Πάντα φοβόμουν... Κι εξακολουθώ να φοβάμαι πως δύσκολα θα μπορούσε να δει κάποιος την αγάπη σαν ελεύθερο συναίσθημα που έχει το δικαίωμα να μοιράζεται ισότιμα...
'Οχι ότι κάνω οικονομία στα αισθήματα... Ταλαντεύτηκα, απογυμνώθηκα, μοιράστηκα, δεν αφοπλίστηκα όμως ποτέ!
'Ισως γιατί πάντα πίστευα πως το επίπεδο που υπάρχουμε, τον έλεγχο και τον τρόπο της ζωής μας - ακόμα και τις στιγμές που θα ζήσουμε - οφείλουμε να τα ορίζουμε εμείς, ο καθένας για τον εαυτό του.
Κι ότι ο κάθε άνθρωπος είναι η πηγή του εαυτού του. Κάτι μοναδικό που δεν χαρίζεται εύκολα ως αντίδωρο στην καθημερινή μιζέρια και στην ανθρώπινη δυστροπία.
'Ισως γιατί ο πυρήνας του φόβου μου αναφερόταν σε μια αγάπη εγωιστικά άπληστη εκ μέρους του άλλου, στην κυριαρχική του θέληση ενδεχόμενα.
Ακόμα με πιάνει σύγκρυο στη σκέψη ότι μπαίνοντας σε μια σχέση αυτό δεν θάταν ορόσημο και ελεύθερη επέκταση, αλλά θα μπορούσε να σημαίνει χάσιμο του προσωπικού μου χώρου, απώλεια δύναμης και διακύβευση της αυτονομίας μου, κάτι σαν εγκλεισμό σε μια φιλάργυρα ιδιωτική φυλακή που το κλειδί θα το έχει άλλος!
Δεν αποποιούμαι μ΄αυτόν τον τρόπο την αγάπη, εξακολουθώ να την θεωρώ αξία κι εκτιμώ αφάνταστα τη γενναιοδωρία αλλά και την υπέροχη σπατάλη της...
Η θηλιά με ενοχλεί! Ο πειθαναγκασμός...
pixie
Υποκλίνομαι
[quote user="κώστας" post="318640"]Υποκλίνομαι[/quote]
στον πειθαναγκασμο;
:razz: :mrgreen:
Στο όνομα της αγάπης, γίνονται αρκετά ειδεχθή εγκλήματα!
Και κυρίως αυτός ο συναισθηματικός εκβιασμός που καταντά τροχοπέδη για κάθε προσωπική ανάπτυξη, επειδή ''αγαπάμε''...
Γιατί άραγε να μην μπορούμε να διατηρούμε τα ατομικά μας ενδιαφέροντα, που λογικά δεν γίνεται να ταυτίζονται με του συντρόφου μας, επειδή ''αγαπάμε''?
Παράδειγμα: Αν ο σύντροφός μου δεν είναι σε θέση ή δεν έχει τη διάθεση να με παρακολουθήσει στους φιλοσοφικούς ακροβατισμούς μου, τα πνευματικά μου ενδιαφέροντα πρέπει να μείνουν ακάλυπτα?
Δεν υποτιμώ κανέναν, αντίθετα θεωρώ ότι ο καθένας μας είναι μοναδικός και έχει ιδιαίτερα πρότυπα και χαρακτηριστικά, τις δικές του δυνατότητες και τις δικές του κεραίες!
Κάποια στιγμή σχετίζεσαι με κάποιον γιατί διαπιστώνεις ότι ένα μεγάλο μέρος αυτών των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών, σε ουσιαστικές περιοχές, ταιριάζει.
pixie
Τεχνίτης ήτανε από καταβολής της ανθρωπότητας εκείνος ο άνθρωπος που είχε κάποιες ιδιαίτερες ικανότητες να φτιάχνει ένα αντικείμενο που να ΄χει τον παλμό του ανθρώπου, και που ένοιωθε μια ιδιαίτερη αγάπη στο να φτιάχνει τέτοια πράγματα.
Με τη λεγόμενη «αφηρημένη τέχνη» αυτό το πράγμα καταργήθηκε.
Δόθηκε συγχωροχάρτι στον κάθε άνθρωπο να γίνεται τεχνίτης, κι ας έχει καμιά ικανότητα, γι΄ αυτή τη δουλειά, μήτε καμιά κλίση. Αυτό βγαίνει από την παρεξήγηση του πνεύματος της ελευθερίας και της ισότητας, απ΄ όπου γεννιέται η χειρότερη σκλαβιά, η σκλαβιά της αυθαιρεσίας και της κατάργησης κάθε τάξης στην πνευματική ζωή.
Φώτης Κόντογλου 'Η αφηρημένη τέχνη"
Επέλεξα απόσπασμα ενός αγιογράφου και συγγραφέα μικρασιάτη που στο ερωτικό κομμάτι υπήρξε (για πολλούς) αρκετά συνεσταλμένος στην ανατολίτικη φιλοσοφία του (που οφείλεται και στον τρόπο που μεγάλωσε)
Την αγάπη δεν μπορούμε να την δημιουργήσουμε,ούτε να την βάλουμε σε κώδικες, είμαστε απλά εκεί όταν συμβαίνει
Για ποια -αμφίδρομη- αγάπη μιλάμε όμως .....του πλησίον ή του συντρόφου....είναι εντελώς διαφορετικά πράγματα
Η αγάπη δεν είναι πειθαναγκασμός, αλλά οπωσδήποτε είναι και μοίρασμα ...νομίζω, και επειδή είναι ελευθερο συναίσθημα εκδηλώνεται εντελώς διαφορετικά και αυτόβουλα ...ο δρόμος της είναι ανοιχτός, δεν επιλέγεις την αγάπη, ούτε την φέρνει ςμε πράξεις , αλλά με αμοιβαία κατανόηση
Μόνο τα κατασκευάσματα και οι καρδιές που κυριαρχούνται από αυτά, βρίσκουν το χάος μπροστά τους
στα βιαστικά... :smile:
[quote user="larus audouinii" post="318715"]
Την αγάπη δεν μπορούμε να την δημιουργήσουμε,ούτε να την βάλουμε σε κώδικες, είμαστε απλά εκεί όταν συμβαίνει
Για ποια -αμφίδρομη- αγάπη μιλάμε όμως .....του πλησίον ή του συντρόφου....είναι εντελώς διαφορετικά πράγματα
Η αγάπη δεν είναι πειθαναγκασμός, αλλά οπωσδήποτε είναι και μοίρασμα ...νομίζω, και επειδή είναι ελευθερο συναίσθημα εκδηλώνεται εντελώς διαφορετικά και αυτόβουλα ...ο δρόμος της είναι ανοιχτός, δεν επιλέγεις την αγάπη, ούτε την φέρνεις με πράξεις , αλλά με αμοιβαία κατανόηση
Μόνο τα κατασκευάσματα και οι καρδιές που κυριαρχούνται από αυτά, βρίσκουν το χάος μπροστά τους
στα βιαστικά... :smile:[/quote]
Αυτά ακριβώς που αναφέρει η larus audouinii αποτελούν την πεμπτουσία της αγάπης.
Αγάπη σημαίνει ελευθερία. Αν υπάρχουν σκέψεις "πειθαναγκασμού" και αίσθηση "σκλαβιάς", τότε σίγουρα δεν μιλάμε για αγάπη αλλά για μια εντελώς συμβατική σχέση. Απλά και μόνο για να λέει κανείς πως δεν είναι "μόνος". Και μοιραία, μια τέτοια σχέση θα αρχίσει κάποια στιγμή να πνίγει τα "μέλη" της.
Υ.Γ. Τα "ειδεχθή" εγκλήματα εν ονόματι της αγάπης είναι στην πραγματικότητα εγκλήματα πάθους. Το πάθος τυφλώνει - η αγάπη εξυψώνει.
μα δεν ειναι δυνατον !!!!!!!!!!!!!!
η σκλαβια ειναι συμβαση?
ε οχι
η σκλαβια ειναι βια
ασκηση βιας
σωματικης ή ψυχικης
συμβαση
μαλλον συμβατικη σχεση ειναι αυτη , που δεν στηριζεται στην αγαπη, αλλα σε συμφωνα, αποδοχες και συνομολησεις
[quote user="black_velvet" post="318719"]
Αυτά ακριβώς που αναφέρει η larus audouinii αποτελούν την πεμπτουσία της αγάπης.
Αγάπη σημαίνει ελευθερία. Αν υπάρχουν σκέψεις "πειθαναγκασμού" και αίσθηση "σκλαβιάς", τότε σίγουρα δεν μιλάμε για αγάπη αλλά για μια εντελώς συμβατική σχέση. Απλά και μόνο για να λέει κανείς πως δεν είναι "μόνος". Και μοιραία, μια τέτοια σχέση θα αρχίσει κάποια στιγμή να πνίγει τα "μέλη" της.
[/quote]
Στην οποία συμβατική σχέση αρχίζουν κάποια στιγμή οι "σκέψεις" κι η "αίσθηση", όπως προανέφερα.
Βέβαια, όταν απομονώνει κανείς μια λέξη και απαντάει ξερά σε αυτή και μόνον αυτή (και όχι σε μια ολοκληρωμένη πρόταση), λογικό είναι να απορεί κανείς και να ενίσταται]
[quote user="sevenseas" post="318828"]μα δεν ειναι δυνατον !!!!!!!!!!!!!!
η σκλαβια ειναι συμβαση?
ε οχι
[/quote]
Καλημέρα! :smile: Velvet πολύ σωστή στις παρατηρήσεις σου! Κι εσύ καλή μου larus. ;-)
Eδώ μιλάμε - λέμε τώρα - για την εικόνα μιας σχέσης που χτίζεται πάνω στον σεβασμό και τη μοναδικότητα των μελών. :razz:
'Εχω κατά νου ένα σύστημα ανοιχτής ενέργειας που θα στηρίζεται στην ειλικρίνεια και στην αμοιβαιότητα.
Αναφέρομαι, λοιπόν, σε ένα δυναμικό πλαίσιο καθαρό ανάμεσα στα δυο μέλη, με ισότητα αναστήματος και ανοιχτή αγάπη και εμπιστοσύνη, ώστε να μην υπάρχει θέση ούτε για εξαπάτηση, ούτε για κατοχή του άλλου, ούτε για περιορισμό στους ρόλους, ούτε για εγωισμούς υποδουλωμένους στην έννοια του ζευγαριού!
Καιρός είναι να σταματήσει αυτό το στατικό πλαίσιο, τη στιγμή που οι αλήθειες εν στάσει δεν σημαίνουν τίποτα!
Καιρός να σταματήσει αυτή η ανασταλτική, εκφυλιστική πορεία στο όνομα της Αγάπης, όπου οι ανθρώπινες δυνατότητες περιορίζονται αλλά το παρασκήνιο βασιλεύει!
Η πραγματική ελευθερία σημαίνει πολλά πράγματα και στους δύο.
Το πρόβλημα που εμφανίζεται στις σχέσεις είναι ότι συχνά αρνούμαστε μεγάλα τμήματα του εαυτού μας και σαφώς θα 'πρεπε η κάθε ανθρώπινη σχέση να προσφέρει την δυνατότητα για την ανάπτυξη της ατομικότητας των μελών της και κυρίως να είναι, επιτέλους, ειλικρινής, ουσιαστική και ενδόμυχη...
Το σημαντικότερο όφελος είναι όταν σφυρηλατείς ένα δεσμό βασισμένο στην ισότητα και την εμπιστοσύνη κι από τη στιγμή που συνεχίζεις να αναπτύσσεσαι, η ζωή είναι μια διαρκώς διευρυνόμενη εμπειρία!
Κάθε όμορφο συναίσθημα - όπως η αγάπη - πρέπει να είναι ελεύθερο για να μπορέσει να αποδοθεί ακέραια κρατώντας τη δική του βούληση.
pixie
Έξοχα...σχεδόν.
Μία (μικρή) επισήμανση
έχω να κάνω, μόνο(!).
Ένας δεσμός στηρίζεται
στο σεβασμό της ισορροπίας,
όχι της ισότητας]
Μοναδική εικόνα!!! :grin:
Αλλά για να υπάρξει αυτή η περίφημη ισορροπία και ενδοσυνεννόηση και αμοιβαιότητα κλπ. αρετές...
πρέπει πρώτα να υπάρχουν κάποιες μικρές συνειδητοποιήσεις, χώρος για ατομική εξέλιξη και διάθεση για πραγματική συνεργασία.
ΥΓ. Θα ξαναμπώ βέβαια στο θέμα, δυστυχώς πρέπει να φύγω... αλλά μια ερώτηση θα μου επιτρέψεις κι εμένα! :smile:
Το μαστίγιο πόσες ουρές έχει? Α, γιατί το δικό μου έχει εννιά! :razz:
Το δικό μου 24
...χωρίς τους αριθμούς και τα σημεία στίξης.
Κάθε προκατασκευασμένη κίνηση και κάθε διαδικασία, σκοτώνει την αγάπη με τη μορφή μιας δυνατής ενέργειας που πηγάζει αυθόρμητα από μέσα μας.
Ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί να θεωρείται η αγάπη υποχρεωτική, όπως και το γιατί γινόμαστε απαιτητικοί και σκληροί προς τους άλλους, ξεχνώντας να την προσφέρουμε εμείς έστω στον εαυτό μας!
Μήπως πρέπει να μάθουμε να αγαπάμε, αρχίζοντας από τον εαυτό μας?
Μήπως είναι καιρός να αναθεωρήσουμε εμείς τον τρόπο μας?
Είναι σχετικό το ακόλουθο κειμενάκι πιστεύω. Κάπου το βρήκα, μου άρεσε και το παραθέτω
Ο Άνεμος συνάντησε ένα όμορφο Λουλούδι και το αγάπησε. Όταν εκείνος τρυφερά χάιδευε το Λουλούδι, εκείνο απαντούσε με πιο μεγάλη αγάπη που εκφραζόταν με πιο έντονα χρώματα και δυνατό άρωμα.
Όμως ο Άνεμος ήταν αχόρταγος και σκέφτηκε]
Όμορφο το κείμενο που παραθέτεις katinaki!
Λέει ο Ταγκόρ: Εκείνος που κάνει το λουλούδι ν' ανθίσει, δουλεύει τόσο απλά!
Του ρίχνει μια τρυφερή ματιά και ο χυμός της ζωής ρέει μέσα στις φλέβες του...
Σκέφτομαι συχνά ότι υπάρχουν πράγματα που τελικά είναι αδύνατον να τα μοιραστούμε με τον ίδιο άνθρωπο, για τον απλούστατο λόγο ότι ο καθένας έχει τη μοναδικότητά του!
Στο σημείο αυτό προκύπτει το ερώτημα: γιατί πρέπει να καταστρέφεται μια σχέση ολόκληρη και να θεωρείται εγωιστικά ότι δεν υπάρχει αγάπη ή να εκλαμβάνεται ως απάτη το δικαίωμα στην προσωπική αναζήτηση και έκφραση?
Γιατί πρέπει να αρνούμαστε συνεχώς μεγάλα τμήματα του εαυτού μας επειδή μπαίνουμε στον χορό της αγάπης?
Γιατί να αναπτύσσεται το στοιχείο της ζήλιας επειδή υπάρχουν και διαφορετικά ενδιαφέροντα, όταν η ζωή είναι μια διαρκώς διευρυνόμενη εμπειρία?
[quote user="pixie" post="319257"]Κάθε προκατασκευασμένη κίνηση και κάθε διαδικασία, σκοτώνει την αγάπη με τη μορφή μιας δυνατής ενέργειας που πηγάζει αυθόρμητα από μέσα μας.
Ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί να θεωρείται η αγάπη υποχρεωτική, όπως και το γιατί γινόμαστε απαιτητικοί και σκληροί προς τους άλλους, ξεχνώντας να την προσφέρουμε εμείς έστω στον εαυτό μας!
Μήπως πρέπει να μάθουμε να αγαπάμε, αρχίζοντας από τον εαυτό μας?
Μήπως είναι καιρός να αναθεωρήσουμε εμείς τον τρόπο μας?[/quote]
:roll: :roll: Σε βρίσκω πολύ σωστή σ'αυτό που λες.Για να μπορέσει να αγαπήσει κάποιος θα πρέπει πρώτα να αγαπάει και να σέβεται τον εαυτό του.Μετά έρχεται η αγάπη η πραγματική όμως.Μιλάει μόνο η καρδιά.Αυτή δεν κάνει λάθη.Φυσικά και δεν είναι πειθαναγκασμός.Αγαπάς γιατί εσύ το θες και δεν μπορείς να ορίσεις κανενός καρδιά.Η αγάπη δεν έχει όρια και φραγμούς όπως και απαιτήσεις.Επίσης θα ήθελα να προσθέσω και κάτι ακόμα.Η φιλία δεν είναι και αυτή πειθαναγκασμός.Ας το προσέξουν κάποιοι.Δεν μπορείς να ζητάς με το ζόρι από τον άλλον την φιλία του...Ξέφυγα λίγο από το θέμα σου συγνώμη...
Δεν υπάρχουν ιδιοκτησίες! Κι αυτό που θεωρούμε δικό μας, δεν μας ανήκει!
Είμαστε τα σπλάχνα της φύσης... Είμαστε διάττοντες...
Κάθε όμορφο συναίσθημα πρέπει να είναι ελεύθερο για να μπορέσει να αποδοθεί ακέραια κρατώντας τη δική του βούληση...
;-)
Έχω παρατηρήσει ότι συχνά κάνουμε προσπάθεια να προσεγγίσουμε την έννοια της αγάπης από το τι δεν είναι και όχι από το τι είναι.....
Νομίζω δεν είναι τυχαίο...
Νομίζω πως η αγάπη είναι αυτό που δεν μπορείς να προσεγγίσεις με την λογική ούτε με λόγια. Είναι αυτό που χωρίς κανένα σοβαρό λόγο σου ανεβάζει την ταχυπαλμία, την αγωνία, την επιθυμία.....
γενικά ανεβάζει.....
[size=14]καυκαληθρες...
μπεεεεεεεεεεε[/size]
[quote user="kuria" post="324981"][size=14]καυκαληθρες...
μπεεεεεεεεεεε[/size][/quote]
Αναρωτιέμαι γιατί σ αρέσει να προσπαθείς να μπαχαλέψεις τα σοβαρά θέματα! :???:
[size=14]στην αγαπη ή στον πειθαναγκασμο αναφερεσαι οταν λες σοβαρο θεμα;
και προσεξε με την απαντηση σου, μη με πειθαναγκασεις να ξαναβελασω...[/size] :lol:
:sad:
Το θέμα της ψυχαναγκαστικής συμπεριφοράς στο πεδίο του έρωτα ή του πειθαναγκασμού τέλος πάντων ή ακόμα αυτή η νοσηρή αποκλειστικότητα στα κλειστά μυαλά κάποιων, είναι μια πολύ συνηθισμένη ιστορία και δυστυχώς, όταν τη βιώνουμε, ναι είναι πολύ σοβαρή! ;-)
Κι ο λόγος που άνοιξα αυτό το ποστ, είναι για να αναφερθούμε στο αυθόρμητο δόσιμο των συναισθημάτων, και να υπερασπιστούμε τον χώρο μιας αγάπης χωρίς περιορισμούς και ασφαλώς μη κτητική...
Η σχέση η οποία βάζει ελεύθερα τα θεμέλια πάνω στον εαυτό της, δεν έχει όρια από τη στιγμή που επεκτείνει τον εαυτό της...
Η ικανότητα να προσφέρει συνεχώς μεγαλώνει, οπότε η αγάπη εδώ δεν ξοδεύεται άσκοπα, αντίθετα τοκίζεται αδιάκοπα ως μια καλή επένδυση!
[/b]
Είναι ενδιαφέρουσα κάθε προσέγγιση αυτού του θέματος... Και φυσικά σε ένα forum συζητήσεων εκείνο που θα μπορούσε να μας αφορά και να μας χαρίσει ορίζοντα είναι η θεωρητική πλευρά, τι άλλο? :smile:
Μ΄αυτή τη λογική, λοιπόν, το διαπραγματευόμαστε... Η προσπάθεια γίνεται με σκοπό να ορίσουμε μια ειλικρινή και ανοιχτή σχέση ανάμεσα σε δυο ανθρώπους.
Εννοείται πως το θέμα εδώ βέβαια δεν σταματά στην έννοια της αγάπης, προχωράει λίγο βαθύτερα καλώντας τα μέλη μιας σχέσης να χτίσουν την αγάπη τους πάνω στον σεβασμό, στην ιδιαιτερότητα και στη μοναδικότητα του καθένα τους...
Το ζητούμενο είναι μια χειραφετημένη σχέση ανάμεσα στον άντρα και τη γυναίκα, ώστε κανένας από τους δυο να μην είναι αντικείμενο μιας ολοκληρωτικής επικύρωσης για τις ελλείψεις και τις απογοητεύσεις του άλλου! ;-)
Μιλάμε, λοιπόν, για μια σχέση ανάμεσα σε ίσους, όπου είναι άγνωστη η υποταγή του ενός ή η κυριαρχία του άλλου...
Η αγάπη εδώ δεν επιβάλλεται, αλλά προσφέρεται... Και, οπωσδήποτε, μόνο αυτή η αγάπη αξίζει...
Κάθε προσπάθεια γίνεται για να οριστεί μια ειλικρινής και ανοιχτή σχέση. Μια σχέση βασισμένη στην ισότητα της ελευθερίας και της προσωπικότητας των δυο συντρόφων.
Με βασική πάντοτε προϋπόθεση, μια προφορική, διανοητική και συναισθηματική δέσμευση απέναντι στο δικαίωμα της ατομικής ανάπτυξης! ;-)
Σε σχέσεις που βασίζονται σ' αυτό το είδος της αγάπης, δεν υπάρχει χώρος για διαταγές, για αυταρχικότητα, για κτητικότητα... εννοώντας πως η έννοια της αγάπης θα πρέπει να σφυρηλατείται με πνεύμα ανεξαρτησίας.
αυτή η ανεξαρτησία και το πνεύμα ανωτερότητας μας έφαγε...
Εμένα, πάντως, δεν με ''έφαγε'' τίποτα τέτοιο ή παρόμοιο! :mryellow:
Το κατευχαριστήθηκα μπορώ να πω... :oops: :grin:
Η ζωή είναι σχολείο, με τη διαφορά πως πρόκειται για ένα απόλυτα φιλελεύθερο σύστημα εκπαίδευσης αλλά κυρίως αντίστροφης μάθησης!
Εννοώντας, πως μαθαίνεις μέσα από τις εμπειρίες, για να καταλήξεις κάποια στιγμή στις θεωρίες σου... ;-)
αυτή η ανεξαρτησία και το πνεύμα ανωτερότητας μας έφαγε...
Εμ, είναι που δεν κολλάνε
αυτά τα δύο μαζί.
[quote user="κώστας" post="338508"]αυτή η ανεξαρτησία και το πνεύμα ανωτερότητας μας έφαγε...
Εμ, είναι που δεν κολλάνε
αυτά τα δύο μαζί.[/quote]
ναιιιι, εγώ θα γίνω όνομα και πράμα από δω και μπρος...
αυτά που ξέρατε να τα ξεχάσετε :mrgreen: :mrblue: :mrorange: :lol:
Ποιο θα είναι το όνομα
και ποιο το πράμα;
Κατίνα είναι το όνομα... σαλαμάκι το πράμα :P
Είναι καλή τακτική
να μην υπάρχουν
μεγάλες προσδοκίες.
Γλυτώνεις και τις απογοητεύσεις.
Α, όχι, η αγάπη οφείλει να μένει πιστή στις προσδοκίες της, ακόμα κι αν πρόκειται περί μύθου!
Ακόμα κι αν είναι κομμάτι της φαντασίας μας και δεν πρόκειται να εκπληρωθεί ποτέ! :grin:
Αρκεί όλο αυτό να λειτουργεί ως πραγματικότητα... ;-)
Μέχρι την προσγείωση - διότι υπάρχει και ο νόμος της βαρύτητας - ας ζούμε την ελεύθερη πτήση στα ουράνια, το ταξίδι έχει αξία... και τα χρώματα που μας προσφέρει...
Δεν μπορώ να δεχτώ την αγάπη, κι όλη τη θετική ένταση ή τα θυελλώδη συναισθήματα που προσφέρει, εγκλωβισμένη σε ένα μόνιμο αλλά στείρο δεσμό, σε μια υποχρεωτική συμβίωση.
Σε ποιόν χρησιμεύει αυτή η ασφάλεια? Ας πονέσω, ε, και? Ας λυπηθώ κι ας μείνω μόνη, και?
Αρκεί να νιώθω ολόκληρη μέσα στη στιγμή!
Θα έλεγα [αγναντεύοντας θάλασσα]
ότι ή ισχύει το σχήμα "κατινάκι - σαλαμάκι"
ή το σχήμα "κατίνα - σαλάμι".
Το πρώτο σε πείθει για το δεύτερο.
Επομένως, ούτε το: Κατίνα είναι το όνομα... σαλαμάκι το πράμα
μου φαίνεται να κολλάει μεταξύ του.
Σωστά... Έχουμε σημαντικό θέμα ξημερώματα... :cool: :lol:
Η δική μου προτίμηση βέβαια, παραμένει στο κυρίως θέμα! ;-)
Άμετρο το μέτρο της αγάπης... Και μια ελεύθερη ανάσα στην έκφρασή της, κάνει την ουσία της ακόμα πιο ελκυστική και διεγερτική...
[quote user="κώστας" post="338702"]Θα έλεγα [αγναντεύοντας θάλασσα]
ότι ή ισχύει το σχήμα "κατινάκι - σαλαμάκι"
ή το σχήμα "κατίνα - σαλάμι".
Το πρώτο σε πείθει για το δεύτερο.
Επομένως, ούτε το: Κατίνα είναι το όνομα... σαλαμάκι το πράμα
μου φαίνεται να κολλάει μεταξύ του.[/quote]
:lol: :lol: :lol: ας κάνουμε ένα συνδυασμό:
- Κατίναααα... σαλαμάκι...
- Μα για ένα τόσο δα σαλαμάκι ν' ανάψω ολόκληρο ξυλόφουρνο; :roll: :oops: :lol:
ζητώ συγγνώμη από τη θεματοθέτη για τα άσχετα :mrgreen:
Ξυλόφουρνος ε;
Ζεστή εικόνα.
:cool: :sad:
εγώ πάλι αισθάνομαι ότι γράφεις για την αγάπη εμπνεόμενη από φόβους και πρέπει στιγμών πειθαναγκασμού...
και η αγάπη...από αγάπη, γίνεται ορισμός αγάπης..
ενώ ο πειθαναγκασμός, χωρίς (ευτυχώς!) να την υποκαθιστά..
την ακολουθεί..
προς pixie το από πάνω ;-)
[quote user="kapoia_za" post="338747"]εγώ πάλι αισθάνομαι ότι γράφεις για την αγάπη εμπνεόμενη από φόβους και πρέπει στιγμών πειθαναγκασμού...
και η αγάπη...από αγάπη, γίνεται ορισμός αγάπης..
ενώ ο πειθαναγκασμός, χωρίς (ευτυχώς!) να την υποκαθιστά..
την ακολουθεί..[/quote]
Σωστή!
Και, ως γνωστόν, η αγάπη δεν ορίζεται, μήτε περιορίζεται - μηδέ και "εξαναγκάζεται"/"εκβιάζεται".
Αγάπα με να σ αγαπώ ν ανέβουμε στο βουνό.......
Ν' ανεβούμε στο βουνό
γιατί ο κάμπος πλημμύρισε
από...αγάπη φυσικά.
Από την μεγάλη πλημύρα έγινε λίμνη....
Δεν έχω καταλάβει ακόμα αν είναι λίμνη Κωπαΐδας ή λίμνη Πλαστήρα ..... :P
[size=16]αυτοι οι στιχοι νομιζω λενε πολλα...
[/size]
Πανέμορφο κομμάτι Μαράκι κι ομολογώ ότι δεν το είχα ακούσει ποτέ
εγώ όποτε βλέπω
[marquee direction=left](http://www.a33.gr/images/avatars/214026073148085199abaeb.jpg)[/marquee]
[marquee direction=left][marquee direction=up] θέλω να πισαναγκάσω[/marquee][/marquee]
[quote user="kapoia_za" post="338747"]εγώ πάλι αισθάνομαι ότι γράφεις για την αγάπη εμπνεόμενη από φόβους και πρέπει στιγμών πειθαναγκασμού...[/quote]
Χμμμ... Δεν είναι απλά φόβος, είναι βιωμένη κατάσταση που δεν θέλω να επαναληφθεί.
Είμαι βέβαια και ολίγον άναρχο άτομο, αλλά μόλις διαπιστώσω να περιορίζεται ο προσωπικός μου χώρος ή να διακυβεύονται κομμάτια της φιλελεύθερης φύσης μου ή να μου θέτουν περιορισμούς και νόμους - στο όνομα της αγάπης - ε, κάπως την κάνω...
Και πίστεψέ με, είναι πολλοί αυτοί που απομυζούν συναισθηματικά τους άλλους και πασχίζουν να τους στριμώξουν στη λογική τους που θεωρούν πάνσωστη κι η πλάκα είναι πως δεν καταλαβαίνουν ότι το κάνουν αυτό. Θεωρούν σχέση αυτή τη νοσηρή εξάρτηση μπερδεύοντας την αγάπη με την ιδιοκτησία και την αποκλειστικότητα!
Μου έχει τύχει, σου λέω, και μάλιστα ήταν γάμος...
το φαντάστηκα ότι δε φιλοσοφούσες αόριστα ;-) πάμε γιά άλλα λοιπόν!
παρεπιπτόντως εκτιμώ πολύ την ειλικρίνια σου στο φόρουμ..αν και δεν είμαι τακτική, διαβάζω με ενδιαφέρον συχνά θέματα που ανοίγεις.. :)
πάω να ξεραθώ γιατί πήγε αργά..
[quote user="KostasD33" post="338809"]Πανέμορφο κομμάτι Μαράκι κι ομολογώ ότι δεν το είχα ακούσει ποτέ[/quote]
Αποκλείεται!!!!!!!!!
Από τα πλέον κλασσικά να το πω;
[quote user="kapoia_za" post="338858"]το φαντάστηκα ότι δε φιλοσοφούσες αόριστα ;-) πάμε γιά άλλα λοιπόν!
παρεπιπτόντως εκτιμώ πολύ την ειλικρίνια σου στο φόρουμ..αν και δεν είμαι τακτική, διαβάζω με ενδιαφέρον συχνά θέματα που ανοίγεις.. :)[/quote]
Πάνω στα λεγόμενά σου... πιστεύω πως δεν υπάρχει λόγος να αερολογεί κανείς όταν έχει μια γερή παρακαταθήκη εμπειριών, είναι χάσιμο χρόνου.
Άλλωστε, ταπεινή μου γνώμη, μόνο η βιωμένη σκέψη έχει αξία!
Καλημέρα, να 'σαι καλά, και καιρός να γίνεις τακτικός θαμώνας εδώ! :grin: