a33.gr

Ανελέητες οι μαχαιριές στα πλευρά του
Η ανάσα, κόβεται απροειδοποίητα
κάνοντας την ύπαρξη επισφαλή

Το ψυχρό ακουστικό του τηλεφώνου
συνηγορεί στην εκκωφαντική σιωπή
που συντετριμμένο το σύμπαν εξετάζει

Μέσα από τις σκιές της απουσίας
ατίθασες πινελιές, υγρές αιμάτινες χαρακιές
αυλακώνουν το μεσήλικο πρόσωπο

Τι κι αν αυτό το δειλινό μοιάζει με τόσα άλλα
Είναι επιβεβλημένη η διαφοροποίηση
Εικόνες και χρώματα, μεταλλάσσουν τη διάθεση

Κι είναι τόσο σημαντικό να αφουγκραστεί τη σιωπή
Να διαχωρίσει την ομορφιά της, από την ασχήμια των πεπραγμένων
Και να ανασυνταχθεί έγκαιρα και αποτελεσματικά

Ρουφώντας επίπλαστες ανάσες από τα υπό σήψη τριαντάφυλλα
Ξεγελάει τις αισθήσεις του, βιώνοντας θολές εικόνες
Κουράγια ψεύτικα, στολίδια μιας ψευδούς πραγματικότητας

Υπάρχει ελπίδα για τον δυστυχή άνδρα;
Κοροϊδευτικές, επικριτικές κουβέντες
φλυαρούν, σπάζοντας την εκκωφαντική σιωπή

Ίσως τελικά, το δειλινό αυτό , να μην μοιάζει με τόσα άλλα

heaven36

δάκρυα βουβά και ασταμάτητα ... γύρω παντού σύννεφα καπνού ...
ακόμα κι αν προσπαθεί.. η φωνή δε βγαίνει. Το κάψιμο του τελευταίου της τσιγάρου την κρατάει αιχμάλωτη ... κι όσο η φωνή παλεύει τόσο θεριεύει ο πόνος και το μάτωμα ... άναρθρες οι κραυγές της σκίζουν την εκκωφαντική σιωπή που την περιτριγυρίζε... τρόμαξε!
τα έδιωξε όλα! έμεινε μόνη με τις πληγές της να αιμοραγούν ... (άραγες θα καταλάβεις ότι εσύ δεν έφταιγες? όχι ετούτη τη φορά ... όχι για όλα ...)

καμιά συγνώμη δε κλείνει τις πληγές ... όταν αυτές επαναλαμβάνονται.

αναμετρώντας τις δυνάμεις της .. τις βρίσκει λειψές!
μα που χάθηκε ? πως αφέθηκε έτσι απλά έρμαιο σε άλλων τα θέλω ?
τι την αποπροσανατόλισε? γιατί έτσι άβουλα κάθισε στοϊκά και δέχτηκε το χτύπημα ?
αμήχανα κοιτώντας αναρωτιόταν το γιατί ...

ανοίγοντας το ράδιο πέφτει στα αγαπημένα της -καταθλιπτικά για τους άλλους- τραγούδια ...
δυναμώνει την ένταση .. καλύπτει με αυτό τον τρόπο τους δικούς της ήχους ...
*να δεις που στο τέλος οι γείτονες θα μαζέψουν όντως υπογραφές να τη διώξουν ... (κι όχι για το λόγο που γελούσαν μαζί... το μαζί δεν υπάρχει.. δεν υπήρχε ποτέ άλλωστε ... της το είχε απαγορέψει κι από τα ατίθασα όνειρά της ακόμα.. )

πάνω από τις ουτοπίες της λοιπόν ... έξω από τα παραμύθια της ...
το στοίχημα είναι για τούτο το ΣΚ ! πρέπει να τα καταφέρει !!!
αν το αντέξει.. αν μπορέσει να το αποδείξει στον εαυτό της ...
το νιώθει μέσα της ότι μπορεί ... φοβάται όμως.. φοβάται πολύ ... ... ...
οι δυνάμεις της την έχουν προδώσει στο παρελθόν ... που να βασιστεί ? που να ακουμπήσει ??
οι διαδικασίες θα ξεκινήσουν ! το αποτέλεσμα θα είναι ένα και μόνο (αν θέλει την αναπνοή της καθάρια..)

θα πείσει ξανά τον εαυτό της .. θα το φωνάξει δυνατά και ξεκάθαρα :
Είμαι Όλα Τα Λεφτά !!! Εγώ ... Είμαι !!!