Έχεις ζήσει μια δυναμική σχέση και έναν συγκλονιστικό έρωτα, που σε υποτιμά στη συνέχεια δίνοντάς σου τα παπούτσια στο χέρι και μάλιστα δι’ ασήμαντον αφορμήν!
Παίρνεις τη σκληρή στην υλοποίηση απόφαση να προσπεράσεις, να ξεχάσεις, να μεταφέρεις τα συναισθήματά σου οπουδήποτε αλλού, σε ένα νέο ξεκίνημα, γιατί το να κρατάς ισοδυναμεί με θάνατο...
Κι έτσι όπως είσαι σε φάση χαλάρωσης, κι αφού πια έχεις περάσει μια περίοδο ολοκληρωτικής απογύμνωσης και ανασύστασης της ζωής σου στη συνέχεια, κι αφού με κόπο έχεις μαζέψει τα κερματισμένα κομμάτια σου κι έχεις βρει μια φαινομενική ισορροπία τρώγοντας τόνους σοκολατάκια, έρχεται ένα μήνυμα στο κινητό και σου αλλάζει τα φώτα!
'Ενα ρήγμα στο χρόνο, μια σχισμή στη διαφάνεια του σήμερα, και το παρελθόν έρχεται και σου χτυπάει την πόρτα κι εκεί που δεν το περίμενες, ξαφνικά διαπιστώνεις πως ακόμα σ' αγγίζει...
Η πρώτη σκέψη είναι: Άντε μου στο διάολο, που δεν σέβεσαι τίποτα?
Σε μια δεύτερη σκέψη, θεωρείς ότι επιτέλους νίκησες κι ετοιμάζεις ''βρώμικα'' σχέδια εκδικητικής ανταπόδοσης?
Σπεύδεις τρέμοντας σαν το φύλλο να ενδώσεις σε μια τρυφερή άμεση απάντηση?
Κρατάς την ψυχραιμία σου και αποφασιστικά υποδύεσαι άψογα έναν cool ρόλο σε μια τυπικά αδιάφορη και απείρως ευγενική τηλεφωνική συνομιλία, θέλοντας να πείσεις πως δεν σου καίγεται πια καρφί?
Ανταποκρίνεσαι σε συναισθήματα που ακόμα ζουν μέσα σου και ζητάς μια συνάντηση με σκοπό την επανασύνδεση?
Σφίγγεις την ψυχή σου - είναι θέμα απόφασης - χαμογελάς αμήχανα, αδιαφορείς λειτουργώντας ορθολογικά και συνεχίζεις τη ζωή σου σαν να μην έγινε τίποτα?
Απορία το 'χω... ;-) :mryellow:
pixie
Σφίγγεις την ψυχή σου - είναι θέμα απόφασης - χαμογελάς αμήχανα, αδιαφορείς λειτουργώντας ορθολογικά και συνεχίζεις τη ζωή σου σαν να μην έγινε τίποτα
Συνήθως η πρώτη σκέψη
είναι η σωστή.
[quote user="pixie" post="319357"]Έχεις ζήσει μια δυναμική σχέση και έναν συγκλονιστικό έρωτα, που σε υποτιμά στη συνέχεια δίνοντάς σου τα παπούτσια στο χέρι και μάλιστα δι’ ασήμαντον αφορμήν!
Παίρνεις τη σκληρή στην υλοποίηση απόφαση να προσπεράσεις, να ξεχάσεις, να μεταφέρεις τα συναισθήματά σου οπουδήποτε αλλού, σε ένα νέο ξεκίνημα, γιατί το να κρατάς ισοδυναμεί με θάνατο...
Κι έτσι όπως είσαι σε φάση χαλάρωσης, κι αφού πια έχεις περάσει μια περίοδο ολοκληρωτικής απογύμνωσης και ανασύστασης της ζωής σου στη συνέχεια, κι αφού με κόπο έχεις μαζέψει τα κερματισμένα κομμάτια σου κι έχεις βρει μια φαινομενική ισορροπία τρώγοντας τόνους σοκολατάκια, έρχεται ένα μήνυμα στο κινητό και σου αλλάζει τα φώτα!
'Ενα ρήγμα στο χρόνο, μια σχισμή στη διαφάνεια του σήμερα, και το παρελθόν έρχεται και σου χτυπάει την πόρτα κι εκεί που δεν το περίμενες, ξαφνικά διαπιστώνεις πως ακόμα σ' αγγίζει...
Η πρώτη σκέψη είναι: Άντε μου στο διάολο, που δεν σέβεσαι τίποτα?
Σε μια δεύτερη σκέψη, θεωρείς ότι επιτέλους νίκησες κι ετοιμάζεις ''βρώμικα'' σχέδια εκδικητικής ανταπόδοσης?
Σπεύδεις τρέμοντας σαν το φύλλο να ενδώσεις σε μια τρυφερή άμεση απάντηση?
Κρατάς την ψυχραιμία σου και αποφασιστικά υποδύεσαι άψογα έναν cool ρόλο σε μια τυπικά αδιάφορη και απείρως ευγενική τηλεφωνική συνομιλία, θέλοντας να πείσεις πως δεν σου καίγεται πια καρφί?
Ανταποκρίνεσαι σε συναισθήματα που ακόμα ζουν μέσα σου και ζητάς μια συνάντηση με σκοπό την επανασύνδεση?
Σφίγγεις την ψυχή σου - είναι θέμα απόφασης - χαμογελάς αμήχανα, αδιαφορείς λειτουργώντας ορθολογικά και συνεχίζεις τη ζωή σου σαν να μην έγινε τίποτα?
Απορία το 'χω... ;-) :mryellow:
pixie[/quote]σε ενα τεταρτο κανεις την αποσταση Γλυκα Νερα - Αμπελοκηποι, σαν διακτινισμος ενα πραμα
και βρισκεσαι στο κακογουστο, με κλαρες, κρεβατι του
ΟΠΕΡ ΚΑΙ ΤΟ ΟΡΘΟΤΕΡΟΝ
[quote user="pixie" post="319357"]Έχεις ζήσει μια δυναμική σχέση και έναν συγκλονιστικό έρωτα, που σε υποτιμά στη συνέχεια δίνοντάς σου τα παπούτσια στο χέρι και μάλιστα διʼ ασήμαντον αφορμήν!
..........
'Ενα ρήγμα στο χρόνο, μια σχισμή στη διαφάνεια του σήμερα, και το παρελθόν έρχεται και σου χτυπάει την πόρτα κι εκεί που δεν το περίμενες, ΝΑΙ... ΑΛΛΑ... [/color] :roll:
.........
.....
Κρατάς την ψυχραιμία σου και αποφασιστικά υποδύεσαι άψογα έναν cool ρόλο σε μια τυπικά αδιάφορη και απείρως ευγενική τηλεφωνική συνομιλία, θέλοντας να πείσεις πως δεν σου καίγεται πια καρφί?
ΑΥΤΟ ΔΕΝ "ΠΑΙΖΕΙ" ΑΦΟΥ ΑΚΟΜΑ Σ' ΑΓΓΙΖΕΙ... ;-)
Ανταποκρίνεσαι σε συναισθήματα που ακόμα ζουν μέσα σου και ζητάς μια συνάντηση με σκοπό την επανασύνδεση?
ΙΣΩΣ...
Σφίγγεις την ψυχή σου - είναι θέμα απόφασης - χαμογελάς αμήχανα, αδιαφορείς λειτουργώντας ορθολογικά και συνεχίζεις τη ζωή σου σαν να μην έγινε τίποτα?
......
pixie[/quote]
Το να έχει γίνει κάποια παρεξήγηση στην προηγούμενη συμπεριφορά του άλλου το έχουμε αποκλείσει ως ενδεχόμενο? :roll:
[quote user="katinaki" post="319420"]
Το να έχει γίνει κάποια παρεξήγηση στην προηγούμενη συμπεριφορά του άλλου το έχουμε αποκλείσει ως ενδεχόμενο? ]
Καθόλου! Και έχεις απόλυτο δίκιο. Ψυχολογικές ή άλλου είδους παρεξηγήσεις συμβαίνουν συχνά.
Η δική μου άποψη τώρα επί του παρόντος είναι η εξής:
Συναισθήματα ναι, το δέχομαι, πλημμυρισμένη από πάνω μέχρι κάτω και λουσμένη ακαταστάλαχτα! Αλλά το να επιτρέπω να κόβει βόλτες στη ζωή μου ένα ασαφές παρελθόν κατά τα κέφια του, τη στιγμή μάλιστα που τραυμάτισε τον αυθορμητισμό μου, ούτε έξυπνη κίνηση είναι ούτε εγγύηση για μελλοντικά σχέδια! Θεωρώ αυτού του είδους την υπαναχώρηση μια επικίνδυνη παγίδα ώστε να στηρίξω την ισορροπία μου...
Συνεπώς πάνω απ' όλα η κρίση!
Κι επειδή μάλλον νιώθω τώρα πως ο εσωτερικός μου χώρος δεν είναι άσυλο ανιάτων, κι επειδή ψήγματα αυτοσεβασμού υπάρχουν πάντα, ίσως η πρώτη μου αντίδραση να 'ταν κι αυτή: 'Αντε μου στο διάολο!
Αλλά επειδή είμαστε κι από ανθρώπινο υλικό, κι επειδή πιστεύω πως καμιά φορά ένας κύκλος ζωής δεν κλείνει εύκολα κι ότι είναι από χρυσάφι πολύτιμο πάντα ξαναγυρίζει, θα το ξανασκεφτόμουν άκρως ρεαλιστικά όμως μέχρι αποδείξεως του εναντίου!
pixie
Γιατί ασχολούμαστε με το παρελθόν? Υφίσταται μόνο και μόνο να μας διδάσκει τι να αποφεύγουμε στο μέλλον!
[quote user="tziger" post="319436"]Γιατί ασχολούμαστε με το παρελθόν? Υφίσταται μόνο και μόνο να μας διδάσκει τι να αποφεύγουμε στο μέλλον![/quote]
Κανά ''σήμερα'' δεν παίζει? Σ' αυτό πρέπει να επενδύουμε κι όχι να ζούμε με ανάσες του μέλλοντος...
Πολλά γεμάτα ''σήμερα'', δημιουργούν μια καλή προοπτική για ότι έπεται...
Σωστά! Εστίασα στο παρελθόν ,και άφησα το σήμερα,το σημαντικότερο!
τι παρελθον και πρασινα ατια... μοναχη σου χορευε κι οποιον θελεις πηδα σε παρον και μελλον!
[quote user="kuria" post="319709"]τι παρελθον και πρασινα ατια... μοναχη σου χορευε κι οποιον θελεις πηδα σε παρον και μελλον![/quote]
Σωστήηηηηηη!!! ;-)
Αλλά θα πρέπει να δημιουργηθεί μέσα μας αυνειδητά και η δυνατότητα να κάνουμε αφαιρέσεις και στη μνήμη!
Η οποία είναι άμεσα συνυφασμένη...
Όντως, το πιο σημαντικό απ' όλα είναι τελικά αυτό που έχουμε την τάση να παραγκωνίζουμε]
Νάχα τα μάτια σου, αυτό δεν λένε? ;-)
Και όντως, είναι εξαιρετικά παρακινδυνευμένο το να γυρίζεις πίσω...
Μια καλή σχέση σημαίνει πάνω απ' όλα σκληρή δουλειά και αμοιβαιότητα!
Και καμιά φορά, το σημείο αυτό είναι σοβαρός λόγος για να δραπετεύσει κάποιος...
Υπάρχει όμως περίπτωση να το ξανασκεφτεί ωριμάζοντας μέσα στον χρόνο, και εδώ αναφέρεται το θέμα...
Τι λέτε μωρέ οι πιο καλές καβατζες είναι οι γκόμενες από το παρελθόν, ξέρουν τα χούγια σου σε φαγαν στη μάπα για να χωρίσετε οπότε όταν γίνεται η συνεύρεση γίνεται μόνο για τα καλά και όχι για τα κουσούρια πια ;-) :mrgreen: :mrgreen:
κοτσάνα έκανα αλλού πήγαινε αυτό γμτο :evil:
Καλά ντε.. μη τρελαίνεσαι :mrgreen:
όχι εντάξει σ αυτό πήγαινε :mrgreen: :mrgreen: :mrgreen: πάντα με μπέρδευαν οι καβατσες
Κάνεις αυτό που θέλεις και τελείωσε... δεν νομίζω ότι υπάρχουν παγειωμένες ή δογματικές συμπεριφορές για μηνύματα από το παρελθόν...
όταν το παρελθόν μυ "χτυπάει την πόρτα" ... χαμογελάω !!!
δεν έχω κάποιον που να μισώ ...
σίγουρα περνάει από το μυαλό μου "τι θες εσύ τώρα" ?
κάνω ένα γρήγορο φλας μπακ .. (με καλές και κακές στιγμές!!!) και μετά παίρνω βαθιά αναπνοή και διαβάζω ...
σίγουρα θα απαντήσω
όποιος κι αν είναι ... ότι κι αν έχει συμβεί.
τώρα το "επανασύνδεση" ... βιαστικό συμπέρασμα μου κάνει ...
το παρελθόν μπορεί απλά να στέλνει μηνύματα λόγω ... μιας ανάμνησεις
ίσως για πολλούς λόγους που όμως να μην εμπεριέχουν τίποτις παραπάνω !
και κατ' αρχήν : νοιάζομαι, ναι! για τον άνθρωπο.
τον θέλω όμως πίσω στη ζωή μου ? (με όποιον τρόπο)
αν αυτό το ξεκαθαρίσω μέσα μου ... τότε δε με φοβίζει τίποτις !!!
Κάποια στιγμή μοιραία γίνεται ένα ξεσκαρτάρισμα μέσα μας, μια αναπόφευκτη δοσοληψία...
Κάποιες καταστάσεις τελειώνουν, άλλες υποσχόμενες έρχονται.
Στη συνέχεια όλα είναι θέμα απόφασης...
Αν υπαναχωρούμε διαρκώς, νομίζω ότι είναι βήματα προς τα πίσω.
Για μια φιλική προσέγγιση, σεβόμενη τις στιγμές μου, δεν θα έλεγα όχι...
;-)