Ξεκινώντας αυτό το θέμα, θα ήθελα να ορίσω αρχικά τις διαφορές:
Στον Κλειστό Γάμο: Υπάρχει ένα πιο συμπαγές, στατικό πλαίσιο όπου τα μέλη είναι πιο κλεισμένα και συγκρατημένα, ο αυθορμητισμός κάπου τραυματίζεται και στον χώρο των επεκτάσεων & των απεριορίστων δυνατοτήτων συνήθως υπάρχει μια συμβιβαστική, ''συρρικνωτική'' συμβίωση!
Υπάρχει ακαμψία στους ρόλους, υπάρχει κατοχή, μόλις εμφανίζεται η εικόνα της αλλαγής την κάνουμε πέρα, δεν υπάρχει ελαστικότητα, δεν επικοινωνούμε ελεύθερα με τους άλλους γιατί αυτό χαρακτηρίζεται ως απάτη - άρα απουσιάζει η ανοιχτή εμπιστοσύνη και η αγάπη δίνεται με περιοριστικούς όρους- κι ας συνεκτιμηθούν στην εικόνα της έγκλειστης κατάστασης και τα υλικά σχέδια για το ''πώς θα ζήσουμε στο μέλλον''!
Με λίγα λόγια, σκέφτομαι τον κλειστό γάμο ως αυτο-περιοριστικό σύστημα ενέργειας κι όταν εμένα εκείνο που με ''καίει'' είναι η ατομική αυτονομία και ένα σημαντικό γεμάτο παρόν, μοιραία με τοποθετεί στην αντίπερα όχθη...
Στον Ανοιχτό Γάμο, εκείνο που έχει πολύ μεγάλη βαρύτητα είναι το θέμα της ατομικής εξέλιξης μέσα στα πλαίσια της κοινής συμβίωσης.
Και για να μην δημιουργηθούν παρεξηγήσεις ως προς την έννοια του ''ανοιχτού''... Όχι, δεν σημαίνει ότι κάνουμε ότι θέλουμε, το αντίθετο μάλιστα!
''Ανοιχτός Γάμος = ανοιχτό κρεβάτι'' δεν είναι τίποτα άλλο από μια απατηλή εξίσωση! Αυτό ονομάζεται ασυδοσία και τρυφηλότητα...
Αυτό θα μπορούσε να συμβεί στους κλειστούς γάμους και μάλιστα παρασκηνιακά, εκεί, που επειδή βασιλεύει η εξάρτηση, είναι η οδός διαφυγής.
Στα ανοιχτά πλαίσια δέσμευσης, γνωρίζουμε συνειδητά τι θα πει ατομικότητα και υπάρχει αμοιβαίος σεβασμός και βοήθεια στην εξέλιξη των δύο μελών, διότι η ατομικότητα δεν είναι μόνο ένα πράγμα.
Είναι μια αδιάκοπη παραγωγική πορεία, είναι μια βαθιά διαδικασία που καταλήγει στο να γνωρίζεις τον εαυτό σου και τις ανάγκες του! Και στη συνέχεια να μπορείς να τις εκφράζεις με ειλικρίνεια και να τις μοιράζεσαι με τον σύντροφο σου.
Συνεπώς μιλάμε για ουσιαστική επαφή πλέον, για αμοιβαίο σεβασμό κι όχι για τη γνωστή επιφανειακή εμποροπανήγυρη.
Μιλάμε για μια δέσμευση με ακεραιότητα, όπου ο καθένας στο ζευγάρι δεν χρειάζεται να λέει ψέματα, ούτε να στηρίζεται καταπιεστικά και νοσηρά πάνω στον άλλον.
Ο καθένας αγαπάει τον εαυτό του, είναι αυθεντικός κι έτσι αποκαλύπτεται στον άλλον, πέρα από τους γνωστούς φόβους της απόρριψης ή της αποδοχής...
Ανοιχτός Γάμος, λοιπόν, σημαίνει ισότητα προσωπικότητας [ακεραιότητα & δικαίωμα στις διαφορές που μας κάνουν μοναδικούς], ισότητα ευθύνης για τον εαυτό του ο καθένας [ίσο δικαίωμα να ακολουθήσει- κάθε μέλος του ζευγαριού- τους στόχους, τις προσωπικές επιθυμίες & ανάγκες του].
Επίσης ισότητα σκέψης, ενδιαφέροντος και φροντίδας, πράγμα που σημαίνει ότι θα αγωνιστούν να παρέχουν ο ένας στον άλλον απαραίτητα στοιχεία, όπως πχ. ελευθερία και σεβασμό!
pixie
Διαβάζοντας το θέμα μου βγαίνει αυθόρμητα το άσμα (λαϊκότατο στα όρια του γαβ καρσιλαμά)
Δεν παντρεύομαι......... δεν παντρεύομαι......... εγώ δεν σοβαρεύομαι............
Αλλά μετά θυμάμαι μια μικρή τεχνική λεπτομέρεια γμτ
....... ότι παντρεύτηκα και πάω πάσο
Στο δια ταύτα τωρα
Κάθε σχέση έχει τους περιορισμούς της για αυτό και συχνά το «έχω σχέση» είναι συνώνυμο του «έχω δεσμό» δηλαδή δεσμά
Δεύτερο το κρατούμενο είναι ότι το ανθρώπινο είδος δεν έχει στο DNA του την μονογαμηκότητα όπως οι Πελαργοί π.χ.
Η μονογαμηκοτητα μας (σε διάρκεια χρόνου πέραν των 3 ετών) είναι απόφαση κοινωνικής συμπεριφοράς και όχι βιολογικής αυτόματης λειτουργίας
Οπότε ότι και να κάνουμε το αναλύουμε από δω του δίνουμε τίτλο από εκεί ερμηνεύουμε όπως ο καθένας μας επιθυμεί τι είναι ο ανοιχτός, ο κλειστός, ο ξεσαλωμένος, ο σελωμένος (μη πω και σαλεμένος) γάμος στο δια ταύτα όμως παράγεται στο μεγαλύτερο ποσοστό των περιπτώσεων μια σχέση θεατρικής παράστασης.
Με ρόλους κακέκτυπες σκηνοθεσίες, σενάρια, δολοπλοκίες κ.λ.π. που έχουν άλλοτε αίσιο τέλος άλλοτε όχι, άλλοτε δε εκεί που πάει να τελειώσει η παράσταση, βγαίνει το ταμπελακι και γράφει...... το έργο συνεχίζεται
Βέβαια, υπάρχει και η λογική
να ορίζουμε κάτι ως "κλειστό"
επειδή μάς έχει κολλήσει στο κεφάλι
ότι είμαστε "ανοιχτοί".
Δεν παίζει αυτή η λογική στο συγκεκριμένο θέμα... :razz: :mrgreen:
Δεδομένο το γνωστό προκάτ κλειστό συμβόλαιο γάμου και δεδομένες οι απαιτήσεις του... Και τα παρελκόμενα... Αυταρχικότητα, κτητικότητα, επιβολή, προσωπικό αδιέξοδο, κρυφτούλι και γενικότερα η φθορά και τα γνωστά όργια υποχρεωτικής συνύπαρξης.
Αγαπητέ, KostasD33... Και η σκοπιμότητα αυτής της θεατρικής παράστασης ποιά είναι?
Το ότι πολλές φορές σε μια σχέση γάμου αρνούμαστε μεγάλα τμήματα του εαυτού μας ή αρχίζουμε να ζούμε μια παράπλευρη μυστική ζωή δημιουργώντας θεατρικό παρασκήνιο, αποδεικνύει ότι το παραδοσιακό καθεστώς του γάμου είναι μάλλον αποτυχημένο.
Για τον απλούστατο λόγο ότι από κοινού ανάπτυξη, μέσα στο γάμο, δύσκολα υπάρχει σε ορίζοντα χρόνου.
Αντιποδικά, με μια ελεύθερη συνδιαλλαγή - σχέση με απεριόριστες δυνατότητες, ατομική αυτονομία, ανοιχτό σύστημα ενέργειας με τις ανάλογες επεκτάσεις!
Ο γάμος, σήμερα, είναι αυτό που οι ανθρωπολόγοι αποκαλούν τελετουργική κρίση και σημαδεύει το πέρασμα του ζευγαριού από το ένα είδος κοινωνικής κατάστασης σε ένα άλλο. Και μόνο η τελετή του γάμου δείχνει ότι αποδεχτήκαμε νέους ρόλους.
Κατά την άποψή μου, αναμφισβήτητα, η υπογραφή ενός χαρτιού θεμελιώνει από μόνη της την αρχή μιάς κρίσης! Διότι αυτή η υπογραφή σημαίνει ότι σταματούν να είναι οι άνθρωποι που ήταν λίγο πριν κι αρχίζουν να παίζουν τους ρόλους του συζύγου και της συζύγου.
Σημαίνει, ότι καταστρέφεται η ελευθερία έκφρασης και η ελαστικότητά της και υπάρχει στη συνέχεια μια δύσκαμπτη αλληλουχία από περιορισμούς και κανόνες.
Η δύναμη των ρόλων είναι τόσο μεγάλη, που μπορεί να φέρει στην επιφάνεια νευρωτικές τάσεις και προβλήματα χαρακτήρα που επί χρόνια ήταν σε λανθάνουσα κατάσταση.
Πόσες φορές δεν ακούσαμε τη φράση ''Ο άνθρωπος που παντρεύτηκα, δεν είναι αυτός που γνώρισα''?!
Ο λόγος είναι πως ο άνθρωπος αυτός στριμώχτηκε, συμβιβάστηκε σε έναν προκαθορισμένο ρόλο. Δεν είναι πια ο εαυτός του, γιατί τώρα ανήκει στο ρόλο του!
Λοιπόν, προσωπικά ποντάρω αρχικά στο ατομικό ανάστημα και στη συνέχεια, στην αμοιβαία κατανόηση ανάμεσα σε δυο ομότιμους ίσου αναστήματος... Κάτι που παραχωρείται και κερδίζεται ταυτόχρονα... Αμοιβαία εκτίμηση του ενός προς τον άλλον... Επίσης, να υπάρχει ουσιαστικός διά-λογος και διαφάνεια στην επικοινωνία, αντί του γνωστού δι-λόγου...
Προφανώς οι ιδέες - σφραγίδες που θα έθετα σε έναν ανοιχτό γάμο, θάταν ανάμεσα στις παρακάτω...
Εσωτερική επαφή - Δημιουργικότητα - Αυθορμητισμός - Σεβασμός - Ευθύνη - Αμοιβαιότητα - Ελευθερία - Γνώση - 'Ωθηση. Και σίγουρα Αγάπη...
Κι εξακολουθώ να προβληματίζομαι... ;-)
Προφανώς οι ιδέες - σφραγίδες που θα έθετα σε έναν ανοιχτό γάμο, θάταν ανάμεσα στις παρακάτω...
Εσωτερική επαφή - Δημιουργικότητα - Αυθορμητισμός - Σεβασμός - Ευθύνη - Αμοιβαιότητα - Ελευθερία - Γνώση - 'Ωθηση. Και σίγουρα Αγάπη...
Ε, ωραία.
Θέσε τις ίδιες ιδέες-σφραγίδες
και σ' αυτό που αποκαλείς
"κλειστό γάμο"
και ξεμπερδεύεις.
Γιατί να μπερδευόμαστε με διαχωρισμούς;
:mrgreen:
Γιατί η ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στα δυο μοντέλα υπάρχει και είναι σαφής!
Μακάρι να είμασταν σε θέση να τα ενσωματώσουμε...
Θεωρώντας ότι στο κλειστό συμβόλαιο γάμου δεν είναι σωστά τα εξής... Ιδιοκτησία πάνω στον σύντροφο, απάρνηση του εαυτού μας, το θέατρο με τους ρόλους ανάμεσα στο ζευγάρι, άκαμπτη συμπεριφορά στο ρόλο, μη κατανόηση του προσωπικού χώρου, νοσηρή και απόλυτη αποκλειστικότητα!
Α, είναι και η ταυτότητα του ζευγαριού! :razz: Εδώ κι αν διαφωνώ! Δυο ξεχωριστοί κόσμοι, δυο προσωπικότητες, δυο άνθρωποι, ενώνονται σε ένα καθεστώς συμβάσεων και αποκτούν ξαφνικά κοινή κοινωνική ταυτότητα... :roll: Πώς είναι δυνατόν? Πώς είναι δυνατόν να απαρνηθούν τις οριοθετήσεις τους, τη διαμορφωμένη τους ατομικότητα, την προσωπική έκφραση του εαυτού τους και να συγκροτήσουν ένα κοινό μέτωπο συμβάσεων?
Να συγκροτήσουν δλδ. μια κοινή συμπεριφορά, τη συμπεριφορά του ζευγαριού!!! Συμπεριφορά που επιβάλλεται από τις κοινωνικές αντιλήψεις του κλειστού γάμο... :cool:
Κάποτε είχα κι εγώ την απατηλή εικόνα ότι ο γάμος είναι σύμβολο ασφάλειας! Είναι διαστροφή, όμως, το να ζεσταίνει ένα ζευγάρι το γάμο του με μια παλιά μωρουδίστικη κουβερτούλα μόνο και μόνο για να διατηρήσει την αυταπάτη της κοινής ασφάλειας χρησιμοποιώντας υλικά αγαθά και υλικές κατακτήσεις!
Και είναι τραγικό να φτιάχνεις μια φυλακή/γάμο με τα ίδια σου τα χέρια, να το συνειδητοποιείς στη συνέχεια ότι ζεις ένα συμβατικό ψέμα, να νιώθεις μόνος ενώ έχεις σύντροφο, να ονειρεύεσαι έναν γαλανό φεγγίτη να αναπνεύσεις , να ταξιδέψεις και να εξελιχθείς, αλλά να το διαστρεβλώνεις γιατί δεν έχεις τη δύναμη να αντιμετωπίσεις την πραγματικότητα κατάματα διαλύοντας μια πλασματική επιφανειακή εικόνα χάριν της ουσίας!
pixie
Κοίτα να δεις...
τόσα χρόνια αγώνα
για την κατάκτηση
του στόχου της υπομονής
δεν θα μου τα εξανεμίσεις εσύ!
Από την άλλη βέβαια...
με μαθαίνεις ότι
η κορυφή του στόχου
που νόμιζα πως άγγιζα
είναι πολύύύύύύύύ ψηλά ακόμη...
Δεν είναι καλύτερα να υπάρχει ανοιχτή συντροφικότητα, ανοιχτό δικαίωμα επιλογής και ελαστικότητα στους ρόλους?
'Αλλωστε, όταν τα προτείνω αυτά, έχω ως έρεισμα το ατομικό ανάστημα και μια ουσιώδη σχέση κι όχι τα σπίτια και υλικές δοσοληψίες.
Θεωρώ δεδομένο ότι, όταν μιλάμε για ολοκληρωμένα άτομα, έχει μεταφερθεί αλλού το βάρος της ατομικής ύπαρξης και της δέσμευσης, άρα η υπέρβαση αυτή ήδη έχει γίνει και κάθε διακανονισμός οφείλει να τηρηθεί!
Με άτομα ακαλλιέργητα, κομπλεξισμούς, γυναίκες κυκλοθυμικές και στενόμυαλες, άτομα νευρωτικά που ζουν με συναισθηματικές και οικονομικές εξαρτήσεις, εννοείται πως το μοντέλο της ανοιχτής συνύπαρξης δεν μπορεί με τίποτα να λειτουργήσει!!!
Και είναι και πολύ επικίνδυνο ενδεχόμενα, αφού υπάρχει εύκολα το ρίσκο της λάθος ερμηνείας, της ψυχολογικής παρεξήγησης, της κακής χρήσης της ελευθερίας που έχει δοθεί.
[quote user="pixie"]...
...
Αγαπητέ, KostasD33... Και η σκοπιμότητα αυτής της θεατρικής παράστασης ποιά είναι?
.....[/quote]
Αγαπητή Μάγια όπως οι περισσότερες θεατρικές παραστάσεις οι σκοπιμότητες τους εξαρτώνται από το σενάριο την σκηνοθεσία τους ηθοποιούς κλπ
Υπάρχουν και δράματα και κωμωδίες όπως και όλες οι ενδιάμεσες αποχρώσεις
Ο κανόνας συχνά είναι ότι δεν υπάρχει κανόνας....
[quote user="pixie"]....
....
Εσωτερική επαφή - Δημιουργικότητα - Αυθορμητισμός - Σεβασμός - Ευθύνη - Αμοιβαιότητα - Ελευθερία - Γνώση - 'Ωθηση. Και σίγουρα Αγάπη...
Κι εξακολουθώ να προβληματίζομαι... ;-)[/quote]
Ναι όλα αυτά είναι και καλά και τα ζητούμενα στην τελική σε κάθε σχεση.....το κακό είναι ότι συχνά τα Θέλω μας με τα Είναι μας τα χωρίζει μεγαλύτερη απόσταση από όσο η Γη και το Φεγγάρι
Γενικότερα θα ήθελα να πω και κάτι άλλο
Η εντύπωση μου είναι ότι όλες σχέσεις περνανε από κάποιες φάσεις
Η πρώτη φάση είναι το αρχικό πάθος η αρχική ένταση η αρχική μεγάλη επιθυμία του ενός για τον άλλον αλλά βασικά η ανακάλυψη των θετικών του ενός από τον άλλον
Μπορεί να κρατήσει από 3 μήνες μέχρι δέκα άντε σε μερικούς και λίγο περισσότερο
Το βασικό σ αυτή την φάση είναι ότι ανακαλύπτουν τα θετικά και τα όμορφα που έχει ο άλλος…..
Όταν τελειώνει αυτή η φάση ακόμα και αν στην επόμενη πάνε όλα καλά και όλα ρόδινα δεν υπάρχουν άλλα θετικά να ανακαλυφθούν......
μετά ανακαλύπτονται κατά κανόνα τα αρνητικά ειδικά αν υπάρχει και η συμβίωση...
Καλησπέρα! :grin:
Χμμμ... Θεωρώ πως αυτές οι φάσεις που αναφέρεις είναι βαθμίδες στη σχέση, τις βρίσκω πολύ γοητευτικές με την προυπόθεση να προσφέρουν έμπνευση, ανανέωση, ουσίες και συνουσίες, μια πικάντικη γεύση, χιουμοριστική διάθεση, ένα τοσούτσικο παντοδύναμο ''κάτι'' τέλος πάντων που μέσα του να συγκατανεύει ο αόρατος χυμός της Ζωής!
Σημασία δεν έχει το αποτέλεσμα, αλλά το ταξίδι προς το σκοπό... τα χρώματα, οι συγκινήσεις που στην τελική δεν έχει καμιά σημασία αν είναι τσίτινες ή μεταξωτές...
Εννοώντας, πως όταν ακούμε ήχους που μας γητεύουν, δεν έχουμε λόγο να τους διαχωρίζουμε στα συστατικά τους στοιχεία.
Εν αρχή ην ο Μύθος, λένε... ;-)
Και ξαναγυρίζω στις φάσεις - πάντα λεκτικά παρασύρομαι... :oops: :smile:
Το πρελούντιο έχει ιδιαίτερη αξία για έναν αισθητιστή για τη φαντασίωση που του δημιουργεί!
Στην επόμενη φάση - βηματάκι βηματάκι - εισχωρούμε εκεί όπου αρχίζουν κάποια βάσανα, αλλά και η ουσιαστική διέγερση!
Σ' αυτό τον προθάλαμο της συγκίνησης υπάρχει άπειρη γλυκύτητα, όχι όμως το βάθος... Είναι μια ακαθόριστη μυρωδιά πόθων...
'Υστερα ξεκινά η φάση της διαπραγμάτευσης και της ουσίας...
Κάπου εκεί φιλάς τη μοίρα σου στο στόμα! :grin:
'Η αποχωρείς από το παιχνίδι... 'Η συμβιβάζεσαι... Είναι ανάλογο με το πόσο καλός παίκτης είσαι με τη Ζωή! ;-)
pixie
Αναγνωρίζω τους ''κινδύνους'' αυτής της κατάστασης και δεν τους υποτιμώ, αλλά δεν μπορούμε να ζούμε με τον φόβο του ανταγωνισμού - το ζητούμενο δεν είναι να δέσω ή να με δέσουνε - κι άλλωστε η ευθύτητα, η ειλικρίνεια και η ελευθερία είναι οι πιο ισχυροί κρίκοι και ο πραγματικός δεσμός.
'Ετσι είναι η ζωή, ουδέποτε προσφέρει πραγματικές εγγυήσεις! ;-)
'' Οι άνθρωποι που αυτο-πραγματώνονται, λέει ο Μάσλοου, είναι άτομα δημιουργικά, πηγαία, ρεαλιστικά και απορροφημένα από τη ζωή και πάνω απ' όλα είναι ικανά για μη κτητική αγάπη στις ενδόμυχες σχέσεις τους.
'Ενα τέτοιο άτομο δείχνει στη σχέση του μια επιβεβαίωση για την ατομικότητα του άλλου, προθυμία για την ανάπτυξη του άλλου και ουσιώδη σεβασμό για τη δική του μοναδική προσωπικότητα...
Ο σεβασμός για το άλλο άτομο σημαίνει την αναγνώρισή του σαν ανεξάρτητη οντότητα και σαν χωριστό και αυτόνομο πρόσωπο.
Το αυτο-πραγματούμενο άτομο δεν θα χρησιμοποιήσει τυχαία κάποιον άλλο, ούτε θα τον ελέγξει, ούτε θα παραβλέψει τις επιθυμίες του. Θα σεβαστεί στο άλλο άτομο το δικαίωμα της δικής του αμείωτης αξιοπρέπειας...''
Πολλά τα μοντέλα
Πολλές οι ταμπέλες
Πολλοί και οι αφορισμοί
Έχεις σκεφτεί γάμο – σχέση χωρίς όλα αυτά?
Έχεις σκεφτεί ότι όσο πιο πολύ τα εξορκίζεις, τόσο πιο πολύ τα φέρνεις στην ιδία την επιφάνεια της σχέσης, προσδιορίζοντας την εκεί που θες να αποφύγεις?
[quote user="NoName" post="333397"]Πολλά τα μοντέλα
Πολλές οι ταμπέλες
Πολλοί και οι αφορισμοί
Έχεις σκεφτεί γάμο – σχέση χωρίς όλα αυτά?
Έχεις σκεφτεί ότι όσο πιο πολύ τα εξορκίζεις, τόσο πιο πολύ τα φέρνεις στην ιδία την επιφάνεια της σχέσης, προσδιορίζοντας την εκεί που θες να αποφύγεις?[/quote]
έχεις σκεφτεί το γάμο, χωρίς εσένα?
Αποφεύγω και τα βαφτίσια ακόμα, εσύ?
Τίποτα... Ο ανοιχτός γάμος, επειδή ξεφεύγει από το καθιερωμένο πανηγύρι με τους ρόλους κλπ. μάλλον είναι ουτοπία!
Κι όσοι το παλεύουν, μέσα στο γάμο, να κρατήσουν ακέραιο ένα κομμάτι που να αφορά στον προσωπικό τους χώρο, βράσε όρυζα... :sad:
Ο γάμος στην Ελλάδα απαιτεί μετά την κουλούρα, να αποκτούμε κοινή ταυτότητα ζευγαριού!
Τώρα, πώς είναι δυνατόν δυο ξεχωριστοί άνθρωποι, δυο ξεχωριστές προσωπικότητες μέχρι χθες, να απαρνηθούν όσα στοιχεία έχουν διαμορφώσει, τα γούστα, τους φίλους, τα όνειρα, την ατομική τους ανάπτυξη... και να ενσωματώσουν τα θέλω τους σε μια κοινή συμπεριφορά - του κλειστού γάμου - αυτό δεν το κατάλαβα ποτέ!!!
Τίποτε δεν είναι ουτοπία αρκεί να τηρηθεί η αρχή στους τρεις τέταρτος δεν χωρεί !!!
[quote user="NoName" post="333424"]Τίποτε δεν είναι ουτοπία αρκεί να τηρηθεί η αρχή στους τρεις τέταρτος δεν χωρεί !!![/quote]
Σωστός! Κι εγώ στους τρείς έμεινα... Γάμους, εννοείται...
Τον τέταρτο τον άφησα στην εκκλησία! :razz:
Για αυτό τις αποφεύγεις πια, μη και τον συναντήσεις να περιμένει στημένος ακόμα
[quote user="NoName" post="333433"]Για αυτό τις αποφεύγεις πια, μη και τον συναντήσεις να περιμένει στημένος ακόμα[/quote]
:razz: :razz: :razz: :razz: :mrgreen:
[quote user="NoName" post="333417"]Αποφεύγω και τα βαφτίσια ακόμα, εσύ?[/quote]
σε πήρε ξώφαλτσα... :mryellow:
για την pixie πήγαινε
[quote user="heinrich" post="333438"][quote user="NoName" post="333417"]Αποφεύγω και τα βαφτίσια ακόμα, εσύ?[/quote]
σε πήρε ξώφαλτσα... :mryellow:
για την pixie πήγαινε[/quote]
E, βέβαια, πού αλλού θα πήγαινε η ερώτηση... :razz:
Δεν κωλώνω, heinrich, θα σου απαντήσω: 'Οχι! 'Οχι! 'Οχι!
Δεν σκέφτομαι τον γάμο ούτε ως πλάκα ξανά!!! :evil:
Παραλίγο να πάθω την ζημιά
[quote user="NoName" post="333443"]Παραλίγο να πάθω την ζημιά[/quote]
Τι εννοείς? Σε κυνηγούσανε οι νύφες με ακροβολιστικά πυρά? :razz:
Είναι άραγε η ειλικρίνεια η καλύτερη πολιτική σε ένα γάμο?
Κάποιοι λένε και επιμένουν πως δεν πρέπει να λέγονται όλα, ότι η ειλικρίνεια πληγώνει ή λειτουργεί καταστροφικά στη σχέση γιατί πολλές φορές η αλήθεια είναι σκληρή και δεν αντέχεται.
Σαφώς υπάρχει η ατομική εικόνα του καθένα για την αλήθεια, αλλά όπως και νάχει η ειλικρίνεια είναι ο μοναδικός δρόμος για τη θεμελίωση της εμπιστοσύνης στη σχέση.
ΥΓ. Τώρα βέβαια ο καθένας - όντας ειλικρινής - υποθέτει ότι ο τρόπος που βλέπει την αλήθεια του είναι και ο σωστός, ίσως και να νομίζει πως κι ο άλλος βλέπει το ίδιο πράγμα, αλλά είναι λογικό, κάθε μέλος του ζευγαριού, να έχει ένα διαφορετικό πλαίσιο αντίληψης...
Μακάρι να γινότανε να μπορούσε να διατηρείται ο προσωπικός χώρος και μετά την τελετή του γάμου. Και μπορεί να είμαι γυναίκα αλλά συνήθως οι γυναίκες είναι εκείνες που σφίγγουν μια θηλιά στο σβέρκο του άντρα και απαιτούν να γίνονται όλα όπως θέλουν. 'Εχω δει άντρες παντρεμένους να κάνει κουμάντο η γυναίκα κι αυτοί να είναι ηθοποιοί σε έναν ρόλο, όπως ειπώθηκε. Και αντί να έχουν πρώτα την ευθύνη απέναντι στον εαυτό τους κοιτάζουν πώς να είναι εντάξει στις αξιώσεις αυτού του ρόλου. Και νομίζω πως γρήγορα τα παρατούν με ένα 'δε βαριέσαι' όλα και προσαρμόζονται στις απαιτήσεις των γυναικών για να μην χαλάσουν το γάμο τους.
Δυναμικό το τέλος αυτού του καλοκαιριού για μένα αφού, εν τω μέσω βασικών αναθεωρήσεων και υποτροπών, βρέθηκα να ανήκω και πάλι στο club των παντρεμένων... Δεν ξέρω ακόμα αν η απόφασή μου αυτή θα συνεχίσει να δικαιώνεται με επιχειρήματα του τύπου ανοιχτής αντίληψης, αλλά σίγουρα θα παραμείνει σε ελεύθερα πλαίσια η απέραντη κλίμακα της προσωπικής έκφρασης από τη στιγμή που οι συμπεριφορές είναι απαλλαγμένες από την ακαμψία των ρόλων και γενικά τα άκαμπτα πρότυπα.
Ποντάρω στο ότι είμαστε μάλλον ένα τολμηρό - στην αναζήτηση και σε κάθε επίπεδο πρόκλησης - ζευγάρι, διατηρώντας μεταξύ μας άφθονη κατανόηση, ελαστικότητα, μια ατμόσφαιρα παιχνιδιού, μια χιουμοριστική προσέγγιση σε θέματα κριτικής κι έναν τρόπο με διάθεση διαπραγμάτευσης σε σοβαρά λάθη χωρίς ίχνη ειρωνείας ή κακίας...
Ευελιξία, λοιπόν... Επίσης, αν με ρωτούσε κάποιος... Ο γάμος θα μπορούσε να γίνει ένα διαρκές ταξίδι ανακαλύψεων! Νέες διαστάσεις υπάρχουν πάντα και αν δεν πέσεις στην παγίδα της καθημερινής στασιμότητας και του προδιαγεγραμμένης κοινωνικής αντίληψης επί του θέματος του γάμου, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να ζεις ουσιαστικά με τον σύντροφό σου και όχι απλά να είσαι δίπλα του.
[quote user="pixie" post="333441"][quote user="heinrich" post="333438"][quote user="NoName" post="333417"]Αποφεύγω και τα βαφτίσια ακόμα, εσύ?[/quote]
σε πήρε ξώφαλτσα... :mryellow:
για την pixie πήγαινε[/quote]
E, βέβαια, πού αλλού θα πήγαινε η ερώτηση... :razz:
Δεν κωλώνω, heinrich, θα σου απαντήσω: 'Οχι! 'Οχι! 'Οχι!
Δεν σκέφτομαι τον γάμο ούτε ως πλάκα ξανά!!! :evil:[/quote]
[quote user="pixie" post="354437"]Δυναμικό το τέλος αυτού του καλοκαιριού για μένα αφού, εν τω μέσω βασικών αναθεωρήσεων και υποτροπών, βρέθηκα να ανήκω και πάλι στο club των παντρεμένων... Δεν ξέρω ακόμα αν η απόφασή μου αυτή θα συνεχίσει να δικαιώνεται με επιχειρήματα του τύπου ανοιχτής αντίληψης, αλλά σίγουρα θα παραμείνει σε ελεύθερα πλαίσια η απέραντη κλίμακα της προσωπικής έκφρασης από τη στιγμή που οι συμπεριφορές είναι απαλλαγμένες από την ακαμψία των ρόλων και γενικά τα άκαμπτα πρότυπα.
Ποντάρω στο ότι είμαστε μάλλον ένα τολμηρό - στην αναζήτηση και σε κάθε επίπεδο πρόκλησης - ζευγάρι, διατηρώντας μεταξύ μας άφθονη κατανόηση, ελαστικότητα, μια ατμόσφαιρα παιχνιδιού, μια χιουμοριστική προσέγγιση σε θέματα κριτικής κι έναν τρόπο με διάθεση διαπραγμάτευσης σε σοβαρά λάθη χωρίς ίχνη ειρωνείας ή κακίας...
Ευελιξία, λοιπόν... Επίσης, αν με ρωτούσε κάποιος... Ο γάμος θα μπορούσε να γίνει ένα διαρκές ταξίδι ανακαλύψεων! Νέες διαστάσεις υπάρχουν πάντα και αν δεν πέσεις στην παγίδα της καθημερινής στασιμότητας και του προδιαγεγραμμένης κοινωνικής αντίληψης επί του θέματος του γάμου, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να ζεις ουσιαστικά με τον σύντροφό σου και όχι απλά να είσαι δίπλα του.[/quote]
πως σε τουμπαρε τωρα αυτος μπορεις να μου πεις;
ελπιζω μονο ο συμβιος σου να τα πιστευει πραγματικα αυτα τα περι ανοιχτου γαμου και να μην τα υποστηριζε μεχρι να σε τυλιξει... :lol: :lol: :lol:
καλη δυναμη κοριτσι μου, υγεια, αγαπη, ευτυχια!
[quote user="pixie" post="354437"]Δυναμικό το τέλος αυτού του καλοκαιριού για μένα αφού, εν τω μέσω βασικών αναθεωρήσεων και υποτροπών, βρέθηκα να ανήκω και πάλι στο club των παντρεμένων... Δεν ξέρω ακόμα αν η απόφασή μου αυτή θα συνεχίσει να δικαιώνεται με επιχειρήματα του τύπου ανοιχτής αντίληψης, αλλά σίγουρα θα παραμείνει σε ελεύθερα πλαίσια η απέραντη κλίμακα της προσωπικής έκφρασης από τη στιγμή που οι συμπεριφορές είναι απαλλαγμένες από την ακαμψία των ρόλων και γενικά τα άκαμπτα πρότυπα.
Ποντάρω στο ότι είμαστε μάλλον ένα τολμηρό - στην αναζήτηση και σε κάθε επίπεδο πρόκλησης - ζευγάρι, διατηρώντας μεταξύ μας άφθονη κατανόηση, ελαστικότητα, μια ατμόσφαιρα παιχνιδιού, μια χιουμοριστική προσέγγιση σε θέματα κριτικής κι έναν τρόπο με διάθεση διαπραγμάτευσης σε σοβαρά λάθη χωρίς ίχνη ειρωνείας ή κακίας...
Ευελιξία, λοιπόν... Επίσης, αν με ρωτούσε κάποιος... Ο γάμος θα μπορούσε να γίνει ένα διαρκές ταξίδι ανακαλύψεων! Νέες διαστάσεις υπάρχουν πάντα και αν δεν πέσεις στην παγίδα της καθημερινής στασιμότητας και του προδιαγεγραμμένης κοινωνικής αντίληψης επί του θέματος του γάμου, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να ζεις ουσιαστικά με τον σύντροφό σου και όχι απλά να είσαι δίπλα του.[/quote]
Ωωωωω! Να 'τα και τα ευχάριστα!!! :grin:
Πολλά πολλά συγχαρητήρια! Να ζήσετε και να διατηρήσετε όλη αυτή την κατανόηση που έχετε βρει αλλά και που προσφέρετε ο ένας στον άλλον. Καλό σας ταξίδι στη νέα σας ζωή και να βρίσκετε πάντα όμορφους προορισμούς μέσα από ωραίες διαδρομές. :smile:
Φιλικά,
Κ.
α ρε μάγια!ξεπέρασες κάθε ρεκόρ...
σας εύχομαι κάθε ευτυχία
:smile: :grin:
Ευχαριστώ και στα δικά σας, κορίτσια, οι ανύπαντρες! Τι να πω, είμαι εξαιρετικά αισιόδοξη αυτή τη φορά αλλά, κι αν κάτι δεν πάει καλά, τον δρόμο πια τον ξέρω καλά, δεν θα χάσω τον εαυτό μου... :lol: :lol:
Πάντως, τελικά, μετά τις τρείς συζυγικές σχέσεις που είχα, είναι αυτή που έχει ανεπτυγμένο το στοιχείο της εμπιστοσύνης και της ανοιχτής επικοινωνίας και είναι σαφώς η μόνη που με οδήγησε σε μεγαλύτερο άνοιγμα του εαυτού μου, σε νέες διερευνήσεις και, ναι, σε μεγαλύτερη αυτονομία!
Γιατί η ανοιχτή επαφή δεν έχει όρια από τη στιγμή που δεν περιορίζεται και ακολουθεί πορεία που διαρκώς διευρύνεται. Είναι η πρώτη φορά που δεν νιώθω να είμαι αντικείμενο ιδιοκτησίας ή ελέγχου, η πρώτη φορά που δεν χρειάζεται να ανταποκρίνομαι σε απαιτήσεις ή να απολογούμαι ή να δίνω εγγυήσεις που δεν επιθυμώ. Αυτό μου φτάνει...
[quote user="pixie" post="333422"]Τίποτα... Ο ανοιχτός γάμος, επειδή ξεφεύγει από το καθιερωμένο πανηγύρι με τους ρόλους κλπ. μάλλον είναι ουτοπία!
Κι όσοι το παλεύουν, μέσα στο γάμο, να κρατήσουν ακέραιο ένα κομμάτι που να αφορά στον προσωπικό τους χώρο, βράσε όρυζα... :sad:
Ο γάμος στην Ελλάδα απαιτεί μετά την κουλούρα, να αποκτούμε κοινή ταυτότητα ζευγαριού!
Τώρα, πώς είναι δυνατόν δυο ξεχωριστοί άνθρωποι, δυο ξεχωριστές προσωπικότητες μέχρι χθες, να απαρνηθούν όσα στοιχεία έχουν διαμορφώσει, τα γούστα, τους φίλους, τα όνειρα, την ατομική τους ανάπτυξη... και να ενσωματώσουν τα θέλω τους σε μια κοινή συμπεριφορά - του κλειστού γάμου - αυτό δεν το κατάλαβα ποτέ!!![/quote]
Και για αυτό και τα πολλά διαζύγια!
[quote user="MEGA 1" post="361444"]Και για αυτό και τα πολλά διαζύγια![/quote]
Λάθος κάνεις! Το αντίθετο συμβαίνει. Όταν το θέμα της προσωπικής ανάπτυξης σταματά με τον γάμο και στο πέρασμα του χρόνου νιώθουμε έγκλειστοι και στάσιμοι σε μια φυλακή που φτιάξαμε με τα ίδια μας τα χέρια, αυτό είναι η χειρότερη προοπτική στη σχέση.
Κι έπειτα τι κακό έχει ένα σωστό διαζύγιο προκειμένου να μπαίνει κάποιος στη διαδικασία να παίζει παρασκηνιακά παιχνίδια πίσω από την πλάτη του άλλου ή να βιώνει μια σχέση εξάρτησης και να αναλώνεται σε μια συνύπαρξη που μόνο δημιουργική δεν θα είναι, για να σώσει, λέει, τον γάμο του! :lol: :razz: