Η απόσταση χαρίζει περιοχές ονειρικές, πόθους που δεν βρίσκουν διέξοδο και συνεπώς μεγαλώνουν και, αν η φαντασία μας έχει ορατότητα, φύγαμε για τη διάσταση του άγνωστου με χίλια! :grin:
'Αλλωστε η αίσθηση μετράει! Αυτή πρέπει να κρατιέται ζωντανή ακόμα κι αν λείπει ο άνθρωπος από την αγαστή καθημερινότητά μας...
Προσωπικά, επειδή δεν αντέχω την πίεση, δεν αντέχω να μου δαγκώνουν την ουρά, δεν θέλω να καταπατάνε τα όρια στο χωράφι μου και μεταμορφώνομαι σε μαινάδα όταν διακυβεύεται η ελεύθερη έκφρασή μου... καλύτερα από μακριά κι αγαπημένοι!!! :mryellow:
Σοβαρά τώρα... Από τη στιγμή που η απόσταση είναι μόνον χιλιομετρική και όχι ψυχική, νομίζω πως δεν υπάρχει πρόβλημα!
Ο χειρότερος σύμβουλος σε μια σχέση με απόσταση είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης. Αυτό είναι το στοιχείο που αλλοτριώνει κι μπορεί να σκοτώσει τελικά τη σχέση.
'Οπως και να έχει, σε μια σχέση που κάποιος νιώθει μοναδικά όμορφα, ακόμα κι αν υπάρχει απόσταση, δεν το προδίδει εύκολα από τη στιγμή που τον εκφράζει! Αντίθετα δημιουργούνται και εξιδανικεύσεις! Κι όσο πιο πολύ βαθαίνει η εσωτερική επικοινωνία, ώστε να γίνει τελικά ουσιαστική επαφή, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες να καταρριφθεί ο μύθος ότι για να επιβιώσει μια σχέση τα μέλη της πρέπει να συναντώνται και να αναλώνονται μαζί καθημερινά.
pixie
Κάποτε, δεν πάνε πολλά χρόνια από τότε,
συνήψα δεσμό, παράνομο,
με όμορφη νορβηγίδα, την Ίσκουμπ Τουνασάλαντ
(καλή της ώρα όπου κι αν βρίσκεται).
Η σχέση μας ήταν θαυμάσια
η επικοινωνία μας αξιοζήλευτη]
:grin:
ΠαράθεσηΤο σεξ ήταν ένα πρόβλημα...
μέχρι να ανακαλύψουμε το γιουπορν:
επιλέγαμε βίντεο, εναλλάξ
και διαλέγαμε ρόλους.
Σιγά-σιγά, εξοικειωθήκαμε στο συγχρονισμό:
αρχίζαμε και τελειώναμε ακριβώς την ίδια στιγμή
τον μαλάκα πολλοί εμίσησαν την μαλακία ουδείς :mrgreen:
ρε συ αυτό με τον συγχρονισμό, το δοκίμασες μαζί της από κοντά να δεις αν το πετυχαίνεις το ίδιο?
βρε rain... βρε rain...
τι να τον κανεις τον εκ του συσταδην συγχρονισμο στις μερες μας με τοσους ιους και μικροβια που κυκλοφορουν;
και κλεισε επιτελους ομορφια μου το στομα σου που χασκει σα χαλασμενη μπουκαπορτα ετοιμη να μπασει παντος ειδους παθογονο μικροοργανισμο... ]
Αν υπάρχει ένα αόρατο σχοινάκι που δένει δυο ανθρώπους, δεν μπορώ να φανταστώ τι είναι αυτό που τους χωρίζει εκτός από μερικά χιλιόμετρα...
Τους ενώνει μια ψυχοχημική μοίρα κι αυτό για μένα είναι ο πιο δυνατός παράγοντας against all odds and ends!
Aσφαλώς και μπορεί να επιβιώσει η σχέση και αν η φαντασία παρέχει ορατότητα, τα δυο μέλη μπορούν να κάνουν αυτή την ''ανέπαφη επαφή'' πεμπτουσία! Αρκεί να μένει ζωντανή η αίσθηση και να πλανιέται γοητευτικά στην ατμόσφαιρα...
'Ολα είναι διεγέρσεις του εγκεφάλου κι από τη στιγμή που υπάρχει επικοινωνία, συνεργασία και αμοιβαιότητα, δεν βλέπω γιατί κάποια στιγμή να μην γίνει πραγματικότητα...
Ο σφυγμός της ζωής είναι κρυφός και κάθε ''χυμός'' της αόρατος...
'Οποιος θέλει πραγματικά να ζήσει, χύνεται ανυπεράσπιστος στο ποτάμι της δίχως να σκέφτεται τι άφησε πίσω του, αν οι συνθήκες είναι άτυχες, αν υπάρχει οικονομική χασούρα, αν πρέπει να χαρίσει εδραιωμένες κοινωνικές θέσεις.
Δυο άνθρωποι που θέλουν να είναι μαζί - και δεν αναφέρομαι σε στιγμιαίες παρορμήσεις ή εύθραυστες επιθυμίες, αλλά σε επίπεδο βούλησης - είναι μαζί κι ο τρόπος δικός τους!!! Τέλος!
pixie
Συμφωνώ! Το δέσιμο ψυχής δυο ανθρώπων δεν γνωρίζει απο χιλιομετρικές αποστάσεις!
Η εσωτερική αξία των πραγμάτων μετράει και κάτι που είναι πολύτιμο και καθαρό σαν διαμάντι δεν χάνεται βέβαια και σαν συναίσθημα.
Κάποια στιγμή δημιουργούνται συναντήσεις που αλλάζουνε το χρώμα των πραγμάτων και τείνουν να είναι μοναδικές.
Αυτές δεν τις αγγίζει η απόσταση, αντίθετα καταργείται, γιατί οι άνθρωποι εδώ είναι κομμάτι μιας μυστικής ομοιογένειας, η επαφή λειτουργεί σαν μυστικός παλμός και η σχέση είναι μια μυστική τρυφερή συμφωνία για δύο...
Αν, λοιπόν, η ελκτική δύναμη είναι μεγάλη, είναι από μόνη της μια εξαιρετική προοπτική!
με την κατανόηση σας ...το μπαχαλέψαμε λίγο το θέμα σαν παλιόπαιδα :roll:
Είναι αυτονόητο όμως, πως το λιγότερο είναι... ότι δεν θα μπορούσε κανείς παρά να συμφωνήσει !
Εννοείται, larus μου, πως υπάρχει άφθονη κατανόηση, όπως και άφθονη καλή θέληση επίσης... :grin:
Αν και για μένα, το να μπαχαλεύονται τα θέματα άνευ λόγου και αιτίας, λειτουργεί ολίγον αποτρεπτικά στο να γράφω, το ομολογώ! ;-) :smile:
Υπάρχουν πάντα οι καλουπωμένες συμβατές τοποθετήσεις... και φυσικά, εκείνοι που φοβούνται να ανοίξουν διάπλατα τα φτερά τους και τους ορίζοντές τους για να το δουν κι αλλιώς...
'Αρα είναι δύσκολες οι σχέσεις εξ αποστάσεως σε άτομα αυτής της λογικής.
Κάποιοι δεν τολμούν να αποκτήσουν την εμπειρία των δυνατών κρασιών, οπότε δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν τη μυστική ''συνουσία'' που ενώνει τα αόρατα σχοινάκια της ζωής!
Πολύ περισσότερο δεν έχουν το θάρρος να την γευτούν και να τη ζήσουν...
Κι ενώ αρνούνται να μπουν σε διαδικασία και κινούνται εκ του ασφαλούς, απορούν κιόλας γιατί δεν έρχεται η ευτυχία να καθίσει αυθόρμητα ως πεταλουδίτσα στον ώμο τους!
Ε, μα... Δεν γίνεται όλα μα όλα να έρχονται όπως τα θέλουμε με τη μορφή που έχουμε ονειρευτεί...
Εγώ πιστεύω πως μια σχέση από απόσταση μπορεί να είναι πολύ δυνατή!
ααχχχ ναιιιιι! :oops:
συμφωνω και επαυξάνω...
πόσο θα κρατήσει όμως? :?
[quote user="katinaki" post="341956"]πόσο θα κρατήσει όμως? :?[/quote]
Πολύ!!! :grin:
Πάρα πολύ...
Up to the sky...
Μια αιωνιότητα!
[quote user="pixie" post="342227"][quote user="katinaki" post="341956"]πόσο θα κρατήσει όμως? :?[/quote]
Πολύ!!! :grin:
Πάρα πολύ...
Up to the sky...
Μια αιωνιότητα![/quote]
οοοχοχοχοοο! απ' το στόμα σου και στου Σύμπαντος τ' αυτί :smile:
Εγώ έχω μία σχέση με ένα παιδί απ' το Αφγανιστάν που μένει Βόλο κ εγώ Αθήνα. Τα έχουμε 6,5 μήνες και μου λείπει απίστευτα.... Συμφωνώ ότι μετράει περισσότερο το ψυχικό δέσιμο, αλλά δεν καταλαβαίνω πως κάποιος μπορεί να ζήσει μακριά από τον/την αγαπημένο/η του.... Η απόσταση με σκοτώνει κ αυτόν τ ίδιο... Το τελευταίο διάστημα είχα να τον δω 3.5 μήνες!!! Κ επειδή εγώ έχω τ σχολείο δν μπορώ να πάω Βόλο, ούτε αυτός ν έρθει Αθήνα γτ έχει κάτι τρεξίματα με νοσοκομεία, εξετάσεις κ εγχειρήσεις... Έτσι μια φίλη μου δίνει την ιδέα να φύγω κρυφά χωρίς ν το ξέρουν οι δικοί μου κ να διανύσω την μισή απόσταση κ αυτός την άλλη μισή γ να μειωθούν οι ώρες του ταξιδίου.... Η πόλη που βρίσκεται ακριβώς στη μέση του χάρτη μεταξύ Αθήνας-Βόλου είναι η Λαμία. Λέω λοιπόν προχθές ότι θα κοιμηθώ στο σπίτι της φίλης μου κ όντως κοιμάμαι μαζί με την αδελφή της κ άλλη μία φίλη μας κ σηκωνόμαστε πρωι πρωι κ μας πάει κ τις 4 ο πατέρας της κοπέλας στα κτελ. Όλο το βράδυ δν είχα κοιμηθεί.... το ίδιο μου είπε κ αυτός όταν τον πήρα 6:00 ώρα να τον ξυπνήσω..... Εμείς φοβόμασταν ότι θα χάσουμε το κτελ αλλά ο πατέρα τους το γκάζωσε για τα καλά κ έτσι φτάσαμε 20' νωρίτερα. Όταν ξεκίνησε το λεωφορείο τον πήρα τηλέφωνο για να βεβαιωθώ ότι και εκείνος είχε φτάσει στα κτελ του Βόλου αφού τ δικό του αναχωρούσε 15' αργότερα απ' το δικό μας. Με έκπληξη ακούω ότι είναι στο δρόμο κ τρέχει να προλάβει... Με πιάνει το άγχος κ τον παίρνω μετά και του λέω ότι σε 1' λεπτό ξεκινάει τ λεωφορείο! Εκείνος κατάκοπος απ' το τρέξιμο και γεμάτος ντροπή κ απογοήτευση μου λέει ότι το έχασε......... εμένα με πιάνουν τα κλάματα μέσα στο κτελ κ οι φίλες μου άρχισαν να τον βρίζουν επειδή έπρεπε να είχε πάει νωρίτερα.. Μετά με παίρνει τηλ κ μου λέει ότι θέλει να κάνει ταξίδι 2 ωρών με ταξί!! Εγώ δεν θέλω όμως να τον αφήσω να πληρώσει 150 ευρώ γτ τα χρειάζεται για την εγχείρηση, αλλά οι φίλες μου λένε: ''να τα πληρώσει, καλά να πάθει αφού πηγαίνει τελευταία στιγμή!!!'' Ο ταξιτζής τον έβρισε, του είπε ότι είναι τρελός κ τον προέτρεψε να πάρει ένα λεωφορείο για Αθήνα κ να κατέβει νωρίτερα... Το παίρνει λοιπόν, κατεβαίνει σε μία άλλη περιοχή έξω απ' τη Λαμία κ μετά παίρνει άλλο λεωφορείο γ Λαμία. Κατεβαίνει Λαμία και τρέχοντας κ οι 2 ψάχναμε ο ένας τον άλλο μιλώντας στο κινητό κ ρωτώντας τον κόσμο. Κάποια στιγμή τον βλέπω αρκετά μέτρα μακριά. Η καρδιά μου σφίχτηκε και έβγαλα μία δυνατή συνεχόμενη κραυγή που έκανε όλο τον κόσμο να με κοιτάει κ διήρκεσε μέχρι να χωθώ στην αγκαλιά του... Δεν θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου αυτή τη σκηνή....
Μετά από 2 ώρες αποχωριστήκαμε και πάλι με κλάματα.... σε 2,5 ώρες βρισκόμουν κ πάλι Αθήνα και από 'κει σε 1 ώρα βρισκόμουν καθισμένη στην καρέκλα του φροντιστηρίου, αδιάβαστη, σαν να μην έγινε τίποτα..........
Τώρα... 2 μέρες μετά απ' αυτή την περιπέτεια σκέφτομαι ότι ίσως είναι χειρότερα που πήγα.... γτ δεν πρόλαβα να τον χορτάσω κ βρίσκομαι κ πάλι στην ίδια επώδυνη κατάσταση.....
Η σχέση εξ' αποστάσεως είναι η πιο δύσκολή μορφή σχέσης... ειδικά για τους πιο συναισθηματικούς δεν υπάρχει χειρότερο... είναι σκότωμα....
κρίμα που είμαι τόσο συναισθηματική.... πόσες φορές τους τελευταίους 6,5 μήνες έχω ευχηθεί να ήμουν αναίσθητη...? :?:
Pixie τι να κάνω??? Μου λείπει.....
[quote user="Goul" post="342793"]...
... επειδή εγώ έχω τ σχολείο δν μπορώ να πάω Βόλο, ...
... Έτσι μια φίλη μου δίνει την ιδέα να φύγω κρυφά χωρίς ν το ξέρουν οι δικοί μου κ να διανύσω την μισή απόσταση κ αυτός την άλλη μισή γ να μειωθούν οι ώρες του ταξιδίου.... ...
[/quote]
Συγγνώμη... κατάλαβα καλά; Είσαι ανήλικη;
Να σου πω εγώ τι να κάνεις: να στρωθείς στο διάβασμα και ν' αφήσεις τους έρωτες και τους συναισθηματισμούς. Και να σεβαστείς περισσότερο τους γονείς σου και να είσαι τουλάχιστον ειλικρινής μαζί τους. Δε νομίζω πως σε τρέχουνε σε φροντιστήρια για να γυρνάς δεξιά κι αριστερά με τον πρώτο τυχόντα.
Δε μου λες; τι θα έκανες αν, για παράδειγμα, συνέβαινε ένα ατύχημα; σοβαρό; Τόσα και τόσα γίνονται. Πώς θα εξηγούσες τα ανεξήγητα; Κι αυτό στην αισιόδοξη περίπτωση που δεν πάθαινες κάτι σοβαρό. Αν όμως τραυματιζόσουνα σοβαρά; ποιος θα εξηγούσε στους γονείς σου τι δουλειά είχες σε ένα άσχετο λεωφορείο πηγαίνοντας σε μια άσχετη πόλη; Μήπως η "φίλη" σου που σε "συμβούλεψε"; Δε νομίζω! Μάλλον θα εξαφανιζότανε από προσώπου γης και δεν θα ήξερε τίποτε για το έγκλημα.
Αυτό λοιπόν που πρέπει να κάνεις είναι να αφήσεις τις επιπολαιότητες και να αφοσιωθείς στο μοναδικό πράγμα που πρέπει να κάνεις αυτή τη στιγμή: το σχολείο σου και το διάβασμά σου. Κι όταν πήξει το μυαλουδάκι σου και μάθει να σκέφτεται πιο σοβαρά, και να ζυγίζει τα πράγματα και να συνυπολογίζει τις συνέπειες κάθε πράξης, τότε ίσως να είσαι έτοιμη για μια πραγματική και ουσιαστική σχέση. Η πράξη σου το μόνο που δείχνει είναι πως είσαι ακόμη εντελώς ανώριμη. Μόνο όταν μάθεις να είσαι ειλικρινής με όλους (πρώτα και κύρια, με αυτούς που μοχθούνε πραγματικά για σένα, τους γονείς σου), τότε και μόνον τότε θα είσαι ικανή για αληθινές σχέσεις.
Υ.Γ. αχαρακτήριστος ο άλλος πατέρας που σε πήγε στο κτελ. Αν και... αναρωτιέμαι τι ψέμματα μπορεί να του αραδιάσετε κι αυτουνού του φουκαρά. Και πάλι όμως, αν ήτανε σωστός, θα έπρεπε να επικοινωνήσει απευθείας με τους γονείς σου. Καλά θα κάνει να εύχεται να μην του κάνει τα ίδια κι η δική του κόρη - αν και πολύ αμφιβάλλω...
velvet αν και σε βρίσκω πολύ σωστή, μήπως παραείσαι αυστηρή?
ερωτευμένο παιδί είναι. Σάμπως ξέρει τι κάνει; :mrgreen:
Τουλάχιστον να προσέχει και να μην εξαφανίζεται από σχολεία και φροντιστήρια πολύ συχνά γιατί θα μεινει από απουσίες και κακούς βαθμούς και μετά θα σκεφτεί αν άξιζε ή όχι τον κόπο κάτι τέτοιο. :?
εεεμ... αν δεν πάθεις πώς θα μάθεις; που 'λεγε και μια ψυχή :lol:
Τώρα γιατί εγώ έχω την υποψία ότι όλη η ιστορία είναι ένας χαβαλές και δούλεμα.......
[quote user="katinaki" post="342795"]velvet αν και σε βρίσκω πολύ σωστή, μήπως παραείσαι αυστηρή?
ερωτευμένο παιδί είναι. Σάμπως ξέρει τι κάνει; :mrgreen:
Τουλάχιστον να προσέχει και να μην εξαφανίζεται από σχολεία και φροντιστήρια πολύ συχνά γιατί θα μεινει από απουσίες και κακούς βαθμούς και μετά θα σκεφτεί αν άξιζε ή όχι τον κόπο κάτι τέτοιο. :?
εεεμ... αν δεν πάθεις πώς θα μάθεις; που 'λεγε και μια ψυχή :lol:[/quote]
Μπορεί να έχει δίκιο ο ντι33 και να 'ναι χαβαλές και δούλεμα. Ούτε όμως μέσα από έναν χαβαλέ δεν πρόκειται να αφήσω να ενθαρρυνθεί ένα ανήλικο να παίρνει τα υπεραστικά λεωφορεία και να εξαφανίζεται. Ναι, σ' αυτό είμαι εξαιρετικά αυστηρή.
Θέλει να ερωτευθεί; οκ. Ας βρει κάποιον απ' τη γειτονιά του/της. Όχι και να δίνουμε θάρρος στα ανήλικα να κάνουνε και ταξιδάκια ινκόγκνιτο! Και να τους δίνουμε άλλοθι με τη δικαιολογία που αναφέρεις ("αν δεν πάθεις.... " κλπ κλπ). Όλα έχουνε κάποια όρια.
Λύσε μου την εξής απορία: αν έπαιρνε η δική σου κόρη το αεροπλάνο κι ανέβαινε στην Αθήνα, κι εσύ είχες μαύρα μεσάνυχτα, πώς ακριβώς θα ένιωθες katinaki; Και καλά άμα γυρνούσε, σώα κι αβλαβής. Αν δεν; τότε; θα εξακολουθούσες να λες πως "αν δεν πάθαινε, δεν θα μάθαινε"; και τι ακριβώς θα είχε μάθει; Και τι θα είχες μάθει κι εσύ ως γονιός;
[quote user="KostasD33" post="342798"]Τώρα γιατί εγώ έχω την υποψία ότι όλη η ιστορία είναι ένας χαβαλές και δούλεμα.......[/quote]
Υποψιάζομαι γιατί την έχεις την υποψία. Και κατά 99% δεν έχεις άδικο.
Αυτό όμως σημαίνει πως θα δώσεις βήμα να υποστηριχθεί μια τέτοια πράξη ανηλίκου εδώ μέσα;
λοιπόν, εγώ μιλάω εκ του ασφαλούς. Ποτέ δεν θα είχε χρήματα η κόρη μου για να πάρει το καραβάκι για Σύμη. Πόσο μάλλον για Αθήνα!
Άσε που δεν ασχολείται με το ίντερνετ, άρα πού θα τον γνωρίσει; :mrgreen:
Σίγουρα θα είχα πάθει έμφραγμα ακόμα και στην Κατταβιά να πήγαινε χωρίς να μου το πει. Ευτυχώς έχουμε χτίσει μια καλή σχέση μεταξύ μας και θα μου το ελεγε. Αν ήταν τόσο σοβαρό πια ίσως τη συνόδευα εγώ όπου ήθελε.
Τώρα για το κοριτσάκι, αν πράγματι είναι κοριτσάκι στην Αθήνα, τι να πω; εύχομαι να της περάσει γρήγορα για να μην έχει άσχημη κατάληξη.
Δεν την ενθάρρυνα να φεύγει κρυφά πάντως, ίσως δεν εκφράστηκα σωστά. Θα μπορούσε να το συζητήσει με τη μητέρα της τουλάχιστον να έβρισκε κάποια λύση.
Το αν δεν πάθεις πώς θα μάθεις αναφερόταν στις απουσίες και το χαμένο άδικα χρόνο. Αυτή θα είναι η χειρότερη απογοήτευση όταν διαπιστώσει πως δεν άξιζε τον κοπο :?
Εν τέλει... λύση στο θέμα "μας" δε δόθηκε...
Τι κάνουμε τον υπόλοιπο καιρό που οι αγαπημένοι μας είναι μακριά; :cry:
Απαντώντας αρχικά στην κυρία black_velvet που μας το παίζει μεγάλη και έμπειρη...
Πρώτον, δεν είμαι ανήλική, είμαι 18. Δευτερον, και ο πατέρας και η μητέρα των κοριτσιών ηξεραν ακριβώς το λόγο για τον οποίο πήγαμε Λαμία. Ακόμα, η κοπέλα από τις 2 αδελφές που μου έδωσε την ιδέα είναι ενήλικη (20 ετών), επομένως οι 2 απ' τις 4 μας είμασταν ενήνικες και οι άλλες 2 είναι 17. Από τη στιγμή που δεν συνέβη τίποτα στο ταξίδι κ όλα εξελίχθηκαν ομαλά (δλδ δεν το έμαθαν οι δικοί μου) , δεν βρίσκω το λόγο να κινδυνολογείς.... Επίσης, πιστεύω πως αν δεν ζήσω τον έρωτα σε αυτή την ηλικία θα είναι κρίμα... Με κρίνεις πολύ αυστηρά... φέρε λίγο στο μυαλό σου τον εαυτό σου στα 18.... Πόσο προφανές είναι ότι δεν είσαι καθόλου ρομαντική κ συναισθηματική... Αυτό το αγόρι από την πρώτη μέρα που γνωριστήκαμε στο Πήλιο μου υποσχέθηκε ότι θα έρθει Αθήνα για μένα κ σε 2 βδομάδες ήταν εδώ! το έκανε! κ όχι μια κ δυο... εκτός του ότι ήθελα απεγνωσμένα να τον δω, ήθελα να του δείξω ότι κ εγώ κάνω ότι μπορώ για τη σχέση μας.... Δεν θέλω η απόσταση να χαλάσει κάτι τόσο δυνατό κ όμορφο.... Κ σε διαβεβαιώ ότι δεν είμαι καθόλου επιπόλαιη... τον αγαπάω κ δεν πιστεύω ότι η πράξη μου δείχνει επιπολαιότητα, αλλά αγάπη, αλήθινή κ ουσιαστικη... και επειδή ξέρω ότι θα πεις ότι δεν είναι αγάπη, αλλά έρωτας, ένας απλός ενθουσιασμός, σου τονίζω ότι είναι Α Γ Α Π Η, κ απ' τις δύο πλευρές!!!
Περνώντας τώρα στον KostasD33, έχω να πω τα εξής:
Τι εννοείς δλδ??? Ότι ο έρωτας μου είναι χαβαλές?? Ότι τα έκανα όλα αυτά για πλάκα, απλώς και μόνο για να ζήσω μία περιπέτεια?? Από την ώρα που έφυγα μέχρι την ώρα που πάτησα ξανά το πόδι μου στην Αθήνα έτρεμα σαν το ψάρι μην με πάρει κανένα μάτι και μαθευτεί εκεί που δεν θέλω!!! Και όταν λες ''δούλεμα'' τι ακριβώς εννοείς??? Εγώ γράφω εδω πέρα, σας ανοίγω την καρδιά μου και εσύ με κοροιδεύεις κ αμφισβητείς τα συναισθήματά μου και η άλλη (black_velvet) με ειρωνεύεται κ κοντεύει να με κρεμάσει....! :|
Έλεος πια.... μόνο η katinaki με καταλαιβαίνει μου φαίνεται... και η Pixie που ζήτησα και την συμβουλή της...... άφαντη.... :?:
Ακόμα, θέλω να τονίσω ειδικά στην Katinaki ότι δεν τον γνώρισα στο ίντερνετ, αλλά από κοντα!! Πέρσυ στην 3ήμερη εκδρομή σε Πήλιο - Βόλο!!! Διαφωνώ στις σχέσεις απ' το διαδίκτυο...
Επίσης, πρέπει να σου πω ότι κι εγώ με τη μαμά μου (ο μπαμπάς μου δεν ζει) έχουμε χτίσει μία πολύ δυνατή σχέση που βασίζεται στην εμπιστοσύνη (οξύμωρο...) και ήταν πρώτη φορά στη ζωή μου που της είπα ψέματα κ αισθάνομαι τρομερές τύψεις, αλλά απ' την άλλη πιστεύω ότι άξιζε ακόμα κ για 2 ώρες... Ξέρω ότι αν της το έλεγα δεν θα με άφηνε ούτε με σφαίρες... Με βλέπει καθημερινά ότι υποφέρω που δεν τον έχω κοντά μου και όταν εχθες με κλάματα την παακάλεσα να πάμε 2ήμερο στο Βόλο που θα κάνει το αγόρι μου την εγχείρησή (κ δεν θα έχει κανέναν δίπλα του), εκείνη αρνήθηκε κατηγορηματικά.... Δεν τον συμπαθεί καθόλου επειδή είναι απ' το Αφγανιστάν.....
Πόσο εύκολα φάσκεις κι αντιφάσκεις!
Το γεγονός πως είσαι ενήλικη - άρα ξέρεις τι κάνεις, όπως ισχυρίζεσαι - θα 'πρεπε να σε κάνει πιο υπεύθυνη. Αλλά δεν είσαι. Καθόλου! Διότι η υπευθυνότητα και η ωριμότητα δεν έχουνε να κάνουνε με την ηλικία αλλά με τον χαρακτήρα. Το μυαλό και την καρδιά.
Πρώτα και κύρια, πώς με κρίνεις χωρίς να με ξέρεις; Και μη βιαστείς ν' ανταπαντήσεις πως το ίδιο κάνω κι εγώ. Εσύ μου έδωσες αυτό το δικαίωμα. Και σε μένα και σε όλους απ' την στιγμή που εξέθεσες τον εαυτό σου. Περιττό να σου πω ότι δεν θα μπω στον κόπο να σου απαντήσω.
Γιατί; διότι στα 18 μου, μικρή ανώριμη Goul, η δική μου σχέση με τους ανθρώπους γύρω μου ήτανε βασισμένη στην απόλυτη ειλικρίνεια. Δεν ήμουν ειλικρινής μόνο όπου, όταν, εάν κι εφόσον με συνέφερε, όπως έκανες εσύ. Κατάλαβες;
Το κυριότερο όμως απ' όλα ξέρεις ποιο είναι; Πως ακόμη και στην σχέση σου με αυτόν τον άνθρωπο, πάλι μόνο τον εαυτούλη σου σκέφτεσαι. Αν σκεφτόσουνα έστω και λίγο τον άλλον, θα φρόντιζες να έχεις πείσει όλον αυτόν τον καιρό τη μητέρα σου για τα αισθήματά σου και την αξία που έχει αυτός ο άνθρωπος για σένα. Γιατί; για να είσαι πραγματικά δίπλα του όταν θα σε χρειάζεται. Αντί γι' αυτό, τι έκανες εσύ; Ετρεχες για ένα "ρομαντικό" δίωρο (κλεισμένοι στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου να υποθέσω; τόοοοσο ρομαντικό ήτανε; ) και δεν έκανες απολύτως τίποτε να είσαι εκεί στην εγχείρησή του. Καμία προσπάθεια! ΕΚΕΙ έπρεπε να δώσεις όλες τις δυνάμεις σου γι' αυτή τη σχέση. Και όχι σε επιπόλαια ταξιδάκια. Κατάλαβες;
Άσ'το λοιπόν κοριτσάκι μου. Μάθε πρώτα να σέβεσαι πραγματικά αυτούς που σε αγαπάνε (τη μάνα σου και το αγόρι σου) και μετά, αν έχεις ακόμη τα κότσια, έλα να κρίνεις και όλους τους υπόλοιπους.
[quote user="Goul" post="342812"]Ακόμα, θέλω να τονίσω ειδικά στην Katinaki ότι δεν τον γνώρισα στο ίντερνετ, αλλά από κοντα!! Πέρσυ στην 3ήμερη εκδρομή σε Πήλιο - Βόλο!!! Διαφωνώ στις σχέσεις απ' το διαδίκτυο...
Επίσης, πρέπει να σου πω ότι κι εγώ με τη μαμά μου (ο μπαμπάς μου δεν ζει) έχουμε χτίσει μία πολύ δυνατή σχέση που βασίζεται στην εμπιστοσύνη (οξύμωρο...) και ήταν πρώτη φορά στη ζωή μου που της είπα ψέματα κ αισθάνομαι τρομερές τύψεις, αλλά απ' την άλλη πιστεύω ότι άξιζε ακόμα κ για 2 ώρες... Ξέρω ότι αν της το έλεγα δεν θα με άφηνε ούτε με σφαίρες... Με βλέπει καθημερινά ότι υποφέρω που δεν τον έχω κοντά μου και όταν εχθες με κλάματα την παακάλεσα να πάμε 2ήμερο στο Βόλο που θα κάνει το αγόρι μου την εγχείρησή (κ δεν θα έχει κανέναν δίπλα του), εκείνη αρνήθηκε κατηγορηματικά.... Δεν τον συμπαθεί καθόλου επειδή είναι απ' το Αφγανιστάν.....[/quote]
αμάν! :shock: λυπάμαι βρε κορίτσι μου που είναι έτσι τα πράγματα...
πάντως η μητέρα σου με τη συμπεριφορά της πετυχαίνει το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα. Έτσι? ίσως αν σε άφηνε να τον έβλεπες πού και πού σου περνούσε. Ξέρω τι λέω.. κι εγώ νέα ήμουν κάποτε και έκανα τα ίδια. Μέχρι που τον παντρεύτηκα απλά για να φύγω από το σπίτι και να τον βλέπω όποτε θελω. Σε 9 μήνες χωρίσαμε κι αυτό ήταν! Δε σου το λέω για να σε απογοητεύσω αλλά η ζωή σου τα φέρνει έτσι που αλλάζεις γνώμη χίλιες φορές.
Εύχομαι να σας πάνε όλα καλά και να έχει καλή επιτυχία στην εγχείρηση το παιδί.
Σε ευχαριστώ πολύ katinaki... νιώθω πραγματικά ότι με καταλαβαίνεις, αν και είσαι μητέρα...
Οσο για σενα black_velvet, έκρινα μόνο απ' τα λεγόμενά σου... Και θα ήθελα να σε παρακαλέσω να σταματήσεις να μου επιτίθεσαι με προσβάλεις... Φυσικά και δεν πήγα σε ξενοδοχείο!!!!! ούτε τώρα ούτε ποτέ, αυτά τα θεωρώ πολύ φτηνά, για ατομα που δεν σέβονται τον εαυτό τους και το ταίρι τους. Η σχέση μας βασίζεται στην αγάπη, την εμπιστοσύνη και τον σεβασμό, και όχι στο σεξ, όπως βιάστηκες να συμπεράνεις... για την ακρίβεια ούτε που έχουμε φτάσει ακόμα σ' αυτό το σημειο!!! Επομένως, κάνεις κ εσύ αυτό για το οποίο κατηγορείς εμένα... προτρέχεις και βγάζεις αυθαίρετα συμπεράσματα, κρίνοντάς με με βάση τις υποθέσεις σου....
Katinaki πραγματικά θα με ενδιέφερε να ''ακούσω'' την δική σου ολοκληρωμένη άποψη για το θέμα μου...
Πώς αλλιώς θες να σε κρίνω όταν με το καλημέρα σας μας περιγράφεις την απάτη που έστησες;
Στο ξαναλέω, γίνε αληθινή και με τη μάνα σου και με τον άνθρωπό σου. Και τότε, θα έχεις όση υποστήριξη θέλεις. Έχεις όμως πολύ και δύσκολο δρόμο να διανύσεις μέχρι να το καταφέρεις αυτό (να είσαι αληθινή δηλαδή).
Και φυσικά δεν εννοώ την αφεντιά μου. Αντί να ζητάς συμβουλές από αγνώστους, κοίτα να κερδίσεις την εμπιστοσύνη της μάνας σου. Από αυτήν θα βρεις τις πιο ουσιαστικές κι αληθινές συμβουλές για τη ζωή σου. Την δική σου μάνα. Κι όχι τη μάνα κάποιας άλλης. Μέσω ίντερνετ!
(Κατά τ' άλλα, μας φταίνε οι γνωριμίες μέσω ίντερνετ).
Καταλαβαίνεις τι σου λέω;
Κατ' αρχήν είναι ειλικρινής με τον εαυτό της.
Πολλά από τα υπόλοιπα, περιττεύουν.
[quote user="Goul" post="342817"]
Katinaki πραγματικά θα με ενδιέφερε να ''ακούσω'' την δική σου ολοκληρωμένη άποψη για το θέμα μου...[/quote]
έχουμε πολλά κοινά. Μόνο αυτό σου λέω. Τα υπόλοιπα prive και κάποια άλλη στιγμή που θα έχω χρόνο.
Πάντως συμφωνώ και με την black_velvet σε πολλά, εκτός του ότι είναι πολύ αυστηρή.
Καλύτερα θα ήταν να είχες την υποστήριξη της μητέρας σου, αλλά αν αυτό είναι δύσκολο, είχα κι εγώ σκληρή μάνα, τότε εδώ είμαστε να σε συμβουλέψουμε όσο μας παίρνει. :smile:
μια γενικότερη παρατήρηση
Καλό είναι να είμαστε και επιφυλακτικοί στην δημοσίευση κειμένων μας στο ιντερνετ Δεν αναφέρομαι στην τοποθέτηση της goul συγκεκριμένα,εξάλλου ο χώρος εδώ είναι ασφαλής (γενικά), αλλά είναι πιθανό να εμπλακούν με πριβέ μνματα άλλα άτομα άσχετα και με άγνωστες προθέσεις
Εγώ θα συμφωνήσω μαζί σας, πως όποιος μας αγαπάει μας κάνει και κλαίμε κάπου κάπου
Καλησπέρα κι από εμένα... Goul καλώς ήρθες στο forum! :grin:
Δεν θα μείνω σε σημεία που ήδη έχουν συζητηθεί, άλλωστε η ερμηνεία είναι ένα παιχνίδι του νου, κρύβει συνήθως υποκειμενισμό και ειδικοί επί των αισθημάτων δεν υπάρχουν. Προσωπικά δεν θεωρώ πάντα τους γονείς ως τους καλύτερους συμβούλους, είναι μάλλον επισφαλή ή περιοριστικά τα κριτήριά τους.
Θάταν επίσης αλυσιτελές να είμαστε εμείς που θα κρίνουμε στην προκειμένη περίπτωση.
Απλή συμμετοχή σε συζήτηση έχουμε κι αν ακουστεί έστω και ένα τοσούτσικο ''κάτι'' που θα βοηθήσει θάναι χαρά μας.
Εγώ διακρίνω εδώ έναν άνθρωπο με ευαισθησίες άνω του μετρίου, με όλο τον αυθορμητισμό και την παρόρμηση της υπέροχης αυτής ηλικίας.
Η δική μου θέση είναι πως κατά βάση αγαπάμε τις αρχές μας - όσο ελκυστικά κι αν είναι τα πράγματα - και στη συνέχεια κάθε είδος ποιότητας, και δεν έχει σχέση η απόσταση ή οι θυσίες που είναι αυτοεπιβεβλημένες πολλές φορές.
Και δεν δέχομαι αυτό που αγαπώ να υπόκειται σε καμία πίεση, δεν δέχομαι να στραγγαλίζεται ή να εξαχρειώνεται από τον περίγυρο, και ανταποκρίνομαι πάντα στις εντολές που βρίσκονται γραμμένες στην καρδιά μου κι ας με αντιμάχεται όποιος θέλει!
Λες κάπου: Μου λείπει... Ε, και? Πώς αλλιώς δηλαδή? Και δεν είναι υπέροχη αυτή η μαγεία, η ένταση που διαπερνά σαν ρεύμα τα κύτταρά σου? Γιατί σου προκαλεί θλίψη η απόσταση? Για μένα θάταν η μεγαλύτερη ώθηση, θάμουν ευγνώμων αν ήμουν ερωτευμένη έστω κι έτσι!
Εκτός αν έχεις τις αμφιβολίες σου...
Ξεκινάς μια πορεία που είναι γεμάτη δύσβατα μονοπάτια αλλά και τρυφερές θωπείες, μια μυστική συμφωνία καμωμένη για δυο... ακόμα και μύθος να είναι, αξίζει να το ζήσεις...
Από τη στιγμή μάλιστα που δεν ανήκουμε στους πιθήκους της φύσης και αναζητούμε και μια μύχια ψυχική κάλυψη αλλά και ένα εξιτάρισμα του διανοητικού μας κόσμου, κι αν τα συναισθήματά μας είναι πραγματικά... τότε μπορούν να περιμένουν υπομονετικά τις εξελίξεις που σίγουρα θαρθούν και το αποτέλεσμα θα είναι εξόχως δημιουργικό ως εμπειρία ακόμα κι αν αποδειχτεί τελικά ένας μύθος πνιγμένος στα δάκρυα!
[quote user="Goul"]
....
Περνώντας τώρα στον KostasD33, έχω να πω τα εξής:
Τι εννοείς δλδ??? Ότι ο έρωτας μου είναι χαβαλές??
....
....[/quote]
Τσουκ, δεν εννοούσα αυτό.
Δεν σε ξέρω καν, οπότε ότι δηλώσεις είσαι. Αλλά έτσι κι αλλιώς εγώ είμαι σκράπας και ο χειρότερος σύμβουλος σε μελό ιστορίες με πλοκή Φώσκολου... ;-)
Ο αρσενικός τρόπος σκέψης :grin:
Goul αμέλησα..καλώς ήρθες και από μένα
Έχω μια απορία
Ανθρώπινες σχέσεις και απόσταση, μπέρδεμα
Πως γεφυρώνεται αυτό το χάσμα...
Να ζεις με οικεία πρόσωπα,και δεν είναι περίεργο το να συμβαίνει, όπως το στήριγμα της μητέρας και να μην γίνεται να το εμπιστευτείς, όπως τα φιλικά πρόπωπα
Από την άλλη και εγώ θα ήμουν παρορμητική, ευαίσθητη και αυθόρμητη, ειδικά στην ηλικία των 18 περίπου (και βάλε)
Όμως έχω επιφυλάξεις στις σχέσεις από "απόσταση" σήμερα
Τι εννοώ, εκτός από το συναίσθημα, είναι και τα κανάλια επικοινωνίας των δυο Η απόσταση εδώ δεν μετράει με χιλιόμετρα, ούτε με ανάσες, αλλά αν δεν αφουγκραστείς, αν δεν ανοίξεις πύλες, οι όποιες θυσίες δεν αρκούν
:grin:
Τελικά μάλλον στην κόρη μου θα συμπεριφερόμουν διαφορετικά, αλλά η συμβουλή μου εδώ θα ήταν το "ζείσε το, οκ" όμως μην πιέζεις ή πιέζεσαι η ίδια από τα πράγματα, μην βιάζεσαι!, και όπως είπε η pixie να αγαπας τις αρχες σου! Μην φθείρεσαι και αγωνιάς τόσο, άσε τον χρόνο να δείξει
Τι ωραίες ηλικίες βρε Goul
Και για να λέμε και του στραβού το δίκιο, όταν γίνεται μια παρόμοια κουβέντα εκτός του φορουμ, δεν είναι περίεργο να ακούσεις ..."μα το πρώτο που ρωτάει κάποιος, μια μάνα, είναι "τι έχει", " Έλεος
ειλικρινής δεν ξέρω..διαβασμένη όμως ναι
;-)
Τσουκ, δεν εννοούσα αυτό.
Δεν σε ξέρω καν, οπότε ότι δηλώσεις είσαι. Αλλά έτσι κι αλλιώς εγώ είμαι σκράπας και ο χειρότερος σύμβουλος σε μελό ιστορίες με πλοκή Φώσκολου... ;-)[/quote]
Κατ' αρχας, ευχαριστώ πολύ όλους σας για τα καλωσορίσματα!
KostasD33, αφού όπως λες και ο ίδιος δεν το 'χεις σε τέτοια θέματα.... γιατί απαντάς λέγοντας κάτι μη ουσιαστικό κ χωρις εξήγηση...? Το θέμα είναι να μιλάμε όταν έχουμε κάτι να πούμε κ όχι απλώς για να μιλήσουμε... Εγώ συμβουλές περιμένω... όχι προσβλητικούς σχολιασμούς......
Και αναφερώμενη σε όλους θα ήθελα να πω ότι ο λόγος που περιέγραψα στο forum αυτή την πράξη μου και γενικά μίλησα για την ιστορία μου, ήταν ότι ήθελα να με συμβουλεύσετε σχετικά με την νοσταλγία που νίωθω για το αγόρι μου... Και αντ' αυτού ''δέχτηκα τα πυρά'' όλων σας (εκτος της katinaki), που το μόνο που κάνατε είναι να κατακρίνετε την πράξη μου, χωρίς να με βοηθήσετε ουσιαστικά στο πρόβλημα που έθεσα... Ο ένας μου επιτίθεται, με προσβάλει (black_velvet), και ο άλλος λέει ότι κάνω την πλάκα μου (KostasD33)....
Σιγά ρε παιδία... θα με κρεμάσετε στο τέλος.... Ερωτευμένη κοπέλα είμαι.......... :oops: Εσεις μόλλον έχετε τα ταίρια σας κοντά, γι' αυτό μιλάτε εκ του ασφαλούς... μπείτε γιαλίγο στη θέση μου.....
Το θέμα δεν ήταν το ταξίδι που έκανα, αλλά το τι να κάνω για να μην μου λείπει τόσο πολύ το αγόρι μου.....
Επίσης, μπορεί για πρώτη (και επίζω τελευταία φορά) στη ζωή μου να καταπάτησα τις αρχές μου (λέγοντας ψέματα στη μαμα μου ότι ήμουν στο σπίτι της φίλης μου), αλλά πιστεύω ότι άξιζε, ακόμα και για 2 ώρες μαζί του.... και πιστέψτε με, ότι αν δεν ήταν πραγματική ανάγκη δεν θα το έκανα.... ήθελα απεγνωσμένα να τον δω και η αντίδραση της μαμας μου όταν της ζήτησα να πάμε εγώ κ εκείνη στο νοσοκομείο να τον δω (όπου μου αρνήθηκε), πιστεύω ότι δεν είχε λογική.... Δεν της ζήτησα να πάω μόνη μου! Της είπα να πάμε μαζί, αλλά και πάλι δεν ήθελε... Με βλέπει τόσο καιρό που υποφέρω και το μόνο που είχε να μου πει όταν της είπα να βρει κάποιο τρόπο για να με βοηθήσει ήταν: ''από την αρχή όταν έκανες αυτή τη σχέση το ήξερες ότι θα είστε μακρια... τώρα εγώ τι να σου κάνω???'' και της απάντησα: ''να με πας για 2 μέρες σε εκείνον'' και λέει: ''είσαι στα καλά σου?? δηλαδή κάθε φορά που θα έχεις έναν γκόμενο θα τρέχουμε όπου έιναι αυτός από πίσω του???''
Νιώθω ότι από την τεράστια υπερπροστατευτικότητά της με πνίγει και με περιορίζει, κρατώντας με μακρια από πληθώρα συνηθησμένων πραγμάτων που κάνουν παιδιά της ηλικίας μου...
Και αναφερώμενη τώρα στο συγκεκριμένο θέμα περίμενα από 'κείνη να με καταλάβει και να με βοηθήσει και όχι να με αφήσει να υποφέρω....
[quote user="Goul"]
.... και ο άλλος λέει ότι κάνω την πλάκα μου (KostasD33)....
....[/quote]
τσουκ....
ούτε αυτό εννοούσα..... :)
[quote user="Goul" post="342889"] Εγώ συμβουλές περιμένω... όχι προσβλητικούς σχολιασμούς......[/quote]
Σε καταλαβαίνω. Μόνο που ούτε εγώ ούτε κάποιος από όσους γνωρίζω σ' αυτό το forum είμαστε ειδικοί για να δίνουμε συμβουλές σε ερωτικά θέματα. Τη γνώμη μας λέμε μόνο.
[quote user="Goul" post="342889"] Με βλέπει τόσο καιρό που υποφέρω και το μόνο που είχε να μου πει όταν της είπα να βρει κάποιο τρόπο για να με βοηθήσει ήταν: ''από την αρχή όταν έκανες αυτή τη σχέση το ήξερες ότι θα είστε μακρια... τώρα εγώ τι να σου κάνω???'' και της απάντησα: ''να με πας για 2 μέρες σε εκείνον'' και λέει: ''είσαι στα καλά σου?? δηλαδή κάθε φορά που θα έχεις έναν γκόμενο θα τρέχουμε όπου έιναι αυτός από πίσω του???''[/quote]
Ε, δεν έχει κι άδικο εδώ που τα λέμε... :mrgreen:
Τι να σου κάνει κι αυτή; εντάξει, άντε και πήγατε μία φορά τώρα για την εγχείρηση. Μετά; κάθε μέρα θα σου λείπει. Το ίδιο θα κάνετε κάθε μέρα; Λίγο δύσκολο, εν μέσω κρίσης... ;-)
Σίγουρα θα την ένιωθες πιο κοντά σου αν έκανε κι εκείνη ένα βήμα για να σε βοηθήσει. Αλλά το πραγματικό πρόβλημα παραμένει...
[quote user="Goul" post="342889"]Εγώ συμβουλές περιμένω... όχι προσβλητικούς σχολιασμούς...... Και αντ' αυτού ''δέχτηκα τα πυρά'' όλων σας (εκτος της katinaki), που το μόνο που κάνατε είναι να κατακρίνετε την πράξη μου, χωρίς να με βοηθήσετε ουσιαστικά στο πρόβλημα που έθεσα...[/quote]
Επειδή το γενικεύεις, θέλω να πιστεύω πως δεν συμπεριλαμβάνομαι στο σχόλιό σου αυτό, γιατί κάτι τέτοιο δεν ισχύει και θάταν άκυρο...
Σου ζήτησα απλά να ξεφύγεις από την επιφάνεια και τις μικρές επιθυμίες που είναι εύθραυστες και να εμβαθύνεις στην ουσία! Το αν θα ακολουθήσεις μια φιλική συμβουλή ή όχι, είναι στην απόλυτη κρίση σου.
[quote user="Goul" post="342889"]Εσεις μάλλον έχετε τα ταίρια σας κοντά, γι' αυτό μιλάτε εκ του ασφαλούς... μπείτε για λίγο στη θέση μου.....[/quote]
Τι σε κάνει να πιστεύεις πως είναι δύσκολη η θέση σου? :roll:
Και γιατί μας υποτιμάς?
Τι θα απαντούσες αν σου έλεγα ότι το δικό μου ταίρι, αυτό που πραγματικά ερωτεύτηκα κι αγάπησα και μοιραστήκαμε 10 χρόνια αποστάσεων - Ινδία, Ισραήλ, Ελλάδα - έχει φύγει απ' αυτόν τον κόσμο και τη ζωή, αλλά εγώ είμαι ακόμα εδώ κι αγωνίζομαι να κάνω πραγματικότητα και τα δικά του όνειρα εκ παραλλήλου με τα δικά μου?
Κι όμως, επειδή σέβομαι τις στιγμές μου, εφαρμόζω καθαρό ουρανό στα κενά μου και νιώθω να χρωστάω ευγνωμοσύνη γιατί έζησα μια συγκλονιστική σχέση από την οποία ακόμα παίρνω ζωή!
Για ποιά έλλειψη, λοιπόν, και τι ανάγκες μιλάς?
Αυτή είναι η δύναμή σου???
[quote user="katinaki" post="342821"][quote user="Goul" post="342817"]
Katinaki πραγματικά θα με ενδιέφερε να ''ακούσω'' την δική σου ολοκληρωμένη άποψη για το θέμα μου...[/quote]
έχουμε πολλά κοινά. Μόνο αυτό σου λέω. Τα υπόλοιπα prive και κάποια άλλη στιγμή που θα έχω χρόνο.
Πάντως συμφωνώ και με την black_velvet σε πολλά, εκτός του ότι είναι πολύ αυστηρή.
Καλύτερα θα ήταν να είχες την υποστήριξη της μητέρας σου, αλλά αν αυτό είναι δύσκολο, είχα κι εγώ σκληρή μάνα, τότε εδώ είμαστε να σε συμβουλέψουμε όσο μας παίρνει. :smile:[/quote]
Να διευκριίσω κατ' αρχάς πως δεν έχω διαβάσει ακόμη τις υπόλοιπες απαντήσεις (πέραν από την εντύπωση της Goul πως της επιτίθεμαι - τι να κάνω; το ματάκι μου έπεσε στο όνομά μου, εγώ φταίω; :razz: ).
Σοβαρά τώρα. Θα συμφωνήσω απόλυτα με το κατινάκι που λέει πως είμαι πολύ αυστηρή. Ναι, όντως, οι απαντήσεις μου υπήρξανε όσο το δυνατόν πιο αυστηρές.
Θα μπορούσα να είμαι και στο εντελώς άλλο άκρο και να λέω πόσο καλό κορίτσι είσαι και πόσο πονεμένο και να 'μαι όλο γούτσου-γούτσου κι αγκαλίτσες και φιλάκια. Θα προσέφερα κάτι ουσιαστικό; Θεωρώ πως όχι. Μια πρόσκαιρη ανακούφιση; Μπορεί. Αυτήν όμως ήτανε δεδομένο πως θα την βρεις.
Θεώρησα λοιπόν απόλυτα σκόπιμο να παίξω τον ρόλο του "κακού μπάτσου". Υποτίθεται πως ήρθες εδώ για απαντήσεις. Πρέπει λοιπόν να τις έχεις. Όλες. Ώστε να αντιμετωπίσεις την πραγματικότητα κατάματα. Να αναγκαστείς να το κάνεις. Διότι αυτή τη στιγμή αεροβατείς στο ροζ συννεφάκι σου (το οποίο είναι όμορφο και κανείς δεν θέλει να κατέβει από αυτό ακόμη κι όταν είναι "προβληματικό" - ούτε καν εγώ, μην εκπλήσσεσαι ;-) ) αλλά έχεις διαλέξει ένα μονοπάτι που σε βάζει βίαια στην δρόμο της - της πραγματικότητας.
Μάθημα πρώτο λοιπόν: μη θεωρείς εχθρούς σου αυτούς που σου λένε αυτό που δεν θέλεις να ακούσεις. Πολλές φορές (αν όχι τις περισσότερες), είναι οι μόνοι πραγματικοί φίλοι. Και να προσέχεις τους κόλακες. Απαραίτητη διευκρίνιση: η παραίνεση είναι γενική. Στον α33 οι κόλακες σπανίζουνε έως είναι ανύπαρκτοι. Επομένως, δεν αναφέρομαι σε κανέναν από εμάς εδώ.
Μάθημα δεύτερο: εμπιστέψου τον μοναδικό πραγματικά δικό σου άνθρωπο που θα 'ναι δίπλα σου παντού και πάντα, no matter what: τη μάνα σου. Δεν υπάρχει πιο κατάλληλος άνθρωπος πέρα από εκείνη για να σε συνδράμει και να σε συμβουλέψει. Εμείς μπορούμε να σου πούμε τις δικές μας εμπειρίες. Εκείνη όμως έχει ένα σημαντικότατο ατού: ξέρει εσένα. ;-)
Μάθημα τρίτο και τελευταίο (για σήμερα :razz: ): μάθε να παίρνεις ό,τι μπορείς περισσότερο ακόμη κι από αυτά που δεν σου αρέσουν - όπως, π.χ. οι δικές μου απαντήσεις. Δεν πειράζει αν τις θεωρείς επιθέσεις. Αρκεί να βγει κάτι καλό από αυτές. Α! Και μην ξεχνάς πως όλοι γηράσκουμε αεί διδασκόμενοι. Κανείς δεν ξέρει τίποτα. ;-)
Και το σημαντικότερο; να έχεις συνέχεια στο μυαλό σου πως όλοι κρυβόμαστε πίσω από ένα πληκτρολόγιο. Το ίδιο και εσύ. Άρα, δεν ξέρουμε καν αν είναι αληθινή η όλη ιστορία και αν μιλάμε με έναν ενήλικα που κάνει πλάκα ή ένα ανήλικο που δεν ξέρει τι του γίνεται. Μην περιμένεις λοιπόν τίποτε περισσότερο πέρα από την αμφισβήτηση.
Αυτά από μένα.
Και σου εύχομαι όλες οι επιθέσεις που θα αντιμετωπίσεις στη ζωή σου να είναι σαν αυτές τις δικές μου εδώ μέσα!
(Και τι δε θα 'δινα να 'χα την τύχη σου. Χωρίς πλάκα!!!)
[quote user="katinaki" post="342896"][quote user="Goul" post="342889"] Εγώ συμβουλές περιμένω... όχι προσβλητικούς σχολιασμούς......[/quote]
Σε καταλαβαίνω. Μόνο που ούτε εγώ ούτε κάποιος από όσους γνωρίζω σ' αυτό το forum είμαστε ειδικοί για να δίνουμε συμβουλές σε ερωτικά θέματα. Τη γνώμη μας λέμε μόνο.
[quote user="Goul" post="342889"] Με βλέπει τόσο καιρό που υποφέρω και το μόνο που είχε να μου πει όταν της είπα να βρει κάποιο τρόπο για να με βοηθήσει ήταν: ''από την αρχή όταν έκανες αυτή τη σχέση το ήξερες ότι θα είστε μακρια... τώρα εγώ τι να σου κάνω???'' και της απάντησα: ''να με πας για 2 μέρες σε εκείνον'' και λέει: ''είσαι στα καλά σου?? δηλαδή κάθε φορά που θα έχεις έναν γκόμενο θα τρέχουμε όπου έιναι αυτός από πίσω του???''[/quote]
Ε, δεν έχει κι άδικο εδώ που τα λέμε... :mrgreen:
Τι να σου κάνει κι αυτή; εντάξει, άντε και πήγατε μία φορά τώρα για την εγχείρηση. Μετά; κάθε μέρα θα σου λείπει. Το ίδιο θα κάνετε κάθε μέρα; Λίγο δύσκολο, εν μέσω κρίσης... ;-)
Σίγουρα θα την ένιωθες πιο κοντά σου αν έκανε κι εκείνη ένα βήμα για να σε βοηθήσει. Αλλά το πραγματικό πρόβλημα παραμένει...[/quote]
Μ' άλλα λόγια, πρέπει να δεις όλη την πραγματικότητα κατάματα και να μην ξεχνάς παραμέτρους όπως αυτή της εποχής που ζούμε. Δεν ξέρω τα οικονομικά σας, τα ξέρεις όμως εσύ κι αυτό αρκεί. Κάτσε και σκέψου τι σημαίνει για σένα και τη μάνα σου να λείψετε για 2-3 μέρες και πόσο εύκολα θα μπορέσετε να τις αναπληρώσετε και συζήτησε σε άλλη βάση.
Γιατί; Διότι έτσι όπως το έθεσες τώρα στη μητέρα σου ήτανε εντελώς επιπόλαιο. Πώς λοιπόν περίμενες να έχεις μια διαφορετική αντιμετώπιση; Πρέπει πρώτα να πείσεις για τη δική σου σοβαρότητα και μετά για τη σοβαρότητα της σχέσης σου. Ύστερα, θα μπορείς ενδεχομένως να αρχίσεις και τις απαιτήσεις. ;-)
(Ω ναι! Άρχισα να βλέπω ανάποδα τις προηγούμενες απαντήσεις και, αν έχω κάτι να προσθέσω, θα το κάνω σε μία-μία. :mryellow: ).
[quote user="Goul" post="342889"]...
Νιώθω ότι από την τεράστια υπερπροστατευτικότητά της με πνίγει και με περιορίζει, κρατώντας με μακρια από πληθώρα συνηθησμένων πραγμάτων που κάνουν παιδιά της ηλικίας μου...
Και αναφερώμενη τώρα στο συγκεκριμένο θέμα περίμενα από 'κείνη να με καταλάβει και να με βοηθήσει και όχι να με αφήσει να υποφέρω....[/quote]
Ναι βρε! Όλα τα παιδιά της ηλικίας σου λένε ψέματα πως πάνε στη φίλη τους κι αντ' αυτού μπαίνουνε στο 1ο υπεραστικό λεωφορείο που θα βρούνε μπροστά τους!!!
(Άντε βρε! σύντομα και σ' αεροπλάνα και σε βαπόρια σου εύχομαι! Έλεος δλδ!)
ΚΑΛΕ!! ΠΑΣ ΚΑΛΑ;;;;;;;; Ποια 18; ούτε 13 δεν είσαι εσύ. Απαπα!
Κρίμα που δεν είναι εδώ η μάνα σου. Έχω αρχίσει να την λυπάμαι τη γυναίκα.
Και καλά θα κάνεις να το σκέφτεσαι διπλά και τρίδιπλα προτού την ξαναπροσβάλλεις (και μάλιστα δημόσια) με φράσεις σαν κι αυτή:
[quote user="Goul" post="342889"]...
...
όχι να με αφήσει να υποφέρω....[/quote]
Αν θες να λέγεσαι κόρη κάποιας!
Άντε γιατί πολύ αέρα έχεις πάρει!
[quote user="pixie" post="342832"]Καλησπέρα κι από εμένα... Goul καλώς ήρθες στο forum! :grin:
Δεν θα μείνω σε σημεία που ήδη έχουν συζητηθεί, άλλωστε η ερμηνεία είναι ένα παιχνίδι του νου, κρύβει συνήθως υποκειμενισμό και ειδικοί επί των αισθημάτων δεν υπάρχουν. Προσωπικά δεν θεωρώ πάντα τους γονείς ως τους καλύτερους συμβούλους, είναι μάλλον επισφαλή ή περιοριστικά τα κριτήριά τους.
Θάταν επίσης αλυσιτελές να είμαστε εμείς που θα κρίνουμε στην προκειμένη περίπτωση.
Απλή συμμετοχή σε συζήτηση έχουμε κι αν ακουστεί έστω και ένα τοσούτσικο ''κάτι'' που θα βοηθήσει θάναι χαρά μας.
Εγώ διακρίνω εδώ έναν άνθρωπο με ευαισθησίες άνω του μετρίου, με όλο τον αυθορμητισμό και την παρόρμηση της υπέροχης αυτής ηλικίας.
Η δική μου θέση είναι πως κατά βάση αγαπάμε τις αρχές μας - όσο ελκυστικά κι αν είναι τα πράγματα - και στη συνέχεια κάθε είδος ποιότητας, και δεν έχει σχέση η απόσταση ή οι θυσίες που είναι αυτοεπιβεβλημένες πολλές φορές.
Και δεν δέχομαι αυτό που αγαπώ να υπόκειται σε καμία πίεση, δεν δέχομαι να στραγγαλίζεται ή να εξαχρειώνεται από τον περίγυρο, και ανταποκρίνομαι πάντα στις εντολές που βρίσκονται γραμμένες στην καρδιά μου κι ας με αντιμάχεται όποιος θέλει!
Λες κάπου: Μου λείπει... Ε, και? Πώς αλλιώς δηλαδή? Και δεν είναι υπέροχη αυτή η μαγεία, η ένταση που διαπερνά σαν ρεύμα τα κύτταρά σου? Γιατί σου προκαλεί θλίψη η απόσταση? Για μένα θάταν η μεγαλύτερη ώθηση, θάμουν ευγνώμων αν ήμουν ερωτευμένη έστω κι έτσι!
Εκτός αν έχεις τις αμφιβολίες σου...
Ξεκινάς μια πορεία που είναι γεμάτη δύσβατα μονοπάτια αλλά και τρυφερές θωπείες, μια μυστική συμφωνία καμωμένη για δυο... ακόμα και μύθος να είναι, αξίζει να το ζήσεις...
Από τη στιγμή μάλιστα που δεν ανήκουμε στους πιθήκους της φύσης και αναζητούμε και μια μύχια ψυχική κάλυψη αλλά και ένα εξιτάρισμα του διανοητικού μας κόσμου, κι αν τα συναισθήματά μας είναι πραγματικά... τότε μπορούν να περιμένουν υπομονετικά τις εξελίξεις που σίγουρα θαρθούν και το αποτέλεσμα θα είναι εξόχως δημιουργικό ως εμπειρία ακόμα κι αν αποδειχτεί τελικά ένας μύθος πνιγμένος στα δάκρυα![/quote]
Κι απ' την στιγμή που θεωρείς ακόμη κι αυτή την απάντηση επίθεση, I rest my case!!!
Τώρα καταλαβαίνω γιατί η pixie δεν μπορεί να πιστέψει πως δεν την... εξαίρεσες.
Κάποιος μας κάνει πλάκα τελικά. Δεν εξηγείται αλλιώς! :razz:
Αααααα! και κοίτα μην έρθεις τώρα να μας πεις πως δεν κατάλαβες καλά και πως κι η pixie είναι τώρα φίλη σου γιατί θα σου τραβήξω το μαλλί τρίχα-τρίχα. Κατάλαβες; :razz: :razz: :razz: :razz: :razz: :razz: :razz:
(Ρε τι έχουμε πάθει! :razz: )
[quote user="black_velvet" post="342903"]Κάποιος μας κάνει πλάκα τελικά. Δεν εξηγείται αλλιώς! :razz:[/quote]
:mrblue: :mrblue: :mrblue:
Ας είναι...
Μακάρι ο κόσμος να παίρνει λόγια και να τα κάνει γιρλάντες στο πρελούδιο της χαράς του!
Λόγια βγαλμένα απ' την καρδιά μας και την ανθρώπινη δοτική μας διάθεση...
Κάτι ελάχιστο να μείνει μοναχά... μια λέξη φτάνει...
ΥΓ. Αφιέρωσες σ' αυτό το θέμα, Κωνσταντίνα μου! Σε θαύμασα, ειλικρινά... ;-)
[quote user="Goul" post="342889"] Και αντ' αυτού ''δέχτηκα τα πυρά'' όλων σας....[/quote]
Μια ροπή προς το δράμα πάντως την έχεις..σε φαντάζομαι αντίστοιχα να υπερβάλεις με τις συμπεριφορές των ανθρώπων σου έξω. Τέλος πάντων, το παιχνίδι το παίζουμε και μας παίζει..:)
Στο θέμα σου, το εμπόδιο που βλέπω εγώ οφείλεται κυρίως στην καταγωγή του φίλου σου.
Θα σου πρότεινα να τον γνωρίσεις στη μητέρα σου ώστε να διώξεις τις αναστολές της.
Τώρα η απόσταση, έχει την πλάκα της μεν, αφήνει τη φαντασία να οργιάζει δε. Γνωρίζοντας τον καλύτερα, κι από κοντύτερα, τα κοινά σας θα σας ενώσουν περισσότερο ή οι διαφορές σας θα σας προσγειώσουν..
Άσε τον χρόνο να προχωρήσει λοιπόν και με μέτρο η υπερβολή..(αντιφατικό ε;)
καλό βράδυ :smile:
Goul,
δεν πιστεύω ότι φοράς και μπούργκα
όταν βρίσκεσαι με το αγόρι σου.
Επομένως, είσαι ξεβράκωτη
σύμφωνα με τα αφγανικά ήθη.
Θα ήθελα να σε ρωτήσω λοιπόν,
πώς αισθάνεσαι όταν είσαι ξεβράκωτη μπροστά του;
σημασία έχει ότι εκείνος την έχει σεβαστεί, αν και τη βλέπει ξεβράκωτη!
Εσείς οι Έλληνες θα το κάνατε;
[quote user="katinaki" post="342918"]σημασία έχει ότι εκείνος την έχει σεβαστεί, αν και τη βλέπει ξεβράκωτη!
Εσείς οι Έλληνες θα το κάνατε;[/quote]
Γιατί να μην το κάνανε οι Έλληνες; δεν το κατάλαβα αυτό!
[spoiler]@pixie: είχα οίστρο! :lol: :lol: :lol: [/spoiler]
σημασία έχει ότι εκείνος την έχει σεβαστεί, αν και τη βλέπει ξεβράκωτη!
Εσείς οι Έλληνες θα το κάνατε;
Εσύ πάντως δεν σέβεσαι τη Goul [απαντάς σε ερώτηση που την αφορά]
Δεν σέβεσαι ούτε εμένα [απαντάς με άσχετη ερώτηση]
Επομένως δεν δικαιούσαι απάντησης [σε αυτό που ρωτάς]
Γιατί να μην το κάνανε οι Έλληνες; δεν το κατάλαβα αυτό!
Έλα ντε· ούτε εγώ το καταλαβαίνω.
Εγώ θα το έκανα [μαζί της, δεν χωράνε εγωισμοί παντού]
εκτός και το θέαμα, διερρήγνυε
τις συμπαγείς άμυνες του γούστου μου.
[quote user="Goul" post="342889"]
Το θέμα δεν ήταν το ταξίδι που έκανα, αλλά το τι να κάνω για να μην μου λείπει τόσο πολύ το αγόρι μου.....
[/quote] βρες άλλο ένα στη γειτονιά σου για καβάτσα. :mrgreen: :mrgreen: :mrgreen:
ειλικρινής δεν ξέρω..διαβασμένη όμως ναι
Είναι γεγονός ότι ανεξάρτητα από το τι θεωρώ εγώ
αυτή ξέρει με σιγουριά αν είναι ειλικρινής.
Στην ουσία λοιπόν, η δική μου θεώρηση είναι περιττή.
Ποιος ο λόγος δηλαδή να δηλώνω "δεν ξέρω";
Έτσι κι αλλιώς είτε ξέρω είτε όχι
δεν μετράω περισσότερο από αυτήν που, πραγματικά και σίγουρα, ξέρει.
Επομένως αυτό το "δεν ξέρω", δεν είναι αποστασιοποίηση;
Το πόσο με χαλάει αυτό το σήμα
κλεισίματος του ματιού δε λέγεται...
αλλά...αν δεν λέγεται, γράφεται.
Μου φαίνεται σαν να με κοιτάει ένας μισότυφλος
ο οποίος συγχρόνως προσπαθεί να προκαταλάβει
ότι είμαστε μαζί, καταλαβαινόμαστε...
Ε, εμένα αυτό μου τη σπάει. Ως ανοιχτομάτη.
βρες άλλο ένα στη γειτονιά σου για καβάτσα
Και σού' χω πει:
μην εκδηλώνεσαι πονηρά.
Σημειώνω ότι, δεν σου' χω πει
να μην σκέφτεσαι αναλόγως.
Είναι διαφορετική η έννοια της αποστασιοποίησης, από την απόσταση... ;-)
Οι έρωτες των αποστάσεων είναι συνήθως πιο δυνατοί, καθώς υπάρχει και το στοιχείο της εξιδανίκευσης μαζί με την προσμονή.
Υπάρχει και μια χροιά νοσταλγίας για κάτι το άπιαστο και μια περίτεχνα συναισθηματική ζωντανή αίσθηση που κανείς δεν νοιάζεται αν είναι υπαρκτή ή απατηλή ψευδαίσθηση!
Κάτι γεμάτο, πυκνό και βαρύ όσο η ίδια η ζωή...
για τον κώστας: Εσύ πάντως δεν σέβεσαι τη Goul [απαντάς σε ερώτηση που την αφορά]
Δεν σέβεσαι ούτε εμένα [απαντάς με άσχετη ερώτηση]
Επομένως δεν δικαιούσαι απάντησης [σε αυτό που ρωτάς]
έχεις δίκιο!
τώρα για το άλλο ότι οι Έλληνες βλέπουν μια ξεβράκωτη (εκτός παραλίας που κι εκεί κολλάνε σαν βδέλλες...) και τη σέβονται... τι να πω!
ανήκουστο..!
[quote user="κώστας" post="342927"]Το πόσο με χαλάει αυτό το σήμα
κλεισίματος του ματιού δε λέγεται...
αλλά...αν δεν λέγεται, γράφεται.
Μου φαίνεται σαν να με κοιτάει ένας μισότυφλος
ο οποίος συγχρόνως προσπαθεί να προκαταλάβει
ότι είμαστε μαζί, καταλαβαινόμαστε...
Ε, εμένα αυτό μου τη σπάει. Ως ανοιχτομάτη.[/quote]
δίκιο θα είχες αν οι προθέσεις μου ήταν όλες αυτές.
οπότε μη σε χαλά
[quote user="katinaki" post="342931"]...
τώρα για το άλλο ότι οι Έλληνες βλέπουν μια ξεβράκωτη (εκτός παραλίας που κι εκεί κολλάνε σαν βδέλλες...) και τη σέβονται... τι να πω!
ανήκουστο..![/quote]
Γλυκό μου katinaki, υπάρχουνε έλληνες και έλληνες. Κάποιοι θα συμπεριφερθούν με τον έναν τρόπο, κάποιοι με κάποιον άλλον.
Όπως ακριβώς υπάρχουνε ιταλοί και ιταλοί, γάλλοι και γάλλοι, γερμανοί και γερμανοί κ.ο.κ. (μην κάθομαι τώρα να γράφω όλες τις εθνότητες!).
Το θέμα είναι τι εκπέμπει ο καθένας. Διότι, πίστεψέ με, αν εγώ δεν θέλω να με πλησιάσει ούτε κουνούπι, και ολόγυμνη να είμαι κυριολεκτικά, δεν θα το κάνει! Όποιας εθνικότητας και αν είναι (όχι το κουνούπι :razz: ). Καταλαβαίνεις, ε;
Ας μην είμαστε λοιπόν τόσο αυστηροί με τη δική μας ράτσα και με τους δικούς μας ανθρώπους. Και το κυριότερο, ας μην καίμε και τα χλωρά μαζί με τα ξερά. Αν εγώ ήμουν αυστηρή με την Goul, εσύ νομίζω πως είσαι μάλλον άδικη με τους Έλληνες.
[quote user="black_velvet"] Αν εγώ ήμουν αυστηρή με την Goul, εσύ νομίζω πως είσαι μάλλον άδικη με τους Έλληνες.[/quote] ... κι εγώ συμπάσχω με τα κουνούπια που πετυχαίνουν ολόγυμνη την μαυριδερή, τα στραβοκοιτάζει και τους κόβει την χολή....
έλεος δηλαδή....
[quote user="KostasD33" post="342934"][quote user="black_velvet"] Αν εγώ ήμουν αυστηρή με την Goul, εσύ νομίζω πως είσαι μάλλον άδικη με τους Έλληνες.[/quote] ... κι εγώ συμπάσχω με τα κουνούπια που πετυχαίνουν ολόγυμνη την μαυριδερή, τα στραβοκοιτάζει και τους κόβει την χολή....
έλεος δηλαδή....[/quote]
[albumimg align=left]12134[/albumimg][albumimg align=left]12134[/albumimg][albumimg align=left]12134[/albumimg][albumimg align=left]12134[/albumimg][albumimg align=left]12134[/albumimg][albumimg align=left]12134[/albumimg][albumimg align=left]12134[/albumimg]
οπότε μη σε χαλά
Μιας και δεν το ξανάβαλες
μετά το "όλες", δεν με χαλά.
τα στραβοκοιτάζει και τους κόβει την χολή....
Δηλαδή εσένα αν σε στραβοκοιτάξει
κάποια, ολόγυμνη
σου κόβει τη χολή;
Είπα πουθενά εγώ ότι είμαι κουνούπι για να σου βγαίνει η συγκεκριμένη συμπερασματική απορία, αν μου κόβει την χολή?
Κωστή μέχρι τώρα δεν μου έτυχε καμιά ολόγυμνη να με στραβοκοιτάξει. Ντυμένες μπορεί, αλλά ολόγυμνη δεν θυμάμαι καμία όποτε από χολή πάω καλά ακόμα....
Άσχετο Υ.Γ.
1.- Τα κουνούπια μάλλον δεν έχουν χολή.
2.- κυριολεκτικά διυλίσαμε τον κώνωπα αυτή την φορά....
[quote user="κώστας" post="342937"]
Μιας και δεν το ξανάβαλες
μετά το "όλες", δεν με χαλά.[/quote]
:razz: λάθος κόμμα :razz:
κυριολεκτικά διυλίσαμε τον κώνωπα αυτή την φορά....
Δεν είναι κακό. Ειδικά αν παραδειγματιστούμε
από την τέχνη του ρουφήγματός του.
Κωστή μέχρι τώρα δεν μου έτυχε καμιά ολόγυμνη να με στραβοκοιτάξει.
Εμένα μου έχει τύχει. Συνοδευόμενο [το στραβοκοίταγμα]
από την ατάκα: "μήπως να σε λέω κωστάκη;"
[quote user="κώστας" post="342944"]Κωστή μέχρι τώρα δεν μου έτυχε καμιά ολόγυμνη να με στραβοκοιτάξει.
Εμένα μου έχει τύχει. Συνοδευόμενο [το στραβοκοίταγμα]
από την ατάκα: "μήπως να σε λέω κωστάκη;"[/quote]
χαχα..άλλος ήταν ολόγυμνος δηλαδή:)
[size=8](ξέφυγε το θέμα..έφυγε και η goul...)[/size]
χα χα... αφασία κατάσταση φαντάζομαι.....
[quote user="kapoia_za" post="342947"]...
[size=12](ξέφυγε το θέμα..έφυγε και η goul...)[/size][/quote]
Μήπως είναι βιαστικό το συμπέρασμα; (όχι πως διαφωνώ, κι εγώ την ίδια εντύπωση έχω).
Αν το έκανε, κακό δικό της. Όχι πως χάνει τίποτε το βαρυσήμαντο από μας. :razz:
Κάποτε όμως πρέπει να μάθει ν' ακούει και πράγματα που δεν της αρέσουνε. Και να τα επεξεργάζεται. Ανεξάρτητα απ' το αν θα τα δεχθεί ή όχι.
Αν περιμένει να της χαϊδεύουνε όλοι τ' αυτάκια της, πραγματικά θα δυστυχήσει σ' αυτή τη ζωή.
Ειλικρινά ελπίζω να σταθεί πολύ πιο θαρραλέα γενικότερα στη ζωή της.
(Το θέμα εν τω μεταξύ είναι "Εξ Αποστάσεως".... Δεν είναι κακό όμως που ξεφύγαμε αυτή τη φορά. Νομίζω).
χαχα αν δεν ξέφευγε το θέμα πάντως, θα ανησυχούσα
θαρραλέα είναι νομίζω... Το θάρρος από μόνο του όμως είναι η αρχή, αν διαθέτεις και εξυπνάδα εν προκειμένω τα πας καλύτερα ;-)
[quote user="κώστας" post="342944"]κυριολεκτικά διυλίσαμε τον κώνωπα αυτή την φορά....
Δεν είναι κακό. Ειδικά αν παραδειγματιστούμε
από την τέχνη του ρουφήγματός του.
βρυκολακιαστικό, δεν είναι κακό
λάθος κόμμα
Μια χαρά κόμμα είναι
καμπυλωτό-καμπυλωτό
...και στις δύο περιπτώσεις
[για την πιθανότητα να αλλοιθωρίζεις]
βρυκολακιαστικό, δεν είναι κακό
Οι βρυκόλακες ρουφούν αίμα [όπως και τα κουνούπια]
αλλά δεν αναφέρθηκα σε συγκεκριμένο υγρό.
Μιας όμως που πήγε εκεί το μυαλό σου
εγώ βλέπω λιγότερα θρίλερ
[και περισσότερες τσόντες]
τώρα για το άλλο ότι οι Έλληνες βλέπουν μια ξεβράκωτη (εκτός παραλίας που κι εκεί κολλάνε σαν βδέλλες...) και τη σέβονται... τι να πω!
ανήκουστο..!
Δεν σε αντιλαμβάνομαι ακριβώς.
Θεωρείς ότι το θέαμα μίας ξεβράκωτης
θα πρέπει να με αφήνει αδιάφορο;
Η ξεβράκωτη, ξεβρακώνεται επιζητώντας την αδιαφορία μου;
Η ξεβράκωτη ως έννοια εμπνέει σεβασμό;
Αν το έκανε, κακό δικό της. Όχι πως χάνει τίποτε το βαρυσήμαντο από μας.
Αντίφαση.
Κάποτε όμως πρέπει να μάθει ν' ακούει και πράγματα που δεν της αρέσουνε. Και να τα επεξεργάζεται. Ανεξάρτητα απ' το αν θα τα δεχθεί ή όχι.
Αν περιμένει να της χαϊδεύουνε όλοι τ' αυτάκια της, πραγματικά θα δυστυχήσει σ' αυτή τη ζωή.
Ειλικρινά ελπίζω να σταθεί πολύ πιο θαρραλέα γενικότερα στη ζωή της.
Ναι· και αν ήθελε να "ακούσει" τη μαμά της
θα ρωτούσε τη μαμά της.
Στην παιδαγωγική τρυφερών ηλικιών
[18άρηδων...ώι μάνα μ'] πάσχεις ελαφρώς.
Εγώ και ο rain τα καταφέρνουμε καλύτερα.
[quote user="κώστας" post="342927"]..σαν να με κοιτάει ένας μισότυφλος
ο οποίος ...[/quote]
[quote user="κώστας" post="342958"]..για την πιθανότητα να αλλοιθωρίζεις
[/quote]
τι έχεις πάθει μάτια μου;
Ό,τι παθαίνει κι αυτός
που η πιθανότητά του
γίνεται βεβαιότητα·
είδα.
εγώ βλέπω λιγότερα θρίλερ
[και περισσότερες τσόντες]
Ναι ε; Καλώς :grin:
και ύστερα σου λέει, "είδα" ..κ πρόεδρε
[quote user="κώστας" post="342927"]
Μου φαίνεται σαν να με κοιτάει ένας μισότυφλος
ο οποίος συγχρόνως προσπαθεί να προκαταλάβει
ότι είμαστε μαζί, καταλαβαινόμαστε...
Ε, εμένα αυτό μου τη σπάει. Ως ανοιχτομάτη.[/quote]
Ούτως ή άλλως μια ψιλοπαρεκτροπή υπάρχει στο θέμα... ;-)
[Το ;-) εδώ σημαίνει συναίνεση]
Θα μπορούσε να εκφράζει και κάποιον που παριστάνει τον τυφλό κι από μέσα του λέει:
Ελεήστε στραβοί τον ''ανοιχτομάτη''! :razz: :mricy:
Θα μπορούσε να εκφράζει και κάποιον που παριστάνει τον τυφλό κι από μέσα του λέει:
Ελεήστε στραβοί τον ''ανοιχτομάτη''!
Κάποιον δηλαδή ο οποίος προσποιείται ότι αποκαλύπτεται
αφού παριστάνει κάτι που δεν είναι [παριστάνει τον τυφλό]
και ο οποίος ανακαλύπτει [εφευρίσκοντας;] στους άλλους
ιδιότητες που δεν έχουν.
Τον απόλυτο ψεύτη δηλαδή.
Φυσικά, θα μπορούσε να τον εκφράζει.
Τα πάντα θα μπορούσαν να τον εκφράζουν
έναν τέτοιον άνθρωπο. Τα πάντα και τίποτε.
[quote user="κώστας" post="342960"][quote user="black_velvet" post="342950"]Αν το έκανε, κακό δικό της. Όχι πως χάνει τίποτε το βαρυσήμαντο από μας. [/quote]
Αντίφαση.
[/quote]
Πολύ σωστά.
Και μάλιστα απόλυτα συνειδητή.
[quote user="κώστας" post="342960"]
[quote user="black_velvet" post="342950"]Κάποτε όμως πρέπει να μάθει ν' ακούει και πράγματα που δεν της αρέσουνε. Και να τα επεξεργάζεται. Ανεξάρτητα απ' το αν θα τα δεχθεί ή όχι.
Αν περιμένει να της χαϊδεύουνε όλοι τ' αυτάκια της, πραγματικά θα δυστυχήσει σ' αυτή τη ζωή.
Ειλικρινά ελπίζω να σταθεί πολύ πιο θαρραλέα γενικότερα στη ζωή της.[/quote]
Ναι· και αν ήθελε να "ακούσει" τη μαμά της
θα ρωτούσε τη μαμά της.
Στην παιδαγωγική τρυφερών ηλικιών
[18άρηδων...ώι μάνα μ'] πάσχεις ελαφρώς.
Εγώ και ο rain τα καταφέρνουμε καλύτερα.[/quote]
Άποψή σου. Όχι απαραίτητα σωστή. Ειδικά αν λάβει κανείς υπόψη του το απειροελάχιστο δείγμα απ' το οποίο έβγαλες συμπεράσματα - και μάλιτα μακρόθεν! Φαντάζομαι, βέβαια, από πού οδηγήθηκες σε αυτά.
Όχι απαραίτητα σωστή, λοιπόν. Σεβαστή, όμως, όπως και κάθε άποψη που εκφράζεται.
Τώρα, για το τι και ποιον "θέλει" να ακούσει η Goul και η κάθε Goul, η δική μου άποψη είναι πως πρέπει να ακούμε όλες τις απόψεις και να τις επεξεργαζόμαστε. Πιστεύω πως μόνο όταν δει κανείς όλες τις πλευρές θα καταλήξει στην πιο "καλή και σωστή" απόφαση (όσο "καλή και σωστή" μπορεί να είναι δηλαδή...).
Α! και μην ακούω για "τρυφερές ηλικίες" και τέτοιες αηδίες. Όταν κάποιος μπλέκει σε τέτοιες καταστάσεις, θα πρέπει να αναλάβει και τις ευθύνες των πράξεών του και όλες τις συνέπειες. Δεν είναι δυνατό να νομίζει πως τα ταξιδάκια μεταξύ 4-5 νομών είναι σαν τη διαδρομή Παγκράτι-Κολιάτσου με ένα τέτοιο άλλοθι. Σε μια ηλικία με δικαίωμα ψήφου! Θεωρώ πως είναι ό,τι πιο επικίνδυνο θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς.
Άποψή μου! Και ναι, έτσι απλά την εκφράζω. :)
Άλλαξαμε ρότα, ομως δεν είναι άσχημο το "εξ αποστάσεως", ..επιτέλους κάπου που δεν είσαι εκτός θέματος :razz: (εκτός από το κονάκι της τρις)
Βελουδένα δεν θα εκπλαγείς, το ξέρω, που συμφωνώ και με την άποψη πως ο rain και ο κώστας τα καταφέρνουνε καλύτερα :lol:
Αν και εξ αποστάσεως, δεν κρύβω και μοιράζομαι το ...πόσο χαίρομαι αυτές τις μέρες....
Ναι κώστα, και υπάρχουν μπροστά αρκετα σημαντικότερα να δει κανείς :grin:
[quote user="κώστας" post="342959"]
Δεν σε αντιλαμβάνομαι ακριβώς.
Θεωρείς ότι το θέαμα μίας ξεβράκωτης
θα πρέπει να με αφήνει αδιάφορο;
[/quote]
α-διαφορώ :mrgreen:
[quote user="κώστας" post="342959"]Η ξεβράκωτη, ξεβρακώνεται επιζητώντας την αδιαφορία μου;
Η ξεβράκωτη ως έννοια εμπνέει σεβασμό;[/quote]
Καλέ μου άνθρωπε εσύ χρησιμοποίησες αυτή τη λέξη για να παρομοιάσεις μία γυναικα χωρίς μπούργκα ή ξεσκούφωτη σαν ξεβράκωτη.
Δεν είπε κανείς ότι ξεβρακωνόμαστε για να δούμε τις αντιδράσεις σου! Τουναντίον. Σεμνές-σεμνότατες κυκλοφορούμε. Τουλάχιστον εγώ.
Τώρα για το καυτό θέμα που θέτεις αν μία χωρίς μπούργκα κυκλοφοράει έτσι ούτως ώστε να προκαλεί τις γνωστές αντιδράσεις από τους πατριώτες της.. δεν έχω να προσθέσω τι. :shock:
Έτσι........... [img align=right]http://www.a33.gr/files/images/3/motonoob___003.gif[/img]
σεμνές....
σεμνότατες...........
και χαμηλοβλεπούσες κορασίδες ......
τώρα... δε φαντάζομαι να μπερδεύεστε από το αβατάρ μου ε; :mrgreen:
[quote user="KostasD33" post="342982"]σεμνές....
σεμνότατες...........
και χαμηλοβλεπούσες κορασίδες ......[/quote]
Αρσακειάδες, εν ολίγοις... :oops:
Και με υφέρπουσες κρυφές επιθυμίες... :razz:
Δεν είπε κανείς ότι ξεβρακωνόμαστε για να δούμε τις αντιδράσεις σου!
οκ. γιου κεν λίιβ γιορ βρακί ον.
Σωστά, παιδιά, ας αφήσουμε πια αυτό το σημείο, νομίζω ολοκληρώθηκε... :oops: :cool:
Επί της αποστάσεως τώρα... έχω μια ερώτηση να κάνω...
Τι είναι προτιμότερο...
α] Να έχεις μια σχέση εξάρτησης για διάφορους λόγους - μια τυπική σχέση τελοσπάντων ημιτελή και ατελεσφόρητη - με κάποιον στην πόλη σου, κάτω από την ίδια στέγη, δίπλα σου... αλλά επί της ουσίας να βιώνεις την απόσταση...
Κι ας έχεις καθημερινή επαφή οπτική ή σωματική και την υποθετικά τακτοποιημένη κοινωνικά ζωή!
'Η
β] Να εξιτάρει το μυαλό σου η ζωντανή αίσθηση του άλλου που βρίσκεται μεν μακριά, αλλά στην πραγματικότητα καλύπτει κάθε σου κύτταρο κι αρκεί μια σκέψη μόνο για να γεμίσει η ζωή σου συγκινησιακούς πόρους?
Κι ας σας χωρίζουν μερικά χιλιόμετρα!
αν ήταν μερικά δε θα μας πείραζε...
11 ώρες ταξιδι όμως είναι πολλά μίλια :evil:
αν ήταν μερικά δε θα μας πείραζε...
Υποννοείς ότι δεν εξιτάρει το μυαλό σου η ζωντανή αίσθηση του άλλου, ούτε στην πραγματικότητα καλύπτει κάθε σου κύτταρο και δεν αρκεί μια σκέψη μόνο για να γεμίσει η ζωή σου συγκινησιακούς πόρους;
[quote user="katinaki" post="343012"]αν ήταν μερικά δε θα μας πείραζε...
11 ώρες ταξιδι όμως είναι πολλά μίλια :evil:[/quote]
Ναι, σίγουρα είναι, όπως και οι δυσκολίες διατήρησης της σχέσης... και καλό κουράγιο! :smile:
Αλλά έτσι εντείνεις τα συναισθήματα και η επιθυμία γίνεται βαθύτερη μέσα σου και κάθε συνάντηση μοιάζει μοναδική! Η προσμονή δικαιώνεται, αυτό είπα...
Σου χαρίζω το παρακάτω... :grin:
[quote user="κώστας" post="343019"]αν ήταν μερικά δε θα μας πείραζε...
Υποννοείς ότι δεν εξιτάρει το μυαλό σου η ζωντανή αίσθηση του άλλου, ούτε στην πραγματικότητα καλύπτει κάθε σου κύτταρο και δεν αρκεί μια σκέψη μόνο για να γεμίσει η ζωή σου συγκινησιακούς πόρους;[/quote]
:lol: :lol: :lol:
ναι :!:
[quote user="pixie" post="343007"]Σωστά, παιδιά, ας αφήσουμε πια αυτό το σημείο, νομίζω ολοκληρώθηκε... :oops: :cool:
Επί της αποστάσεως τώρα... έχω μια ερώτηση να κάνω...
Τι είναι προτιμότερο...
α] Να έχεις μια σχέση εξάρτησης για διάφορους λόγους - μια τυπική σχέση τελοσπάντων ημιτελή και ατελεσφόρητη - με κάποιον στην πόλη σου, κάτω από την ίδια στέγη, δίπλα σου... αλλά επί της ουσίας να βιώνεις την απόσταση...
Κι ας έχεις καθημερινή επαφή οπτική ή σωματική και την υποθετικά τακτοποιημένη κοινωνικά ζωή!
'Η
β] Να εξιτάρει το μυαλό σου η ζωντανή αίσθηση του άλλου που βρίσκεται μεν μακριά, αλλά στην πραγματικότητα καλύπτει κάθε σου κύτταρο κι αρκεί μια σκέψη μόνο για να γεμίσει η ζωή σου συγκινησιακούς πόρους?
Κι ας σας χωρίζουν μερικά χιλιόμετρα![/quote]
Έτσι όπως το θέτεις, είναι λες και δεν υπάρχει άλλη επιλογή! Σαφέστατα στη ζωή οι επιλογές δεν είναι μόνο 2.
Ανάμεσα, πάντως, σε αυτές τις 2 (που προφανώς τις περιόρισες για χάρη του συγκεκριμένου θέματος), δεν πιστεύω πως θα υπήρχανε και πολλοί που θα δηλώνανε πως προτιμούν την πρώτη. Ανεξάρτητα από το τι γίνεται τελικά στην πραγματικότητα...
Πολύ σωστό και αυτό.
Γιατί το τέλειο για μας θα πρέπει να βρίσκεται στην άκρη του κόσμου;
Υποχωρήσεις και συμβιβασμούς κάνουμε έτσι κι αλλιώς κάθε μέρα. Με φίλους, με συνεργάτες, με γείτονες.
Όμως από την εμπειρία μου, αν δεν υπάρχει κάτι που να δένει δύο ανθρώπους, κάτι μεγαλύτερο, χημεία , αγάπη, κώδικας επικοινωνίας μυστικός, όλα τελειώνουν γρήγορα. :neutral:
ααχχ! λύση στο πρόβλημα δεν δόθηκεεε :sad:
(έχει ένα σχετικό τραγούδι η Αρλέτα. Με το ζευγάρι που συναντιέται στο καφενείο... και λύση στο πρόβλημα δεν δίνεται...)
[quote user="katinaki" post="343043"]...
Όμως από την εμπειρία μου, αν δεν υπάρχει κάτι που να δένει δύο ανθρώπους, κάτι μεγαλύτερο, χημεία , αγάπη, κώδικας επικοινωνίας μυστικός, όλα τελειώνουν γρήγορα. :neutral:
ααχχ! λύση στο πρόβλημα δεν δόθηκεεε :sad:
(έχει ένα σχετικό τραγούδι η Αρλέτα. Με το ζευγάρι που συναντιέται στο καφενείο... και λύση στο πρόβλημα δεν δίνεται...)[/quote]
Θέληση.
Αυτή είναι η μεγαλύτερη κινητήριος δύναμη.
Κι είναι εκείνη που μπορεί ακόμη και να εκμηδενίσει τις όποιες αποστάσεις.
[align=center]
[/align]
Υ.Γ. κι εγώ το ηύρα! :razz:
[quote user="κώστας" post="343019"]αν ήταν μερικά δε θα μας πείραζε...
Υποννοείς ότι δεν εξιτάρει το μυαλό σου η ζωντανή αίσθηση του άλλου, ούτε στην πραγματικότητα καλύπτει κάθε σου κύτταρο και δεν αρκεί μια σκέψη μόνο για να γεμίσει η ζωή σου συγκινησιακούς πόρους;[/quote]
αυτος ειναι ο κώστας!!!
οχι που μερικοι δεν του το χουνε... :lol: :lol: :lol:
[quote user="κώστας" post="343019"]Υποννοείς ότι δεν εξιτάρει το μυαλό σου η ζωντανή αίσθηση του άλλου, ούτε στην πραγματικότητα καλύπτει κάθε σου κύτταρο και δεν αρκεί μια σκέψη μόνο για να γεμίσει η ζωή σου συγκινησιακούς πόρους;[/quote]
ο τέλειος άντρας..ο άντρας ο σωστός
Έτσι όπως το θέτεις, είναι λες και δεν υπάρχει άλλη επιλογή!
Έτσι όπως το θέτεις είναι λες και οι συγκεκριμένες αποτελούν επιλογές.
[quote user="κώστας" post="343065"]Έτσι όπως το θέτεις, είναι λες και δεν υπάρχει άλλη επιλογή!
Έτσι όπως το θέτεις είναι λες και οι συγκεκριμένες αποτελούν επιλογές.[/quote]
για να "ακούσουμε" αυτές που θεωρείς εσύ επιλογές...
κατινάκι,
ας μην συγχέουμε την επιλογή
με τους προβληματισμούς
που πιθανά [και συχνά] θέτει
η επιλογή κάποιας επιλογής.
Διότι, τότε,μπορεί να τύχει
να αναζητούμε λύσεις αντί
να κοιτάμε τις επιλογές μας.
Και εγώ έχω διδαχτεί να κοιτάω
όταν θέλω να βρω μια λύση.
[quote user="κώστας" post="343065"][quote user="black_velvet" post="343042"]
Έτσι όπως το θέτεις, είναι λες και δεν υπάρχει άλλη επιλογή![/quote]
Έτσι όπως το θέτεις είναι λες και οι συγκεκριμένες αποτελούν επιλογές.[/quote]
Για χάρη της συζήτησης και ανάπτυξης του συγκεκριμένου θέματος; ναι, δέχομαι να τις θεωρήσω "επιλογές" προκειμένου να απαντήσω στην ερώτηση που τέθηκε ("τι θεωρείτε προτιμότερο"). Χωρίς απαραίτητα να συμφωνώ, όπως τόνισα στο υπόλοιπο της απάντησής μου που έσβησες.
[quote user="κώστας" post="343078"]κατινάκι,
ας μην συγχέουμε την επιλογή
με τους προβληματισμούς
που πιθανά [και συχνά] θέτει
η επιλογή κάποιας επιλογής.
Διότι, τότε,μπορεί να τύχει
να αναζητούμε λύσεις αντί
να κοιτάμε τις επιλογές μας.
Και εγώ έχω διδαχτεί να κοιτάω
όταν θέλω να βρω μια λύση.[/quote]
Κάτι δεν μου πάει καλά στις παραπάνω εκφράσεις σου που τόνισα (η επιλογή της επιλογής ω! επιλογή ;;; ).
Με αποτέλεσμα να μην είμαι σίγουρη πως μπορώ να βγάλω νόημα από αυτά που γράφεις.
Π.χ.: τι έχεις διδαχτεί να κοιτάς όταν θέλεις να βρεις μια λύση; έχεις διδαχτεί να τις κοιτάς; (τις επιλογές); ή κοιτάς κάτι άλλο;
Θα μπορούσες να γίνεις πιο σαφής ολοκληρώνοντας/συμπληρώνοντας τη φράση σου ώστε να φαίνεται σε τι αναφέρεσαι;
[quote user="κώστας" post="343078"]κατινάκι,
ας μην συγχέουμε την επιλογή
με τους προβληματισμούς
που πιθανά [και συχνά] θέτει
η επιλογή κάποιας επιλογής.
Διότι, τότε,μπορεί να τύχει
να αναζητούμε λύσεις αντί
να κοιτάμε τις επιλογές μας.
Και εγώ έχω διδαχτεί να κοιτάω
όταν θέλω να βρω μια λύση.[/quote]
ευχαριστώ! με φώτισες :mrgreen:
Το ερώτημα είναι,
αν μου αρέσουν τα αχλάδια
έχει σημασία το δίλημμα επιλογής
μεταξύ σάπιων μήλων και πλαστικών πορτοκαλιών;
τι έχεις διδαχτεί να κοιτάς όταν θέλεις να βρεις μια λύση; έχεις διδαχτεί να τις κοιτάς; (τις επιλογές); ή κοιτάς κάτι άλλο;
Έχω διδαχτεί να κοιτάω τις επιλογές.
ευχαριστώ! με φώτισες
Δεν νομίζω ότι χρειάζεσαι τα φώτα μου.
Αποδεικνύεται απ' αυτό:
Όμως από την εμπειρία μου, αν δεν υπάρχει κάτι που να δένει δύο ανθρώπους, κάτι μεγαλύτερο, χημεία , αγάπη, κώδικας επικοινωνίας μυστικός, όλα τελειώνουν γρήγορα.
[quote user="κώστας" post="343083"]Το ερώτημα είναι,
αν μου αρέσουν τα αχλάδια
έχει σημασία το δίλημμα επιλογής
μεταξύ σάπιων μήλων και πλαστικών πορτοκαλιών;
[/quote]
Περί ορέξεως, κολοκυθόπιτα.
Θα μπορούσες πάντως να το θέσεις για συζήτηση σε ένα άλλο θέμα.
Το ερώτημα - ή μάλλον, η συζήτηση - εδώ αφορά τις σχέσεις. Και μάλιστα, τις σχέσεις εξ αποστάσεως. Που, είτε αρέσουνε είτε όχι, συμβαίνουνε σε κάποιους ανθρώπους. Κι αναρωτιόμαστε εάν και κατά πόσον "πρέπει", "αξίζει" να μπει κανείς σε μια τέτοιου είδους σχέση και αν και κατά πόσον του προσφέρει κάτι τελικά - και τι.
Αυτό τουλάχιστον αντιλαμβάνομαι εγώ.
Και δεν μπορώ να δεχτώ τον παραλληλισμό οποιασδήποτε σχέσης με σαπίλα και πλαστικά. Για τον απλούστατο λόγο πως κάθε σχέση έχει ως βασικό της συστατικό τον άνθρωπο.
πήρα πίσω την απάντηση ως επιπόλαιο ανακάτεμα σε διάλογο που δε συμμετείχα
:oops:
[quote user="black_velvet" post="343087"]
Θα μπορούσες πάντως να το θέσεις για συζήτηση σε ένα άλλο θέμα.[/quote]
Συμφωνώ απόλυτα με την black_velvet!
Κι έχω κι εγώ μια παρατήρηση να κάνω. Οι σχολιασμοί είναι ελεύθεροι αλλά θα παρακαλούσα όταν αναφερόμαστε σε λόγια άλλων χρηστών κι όχι δικά μας, επαναλαμβάνοντάς τα - όπως έγινε από τον κώστα εδώ σε δικά μου γραφόμενα - αυτό να γίνεται εμφανές είτε με τη μορφή της παράθεσης, είτε με πλάγια γραφή, είτε με τα γνωστά σημεία στίξης ''εισαγωγικά'', είτε με την αναφορά του ονόματος.
[quote user="black_velvet" post="343087"]
Το ερώτημα - ή μάλλον, η συζήτηση - εδώ αφορά τις σχέσεις. Και μάλιστα, τις σχέσεις εξ αποστάσεως. Που, είτε αρέσουνε είτε όχι, συμβαίνουνε σε κάποιους ανθρώπους. Κι αναρωτιόμαστε εάν και κατά πόσον "πρέπει", "αξίζει" να μπει κανείς σε μια τέτοιου είδους σχέση και αν και κατά πόσον του προσφέρει κάτι τελικά - και τι.
Αυτό τουλάχιστον αντιλαμβάνομαι εγώ.[/quote]
Και πολύ σωστά το αντιλαμβάνεσαι, και μάλιστα είναι μάλλον συχνό το φαινόμενο τουλάχιστον για κάποιο χρονικό διάστημα και λόγω συνθηκών, δουλειάς, σπουδών, πολλοί να καταλήγουν να βλέπονται μόνο μερικές μέρες το χρόνο...
Υπάρχουν οι δυσκολίες αντικειμενικά, είναι φοβερή η αίσθηση του κενού, κρύο το άδειο μαξιλάρι της απουσίας δίπλα, δεν λέει κανείς ότι είναι εύκολη υπόθεση, αλλά επί της ουσίας οι σχέσεις δεν κινδυνεύουν εφόσον είναι δοκιμασμένες, αν οι δεσμοί είναι στενοί και η αγάπη πραγματική και υπάρχει από κοινού η θέληση να αντιμετωπισθούν τα εμπόδια.
Οι αμφισβητήσεις, η ανασφάλεια, οι ζήλειες, η αποξένωση δημιουργούνται όταν δεν έχει προχωρήσει η επαφή.
πήρα πίσω την απάντηση ως επιπόλαιο ανακάτεμα σε διάλογο που δε συμμετείχα
Να το γράψεις 100 φορές σε διαφορετικά #
μην σου πω και διαφορετικά θέματα
και μετά να μπεις από την ip του κηδεμόνα σου.
κρύο το άδειο μαξιλάρι της απουσίας δίπλα
Αν είναι δικό σου αυτό
γιατί δεν τα εκδίδεις;
Περί ορέξεως, κολοκυθόπιτα.
Να πούμε λαχανόπιττα που μου αρέσει περισσότερο;
Η μόνη πίττα που τρώω δηλαδή.
Επίσης δεν μου αρέσει η ριβανή. [μπορεί να φταίει η μάνα μου που τη φτιάχνει σαν τρίγωνα πλακάκια]
Σε αντίθεση με το σουλτάν καταΐφ.
Που μου αρέσει.
Συνταγή για λαχανόπιτα και σουλτάν καταΐφ διαθέτουμε;
[quote user="katinaki" post="343115"]Συνταγή για λαχανόπιτα και σουλτάν καταΐφ διαθέτουμε;[/quote]
(http://www.a33.gr/files/images/6331/offtopic_1289385049_378456.gif)
Καλησπέρα! :cool:
Παιδιά, να παρακαλέσω για λίγη συνέπεια στο θέμα?
Υπάρχουν ολοκληρωμένες ενότητες Μαγειρικής όπου μπορείτε να τοποθετήσετε παρόμοιες εκζητήσεις ή τις συνταγές σας! Πάντως, όχι εδώ.
[quote user="katinaki" post="343043"]Πολύ σωστό και αυτό.
Γιατί το τέλειο για μας θα πρέπει να βρίσκεται στην άκρη του κόσμου;
Υποχωρήσεις και συμβιβασμούς κάνουμε έτσι κι αλλιώς κάθε μέρα. Με φίλους, με συνεργάτες, με γείτονες.
Όμως από την εμπειρία μου, αν δεν υπάρχει κάτι που να δένει δύο ανθρώπους, κάτι μεγαλύτερο, χημεία , αγάπη, κώδικας επικοινωνίας μυστικός, όλα τελειώνουν γρήγορα. :neutral:
[/quote]
φιλενάδα τα έχεις μπερδέψει λίγο Όταν όμως ο έρωτας χτυπάει κατακούτελα δεν είναι κακό :grin:
Το "τέλειο" εγώ θα το κοίταζα περίεργα γενικά, όχι σαν συναίσθημα Συμβαίνει όμως Λίγα πράγματα στην ζωή είναι τέλεια, και παρά μόνο οι στιγμές μέσα από καταστάσεις ή το άθρισμά τους συλλογικά :roll:
Οι συμβιβασμοί γίνονται στην καθημερινότητά μας αλλά για ό,τι αγαπάμε πολύ δεν είναι συμβιβασμοί ;-)
Στην "άκρη του κόσμου" ...λες και γράφεις για κατι που έιναι άπιαστο ;-) :lol:
Καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις παρακάτω..
Θα το θέσω λίγο πιο περίπλοκα :lol:
Είναι επιλογή σου ; Τότε μη το πολυφιλοσοφείς ...ζήσε κάθε στιγμή του
Αν αρχίσεις και το πολυφιλοσοφείς, μπαίνει η λογική, η μαγεία αρχίζει και φεύγει
(τελευταία πίναμε καφέ με τις καθηγήτριες της σχολής Οι περισσότερες περνάνε τα σ/κ στην Αθήνα Δεν είναι ασυνήθιστο Μάλλον εγώ θέλω περισσότερες επιλογές όμως :grin: )
Οφ τόπικ
[quote user="κώστας" post="343114"]Περί ορέξεως, κολοκυθόπιτα.
Να πούμε λαχανόπιττα που μου αρέσει περισσότερο;
Σε αντίθεση με το σουλτάν καταΐφ.
Που μου αρέσει.[/quote]
περισσότερο η λαχανόπιττα ; δεν έχω δοκιμάσει αλλά με τόσες ποικιλίες κανει εντύπωση Μαμά και γιαγιά ντόπια και από μικρά ασία Αν πάει κάποις στην τουρκία ας μας φέρει κανένα ταψάκι από κει ...από παραδοσιακό ζαχαροπλαστείο
[quote user="larus audouinii" post="343129"][quote user="katinaki" post="343043"]Πολύ σωστό και αυτό.
Γιατί το τέλειο για μας θα πρέπει να βρίσκεται στην άκρη του κόσμου;
Υποχωρήσεις και συμβιβασμούς κάνουμε έτσι κι αλλιώς κάθε μέρα. Με φίλους, με συνεργάτες, με γείτονες.
Όμως από την εμπειρία μου, αν δεν υπάρχει κάτι που να δένει δύο ανθρώπους, κάτι μεγαλύτερο, χημεία , αγάπη, κώδικας επικοινωνίας μυστικός, όλα τελειώνουν γρήγορα. :neutral:
[/quote]
φιλενάδα τα έχεις μπερδέψει λίγο :shock: ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΛΕΣ ΑΥΤΟ ΚΑΛΕ?
Το "τέλειο" εγώ θα το κοίταζα περίεργα γενικά, όχι σαν συναίσθημα Συμβαίνει όμως Ε, ΝΑΙ! ΑΦΗΣΕ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΠΑ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΕΛΕΙΟ! Λίγα πράγματα στην ζωή είναι τέλεια, και παρά μόνο οι στιγμές μέσα από καταστάσεις ή το άθρισμά τους συλλογικά :roll:
Οι συμβιβασμοί γίνονται στην καθημερινότητά μας αλλά για ό,τι αγαπάμε πολύ δεν είναι συμβιβασμοί ;-) ΕΙΠΑ ΕΓΩ ΟΤΙ ΣΥΜΒΙΒΑΖΟΜΑΙ ΓΙΑ ΑΓΑΠΗ? ΜΕ ΦΙΛΟΥΣ-ΓΝΩΣΤΟΥΣ ΝΑΙ ΤΟ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΑΡΚΕΤΕΣ ΦΟΡΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΧΑΛΑΜΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ ΜΕ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΓΟΣ ΣΟΒΑΡΟΣ
Στην "άκρη του κόσμου" ...λες και γράφεις για κατι που έιναι άπιαστο ;-) :lol: ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΕΣ? :sad: ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΑΝΤΑ ΜΟΙΑΖΟΥΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ :mrgreen:
Καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις παρακάτω..
Θα το θέσω λίγο πιο περίπλοκα :lol:
Είναι επιλογή σου ; Τότε μη το πολυφιλοσοφείς ...ζήσε κάθε στιγμή του ΑΥΤΟ ΚΑΝΩ! :smile:
Αν αρχίσεις και το πολυφιλοσοφείς, μπαίνει η λογική, η μαγεία αρχίζει και φεύγει
(τελευταία πίναμε καφέ με τις καθηγήτριες της σχολής Οι περισσότερες περνάνε τα σ/κ στην Αθήνα Δεν είναι ασυνήθιστο Μάλλον εγώ θέλω περισσότερες επιλογές όμως :grin: )[/quote]
δεν είναι πως δεν καταλαβαίνω .... ;-) :grin:
ευχαρίστως θα σε έκανα παρέα στο πλοίο ή στο αεροπλάνο αν έφευγες από εδώ...λέμε τώρα ;-) Κατεβαίνω αναγκαστικά και εγώ συχνά
[quote user="κώστας" post="343113"]κρύο το άδειο μαξιλάρι της απουσίας δίπλα
Αν είναι δικό σου αυτό
γιατί δεν τα εκδίδεις;[/quote]
Λες, ε? :razz: :mrblue: :mricy:
Πάντως, ναι... μπορεί να μοιάζει όχι μόνο κρύα αλλά και πολική η απουσία καμιά φορά! :sad:
Αν όμως υπάρχει ουσία, ακόμα κι αυτό αντέχεται. Η ανασφάλεια και η ζήλια είναι που σκοτώνουν. Και γενικά ό,τι προκύπτει από την έλλειψη καθημερινής επαφής.
Οι λέξεις μπορούν να γίνουν οι καλύτεροι φίλοι μας στις σχέσεις από απόσταση!
500 χιλιόμετρα με πόσες λέξεις ισοδυναμούν άραγε;
500 χιλιομετρα ισοδυναμουν με... :roll:
... 5 ωρες υπνο! :lol:
Εξ'αποστάσεως=ύπνος=όνειρα δηλαδή;;;
Και αν "κουνάει" το τραίνο;
Σχέσεις εξιδανικευμένες και ταυτισμένες με την ψυχή μας λόγω της απόστασης...
Σχέσεις που δεν λειτουργούν σαρωτικά ακριβώς λόγω της απόστασης...
[quote user="pixie" post="344124"]
Πάντως, ναι... μπορεί να μοιάζει όχι μόνο κρύα αλλά και πολική η απουσία καμιά φορά! :sad:
Αν όμως υπάρχει ουσία, ακόμα κι αυτό αντέχεται. Η ανασφάλεια και η ζήλια είναι που σκοτώνουν. Και γενικά ό,τι προκύπτει από την έλλειψη καθημερινής επαφής.
Οι λέξεις μπορούν να γίνουν οι καλύτεροι φίλοι μας στις σχέσεις από απόσταση![/quote]
"τα σεβη μου"... ;-)
όταν η σχέση εξ αποστάσεως έχει μεγάλα κενά παρουσίας ίσως να εξιτάρει και λίγο , να κάνει την ανυπομονισία της συνάντησης , σκοπό, όνειρο και η φαντασία να εξάπτεται. κάποια πράγματα εξειδανεικεύονται και κάποια προβλήμαυσα ελαχιστοποιύνται.
όταν η απουσία είναι για μικρότερο διάστημα , τότε κάτι καλύτερο παίζει.
όμως μια αληθινή σχέση δεν βιώνεται μόνο με λέξεις και μνμ. θέλει παρουσία, θέλει ζωή. θέλει καθημερινή τριβή στα καλά και στα άσχημα για τα δείξει την αντοχή της.
προσωπικά προτιμώ τις σχέσεις εξ επαφής :grin: . να έχω την δυνατότητα να βλέπω τον άλλον κατά πρόσωπο , να τον ακουμπώ όταν μιλάμε , να τον κοιτάω στα μάτια όταν του λέω αυτά που αισθάνομαι , ακόμα να βλέπω την έκφραση των ματιιών του ακόμα και όταν ερχόμαστε σε προστριβή και δεν συμφωνούν οι απόψεις μας.
θέλω να έχω κάπου να ακουμπάω όταν το έχω ανάγκη
Pixie μερικές φορές διαβάζω (όταν έχω χρόνο) τα θέματά σου ... και σκέφτομαι να γράψω (ασχέτως αν δεν το κάνω).
Όλοι έχουμε δοκιμάσει τις σχέσεις εξ αποστάσεως. Κι όλοι έχουμε καταλήξει να τις διαλύουμε. Άλλοι γιατί τους κεράτωσαν, άλλοι γιατί δεν αντιστάθηκαν στον πειρασμό που ήταν στην περιοχή τους.
Η εμπιστοσύνη στη σχέση νομίζω ότι αφορά στο κατα πόσο πραγματικά επικοινωνείς με τον σύντροφο και κατά πόσο αφήνεις να δει (& να δεις) το αληθινό σου (ή του ή της) πρόσωπο. Γιατί ωραία τα λόγια & οι ονειροπολήσεις αλλά η πραγματικά είτε απογειώνει τα υπάρχοντα συναισθήματα, είτε τα ρίχνει στα Τάρταρα :twisted: .
Αν όμως υπάρχουν πραγματικά συναισθήματα και αληθινά ειλικρινή επικοινωνία, μπορεί να διατηρηθεί η σχέση μέχρι να μειωθεί η απόσταση (είτε σιγά σιγά, είτε με ριζικές αποφάσεις και μετακομίσεις).
Γιατί όπως και να το κάνουμε: ΜΑΤΙΑ ΠΟΥ ΔΕ ΒΛΕΠΟΝΤΑΙ ΓΡΗΓΟΡΑ ΛΗΣΜΟΝΙΟΥΝΤΑΙ !!
Εγώ τώρα τι να πω; Εξ αποστάσεως πέρασα απίθανα!!! :oops: :lol:
Φαντασιώθηκα ότι διακινώ τις σκέψεις μου και το σαρκίον μου όπως ήθελα. Ταξίδεψα όπου ήθελα. Έκανα ό,τι γούσταρα. ;-)
Εξαιρετική ιδέα η εξιδανίκευση του άλλου λόγω απόστασης! Αλλά τώρα που ζω το από κοντά, ε, το χειροπιαστό είναι καλύτερο. :grin:
Δεν είναι όμως και πάλι η ιδέα που προηγείται και που γεννά αυτή την επαφή?
Όπως και νάχει, αυτό που πάντα έχει ενδιαφέρον είναι η διαδρομή. Και κάθε ουσιαστική σχέση - εξ αποστάσεως ή εκ του σύνεγγυς - χρειάζεται μακρόχρονη μύηση για να πετύχει... και να μην αφηνόμαστε στη συνήθεια που έχει τη δύναμη να καταβροχθίζει τα πάντα και να δημιουργεί αποστάσεις! ;-)