'Οταν πατάω τα όρια κάποιου παρορμητικά και πάνω στο θυμό μου, στη συνέχεια, όταν καταλαγιάσει η ένταση, αισθάνομαι τύψεις.
'Οταν αγαπάω πραγματικά έναν άνθρωπο, αλλά τον παιδεύω στο όνομα ενός ηλίθιου γδικιωμένου εγωισμού κρατώντας μια άκαμπτη στάση, μοιραία η συνείδησή μου με τύπτει και η ψυχή μου καταρρακώνεται.
'Οταν στενοχωρώ του γονείς μου για ασήμαντη αφορμή, είτε επιμένοντας με σκληρότητα στις απόψεις μου χωρίς να συνεκτιμώ και τις δικές τους, είτε κάνοντας του κεφαλιού μου γενικότερα χωρίς να σέβομαι την ύπαρξή τους στη ζωή μου, μοιραία θαρθεί η στιγμή της αναθεώρησης, των υποτροπών και των τύψεων!
'Οταν κάποτε ανοίξαμε τη χούφτα κι η ζωή κύλησε ανάμεσα απ' τα δάχτυλά μας, όταν οι φίλοι χαθήκανε σε στιγμές υπεραισιοδοξίας ότι θα τα καταφέρουμε εκ των ενόντων, όταν τα όνειρα στεγνώσανε, τα λόγια βουβάθηκαν και εμείς μείναμε μόνοι...
Τότε, που άρχισε η περίεργη πορεία προς τα πίσω σε έναν αντιστρέψιμο χρόνο...
Και τώρα, που μας παρασέρνουν οι μέρες στον στρόβιλο της ειρωνείας τους κι ο ορίζοντας είναι γεμάτος μεταμέλειες και τύψεις...
pixie
.. τύψεις ίσως ένα είδος απόδειξης ότι σκέφτηκες, πόνεσες και ίσως, λέω ίσως, να κατάλαβες μερικά λάθη, και μερικές καταστάσεις καλύτερα. Είναι απόδειξη ότι έζησες αληθινά, με πάθος! Κράτησέ τες μόνο για όσο σου κάνουν καλό και σε βοηθάνε να σκέφτεσαι. Είναι και αυτές μέρος σου. Μετά, αν τα 'χεις καταφέρει καλά, θα γαληνέψεις. Και τότε θα πας παρακάτω, ακόμα και προς την αντίθετη κατεύθυνση..
Για να αποφύγουμε τις τύψεις θα ναι καλό να μην κάνουμε πράγματα που ξεπερνούν τον εαυτό μας.
Ένα από αυτά είναι η εκδίκηση.Με την εκδίκηση το μόνο που καταφέρνουμε είναι
να αισθανόμαστε αρνητικά συναισθήματα για κάποιον,ως αποτέλεσμα αυτό να γυρνάει σε μας.
Αν μας πλήγωσε κάποιο άτομο για τους Α ή Β λόγους,είναι καλό να το αφήσουμε στο χέρι του Θεού να το τιμωρήσει.
Εμείς είμαστε πολύ μικροί να κρίνουμε τον άλλον.Αν έφταιξε θα τιμωρηθεί στην ώρα του.Εμείς προχωράμε σεμνά και ταπεινά,και δεν αφήνουμε τις αρνητικές σκεψεις να μας εξουσιάζουν...Οπότε για την αποφυγή τύψεων καλό θα ναι να έχουμε πάντα θετική σκέψη... ;-) :roll:
Και επειδή η ελληνίδα
-αλλά όχι μόνο- μάνα
είναι το κατεξοχήν
εργαστήριο παραγωγής τύψεων
προσπαθήστε οι νεώτερες
να ανατρέψετε αυτή την κατάσταση.
διαφωνώ
Η καλλιέργεια των τύψεων είναι άδικο να αποδίδεται μονόπλευρα στις γυναίκες
Αν είναι κάποιος να το έχει στο κεφαλάκι του να σπέρνει ευθύνες και τύψεις, μπορεί κάλλιστα να είναι αδιάφορο το φύλο του..οκ ; Γα μεγάλα παιδιά μιλάμε εξάλλου
με φαγατε βρε σκασμενα... με φαγατε... που να σας φανε οι τυψεις και να σκασουνε... ]
[quote user="κώστας" post="320503"]Και επειδή η ελληνίδα
-αλλά όχι μόνο- μάνα
είναι το κατεξοχήν
εργαστήριο παραγωγής τύψεων
προσπαθήστε οι νεώτερες
να ανατρέψετε αυτή την κατάσταση.[/quote]
Πολύ σωστή η συμβουλή! Θεωρώ κι εγώ ότι - ασυνείδητα θέλω να πιστεύω - η ελληνίδα μάνα έχει μάθει να χειρίζεται αυτό το κουμπάκι!
'Ισως για λόγους επιβολής, από φόβο, ανασφάλεια μήπως χάσει το συναισθηματικό ''παιχνίδι'' με το παιδί της... πάντως κάπου μπλοκάρει...
'Ενας ηθικός μαζοχισμός μέσω του μηχανισμού της συνείδησης υπάρχει... ;-)
Τις ευθύνες τις αναλαμβάνει κάποιος από μόνος του, αν θέλει.
Τώρα για τις τύψεις... ας ελπίσω ότι δε θα μπω σ' αυτό το τριπακι :oops:
Για να νιώσει κάποιος τύψεις, θα πρέπει να υπάρχουν συναισθήματα, αλλιώς υπάρχει ένα παγερό κενό...
Άλλωστε και οι τύψεις είναι ένα πολύ βαθύ συναίσθημα!
Υπάρχουν στιγμές που λέγονται λόγια που καρφώνονται ακριβώς εκεί που πονάμε, από ανθρώπους που αγαπάμε κι εμπιστευόμαστε.
'Οποιος αγαπάει όμως, μπορεί να λειτουργήσει ανθρώπινα, να νιώσει και να δηλώσει τη μεταμέλειά του, να αναθεωρήσει τον τρόπο επικοινωνίας με τον άλλον άμεσα και έντιμα...
Από όποια πλευρά και αν το δούμε - είτε από ψυχολογική άποψη, είτε στηριζόμενοι σε θρησκευτικά ερείσματα - οι τύψεις πάντα πιστοποιούν ότι υπάρχει μια ανήσυχη, ζωντανή συνείδηση...
Τουλάχιστον, υπάρχει κάποιος που αντιλαμβάνεται, αισθάνεται, ζυγίζει, επιθυμεί να είναι δίκαιος.
Και το σημαντικό είναι ότι υπάρχει μια ουσιαστική προσπάθεια σε επίπεδο ανθρώπινης επαφής...
Περί τύψεων,δεν 'κατέω πράααμα',αλλά αν θέλετε να μιλήσουμε για στύψεις...εδώ είμαι.
[quote user="Gerogriniarhs" post="331530"]Περί τύψεων,δεν 'κατέω πράααμα',αλλά αν θέλετε να μιλήσουμε για στύψεις...εδώ είμαι.[/quote]
Συμφωνώ... αλλά, καταλαβαίνεις... προβληματίζομαι... είναι τώρα η Ψυχολογία που εξετάζει το ''βούτηγμα'' στη στυπτική διάλυση? :roll: :mrblue:
Μήπως να μιλούσαμε για στύσεις? :oops:
Μπα, ε... :razz:
Για στύσεις;Αναίσχυντη...αναφέρουν σε γέρους τέτοιες λέξεις;Δεν σε τύπτουν αί τύψεις;
Αν με τύπτουνε, λέει... :oops:
Και που μπαχαλεύουμε το θέμα πάλι τύψεις αισθάνομαι... εις έρεβος μέγα βέβαια... ;-)
Αλλά θυμήθηκα το ανέκδοτο με το μαντηλάκι στον ψυχίατρο...
ΕΡΩΤ.'' -Πείτε μου, τώρα που σας κουνάω το μαντηλάκι, τι σας έρχεται κατά νου? Κάποιος συμβολισμός? Κάποια εικόνα?''
ΑΠΑΝΤ.'' -Το κουνάς, δεν το κουνάς, άνθρωπέ μου... Εγώ αυτό το ένα και μοναδικό πράγμα σκέφτομαι!''
:mrgreen: :mrblue:
Ουδέν σέβας στην 3η ηλικία (και δη ΑΜΕΑ)...παίρνω το ταλαιπωρημένο σαρκίο μου και πάω για τήλιο...
:cry: Υστερα απ'ολα αυτα εχω.......τυψεις :cry:
[quote user="Gerogriniarhs" post="331537"]Για στύσεις;Αναίσχυντη...αναφέρουν σε γέρους τέτοιες λέξεις;Δεν σε τύπτουν αί τύψεις;[/quote]δηλαδή ρε γέρο να έχουμε τύψεις που έχουμε στύσεις? :mryellow: :mrorange: :mrgreen:
Θεωρώ τις τύψεις από τα πιο θετικά συναισθήματα, αφού υποδηλώνουν κυρίως την παρουσία συνείδησης.
Δείχνουν ότι κάποιος δεν είναι ανάπηρος ψυχικά, αντίθετα πόνεσε, ταλαντεύθηκε, έκανε πέρα τον εγωισμό του και η αλήθεια, η αγάπη ή οι κανόνες ηθικής τάξης που παραβιάστηκαν αποδείχθηκαν ισχυρότερα της όποιας μικρότητας.
Και δεν είναι μόνο η ανορθόδοξη ή αξιόποινη πράξη που διορθώνεται, σημαντικό επίσης είναι ότι εμείς οι άνθρωποι - όταν φτάνουμε στο σημείο των τύψεων - σημαίνει ότι δικαιώνουμε τον εαυτό μας και μαθαίνουμε να συγχωρούμε τους άλλους!
Συνεπώς μιλάμε για μια πολύ βαθιά εσωτερική διαδικασία...
Δυστυχώς δεν είμαστε όλοι άγιοι! Γιατί, στην τελική, μόνο οι άγιοι είναι απελευθερωμένοι από τις τύψεις...
Είναι πολύ ανθρώπινο να τσιμπάει πάντα ''κάτι'' το κέντρο της ψυχής ή του μυαλού μας. Μπορεί να κυλάει ο χρόνος και να μην το αντιλαμβανόμαστε, αλλά αυτή η αίσθηση πάντα ξυπνάει και ξαναγυρίζει. Είναι τότε που οι τύψεις μας στρέφονται προς όλους τους ανθρώπους του κόσμου που αναγκαστήκαμε να σκληρύνουμε την καρδιά μας απέναντί τους προκειμένου να επιζήσουμε. Σε κάθε βουβή ή φανερή έκκληση συνανθρώπου μας που είχε ανάγκη αλλά εμείς μάθαμε να κλείνουμε τα μάτια και τ' αφτιά και να προχωράμε τον δρόμο μας γιατί δεν γίνεται αλλιώς, δεν γίνεται να μην υποκύψουμε στο σύστημα.
''Είναι αυτή η σκληρότητα στο παγκόσμιο σύστημα!!! ;-)
Η τεράστια, τρομαχτική, παραγωγική μηχανή.''
Πλύνετε τα χέρια σας, αν έχετε τύψεις
Αν έχετε αμφιβολίες και τύψεις για κάποια απόφαση που μόλις πήρατε και το μυαλό σας βασανίζεται για το αν επιλέξατε σωστά, τότε πλύνετε τα χέρια σας με σαπούνι και νερό, γιατί αυτό θα σας βοηθήσει να «εξαγνίσετε» το μυαλό σας μετά από μια δύσκολη και επίμαχη επιλογή, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα.
Η καθαριότητα φαίνεται να απελευθερώνει ψυχολογικά τους ανθρώπους", σύμφωνα με την νέα αυτή έρευνα, η οποία διεξήχθη υπό τον ψυχολόγο Σπάικ Λι του πανεπιστημίου Μίτσιγκαν και δημοσιεύεται στο περιοδικό "Science".
Αποδεικνύεται ότι ένα καλό πλύσιμο των χεριών μπορεί να απομακρύνει όχι μόνο τις αμαρτίες παλαιότερων πράξεων, αλλά και τα αισθήματα τύψεων ή αμφιβολιών σχετικά με καθημερινές απλές επιλογές του τύπου "έκανα καλά που διάλεξα το Παρίσι αντί για το Λονδίνο για τις διακοπές μου;", "μήπως δεν έπρεπε να αγοράσω αυτή την πολυτελή BMW αλλά την Mercedes;", σύμφωνα με τον Σπάικ Λι.
Πλένοντας τα χέρια τους, οι άνθρωποι μπορούν να εστιάσουν καλύτερα στις θετικές πλευρές της όποιας επιλογής τους και να ανακουφιστούν υποσυνείδητα. Τα πειράματα του Σπάικ Λι έδειξαν ότι πολλοί άνθρωποι βασανίζονται από αμφιβολίες μετά από κάποια απόφασή τους, υποφέροντας από το φαινόμενο που ονομάζεται επιστημονικά "γνωσιακή δυσαρμονία", όταν όμως πλένουν τα χέρια τους, το συναίσθημα αυτό υποχωρεί αισθητά ή ακόμη εξαφανίζεται, αν και δεν είναι σαφές πόσο χρόνο διαρκεί αυτή η επίδραση, σύμφωνα με το εν λόγω δημοσίευμα.
Άλλα πειράματα απέδειξαν ότι το πλύσιμο των χεριών έχει την ίδια επίδραση και όταν γίνεται πριν από μια επιλογή, όπως ακριβώς έκανε ο Πόντιος Πιλάτος πριν παραδώσει τον Χριστό για να σταυρωθεί.
Σύμφωνα με τον Σπάικ Λι, διαπιστώθηκε ότι οι άνθρωποι που πλένουν τα χέρια τους καλά πριν από μια σημαντική απόφαση, νιώθουν πιο ελεύθεροι στη μετέπειτα επιλογή τους και την παίρνουν με λιγότερες τύψεις και ενδοιασμούς.
Εδώ και αιώνες η καθαριότητα έχει σχετιστεί με την ηθική. Η σύγχρονη επιστήμη επιβεβαιώνει πλέον αυτή τη σχέση. Οι άνθρωποι που έχουν κάνει κάτι ανήθικο, ή τουλάχιστον έτσι πιστεύουν, αισθάνονται λιγότερες ενοχές, όταν στη συνέχεια πλένονται, ενώ άλλα πειράματα έχουν δείξει ότι τα καθαρά και αρωματισμένα δωμάτια βγάζουν τον καλύτερο εαυτό των ανθρώπων και τους παρακινούν να είναι πιο γενναιόδωροι.
Η νέα μελέτη, σύμφωνα με τους ερευνητές, δείχνει ότι όπως η καθαριότητα μπορεί να "σβήσει" τα ίχνη της παλαιάς ανήθικης συμπεριφοράς, έτσι και το πλύσιμο των χεριών μπορεί να απαλείψει την ανάγκη κάποιου να δικαιολογήσει τις επιλογές του.
πηγή: enet.gr
[quote user="Belladona" post="348995"]Πλύνετε τα χέρια σας, αν έχετε τύψεις
Η νέα μελέτη, σύμφωνα με τους ερευνητές, δείχνει ότι όπως η καθαριότητα μπορεί να "σβήσει" τα ίχνη της παλαιάς ανήθικης συμπεριφοράς, έτσι και το πλύσιμο των χεριών μπορεί να απαλείψει την ανάγκη κάποιου να δικαιολογήσει τις επιλογές του.[/quote]
Απίστευτο, αλλά φαίνεται να έχει κάποια βάση. Δλδ. εμείς, που μια μανία για την καθαριότητα την έχουμε, με τόσα πλυσίματα των χεριών ημερησίως είμαστε πλήρως εξαγνισμένοι! :smile:
Αγνό, παρθένο μαλλί... ;-)
"Η νέα μελέτη, σύμφωνα με τους ερευνητές, δείχνει ότι όπως η καθαριότητα μπορεί να "σβήσει" τα ίχνη της παλαιάς ανήθικης συμπεριφοράς, έτσι και το πλύσιμο των χεριών μπορεί να απαλείψει την ανάγκη κάποιου να δικαιολογήσει τις επιλογές του."
Γι'αυτό οι άντρες μετά απο κεράτωμα κάνουν ένα καλό μπάνιο!!!!
Τώρα εξηγούνται όλα!!!! :mryellow: :mrgreen:
Γι' αυτό ο Πόντιος Πιάτος ένιψε τας χείρας του; Πόσο παλιά είναι είναι η μελέτη;
saliara οι γυναίκες κάνουν μπάνιο & χωρίς να κερατώσουν. Άρα... :shock: μπερδεύτηκα!
Ποτέ μην είσαι σίγουρος... :roll: ;-)
Δηλαδή αν σταματήσω να κάνω μπάνιο θα εμπνέω περισσότερη εμπιστοσύνη;;;;
Ούτε τα χέρια σου δεν θα πλένεις??????????????
[quote user="saliara" post="368037"]Ούτε τα χέρια σου δεν θα πλένεις??????????????[/quote]
Όλα ή Τίποτα... εκπτώσεις στην καθαριότητα θα κάνουμε;;;;
Καλά...Όπως θες..Αλλά αν συναντηθούμε μη μου δώσεις το χέρι... :lol: :P
[quote user="saliara" post="368044"]Καλά...Όπως θες..Αλλά αν συναντηθούμε μη μου δώσεις το χέρι... :lol: :P[/quote]
Μπορείς να μου δώσεις το χέρι αλλά να μη με εμπιστεύεσαι.... :razz: :razz: :razz:
8) Έξυπνο...
Αλλά και πάλι χωρίς καθαρισμό έστω του χεριού δεν υπάρχει επαφή..
[quote user="saliara" post="368047"]8) Έξυπνο...
Αλλά και πάλι χωρίς καθαρισμό έστω του χεριού δεν υπάρχει επαφή..[/quote]
Δεν με εμπιστεύεσαι γιατί θα έχω κάνει μπάνιο...
[quote user="Pappas10" post="368048"][quote user="saliara" post="368047"]8) Έξυπνο...
Αλλά και πάλι χωρίς καθαρισμό έστω του χεριού δεν υπάρχει επαφή..[/quote]
Δεν με εμπιστεύεσαι γιατί θα έχω κάνει μπάνιο...[/quote]
;);)
μωρε και το πετσι μου να ξεβαψω απο το πλυσιμο, παλι θα νιωθω ενοχες και τυψεις που δεν εσωσα ακομα να συναντησω λατρεμενα μου ατομα οπως τη larus audouinii...
Δεν με πειθετε καθόλου... Σαλιάρικο και εσυ ... :grin: :grin: :grin: :grin:
βρε θα με κανεις να κλαψω και μετα θα εχεις εσυ τυψεις... :lol:
Ορίστε τώρα εγώ τι φταίω το κακόμοιρο να με παίρνει η μπάλα????οεο???
Υπόσχομαι στην επόμενη συνάντηση να ειμαι η πρώτη που θα δηλώσω συμμετοχή...!!!
21-22 Ιουλίου πιθανώς θα σας ξανάρθω. Να κανονίσουμε τότε;;;;;; :mryellow:
[quote user="saliara" post="368075"]Ορίστε τώρα εγώ τι φταίω το κακόμοιρο να με παίρνει η μπάλα????οεο???
Υπόσχομαι στην επόμενη συνάντηση να ειμαι η πρώτη που θα δηλώσω συμμετοχή...!!![/quote]
μικρό κι αγαπημένο δεν με πείθεις :grin: :shock: :roll: :lol:
Μην έρθεις Ιούλιο....
Κατα τον Αύγουστο δεν παίζει τπτ???
Γιατί να μην έρθω Ιούλιο; Θα έχεις τον... γκόμενο; χιχιχι
Αύγουστο δύσκολα. Θα είμαι Χαλκιδική με αδειούλα λέμε!!!!
μμμμ χαμμένο!!!!
Όχι απλά θα πρέπει να είμαι σπίτι τις περισσότερες ώρες!!
Έχεις τύψεις γι' αυτό; 2η φορά που θα κατέβω & δεν μπορείς. Ok. Καταλάβαμε :sad:
Τύψεις δεν έχω γιατί δεν το επιδιώκω!!! :|
Αλλά όταν θα σε δω και σε σκοτώσω...ίσως θα έχω λίγες!!! 8)
[quote user="kuria" post="368060"]μωρε και το πετσι μου να ξεβαψω απο το πλυσιμο, παλι θα νιωθω ενοχες και τυψεις που δεν εσωσα ακομα να συναντησω λατρεμενα μου ατομα οπως τη larus audouinii...[/quote]
ά! κι εγώ που νόμιζα ότι είμαι η μόνη...
:smile:
[quote user="katinaki" post="368200"][quote user="kuria" post="368060"]μωρε και το πετσι μου να ξεβαψω απο το πλυσιμο, παλι θα νιωθω ενοχες και τυψεις που δεν εσωσα ακομα να συναντησω λατρεμενα μου ατομα οπως τη larus audouinii...[/quote]
ά! κι εγώ που νόμιζα ότι είμαι η μόνη...
:smile:[/quote]
Τζα... :grin:
Πότε θα γυρίσει ο τροχός και να βρεθούμε; Αλλά και οι τρεις, στην γειτονιά της Μαρίας για να παιξω με τον μικρό, με όλη την γειτονιά ίσως :grin:
Εδώ άνοιξε επιτέλους η κίνηση και με ότι αυτό συνεπάγεται. Που να τολμήσεις κουρασμένος να βγεις στην άσφαλτο...
[quote user="larus audouinii" post="368202"][quote user="katinaki" post="368200"][quote user="kuria" post="368060"]μωρε και το πετσι μου να ξεβαψω απο το πλυσιμο, παλι θα νιωθω ενοχες και τυψεις που δεν εσωσα ακομα να συναντησω λατρεμενα μου ατομα οπως τη larus audouinii...[/quote]
ά! κι εγώ που νόμιζα ότι είμαι η μόνη...
:smile:[/quote]
Τζα... :grin:
Πότε θα γυρίσει ο τροχός και να βρεθούμε; Αλλά και οι τρεις, στην γειτονιά της Μαρίας για να παιξω με τον μικρό, με όλη την γειτονιά ίσως :grin:[/quote]
εε τώρα που θ' ανέβω, κατέβα! :mrgreen:
[quote user="katinaki" post="368204"][quote user="larus audouinii" post="368202"][quote user="katinaki" post="368200"][quote user="kuria" post="368060"]μωρε και το πετσι μου να ξεβαψω απο το πλυσιμο, παλι θα νιωθω ενοχες και τυψεις που δεν εσωσα ακομα να συναντησω λατρεμενα μου ατομα οπως τη larus audouinii...[/quote]
ά! κι εγώ που νόμιζα ότι είμαι η μόνη...
:smile:[/quote]
Τζα... :grin:
Πότε θα γυρίσει ο τροχός και να βρεθούμε; Αλλά και οι τρεις, στην γειτονιά της Μαρίας για να παιξω με τον μικρό, με όλη την γειτονιά ίσως :grin:[/quote]
εε τώρα που θ' ανέβω, κατέβα! :mrgreen:[/quote]
Να μπορεί και το Μαράκι. βρε παίρνω το αεροπλάνο και καταβαίνω αμέσως !
Καλημέρα! :grin:
Εδώ το θέμα έχει ξεφύγει ολίγον τι... και μάλιστα άνευ τύψεων... ;-) :lol:
Ας επανέρθουμε λοιπόν στις τύψεις και τον μηχανισμό τους. Νομίζω πως οι τύψεις αφορούν περισσότερο στη συμπεριφορά μας απέναντι στους άλλους. Όταν ξεφεύγουμε απ' τα όριά μας... όταν φερόμαστε άσχημα... όταν αδικούμε...
Αυτό που ενδεχόμενα νιώθουμε και έχει σχέση με τον εαυτό μας είναι οι ενοχές για τον τρόπο μας.
Σε κάθε περίπτωση αρκετή αυτοκριτική και πολλή κατανόηση είναι απαραίτητα όπως βέβαια και καλή θέληση-διάθεση να τα διορθώσουμε όλα.
Υπάρχει βέβαια και η εξής άποψη όπως διατυπώνεται στο βιβλίο του Λαγκαδινού ''Καλύτερα τύψεις παρά απωθημένα''! :smile:
[quote user="pixie" post="368211"]
Υπάρχει βέβαια και η εξής άποψη όπως διατυπώνεται στο βιβλίο του Λαγκαδινού ''Καλύτερα τύψεις παρά απωθημένα''! :smile:[/quote]
λίγο πριν το τέλος..ναι..
αλλά εκεί..κάπου στη μέση, απωθημένα και πάλι απωθημένα..:)
Αλλά γιατί απωθημένα? Για να εξωραίζουμε μέσα μας τις προσδοκίες και να στολίζουμε με μπιχλιμπίδια εξιδανίκευσης τις ανάγκες και τα θέλω μας? :roll: :smile:
Στροφή στην πραγματικότητα...
Συμφωνω...αρκει βεβαιως να εχεις γερο κεφαλι....
Γιατι αυτη ειναι που σε χτυπαει παντα κατακεφαλα...
[quote user="apolymanseis-myoktonies" post="369236"]Γιατι αυτη ειναι που σε χτυπαει παντα κατακεφαλα...[/quote]
Η πραγματικότητα? Ποιά από όλες όμως? Ιδού ένα καυτό ερώτημα. Πού βρίσκεται αυτή η πραγματικότητα?
Στις πρακτικές πλευρές της ζωής? Στην κοινωνική κατασκευή και σε ό,τι μας προσφέρεται από τους εκάστοτε υπηρέτες της εξουσίας? Στον υπερατομικισμό? Στα έξυπνα σερβιρισμένα λόγια των ψευτο-διανοητών? Στο χρήμα? Στην αυταπάτη? Στους μύθους μήπως? 'Η στην προσωπική εσωτερική αλήθεια του καθένα μας που ουδεμία σχέση μπορεί να έχει με τον κοινό τρόπο σκέψης?
Πού?
Οι τύψεις πάντως θεωρώ πως είναι αποτέλεσμα διχασμού ή αναθεώρησης.
Κρίνοντας από τον εαυτό μου τουλάχιστον, θα δημιουργηθούν από τρεις
κύριους και διαφορετικούς μεταξύ τους παράγοντες.
Νέμεσις (φόβος), Ιδεολογία, Ενσυναίσθηση.
α) Στη κατηγορία Νέμεσις συμπεριλαμβάνω τόσο την τυχόν τιμωρία όσο και κάθε
άλλη συνέπεια της πράξης μου, κυρίως με υλιστικό αντίκτυπο, όσον αφορά στον εαυτό μου
και μόνο. Πχ μήπως συλληφθώ, μήπως με δείρουν ή και μήπως απλώς με κακολογήσουν,
κατακρίνουν κτλ, μήπως μου γυρίσει μπούμερανγκ η ίδια μου η πράξη ή μήπως
υπάρχει ένα μάτι του μεγάλου αδερφού ή πατέρα που έχει ανοίξει διάπλατα
πάνω μου. Δεν είναι αποτέλεσμα αναθεώρησης πάντως. Είναι θέμα διχασμού λόγω
φοβίας.
β) Στη κατηγορία της Ιδεολογίας, αντιλαμβανόμαστε, είτε πριν, είτε κατά τη διάρκεια,
είτε και κατόπιν εορτής, ότι η δράση μας αντιτίθεται σε ιδέες, θεωρίες, αρχές,
κανόνες ηθικής κ.α. που έχουμε αποδεχτεί κι ενστερνιστεί ίσως ως ορθές, δίκαιες κτλ.
Σ' αυτή τη κατηγορία οι τύψεις μπορεί να είναι αποτέλεσμα ή διχασμού ή αναθεώρησης
ή και τα δύο. Μπορεί να πει κανείς όμως ότι η βασική και τελική αιτία είναι η αναθεώρηση.
γ) Τέλος, η κατηγορία της Ενσυναίσθησης όπου κατανοούμε το οτιδήποτε προκαλέσαμε
σε κάποιον ή σε κάτι, έχοντας βάλει τον εαυτό μας στη θέση του ή στη θέση αυτού που
επηρεάζεται. Θεωρώ ότι είναι η εν δυνάμει εντονότερη κατάσταση τύψεων στην οποία μπορεί
να επέλθει κανείς, αλλά βασίζεται απόλυτα στην αντίληψη, άρα σε ευαισθησία και κατανόηση.
Αυτό ουσιαστικά και την περιορίζει σχεδόν πάντα, αφού η ένταση των τύψεων θα είναι ανάλογη
της έντασης των άνωθι παραγόντων της ενσυναίσθησης.
Το ιδιαίτερα σημαντικό είναι οι διαφοροποιήσεις που έχουν σε πρακτικό πλέον επίπεδο.
Η α) είναι η πιο εύκολη να επιτευχθεί, η δεύτερη είναι ιδιαίτερα ανθεκτική στο χρόνο
ενώ μόνο η τρίτη είναι ουσιαστικά απροσπέλαστη και ανεπηρέαστη (όσο υφίσταται αντίληψη)
Και μόνο αυτή τελευταία δεν είναι εγωκεντρική, αφού στο α) υπάρχει η σκέψη "εγώ θα υποστώ
τις συνέπειες" και στο β) "εγώ υπερέβησα τις αρχές μου ή τον τάδε ηθικό κανόνα".
Φυσικά σχεδόν πάντα οι τύψεις είναι το προϊόν ενός μίγματος των τριών περιπτώσεων και
δεν μπορεί να είναι ξεκάθαρο πόσο ακριβώς συνέβαλλε τι, ούτε και σε μας τους ίδιους.
Φυσικά γνώμη μου κι όπως είπα και στην αρχή, κρίνοντας από τον εαυτό μου (κυρίως).
[quote user="Nikos Apomakros" post="370099"]Τέλος, η κατηγορία της Ενσυναίσθησης όπου κατανοούμε το οτιδήποτε προκαλέσαμε σε κάποιον ή σε κάτι, έχοντας βάλει τον εαυτό μας στη θέση του ή στη θέση αυτού που επηρεάζεται. Θεωρώ ότι είναι η εν δυνάμει εντονότερη κατάσταση τύψεων στην οποία μπορεί να επέλθει κανείς, αλλά βασίζεται απόλυτα στην αντίληψη, άρα σε ευαισθησία και κατανόηση.
Αυτό ουσιαστικά και την περιορίζει σχεδόν πάντα, αφού η ένταση των τύψεων θα είναι ανάλογη
της έντασης των άνωθι παραγόντων της ενσυναίσθησης.[/quote]
Eδώ πιάνεις το ευαίσθητο σημείο μου, Νίκο. Το θέμα της ενσυναίσθησης της ικανότητας δλδ. να μπορεί κάποιος να βλέπει τον κόσμο και με τα μάτια του άλλου και να έρχεται στη θέση του άλλου όπως πολύ σωστά είπες, με απασχολεί εδώ και πολλά χρόνια. Ευθύνη, κατανόηση, συμπάθεια, επικοινωνία, αμοιβαιότητα, στάση ζωής... τα πάντα είναι σε μέγιστη συμπύκνωση μέσα στην έννοια αυτή. Ένα τεράστιο βήμα στην ανθρώπινη προσέγγιση και συνύπαρξη...
[quote user="pixie" post="370139"]τα πάντα είναι σε μέγιστη συμπύκνωση μέσα στην έννοια αυτή. Ένα τεράστιο βήμα στην ανθρώπινη προσέγγιση και συνύπαρξη...[/quote]
Η ενσυναίσθηση είναι η απάντηση/επίλυση κάθε σχεδόν ανθρώπινου προβλήματος.
Ωστόσο το να υπάρξει ενσυναίσθηση προϋποθέτει ή την προϋπαρξή της (παράλογο) ή μια
συνεχόμενη εξέλιξη στο μέγεθος της αντίληψης, κάτι το οποίο είναι φρικιαστικά αργό αλλά
όχι και ανέφικτο ή μια εξωτερική επιρροή (πχ εξωγήινοι, θεοί, ανώτερα όντα, whatever),
δηλαδή ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι μέχρι τον Αύγουστο που 'ναι παχιές κι οι μύγες.
Παρόλα αυτά η άγνοια γεννά και την ελπίδα ενώ κλασικά... ότι είναι να γίνει θα γίνει.
Τ[size=13]ο αντίθετο της ενσυναίσθησης είναι η εκδιαίσθηση; Ή δεν υπάρχει αντίθετο;[/size]
[quote user="κώστας" post="370144"]Τ[size=13]ο αντίθετο της ενσυναίσθησης είναι η εκδιαίσθηση; Ή δεν υπάρχει αντίθετο;[/size][/quote]
Δεν γνωρίζω τον όρο εκδιαισθηση. Αν πρέπει οπωσδήποτε να μιλήσουμε για "αντίθεση" κάτι το οποίο χωράει συζήτηση για το αν γενικά υφίσταται ή είναι δική μας επινόηση, τότε αυτό που πιθανώς ταιριάζει ειναι ο κυνισμός. Το παράλογο εδώ ειναι ότι ο κυνισμός για μένα φαίνεται να αποτελεί δυσμενή εξέλιξη μιας έντονης ενσυναισθησης. Ίσως αμυντικός μηχανισμός δηλαδή, ίσως κατάσταση κορεσμου, αν φυσικά εξαιρέσουμε περιπτώσεις καθαρά υπολειτουργιας ή ασθένειας, νευροφυσιολογιας κτλ.
Κάτι τέτοιο κάπως ενισχυει το ότι ίσως αυτό που ονομάζουμε αντίθεση ειναι τελικα απλά παρανόηση μιας διαφορετικότητας. Κι αν κάποιος έχει κατά νου το "μα έχουν αντίθετα αποτελέσματα" ας σκεφτεί ότι και τα αποτελέσματα ίσως ειναι απλά διαφορετικά, όχι αντίθετα.
Εγώ θα ήθελα από τον κώστα να μας εξηγήσει τι ακριβώς σημαίνει ''εκδιαίσθηση'' γιατί ούτε ως λέξη την έχω ξανασυναντήσει πολύ δε περισσότερο ως έννοια. ;-)
Μάλλον η συμμετρική διαφορά της εκ-δι-αίσθησης απ' την εν-συν-αίσθηση.
Νομίζω οτι απλά αστειεύτηκε για να δώσει πρόσχαρο τόνο στη συζήτηση. Ωστόσο
μου άρεσε η στροφή στο θέμα και τα περί "αντίθεσης"...
Μάλλον η συμμετρική διαφορά της εκ-δι-αίσθησης απ' την εν-συν-αίσθηση.
[size=13]Σωστά.[/size]
Αν πρέπει οπωσδήποτε να μιλήσουμε για "αντίθεση" κάτι το οποίο χωράει συζήτηση για το αν γενικά υφίσταται ή είναι δική μας επινόηση, τότε αυτό που πιθανώς ταιριάζει ειναι ο κυνισμός. Το παράλογο εδώ ειναι ότι ο κυνισμός για μένα φαίνεται να αποτελεί δυσμενή εξέλιξη μιας έντονης ενσυναισθησης.
[size=13]Τελικά, υπάρχει αντίθετη έννοια;[/size]
[quote user="κώστας" post="370155"][size=13]Τελικά, υπάρχει αντίθετη έννοια;[/size][/quote]
Κατ΄εμέ υπάρχει ο εγωκεντρισμός και ο φιλοτομαρισμός... και η μικρόψυχη λογική βεβαίως...
[quote user="κώστας" post="370155"][size=13]Τελικά, υπάρχει αντίθετη έννοια;[/size][/quote]
Κάθε ορθή απάντηση είναι πάντα τόσο σαφής όσο και το ερώτημα στο οποίο απήντησε.
Κάθε ορθή απάντηση είναι πάντα τόσο σαφής όσο και το ερώτημα στο οποίο απήντησε.
[size=13]Στο "ορθή" υπάρχει αντίθετη έννοια;[/size]
Κατ΄εμέ υπάρχει ο εγωκεντρισμός και ο φιλοτομαρισμός... και η μικρόψυχη λογική βεβαίως...
[size=13]Εννοείς ότι ο εγωκεντρισμός, ο φιλοτομαρισμός και η μικρόψυχη λογική αποκλείουν την ύπαρξη ενσυναίσθησης;[/size]
[quote user="κώστας" post="370170"]Κάθε ορθή απάντηση είναι πάντα τόσο σαφής όσο και το ερώτημα στο οποίο απήντησε.
[size=13]Στο "ορθή" υπάρχει αντίθετη έννοια;[/size][/quote]
Εξαρτάται από το τι αποκαλείς "ορθό", τι εννοείς λέγοντας "υπάρχει", τι ορίζεις ως "αντίθετο"
και τι αντιλαμβάνεσαι ως "έννοια" ;)
[quote user="κώστας" post="370170"][size=13]Εννοείς ότι ο εγωκεντρισμός, ο φιλοτομαρισμός και η μικρόψυχη λογική αποκλείουν την ύπαρξη ενσυναίσθησης;[/size][/quote]
Δεν εννοώ κάτι που δεν είπα, απάντησα στην ερώτηση περί της αντίθετης έννοιας. ;-)
Εξαρτάται από το τι αποκαλείς "ορθό", τι εννοείς λέγοντας "υπάρχει", τι ορίζεις ως "αντίθετο"
και τι αντιλαμβάνεσαι ως "έννοια"
[quote user="κώστας" post="370186"][size=13]Μήπως βλέπεις παγίδες εκεί που δεν υπάρχουν;[/size][/quote]
Αν τις έβλεπα δεν θα ήταν παγίδες.
Γενικά όταν βλέπω κάτι υπάρχει.
Στο τυχόν επόμενο ερώτημα "αν υπάρχει μόνο στη δική μου αντίληψη",
δεν θα μπορούσα να απαντήσω, γιατί ούτως ή άλλως
μόνο σε ότι αφορά εμένα θα μπορούσα να αναφερθώ.
[quote user="κώστας" post="370186"][/quote]
Αυτό που δεν αποκλείεται είναι το να υπάρχουν υπέρμαχοι υποκριτές της ενσυναίσθησης.
Φιλοτομαριστές πχ. που, ενώ δεν έχουν την παραμικρή διάθεση να προβληματιστούν με τίποτα άλλο πέραν του εαυτού τους, επιφανειακά διαθέτουν τρυφερές καμπύλες ως ανθρώπινο άλλοθι, αλλά επί της ουσίας δεν μπαίνουν στη διαδικασία από τη στιγμή που το στοιχείο της διαπροσωπικής νοημοσύνης δεν έχει καλλιεργηθεί. Γιατί πρώτα χρειάζεται εσωτερική καλλιέργεια για να αποδεχτεί κανείς το στοιχείο της ετερότητας.
...μόνο σε ότι αφορά εμένα θα μπορούσα να αναφερθώ.
[quote user="κώστας" post="370196"]...μόνο σε ότι αφορά εμένα θα μπορούσα να αναφερθώ.
[/quote]
Αν δε με αφορούσε δεν θα σου είχα απαντήσει. Κάθε ερώτηση προς εμένα με αφορά.
Ωστόσο μερικές φορές μπορεί η τυχόν απάντησή μου να μην αφορά αυτόν που ρώτησε.
Γιατί πρώτα χρειάζεται εσωτερική καλλιέργεια για να αποδεχτεί κανείς το στοιχείο της ετερότητας.
[size=13]Σωστά.[/size]
Αν δε με αφορούσε δεν θα σου είχα απαντήσει.
Εξαρτάται από το τι αποκαλείς "ορθό", τι εννοείς λέγοντας "υπάρχει", τι ορίζεις ως "αντίθετο" και τι αντιλαμβάνεσαι ως "έννοια" [size=13]δεν είναι απάντηση αλλά προεργασία απάντησης. Φαντάζει δηλαδή σαν να ενδιαφέρεσαι περισσότερο για την εντύπωση μιας απάντησης που δεν δώθηκε ακόμη. Σημειωτέον ότι η πρόταση 'Αν δε με αφορούσε δεν θα σου είχα απαντήσει' είναι ισοδύναμη με την πρόταση 'θα σου είχα απαντήσει αν με αφορούσε'.[/size]
[quote user="κώστας" post="370206"]Αν δε με αφορούσε δεν θα σου είχα απαντήσει.
Εξαρτάται από το τι αποκαλείς "ορθό", τι εννοείς λέγοντας "υπάρχει", τι ορίζεις ως "αντίθετο" και τι αντιλαμβάνεσαι ως "έννοια" [size=13]Σημειωτέον ότι η πρόταση 'Αν δε με αφορούσε δεν θα σου είχα απαντήσει' είναι ισοδύναμη με την πρόταση 'θα σου είχα απαντήσει αν με αφορούσε'.[/quote]
Δε βλέπω την ισοδυναμία :???:
Δε βλέπω την ισοδυναμία
κώστας με αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι.
Τίποτε δεν είναι σίγουρο και δεδομένο, κάντε μου έλεγχο, επιβεβαιώστε με, τέλος αμφισβητείστε εσάς τον ίδιο.Αμφιβάλω για όλα, ακόμη και για την αμφιβολία μου. (πάλι τρικυμιάζομαι... σε ύποπτες ώρες :lol: )
Συνεχίζω να μην βλέπω ισοδυναμία ανάμεσα στις δύο προτάσεις, πάντα ως προς το νόημά που
αποδίδουν, το οποίο είναι εμφανώς διαφορετικό (απάντησα <> δεν απάντησα).
Αν λέγοντας "ισοδυναμία" δεν αναφέρεσαι στο νόημα αλλα σε κάτι άλλο, δεν έχω άποψη.
Συνεχίζω να μην βλέπω ισοδυναμία...
[size=14]Δεν είναι απαραίτητο (ούτε ρεαλιστικό) να βλέπουμε τα ίδια. Πιο σημαντικό είναι ο ένας να βλέπει τι του δείχνει ο άλλος.[/size]
ΠαράθεσηΔεν είναι απαραίτητο (ούτε ρεαλιστικό) να βλέπουμε τα ίδια. Πιο σημαντικό είναι ο ένας να βλέπει
τι του δείχνει ο άλλος.
Αλλά όχι για να βλέπουν το ίδιο... χμμμ ;-)
H pixie πάντως θα μας φάει για το off-topic κατεβατό και με το δίκιο της.
Αλλά όχι για να βλέπουν το ίδιο
[size=14]Αυτό το "για" δεν ανήκει στην δική μου συλλογιστική.[/size]
Αναρωτιέμαι πάντως ακόμη για ποιό λόγο γράφεις:
"Είναι πιο σημαντικό να βλέπει ο ένας τι του δείχνει ο άλλος"
όταν αμέσως πριν έχεις πει]"Δεν είναι ρεαλιστικό να βλέπουμε τα ίδια"[/color]
Μοιάζει να αλληλοαναιρούνται αλλά θεωρώ πως είχες κατά νου κάτι άλλο κι
όχι την ερμηνεία που εγώ δίνω διαβάζοντάς το. Αν θες φυσικά το επεξηγείς.
Και δεν "τσιγκλάω". Όταν λέω αναρωτιέμαι, το εννοώ.
[quote user="Nikos Apomakros" post="370240"]H pixie πάντως θα μας φάει για το off-topic κατεβατό και με το δίκιο της.[/quote]
Aφεθείτε ελεύθερα στη συζήτησή σας... αρκεί στο τέλος να καταλήξουμε και σε κάτι που αφορά στο συγκεκριμένο θέμα... :smile:
Μπορούμε να συζητήσουμε το γιατί δεν νιώσαμε τύψεις trollάροντας ένα τόσο ενδιαφέρον topic.
Ή όχι καλύτερα; :Χ
Γιατί μεταξύ των άλλων κάπου υπάρχει και η βεβαιότητα πως η οικοδέσποινα είναι χαρισματική εξαρχής.(και υπομονετική βεβαίως βεβαίως )
Πιο πέρα από την χ΄ρησιμη ανταλλαγή απόψεων , θα έλεγα στον κώστας πως είναι (αδιόρθωτος) προβοκάτορας. :-), αλλά θα έχω τύψεις μετά.
[quote user="larus audouinii" post="370257"]
Πιο πέρα από την χ΄ρησιμη ανταλλαγή απόψεων , θα έλεγα στον κώστας πως είναι (αδιόρθωτος) προβοκάτορας. :-) [/quote]
Μα γιατί το λες αυτό;
Και ανάβεις φωτιές γιατί τώρα θα με ρωτήσει αν για το "προβοκάτορας" υπάρχει αντίθετη έννοια :grin:
Πίσω στις τύψεις τώρα, δε νιώθω εύκολα τώρα πια κι όταν νιώθω τις διαλύω γρήγορα. Δεν δέχομαι
ότι η αναθεώρηση αφορά το παρελθόν, αλλά το παρόν και το μέλλον. Εκεί μόνο αλλάζεις, αυτά
μόνο αφορούν εσένα πλέον. Άρα δεν με κατηγορώ για το τι υπήρξα και πως έπραξα και το ίδιο
προσπαθώ να κάνω απέναντι σε κάθε άλλον. Αυτό το τελευταίο είναι τραγικά δύσκολο, έχει χτιστεί
μεγάλο κομμάτι μας με διαφορετική αντίληψη επ' αυτού και το "καταφέρνω" στιγμές που είμαι
ιδιαίτερα ήρεμος και μάλλον μόνος.
Τέλος πάντων, πιστεύω ακράδαντα ότι με βάση τα δεδομένα και τις συνθήκες της τότε στιγμής
κι εγώ, όπως και καθένας άλλος, πάντα θα κάνει αυτό που τελικά μπορούσε (εκείνη τη στιγμή)
να κάνει. Άρα ακόμα κι όταν έχω αναθεωρήσει και λυπάμαι για ότι συνέβη και ίσως κι επιμελούμαι,
δε νιώθω τύψεις. Κατά βάθος το θεωρώ άστοχο, άδικο (όσο το να κατακρίνω οποιονδήποτε άλλον)
κι αν μη τι άλλο ανούσιο, αφού οι τύψεις δεν αλλάζουν το παρελθόν αλλά η αναθεώρηση το μέλλον.
"Σ' ερείπιο τοίχο έναν στίχο θυμάσαι,
θα 'σαι πάντα αυτός
π' οδηγήθηκες να 'σαι"
+
:-)
...(δικαιολογείστε με που το πείραγμα έχει χαμογελαστό τόνο. Εύχομαι να χαμογελάει και ο κώστας) :smile:
Μοιάζει να αλληλοαναιρούνται...
θα έλεγα στον κώστας πως είναι (αδιόρθωτος) προβοκάτορας...αλλά θα έχω τύψεις μετά.
[size=14]Σε βοηθάω να μένεις εντός θέματος.[/size]
[quote user="κώστας" post="370272"]Δεν είναι ρεαλιστικό να βλέπουμε (γενικά) το ίδιο. [/color][/size][/font][/quote]
Αυτό βοήθησε, ευχαριστώ.
Είναι άποψη. Για να μην πω πεποίθηση (όλων ή σχεδόν όλων). Προσωπικά το βλέπω διαφορετικά.
Πιστεύω ότι όταν δείχνεις σε κάποιον κάτι, εκείνος βλέπει κάτι διαφορετικό από αυτό που βλέπεις
εσύ. Πάντα. Μπορεί η διαφορά να είναι από ανεπαίσθητη έως τερατώδης. Ωστόσο πάντα υπάρχει
και πάντα θα παίζει τον ρόλο της, ακόμα κι όταν κανείς μας δεν αντιλαμβάνεται την ύπαρξή της.
Nikos Apomakros
[size=14]Επομένως αν βλέπω αυτό που λες τότε σε φέρνω σε σύγκρουση είτε με τον εαυτό σου είτε με μένα (αφού θα αμφισβητήσεις ότι βλέπω τι λες). Άρα για να μην έρθουμε σε σύγκρουση πρέπει να έρθω σε σύγκρουση (να μην δω αυτό που λες). Η μόνη εναλλακτική είναι η αδιαφορία εκτός αν βλέπεις (και) άλλη εναλλακτική.[/size]
Για να αποφύγεις τη σύγκρουση, κοίτα αλλού ή κλείσε τα μάτια...
τη στιγμή που εκείνος θα κοιτά αυτό που θες.
Στην πραγματικότητα (ρεαλιστικά) δε θα έχετε δει ποτέ μαζί- το ίδιο.
Μη ρεαλιστικά, θα γνωρίζεις πως συνέβη.
[quote user="κώστας" post="370280"]Επομένως αν βλέπω αυτό που λες τότε...[/quote]
Το πρόβλημα είναι ότι ο συνειρμός σου βασίζεται στη συνθήκη παραπάνω (με τα έντονα γράμματα)
την οποία η θεώρησή μου φέρει ως ανέφικτη. Και μάλιστα το ανέφικτο είναι και η κεντρική της ιδέα.
Αν βάζεις λοιπόν ως συνθήκη το ότι η θεώρησή μου ήδη δεν ισχύει, δεν έχει σημασία ή νόημα
ο οποιοσδήποτε συνειρμός την περιορίζει ή και την διαψεύδει.
Έχει υποθετικά και με την ευλογία μας, περιοριστεί και καταρριφθεί εξαρχής.
Από κει και πέρα, δεν έρχεται καμία σύγκρουση, γιατί έχουμε την ψευδαίσθηση ότι βλέπουμε
τι λέει ο άλλος και συμφωνούμε ή διαφωνούμε, ανταλλάζουμε απόψεις τις οποίες νομίζουμε
ότι είδε ο αλλός κτλ
Κώστα, σχετικά με τη θεωρία περί βλέπω, δείχνω, κοιτάζεις, βλέπεις κι όμως τελικά μαζί δε βλέπουμε,
έχω δημοσιεύσει ένα κείμενο που ίσως σ' ενδιέφερε να διαβάσεις, σε άλλη θεματική ενότητα.
Ο σχετικός σύνδεσμος... http://a33.gr/show_post.php?p=351459
Νίκο, διαβάζω και πάλι τις ''Παράνοιές'' σου και νομίζω πως ταυτίζομαι με ό,τι διαβάζω. :smile:
Κάπου αναφέρεσαι και στην τέχνη κι εδώ θα πω ότι υπάρχουν αισθητικοί κανόνες τους οποίους επικαλούμαστε, αλλά ο καθένας βλέπει ανάλογα με την αντίληψη, την καλλιέργεια, το παρελθόν και τα βιώματά του. Πολλές φορές ενσωματώνοντας ή επινοώντας στην ερμηνεία πράγματα που ούτε ο ίδιος ο δημιουργός/καλλιτέχνης έχει διανοηθεί.
Απορία... γιατί όπου συγκατανεύει η μετριότητα εκεί υπάρχει και η μεγαλύτερη αποδοχή? Λες και είναι ένα είδος εγγύησης... Ενώ η ιδιοφυία δύσκολα αναγνωρίζεται και ακόμα πιο δύσκολα εκτιμάται ανάλογα.
Αντιπροσωπευτικότατη λέξη σχετική με το ερώτημα θεωρώ το "mainstream". Γιατί όμως;
Μήπως επειδή μιλάμε για ενός είδους "highest compatibility spot"; Δεν ξέρω. Ο τρόπος
με τον οποίο το αντιλαμβάνομαι είναι μάλλον περίεργος... αν όχι άλλη μια παράνοια.
Δεν με απασχολεί η ευρεία αποδοχή της μετριότητας. Είναι απλώς θέμα συμβατότητας.
Ωστόσο όσο πιο συμβατό με πλειοψηφίες είναι κάτι, τόσο λιγότερο ικανοποιεί ξεχωριστά
την κάθε μονάδα της πλειοψηφίας αυτής. Αντιθέτως, όσο πιο υψηλή είναι μια κορυφή,
τόσο λιγότεροι συν-βαδίζουν ιδιαίτερα με αυτή, αλλά η ικανοποίηση που θα λαμβάνουν
θα είναι ανάλογη της δικής τους κορύφωσης.
Αυτοί οι ίδιοι λοιπόν που ανήκουν στο mainstream, είναι και αυτοί που ταυτόχρονα
διασκορπίζονται στις τριγύρω "κορυφές".
Το mainstream το εκλαμβάνω ως έναν κοινό τόπο και τρόπο συνάντησης, όπου όλοι
μπορούν να πάνε, κανείς δεν θα μείνει ικανοποιημένος (συγκριτικά) αν μείνει, αλλά
δεν μπορούν και να φύγουν όλοι μαζί προς κάπου αλλού, οπότε και διαιρούνται σε
ομάδες προτιμήσεων κι η κάθε ομάδα παίρνει την δική της κατεύθυνση.
Κάποιοι κολάνε στη μετριότητα. Δεν τους θεωρώ πλειοψηφία. Και δεν είναι θέμα επιλογής τους.
Είναι θέμα αναποφασιστικότητας, άγνοιας, κούρασης, νωθρότητας, παρερμηνείας, επιρροής
για την παραμονή τους σε αυτή τη κατάσταση, γενικά έλλειψης ή παρεμπόδισης επιλογών.
Τρελό ακούγεται, δε λέω... Αυτή την εικόνα όμως είχα.
Το πρόβλημα είναι...
[size=14]ότι αν μείνουμε εδώ δηλαδή στο σημείο που εσύ ξέρεις τι βλέπεις και ξέρεις επίσης ότι δεν βλέπω αυτό που λες ενώ εγώ ξέρω τι βλέπω (το δεχόμαστε αυτό ως αλληλόχρεο) αλλά είναι ανέφικτο να βλέπω αυτό που λες τότε αδικούμαι. Δικαιούμαι (αλληλόχρεως) να ορίζω κι εγώ τι θεωρώ εφικτό. Ταυτοχρόνως επομένως έχεις δίκιο και με αδικείς. Βολικό.[/size]
...ίσως σ' ενδιέφερε να διαβάσεις...
[size=14]Ναι, το διάβασα. Συμφωνώ γενικά αν και νομίζω ότι μπερδεύεις λίγο την επικοινωνία με την ταύτιση.[/size]
kapoia_za
[size=14]Διαβάζεις κάπως βιαστικά ή μου φαίνεται;[/size]
είμαι εντελώς εκτός ε;;
οφ τόπικ στο τετράγωνο
μπαρντόν..έχεις δίκιο κάποια τα υπερπήδησα
[quote user="κώστας" post="370301"]...ίσως σ' ενδιέφερε να διαβάσεις...
[size=14]Ναι, το διάβασα. Συμφωνώ γενικά αν και νομίζω ότι μπερδεύεις λίγο την επικοινωνία με την ταύτιση.[/size][/quote]
Όντως τίθεται τέτοιο ζήτημα. Κι εκεί είναι που θέτω το θέμα περί "επαρκώς". Τι ακριβώς δηλαδή
αρκεί στον καθένα ώστε να αποδεχθεί τον όρο "επικοινωνία".
Η πηγή του προβληματισμού πάντως δεν είναι καν ο ορισμός της επικοινωνίας, αλλά η μη αντίληψη
της παρερμηνείας, αλλοίωσης ή και απώλειας του μηνύματος που επιφέρει η μη ταύτιση.
[quote user="κώστας" post="370300"]Το πρόβλημα είναι...
[size=14]ότι αν μείνουμε εδώ δηλαδή στο σημείο που εσύ ξέρεις τι βλέπεις και ξέρεις επίσης ότι δεν βλέπω αυτό που λες ενώ εγώ ξέρω τι βλέπω (το δεχόμαστε αυτό ως αλληλόχρεο) αλλά είναι ανέφικτο να βλέπω αυτό που λες τότε αδικούμαι. Δικαιούμαι (αλληλόχρεως) να ορίζω κι εγώ τι θεωρώ εφικτό. Ταυτοχρόνως επομένως έχεις δίκιο και με αδικείς. Βολικό.[/size][/quote]
Για να μην υπάρχει (κακώς) το αίσθημα αδικίας...
Υπενθυμίζω ότι οι δύο περιπτώσεις που εξετάζουμε είναι οι εξής.
α) Μπορείς να βλέπεις αυτό ακριβώς που βλέπω.
β) Δεν μπορείς να βλέπεις αυτό ακριβώς που βλέπω.
Αν μπορείς να βλέπεις αυτό ακριβώς που βλέπω, δεν μπορείς να έχεις διαφορετική άποψη από μένα,
αφού μιλάμε για ίδια ακριβώς οπτική γωνία. Άρα αν εγώ πιστεύω ότι δεν μπορείς, το ίδιο πιστεύεις
κι εσύ, συμφωνούμε απόλυτα και τελικά είμαστε κι οι δύο φάουλ (εκτός πραγματικότητας) γιατί τελικά
μας συμβαίνει.
Αν δεν μπορείς να βλέπεις αυτό ακριβώς που βλέπω, ασχέτως αν πιστεύεις ότι μπορείς, έχεις αναγκαστικά
διαφορετική άποψη από μένα, λόγω διαφορετικής οπτικής γωνίας. Επιβεβαιώνεται έτσι το ότι δεν βλέπουμε
κι οι δύο ακριβώς το ίδιο πράγμα κι αυτή τη φορά είσαι μόνο εσύ φάουλ, εκτός δλδ πραγματικότητας.
Δε φταίω εγώ που ότι κι αν συμβαίνει από τα δύο βγαίνεις φάουλ :D
:lol: :lol: :lol:
ΥΓ: Αστειεύομαι έτσι; Κυρίως επειδή αρκετά το διαλύσαμε το θέμα συζήτησης εδώ.
Ας πάμε σε ξέμπαρκη ενότητα να γράψουμε όσα κατεβατά θες.
Ένα τελευταίο και δεν ξαναμιλάω εδώ για άσχετο των "Τύψεων" θέμα...
Ακόμα γελάω με την επιχειρηματολογία της 4ης πρωινής ώρας...
Ευτυχώς που δεν εργάζομαι και το βράδυ... Η απόλυση θα ήταν βέβαιη.
[quote user="kapoia_za" post="370304"]είμαι εντελώς εκτός ε;;
οφ τόπικ στο τετράγωνο
μπαρντόν..έχεις δίκιο κάποια τα υπερπήδησα[/quote]
Πάτησες σε κάτι πάντως που θα παραμένει "θέμα" είτε στην επικοινωνία(πομπού-δέκτη-ανάδρασης),είτε στις τύψεις. :smile: Μ΄έχω πιάσει να νοιώθω και τύψεις όταν με ψάχνουν και είμαι "αλλού",και γεωγραφικά αφού δεν, ή όταν αποφασίζω να είμαι κάπου και εξ'ορισμού ήταν εν μέρη λάθος από την αρχή.
Νίκο απορώ πως τα καταφέρνεις τα πρωινά ..
λαρους φιλιά άνευ τύψεωνχχ
είμαι εντελώς εκτός ε;;
[size=14]Δεν είπα ότι είσαι εντελώς εκτός. Είπα ότι βιάζεσαι· και όποιος βιάζεται σκοντάφτει. Και όποιος σκοντάφτει μένει πίσω.[/size]
...αν εγώ πιστεύω ότι δεν μπορείς, το ίδιο πιστεύεις κι εσύ...
Μεγάλα και έξυπνα παιδάκια είσαστε, ξέρετε μια χαρά που να τοποθετηθείτε οπότε συνοπτικά γιοκ κοπτοραπτική επί του συγκεκριμένου και «τύψεις» δεν έχω (ον τόπικ) ... :P
Είναι και λίγο θέμα μάρκετινγκ. Όποτε φεύγουμε εκτός θέματος, συμμετέχουν κι άλλοι χρήστες.
Οπότε σε λίγο θα αλλάζουμε θέμα επίτηδες, να μαζεύουμε κόσμο και μετά ξαφνικά θα συνεχίζουμε
το αρχικό θέμα.
Λαρούς, ο ύπνος είναι άμεση απώλεια, ενώ η αϋπνία θα επιφέρει απώλεια μακροπρόθεσμα.
Δε θέλω να κοιτάξω τόσο μακριά, όταν δεν ξέρω τι μπορεί να συμβεί ακόμα και αύριο. Αν ζήσω
αρκετά, θα την πληρώσω, αναμφισβήτητα. Αλλά θα πληρώσω για κάτι που ήδη χρησιμοποίησα.
Κοιμάμαι περί τις 3-4 ώρες την μέρα, εδώ και δύο δεκαετίες. Μάλλον σε αυτό οφείλω την αμνησία
και την παράνοια που με συνοδεύει. Και κάποια άλλα πράγματα..
Δεν αναθεωρώ. Insomnia L.F.E.
[quote user="KostasD33" post="370323"]Μεγάλα και έξυπνα παιδάκια είσαστε, ξέρετε μια χαρά που να τοποθετηθείτε οπότε συνοπτικά γιοκ κοπτοραπτική επί του συγκεκριμένου και «τύψεις» δεν έχω (ον τόπικ) ... :P[/quote]
''Συντονιστριών κοπτοραπτούδων'' λέει, καλό μου! :lol:
Λοιπόν, αυτό που εγώ θα πρότεινα είναι μια αλλαγή στον τίτλο... ''Άνευ Τύψεων''... :smile:
Δηλαδή αντί να μιλήσουμε για τύψεις που δεν υπάρχουν...
θα μιλήσουμε γύρω απ' το ότι δεν υπάρχουν τύψεις.
μ'αρέσει :!:
Και χωρίς τύψεις τι κάνουμε? Τα πάντα! :grin:
Κι αυτό μας απελευθερώνει... :oops:
Γράφουμε όπου θέλουμε ό,τι θέλουμε! ;-) :lol:
[quote user="pixie" post="370332"]Και χωρίς τύψεις τι κάνουμε? Τα πάντα! :grin:
Κι αυτό μας απελευθερώνει... :oops:
Γράφουμε όπου θέλουμε ό,τι θέλουμε! ;-) :lol:[/quote]
Για να μείνουμε στα περί τύψεων όμως...
Όλα κι όλα. Μπορεί οι τύψεις να προϋποθέτουν συνείδηση,
η ύπαρξη της συνείδησης όμως δεν εξαρτάται από τις τύψεις.
Ακόμη και χωρίς τύψεις, ούτε τα "πάντα" κάνουμε,
ούτε "απελευθερωμένοι" είμαστε.
Άλλο πράγμα η ενοχή, άλλο πράγμα η συναίσθηση.
Κι όπως λέει και το τραγούδι... "Σκλάβος σου για πάντα"... κάπως έτσι...
Τ' αφιερώνω στη συνείδηση, με αστείρευτη λύπη, θλίψη, δράμα, κλάμα,
αναφιλητά, σούρσιμο στα πατώματα, χτυπήματα στους τοίχους κτλ κτλ.
Έρωτας δηλαδή μεγάλος.
[quote user="Nikos Apomakros" post="370333"]Κι όπως λέει και το τραγούδι... "Σκλάβος σου για πάντα"... κάπως έτσι...
Τ' αφιερώνω στη συνείδηση, με αστείρευτη λύπη, θλίψη, δράμα, κλάμα,
αναφιλητά, σούρσιμο στα πατώματα, χτυπήματα στους τοίχους κτλ κτλ.
Έρωτας δηλαδή μεγάλος.[/quote]
Με τη συνείδηση? :o
Όχι δα. Απλά το "Έρωτας δηλαδή μεγάλος" ήταν συγκριτική αναφορά για την πρόταση:
"Τ' αφιερώνω στη συνείδηση, με αστείρευτη λύπη, θλίψη, δράμα, κλάμα, αναφιλητά,
σούρσιμο στα πατώματα, χτυπήματα στους τοίχους κτλ κτλ." .
....πιστευω οτι οι τυψεις-ενοχες ειναι ενα απο τα χειροτερα συναισθηματα
θα σας περιγραψω οσο πιο απλα μπορω ενα δικο μου προσωπικο βιωμα
σε πολυ νεαρη ηλικια δε φερθηκα σωστα σε καποιο συντροφο μου
κ δε μου δοθηκε ποτέ η ευκαιρια ή ισως κ επιμελως το απεφευγα
να ζητησω συγνωμη
λοιπον περασαν τα χρονια εκανα οικογενεια
αλλα παντοτε αυτο το κουβαλαγα μεσα μου
μια τροχοπεδη σε οτι κιαν εκανα στη ζωη μου
αυτη η μικρη λεξουλα μου στερησε πολλες χαρες στη ζωη μου
κ ζητουσα λυτρωση
φυσικα μετα απο τοσα χρονια ουτε να το σκεφτω
ωσπου μια μερα πριν απο αρκετους μηνες
ηρθε η λυτρωση κ η καθαρση
συναντησα αυτο το προσπο τυχσαι στο δρομο
ηπιαμε ενα καφε κ εβγαλα απο μεσα μου ολα αυτα
που κουβαλαγα χρονια
ειπα τη μαγικη λεξουλα - συγνωμη-
κ αμεσως ηρθε η καθαρση
ηρεμισα κ πλεον μπορω να προχωρησω μπροστα λυτρωμενη
Λοιπον οι τυψεις - κατα τη δικη μου αποψη- ειναι πολυ ασχημο συναισθημα
δε σε αφηνουν ν α πας παρακατω!!!!
Σε καταλαβαίνω αν και πολλά χρόνια τώρα δεν είμαι έτσι.
Η συνείδησή μου τώρα πια υπολειτουργεί. Με καταδυναστεύει για παρόν και μέλλον
κι οι τύψεις αντικαταστάθηκαν από την μόνιμη ανησυχία. Δεν μπορώ να πω με
σιγουριά τι απ' τα δύο "συμφέρει" να έχει κανείς ως "διάολο" πάνω απ' το κεφάλι του.
......λοιπον αυτο ακριβως
καταδυναστευση
οι τυψεις τοσα χρονια με καταδυναστευαν στη κυριολεξια
για αυτο μετα ηρθε η καθαρση
κ αποσυμπιεστηκα ψυχολογικα!!!
[quote user="Nikos Apomakros" post="371133"] Η συνείδησή μου τώρα πια υπολειτουργεί. Με καταδυναστεύει για παρόν και μέλλον
κι οι τύψεις αντικαταστάθηκαν από την μόνιμη ανησυχία. Δεν μπορώ να πω με
σιγουριά τι απ' τα δύο "συμφέρει" να έχει κανείς ως "διάολο" πάνω απ' το κεφάλι του.[/quote]
Δεν είναι ακριβώς οδός διαφυγής, αλλά υπάρχουν και κάτι μυθοπλασίες εντελώς λυτρωτικές και σωτήριες από τις οποίες, τουλάχιστον εγώ, πολλές φορές κρατιέμαι. Θέμα εντολών στον εγκέφαλο...
[quote user="pixie" post="373410"]Θέμα εντολών στον εγκέφαλο...[/quote]
Πάντα. Αλλά... κάπως πρέπει να βάλεις αυτές τις εντολές στον εγκέφαλο.
Που σημαίνει ότι για να μπεις στη διαδικασία αυτή, χρειάζεσαι μια συγκεκριμένη
εντολή στον εγκέφαλο.... που κάπως πρέπει πρώτα να την έχεις βάλει... κάτι
το οποίο... χρειαζόταν μια εντολή στον εγκέφαλο... κ.ο.κ.
εκνευριστικό το βρίσκω :)
Χαχαχαχα! :mrorange:
Αλλά αυτή είναι μια χρόνια διαδικασία, Νίκο μου, ο τρόπος λειτουργίας του καθενός. Δεν αποφασίζεις μια δεδομένη χρονική στιγμή να σφηνώσεις στον εγκέφαλο την εντολή. Αυτό θάταν εκνευριστικό γιατί θα υπήρχε και θέμα ερμηνείας της πληροφορίας. :roll:
Το εκπαιδευμένο και εξασκημένο μυαλό όμως απλά ανοίγει το ''κουτάκι'' και κάνει την ανάλογη χρήση[αφού παίξει και λίγο βέβαια :smile: ].
Το κουτάκι μου πάντως καλύτερα να παραμένει ερμητικά κλειστό γιατί
η κατασκευαστική του ιδιότητα δεν ακολουθεί οδηγίες ή κι επιθυμίες
και το όλο αποτέλεσμα δεν είναι μόνο απρόβλεπτο αλλά και ανεπιθύμητο.
Όποιος με ξέρει (όσο περισσότερο γίνεται) θα συμφωνούσε απόλυτα.
Μερικές φορές άλλωστε...
αντί να σφηνώσεις μια εντολή στον εγκέφαλο
σφηνώνεις τον εγκέφαλο σε μια εντολή.
Συμφωνώ ότι όλα είναι αντιφατικά, έχω προβληματιστεί κι εγώ για το αν ο Νάρκισσος καθρεφτιζόταν στο ποτάμι ή το ποτάμι στον Νάρκισσο... :smile:
Όσο για το κουτάκι σου, το κλειδί πάντα ένας θα το έχει, βεβαίως εσύ, αλλά θα ήταν καλό να το ανοίγεις καμιά φορά να ξεκλέβουμε κι εμείς τα ταπεινά μόρια αυτού του κόσμου καμιά φωτεινή ή και σκοτεινή έμπνευση. ;-)