Όταν έχουμε συνειδητότητα επικοινωνούμε με την κρυφή, εσώτερη αλήθεια της ψυχής και διαθέτουμε μία εσωτερική πυξίδα, η οποία καθοδηγεί την συμπεριφορά μας..
Στα αρχαία Ελληνικά, οι λέξεις ''ευφυία'' και ''φύση'' προέρχονται από το ρήμα φύομαι. Η ευφυία αναφέρεται σε'' κάτι που αναπτύσσεται καλά'' και φύση σημαίνει ''εκείνο που ανακύπτει''. Αναπτυσσόμαστε λοιπόν καλά, είμαστε ευφυείς, όταν αφήνουμε να ανακύψει η εσωτερική μας αλήθεια.
Στις μέρες μας, αναφέρει η Danah Zohar, oι αξίες δεν έχουν μεγάλη επιρροή πλέον, οι δομές της οικογένειας είναι ρευστές και συνεχώς μεταβαλλόμενες και η αίσθηση της κοινότητας και της παράδοσης έχει καταρρεύσει. Κάποιος μετακίνησε όλα τα σημεία ηθικής αναφοράς και δεν ξέρουμε πιά σε τι παιχνίδι παίζουμε, ούτε φυσικά ποιός θέτει τους κανόνες.
Η βελόνα της πυξίδας δεν δείχνει πουθενά, οι χάρτες αχρηστεύθηκαν και πολλοί άνθρωποι νιώθουν χαμένοι και αποπροσανατολισμένοι..
Ο Θιβετιανός δάσκαλος Sogyal Rinpoche, αναφέρει τα εξής..
Ο φόβος που ξυπνάει μέσα μας η προσωρινότητα, ότι ''τα πάντα ρει'',ότι τίποτα δεν είναι αληθινό, ότι τίποτα δεν κρατάει, με τον καιρό θα ανακαλύψουμε ότι είναι ο πιό καλός μας φίλος επειδή μας κάνει να αναρωτηθούμε.. Αφού όλα πεθαίνουν και αλλάζουν τότε τι είναι πραγματικά αληθινό?
Υπάρχει κάτι πίσω από τα φαινόμενα, κάτι απέραντο και απεριόριστο, μέσα στο οποίο, ο χορός της αλλαγής και της προσωρινότητας μπορεί να διαδραματιστεί?
Στο βιβλίο του J.R.R.Tolkien [Ο 'Αρχοντας των Δαχτυλιδιών] αναφέρεται..
Ο Δρόμος επεκτείνεται δια παντός
Από το σημείο όπου ξεκίνησε.
Τώρα έχει προχωρήσει πολύ μπροστά ο Δρόμος
Και εγώ πρέπει να τον ακολουθήσω αν μπορώ,
Περπατώντας με γοργό βήμα.
Μέχρι να συναντήσει κάποια ευρύτερη οδό
Όπου συναντιούνται πολλά μονοπάτια και στόχοι.
Κι από εκεί πού πάμε? Δεν ξέρω.. ''Πρέπει να προχωρήσεις πιό πέρα από εκείνο που θέλεις να κάνεις και πέρα από εκείνο που νομίζεις ότι οφείλεις να κάνεις.
Και μόνο τότε θα μπορέσεις να δεις το ολοκάθαρο φως που σου δείχνει τι να κάνεις..''
Το παραπάνω το άκουσα από ένα μέλος μίας συνάθροισης Κουακέρων!
Επίσης κι από τον Τζον Λένον, έχει καταγραφεί κάτι σχετικό με το θέμα..
''Πώς μπορώ να προχωρήσω μπροστά, όταν δεν ξέρω προς τα πού είμαι στραμμένος?''
Πολλοί άνθρωποι, στις μέρες μας, αναφέρουν ότι βρίσκονται στο όριο, αλλά συχνά χωρίς να ξέρουν τι πραγματικά σημαίνει αυτό.
Το όριο είναι μία έκφραση από τη θεωρία του χάους και είναι το σημείο που βρίσκεται ανάμεσα στην τάξη [στο γνωστό] και στο άγνωστο.
'Ολοι οι βιολογικοί οργανισμοί βρίσκονται σ΄αυτό το όριο.
Η Danah Zohar στο βιβλίο της περί ''Πνευματικής Νοημοσύνης'',αναφέρει ότι ο ανθρώπινος νους βρίσκεται επίσης σ'αυτό το όριο.
'' Όταν βρισκόμαστε στο όριο ζούμε και δημιουργούμε, αλλά μπορεί να υπάρξει και το στοιχείο του φόβου, αφού τα δοκάρια της ζωής είναι πιό ασταθή.
Σήμερα, όλοι είμαστε αναγκασμένοι να ζούμε στο όριο, είτε το θέλουμε είτε όχι. Δεν μπορούμε έτσι απλά να καλύψουμε τις ρωγμές της παλιάς παράδοσης και της ηθικής που τη συνοδεύει.
Ούτε μπορούμε να υποκύψουμε στο μηδενιστικό σχετικισμό, απορρίπτοντας την ύπαρξη οποιασδήποτε αλήθειας.
Είναι αναγκαίο να δομήσουμε νέες έννοιες και να επαναπροσδιορίσουμε τα κριτήρια αξιολόγησής μας.
Μία στάση ζωής η οποία μας επιτρέπει να ζήσουμε δημιουργικά σήμερα, είναι μία στάση προσανατολισμένη στο όριο..''
Στο βιβλίο του''Τάδε 'Εφη Ζαρατούστρα'' ο Νίτσε αναφέρει ανακοινώνοντας το τέλος της παλιάς τάξης πραγμάτων..
''Πρέπει να έχεις το χάος μέσα σου για να γεννήσεις ένα αστέρι που χορεύει..''
Η κεντρική αυτή ιδέα του Νίτσε απεικονίζεται ως ένας σχοινοβάτης σε τεντωμένο σχοινί, που πρέπει να περάσει μέσα από τους πύργους της βεβαιότητας και του κατεστημένου, δεν τα καταφέρνει, πέφτει και σκοτώνεται..
Λέει ο Ian Marshall.. '' Moυ αρέσει η εικόνα του σχοινοβάτη του Νίτσε, επειδή οι καλλιτέχνες αυτοί έχουν μία εσωτερική ισορροπία, πανομοιότυπη με την πνευματική νοημοσύνη..''
Κάτι λες αλλά
είτε το μισογράφεις
είτε το μισοβλέπω.
Ας δώσουμε άλλη μια ώθηση, λοιπόν, αν και είναι αργά και οι πηγές λογικά αρχίζουν να στερεύουν... :razz: ;-) :mryellow:
Μακάρι να μπορούσαμε όλοι να πατήσουμε ένα μαγικό κουμπί και να μεταφερθούμε άμεσα και ανώδυνα στη Χώρα των Θαυμάτων!
Μακάρι να είχε νόημα το Πεπρωμένο και να μην έμοιαζε με μια ειρωνεία, να μην νιώθαμε πως χέρια αόρατα υφαίνουν τη μοίρα μας! Μακάρι οι Θεοί να είχαν νόημα την ώρα που τους καταθέτουμε την ψυχή μας!
Μακάρι να ήμασταν διάφανοι στις σχέσεις μεταξύ μας, τόσο καθαροί, όσο ένα διαμάντι ή ένα δάκρυ στην αιωνιότητα...
Δεν είναι έτσι όμως και οι οδηγίες χρήσης έχουν χαθεί. Και για να αντιληφθείς τον ''άλλο χώρο'' έξω από τις γνωστές αισθήσεις σου και για να υπάρξεις εκεί μέσα στην απόλυτη συνειδητότητά σου, πίστεψέ με, θέλει δουλειά πολλή! Περισσότερη από το να υπάρχεις στο επίπεδο της καθημερινότητας με τις γνωστές θέσεις ενός ομαδικού συστήματος.
Χρόνια να σκάβεις γυμνός μέσα σου, χρόνια να ανατρέπεις, χρόνια να τρέχει το αίμα σου για να ζεσταθείς, χρόνια να κάνεις σχισμές στο ψέμα που μας πετάξανε σαν σκουπίδι απ' το παράθυρο ονομάζοντάς το ΖΩΗ!
Χρόνια να μένεις μόνος παρακολουθώντας τα αδέσμευτα κυματάκια της ανάσας σου... Χρόνια προσωπικών επιγνώσεων με αντίδωρο την αλήθεια σου πια απογυμνωμένη από την κοινωνική αυταπάτη, από όλη αυτή την μη αντιστρέψιμη κοινωνική βλακεία που μας έχει καθίσει σαν λεκές πάνω στο λευκό μας πουκάμισο...
Υπάρχουν βέβαια και εκείνοι που αποδέχονται το τίμημα της εσωτερικής πορείας θεωρώντας ότι έτσι βρίσκει ένα πραγματικό νόμισμα η ζωή... Δύσκολο, γιατί πρέπει να σπάζεις συνεχώς κώδικες και ασφάλειες, αλλά αναντικατάστατο...
Προσθέτω ένα "αν-"
κάπου προς το τέλος
και το φέρνω στα μέτρα μου.
Συνειδητότητα...
Εκεί που η ενέργεια είναι πιο δυνατή απ' την ύλη, τις προσκολλήσεις, τις εξωτερικότητες...
Εκεί που προσεγγίζεις με κατανόηση τα λάθη σου, τόσο που να αναγνωρίζεις τη μυστική ζωή σε κάθε μορφή και την ουσία πίσω απ'την επιφάνεια...
Εκεί...
...εδώ;
εκεί που καθρεπτίζονται οι διαδικασίες και των δυο κόσμων, στο σημείο τομής του απτού υλικού και του άυλου πνευματικού
"Η ύλη όπως και ο νους εξελίχτηκαν από μια κοσμική μήτρα, το ενεργειακό πεδίο του κβαντικού κενού
Η αλληλοείδραση του νου και της συνείδησης μας με το κβαντικό κενό μας συνδέει με άλλους νόες γύρω μας, όπως και με τη βιόσφαιρα του πλανήτη Αφήνει ανοιχτό το νου μας στη κοινωνία, στη φύση και στο σύμπαν"
Laszlo Ph D
Γεγονός είναι πως μέχρι σήμερα η επιστήμη δεν έχει το πλαίσιο για να κατανοήσει την συνειδητότητα στο εργαστήριο, και επιπλέον θεωρείται πως όπως τη ζούμε είναι απλώς επιφαινόμενη, ένα παραπροϊόν της εγκεφαλικής δραστηριότητας
Αντίθετα όλες οι θρησκευτικές παραδόσεις στον κόσμο αποδέχονται πως η συνείδηση είναι το θεμελιώδες συστατικό της πραγματικότητας, και η ενεργεια και η ύλη είναι προϊόν της συνείδησης
Και με όλους τους αναπάντητους ορισμούς και τις ερωτήσεις περί συνείδησης η Τερέζα της Αβίλας, ο Ιησούς Χριστός, ο Λάο Τσε, οι σοφοί της Βεδάντα και τόσοι άλλοι, το πετυχαν με σαφήνεια χρησιμοποιώντας την ίδια την συνείδηση για να την ερμηνευσουν
Pixie καλώς ήρθες στο forum :smile:
Σ' ευχαριστώ και δηλώνω πανευτυχής για την φιλοξενία μου εδώ κι ότι μέχρι στιγμής έχω μοιραστεί μαζί σας! :grin: :grin:
Και επί του θέματος έχω να προσθέσω...
Η εσωτερική γνώση δεν είναι κάτι που μπορεί να αποδοθεί με λίγα λόγια. Μιλάμε για την βαθύτερη ουσία μας, που δυστυχώς σε πολλούς είναι άγνωστη! Απαιτείται εσωτερική πορεία χρόνων ώστε να ξυπνήσει αρχικά το αιτιατό σώμα και να ενεργοποιηθεί σιγά-σιγά η κουνταλίνη που είναι η ανώτερη εξελικτική δύναμη που κρύβεται μέσα στον καθένα μας κι έχει την δυνατότητα ανελικτικά να μας οδηγήσει και να ξεδιπλώσει τον πνευματικό μας εαυτό.
Μιλάμε λοιπόν για ενεργοποίηση ενός άλλου ''μηχανισμού'' σκέψης με κατευθύνσεις πνευματικές! Για να αντιληφθούμε όλες τις δυνατότητες μέσα μας, θα πρέπει πρώτα να τοποθετηθούμε μακριά από προσκολλήσεις, να λειτουργούμε μέσα στην κοινωνία αλλά να πάψουμε να σκεφτόμαστε μόνο με τον συνηθισμένο τρόπο οριοθετώντας την ατομικότητά μας μόνο σε ένα πεδίο εξωτερικό.
Καταλαβαίνω, φαντάζει ίσως ανεδαφικό ή ανέφικτο, μα αποκτώντας κοσμική συνείδηση, αποκτούμε μία άλλη ορατότητα, αρχίζουμε να βλέπουμε με τα εσωτερικά μας μάτια.
Πηγαίνουμε σε άλλα επίπεδα επίγνωσης της ουσίας της ζωής, πέρα από τα γνωστά και πέρα από οτιδήποτε θα μπορούσαμε να φανταστούμε, καθώς ξυπνάει μέσα μας η υπέρτατη κατανόηση.
Αυτές τις εξελικτικές δυνατότητες τις έχουμε όλοι οι άνθρωποι, δυστυχώς όμως δεν γνωρίζουμε πώς να τις ενεργοποιήσουμε, μάλιστα τους περισσότερους απορροφά σε τέτοιο βαθμό η αυταπάτη της καθημερινότητας, που την περνάνε για αληθινή ζωή κι επενδύουν στόχους ανάλογους... Αυτά...
Η πυξίδα δείχνει το που
Το γιατί και το πώς (προς το που) «νομίζω» καθορίζουν την συνειδητότητα
Στην Εβραική γλώσσα - μητρική μου γλώσσα - οι όροι ''πυξίδα''[matzpen],''συνείδηση''[matzpoon], και ''ενδότερη κρυμμένη αλήθεια της ψυχής''[tzaffoon]
έχουν την ίδια ρίζα! ;-) :smile:
Και η συνειδητότητα έχει πάντα κατεύθυνση... είναι σαν να σε παίρνει κάποιος απ' το χέρι και σε πηγαίνει στον βαθύτερο και άγνωστο εαυτό σου!
Άρα μιλάμε προφανώς για πορεία... Εσωτερική πορεία...
pixie χάρη σε σένα άνοιξε ένα ενδιαφέρον θέμα
που εύχομαι να έχει συνέχεια
Σας αφήνω μια ενδιαφέρουσα ταινία (το φορουμ εκτός από γνώσεις, είναι και ψυχαγωγικού χαρακτήρα) :smile:
Την βρήκα στο ιντερνετ
Αν και δεν έχει υπότιτλους, έχει ενδιαφέρον (με ελληνικούς υπότιτλους πωλείται από την filmtrade)
Η ταινία είναι μέρος του βιβλίου, τι στο μπιιιπ ξέρουμε, από τις εκδόσεις Ορφέας
Οι δεκατέσσερις κορυφαίοι επιστήμονες και μυστικιστές που δίνουν συνέντευξη σαν σε ντοκιμαντέρ, παίζουν έναν ρόλο μοντέρνου χορού ανάλογου με αυτού της Αρχαίας Τραγωδίας.
Με ένα δεξιοτεχνικό κινηματογραφικά χορό, οι απόψεις τους συνθέτουν ένα μωσαϊκό αλήθειας. Οι σκέψεις και οι λέξεις του καθενός συναντούν αυτές του επόμενου προσθέτοντας έμφαση στην αρχή που διέπει όλη την ταινία για την εσωτερική αλληλοσύνδεση όλων των πραγμάτων
Η ηρωίδα της ταινίας Αμάντα , έχει μια φανταστική εμπειρία του τύπου "Η Αλίκη στην χώρα των Θαυμάτων" και η πεζή καθημερινότητά της κυριολεκτικά ανατρέπεται όταν αποκαλύπτεται η κρυμμένη κβαντική φύση αυτών που θεωρούμε ότι είναι η "φυσιολογική" πραγματικότητα στην οποία "ξυπνάμε" κάθε μέρα.
Όπως κάθε άνθρωπος σε στιγμή κρίσης, η Αμάντα αμφισβητεί τις βασικές αρχές της ζωής της. Με αφορμή ένα ασυνήθιστο συμβάν, οτιδήποτε πίστευε αληθινό, για πράγματα όπως οι άντρες στη ζωής της, για το πως θα πρέπει να είναι οι σχέσεις της με τους άλλους, για τον τρόπο με τον οποίο τα αισθήματά της επηρεάζουν τη δουλειά της, συνειδητοποιεί πως η πραγματικότητα που την περιβάλει δεν είναι αληθινή.
Καθώς η Αμάντα χαλαρώνει και αποδέχεται αυτό που της συμβαίνει, καταφέρνει να τιθασεύσει τους φόβους της, να αντιμετωπίσει τα πράγματα με σύνεση και βρίσκει πως να ερμηνεύσει τα μεγάλα ζητήματα της ζωής, με έναν πολύ διασκεδαστικό τρόπο. Δεν είναι πια θύμα των καταστάσεων αλλά καταφέρνει να γίνει η κινητήρια δύναμη στη ζωή της. Η ζωή της δε θα είναι πια ποτέ ίδια
Το λινκ είναι εδώ (και δεν βρίσκω κώδικα :roll: )
[align=center][googlevideo]-4431006927936421876[/googlevideo][/align]
Υπάρχουν πολλά συστήματα εσωτερικής λογικής και έρευνας. 'Αλλα είναι αναλυτικά συστήματα φιλοσοφίας, άλλα μιλούν για ορθή γνώση μέσω των σωστών συλλογισμών, άλλα μιλούν για εξατομίκευση...
Πάντως όλα μιλούν για εξελικτικούς αναβαθμούς, δηλαδή σκαλοπάτια που πατάμε επάνω τους.
Το ζητούμενο? Η εσωτερική μας επίγνωση. Κάποια στιγμή ο άνθρωπος μαθαίνει να χρησιμοποιεί, εκτός από το υλικό, και το πνευματικό του σώμα όπου υπάρχουν εν δυνάμει ο αγνός νους, η αγάπη, η σοφία, η βούληση.
Μέσα από συνεχείς βαθιές παρατηρήσεις και επιγνώσεις, ο άνθρωπος οδηγείται στο σπάσιμο των δεσμών και των νόμων της ύλης, γίνεται πιό ουσιαστικός, επιλέγει ένα απελευθερωμένο επίπεδο για να ζει το οποίο εκείνος συνειδητά πλέον θα ορίζει.
Είναι η ζωή που δεν φαίνεται με την πρώτη ματιά, η ζωή που μέσα από την διαρκή προσωπική αναζήτηση απλοποιείται και μετουσιώνεται σε αλήθεια και ανιδιοτελή αγάπη - στην υπέροχη αυτή δομή, που μπορεί να δεχτεί στους κόλπους της εκείνους που συνειδητά είναι ανοιχτοί προς αυτήν κι έχουν μία μυστική ομοιογένεια μαζί της.
Για να έρθουμε σε επαφή με τον πυρήνα της ύπαρξής μας, για να επικοινωνήσουμε με την ίδια την ουσία της ζωής μας που είναι η συνειδητότητά μας, πρέπει να έχουμε όσο το δυνατόν λιγότερες προσκολλήσεις σε ιδεοληψίες και δογματισμούς, γιατί αυτά συνήθως είναι διανοητικές αυταπάτες!
Είναι σαν να επιτρέπουμε ένα τζάμι να παρεμβάλλεται ανάμεσα στην πραγματικότητα και στην πνευματική μας εξέλιξη.
Καλή η θεωρία, αλλά κάποια στιγμή καλό θα ήταν να αντικατασταθεί με τη δική μας βιωμένη σκέψη και τα δικά μας βιώματα!
Εννοώ ότι, την πραγματικότητα ο καθένας πρέπει να την κοιτά κατάματα και άμεσα με τα δικά του μάτια και όχι μέσω κάποιας ιδεολογίας ή μέσω ενός θεολογικού συστήματος με τα οποία ασυναίσθητα νοθεύονται τα πραγματικά γεγονότα.
Και ποιά είναι αυτή η πραγματικότητα?
Μα αυτή που ο καθένας από εμάς βιώνει! Μόρφωση, συναίσθημα, εργασία, έρωτας, διασκέδαση, κάλυψη αναγκών κλπ.
pixie
Θέτεις ένα ενδιαφέρον ερώτημα.
Την προσέγγιση του χάους.
Υπάρχει, ίσως, η αρχική εντύπωση ότι
αυτή η προσέγγιση είναι αδύνατη
όμως
εμένα μου φαίνεται αυτονόητη]
Είναι απολύτως κατανοητό ότι, για να αγγίξει κάποιος τα βαθύτερα ''λεπτά'' ενεργειακά σώματά του, πρέπει να εξασκηθεί και να μάθει να απομακρύνεται από τις γήϊνες προσκολλήσεις του.
Πιστεύω ότι ούτε διορατικά χαρίσματα ούτε άλλες μεταφυσικές δυνάμεις χρειάζονται για να αναγνωρίσει και να υλοποιήσει ένας άνθρωπος το πλήρες φάσμα των δυνατοτήτων τελειοποίησης που έχει μέσα του.
Είναι έμφυτες, λοιπόν, αυτές οι δυνατότητες...
pixie
Ανούσιες εξωτερικότητες, στόχοι, ύλη και πάλι ύλη...
'Αραγε η προσπάθεια πρέπει να σταματά στην επίτευξη μίας εξωτερικής στίλβης κι εκεί κάπου να επαναπαυόμαστε?
Βαθύτερη ερμηνεία του όρου δεν υπάρχει?
Η εσωτερική επίπονη εργασία πίσω από τα γεγονότα, ο γεμάτος απρόσιτες και άγνωστες νύξεις δρόμος προς τη συνειδητότητα, αυτή είναι για μένα η πραγματική λειτουργία της προσπάθειας!
Εκεί που η ενέργεια είναι πιό δυνατή απ'την ύλη, εκεί που καταφέρνει κάποιος να αποδεσμεύσει παλιές άχρηστες σκεπτομορφές, να διώξει λαθεμένες συσσωρεύσεις από όλα τα επίπεδα της προσωπικότητάς του, επιβάλλοντας τη νοητική του εξέλιξη.
Εκεί που ο άνθρωπος μέσα από επώδυνη προσπάθεια, υπερβαίνει, γίνεται εσωτερικά δυνατός, τόσο ώστε να παραμερίσει τις προσκολλήσεις που δεν του χρειάζονται, τόσο που να προσεγγίσει με κατανόηση τα λάθη του, τόσο που να αναγνωρίζει τη μυστική ζωή σε κάθε μορφή και την ουσία πίσω απ'την επιφάνεια...
pixie
Συμφωνώ.
Η προσπάθεια υπερπήδησης
ανούσιων...εξωτερικοτήτων
οφείλει να είναι συνεχής
και ακατάπαυστη.
Δύσκολο το εγχείρημα αλλά
ξεκινώντας κανείς από τα μικρά
(π.χ. το χρώμα ενός ψευδώνυμου)
τα οποία, ως απλά, είναι και δύσκολα.
[quote user="κώστας" post="324978"]Συμφωνώ.
Η προσπάθεια υπερπήδησης
ανούσιων...εξωτερικοτήτων
οφείλει να είναι συνεχής
και ακατάπαυστη.[/quote]
Κι εγώ συμφωνώ! :smile:
Είτε μιλάμε για αστρικό σώμα, είτε για ψυχικά κέντρα ενέργειας, είτε για χημικές μεταβολές που προέρχονται από τους ενδοκρινείς αδένες, σημασία έχει να βρούμε έναν οικείο τομέα γνώσης που να δώσει απαντήσεις στα ερωτήματά μας ώστε να μην παλεύουμε με άγνωστες δυνάμεις.
Το θέμα είναι να ''συλλάβουμε'' όλη την ιδέα, να αντιληφθούμε ότι τα εσωτερικά μας επίπεδα είναι οι φορείς της συνειδητότητας και είναι στο χέρι μας να αυξηθούν οι δονητικές τους συχνότητες ώστε να παρέχουν υψηλότερες μορφές ενέργειας.
Ας ενοποιήσουμε τα αποσπάσματα της γνώσης που κατέχουμε, να μυηθούμε με λίγα λόγια, χωρίς να υποτιμούμε την αξία αυτής της συγκλονιστικής εσωτερικής διαδρομής!
Να αποκτήσουμε επίγνωση των ικανοτήτων που είναι κρυμμένες μέσα μας, και να εξασκηθούμε για να τις υλοποιήσουμε βήμα - βήμα ενεργοποιώντας τες...
pixie
Παλιότερα, οι δρόμοι που οδηγούσαν στην αφύπνιση της συνείδησης - που στόχο είχε την συνειδητοποίηση της ενότητας με τον κόσμο - ήταν δύσβατοι και περνούσαν κατά κύριο λόγο μέσα από μια άρνηση της υλικής ανθρώπινης υπόστασης, αλλά και της ύλης γενικότερα.
Φτάσαμε πια στο σημείο να εξισώνεται και να δίνεται η ίδια μεταφυσική αξία, τόσο στην υλική όσο και στην πνευματική υπόσταση των ανθρώπων. Η ενδοσκόπιση και η αυτογνωσία είναι σήμερα προσβάσιμες σε κάθε αναζητητή της αλήθειας, βοηθώντας ουσιαστικά στην αυτοπραγμάτωση.
Είναι πολύ σημαντικό να γνωρίσουμε τον βαθύτερο εαυτό μας, ώστε να είμαστε σε θέση να αναγνωρίζουμε και τις πραγματικές μας ανάγκες σε αυτό το απέραντο ταξίδι που λέγεται Ζωή!
Tυχαια επεσα στο θεμα....βαζωντας την λεξη συνειδητοτητα στον κερσορα του Google.. οδηγηθηκα εδω...τωρα θα μου πεις..τιποτα δεν ειναι τυχαιο...ετσι δεν ειναι?....εν πασι περιπτωσι...θα δωσω και εγω την απαντηση μου οσον αφορα το θεμα της συνειδητοτητας....οπως το αντιλαμβανομαι αυτη την στιγμη ως βιωμα.....που στην ουσια αυτο ειναι....πρεπει να γινει βιωμα στον καθενα μας...πρεπει να γινει η αφυπνιση μας για εναν καλυτερο κοσμο οπως τον θελουμε εμεις.....φανταζεσαι εναν κοσμο....που οι ανθρωποι θα ειχαν αφυπνιστει...ως συνειδητοτητες?....καταρχην ειμαστε προγραμματισμενοι...να μην οδηγηθουμε ποτε σε αυτο το επιπεδο αυτογνωσιας...ως συνειδητοτητες...για τον απλουστατο λογο...οτι το καθε ειδος ''συστηματος'' θα ειχε καταρρευσει.
Ας αρχισω με καποιους ορισμους που ειχαν αντικτυπο σε εμενα βοηθωντας σε μια πιο σφαιρικη αντιληψη...
Ο μεγαλυτερος κανονας του συμπαντος ειναι : Ειμαστε συνειδητοι σε οτι δινουμε προσοχη.
Εσυ και εγω και ο οποιοσδηποτε...και το 4 υπερδιαστατο ον ειναι συνειδητο σε οτι δινει προσοχη.
Συνειδητοτητα ειναι η αφυπνιση μας να ειμαστε σε ετοιμοτητα σε εγρηγορση.
Τι πιο ''ωραιοι'' ορισμοι κανονες...που σε επαναπροσδιοριζουν 100% στο παρον...και ζεις μονο σε αυτο....γιατι συνειδητοτητα στην ουσια ειναι να ζεις την καθε σου στιγμη με ολο σου το ειναι....αποκομμενος πνευματικα απο καθε σκεψη σε παρελθον και μελλον....αποκομμενος απο επιθυμιες προκαταληψεις ''συνηθειες'' του μυαλου.....αφηνωντας τον εαυτο σου.....η στιγμη να τον οδηγησει.......αυτα προς το παρον....
εσύ κοντά έπεσες, εγώ που έβαλα στον κέρσορα πυξίδα και βρέθηκα εδώ τι να πω !!!
Τυχαίο :?: :?: :?: δεν νομίζω :mrgreen: :mrgreen: :mrgreen:
:idea:
Όπερ μεθερμηνευόμενο τι σημαίνει? 'Οτι δεν θα φύγει κανείς από εδώ α-συνείδητος! Τυχαίο? :lol: :lol: :lol:
Καλώς όρισες Delmar, κι εύχομαι να μείνεις στην παρέα μας! :grin:
Θα συμφωνήσω μαζί σου στο σημείο που αναφέρεσαι στην κατάρρευση του συστήματος, σε περίπτωση που παύαμε ξαφνικά να κρυβόμαστε πίσω από τους προκάτ μηχανισμούς σκέψης, την κοινωνική επίφαση και τον οικείο τρόπο διαβίωσης... που μάλλον περί άσκοπης σπατάλης του χρόνου μας πρόκειται...
Δεν ''συμφέρει'' στο σύστημα της αγέλης η αυθεντική μας δύναμη ως εσωτερικό στοιχείο...
Έτσι, δεν υπάρχει βέβαια μια κοινή ποιότητα συνειδητότητας, υπάρχουν διάφορα φάσματα, αλλά όλη η δυναμική της εσωτερικής εξέλιξής μας μοιάζει σαν να παρεμποδίζεται, από τη στιγμή που στηρίζεται ακόμα στην εμπειρία της συγχώνευσης της συνειδητότητας με την ύλη!
Απλή ανθρώπινη συνείδηση μας κάνει??
Γιατί εγώ πάντα με το σπαθί στο χέρι πάω και με την αξία στο κούτελο.
Και πάντα συνειδητά βιώνω και αντιμετωπίζω τις συνέπειες των αποφάσεών μου.
Και νομίζω πως όταν οι αποφάσεις που παίρνουμε δεν είναι σε κόντρα με την ψυχή μας, ανταμειβόμαστε γιατί νιώθουμε ισορροπημένοι και δυνατοί.
Aν και τα αποτελεσματα ειναι μακρυπροθεσμα καλο ειναι να αφιερωνεις καποιο χρονο στη διαρκεια της ημερας στην ''διευρυνση της συνειδητοτητας σου''.Υπηρχαν αρκετοι ''λογιοι'' που περιεγραψαν την αισθηση της αμιγους συνειδητοτητας που ειναι πολυ δυσκολο να περιγραφθει με λογια.Στην ουσια μονο με βιωματικη εμπειρια ειναι δυνατο να εχεις μια μικρη αισθηση και αυτη για λιγα δευτερολεπτα.Παραπανω τρομαζει......αλλα πιστευω αν ''εξασκηθεις'' και βιωσεις την ιδια εμπειρια αρκετες φορες ακομη ''εξικοιωνεσαι'' με την εμπειρια της συγκεκριμενης καταστασης....θελω να καταληξω αρκετοι που ειχαν τετοιες εμπειριες κατα καποιο τροπο εθεταν τον εαυτο τους σε μια κατασταση ωστε να ''διευρηνουν'' παρομοιες καταστασεις και εμπειριες.
Τελικα αν θες να καταληξεις καπου στην ουσια δεν καταληγεις πουθενα και αυτο ειναι το μεγαλο μυστηριο της υποθεσης.H εξελιξη της κβαντοφυσικης για το τι εστι ''πραγματικο''- ''αληθινο'' και την επιδραση του παρατηρητη σε ενα ενεργειακο πεδιο- ''χωρο'' παιζει μεγαλο ρολο σε αυτο που ''πραγματικα'' βλεπουμε η νομιζουμε οτι βλεπουμε και οπως οταν δεν επιδρα ο παρατηρητης στο συγκεκριμενο ενεργειακο πεδιο-''χωρο'' το τι ''πραγματικα''συμβαινει και τι ειναι στην ουσια ''αληθινο''.
Γι αυτο καταληγω ο καθενας μας μονο με την δικη του βιωματικη εμπειρια πορευται στο δικο του μονοπατι της θελησης.
Ο ιός πήξη εξαπλώνεται.
[quote user="Delmar" post="342084"]H εξελιξη της κβαντοφυσικης για το τι εστι ''πραγματικο''- ''αληθινο'' και την επιδραση του παρατηρητη σε ενα ενεργειακο πεδιο- ''χωρο'' παιζει μεγαλο ρολο σε αυτο που ''πραγματικα'' βλεπουμε ή νομιζουμε οτι βλεπουμε και οπως οταν δεν επιδρα ο παρατηρητης στο συγκεκριμενο ενεργειακο πεδιο-''χωρο'' το τι ''πραγματικα''συμβαινει και τι ειναι στην ουσια ''αληθινο''.[/quote]
''Το κβαντικό δυναμικό μεταφέρει πληροφορίες απ’ όλο το περιβάλλον και παρέχει άμεσες, μη τοπικές συνδέσεις μεταξύ κβαντικών συστημάτων. Αντιστοιχούν σ’ αυτό που ο Bohm ονομάζει ενυπάρχουσα τάξη, η οποία μπορεί να θεωρηθεί σαν ένας αχανής ωκεανός ενέργειας στον οποίο ο φυσικός ή αναπτυσσόμενος κόσμος είναι ένας απλός κυματισμός. Η συνειδητότητα ριζώνει βαθιά στην ενυπάρχουσα τάξη και γι’ αυτό είναι παρούσα σε κάποιο βαθμό σε όλες τις υλικές μορφές.
Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι η συνειδητότητα προέρχεται από την κβαντική συνοχή στους μικροσωληνίσκους πρωτοπλάσματος μέσα στους νευρώνες του εγκεφάλου. Μερικοί ερευνητές βλέπουν μία σχέση μεταξύ της συνειδητότητας και του κβαντικού κενού. Υποστηρίζουν ότι οι νευρωνικές δομές που μεσολαβούν για την συνειδητότητα ίσως να αλληλεπιδρούν μη-τοπικά με το κενό ή κβαντική θάλασσα...''
Κβαντική εξάπλωση :mryellow: :mryellow: :mryellow:
[quote user="rain" post="342345"]Κβαντική εξάπλωση :mryellow: :mryellow: :mryellow:[/quote]
Του ιού ή της άποψης? :razz: :cool:
Για να πούμε ότι κάποιος έχει συνειδητότητα, το ενεργειακό του πεδίο θα πρέπει να έχει διευρυνθεί με Γνώση κι όχι με γνώσεις. Οι γνώσεις δεν φτάνουν, είναι μνήμες επιφανειακές όσο μυαλό κι αν διαθέτουμε. Και συνήθως αυτό που θυμάται ο άνθρωπος είναι γνώσεις/πληροφορίες τις οποίες μάλιστα πολλές φορές ξεχνάει γρήγορα ή απορρίπτει.
Η συνειδητότητα, λοιπόν, δεν είναι μια διανοητική κατάσταση, είναι μια πνευματική κατάσταση, και δεν είναι σωστό να την μπερδεύουμε με τη διανοητική γνώση!
Είναι μια επεκτεινόμενη πορεία συνεχούς διεύρυνσης στο ενεργειακό μας επίπεδο, δεν είναι εξωτερική πληροφόρηση αλλά αφορά στο πνεύμα, είναι εκείνη η βαθιά κατάσταση της Ύπαρξης διευρυμένης πέρα από όρια.
Και ναιιιιι....ο ιος συνεχιζεται....μεχρι να εξαπλωθει....λενε οτι χρειαζεται μονο το 1% του παγκοσμιου πλυθησμου....να ''αφυπνιστει''...για να γινει το κβαντικο αλμα σε μια νεα εννιαια συλλογικη συνειδηση....που ισως σημανει και την ανατροπη της παρουσας καταστασης....χαχαχχααχαχααα....ο ιος ειναι μεταδοτικος....μπουουυυυυυυυ
[quote user="Delmar" post="342490"]Και ναιιιιι....ο ιος συνεχιζεται....μεχρι να εξαπλωθει....
ο ιος ειναι μεταδοτικος....μπουουυυυυυυυ[/quote]
Εγώ πάντως ουδόλως φοβάμαι και συνεχίζω ακάθεκτη την ανίχνευση των κυμάτων και τον κοσμικό ενεργειακό χορό μου!!! :mrblue: :razz:
Πιστεύοντας βέβαια ότι η συνειδητότητα είναι εκείνη που ενώνει τα πάντα στο σύμπαν.
Και, Delmar... Επειδή νομίζω ότι ασχολείσαι εξαιρετικά με την κβαντική θεωρία, πιστεύεις ότι ο ίδιος ο κόσμος είναι δονήσεις της καθολικής συνειδητότητας?
Γεια σου pixie...ειναι σιγουρο οτι η συνειδητοτητα ειναι εκεινη που ενωνει τα παντα στο συμπαν.....μη νομιζεις οτι ασχολουμαι αρκετα....αλλα ναι το πιστευω οτι ο κοσμος ειναι δονησεις της καθολικης συνηδητοτητας......
Θα σου παραθεσω ενα λινκ για την συσχετιση της κβαντικης θεωριας με την συνειδητοτητα...
Μια εντυπωσιακή ανάλυση, με επιστημονικά δεδομένα της αρχαίας εσωτερικής τεχνολογίας για πώς επικοινωνούμε με το σύμπαν μέσω των συναισθημάτων.
.
Όντως πολύ ενδιαφέρουσες οι πληροφορίες που μεταφέρεις!
Πιστεύω κι εγώ πως υπάρχει γύρω μας ένας αχανής ωκεανός ενέργειας, μια διαρκής αόρατη δραστηριότητα στο σύμπαν, τεράστιες ποσότητες σωματιδίων - σαν ύλη ή σαν κύματα - σ' αυτό που ονομάζουμε κενό και το οποίο κενό δλδ. κάθε άλλο παρά άδειο είναι!
''Υπάρχει μια διάχυτη ουσία που συνδέει τα πάντα...''
Μακάρι κάποτε - γιατί είμαστε μάλλον στην αρχή ακόμα - να ανοίξει ένας τέτοιος δρόμος όπου τα βαθύτερα νοητικά επίπεδα θα λειτουργούν ως πραγματικότητα, όπου θα συνυπάρχει εξίσου με την υλική και η συνειδητή πλευρά.
Αλλά στα βαθύτερα πεδία του εαυτού μας είμαστε ενέργεια, κενό ή συνειδητότητα?
Και τελικά η Κβαντική θεωρία ακυρώνει τους νόμους του Νεύτωνα? :roll:
Φαίνεται πως η συνείδηση ελάχιστη σχέση έχει με την ηθική ή κι αυτούς τους ίδιους τους νόμους.
Παρόλα αυτά έχει τη δύναμη να έχει μεγαλύτερη ισχύ από κάθε ιδιοτέλεια και να είναι υπεράνω της ευτέλειας.
Και είναι επισφαλές να αναφερόμαστε σε καθήκοντα, γιατί τα ''πρέπει'' ορίζονται συνήθως ενστικτωδώς από την ίδια την ανθρώπινη φύση...
Υπάρχουν κάποιοι που αμφισβητούν, απομυθοποιούν ή και επικρίνουν το φαινόμενο της συνείδησης. Είναι οι λεγόμενοι αφαιρετικοί υλιστές.
Αποδέχονται μόνο τον εγκέφαλο με τους νευρώνες του, δέχονται δλδ. τις νευρωνικές ταλαντώσεις στα 40Hz στον εγκέφαλο και τους συνδυασμούς που προκύπτουν, θεωρώντας ωστόσο τη συνείδηση και κάθε παρόμοια έννοια όχι ως σημαντική θεμελιώδη ιδιότητα αλλά ως χίμαιρα ή ταχυδακτυλουργικό κόλπο... κάτι ως σπατάλη χρόνου!
Οι ταλαντώσεις, λένε, απλά ταλαντώνονται και προκύπτει ένα αυτοδύναμο φαινόμενο.
Ο πιο γνωστός σήμερα είναι ο Daniel Dennett, θεωρητικός φιλόσοφος, και θα αναφερθώ στο έργο του ''Διαλεύκανση της Συνείδησης''.
Δεν υπάρχει μορφή συνειδητοποίησης χωρίς πόνο!
Κι αν αρνηθούμε αυτό το τίμημα φοβούμενοι τον πόνο, την ίδια στιγμή είναι σαν να αποκλείουμε τον εαυτό μας από το να δεχτεί και να ζήσει πολλές από τις πολύ ουσιαστικές εμπειρίες της ζωής...
'Η και να προχωρήσουμε πέρα από τον εαυτό μας!
Τελικά, μόνη μου το απολαμβάνω αυτό το θέμα! :lol:
Εξασκούμαι μάλλον μέχρι να βρω την κατάλληλη εσωτερική αντιμετώπιση και το πιο ευρύ και ουσιαστικό πλαίσιο... :razz:
Ακόμα θεωρώ πάντως ότι ο εαυτός μας περιέχει οικουμενικές δομές...
Νομίζω πως ποτέ δεν θα πάψω να επεξεργάζομαι τις προκλήσεις στην πορεία για αξιολόγηση και επίγνωση.
Καλη μου pixie,
Η προσοχη ειναι η εξωτερικη εκφραση της ψυχης(γιαυτο και τα ματια μεσα απο τα οποια εκφραζεται η προσοχη ,δειχνουν πολλα για την ψυχη του καθενος μας.Αλλωστε δεν ειναι λιγα τα ατομα ,που μπορουν απο τα ματια να καταλαβουν πολλα σχετικα με το ποιον εχουν απεναντι τους).
Η συνειδητοτητα ειναι η εσωτερικη της εκφραση!!!
Γιαυτο και ασφαλως ειναι Εσωτερικη πυξιδα.Αφου μιλαμε για ιδιοτητα της ψυχης μας και αφου αυτη(η ψυχη)ειναι αθανατη,αναλοιωτη και ειναι εκεινη ,που μεταφερεται συνεχως μεσα απο τις ενσαρκωσεις ,περιεχοντας μπολικο παρελθον ,οταν βρει καποιος τον τροπο να ειναι σε επαφη μαζι της γινεται αμμεσα και ο φωτεινος του σηματοδοτης για τις μετεπειτα συνεχειες του....
fortune.
[quote user="pixie" post="344775"]Υπάρχουν κάποιοι που αμφισβητούν, απομυθοποιούν ή και επικρίνουν το φαινόμενο της συνείδησης. Είναι οι λεγόμενοι αφαιρετικοί υλιστές.
Αποδέχονται μόνο τον εγκέφαλο με τους νευρώνες του, δέχονται δλδ. τις νευρωνικές ταλαντώσεις στα 40Hz στον εγκέφαλο και τους συνδυασμούς που προκύπτουν, θεωρώντας ωστόσο τη συνείδηση και κάθε παρόμοια έννοια όχι ως σημαντική θεμελιώδη ιδιότητα αλλά ως χίμαιρα ή ταχυδακτυλουργικό κόλπο... κάτι ως σπατάλη χρόνου!
Οι ταλαντώσεις, λένε, απλά ταλαντώνονται και προκύπτει ένα αυτοδύναμο φαινόμενο.
Ο πιο γνωστός σήμερα είναι ο Daniel Dennett, θεωρητικός φιλόσοφος, και θα αναφερθώ στο έργο του ''Διαλεύκανση της Συνείδησης''.[/quote]
Πριν κάμποσα... χρόνια, κάπου στο λύκειο, είχα μια συζήτηση με έναν ιδιόρρυθμο συμμαθητή μου, μια προσωπικότητα/μίξη παράνοιας και λογικής.
Συζητούσαμε σχετικά με την συμβολή "χημείας" και "ηλεκτρισμού" στον ανθρώπινο εγκέφαλο.
Όταν λοιπόν τον ρώτησα "ρε Μήτσουλα... μήπως τελικά όλα είναι θέμα χημείας και ηλεκτρικών σημάτων και δεν υπάρχει Ψυχή;
Δηλαδή βλέπουμε κάτι, παράγεται η τάδε ουσία, δημιουργείται το τάδε ηλεκτρικό σήμα κι αναπτύσσεται το τάδε συναίσθημα;"
Μου απάντησε με το μοναδικό του ύφος (το ίδιο που έχει μέχρι και σήμερα) "και πως μπορεί κάποιος να ξέρει ποιό είναι το πηγαίο;
Μπορεί κάλλιστα να υπάρχει ψυχή, να αναπτύσσει το τάδε συναίσθημα και το συναίσθημα αυτό να δημιουργεί την τάδε χημική
ουσία ή ηλεκτρικό σήμα".
Θέλω να πω.... στο συγκεκριμένο θέμα συζήτησης... Εντάξει, δέχομαι τις νευρωνικές ταλαντώσεις. Δεν αμφιβάλλω ότι συμβαίνει,
κάθε άλλο. Το "απλά ταλαντώνονται και προκύπτει ένα αυτοδύναμο φαινόμενο" είναι παγίδα όμως. Γιατί τίποτε δεν "απλά προκύπτει".
Για όλα υπάρχει αιτία.
Κι ίσως η αιτία να είναι αυτό που τους διαφεύγει ή αρνούνται να δεχτούν ως υπαρκτό ή επιθυμούν να εξαγκωνίσουν.
Το σίγουρο είναι ότι σε καμμία επιστήμη, γενικότερα σε τίποτε, δεν θα επέλθει μια Αλήθεια αν κάπου στη μέση της "εξίσωσης"
υπάρχει έστω και ένα "απλά προκύπτει".
Χμμμ... συμφωνούμε στο τελευταίο που λες, Νίκο... :smile:
Ο Κόλιν Γουίλσον, ένας συγγραφέας που έχει τύχει να διαβάζω περισσότερο για τις μελέτες του γύρω από το παράξενο και το απόκρυφο αλλά και τις φιλοσοφικές θεωρίες του, υποστηρίζει ότι μέσα στον άνθρωπο υπάρχει μια συνειδησιακή κλίμακα, μια ''σκάλα εαυτών''.
Όταν κάποιος παίρνει την απόφαση να ανεβεί αυτά τα σκαλοπάτια η αντίληψή του για τα δεδομένα της πραγματικότητας διευρύνεται σταδιακά ως το μέγιστο βαθμό!
Επειδή όμως πάντα υπάρχει και το κατώτερο επίπεδο συνειδητότητας και μάλιστα είναι αυτό το επίπεδο το οποίο χρησιμοποιεί ο άνθρωπος πιο πολύ λόγω των καθημερινών του αναγκών ή και από συνήθεια, εδώ το ονομάζει ''ρομπότ'' του εαυτού του.
Λέει λοιπόν ο Γουίλσον:
''Ονομάζω ρομπότ τον υποσυνείδητο υπηρέτη που εκτελεί κάθε αυτόματη εργασία της καθημερινής ζωής. Το ρομπότ είναι που πληκτρολογεί αυτή τη σελίδα για λογαριασμό μου, ενώ ο πραγματικός εαυτός μου σκέφτεται τι θα γράψει. Καθώς κουράζομαι, το ρομπότ αναλαμβάνει όλο και περισσότερες λειτουργίες και η πραγματικότητα ολόγυρά μου γίνεται όλο και πιο θολή. Όταν η εσωτερική μου πίεση είναι χαμηλή, το ρομπότ κυριαρχεί στη συνείδηση και η ζωή γίνεται εξωπραγματική. Αν δεχτώ περαιτέρω πιέσεις, αντί να έχω το περιθώριο να χαλαρώσω, το άγχος μου κλιμακώνεται σε πανικό - είναι το ρομπότ που το γκάζι του έχει κολλήσει στο τέρμα.''