Είμαι φανατική του φεγγαριού..Εδώ θα βάζουμε ότι θέλουμε που έχει σχέση με το φεγγάρι..
Ποιήματα,στιχάκια,τραγούδια κ.α.
Στίχοι: Ερρίκος Θαλασσινός
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Γρηγόρης Μπιθικώτσης
Άλλες ερμηνείες: Δημήτρης Μητροπάνος || Δημήτρης Μπάσης
Φεγγάρι μάγια μου ‘κανες
και περπατώ στα ξένα
είναι το σπίτι ορφανό
αβάσταχτο το δειλινό
και τα βουνά κλαμένα
Στείλε ουρανέ μου ένα πουλί
να πάει στη μάνα υπομονή
Στείλε ουρανέ μου ένα πουλί
ένα χελιδονάκι,
να πάει να χτίσει τη φωλιά
στου κήπου την κορομηλιά
δίπλα στο μπαλκονάκι,
στείλε ουρανέ μου ένα πουλί
να πάει στη μάνα υπομονή
Να πάει στη μάνα υπομονή
δεμένη στο μαντίλι
προικιά στην αδερφούλα μου
και στη γειτονοπούλα μου
γλυκό φιλί στα χείλη
Eίναι ωραία να ονειρεύεσαι μοιραία κι αναπόφευκτα
με μια νεράιδα παρέα...
του Ιούνη γεμάτο φεγγάρι ανοίγει αυλαία
αναρωτιέμαι αν είναι τελικά όλα τυχαία
ή ζητιανεύει το συναίσθημα τα ακραία...
διερμηνέα δεν ζητώ στη μέση του δάσους όταν στέκομαι
μονάχα αφήνομαι σε φωνές που φέρνει ο αέρας
και δεν αντιστέκομαι...
με πάνε μπροστά να πω στο φεγγάρι, να μιλήσω στ' αστέρια
μου ψιθυρίζουν πως είναι ανάγκη να φύγω μακριά
δίνοντας τα χέρια
μα κόβουνε σαν μαχαίρια κάτι μεσημέρια που ανήμπορος καίγεσαι
όχι απ' τον Ήλιο βασιλιά μα από την σκέψη δεν ανασταίνεσαι
κι αν επιμείνεις πως είσαι όπως φαίνεσαι τότε βαλ' τα με τις τύψεις,
πόσες να αντέξεις πριν το κεφάλι να σκύψεις
κι αν μιλάω σε δεύτερο πρόσωπο όλα σ' εμένα γυρνάνε ακόμα
δεν είμαι εδώ όταν μου μιλάω, νομίζω είμαι ξένο σώμα,
έξω απ' το δικό μου σώμα...
πέφτω με δύναμη στο χώμα για να δω αν ζω ακόμα...
Μα στο φεγγάρι το γεμάτο τι να πεις, τα βλέπει όλα...
προβλέπω πως αλλάζουν όλα...
είναι η σπίθα που σου λέει απ' το βούρκο σου ξεκόλλα,
στην πανσέληνο του Ιούνη γίνονται όλα
Μα στο φεγγάρι το γεμάτο τι να πεις, τα βλέπει όλα...
προβλέπω πως αλλάζουν όλα...
είναι η σπίθα που σου λέει απ' το βούρκο σου ξεκόλλα,
στην πανσέληνο του Ιούνη γίνονται όλα
Μα στο φεγγάρι το γεμάτο τι να πεις, τα βλέπει όλα...
προβλέπω πως αλλάζουν όλα...
όταν με φόρα έρθει νερό για να ανθίσουν όλα, λέω...
στην πανσέληνο του Ιούνη γίνονται όλα...
Ε και τι; δεν θα βάλουμε το ομότιτλο άσμα;;;
[align=center]
[/align]
]
Μεταφέρθηκε το θέμα σ αυτή την ενότητα από τα "Επιστημονικά - Μεταφυσικά Φαινόμενα - Αστρολογία» που βρισκόταν"
Όχι τίποτα άλλο αλλά άντε να βρεις το επιστημονικό του ζητήματος....
δε θυμάμαι αν στο είχα πει .. μα σ' αγαπούσα
πίσω απ' το φεγγάρι είχα κρυφτεί .. και σε κοιτούσα
δε θυμάμαι αν στο είχα πει .. μα κάθε βράδυ
τ' άστρα πέφταν πάνω μου βροχή .. μ' ένα σου χάδι
Έλα τα κλαρίνα να βαράνε :mrgreen: :mrgreen: :mrgreen:
Το φεγγάρι κάνει βόλτα στης αγάπης μου τον κήποΟ ήλιος βασιλεύει
κι η μέρα σώνεται
κι ο νους μου από τα σένα
δεν συμμαζώνεται
Ποιός σε φίλησε
και σε κοκκίνισε
το φεγγάρι κάνει βόλτα
στης αγάπης μου την πόρτα
το φεγγάρι κάνει κύκλο
στης αγάπης μου το κήπο
Έλα να φιληθούμε και φίλα με και συ
κι αν δεν το μαρτυρήσω μαρτύρα το εσύ
Έβγα να σε δω να παρηγορηθώ
Το φεγγάρι κάνει βόλτα
στης αγάπης μου την πόρτα
το φεγγάρι κάνει κύκλο
στης αγάπης μου το κήπο
Εσύ είσαι το σταφύλι
και εγώ το τσάμπουρο
φίλα με εσύ στα χείλη
και εγώ στο μάγουλο
Ποίος σε φίλησε
και σε κοκκίνισε
το φεγγάρι κάνει βόλτα
στης αγάπης μου την πόρτα
το φεγγάρι κάνει κύκλο
στης αγάπης μου το κήπο
Πράσινο σκοτάδι απ' τα μάτια σου βαμμένο
χίμηξε κι απόψε να με βρει
κι έγινε το σπίτι ένα δάσος πετρωμένο
πού 'μοιαζαν τα δέντρα του σταυροί.
Έρημο τραγούδι από αίμα κι από χιόνι
κλαίει στα παλιά μου τα χαρτιά
όπως το φτωχό μου το κορμί που δεν παλιώνει
για να το πετάξω στη φωτιά.
Ήσουνα φεγγάρι κι ήμουνα πουλί
πέταξα για να σε φτάσω
κι όταν σ' είχα φτάσει μέχρι το φιλί
σ' έσβησ' η ανατολή...
Eίναι τέλειο το φεγγάρι του Αυγούστου.... ;-)
Τελικά,πως είναι ο τίτλος..." To φεγγάρι πάνω Θεέ μου..." ή " To φεγγάρι πάνωθέ μου...";;;
:roll: :roll: Αυτό θα μας το πει η φιλόλογος... :oops: :lol:
:roll: Moυ αρέσει πάρα πολύ αυτό....
Τα λόγια σου μαχαίρι στην καρδιά
την ώρα που μου είπες το αντίο
τον λόγο σου δεν κράτησες
μονάχο με παράτησες
μεσ' στη νύχτα και στο κρύο
Τα λόγια σου μαχαίρι στην καρδιά
χωρίς εσένα είπα θα πεθάνω
από τον αδη γύρισα
μη φεύγεις σού ψιθύρισα
μείνε λίγο παραπάνω
Κι έχει ένα φεγγάρι απόψε
που με κάνει κι αρρωσταίνω
Έχει ένα φεγγάρι απόψε
που μελαγχολώ
Έχει ένα φεγγάρι απόψε
σαν κι εμένα δακρυσμένο
Πες μου πως θα έρθεις πάλι
σε παρακαλώ
Τα λόγια σου μαχαίρι στην καρδιά
γυρνάς μεσ' στο μυαλό μου και πονάω
κι απόψε δεν κοιμήθηκα
τα μάτια σου θυμήθηκα
γύρνα πίσω σ' αγαπάω
Κι έχει ένα φεγγάρι απόψε
που με κάνει κι αρρωσταίνω
Έχει ένα φεγγάρι απόψε
που μελαγχολώ
Έχει ένα φεγγάρι απόψε
σαν κι εμένα δακρυσμένο
Πες μου πως θα έρθεις πάλι
σε παρακαλώ
Κι έχει ένα φεγγάρι απόψε
που με κάνει κι αρρωσταίνω
Έχει ένα φεγγάρι απόψε
που μελαγχολώ
Έχει ένα φεγγάρι απόψε
σαν κι εμένα δακρυσμένο
Πες μου πως θα έρθεις πάλι
σε παρακαλώ..
σήμερις λέει είναι η πανσέληνος ...
και το ξέρω (το νιώθω στο πετσί μου) εσύ πάλι θα μεταμορφωθείς !!!
μόνο που αυτή τη φορά .. δε θα είμαι εγώ η βορά σου ...
Neville Brothers - Yellow Moon
Είναι φορές που μου λείπεις..
κάποιες στιγμές να.. σαν κι αυτή..
Αναζητώ της αγκαλιάς σου τη γαλήνη,
τη σιωπή σου..
Τα μάτια σου αναζητώ
Να σε θωρώ μόνο θέλω,
να σε αγγίζω..
Αρκεί..
Απλώνω το χέρι να χαϊδέψω τα μαλλιά σου
και η αίσθηση λειψή μένει..
Είναι αυτό το λίγο,
το λιγότερο από το λίγο..
που την επιθυμία αφήνει ακόρεστη
Είναι αυτό το πολύ,
το περισσότερο από το πολύ
που με τρελαίνει..
Σαν το φεγγάρι το σημερινό,
το ολόγιομο.. που πριν καλά καλά γεμίσει
ν΄ αδειάζει πάλι ξεκινά
Έλλειψη.. έκλειψη..
Όπως και να το πω,
χαμηλώνει το φως..
Μια στάλα λείπει απόψε απ΄το φεγγάρι..
Που είσαι;
http://aiolos.pblogs.gr/2008/05/panselhnos.html
[align=center]
[size=14]Billie Holiday - I wished on the Moon[/size][/align]
Φεγγάρια σκοτεινά
θερίζουνε ξανά
τους έρωτες των δρόμων.
Κι από κει
μια ώρα διαρκεί
ο βίος των εντόμων..
Σʼ αγαπάω και βυθίζομαι
στη ρωγμή κι απελπίζομαι.
Έπεται γιατί ντρέπεται
η κραυγή του θηρίου.
Σʼ αγαπάω σαν οτιδήποτε
κόσμε μου έρημε κι αλύτρωτε.
Τα τρωτά απορρίπτονται
στα υπόγεια του κτιρίου...
Χαμένη κιβωτός
ο μέσα εαυτός
που δεν ολοκληρώνει.
Κι από δω
αυτά μπορώ να δω
και τη ζωή σαν χιόνι...
Τα Φεγγάρια
Από την ταινία ''Πεθαίνοντας στην Αθήνα''
Της Αλκυόνης Παπαδάκη
– Τι όμορφα που είναι τα χρώματα! Θα σου χαρίσω ένα ουράνιο τόξο, να το ρίχνεις επάνω σου όταν κρυώνεις.
Το αστέρι έκλεισε τα μάτια του και ακούμπησε στο φράκτη. Έμεινε κάμποσο εκεί και ξεκουράστηκε.
– Και η αγάπη; Ξέχασα να σε ρωτήσω, τι χρώμα έχει η αγάπη;
– Το χρώμα που έχουν τα μάτια του Θεού, απάντησε το δέντρο.
– Τι χρώμα έχει ο έρωτας;
– Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, όταν είναι πανσέληνος!
– Έτσι ε; Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, είπε το αστέρι...
Κοίταξε μακριά στο κενό...
Και δάκρυσε...