληση, στην αλλοπρόσαλλη στιγμή της έμπνευσης, στις αντιφάσεις ή υποτροπές, στη γεύση της αιώνιας ελευθερίας... στην απλότητα... σε ένα ανθρώπινο αποτύπωμα... εκεί συγκατανεύει κάποιο νόημα...
Το νόημα της ζωής είναι κάθε στιγμή της ζωής να έχει νόημα.
το νοημα της ζωης για μενα ειναι οτι βρισκομαι σε μια φυλακη και θελω να αποδρασω ...
που θα βρω μια χρονοπυλη για την επιστροφη...?!? ;-)
[quote user="CHRIS_FEMALE_" post="349989"]το νοημα της ζωης για μενα ειναι οτι βρισκομαι σε μια φυλακη και θελω να αποδρασω ...
που θα βρω μια χρονοπυλη για την επιστροφη...?!? ;-)[/quote]
Να σου ζωγραφίσω μια αλληγορική! :mricy:
Το νόημα δλδ. βρίσκεται στην απόδραση? Στο να σπάσεις τα δεσμά σου και να φύγεις από ό,τι σε εγκλωβίζει?
Και πού θέλεις να επιστρέψεις? Πίσω και πάλι σε ότι αφήνεις ή να επιστρέψεις ελεύθερη πλέον στα πρωταρχικά σου στοιχεία? :roll:
[quote user="pixie" post="350003"][quote user="CHRIS_FEMALE_" post="349989"]το νοημα της ζωης για μενα ειναι οτι βρισκομαι σε μια φυλακη και θελω να αποδρασω ...
που θα βρω μια χρονοπυλη για την επιστροφη...?!? ;-)[/quote]
Να σου ζωγραφίσω μια αλληγορική! :mricy:
Το νόημα δλδ. βρίσκεται στην απόδραση? Στο να σπάσεις τα δεσμά σου και να φύγεις από ό,τι σε εγκλωβίζει?
Και πού θέλεις να επιστρέψεις? Πίσω και πάλι σε ότι αφήνεις ή να επιστρέψεις ελεύθερη πλέον στα πρωταρχικά σου στοιχεία? :roll:[/quote]
ελευθερη στα πρωταρχικα μου στοιχεια . που ειναι η χρονοπυλη να μεταβω πλιζ? :mad:
Θα ήθελα να επικολλήσω κάτι σχετικό που είχα γράψει στο παρελθόν...
Όταν ανόητες, κατά μία έννοια - την δική σου - , σκέψεις σε πνίγουν,
λες στον εαυτό σου ότι πλέον έχει χάσει το νόημα. Δηλαδή... το νόημα
είναι κάτι απτό; Τι ακριβώς είναι το περίφημο "νόημα" και πως κάποιος
δικαίως μπορεί να είναι πεπεισμένος για το ποιό είναι; Μήπως τελικά
"φτιάχνεις" ένα νόημα στα μέτρα σου; Μήπως υιοθετείς ένα ήδη υπάρχον
που σε βολεύει; Μήπως, ακόμα καλύτερα, σου δημιουργούνε κάποιο
(όχι οι άνθρωποι, ένα σύνολο από συνθήκες), εξαναγκάζοντάς σε,
εμμέσως πλην σαφώς, να το υιοθετήσεις ή ακόμη και να νομίζεις ότι
το έπλασες ο ίδιος;
Η παράνοια... Το νόημα πλάθεται στα μέτρα μας. Αλλά και τα ίδια τα
μέτρα μας πλάστηκαν με μια άγνωστη σε μας πατέντα...
Θα το ονόμαζα σχετικότητα και θα είμουν ήσυχος, αν δεν σκεφτόμουνα
παράλληλα ότι κάποιες απόλυτες έννοιες, που δεν είμαι σίγουρος κατά
πόσο τις αντιλαμβανόμαστε όπως θα έπρεπε, έννοιες όπως νόημα, αξία,
σημασία, ουσία, σκοπός κ.α. δεν (θα έπρεπε να) ανήκουν στη σχετικότητα...
Το σίγουρο είναι ένα. Έχω αποτύχει να δημιουργήσω ή να μου δημιουργηθεί
(όπως προτιμά κανείς) κάποιο νόημα, ακριβώς επειδή η σχετικότητα* έχει
παραλύσει οτιδήποτε απόλυτο μπορούσε να με παρακινήσει προς κάποια
συγκεκριμένη κατεύθυνση.
Αν η λέξη "νόημα" σας ξενίζει ή μπερδεύει, υπάρχουν παρόμοιες όπως σημασία,
λόγος, αιτία, σκοπός, όπως θέλετε πείτε το....
Η ειρωνεία λοιπόν είναι ότι το μόνο απόλυτο που τελικά πιστεύω πως υπάρχει...
είναι αυτή η σχετικότητα*. Έτσι, ο κάθε ορισμός* φαντάζει πλέον ψεύτικος, αφού
οτιδήποτε το σχετικό είναι παράλογο να ορίζεται. Κι όταν κάτι δεν ορίζεται, παύει
ουσιαστικά να υφίσταται σε λογικό επίπεδο και η κάθε τυχόν διαπίστωση που το
ακολουθεί δεν είναι απλά παρανοϊκή, στη πραγματικότητα είναι ανέφικτη.
*Αν μιλήσουμε για το ρήμα "ορίζω" σε κάπως πιο οικουμενικό επίπεδο (δλδ για
τουλάχιστον ένα ακόμα άτομο πέρα από τον εαυτό μας), τότε κατά τη γνώμη μου
ο οποιοσδήποτε "ορισμός" στη πραγματικότητα είναι ανέφικτος κι αποτελεί ψευδαίσθηση,
γιατί κινείται σε πλαίσια εκγενίκευσης εξαιτίας της διαφορετικότητας στην αντίληψη,
τις αναμνήσεις/εμπειρίες, τη συναίσθηση ή ακόμα και τις ίδιες τις αισθήσεις,
που, είτε μεμονωμένα, είτε όλα μαζί, επιφέρουν σχετικότητα/υποκειμενικότητα.
Με απλά λόγια, καθένας αντιλαμβάνεται, απομνημονεύει και συγκρίνει (απαραίτητη προϋπόθεση)
το οτιδήποτε με ξεχωριστό, μοναδικό τρόπο.
Άρα... Η άποψη μου είναι ότι σαφώς ΜΠΟΡΕΙΣ να ορίσεις το οτιδήποτε... ωστόσο
ο κάθε Ορισμός που θα δώσεις, θα είναι ΕΠΑΚΡΙΒΩΣ αντιληπτός μόνο από σένα τον ίδιο
και μόνο αποσπασματικά αντιληπτός (γενίκευση) από οποιονδήποτε άλλο.
Κι εδώ ακριβώς κολάει και το
"Το καλύτερο στον κόσμο μας είναι το ότι ο καθένας μας ζει στον δικό του".
που τα εχω ξαναδιαβασει αυτα?κατι μου θυμιζουν...
λεγε οτι θες λεγε νικο μου αλλα απαντησα ηδη στη ντιαρ πιξι
εγω μιλησα για μεταβαση στην αρχικη βαση μας εκει που παμε οταν πρεπει να παμε κι εκει οπου ανηκουμε πραγματικα :sad:
[quote user="CHRIS_FEMALE_" post="350020"]που τα εχω ξαναδιαβασει αυτα?κατι μου θυμιζουν...
λεγε οτι θες λεγε νικο μου αλλα απαντησα ηδη στη ντιαρ πιξι
εγω μιλησα για μεταβαση στην αρχικη βαση μας εκει που παμε οταν πρεπει να παμε κι εκει οπου ανηκουμε πραγματικα :sad:[/quote]
Υπάρχουν στο μπλογκ μου και σε δύο άλλα φόρουμ των οποίων το όνομα για ευνόητους λόγους δεν αναφέρω ;)
Εκτός αν εννοείς κάποιο βιβλίο. Εκεί πάω πάσο, δεν έχω ιδέα.
[quote user="kuria" post="344769"]
[size=14]
έχω τραβήξει τόσα κύριε ώστε καταστάλαξα στο πραγματικό νόημα της ζωής...
το φαΐ...
το φαΐ κύριε είναι το παν...
μόνο στο φαΐ βρίσκεται η πραγματική ευτυχία του ανθρώπου!!![/size][/quote]
Μόνο εσύ με καταλαβαίνεις Μαράκι :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :razz:
Yπεροχο το βιντεακι της Μαριας και της Στελλας.Το απολαυσα ολοκληρο γιατι ειναι αυτες οι στιγμες του καλου παλιου ελληνικου κινηματογραφου ,που μας θυμιζουν το τοτε και μας συνδεουν με το τωρα σαν να μην εχουν περασει.... :roll:
Για τον Σωκρατη φιλοι και φιλες το νοημα της ζωης ηταν το <γνωθι σαυτον>.Για τους Στωικους φιλοσοφους ηταν, το να απουσιαζουν τα παθη και για τους Επικουριους ηταν οτι ειναι καποιος ευτυχισμενος, οταν απολαμβανουν οι αισθησεις του...Ο Χριστιανισμος παλι συνδεει την αιωνιοτητα με την ευτυχια της ζωης και με την αγαπη προς τον πλησιον ωστε να προσπαθουμε να ζουμε εναρετα.
Οι επιστημονες απο την αλλη και κυριως οι βιολογοι λενε οτι το νοημα της ζωης βρισκεται στην δημιουργια εκεινων των συνθηκων ,που να ικανοποιουν τις βασικες μας αναγκες,κατι δηλαδη ταυτοσημο με τον ορισμο του ψυχολογου Μασλοου σχετικα με την γνωστη πυραμιδα των αναγκων του ανθρωπου και της ιεραρχισης τους ωστε να υπαρχει ικανοποιηση.Βεβαια εκεινος πρεσβευει στην πυραμιδα του οτι αφου ικανοποιηθουν οι βασικες μας αναγκες ,βαζουμε τον πυχη συνεχως και ψηλοτερα και ετσι φτανουμε στην οριοθετηση υψηλου επιπεδου και υφης αναγκων οπως η Αυτοπραγματωση.
Ο Αρθουρος Σοπενχαουερ ,αυτος ο μεγαλος φιλοσοφος ,που ειναι και απο τους πεσιμιστες θα ελεγα φιλοσοφους ειπε οτι <επειδη βιωνουμε την ζωη και προχωρουμε προς κατι ,που δεν μπορουμε να φτασουμε ,αρα δεν υπαρχει σκοπος>
....Συγχωρηστε με .....πατησα την δημοσιευση πρι τελειωσω... :smile:
Βλεπουμε απο τα παραπανω οι αποψεις ειναι πολλες και διαφερουν...
Μπορουμε λοιπον να πουμε οτι ο καθενας οριζει για νοημα της ζωης του αυτο ,που εκεινος πιστευει οτι ικανοποιει την δικη του θεωρηση των πραγματων...
Προσωπικα θα ηθελα να τελειωσω με αυτο ,που ο Λενον ειπε λιγο πριν πεθανει...οτι δηλ <Ζωη ειναι αυτο ,που συμβαινει γυρω μας οταν εμεις σχδιαζουμε το μελλον>....
Πιστευω οτι το να ζεις το τωρα στην πληροτητα του ,σαν να μην υπαρχει αυριο,ειναι σαν να μην αφηνεις περιθωριο να σκεφτεις το χτες ,αφου ειναι ηδη παρελθον και αρα δεν αξιζει να σου αποροφει σκεψεις και ενεργεια αλλα και να παραμεριζεις απο την σκεψη σου το αυριο,αφου δεν εχει ερθει ακομη και αρα ειναι κατι αβεβαιο ,που μπορει και να συμβει πολυ διαφορετικα απο αυτο ,που περιμενεις....
fortune.
Συμφωνώ και θα εμμεινω/τονίσω ιδιαίτερα την λέξη "ικανοποίησή" γιατί την θεωρώ ως το κοινό κλειδί κάθε θεωρίας. Είτε δηλαδή αφορά κάποια απολαυση (υλική/σωματική) είτε την ψυχή (ηθική ικανοποίησή) είτε οπουδήποτε θα την δούμε να υποβόσκει ή να υπαρχει εμφανέστατη.