'Εχω διαπιστώσει το εξής... Από τη στιγμή που αποφάσισα πως είναι θεμελιώδης βλακεία το να υποτάσσεται κάποιος στους κανόνες της κοινωνικής μας ''διαύγειας'', και να αναλώνεται στο πώς θα φτιάξει το σχέδιο ύπαρξής του ανάλογα ευυπόληπτα, η ζωή μου δείχνει πλέον το αληθινό της πρόσωπο σε κάθε πραγματική διάσταση!
Από τότε που έπαψα να περιμένω και να επιδιώκω χαρισματικές θέσεις ζωής ή να προσπαθώ ν' αλλάξω ή να αποδέχομαι ετικέτες λογικής ή γελοίους ρόλους ή να καταλαμβάνω με δυναμισμό όλο τον χώρο γύρω μου αναζητώντας ενδόμυχα κάποια αποδοχή ή κοινωνική επίφαση, άρχισα να χαλαρώνω και να απολαμβάνω πράγματα ουσίας μη ορατά πάντα δια γυμνού οφθαλμού.
Τελικά, ίσως όλα τα καλά στη ζωή μας έρχονται όταν παραδινόμαστε στη ροή των πραγμάτων φυσικά και χαλαρά!
Σήμερα, μετά από εσωτερική πορεία χρόνων, ακόμα και οι λέξεις που αναφέρονται στην κοινωνική ηθική μου ακούγονται τόσο περιπαιχτικά κούφιες που μου προκαλούν αηδία...
Κάθε λέξη που περιέχει ένα κονσερβοποιημένο ''πρέπει'' - όπως καθήκον του πολίτη ή ανθρώπινη αλληλεγγύη - με προσβάλλει περισσότερο από το αν μου άδειαζαν έναν σκουπιδοτενεκέ με απορρίμματα στο κεφάλι!
Με αηδιάζει κάθε βιτρίνα χωρίς αξία και νόημα... Μου προκαλούν άρνηση τα κοινωνικά ''ευφυολογήματα''... Κι επειδή μεγάλωσα, δεν με συγκινεί πλέον το κουκλοθέατρο...
Αλήθεια, γιατί επιτρέπουμε αυτές τις ανόητες κοινωνικές εξωτερικότητες να καταστρέφουν ό,τι ζωτικό υπάρχει μέσα μας?
pixie
[align=justify]Καλώς ήλθες pixie.
Ίσως η απάντηση στο ερώτημα που θέτεις να είναι το γεγονός ότι οι άνθρωποι μάθανε να αντιλαμβάνονται την υπόσταση τους μόνο μέσα από επίπλαστους ρόλους, κοινωνικές επιταγές και ταμπέλες. Οι άνθρωποι θέλουν περισσότερο να νιώθουν ασφαλείς παρά να είναι ελεύθεροι. Είμαστε όμηροι ψευδαισθήσεων και πληρώνουμε λύτρα για να διατηρούμε αυτές τις ψευδαισθήσεις. Όλοι καλούμαστε καθημερινά να επιλέξουμε στρατόπεδα. Καλούμαστε να επιλέξουμε στρατόπεδα εθνικά, στρατόπεδα πολιτικά, στρατόπεδα θρησκευτικά, στρατόπεδα ιδεολογικά, επαγγελματικά, κοινωνικά, φιλικά, διαπροσωπικά... Καλούμαστε να επιλέξουμε σε ποια πλαίσια θα ενταχθούμε για να θα αισθανόμαστε πιο ασφαλείς. Πολλά από αυτά τα πλαίσια δεν τα επιλέξαμε, απλώς τα αποδεχτήκαμε. Φοράμε τα ταμπελάκια των πλαισίων μας και αισθανόμαστε ασφαλείς. Ψάχνουμε για σφραγίδες γνησιότητας και για επικυρωμένες απόψεις. Η σκέψη μας χειραγωγείται από τις επιταγές των πλαισίων στα οποία είμαστε ενταγμένοι. Προτιμούμε να εθελοτυφλούμε και να στρουθοκαμηλίζουμε από το να είμαστε ειλικρινείς πρωτίστως με τον εαυτό μας. Και τελικά όσοι ανακαλύπτουν το μονοπάτι της πνευματικής ελευθερίας, διαπιστώνουν ότι είναι ένα πολύ μοναχικό μονοπάτι και οι άνθρωποι φοβούνται την μοναξιά... [/align]
[quote user="Michael_Design" post="318177"][align=justify]Καλώς ήλθες pixie.
Ίσως η απάντηση στο ερώτημα που θέτεις να είναι το γεγονός ότι οι άνθρωποι μάθανε να αντιλαμβάνονται την υπόσταση τους μόνο μέσα από επίπλαστους ρόλους, κοινωνικές επιταγές και ταμπέλες. Οι άνθρωποι θέλουν περισσότερο να νιώθουν ασφαλείς παρά να είναι ελεύθεροι. Είμαστε όμηροι ψευδαισθήσεων και πληρώνουμε λύτρα για να διατηρούμε αυτές τις ψευδαισθήσεις. Όλοι καλούμαστε καθημερινά να επιλέξουμε στρατόπεδα. Καλούμαστε να επιλέξουμε στρατόπεδα εθνικά, στρατόπεδα πολιτικά, στρατόπεδα θρησκευτικά, στρατόπεδα ιδεολογικά, επαγγελματικά, κοινωνικά, φιλικά, διαπροσωπικά... Καλούμαστε να επιλέξουμε σε ποια πλαίσια θα ενταχθούμε για να θα αισθανόμαστε πιο ασφαλείς. Πολλά από αυτά τα πλαίσια δεν τα επιλέξαμε, απλώς τα αποδεχτήκαμε. Φοράμε τα ταμπελάκια των πλαισίων μας και αισθανόμαστε ασφαλείς. Ψάχνουμε για σφραγίδες γνησιότητας και για επικυρωμένες απόψεις. Η σκέψη μας χειραγωγείται από τις επιταγές των πλαισίων στα οποία είμαστε ενταγμένοι. Προτιμούμε να εθελοτυφλούμε και να στρουθοκαμηλίζουμε από το να είμαστε ειλικρινείς πρωτίστως με τον εαυτό μας. Και τελικά όσοι ανακαλύπτουν το μονοπάτι της πνευματικής ελευθερίας, διαπιστώνουν ότι είναι ένα πολύ μοναχικό μονοπάτι και οι άνθρωποι φοβούνται την μοναξιά... [/align][/quote]
Mickael, άψογος! Σ' ευχαριστώ για το καλωσόρισμα, έχουμε να τα πούμε αρκετούς μήνες διαδικτυακά, χαρά μου να ''αναμετρηθούμε'' και πάλι! :mryellow: :mrgreen: :mrblue: :mricy:
Το βασίλειό του, λοιπόν, ο καθένας από μας με το δικό του αίμα το κατακτά, δεν θα έπρεπε να υπάρχουν φόρμουλες... Κι όποιος μένει μόνο στις κοινότυπες ανθρώπινες αξιολογήσεις και στους παραδοσιακούς κώδικες και στα υλικά αγαθά, είναι σίγουρο πως θα χάσει τη λεπτή ουσία της ζωής, τον μυστικό παλμό της...
Ξέρεις πόσες φορές αναρωτήθηκα γιατί όλα τα πράγματα να είναι τόσο αντιφατικά στην ουσία τους? Γιατί πίσω από μας και το σώμα μας να υπάρχει εκείνος ο πολύπλοκος μηχανισμός που, ασκώντας εξουσία με τις υποκειμενικές σκέψεις και την υποκειμενική ''ερμηνεία'', γίνεται η τροχοπέδη?
Κι εδώ προστίθεται και το κοινωνικό υπόστρωμα που μας εμποδίζει να εκφραστούμε ελεύθερα!
Είμαστε όλοι ενταγμένοι σε αγελαία συστήματα σκέψης! Σημαντική οδός διαφυγής η ορατότητα μέσω της φαντασίας...
pixie
[quote user="pixie" post="318182"]Mickael, άψογος! Σ' ευχαριστώ για το καλωσόρισμα, έχουμε να τα πούμε αρκετούς μήνες διαδικτυακά, χαρά μου να ''αναμετρηθούμε'' και πάλι! :mryellow: :mrgreen: :mrblue: :mricy: [/quote][align=justify]Να "αναμετρηθούμε";;; Τι εννοείς δηλαδή, να σηκώσω τα διαδικτυακά μου "μανίκια";; Αυτά τα έχω μονίμως σηκωμένα... :mrgreen: :mrgreen:[/align]
Για ηρεμείστε! Η κοινωνική ηθική επιβάλει το fair play! :mrorange: :mrorange: :mrorange:
[quote user="tziger" post="318196"]Για ηρεμείστε! Η κοινωνική ηθική επιβάλλει το fair play! :mrorange: :mrorange: :mrorange:[/quote]
Εσύ πάλι τον θηριοδαμαστή κάνεις? :evil: :mryellow:
Η κοινωνική ηθική καλά θα κάνει να αποκοχλιωθεί και να ξεκλειδώσει τους ρετουσαρισμένους ''γίγγλυμους'' για να ασχοληθεί επιτέλους με την ουσία που είναι η ''διακόρευση'' της συμβατικής τακτικής των ήπιων αναδιαρθρώσεων και των ταξικών συμφερόντων... :cool:
[quote user="pixie" post="318273"]Η κοινωνική ηθική καλά θα κάνει να αποκοχλιωθεί και να ξεκλειδώσει τους ρετουσαρισμένους ''γίγγλυμους'' για να ασχοληθεί επιτέλους με την ουσία που είναι η ''διακόρευση'' της συμβατικής τακτικής των ήπιων αναδιαρθρώσεων και των ταξικών συμφερόντων... :cool:[/quote]
:mrgreen: :mrgreen: :razz:
Υπάρχει θέμα Δομικής Αντιπαλότητας! :mrviolet:
θηριοδαμαζει ή θηριοθαυμαζει;
:???: :o
Φυσάει γραιγολεβάντης, tziger... θα το πάρει το χνουδομπάμπαλο... ;-) :mrgreen:
Αποδεικνύεται καθημερινά ότι από την εύκολη θεωρία στην πράξη, υπάρχει πάντα μια ειδοποιός απόσταση!
Επίσης και ανάμεσα στα λογικά βιωμένα επιχειρήματα και στις αλλοπρόσαλλες εκρήξεις στο όνομα της δήθεν ελευθεριάζουσας υποδομής και κουλτούρας.
Αισθητή η απουσία ενός μέτρου ορθοφροσύνης, η σοβαρή παιδεία, η ταπεινοφροσύνη και η αρετή γενικότερα.
Για ευγένεια δεν το συζητάω... Απούσα στο όνομα του δικαιώματος της ελεύθερης έκφρασης!
:razz:
Αλλά είναι κι αυτό το εγωκεντρικό δεδομένο της ''ευφυίας''...
Κάτι που είναι αυτοφυές ''ειδικά'' σε μας βέβαια και αστράφτει προσφέροντας στον μωρό κύκλους υπέρτατης ευδαιμονίας... :razz: ;-) :mrblue:
Κάποιες στιγμές έχω την αίσθηση πως η αληθινή ζωή είναι παντελώς απούσα... ή μήπως είμαστε εμείς που λείπουμε από μέσα της? :sad:
Κάτι ανθρώπινο...
Κάτι πέρα από τα καθημερινά ρηχά μηδαμινά...
Κάτι πέρα από τους καθημερινούς περιορισμούς και νόμους...
'Αλλοι τρόποι ζωής υπάρχουν?
Κάτι πέρα από την αποπλάνηση μιας εξωτερικής ψευδαίσθησης - της φυσικής υλικότητας - κάτι που να έχει περιεχόμενο και τη δύναμη να δώσει αληθινό νόημα στην ανθρώπινη μοίρα...
Υπάρχει?
Δεν υπάρχει..........................................
Αλλά αυτό που σίγουρα υπάρχει ονομάζεται υποκρισία.
Και η υποκρισία είναι η βαζελίνη στις κοινωνικές μας σχέσεις.
Αυτό που εγώ συχνά νιώθω, ως οικεία αίσθηση, είναι πως κινούμαι σε έναν κόσμο αλλοτρίωσης...
Δεν υπάρχει κοινωνική ειλικρίνεια και υπευθυνότητα, οι συμεριφορές είναι προσποιητές λόγω του ατομικού συμφέροντος κι αυτό που σίγουρα υπάρχει είναι ο στοχευμένος στρατηγικός σχεδιασμός του συστήματος που αφήνει το θλιβερό και δόλιο αποτύπωμά του στην καθημερινότητά μας.
Κάποιοι αναλώνονται και αγωνίζονται μόνο για τη στίλβη, στο πώς θα αποκτήσουν ετικέτες και μια σειρά από κοινωνικά προνόμια, έντιμα ή όχι, αδιάφοροι προς τις ανάγκες των άλλων.
Κάποιοι άλλοι, ωστόσο, με έρεισμα τα αξιακά τους κριτήρια, τολμούν και δίνουν ακόμα μάχες για τα ιδανικά τους...