Ποιός είναι ο ρόλος του πάθους σε μία ερωτική σχέση?
Κάποιοι παρασύρονται και κάποιοι άλλοι παραμένουν ανέπαφοι από αυτή την ορμή...
Πιστεύετε ότι δημιουργεί προβλήματα στην έντονη μορφή του?
Κάπου διάβασα ότι η εκδήλωση του ερωτικού πάθους είναι θέμα ορμονών και μια διεργασία καθαρά φυσιολογική με την όσφρηση ως πυξίδα!
'Αρα μιλάμε για ένα λεπτό παιχνίδι νευροδιαβιβαστών στον εγκέφαλο και ορμονών στη συνέχεια που δίνει την ώθηση του πάθους, το εξιτάρισμα των αισθήσεων και τη διέγερση των συναισθημάτων, όπως ακριβώς θα λειτουργούσε ένα ναρκωτικό!
Κι αυτό βέβαια μου ανατρέπει την πεποίθηση ότι είναι κομμάτι ποίησης και εξιδανίκευσης...
Και ακυρώνει εμένα, που προτιμούσα να φαντάζομαι τον έρωτα ως μεταφυσικό προσωπικό θαύμα κατά κύριο λόγο! Τι μύθος!
Κι ας ήξερα πως θα τελειώσει κι η αίσθηση του ανεκπλήρωτου θα με κυνηγάει κολασμένα...
Θυμάμαι τα λόγια του Μπωντλαίρ: ''Παράξενη θεότητα, σαν τις νύχτες σκοτεινή, με άρωμα από καπνό Aβάνας και μόσχο, έργο ενός Όμπι Φάουστ της σαβάνας, σαγηνεύτρα εβένινη, θυγατέρα των μαύρων μεσονυχτίων, προτιμότερο από σπάνια κρασιά κι από όπιο, του στόματός σου το ελιξίριο, όπου καμαρωτός στέκει ο έρως''!
Εν τέλει, ποιά η σημαντικότητά του ερωτικού πάθους για τον καθένα μας, μιάς και μάλλον ερμηνεύεται διαφορετικά από άνθρωπο σε άνθρωπο?
pixie
Γλαφυρότατο το παρακάτω απόσπασμα της Μ. Βαμβουνάκη περί του πάθους!
''Οι αισθήσεις μας είναι πανίσχυρες και απέραντες.
Γλιστρούν παντού σ' 'ολες τις γωνίες μας σαν οικουμενικός νόμος, διαβρώνουν και το απειροελάχιστο.
Σου γράφω λοιπόν από φιληδονία, από λαγνεία.
'Οχι για να σου ανακοινώσω τα νέα μου, όσο για να πιάσω το χαρτί που θα πιάσεις, για να συρθεί η ματιά μου στις ίδιες γραμμές που θα συρθεί η δικιά σου.
Το χαρτί είναι το σώμα σου, η μοναδική σου προέκταση που φτάνει σε μένα, κι εγώ για να σμίξω μαζί σου γίνομαι χάρτινος.
Σου γράφω γιατί σε ποθώ όπως και σου τηλεφωνούσα κάποτε από πόθο.'Οχι για να σου πω και να μου πεις το ένα και τ΄άλλο, αλλά για να σ΄αγγίξω με τον ήχο μου και να μ΄αγγίξεις με τον δικό σου, για να κυλιστώ στην ανάσα σου, στο γέλιο σου, μέσα στις σιωπές σου.
Βαθιά στον λαβύρινθο του ακουστικού στο αυτί μου, απλωνόταν ξέστρωτη η πιό ηδονική κλίνη! Γιαυτό κολλούσα στο τηλέφωνο, γιαυτό όλο έβρισκα προφάσεις να σου τηλεφωνώ.
Ακόμα και σ' εκείνη την επιτροπή αλληλεγγύης για τα παιδιά της Αιθιοπίας που λιμοκτονούν, από φιληδονία γράφτηκα!
Τώρα που το έχω πάρει πιά απόφαση να λιγοστέψω τα ψέματα, μπορώ να στο εξομολογηθώ κι ας ντρέπομαι. Τόσο ανίερος, τόσο κάπηλος, τόσο κάλπης! Η ευχαρίστηση!
Το κορμί σου το έψαξα κύτταρο - κύτταρο, στην άβυσσο της ματιάς σου καταδύθηκα χιλιάδες βουτιές...
Είναι μέσα στις συμφορές του έρωτα να σου εξατομικεύει τον άλλον σε βαθμό παράλογο.
Οι περιπέτειες του κορμιού είναι καταραμένες. Προσποιούμενες πως ξεδιψούν τη δίψα, τη φωτιάζουν ύπουλα, την ποτίζουν νερό νοθευμένο από βαρύ αλάτι. Το ρουφάς άπληστος κι αμέσως καίγεσαι.''
Χωρίς πάθος θα ήμασταν λαπάδες
Θα κάναμε και λιγότερες μαμακίες θα ήταν και η ζωή μας πιο σίγουρη και στρωτή με λίγα λόγια αρκετά μονότονη
Τα πάθη μας δίνουν ζωντάνια και ορμή για κάθε τι νέο και τα πάθη είναι αυτά που θα μας ρίξουν στα τάρταρα
Μ έπιασε το πεσιμιστικό μου βραδιάτικα
:roll: :roll: Eίναι ΤΕΛΕΙΟ αυτό που έβαλες pixie!!!!!Μου άρεσε πάρα πολύ...Υπέροχα λόγια... ;-)
Εν τέλει, ποιά η σημαντικότητά του ερωτικού πάθους για τον καθένα μας, μιάς και μάλλον ερμηνεύεται διαφορετικά από άνθρωπο σε άνθρωπο?
Πες εσύ πρώτη.
Εγώ ντρέπομαι.
:mrgreen:
Ναι, καταλαβαίνω... Πάντως δεν έχω την παραμικρή αναστολή να αναφέρω πως για μένα το πάθος είναι οξυγόνο, έμπνευση, δημιουργία, συναισθηματικό εξιτάρισμα, νοητική διέγερση, ένα ταξίδι στα απαγορευμένα δωμάτια της λογικής...
Κατά γενική ομολογία, στην περίοδο του πάθους, υπερβαίνουμε, δεν βλέπουμε καμία πραγματικότητα με ορθολογική ματιά γιατί τη θέση της έχει πάρει ένας υπέροχος, μοναδικός μύθος στον οποίο πιστέψαμε!
Ο δικός μας μύθος... ;-)
Από τη στιγμή που έχει αποδειχθεί όμως πως το ερωτικό πάθος δεν είναι αντικειμενικό, αλλά είναι μια μορφή ''μανίας'' κι ένα βιοχημικό παραλήρημα, μάλλον έχει και την ημερομηνία λήξης του!
'Οταν η έκκριση ντοπαμίνης στον εγκέφαλο [δηλ. η ουσία που διεγείρει τα νευρικά κύτταρα] σταματάει να παράγεται με την ίδια ταχύτητα και τα επίπεδά της πέφτουν, λογικό δεν είναι να καταλαγιάζει και το ερωτικό πάθος?
[quote user="pixie"]...
Πιστεύετε ότι δημιουργεί προβλήματα στην έντονη μορφή του?
....
...
[/quote]
Ενοχλεί τους γείτονες όταν δεν υπάρχει καλή ηχομόνωση
..ειναι το καλυτερο συνδετικο μεταξυ 2 ανθρωπων.
...το αντιδοντο στη μιζερια.
...η αγραναπαυση του χωραφιου της μονοτονιας.
...ο κοσμος που χωραει μονο 2.(Ουστ!Ανωμαλοι...)
Αυτο χωρις το οποιο μια σχεση ειναι καταδικασμενη σε μαρασμο.
Αυτο που σε κανει να σκαρφιζεσαι καθε φορα μια νεα ιδεα.
....!!
ΧΧΧΧΧΧΧ
ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ...
ΧΧΧΧ.
Χχχχχχχχχχχχχ!
...(Τα υπολοιπα ειναι ακαταλληλα)
..ακόμα και το λάθος κάνε το με πάθος..άλλωστε στο μόνο που διαφέρουν οι δύο λέξεις είναι στο αρχικό τους γράμμα!
Χωρίς παθος στην ερωτικη ζωη αλλα και στην ζωη γενικα ειναι μια σκετη μονοτονια μια μιζερια που δεν νομιζω να αρεσει σε κανεναν. Νιωθεις μισος, κενος, σαν να μην ζεις κανονικη ζωη, σαν εναν μαραμενο λουλουδι που χρειαζεται επειγοντως νερο. Ετσι και το παθος ειναι απαραίτητο σε οτι και αν κανουμε!
[quote user="tziger" post="320523"]..ακόμα και το λάθος κάνε το με πάθος..άλλωστε στο μόνο που διαφέρουν οι δύο λέξεις είναι στο αρχικό τους γράμμα![/quote]
δεν μου ακούγεται άσχημο
Αλλά και αν είναι να κάθεσαι να αναλύεις, άστο καλύτερα
[quote user="KostasD33" post="320508"][quote user="pixie"]...
Πιστεύετε ότι δημιουργεί προβλήματα στην έντονη μορφή του?
....
...
[/quote]
Ενοχλεί τους γείτονες όταν δεν υπάρχει καλή ηχομόνωση[/quote]
ακούτε γειτόνιοιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! (ααχχ τι μου θύμησες Κωστήμ .. μώρέ το έχεις βάλει αμέτι μουχαμέτι να με καταστρέψεις εσύ ... το νιώθω !!! ]
Ναι, καταλαβαίνω...
Είσαι σίγουρη γι' αυτό;
Θέλω να πω,
κινδυνεύεις να εκτεθείς
λέγοντας ότι καταλαβαίνεις
αυτό που παραδέχεσαι ότι
"έχει αποδειχθεί όμως πως...δεν είναι αντικειμενικό"
Επιπλέον, 'καταλαβαίνοντας'
τα επίπεδα πάθους του καθενός
και εκλογικεύοντάς τα
επιχειρείς -ηθελημένα ή άθελα-
να πετύχεις, τον τέλειο ευνουχισμό.
:mrgreen: :mrgreen:
Το πάθος είναι εσωτερική διαδικασία, Κώστα, είναι το στάλαγμα της ίδιας της Ζωής! Αν υπάρχει μέσα σου ως πραγματικό στοιχείο, δεν υπάρχει κίνδυνος να σε ευνουχίσει κανείς ούτε και η πτώση των ορμονών! :razz:
Το ''Ναι, καταλαβαίνω...'', είναι απάντηση στο ''Εγώ ντρέπομαι''... ;-)
Επειδή κατά κύριο λόγο είμαι ζωγράφος των στιγμών, θα σου πω ότι σε κάθε ζωντανή αίσθηση τέχνης αλλά και γενικά σε κάθε αισθητική απόλαυση, τον κυρίαρχο ρόλο διαδραματίζουν η ηδυπάθεια και η εκστατική έφεση. Αισθάνομαι πως αυτό που ονομάζουμε ομορφιά, είναι το πάθος για την ουσία! Ο πόθος της ακατάλυτης στιγμής, της αφθαρσίας που μεθυστικά μας βασανίζει όλους μέσα στην καθημερινή φθορά.
Όταν ζωγραφίζω, για μένα είναι μια μορφή πρόζας που περιστρέφεται γύρω από ένα φθόγγο κεντρικό και αποκλίνει και αναπτύσσεται όλο και πιο συμμετρικά, παίρνοντας σχήμα ιδανικά ηδονικό... Για να βυθιστεί πάλι, στη συνέχεια να υψωθεί με κραδασμούς που να συγκλίνουν με ορμή, σε εκστατική παραφορά, μέχρι να φτάσει στην κορύφωση δηλαδή στην εσωτερική υφή της... Στην έκφανση των πιο πανάκριβων χροιών και των αισθήσεων, εκτιμώντας ακόμα και εξαιρετικά μικρούς ερεθισμούς και εμπνεύσεις.
'Ενα καλλιτεχνικό έργο, λοιπόν, στην ουσια δεν είναι παρά ΕΡΩΤΑΣ! Είναι η ίδια κραυγή του πάθους για ζωή, αφού γεννιέται μέσα από μια δίψα ακόρεστη και σπαράγματα παράφορα...
Καλά, ούτως ή άλλως
'επιχειρείς' έγραψα,
δεν λέω ότι το καταφέρνεις κιόλας]
Κοίτα, Κώστα... Κι εγώ απορώ τι κάνει ένας τύπος με το δικό σου συντηρητικό, ευθυγραμμισμένο προφίλ σε ένα ποστ ''περί του πάθους'', αλλά δεν το κάνω θέμα... :razz:
Είναι φανερό ότι βρίσκεσαι έτη φωτός μακριά από το να βιώνεις ανάλογες καταστάσεις - και είναι φυσικά δικαίωμά σου το πώς θα ορίζεις τον χώρο σου και τις στιγμές που θα ζεις.
Αλλά, επειδή είναι και δικό μου δικαίωμα να εκφράζομαι ελεύθερα κι όπως γουστάρω, και θα εξακολουθήσω να το κάνω, θεωρώ ότι είναι ατυχές το να μοιράζεις συνεχώς παρατηρήσεις προσπαθώντας να βάλεις φρένο στη λογική ενός ελεύθερου ανθρώπου! Απλά δεν γίνεται... ;-) :grin:
Ούτε νομίζω κρίνεται απαραίτητο να πιάνουμε μια - μια λεξούλα και να στίβουμε το ζουμί της και να ψάχνουμε ακόμα και το μεταφυσικό της...
Ούτε υπάρχει ανάγκη, στην ελεύθερη έκφραση, να είναι καμωμένα όλα στα μέτρα μας...
'Αντε, καλό μου...
Αισθάνομαι σχεδόν πάντα
την ελευθερία να αποκαλύπτω
την ασύστολη μπουρδολογία
και να γίνομαι ενοχλητικός.
Είμαι δε, ορκισμένος εχθρός
των προβοκατόρων.
Οτιδήποτε άλλο θες να μάθεις
για μένα, ρώτα με, δεν είναι κακό.
Διότι, συνήθως, πέφτεις έξω.
[quote user="KostasD33" post="320508"][quote user="pixie"]...
Πιστεύετε ότι δημιουργεί προβλήματα στην έντονη μορφή του?
....
...
[/quote]
Ενοχλεί τους γείτονες όταν δεν υπάρχει καλή ηχομόνωση[/quote]
Ενίοτε τους αρέσει κιόλας. Τους εξιτάρει. Τους παθιάζει!
χαχαχαχαχαχαχαχχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
[quote user="κώστας" post="320717"]Αισθάνομαι σχεδόν πάντα
την ελευθερία να αποκαλύπτω
την ασύστολη μπουρδολογία
και να γίνομαι ενοχλητικός.
Είμαι δε, ορκισμένος εχθρός
των προβοκατόρων.
Οτιδήποτε άλλο θες να μάθεις
για μένα, ρώτα με, δεν είναι κακό.
Διότι, συνήθως, πέφτεις έξω.[/quote]
Στην ''ασύστολη μπουρδολογία των άλλων'', εννοείται, αναφέρεσαι...
Του εαυτού σου??? ] ..............
2] ..............
'Αστο... Για τους ίδιους λόγους... Δεν είναι στη φύση μου να στενοχωρώ ανθρώπους... ;-) :grin:
'Αλλωστε στο όνομα καμίας αλήθειας δεν έχουμε το δικαίωμα να γινόμαστε αγενείς.
Εκτός αν μιλάμε για κακή χρήση αυτής της ίδιας ελευθερίας στην οποία αναφέρεσαι...
Και προς Θεού, δεν ενδιαφέρομαι να ''μάθω'' κάτι άλλο για σένα, από τη στιγμή που, όπως σωστά δηλώνεις, έχω πέσει έξω...
Την μπουρδολογία του εαυτού μου
είναι πιο δύσκολο να την αποκαλύψω
αλλά...γι' αυτό, υπάρχουν οι άλλοι.
Και, αν στενοχωρηθώ...δεν πειράζει,
θα μου περάσει.
Η χρήση της αλήθειας μπορεί
να οδηγήσει σε αγενή συμπεριφορά
επομένως, μπορείς να με πεις αγενή
...άσχετα αν μου έχεις δώσει ή όχι
6το δικαίωμα να γίνω.
Θεωρώ το πάθος μια σημαντική ώθηση, ένα θαυμάσιο κίνητρο και την πιο επιτυχημένη συνταγή ευτυχίας!
Εννοώντας βέβαια την ''υγιή'' του ένταση, έκσταση, έξαψη και μορφή κι όχι την αυτοκαταστροφή ή όταν παίρνει ψυχοπαθολογικό χαρακτήρα...
Όταν κάποιος είναι εξαιρετικά ευάλωτος στα ερωτικά του πάθη, καταλήγει σε εμμονές, πέφτει απ' το ένα συναισθηματικό άκρο στο άλλο, και γενικά προσανατολίζεται σε στόχους μίζερους χάνοντας το μέτρο ή και τον ίδιο του τον εαυτό γυρεύοντας την αγάπη υποτίθεται...
Στην περίπτωση αυτή, κάθε ομαλή κοινωνική εξέλιξη σταματά όπως και κάθε προσωπική ανάπτυξη βέβαια...
Γενικότερα βέβαια... αν το πάθος οδηγεί σε επικίνδυνα παραληρήματα σε βαθμό που να μην σκεφτόμαστε τίποτα άλλο, αν όλες μας οι πράξεις ξεφεύγουν και απευθύνονται αρρωστημένα και υστερικά μόνο σε ένα άτομο γύρω από το οποίο χτίζουμε φαντασιώσεις αλλά και την ισορροπία μας, τότε εδώ πια μιλάμε για βλακεία!!! ;-)
Χάριν κανενός πάθους δεν θα πρέπει να χάνουμε τον εαυτό μας ή να κάνουμε εκπτώσεις στις αρχές μας...
[quote user="pixie" post="340700"] ... Χάριν κανενός πάθους δεν θα πρέπει να χάνουμε τον εαυτό μας ή να κάνουμε εκπτώσεις στις αρχές μας...[/quote]
αυτό.. ξαναπέστω !!!
:cool:
Οι εκπτώσεις και οι αρχές μας μάραναν τώρα. Δηλαδή πόσο % έκπτωση επιτρέπετε? Ένα 10% είναι λογικό? Υπάρχει και κρίση.
Θα μου πεις τώρα σε ποια αρχή. Άλλες είναι ακριβές άλλες τις βρίσκεις σε πανέρι με προσφορές στη λαϊκή αγορά.
Συμπέρασμα παθιαζόμαστε όσο γουστάρουμε κι όσο αντέχουμε. :mrgreen: :mrgreen: :mrgreen:
Τα εκπτώσεις και αρχές είναι γενικά και αόριστα. :x :x :x
Για να μη είναι γενικά και αόριστα πες μαντάμ μου.
Αρχή νούμερο 1,ή 2 κλπ. Έκπτωση στην τάδε αρχή έως τόσο στην άλλη έως τόσο. Στη άλλη ότι γράφει το κουτί και είναι ακατέβατα και ντούκου ο παράς. :mrgreen: :mrgreen: :mrgreen:
Αρζάν - κοντάν, που λένε δλδ. όσοι πουλάνε την πραμάτεια τους, rain... :lol:
Ναι, θάταν μια βολική διαπραγμάτευση, πλην όμως - μια λεπτομέρεια :razz: - κάθε έξυπνη γυναίκα γνωρίζει πώς να διατηρεί εκείνη τον έλεγχο της ζωής της και πως οι αξίες της είναι πολύ σημαντικές ώστε να τις θυσιάσει στον βωμό του πάθους!
Προσωπικά, δεν συμβιβάζομαι ποτέ ως προς τις βασικές αρχές μου, ούτε συνηθίζω να χάνω τα λογικά μου ή την ισορροπία μου πλάθοντας φαντασιώσεις επειδή ένας άντρας μου φαίνεται ελκυστικός... ;-)
[quote user="pixie" post="320397"]Γλαφυρότατο το παρακάτω απόσπασμα της Μ. Βαμβουνάκη περί του πάθους!
''Οι αισθήσεις μας είναι πανίσχυρες και απέραντες.
Γλιστρούν παντού σ' 'ολες τις γωνίες μας σαν οικουμενικός νόμος, διαβρώνουν και το απειροελάχιστο.
Σου γράφω λοιπόν από φιληδονία, από λαγνεία.
'Οχι για να σου ανακοινώσω τα νέα μου, όσο για να πιάσω το χαρτί που θα πιάσεις, για να συρθεί η ματιά μου στις ίδιες γραμμές που θα συρθεί η δικιά σου.
Το χαρτί είναι το σώμα σου, η μοναδική σου προέκταση που φτάνει σε μένα, κι εγώ για να σμίξω μαζί σου γίνομαι χάρτινος.
Σου γράφω γιατί σε ποθώ όπως και σου τηλεφωνούσα κάποτε από πόθο.'Οχι για να σου πω και να μου πεις το ένα και τ΄άλλο, αλλά για να σ΄αγγίξω με τον ήχο μου και να μ΄αγγίξεις με τον δικό σου, για να κυλιστώ στην ανάσα σου, στο γέλιο σου, μέσα στις σιωπές σου.
Βαθιά στον λαβύρινθο του ακουστικού στο αυτί μου, απλωνόταν ξέστρωτη η πιό ηδονική κλίνη! Γιαυτό κολλούσα στο τηλέφωνο, γιαυτό όλο έβρισκα προφάσεις να σου τηλεφωνώ.
Ακόμα και σ' εκείνη την επιτροπή αλληλεγγύης για τα παιδιά της Αιθιοπίας που λιμοκτονούν, από φιληδονία γράφτηκα!
Τώρα που το έχω πάρει πιά απόφαση να λιγοστέψω τα ψέματα, μπορώ να στο εξομολογηθώ κι ας ντρέπομαι. Τόσο ανίερος, τόσο κάπηλος, τόσο κάλπης! Η ευχαρίστηση!
Το κορμί σου το έψαξα κύτταρο - κύτταρο, στην άβυσσο της ματιάς σου καταδύθηκα χιλιάδες βουτιές...
Είναι μέσα στις συμφορές του έρωτα να σου εξατομικεύει τον άλλον σε βαθμό παράλογο.
Οι περιπέτειες του κορμιού είναι καταραμένες. Προσποιούμενες πως ξεδιψούν τη δίψα, τη φωτιάζουν ύπουλα, την ποτίζουν νερό νοθευμένο από βαρύ αλάτι. Το ρουφάς άπληστος κι αμέσως καίγεσαι.''[/quote]
σαν φανατική αναγνώστρια της Βαβουνάκη δεν έχω παρά να επιβραβεύσω τον τρόπο γραφής της και περιγραφής της.
πολλές φορές έχω ταυτίσει τον εαυτό μου με τις ηρωίδες των έργων της και ομολογώ ότι με εξιτάρουν !!!!
.... σαφώς και το πάθος είναι ο πρωταγωνιστής στο sex. συμβαίνει να παθιάζεσαι με άτομο που δεν ξέρεις και τόσο καλά αλλά να να δένουν τα υλικά για ένα υπέροχο sex. οι αισθήσεις και τα συναισθήματα να σε εκτοξεύουν σε υπέρτατη ηδονή.
άλλωστε χωρίς πάθος γιατί να υπάρχει sex???
Πεταλούδες στην κοιλιά, καρδιοχτύπια, αισθήσεις σε υπερδιέγερση, απογείωση... Όλα αυτά και πολλά ακόμη περιγράφουν την κατάσταση του ερωτικού πάθους, όταν η παρουσία ενός άλλου ανθρώπου γίνεται πηγή απέραντης ευεξίας και η απουσία του βιώνεται ως στέρηση σχεδόν βασανιστική. Oι περισσότεροι άνθρωποι βρίσκονται κάποια στιγμή της ζωής τους σε μια τέτοια κατάσταση.
O Mπωντλαίρ γράφει: «Παράξενη θεότητα, σαν τις νύχτες σκοτεινή, με άρωμα από καπνό Aβάνας και μόσχο, έργο ενός Όμπι Φάουστ της σαβάνας, σαγηνεύτρα εβένινη, θυγατέρα των μαύρων μεσονυχτίων, προτιμότερο από σπάνια κρασιά κι από όπιο, του στόματός σου το ελιξίριο, όπου καμαρωτός στέκει ο έρως».
...ενα "μπασιμο" στα σκοτεινα δωματια, της οποιας λογικης....