'Οταν λέμε ρομαντική αγάπη, εννοούμε πως μια μεγάλη ποσότητα ενέργειας διοχετεύεται στον συναισθηματικό μας κόσμο και εκφράζεται ουτοπικά ίσως μέσω της φαντασίας και των συναισθημάτων!
Για άλλους, ίσως για κάποιες γυναίκες περισσότερο, αυτό είναι ένας τρόπος έκφρασης, για μένα είναι παραγνώριση της πραγματικότητας και δεν έχει καμία σχέση με την αμεσότητα της ζωής.
Νομίζω πως το σκηνικό αυτό ανήκει σε παρωχημένες εποχές, τότε που η ιπποτική αγάπη ήταν ένα είδος παιχνιδιού εν τω μέσω τόσων απαγορεύσεων ηθικού περιεχομένου κυρίως.
Οι καλλονές και μη δεσποσύνες της εποχής ολημερίς κεντούσαν και πετούσαν τα μαντήλια με το μονόγραμμά τους στους νέους από τα μπαλκόνια! Συναρπαστικό!
'Ετσι, μη έχοντας τι άλλο να κάνουν, άφηναν τον εγκέφαλό τους να διεγείρεται και να ερεθίζεται με τους κωδικοποιημένους κανόνες του παιχνιδιού της ρομαντικής αγάπης.
Ακόμη και σήμερα υπάρχουν παρόμοια κατάλοιπα του ιπποτικού παιχνιδιού, και η άποψή μου είναι ότι όλα τούτα είναι εντελώς ανεδαφικά, είναι έξω και μακριά από τη σημερινή πραγματικότητα και την προτείνω ως την τέλεια συνταγή δυστυχίας σε ένα σύγχρονο γάμο! :razz:
Κατά τη γνώμη μου, πρόκειται για μια στείρα σκηνοθεσία, που στην εποχή μας έχει πλήρως απομυθοποιηθεί...
Αλήθεια, τι ουσιαστικό κερδίζουμε ζώντας με ψευδαισθήσεις και ανέφικτες φαντασιώσεις?
pixie
Αν και κατ' εξοχή καλλιτεχνικό κίνημα ο ρομαντισμός, ούτε με εμπνέει ούτε με εκφράζει...
Νομίζω πως λειτουργεί αντιποδικά στον ορθολογισμό παρόλα τα ιδεολογικά του χαρακτηριστικά, υποτίθεται...
Δέχομαι τον ρομαντισμό μόνο στις πνευματικές φιλοδοξίες της Ποίησης...
Το να θυσιάσει κανείς τα πάντα σε ένα ιδεώδες ανύπαρκτο ή απλά γέννημα της φαντασίας, θεωρητικά, μάλλον ακυρώνει την ουσία.
Δέχομαι ότι αυτό μπορεί να εκφράζει μια ατομική εσωτερική αλήθεια, αλλά το γεγονός ότι ντύνουμε κάποιον άλλο με τα πέπλα της δικής μας εξιδανικευμένης και ωραιοποιημένης ιδέας - ανάγκης ή απλά το προσωπικό μας βίωμα, είναι και λίγο επικίνδυνο!
'Ασε που ο άλλος ενδέχεται να μην είναι στην ίδια λογική...
;-)
Η αλήθεια είναι πως είναι εξαιρετικά δύσκολο να κατανοήσει κάποιος αυτά που δεν γνωρίζει.
Από την αδυναμία κατανόησης όμως μέχρι την πλήρη άρνηση νομίζω πως υπάρχει μια τεράστια διαδρομή. Κι είναι κρίμα να την διασχίζει κανείς τόσο αβασάνιστα.....
[quote user="pixie"].....
.....
Αλήθεια, τι ουσιαστικό κερδίζουμε ζώντας με ψευδαισθήσεις και ανέφικτες φαντασιώσεις?
[/quote]
ααα όλα κι όλα......
καλή η λογική καλό και το τι δίνω και τι παίρνω για να προσδιορίσουμε και το τι κερδίζουμε…
αλλά καλό και το γούτσου γούτσου........
και νιάρ γατούλαμ και έλαμ πασάμ....
και με φεγγάρι ολόγιομο και πλίτσι πλίτσι ο ήχος από τα κύματα της θάλασσας.....
Δεν ξέρω αν κερδίζω κάτι... απλά μ αρέσει
'Ασε που ο άλλος ενδέχεται να μην είναι στην ίδια λογική...
[size=12]Εγώ το έχω ως δεδομένο (εξαρχής)
ότι ο άλλος δεν είναι στην ίδια λογική.[/size]
Καλά άμα πετύχεις εσύ την ίδια λογική θα γίνει ρεϊβ πάρτι αλλά αυτό είναι άλλο θέμα ας κρατήσουμε τον ρομαντισμό μας εδω !!!
θα γίνει ρεϊβ πάρτι
[size=12]...αν παίξει ισραηλίτικη trance
θα περάσω μια βόλτα.
Πιθανή απάντηση προ 20ετίας.
...Όσο για το τώρα...
άντε να πειστεί η pixie ότι
η παραπάνω αναφορά
δεν την αφορά.[/size]
Σαν να πω εγώ ότι δυσανάγνωστα χρωματικά κείμενα θα φάνε αυτόματη αλλαγή χρώματος κάποια στιγμή κι άντε να πειστείς εσύ ότι δεν σε αφορά
Μας έπιασε το ρομαντικό μας ε.....
Αλλά ένα ρομαντικό ισραηλίτικο χορό με 7 πέπλα πολύ μη γκούστα
δυσανάγνωστα χρωματικά κείμενα θα φάνε αυτόματη αλλαγή χρώματος κάποια στιγμή κι άντε να πειστείς εσύ ότι δεν σε αφορά
εντέλει είσαι ρομαντικούλης μπρε μπαγάσα.....
[quote user="black_velvet" post="329487"]Η αλήθεια είναι πως είναι εξαιρετικά δύσκολο να κατανοήσει κάποιος αυτά που δεν γνωρίζει.[/quote]
Συμφωνώ! ;-)
[quote user="black_velvet" post="329487"]Από την αδυναμία κατανόησης όμως μέχρι την πλήρη άρνηση νομίζω πως υπάρχει μια τεράστια διαδρομή. Κι είναι κρίμα να την διασχίζει κανείς τόσο αβασάνιστα.....[/quote]
Αυτό που αναφέρεις θα έπρεπε να προβληματίσει εσένα. Μήπως τελικά κάποιος έχει κάνει όλη αυτή τη διαδρομή, έζησε όλες τις στάσεις στην πορεία της, έχει συνεκτιμήσει ακόμα και τις παραμέτρους, οπότε αυτό που ονομάζεις εσύ άρνηση είναι πλέον θέμα συνειδητής απόφασης γι αυτόν τον κάποιο?
[quote user="pixie" post="329505"]
[quote user="black_velvet" post="329487"]Από την αδυναμία κατανόησης όμως μέχρι την πλήρη άρνηση νομίζω πως υπάρχει μια τεράστια διαδρομή. Κι είναι κρίμα να την διασχίζει κανείς τόσο αβασάνιστα.....[/quote]
Αυτό που αναφέρεις θα έπρεπε να προβληματίσει εσένα. Μήπως τελικά κάποιος έχει κάνει όλη αυτή τη διαδρομή, έζησε όλες τις στάσεις στην πορεία της, έχει συνεκτιμήσει ακόμα και τις παραμέτρους, οπότε αυτό που ονομάζεις εσύ άρνηση είναι πλέον θέμα συνειδητής απόφασης γι αυτόν τον κάποιο?[/quote]
Να με προβληματίσει; εμένα; προσωπικά; Όχι, καθόλου!
Όντας φύσει αισιόδοξη, κρατώ πάντα τα καλά από ό,τι μου συμβαίνει και φροντίζω να μαθαίνω από τα άσχημα χωρίς να τα απαξιώνω.
Αν υπήρξα λοιπόν "άτυχη" κάποια στιγμή στη ζωή μου σε κάποια "ρομαντική" διαδρομή της, δεν θα οδηγηθώ σε καμία περίπτωση στην πλήρη απαξίωση των πάντων. Θα ένιωθα πως στρουθοκαμηλίζω. ;-)
[quote user="black_velvet" post="329527"]
Αν υπήρξα λοιπόν "άτυχη" κάποια στιγμή στη ζωή μου σε κάποια "ρομαντική" διαδρομή της, δεν θα οδηγηθώ σε καμία περίπτωση στην πλήρη απαξίωση των πάντων. ;-)[/quote]
Να υποθέσω ότι θεωρείς ''πλήρη απαξίωση των πάντων'' την απομυθοποίηση του ρομαντισμού? :roll:
Τόσο σημαντικό είναι το ρομαντικό στοιχείο? Μήπως είναι ανεδαφικό και αντιορθολογικό? ;-)
Το θέμα είναι να μην συγχέουμε τον ρομαντισμό με τον ιδεαλισμό και τη συναισθηματική ευαισθησία...
Αυτό είναι άλλη εικόνα! Είναι συναισθήματα που ενδεχόμενα τα μοιράζεσαι με ειλικρίνεια και πραγματώνονται...
Είναι μια συνδιαλλαγή ελεύθερη από τον ιπποτικό ρόλο και κυρίως πραγματική!
[quote user="κώστας" post="329496"]
[size=12]...αν παίξει ισραηλίτικη trance
θα περάσω μια βόλτα.
άντε να πειστεί η pixie ότι
η παραπάνω αναφορά
δεν την αφορά.[/size][/quote]
Α, κώστα, νομίζω πως ''η εν λόγω'' ούτε κοντόφθαλμη είναι, ούτε παρανοεί το αυταπόδειχτο μυθολογώντας το άφθονο διαστρέφεσθαι... :razz:
Διαβάζω ότι
"Η αλήθεια είναι πως είναι εξαιρετικά δύσκολο να κατανοήσει κάποιος αυτά που δεν γνωρίζει."
Χαίρω πολύ.
Το να κατανοήσει κάποιος
αυτά που γνωρίζει
τό 'χετε για ευκολότερο;
[quote user="pixie" post="330331"]
Να υποθέσω ότι θεωρείς ''πλήρη απαξίωση των πάντων'' την απομυθοποίηση του ρομαντισμού? :roll:
Τόσο σημαντικό είναι το ρομαντικό στοιχείο? Μήπως είναι ανεδαφικό και αντιορθολογικό? ;-)
Το θέμα είναι να μην συγχέουμε τον ρομαντισμό με τον ιδεαλισμό και τη συναισθηματική ευαισθησία...
Αυτό είναι άλλη εικόνα! Είναι συναισθήματα που ενδεχόμενα τα μοιράζεσαι με ειλικρίνεια και πραγματώνονται...
Είναι μια συνδιαλλαγή ελεύθερη από τον ιπποτικό ρόλο και κυρίως πραγματική![/quote]
Τελικά, το έχω παρατηρήσει. Αγνοείς την λεπτομέρεια με αποτέλεσμα να απαντάς άλλα αντί άλλων.
Κι όμως, η λεπτομέρεια είναι που κάνει τη διαφορά. ;-)
Κι επειδή δεν θέλω να διαβάσω άλλες ανούσιες αναλύσεις, η λεπτομέρεια ήτανε στα εισαγωγικά. Όλα τα υπόλοιπα που γράφεις δεν με αφορούν.
Αυτά. Εντ οφ ντισκάσιον για μένα.-
[quote user="black_velvet" post="336681"]
Κι όμως, η λεπτομέρεια είναι που κάνει τη διαφορά. ;-)
...................................... Όλα τα υπόλοιπα που γράφεις δεν με αφορούν.[/quote]
Ναι, υποθέτω κι εγώ ότι δεν σε αφορούν! Πώς θα μπορούσε άλλωστε? :roll:
Δεν έχω τόσο μεγάλες προσδοκίες.
ΥΓ. Κράτα γερά τη λεπτομέρεια!!! Αυτή που κάνει τη διαφορά! :razz: :lol: :lol: :lol:
Ο Ρομαντισμός ανδρώθηκε στα τέλη του 18ου αιώνα και προσπαθεί να αποτινάξει τα ορθολογικά δεσμά του Διαφωτισμού πάνω στην Ανθρωπότητα. Θεωρεί ως βασική συνιστώσα της ανθρώπινης ζωής τα συναισθήματα, τις αδυναμίες και την θρησκευτική και μυστικιστική τάση του ανθρώπου, ενώ η Ιστορία της Ανθρωπότητας τείνει προς ανώτερους και μυστικιστικούς σκοπούς κι όχι προς ορθολογικούς.
Ο Ρομαντισμός συλλαμβάνει την ανθρώπινη ύπαρξη ως έχουσα υπερβατικό, τραγικό ηρωικό και συμβολικό περιεχόμενο, απορρίπτοντας την ανάλυση και κατηγοριοποίηση της ζωής από τον διαφωτισμό. Ο ρομαντισμός έχει νοσταλγία για τον ιστορικό ήρωα τον οποίο αποθεώνει ως σύμβολο, αλλά αναζητά και το ξεχωριστό πνεύμα κάθε λαού, που κατά τον ρομαντισμό πάντα, θέτει την σφραγίδα του στην Ιστορία, στην καθημερινή ζωή και στα γεγονότα της.
Με τον ρομαντισμό αποθεώθηκαν η φύση, το ένστικτο, ο ατομικός ή συλλογικός ηρωισμός, ο αγώνας του ανθρώπου ενάντια σε κάθε προσπάθεια καταπίεσης. Υπό την επίδραση των ιδεών του κινήματος αυτού δημιουργήθηκε μια νοσταλγία για το παρελθόν και ήρθαν στο φως άγνωστοι ή παλαιοί θησαυροί της ιστορίας της ανθρωπότητας που περιέρχονταν στη μυθολογία, στην ιστορία αρχαίων πολιτισμών, στη θρησκεία, στους θρύλους και στη δημοτική ποίηση.
Το λαϊκό αυτό πνεύμα, μαζί με τα ιδιαίτερα γνωρίσματα των μεγάλων ιστορικών προσωπικοτήτων, αποτελεί τις κινητήριες δυνάμεις της Ιστορίας. Η ρομαντική ιδέα επηρέασε σημαντικά την Τέχνη σε όλη την Ευρώπη έχοντας ως κύριους εκφραστές της τους Σέλλευ, Κήτς, Κόλλεριτζ, Μπάιρον, Μπέρνς στην Αγγλία, Σίλλερ και Γκαίτε στην Γερμανία, Βίκτωρα Ουγκό, Ντελακρουά και Αλέξανδρο Δουμά στην Γαλλία.
Κωνσταντίνος Γεωργούλης, Φιλοσοφία της Ιστορίας, εκδόσεις Παπαδήμα
Εγώ πιστεύω στον Δον Κιχώτη :oops:
[quote user="Putsable" post="344002"]Εγώ πιστεύω στον Δον Κιχώτη :oops:[/quote]
Ναι... Ο απόλυτος εκπρόσωπος της χίμαιρας και της πλαστής πραγματικότητας! Πέρα από κάθε όριο λογικής και ασυμβίβαστος οπαδός του ρομαντισμού ο Δον Κιχώτης και πάντα μπλεγμένος σε ηδυπαθείς ερωτικές περιπέτειες ιπποτικού χαρακτήρα. Σπαράγματα και κωμωδία μαζί.
Τις περισσότερες όμως ''συγκλονιστικές'' ιστορίες τις επινοούσε, συνεπώς μιλάμε για μύθους χωρίς καμία σχέση με τον υπαρκτό κόσμο... Όπως και νάχει, από άποψη λογοτεχνική ήταν φτηνά και του λαϊκού θεάτρου τα παραμυθάκια αυτά γι' αυτό και γνώρισαν τεράστια εμπορικότητα.
Μακριά λοιπόν από ιπποτικά αναγνώσματα γιατί παρασέρνουν άσχημα τους ρομαντικούς! :lol:
Καποτε ο Γουιλιαμ Γουορτζγουωρθ εκπροσωπος του Αγγλικου ρομαντισμου ειχα πει:<H ποιηση προκυπτει απ την αυθορμητη υπερχειλιση των ισχυρων συναισθηματων>.Τα δε ωριμα εργα του Μεγαλου Μπετοβεν μπορουν να θεωρηθουν η αρχη του μουσικου ρομαντισμου.
Ο ρομαντισμος κατ εμε ειναι το πιο ισχυρο κινημα ,που εμφανιστηκε ποτε στην τεχνη.Η ρομαντικη αγαπη συμβαδιζει με την αναγκη ,που εχει η ψυχη να εκδηλωσει συναισθημα.Ο ανθρωπος βλεπεις Pixie ,δεν ειναι μονο λογικη.Υπαρχει και το συναισθημα.Και ο ρομαντισμος το περιεχει.
Αν λειτουργουσαμε μονο με λογικη θα ειμαστε κενοι και πεζοι.Θα λειτουργουσαμε σαν ρομποτ.Τα ρομποτ βλεπεις δεν εχουν ψυχη.Και γιαυτο δεν μπορουν να λειτουργησουν συναισθηματικα.
Οταν αγαπω ρομαντιζομαι ακρατα!!!!Ετσι η γυναικεια πλευρα , εισπρατει μια πολυ μεγαλη δοση απο ισχυρα συναισθηματα ,πραγμα που βοηθα την σχεση να προχωρησει,καθως η ζυγαρια της ανταποδοσης μεταφερει και ανταλασσει εντονα συναισθηματα!
Καποτε τα μεγαλα ιπποτικα ταγματα αποτελουνταν απο ευγενεις ,που το εντονο ρομαντικο στοιχειο τους διεπνεε.Ετσι η ιπποσυνη εχει μεινει στην ιστορια για το εντονο ρομαντικο ,εκτος απο το θρησκευτικο στοιχειο.
Σχεση χωρις ρομαντισμο ειναι νεκρη κατ εμε.Δεν μπορει να βλαστησει.Οπως το νερο δινει πνοη και ζωη στο λουλουδι για να αναπτυχθει ,ο ρομαντισμος δινει στην σχεση ,αυτο το διαφορετικο,που σε παει περα απο σκοπιμοτητες ,που οδηγει μια στειρα σχεση ,που στηριζεται μονο στην λογικη.
f.
Αχ, το ευαίσθητο το πλάσμα!!! :smile: Κι εγώ, το ομολογώ, λατρεύω κάθε τρυφερή καμπύλη ζωής... :oops:
Λοιπόν, πάνω σ' αυτό που αναφέρεις, το οποίο θεωρώ συγκλονιστικό - εννοώντας την έκφραση των συναισθημάτων - θα επαναλάβω αυτό που είπα λίγο πιο πάνω:
[quote user="pixie" post="330331"]
Το θέμα είναι να μην συγχέουμε τον ρομαντισμό με τον ιδεαλισμό και τη συναισθηματική ευαισθησία...
Αυτό είναι άλλη εικόνα! Είναι συναισθήματα που ενδεχόμενα τα μοιράζεσαι με ειλικρίνεια και πραγματώνονται...
Είναι μια συνδιαλλαγή ελεύθερη από τον ιπποτικό ρόλο και κυρίως πραγματική![/quote]
:roll: :roll: :roll: :roll:
Kατ εμε Ρομαντισμος,ιδεαλισμος και συναισθηματικη ευαισθησια δεν ξεχωριζονται.
Το ενα απορρεει απ το αλλο!!!
Το ενα περιεχει το αλλο!!!!
Το ενα ενυπαρχει μεσ στο αλλο!!!
f.
Ο Γάλλος ποιητής Σαρλ Μπωντλαίρ περιγράφοντας το κίνημα του Ρομαντισμού, είπε:
"Ο ρομαντισμός δεν βρίσκεται ούτε στην επιλογή του θέματος ούτε στην ακριβή αλήθεια, αλλά περισσότερο σε έναν τρόπο να αισθάνεσαι τον κόσμο".
Στην πραγματικότητα ρομαντικός είναι κάθε άνθρωπος με ισχυρή φαντασία, ηρωισμό, περιπετειώδη διάθεση, άρνηση συμβιβασμού με την καθημερινότητα, πάθος για το μυστηριώδες ή το απροσπέλαστο και αγάπη για την περιπλάνηση και τις ανακαλύψεις.
Κρυφή και μόνιμη ελπίδα του είναι ότι κάποτε θα καταφέρει να επιλέξει ο ίδιος τον τρόπο ζωής που του ταιριάζει και να ελευθερωθεί από τα δεσμά που του θέτει καθημερινά η ανοησία, η δειλία και η μοχθηρία των άλλων.
Απ' όλους τους ρομαντικούς χαρακτήρες, οι θαρραλέοι εκείνοι που έχουν επιλέξει το δυσκολότερο έργο. Πρέπει να είναι μαχητικοί (για να μην αποθαρρύνονται από τις δυσκολίες), συνετοί (για να αποφεύγουν τις άσκοπες και ασήμαντες μάχες), επιδέξιοι (για να επικρατούν στους περισσότερους αγώνες), ενθουσιώδεις (για να μη φοβούνται να δοκιμάσουν κάτι καινούριο), ευαίσθητοι (για να ανακαλύπτουν την ομορφιά του κόσμου γύρω τους όσο βαθιά κι αν είναι κρυμμένη) και καλόψυχοι (για να αγαπούν πολύ, να τιμωρούν σπάνια και να μη μισούν καθόλου).
Αφού λοιπόν οι δυσκολίες μιας τέτοιας ζωής είναι τόσες πολλές, η ανταμοιβή για όσους την επιλέγουν δεν μπορεί παρά να είναι ανάλογη. Ο θαρραλέος είναι ο μόνος άνθρωπος που μπορεί να ερωτευτεί αληθινά μια και αγαπάει αυτό που υπάρχει πραγματικά και όχι εκείνο που έπλασε με τη φαντασία του (και το οποίο κάποτε θα αποδειχθεί κατώτερό της). Είναι επίσης ο μόνος που μπορεί να απολαύσει τη ζωή σε όλο της το μεγαλείο μια και διαθέτει τη σπάνια ικανότητα να ανακαλύπτει τις όμορφες πλευρές πραγμάτων που οι άλλοι (δέσμιοι της καθημερινότητας ή χαμένοι μέσα στα όνειρά τους) προσπερνούν χωρίς να τους δίνουν σημασία.
Το σημαντικότερο όμως πλεονέκτημα ενός ρομαντικού θαρραλέου ανθρώπου είναι ότι σχεδόν πάντα κερδίζει την αγάπη και την εκτίμηση των άλλων επειδή γνωρίζει ότι οι περισσότεροι άνθρωποι είναι πάντα πρόθυμοι να ανταποδώσουν το σεβασμό και την αγάπη που τους προσφέρουν. Έτσι, φροντίζει να μην είναι ποτέ φειδωλός στα αισθήματά του και προσπαθεί, όσο του επιτρέπουν οι δυνάμεις του, να δίνει πάντοτε περισσότερα απ' όσα ζητά από τους γύρω του.
Είμαι ρομαντική , λειτουργώ με ρομαντισμό και προσπαθώ να ξεπερνώ τα μύρια προβλήματα που αντιμετωπίζω σαν σύγχρονος άνθρωπος μιας σαθρής κοινωνίας , σκεπτόμενη μεν αλλά δίχως να αφήνω τα συναισθήματα μου να χαλαρώνουν και να ισοπεδώνουν την ζωή μου
:roll: :roll: Bella ,ξερεις κατι.....?
Νομιζω οτι αυτο το ποστ σου,ειναι ενας υμνος για τον ρομαντισμο σαν κινημα αλλα και μια ελεγεια για τον ρομαντικο ανθρωπο γενικοτερα!!
Ο ρομαντικος ανθρωπος πανω σε μια βουνοκορφη και βιωνοντας τον ουρανο και την φυση ,αναζητα εκεινες τις λυσεις ,που θα τον βοηθησουν,εντιμα κα σθεναρα να ξεπερασει τις δυσκολιες ,που η εποχη και η κριση των αξιων του επιφυλλασουν και με δορυ την δυναμη της ψυχης του ,προχωρα μπροστα για ενα καλυτερο αυριο...
Ενα αυριο ,που ο ανθρωπος σαν εννοια και ο ανθρωπισμος θα ειναι το επικεντρο σε ολες τις εκφανσεις της ΖΩΗΣ!
fortune.
Βρε παιδιά, κι εγώ δέχομαι τον ρομαντισμό αλλά ως πνευματικό κίνημα και στις υπερβάσεις της τέχνης γιατί μου προσφέρει εμπνεύσεις και ξεσηκώνει τους πόρους μου σε συγκινησιακό επίπεδο.
Αλλά, από τη στιγμή που κυριαρχεί το συναίσθημα έναντι της λογικής - γιατί αυτό υποστηρίζει ο ρομαντισμός - πώς να τον δεχτώ ως τρόπο ύπαρξης όταν υπάρχει ο κίνδυνος να με οδηγήσει στο ψευδαισθησιακό, σε τραγικές ευαισθησίες ή σε ανορθολογισμό?
:roll: :roll: :roll:
Αυτο ,που πρεπει να αντιληφθεις ειναι οτι ,ο ρομαντικος ανθρωπος δεν ζει με ψευδαισθησεις,ουτε οδηγηται σε πραξεις ανορθολογικες αλλα και ουτε ζει με τραγικες ευαισθησιες.
Νομιζω οτι αν καποιος θελει να δει πως κινηται ο ρομαντικος ανθρωπος,δεν εχει παρα να διαβασει το ποστ της Bella...
κάποιοι έχουν τη ρομαντική τους πλευρά..περισσότερο αναπτυγμένη.
ένας γνωστός μου ρομαντικός..είναι ο καλύτερος μαθηματικός!
την παλεύει.
Η άποψή μου για τον ρομαντισμό συγκλίνει με της Pixie. Και νομίζω τον αντιλαμβάνεται και εκφράζει
λιγότερο τραγικά από ότι θα έκανα εγώ, αν προσπαθούσα να τον περιγράψω.
Μια από τις ύστατες μορφές ρομαντισμού ας πούμε, θεωρώ τον Δον Κιχώτη. Αν κάποιος δέχεται
αυτή την εκδοχή, πως ακριβώς εξηγεί την ακρότητα της παράνοιας που τίθεται; Ως σύμπτωση;
Αν ο ρομαντισμός εμπεριέχει ή και προϋποθέτει φαντασία και όνειρο, αν αποτελεί ένα παραλήρημα
(έτσι θέλω να τον αντιλαμβάνομαι), τότε η παράνοια είναι το καλύτερο εργαλείο με το οποίο θα
μπορούσε κάποιος να υπερπηδήσει την "πραγματικότητα", έστω προσωρινά, έστω εκούσια.
Καλημέρα! :smile:
Ξέρεις τι πιστεύω εγώ γενικότερα Νίκο? Ότι μάλλον δεν γίνεται ξεκάθαρα αντιληπτό ότι με τον όρο ''Ρομαντισμός'' δεν εννοούμε τις τρυφερές στιγμές κάτω από μια πανσέληνο ή τα ηλιοβασιλέματα, αλλά την άγρια πολλές φορές διαστροφή του έρωτα σε εικόνες ανέφικτες ή και σκοτεινές, το μη πραγματικό, το παράλογο. Ένα ρεύμα φιλελευθερισμού που εξελίχθηκε ως αντίδραση ενάντια σε κανόνες απέναντι στον ορθολογισμό την περίοδο κυρίως του Διαφωτισμού γιατί τότε οι συνθήκες - πολιτικές και κοινωνικές - ευνοούσαν την ύπαρξή του.
Διχασμένοι ήρωες που αναζητούσαν, χωρίς ένα ρεαλιστικό έρεισμα - στο παράλογο ή στον χώρο της αχαλίνωτης φαντασίας- την ολοκλήρωσή τους. ;-)
Γι' αυτό σχολίασα ότι σήμερα μόνο στην τέχνη τον αποδέχομαι, γιατί είναι οι στιγμές που ένας καλλιτέχνης βγάζει τα εσώψυχά του και αποζητά την υπέρβαση .
[quote user="Nikos Apomakros" post="355797"]Η άποψή μου για τον ρομαντισμό συγκλίνει με της Pixie. Και νομίζω τον αντιλαμβάνεται και εκφράζει
λιγότερο τραγικά από ότι θα έκανα εγώ, αν προσπαθούσα να τον περιγράψω.
Μια από τις ύστατες μορφές ρομαντισμού ας πούμε, θεωρώ τον Δον Κιχώτη. Αν κάποιος δέχεται
αυτή την εκδοχή, πως ακριβώς εξηγεί την ακρότητα της παράνοιας που τίθεται; Ως σύμπτωση;
Αν ο ρομαντισμός εμπεριέχει ή και προϋποθέτει φαντασία και όνειρο, αν αποτελεί ένα παραλήρημα
(έτσι θέλω να τον αντιλαμβάνομαι), τότε η παράνοια είναι το καλύτερο εργαλείο με το οποίο θα
μπορούσε κάποιος να υπερπηδήσει την "πραγματικότητα", έστω προσωρινά, έστω εκούσια.[/quote]
Νικολα..?
Αν βρισκοσουν με ενα φιλο σου και κουβεντα στην κουβεντα σου ελεγε οτι ειναι ρομαντικος,εσυ θα αντιλαμβανοσουν οτι ζει μεσα στην φαντασια και την παρανοια?
Δεν νομιζω....
Απλά επιχειρηματολογεις κατα του μεγαλου αυτου κινηματος ,αλλα και της στασης της ανθρωπινης ζωης του ρομαντικου ανθρωπου, χρησιμοποιωντας σαν παραδειγνα τον Δον Κιχωτη του Θερβαντες.
Αυτο ειναι ενα μυθιστορημα βεβαια...
Ομως ας παμε και εκει...στον Δον Κιχωτη,αφου τον χρησιμοποιεις να τον πιασουμε και αυτον......
Ο Θερβαντες ηταν ενας μυθιστοριογραφος ο οποιος πολεμησε και στην Ναυμαχια της Ναυπακτου.Συνεληφθη απο πειρατες,φυλακιστηκε στο Αλγερι και γενικα η ζωη του ηταν γεματη περιπετεια.Mεσα απ την φυλακη εγραψε και τον Δον Κιχωτη και αυτον τον περιπετειωδη τροπο ζωης θελει να τον περασει και στο βιβλιο του.Ομως με ενα τροπο λιγο γλαφυρο.Ο Ηρωας του ο Δον Κιχωτης σαν φιγουρα της παγκοσμιας λογοτεχνιας εγινε γνωστος ,γιατι αλλα ηταν μπροστα του και αλλα εβλεπε.Ηταν ενας ονειροπαρμενος Ηρωας.Η αληθεια οπως την ηξεραν ολοι ,του ηταν αγνωστη,Για ολα εκεινος ειχε την δικη του αληθεια ,ετσι ,που φαινοταν τρελλος στα ματια του κοσμου...Ο πιστος του φιλος ομως Σαντσο Παντσα και υπηρετης του, ηταν ρεαλιστης και τον εσωζε πολλες φορες απο τις δυσκολες καταστασεις...
Το μυθιστορημα αυτο του Θερβαντες εχει κατ εμε την αληγορικη του σημασια.Θελει να δειξει οτι μεσα σε καθε ανθρωπο υπαρχει μια παλη αναμεσα στην φαντασια και στην λογικη.Στο εργο η διπλη αυτη φυση εκδηλωνεται μεσα στον ηρωα και τον υπηρετη του.
Τωρα αν με ρωτουσες <Καλα βρε Χρηστο,ειναι καλο στην εποχη μας να υπαρχουν Δον Κιχωτες.??>...Ανταπαντωντας θα σου ελεγα οτι....<Δον Κιχωτες με την εννοια του ονειροπαρμενου ιπποτη ,που αλλα βλεπει και αλλα θωρει....Ασφαλως και δεν πρεπει να υπαρχουν>.Ομως ο συγχρονος Ρομαντικος ανθρωπος δεν ειναι ονειροπαρμενος.Ο Δον Κιχωτης της εποχης μας βλεπει τον κοσμο με τα δικα του ματια ,γιατι δεν αντεχει να τον αντικρυζει οπως εχει γινει.Ο συγχρονος Δον Κιχωτης ξερει οτι η πραγματικη ζωη βρισκεται αλλου ,σε απλα πραγματα ,που κανουν την διαφορα...Προσπαθει παντα να υποστηριζει το δικιο και βαζει ως επικεντρο της ιδεολογιας του σαν τροπο ζωης τον ανθρωπο και τον ανθρωπισμο γενικοτερα.Προσφερει καλοσυνη και δεν περιμενει ανταλλαγμα γιαυτο.Ο συγχρονος Δον Κιχωτης ζει μεσα σε καθε ανθρωπο,που αναζητα την περιπετεια και ,που ατενιζει τον κοσμο με την δυναμη της <δημιουργικης φαντασιας>. Ενω βλεπει καταματα την <κοινη λογικη>,αφου δεν του λειπει η νοημοσυνη(καθε αλλο θα ελεγα),απλα δεν την συμμεριζεται , γιατι θεωρει οτι αυτη στραγγαλιζεται απο την πεζη καθημερινοτητα.
Ας μην χρησιμοποιουμε λοιπον τα μυθιστορηματα για να καυτηριασουμε και να εξωστρακισουμε τον μοναδικο τροπο ζωης ,που δινει ελπιδα για μια αλλαγη.........
fortune.
[quote user="fortune" post="355800"]
Αν βρισκοσουν με ενα φιλο σου και κουβεντα στην κουβεντα σου ελεγε οτι ειναι ρομαντικος,εσυ θα αντιλαμβανοσουν οτι ζει μεσα στην φαντασια και την παρανοια?[/quote]
Αν και η ερώτηση δεν απευθύνεται σ' εμένα θα απαντήσω για να ξαναπώ τα ίδια πράγματα. Ας μην το συγχέουμε, δεν έχει καμία σχέση η λέξη ''ρομαντικός'' με την έννοια που το θέτεις και που κακώς συνηθίζεται να χρησιμοποιείται για να εκφράσει την ευαισθησία - συναισθηματική ή πνευματική - με το κίνημα του Ρομαντισμού.
Δεν είναι αυτές οι αρχές του Ρομαντισμού!!! :smile:
[quote user="pixie" post="355802"][quote user="fortune" post="355800"]
Αν βρισκοσουν με ενα φιλο σου και κουβεντα στην κουβεντα σου ελεγε οτι ειναι ρομαντικος,εσυ θα αντιλαμβανοσουν οτι ζει μεσα στην φαντασια και την παρανοια?[/quote]
Αν και η ερώτηση δεν απευθύνεται σ' εμένα θα απαντήσω για να ξαναπώ τα ίδια πράγματα. Ας μην το συγχέουμε, δεν έχει καμία σχέση η λέξη ''ρομαντικός'' με την έννοια που το θέτεις και που κακώς συνηθίζεται να χρησιμοποιείται για να εκφράσει την ευαισθησία - συναισθηματική ή πνευματική - με το κίνημα του Ρομαντισμού.
Δεν είναι αυτές οι αρχές του Ρομαντισμού!!! :smile:[/quote]
Ωραια λοιπον Μαγια.. :smile: Αφου το θετεις ετσι...σε παραπεμπω στο ποστ της Bella παλι και εγω... :smile:
Στην πραγματικότητα ρομαντικός είναι κάθε άνθρωπος με ισχυρή φαντασία, ηρωισμό, περιπετειώδη διάθεση, άρνηση συμβιβασμού με την καθημερινότητα, πάθος για το μυστηριώδες ή το απροσπέλαστο και αγάπη για την περιπλάνηση και τις ανακαλύψεις.
Κρυφή και μόνιμη ελπίδα του είναι ότι κάποτε θα καταφέρει να επιλέξει ο ίδιος τον τρόπο ζωής που του ταιριάζει και να ελευθερωθεί από τα δεσμά που του θέτει καθημερινά η ανοησία, η δειλία και η μοχθηρία των άλλων.
Απ' όλους τους ρομαντικούς χαρακτήρες, οι θαρραλέοι εκείνοι που έχουν επιλέξει το δυσκολότερο έργο. Πρέπει να είναι μαχητικοί (για να μην αποθαρρύνονται από τις δυσκολίες), συνετοί (για να αποφεύγουν τις άσκοπες και ασήμαντες μάχες), επιδέξιοι (για να επικρατούν στους περισσότερους αγώνες), ενθουσιώδεις (για να μη φοβούνται να δοκιμάσουν κάτι καινούριο), ευαίσθητοι (για να ανακαλύπτουν την ομορφιά του κόσμου γύρω τους όσο βαθιά κι αν είναι κρυμμένη) και καλόψυχοι (για να αγαπούν πολύ, να τιμωρούν σπάνια και να μη μισούν καθόλου).
Αφού λοιπόν οι δυσκολίες μιας τέτοιας ζωής είναι τόσες πολλές, η ανταμοιβή για όσους την επιλέγουν δεν μπορεί παρά να είναι ανάλογη. Ο θαρραλέος είναι ο μόνος άνθρωπος που μπορεί να ερωτευτεί αληθινά μια και αγαπάει αυτό που υπάρχει πραγματικά και όχι εκείνο που έπλασε με τη φαντασία του (και το οποίο κάποτε θα αποδειχθεί κατώτερό της). Είναι επίσης ο μόνος που μπορεί να απολαύσει τη ζωή σε όλο της το μεγαλείο μια και διαθέτει τη σπάνια ικανότητα να ανακαλύπτει τις όμορφες πλευρές πραγμάτων που οι άλλοι (δέσμιοι της καθημερινότητας ή χαμένοι μέσα στα όνειρά τους) προσπερνούν χωρίς να τους δίνουν σημασία.
Το σημαντικότερο όμως πλεονέκτημα ενός ρομαντικού θαρραλέου ανθρώπου είναι ότι σχεδόν πάντα κερδίζει την αγάπη και την εκτίμηση των άλλων επειδή γνωρίζει ότι οι περισσότεροι άνθρωποι είναι πάντα πρόθυμοι να ανταποδώσουν το σεβασμό και την αγάπη που τους προσφέρουν. Έτσι, φροντίζει να μην είναι ποτέ φειδωλός στα αισθήματά του και προσπαθεί, όσο του επιτρέπουν οι δυνάμεις του, να δίνει πάντοτε περισσότερα απ' όσα ζητά από τους γύρω του.
Είμαι ρομαντική , λειτουργώ με ρομαντισμό και προσπαθώ να ξεπερνώ τα μύρια προβλήματα που αντιμετωπίζω σαν σύγχρονος άνθρωπος μιας σαθρής κοινωνίας , σκεπτόμενη μεν αλλά δίχως να αφήνω τα συναισθήματα μου να χαλαρώνουν και να ισοπεδώνουν την ζωή μου
Ε, ωραία κι από μένα! :smile:
Τι θέλεις να σχολιάσω επ' αυτού? Την άποψή μου την είπα... Ο ρομαντικός πάντως, όπως αναφέρεται εδώ, έχει το στοιχείο του ασυμβίβαστου και είναι ανοιχτός σε όλα τα στοιχεία της αυταπάτης, φαντασίας κλπ. υπερρεαλιστής, οραματίζεται [στο μυαλό κυρίως και άνευ πράξης] πορείες κόντρα στους ανέμους, είναι αναζητητής του ανέφικτου και της ιδεατής πραγματικότητας, ολίγον καιροσκόπος σαφώς, ολίγον τυχοδιώκτης... α, και καθόλου ντετερμινιστής όπως θα έλεγε και ο Νίκος. :lol:
Κατά βάθος εσωστρέφεται και ζει στην καρακοσμάρα του που λένε... :oops:
Με τα υπόλοιπα τώρα, τι να πω, είναι τελείως υποκειμενικά τα συμπεράσματα. Δυσκολεύομαι να το φέρω στο επίπεδο της ομοιομορφίας και να δεχτώ πως μόνο ένας τυπάς κάπως έτσι [επαναστάτης χωρίς αιτία] απολαμβάνει τη ζωή! Και ο οποίος συγκεντρώνει παρεμπιπτόντως και πολλές ιδιότητες όπως έξυπνος, θαρραλέος, χαρισματικός προς τους συνανθρώπους του κλπ.
Μα ποιός είναι τελικά αυτός ο ρομαντικός? Το πανίσχυρο VIM? :roll:
:roll: :roll: ....To πανισχυρο VIM...κανει τα παντα αορατα!! :smile: :smile:
Αυτος ομως ο ανθρωπος,ειναι εδω και μαχεται για ενα καλυτερο κοσμο!!
f.
[quote user="fortune" post="355800"]
Αν βρισκοσουν με ενα φιλο σου και κουβεντα στην κουβεντα σου ελεγε οτι ειναι ρομαντικος,εσυ θα αντιλαμβανοσουν οτι ζει μεσα στην φαντασια και την παρανοια?
Δεν νομιζω....
Απλά επιχειρηματολογεις κατα του μεγαλου αυτου κινηματος ,αλλα και της στασης της ανθρωπινης ζωης του ρομαντικου ανθρωπου, χρησιμοποιωντας σαν παραδειγνα τον Δον Κιχωτη του Θερβαντες.[/quote]
Αν ένας φίλος μου υποστήριζε ότι είναι ρομαντικός, θα πίστευα ότι πιθανότατα απλά επιθυμεί να είναι ή ότι θέλει να δείχνει ρομαντικός, χωρίς απαραίτητα να είναι. Είναι της μόδας αυτό το περιτύλιγμα, δεκαετίες τώρα. Εντάξει. Κι εμένα μου αρέσει ο ρομαντισμός. Αλλά (θα χαμογελάσει εδώ η pixie) μπορώ να ξεφύγω από την αιτιοκρατία και τον ντετερμινιστή Νίκο κυρίως τις λίγες στιγμές που ξεπροβάλλει ο "Απόμακρος". Μέσω της προσπάθειας για έκφραση κι ας μην μπορεί να χαρακτηριστεί τέχνη.
Πέραν αυτού, όπως σε κάθε έννοια, έτσι και στο "ρομαντικός" υπάρχουν διάφορα μεγέθη. Λίγο ρομαντικός, αρκετά ρομαντικός, πολύ ρομαντικός, απόλυτα ρομαντικός. Αν μου έλεγε λοιπόν ο φίλος μου (και το διαπίστωνα και ο ίδιος) ότι είναι απόλυτα ρομαντικός, ναι, πιστεύω πως θα ζούσε μέσα στη φαντασία και ίσως και την παράνοια (αφού όπως προανέφερα αυτή θεωρώ ως το κυριότερο εργαλείο, όχι όμως κι απαραίτητη προϋπόθεση, αν και θέλει σκέψη).
Δεν επιχειρηματολογώ ενάντια σε κίνημα. Δεν το βλέπω έτσι. Διαφωνώ στην έννοια, το νόημα, τον ορισμό που δίνεις σε αυτό. Κι όχι απόλυτα. Για σένα ρομαντισμός σημαίνει κάτι και εκφράζεται έτσι. Για μένα σημαίνει κάτι συν κάτι άλλο και εκφράζεται και έτσι αλλά και αλλιώς. Αν για σένα η παράνοια απαγορεύεται να συμβαδίζει με τον ρομαντισμό, ή αν συμβαδίζει είναι σύμπτωση, εκεί διαφωνούμε. Και η παράνοια, η ονειροπόληση και η φαντασία για μένα δεν είναι κάτι που θίγει τον ρομαντισμό. Είναι κάτι που όχι απλά τον γεννά αλλά και τον ενισχύει, τον εξυψώνει. Τον κάνει μαγικό. Αυτό που ακριβώς είναι.
Για μένα τουλάχιστον. Πάντα προσωπική οπτική γωνία εκφράζω.
Fortune, λέω να μην σχολιάσω ...λέω να μην σχολιάσω :grin: :grin:
Ο ρομαντικός πάντως, όπως αναφέρεται εδώ, έχει το στοιχείο του ασυμβίβαστου και είναι ανοιχτός σε όλα τα στοιχεία της αυταπάτης, φαντασίας κλπ. υπερρεαλιστής, οραματίζεται [στο μυαλό κυρίως και άνευ πράξης] πορείες κόντρα στους ανέμους, είναι αναζητητής του ανέφικτου και της ιδεατής πραγματικότητας, ολίγον καιροσκόπος σαφώς, ολίγον τυχοδιώκτης... α, και καθόλου ντετερμινιστής όπως θα έλεγε και ο Νίκος.
Κατά βάθος εσωστρέφεται και ζει στην καρακοσμάρα του που λένε...
και μετά το χάος....(που λένε )
Από ότι κατάλαβα ο ρομαντισμός εμπεριέχει και το στοιχείο "εγώ". (αυτό δεν με αρέσει :grin: )
Νομίζω πως η μέση οδός των διαφορετικών απόψεων είναι η καλύτερη λύση, ...προς το παρόν.
Εξάλλου, βάζω και στοίχημα, ολίγον ρομαντικοί είμαστε όλοι μας. Η ντοπανίνη ρέει μέσα μας (σε άλλους περισσότερο, αλλά αυτό είναι άλλο καπέλο...)
Αν δεν είσαι ρομαντικός,πως θα γευτείς έντονα τις αισθήσεις..Ο Νίκος το γράφει π.χ , η pixie το ζωγραφίζει. ;-)
Δεν σκέφτομαι τα άκρα...
Ρομαντική αγάπη τώρα...Είναι κάτι σαν να αγαπάς χωρίς όρια, αυτό που είναι ο άλλος με όλα τα στοιχεία του. Αγάπη είναι να υπάρχουν φράχτες...π.χ δεν αγαπώ κάποιον, δεν μπορώ να ερωτευθώ κάποιον που είναι εγκληματίας, λέμε τώρα...που είναι διαφορετικός για τον δικό μου χάρτη της συνείδησης :roll:
Συγνώμη ...είμαι στη δουλειά και το ποστ έφυγε αρκετα ετεροχρονισμένο ...
Ο λόγος γίνεται για την ρομαντική αγάπη....αλλά που στις εποχές που ζούμε ... :grin:
Σκέψου να φιλοξενείς...κάποιο γνωστό σπίτι σου...και όταν φύγει να ανακαλύψεις πως λείπουν τα πραγματάκια αξίας.
Θα μου πεις δύσκολες εποχές ...οκ Αλλά για να βρεις το δίκιο, θα πρέπει και να πληρώσεις πλέον και 200 της μήνυσης και 50+50 της πολιτικής αγωγής. Ένα παράδειγμα της ελληνοφρένειας, της εποχής μας :lol:
Νόμιζα ότι ήμουν ρομαντικός μέχρι που διάβασα κάποιες απαντήσεις εδώ και άλλαξα γνώμη.
Nikos Apomakros wrote:
Αν για σένα η παράνοια απαγορεύεται να συμβαδίζει με τον ρομαντισμό, ή αν συμβαδίζει είναι σύμπτωση, εκεί διαφωνούμε. Και η παράνοια, η ονειροπόληση και η φαντασία για μένα δεν είναι κάτι που θίγει τον ρομαντισμό. Είναι κάτι που όχι απλά τον γεννά αλλά και τον ενισχύει, τον εξυψώνει. Τον κάνει μαγικό. Αυτό που ακριβώς είναι.
Για μένα τουλάχιστον. Πάντα προσωπική οπτική γωνία εκφράζω.
:roll: :roll:
H παρανοια δεν απαγορευεται να συμβαδιζει με οτιδηποτε.Αλοιμονο....
Αλλωστε η παρανοια δεν ειναι κατι ,που επιδιωκει καποιος να το εχει...Απλα του συμβαινει...και δεν ειναι και για καλο του.!!!
Μαγικο η οχι ,λιγο πολυ τον εχουμε ολοι μεσα μας.Γιατι να το αρνιομαστε.Ειναι χαρακτηριστικο του ψυχισμου του ανθρωπου.
f.
[quote user="larus audouinii" post="355817"]Fortune, λέω να μην σχολιάσω ...λέω να μην σχολιάσω :grin: :grin:
Ο ρομαντικός πάντως, όπως αναφέρεται εδώ, έχει το στοιχείο του ασυμβίβαστου και είναι ανοιχτός σε όλα τα στοιχεία της αυταπάτης, φαντασίας κλπ. υπερρεαλιστής, οραματίζεται [στο μυαλό κυρίως και άνευ πράξης] πορείες κόντρα στους ανέμους, είναι αναζητητής του ανέφικτου και της ιδεατής πραγματικότητας, ολίγον καιροσκόπος σαφώς, ολίγον τυχοδιώκτης... α, και καθόλου ντετερμινιστής όπως θα έλεγε και ο Νίκος.
Κατά βάθος εσωστρέφεται και ζει στην καρακοσμάρα του που λένε...
και μετά το χάος....(που λένε )
Από ότι κατάλαβα ο ρομαντισμός εμπεριέχει και το στοιχείο "εγώ". (αυτό δεν με αρέσει :grin: )
:roll: :roll: :roll:
Καλη μου Larus...οι παραπανω σκεψεις ,που αναφερεσαι ειναι σκεψεις της Μαγια.Εγω παρεπεμψα στο ποστ της Βella,που αναφερει.
Στην πραγματικότητα ρομαντικός είναι κάθε άνθρωπος με ισχυρή φαντασία, ηρωισμό, περιπετειώδη διάθεση, άρνηση συμβιβασμού με την καθημερινότητα, πάθος για το μυστηριώδες ή το απροσπέλαστο και αγάπη για την περιπλάνηση και τις ανακαλύψεις.
Κρυφή και μόνιμη ελπίδα του είναι ότι κάποτε θα καταφέρει να επιλέξει ο ίδιος τον τρόπο ζωής που του ταιριάζει και να ελευθερωθεί από τα δεσμά που του θέτει καθημερινά η ανοησία, η δειλία και η μοχθηρία των άλλων.
Απ' όλους τους ρομαντικούς χαρακτήρες, οι θαρραλέοι εκείνοι που έχουν επιλέξει το δυσκολότερο έργο. Πρέπει να είναι μαχητικοί (για να μην αποθαρρύνονται από τις δυσκολίες), συνετοί (για να αποφεύγουν τις άσκοπες και ασήμαντες μάχες), επιδέξιοι (για να επικρατούν στους περισσότερους αγώνες), ενθουσιώδεις (για να μη φοβούνται να δοκιμάσουν κάτι καινούριο), ευαίσθητοι (για να ανακαλύπτουν την ομορφιά του κόσμου γύρω τους όσο βαθιά κι αν είναι κρυμμένη) και καλόψυχοι (για να αγαπούν πολύ, να τιμωρούν σπάνια και να μη μισούν καθόλου).
Αφού λοιπόν οι δυσκολίες μιας τέτοιας ζωής είναι τόσες πολλές, η ανταμοιβή για όσους την επιλέγουν δεν μπορεί παρά να είναι ανάλογη. Ο θαρραλέος είναι ο μόνος άνθρωπος που μπορεί να ερωτευτεί αληθινά μια και αγαπάει αυτό που υπάρχει πραγματικά και όχι εκείνο που έπλασε με τη φαντασία του (και το οποίο κάποτε θα αποδειχθεί κατώτερό της). Είναι επίσης ο μόνος που μπορεί να απολαύσει τη ζωή σε όλο της το μεγαλείο μια και διαθέτει τη σπάνια ικανότητα να ανακαλύπτει τις όμορφες πλευρές πραγμάτων που οι άλλοι (δέσμιοι της καθημερινότητας ή χαμένοι μέσα στα όνειρά τους) προσπερνούν χωρίς να τους δίνουν σημασία.
Το σημαντικότερο όμως πλεονέκτημα ενός ρομαντικού θαρραλέου ανθρώπου είναι ότι σχεδόν πάντα κερδίζει την αγάπη και την εκτίμηση των άλλων επειδή γνωρίζει ότι οι περισσότεροι άνθρωποι είναι πάντα πρόθυμοι να ανταποδώσουν το σεβασμό και την αγάπη που τους προσφέρουν. Έτσι, φροντίζει να μην είναι ποτέ φειδωλός στα αισθήματά του και προσπαθεί, όσο του επιτρέπουν οι δυνάμεις του, να δίνει πάντοτε περισσότερα απ' όσα ζητά από τους γύρω του.
Είμαι ρομαντική , λειτουργώ με ρομαντισμό και προσπαθώ να ξεπερνώ τα μύρια προβλήματα που αντιμετωπίζω σαν σύγχρονος άνθρωπος μιας σαθρής κοινωνίας , σκεπτόμενη μεν αλλά δίχως να αφήνω τα συναισθήματα μου να χαλαρώνουν και να ισοπεδώνουν την ζωή μου
.........
f.
[quote user="Pappas10" post="355821"]Νόμιζα ότι ήμουν ρομαντικός μέχρι που διάβασα κάποιες απαντήσεις εδώ και άλλαξα γνώμη.[/quote]
Δεν ειναι αναγκη Μιχαλη να αλλαζεις γνωμη,απο καποιες απαντησεις.
Ο καθενας μας εδω μεσα οπως λεει και ο Νικος εκφραζει την δικη του αποψη ,την δικη του αληθεια.
Αποψεις ανταλλασουμε.
Για καποιους μπορει να ειναι χαζες...για αλλους ξενερωτες...τι να κανουμε αυτες ειναι.
Αν δεν γραφαμε και εμεις οι καποιοι ,που γραφουμε ,δεν θα υπηρχε forum.
f.
(Fortune, λέω να μην σχολιάσω ...λέω να μην σχολιάσω)
Αυτος ομως ο ανθρωπος,ειναι εδω και μαχεται για ενα καλυτερο κοσμο!!
Fortune....εδώ αναφερόμουν....
Ζηλεύω τους ρομαντικούς ...οκ θα το γράψω τελικά. Είμαι ρομαντική, τολμώ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Η αλήθεια είναι πως δεν φοβόμουν το ρίσκο..... :oops:
[quote user="larus audouinii" post="355828"](Fortune, λέω να μην σχολιάσω ...λέω να μην σχολιάσω)
Αυτος ομως ο ανθρωπος,ειναι εδω και μαχεται για ενα καλυτερο κοσμο!!
Fortune....εδώ αναφερόμουν....
Ζηλεύω τους ρομαντικούς ...οκ θα το γράψω τελικά. Είμαι ρομαντική, τολμώ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Η αλήθεια είναι πως δεν φοβόμουν το ρίσκο..... :oops:[/quote]
Καλη μου Larus,δεν ειναι δυσκολο να διακρινει κανεις απ τα γραφηματα σου οτι εισαι ρομαντικη.
Επισης γνωριζω και τις ομαδες προσφορας στον συνανθρωπο ,που συμμετεχεις.
Και ξερεις πολυ καλα οτι δεν το εχω μαθει απο εσενα αυτο.Απλα τυχαια μου εγινε γνωστο.Γιατι οι αληθινα ρομαντικοι ανθρωποι θελουν να ειναι αφανεις ΗΡΩΕΣ..
Και δεν το λεω για να σε κολακεψω.Αυτη ειναι η αληθεια και μπραβο σου!!!!
f.
[quote user="fortune" post="355827"][quote user="Pappas10" post="355821"]Νόμιζα ότι ήμουν ρομαντικός μέχρι που διάβασα κάποιες απαντήσεις εδώ και άλλαξα γνώμη.[/quote]
Δεν ειναι αναγκη Μιχαλη να αλλαζεις γνωμη,απο καποιες απαντησεις.
Ο καθενας μας εδω μεσα οπως λεει και ο Νικος εκφραζει την δικη του αποψη ,την δικη του αληθεια.
Αποψεις ανταλλασουμε.
Για καποιους μπορει να ειναι χαζες...για αλλους ξενερωτες...τι να κανουμε αυτες ειναι.
Αν δεν γραφαμε και εμεις οι καποιοι ,που γραφουμε ,δεν θα υπηρχε forum.
f.[/quote]
Καλά μη το δένεις και κόμπο. Απλά - προσωπικά - θεωρώ ότι ο "Ρομαντισμός" και οι "Ρομαντικοί" είναι δύο διαφορετικά πράγματα.
Κάτι σαν το "Ο Χριστιανισμός" και οι "Χριστιανοί" ένα πράμα. Ως "Χριστιανισμό" έχεις από το "Ω συ μισείς εταίρω μη ποιήσεις" του Ιησού έως το "Τα όπλα του πολέμου δεν είναι επίγεια αλλά σταλμένα από τον Θεό για να καταστρέψουν τον εχθρό" του Παύλου (Προς Κορινθίους νομίζω... δεν είμαι και σίγουρος... σ' ένα Λούκυ Λουκ το είχα διαβάσει) και τις διάφορες ερμηνείες τους.
Τελικά καταλήγουμε να θεωρούμε - ή να θεωρείται - "Χριστιανός" από τον Μορμόνο έως τον Καλόγερο της Μονής Εσφιγμένου.
Ε....το αυτό μάλλον συμβαίνει και με τον ρομαντισμό, όπως συμβαίνει με κάθε "ρεύμα", θεωρία, θέση ή όπως άλιώς θέλεις να το ονομάσεις που "εξανθρωπίζεται"και γίνεται στοιχείο συμπεριφοράς αλλά όχι στάση ζωής ή απόλυτο δόγμα.
Για εμένα, "ρομαντισμός" είναι ΚΑΙ το να της κρατάω το χέρι στο Ηλιοβασίλεμα, ΚΑΙ να της προσφέρω ένα λουλούδι ΚΑΙ να συγκινούμαι από την Αβαντ Γκαρντ τέχνη ΚΑΙ να γουστάρω Δον Κιχώτη, και η παράνοια και και και. Ακόμα και το να πιστεύω ότι η ΠΑΝΑΘΑ πήρε καθαρά το πρωτάθλημα το 2009.
Μπορεί να λέω και βλακείες
:roll: :roll: :roll:
Ψιτ??..να σου πω κατι??...Επειδη τυχαινει και καποια χρονια πριν ειχαμε συναντηθει σε καποια μιτινγκς του σαιτ,ξερω οτι εισαι σοβαρο παιδι και βλακειες δεν λες...
f.
[quote user="Pappas10" post="355831"]Ακόμα και το να πιστεύω ότι η ΠΑΝΑΘΑ πήρε καθαρά το πρωτάθλημα το 2009. [/quote]
Νομίζω ότι δικαίως μπορώ να σε κατατάξω στη κατηγορία των απόλυτα ρομαντικών.
χαχαχα +1
[quote user="fortune" post="355806"]Αυτος ομως ο ανθρωπος,ειναι εδω και μαχεται για ενα καλυτερο κοσμο!
f.[/quote]
'Οταν λες εδώ? Πού? Γιατί μια αναμέτρηση θα την επιθυμούσα... ;-) :smile:
Και κοίτα τώρα... κι εγώ, που λέω πως δεν είμαι ρομαντική [σύμφωνα με την κυριολεκτική σημασία της έννοιας βέβαια]... μάχομαι επίσης! Ακολουθώ κι εγώ ένα τρυφερό φωτόνημα... κάνω κι εγώ καταδύσεις σε χώρο άφθαρτο, προσέχω ακόμα και τους πιο μυστικούς μετατονισμούς της ζωής ενώ απολαμβάνω μαζί της κάθε χορό νοημάτων...
Δεν μπαίνω βέβαια στη διαδικασία να τυποποιήσω άχρηστες ιδιότητες... [εμένα τα προικιά μου είναι το όπιο που έχω στην ψυχή, τα συναισθήματα, η τέχνη, κάποιες αγαπημένες σκέψεις, άντε και μερικές αγνές υπνοβατικές ηδονές].
Μάχομαι κι εγώ, δίχως ανώτερη δικαιολογία, για να πλατύνω κάθε ανθρώπινη πορεία ορατή ή αόρατη... θα μπορούσα να μάχομαι ακόμα και για μια διαλλεκτική χίμαιρα, για μια ιδέα ή για ένα υποθετικό διαμάντι...
Όχι, όμως... δεν με χαρακτηρίζουν αυτά ρομαντική! ;-)
...δεν λέει!
Για εμένα, "ρομαντισμός" είναι ΚΑΙ το να της κρατάω το χέρι στο Ηλιοβασίλεμα, ΚΑΙ να της προσφέρω ένα λουλούδι ΚΑΙ να συγκινούμαι από την Αβαντ Γκαρντ τέχνη ΚΑΙ να γουστάρω Δον Κιχώτη, και η παράνοια και και και. Ακόμα και το να πιστεύω ότι η ΠΑΝΑΘΑ πήρε καθαρά το πρωτάθλημα το 2009.
Μπορεί να λέω και βλακείες
Και ο σοφός λέει κάπως 'ετσι...."Να είσαι η αλλαγή που θέλεις για τον κόσμο"
Και ΘΑ ΤΟ ΠΩ ΤΕΛΙΚΑ....ΠΙΑ.... :smile: Οι άνδρες είστε εκτός από αξιολάτρευτα πλάσματα, και ρομαντικοί :oops: (μου αρέσει, πολλά like)
(όσο για το πιο πάνω ποστ του fortune για το γλάρο, δεν γράφτηκε....μην το δίνεται πολύ σημασία :oops: :neutral:, Εξαλλου είναι εκτός θέματος ...άει και μη τα πάρω τώρα :grin: :razz: )
[quote user="pixie" post="355835"]
Και κοίτα τώρα... κι εγώ, που λέω πως δεν είμαι ρομαντική [σύμφωνα με την κυριολεκτική σημασία της έννοιας βέβαια [/quote]
Το τι είσαι δεν το καθορίζει αυτό που πιστεύεις εσύ για τον εαυτό σου αλλά το πως σε αντιλαμβάνονται οι άλλοι.
"Κυριολεκτική σημασία της έννοιας";;;; Υπάρχει;
[quote user="larus audouinii" post="355837"]
...δεν λέει![/quote]
Όχι βέβαια. Γράφει όμως.
Pixie wrote:
'Οταν λες εδώ? Πού? Γιατί μια αναμέτρηση θα την επιθυμούσα...
Και κοίτα τώρα... κι εγώ, που λέω πως δεν είμαι ρομαντική [σύμφωνα με την κυριολεκτική σημασία της έννοιας βέβαια]... μάχομαι επίσης! Ακολουθώ κι εγώ ένα τρυφερό φωτόνημα... κάνω κι εγώ καταδύσεις σε χώρο άφθαρτο, προσέχω ακόμα και τους πιο μυστικούς μετατονισμούς της ζωής ενώ απολαμβάνω μαζί της κάθε χορό νοημάτων...
Δεν μπαίνω βέβαια στη διαδικασία να τυποποιήσω άχρηστες ιδιότητες... [εμένα τα προικιά μου είναι το όπιο που έχω στην ψυχή, τα συναισθήματα, η τέχνη, κάποιες αγαπημένες σκέψεις, άντε και μερικές αγνές υπνοβατικές ηδονές].
Μάχομαι κι εγώ, δίχως ανώτερη δικαιολογία, για να πλατύνω κάθε ανθρώπινη πορεία ορατή ή αόρατη... θα μπορούσα να μάχομαι ακόμα και για μια διαλλεκτική χίμαιρα, για μια ιδέα ή για ένα υποθετικό διαμάντι...
Όχι, όμως... δεν με χαρακτηρίζουν αυτά ρομαντική!
:roll: :roll: :roll:
Ξερεις κατι Mαγια?Eιναι καλο να υποστηριζεις τις αποψεις σου ,αλλα μεχρι ενος σημειου.Γιατι αν επανερχεσαι και επανερχεσαι και επανερχεσαι...στο τελος καταντας γραφικη...
Ακου αναμετρηση..... :shock: :shock: ..Καλα βρε παιδακι μου??Σε αρενα ειμαστε...?? :cool: :cool:
Εσυ λοιπον πρεπει να εχεις τον γενεθλιο Αρη σου η στον Αιγοκερω η στον Κριο,για να εισαι ετσι ανταγωνιστικη.
Ομως για να σε παραδεχτει ο αλλος (αφου απ οτι φαινεται το θες και αυτο),...πρεπει να εισαι και λιγο μετριοφρων και ταπεινη.
Ασφαλως και με τα γραφηματα σου αποδεικνυεις οτι εχεις γνωση.
Ομως η προσηλωση σου στο να επικρατει η δικη σου αποψη...δεν ειναι οτι καλυτερο.
f.
[quote user="Pappas10" post="355840"][quote user="larus audouinii" post="355837"]
...δεν λέει![/quote]
Όχι βέβαια. Γράφει όμως.[/quote]
Έλα ....Μην παίρνεις πίσω, ότι ρομαντικό έγραψες ...¨Οτι γράφει δεν ξεγράφει ! :grin:
[quote user="larus audouinii" post="355843"][quote user="Pappas10" post="355840"][quote user="larus audouinii" post="355837"]
...δεν λέει![/quote]
Όχι βέβαια. Γράφει όμως.[/quote]
Έλα ....Μην παίρνεις πίσω, ότι ρομαντικό έγραψες ...¨Οτι γράφει δεν ξεγράφει ! :grin:[/quote]
Δεν παίρνω πίσω τίποτα... απλά συμφώνησα ότι δεν λέει .... αλλά γράφει.
[quote user="Pappas10" post="355838"] "Κυριολεκτική σημασία της έννοιας";;;; Υπάρχει;[/quote]
Τι θες καλέ κι εσύ τώρα? :lol: :mryellow:
Είπαμε παραπάνω ότι έχει αλλοιωθεί η έννοια του ρομαντισμού και μεταφράζεται διαφορετικά. Κοινώς, από φιλοσοφικής πλευράς, του έχουν αλλάξει τα φώτα. 'Οταν ξεκίνησα αυτό το post, είχα κατά νου το κίνημα του ρομαντισμού που δεν έχει καμία σχέση με τους ρομαντικούς του σήμερα... και φυσικά δεν γίνεται να αποδεχτώ να μπαίνει και ετικέτα με κοινές ιδιότητες για όποιον χαρακτηρίζεται ρομαντικός. :smile:
[quote user="fortune" post="355841"]Ακου αναμετρηση.....
Εσυ λοιπον πρεπει να εχεις τον γενεθλιο Αρη σου η στον Αιγοκερω η στον Κριο,για να εισαι ετσι ανταγωνιστικη.[/quote]
Α, όλα κι όλα fortune, εσύ μίλησες για ''μάχη'' πρώτος από εμένα! Και η λέξη αναμέτρηση [εφόσον μιλήσαμε για μάχη] είναι φανερό υποθέτω ότι ήταν λεκτική πλάκα από μέρους μου.
Και επίσης, όπως έχεις ελεύθερη άποψη και επανέρχεσαι στα θέματα εκφράζοντάς την χωρίς να σου το απαγορεύει κανείς ή να δέχεσαι παρατηρήσεις επειδή υποστηρίζεις την άποψή σου, το ίδιο δικαίωμα έχει και ο άλλος, νομίζω. ;-)
ΥΓ. Ο Άρης μου, λοιπόν είναι στον Τοξότη! Έχασες! :lol:
Αλλά είμαι Κριός... :razz:
Να ανησυχήσω? :roll: :smile:
Νομίζω πάντως πως υπάρχει ιδιαίτερη σύγχυση σχετικά με το τι είναι ρομαντικό, τι είναι ο
ρομαντισμός, ποιός είναι ρομαντικός κτλ. Και είναι μάταιο να προσπαθούμε να το προσδιορίσουμε,
όχι επειδή δεν γίνεται... αλλά επειδή επί της ουσίας δεν θα είχε κάτι ιδιαίτερα ωφέλιμο να προσφέρει.
Σκεπτόμενος πόσο έχει χρησιμοποιηθεί το "ρομαντικό" ως λέξη, από ποιητές, συγγραφείς, πολιτικούς,
αρθρογράφους, δημοσιογράφους, ηθοποιούς, σκηνοθέτες, σεναριογράφους, παρουσιαστές, διαφημιστές,
καθηγητές, από κάθε "δημόσιο" ή μη πρόσωπο και τον καθένα μας φυσικά , για να περιγράψει σχεδόν
τα πάντα, καταλήγω στο ότι μια τέτοια σύγχυση ήταν αναπόφευκτη. Οτιδήποτε πλέον μπορεί και φέρεται
ως ρομαντικό και στην ουσία... όπως και στη τέχνη, ίσως τελικά να είναι. Ίσως δηλαδή να μην παίζει ρόλο
το τι συμβαίνει, όσο το πως το αντιλαμβάνεται κάποιος. Σίγουρα εμείς διακρίνουμε σε μια πράξη το ρομαντικό
της στοιχείο, άρα ίσως να θεωρούμε κάτι ως ρομαντικό, ακόμα κι όταν σύμφωνα με τον οποιοδήποτε ορισμό
ή έννοια της λέξης, αυτό δεν υπάρχει, δεν πρέπει να υπάρχει, δεν αρμόζει να υπάρχει εκεί που το βλέπουμε.
Υπό αυτό το πρίσμα συμφωνώ απόλυτα με τον Pappas10 γιατί στην τελική και για μένα ποίηση μπορεί να είναι
τα πάντα, μπορεί και προκύπτει από τα πάντα, στα πάντα, για τα πάντα, αρκεί να έχεις την τάση και την δύναμη
να την αντικρύζεις. Το να στέκεσαι στη βροχή μπορεί να είναι ρομαντικό, να είναι ποίηση ή ευρύτερα τέχνη.
Έχει σημασία πως θα το βαφτίσεις; Αν δεν βλέπεις τίποτε σε αυτό, πες το ηλιθιότητα και συνέχισε τον δρόμο
σου κάτω από την ομπρέλα σου. Όσοι δουν κάτι σε αυτό, θα περιγράψουν πιθανότατα ο καθένας στον άλλο
κάτι τελείως διαφορετικό. Κι ακόμα κι αν περιγράψουν κάτι παρόμοιο, κατά βάθος πάλι διαφορετικό θα είναι.
Αυτό όμως που θα έχει σημασία, θα είναι το συναίσθημα που τους άφησε. Χωρίς ονόματα, χωρίς αριθμούς,
χωρίς ορισμούς, οριοθετήσεις, περιορισμούς. Αξία σκέτη, υπεραρκετή.
[quote user="pixie" post="355846"][quote user="Pappas10" post="355838"] "Κυριολεκτική σημασία της έννοιας";;;; Υπάρχει;[/quote]
Τι θες καλέ κι εσύ τώρα? :lol: :mryellow:
Είπαμε παραπάνω ότι έχει αλλοιωθεί η έννοια του ρομαντισμού και μεταφράζεται διαφορετικά. Κοινώς, από φιλοσοφικής πλευράς, του έχουν αλλάξει τα φώτα. 'Οταν ξεκίνησα αυτό το post, είχα κατά νου το κίνημα του ρομαντισμού που δεν έχει καμία σχέση με τους ρομαντικούς του σήμερα... και φυσικά δεν γίνεται να αποδεχτώ να μπαίνει και ετικέτα με κοινές ιδιότητες για όποιον χαρακτηρίζεται ρομαντικός. :smile:
[quote user="fortune" post="355841"]Ακου αναμετρηση.....
Εσυ λοιπον πρεπει να εχεις τον γενεθλιο Αρη σου η στον Αιγοκερω η στον Κριο,για να εισαι ετσι ανταγωνιστικη.[/quote]
Α, όλα κι όλα fortune, εσύ μίλησες για ''μάχη'' πρώτος από εμένα! Και η λέξη αναμέτρηση [εφόσον μιλήσαμε για μάχη] είναι φανερό υποθέτω ότι ήταν λεκτική πλάκα από μέρους μου.
Και επίσης, όπως έχεις ελεύθερη άποψη και επανέρχεσαι στα θέματα εκφράζοντάς την χωρίς να σου το απαγορεύει κανείς ή να δέχεσαι παρατηρήσεις επειδή υποστηρίζεις την άποψή σου, το ίδιο δικαίωμα έχει και ο άλλος, νομίζω. ;-)
ΥΓ. Ο Άρης μου, λοιπόν είναι στον Τοξότη! Έχασες! :lol:
Αλλά είμαι Κριός... :razz:
Να ανησυχήσω? :roll: :smile:[/quote]
:roll: :roll:
Οχι καθολου...ο Κριος,αλλωστε ειναι ο πρωτομαστορας των συγκρουσεων.... :smile: :smile:Κυβερνητης του βλεπεις ειναι ...ο Αρης... :lol: :lol:
Και που εισαι..??Εγω μιλησα για την μαχη του ρομαντικου τυπου ανθρωπου.Δεν το εθεσα σε προσωπικο επιπεδο.....
[quote user="fortune" post="355849"]Και που εισαι..??Εγω μιλησα για την μαχη του ρομαντικου τυπου ανθρωπου. Δεν το εθεσα σε προσωπικο επιπεδο.....[/quote]
Ούτε κι εγώ! :cool: Αλλά στη συνέχεια, επειδή μάλλον θεώρησες τη λέξη ''αναμέτρηση'' ως προσωπική κόντρα - πράγμα που ειλικρινά ούτε από τη σκέψη μου είχε περάσει - άρχισες τις επικρίσεις και τους χαρακτηρισμούς επί προσωπικού... :cool:
Καλό απόγευμα fortune
Nα είσαι καλά! :smile:
ΥΓ. Επί του θέματος η συνέχεια...
:roll: :roll: :roll:
Κοιτα pixie..
Θα σου πω μια ιστορια εδω.
Κολλα με την περιπτωση γιαυτο.
Καποτε στην ΑΣΟΕΕ ειχαμε ενα καθηγητη ,που ειχε μεγαλη ιδεα για τον εαυτο του.Ο κοσμος τον ειχα ψιλοκαταλαβει και καποια στιγμη στο αμφιθεατρο ,μια φιλη συμφοιτητρια,τον πηραξε και του ειπε...<Κυριε Καθηγητα εχετε πολλα προσοντα ,αλλα το πιο μεγαλο σας θεωρω οτι ειναι η ταπεινοφροσυνη σας.Και τι απαντησε ??....<Κυρια μου ,αν η ταπεινοφροσυνη ειναι πλεονεκτημα,θα την ειχα και αυτη>.... :cool: :cool:
Τι θελω να πω με αυτο??.Το οτι δεν εισαι ταπεινη και μετριοφρων, κατ εμε τουλαχιστον, μπορει για σενα να ειναι πλεονεκτημα.Αρα δεν ειναι απο εμενα επικριση και χαρακτηρισμος.Απλα αποδιδω <<τα του Καισσαρος τω Καισαρι>>....
Και κατι ακομα...Ειμαι εδω στο σαιτ..νομιζω απο το...2005...Ναι απο τοτε...
Δεν εχω μεχρι τωρα χαρακτηρισει και επικρινει κανενα εδω μεσα...
Ουτε και για σενα ισχυει αυτο.Γνωση επαναλαμβανω εχεις.Και το αναγνωριζω αυτο.
Αν παλι εισαι ταπεινη και μετριοφρων ...παραδεξου το ...και εγω θα ζητησω συγνωμη!!!!
f.
[quote user="fortune" post="355859"]Απλα αποδιδω <<τα του Καισσαρος τω Καισαρι>>....[/quote]
'Ισως είναι αρκετά υπερτιμημένο αυτό που λες, γιατί δεν εκφράζει τίποτα άλλο παρά μια υποκειμενική κρίση και ''ετυμηγορία'', που στην αντίληψή μου χτυπάει σαφώς άσχημα αφού δεν έχει και καμία σχέση με μένα.
'Οχι, Χρήστο, δεν θα απολογηθώ για κάτι ούτε οφείλω να αποδείξω κάτι γιατί δεν έθιξα κανέναν, το αντίθετο έγινε, και τις απόψεις μου και τον χώρο μου ή την όποια γνώση μου, αφού το αναφέρεις, θα τα υπερασπίζομαι όπως επιθυμώ. Μην μου διδάσκεις τρόπο έχω τον δικό μου, πολύς ή λίγος, εμένα μου χαρίζει την επάρκειά του. Ελευθερογνωμία ευτυχώς υπάρχει ακόμα, ας το σεβαστούμε.
Τα θέματα του forum και οι ανάλογες συζητήσεις είναι ανοιχτά για όλους και όσες φορές θέλει να τα επισκέπτεται κάποιος έχει το δικαίωμα της συμμετοχής και της ελεύθερης κατάθεσης γνώμης.
Θερμή παράκληση να κλείσει αυτό το θέμα εδώ.
Νιώθω την ανάγκη να παρεμβω. Όχι επειδή γνωρίζω την pixie. Δεν εχω ιδέα. Γνωρίζω όμως ότι ο γραπτός λόγος έχει δικό του ύφος. Έτσι ένας άνθρωπος που διέπεται από έπαρση ίσως εκφράζεται ταπεινά γραπτώς και αντίστροφα. Πιστεύω για μένα ότι ο τρόπος με τον οποίο γράφω δίνει την εντύπωση στους λίγους που ανέχονται να διαβάσουν τα κατεβατα μου ότι είμαι άτομο αλαζονικό που διέπεται από έπαρση. Δεν ξέρω πολλά για μένα. Σε αντίθεση με άλλους που ξέρουν και δεν διστάζουν να μου προσαψουν χαρακτηριστικά. Αυτό που ξέρω σίγουρα ειναι ότι γράφω με πάθος. Κι ίσως έπαρση και πάθος να ειναι ιδιαίτερα όμοια. Όχι όμως και ίδια. Δεν ξέρω την pixie. Και δεν ξέρω αν τη γνώμη ή εντύπωση σου την έχεις σχηματίσει επειδή την γνωρίζεις πέραν ρου φόρουμ. Η άποψη μου όμως ειναι ότι γράφει με πάθος. Και αλαζονεία αν αποφασιζα ποτέ να προσαψω θα το έκανα για άτομα που με έκπληξη διαπίστωσα να σχηματίζουν με βεβαιότητα κι εμπιστοσύνη στον εαυτό τους γνώμη για τρίτους με δεδομένα αμφίβολα αν όχι ανύπαρκτα.
:roll: :roll: :roll:
Απο πλευρας μου εχει ηδη κλεισει με την απαντηση μου στις 17:24.
Eσυ το συνεχιζες.
Το θεμα θεωρειται και απο εμενα ληξαν.Ο καθεις με τις αποψεις του.
f.
Nικο μου??Το θεμα εκλεισε.
ευχαριστω.
f.
Και για να επανέλθουμε... :smile:
Στο σχετικό άρθρο του Γιώργου Επιτήδειου δεν αναφέρονται μόνο αυτά που δημοσιεύει η Belladona επιλεκτικά και αφορούν στον θαρραλέο κυρίως τύπο, αλλά γίνεται αναφορά και στους υπόλοιπους χαρακτήρες που επίσης θα μπορούσαν να ανήκουν στην κάστα των ρομαντικών.
Δλδ. fortune, και απευθύνομαι σε σένα επειδή μου υπέδειξες το συγκεκριμένο άρθρο ως παράδειγμα, τα όσα αναφέρονται δεν είναι μια συνολική άποψη που αφορά όλους τους ρομαντικούς, αλλά αφορά έναν τύπο εξ αυτών, που ο συγγραφέας κατονομάζει ως θαρραλέο.
Ας δούμε και τη συνέχεια...
''Για κάθε ρομαντικό άνθρωπο αυτή η πάλη μεταξύ της πεζής πραγματικότητας και της επιθυμίας του για μια ζωή αλλιώτικη από τις άλλες αποτελεί την κρισιμότερη δοκιμασία της ζωής του, καθώς μέσα από αυτήν καθορίζει ποιος τελικά θέλει να είναι, τι ζητάει από αυτόν τον κόσμο και με ποιο τρόπο θα αγωνιστεί για να το αποκτήσει. Συνήθως πάντως αυτή η δοκιμασία οικοδομεί χαρακτήρες οι οποίοι μπορούν να καταταχθούν σε μια (ή συχνότερα σε περισσότερες) από τις ακόλουθες κατηγορίες:
Οι κυνικοί. Είναι εκείνοι που (δίκαια ή άδικα) λύγισαν μπροστά στις δυσκολίες και απαρνήθηκαν ολοκληρωτικά τα όνειρα και τις ευαισθησίες τους. Γι' αυτούς μόνο "χειροπιαστά" πράγματα όπως το χρήμα και η εξουσία έχουν αξία σ' αυτόν τον κόσμο και μόνο τρελός ή ανόητος μπορεί να χαρακτηριστεί όποιος ασχολείται με οτιδήποτε άλλο.
Οι επαναστάτες. Είναι εκείνοι που ορκίστηκαν να μη συμβιβαστούν ποτέ και αγωνίζονται να αλλάξουν τον κόσμο, αδιαφορώντας για τις θυσίες (δικές τους ή καμιά φορά και των άλλων), σίγουροι ότι όλα τα όνειρα μπορούν να πραγματοποιηθούν ακριβώς όπως τα οραματίστηκαν και βέβαιοι ότι ο άνθρωπος μπορεί να ορίσει μόνος, χωρίς κανένα συμβιβασμό, τη μοίρα του.
Οι μισάνθρωποι. Είναι εκείνοι που εχθρεύονται τους ανθρώπους γύρω τους γιατί αποδείχθηκαν κατώτεροι των ονείρων και των προσδοκιών τους. Μισούν τον κόσμο είτε γιατί δεν βρέθηκε ποτέ κανείς για να τους καταλάβει, είτε (συνηθέστερα) γιατί δεν υπήρξε ποτέ τίποτε τόσο μεγάλο και αξιόλογο σ' αυτούς ώστε να αξίζει της προσοχής, του ενδιαφέροντος και της αγάπης των άλλων.
Οι ερημίτες. Είναι εκείνοι που κουράστηκαν να αγωνίζονται και αποτραβήχτηκαν στο περιθώριο της ζωής. Πολύ αδύναμοι για να συνεχίσουν τη μάχη, αλλά ακόμη πιστοί στα οράματα και τις προσδοκίες τους, μένουν στη γωνία, προσμένοντας για όλη τους τη ζωή το θαύμα που θα δώσει σάρκα και οστά σε όσα ονειρεύονται ή θρηνώντας γιατί η μοίρα τούς προσέφερε πολύ λιγότερα απ' όσα της ζήτησαν.
Οι αθεράπευτοι. Είναι εκείνοι που συνεχίζουν να ψάχνουν για τους ανθρώπους, τους τόπους ή τις καταστάσεις που έχει πλάσει η φαντασία τους σίγουροι ότι κάπου υπάρχουν και κάποια στιγμή θα τους φανερωθούν. Ανίκανοι να αποδεχθούν (και να αγαπήσουν) την "πεζή" πραγματικότητα, οι αθεράπευτοι αναζητούν το ανύπαρκτο και περνούν τη ζωή τους, περιμένοντας να παρουσιαστεί ολοζώντανο μπροστά τους εκείνο που θέλουν, αλλά δεν τολμούν ή δεν μπορούν να δημιουργήσουν μόνοι τους.
Οι θαρραλέοι. Είναι εκείνοι που βλέπουν τα ελαττώματα, τους φόβους και την ανοησία των άλλων, αλλά καταφέρνουν παρόλα αυτά να τους αγαπούν, να τους σέβονται και, όταν πρέπει, να τους θαυμάζουν. Γνωρίζουν την ασχήμια, την αδικία και τις δυσκολίες της ζωής, αλλά τις πολεμούν (λιγότερο ή περισσότερο γενναία) και έχουν το θάρρος να πιστεύουν ότι ο κόσμος μας είναι τόσο πλούσιος, όμορφος και πολύτιμος ώστε αξίζει να ζεις και να αγωνίζεσαι γι' αυτόν (και μέσα σ' αυτόν) όσο συχνά κι αν σε πληγώνει.''
επανερχόμενη στο θέμα , παρ ότι είπαμε να του δώσουμε ένα τέλος , θα ήθελα να διευκρινίσω ότι δεν έκανα επιλογή στον συγκεκριμένο χαρακτήρα απορρίπτοντας όλους τους υπόλοιπους που αναφέρει ο αρθρογράφος . επικεντρώθηκα στον θαρραλέο γιατί αυτός είναι για μένα ο σωστότερος και ο αντιπροσωπευτικότερος και το κείμενο για τον χαρακτήρα του θαρραλέου δεν σταματά εκεί που έβαλες τελεία αλλά συνεχίζει ....
"Απ' όλους τους ρομαντικούς χαρακτήρες, οι θαρραλέοι εκείνοι που έχουν επιλέξει το δυσκολότερο έργο. Πρέπει να είναι μαχητικοί (για να μην αποθαρρύνονται από τις δυσκολίες), συνετοί (για να αποφεύγουν τις άσκοπες και ασήμαντες μάχες), επιδέξιοι (για να επικρατούν στους περισσότερους αγώνες), ενθουσιώδεις (για να μη φοβούνται να δοκιμάσουν κάτι καινούριο), ευαίσθητοι (για να ανακαλύπτουν την ομορφιά του κόσμου γύρω τους όσο βαθιά κι αν είναι κρυμμένη) και καλόψυχοι (για να αγαπούν πολύ, να τιμωρούν σπάνια και να μη μισούν καθόλου).
Αφού λοιπόν οι δυσκολίες μιας τέτοιας ζωής είναι τόσες πολλές, η ανταμοιβή για όσους την επιλέγουν δεν μπορεί παρά να είναι ανάλογη. Ο θαρραλέος είναι ο μόνος άνθρωπος που μπορεί να ερωτευτεί αληθινά μια και αγαπάει αυτό που υπάρχει πραγματικά και όχι εκείνο που έπλασε με τη φαντασία του (και το οποίο κάποτε θα αποδειχθεί κατώτερό της). Είναι επίσης ο μόνος που μπορεί να απολαύσει τη ζωή σε όλο της το μεγαλείο μια και διαθέτει τη σπάνια ικανότητα να ανακαλύπτει τις όμορφες πλευρές πραγμάτων που οι άλλοι (δέσμιοι της καθημερινότητας ή χαμένοι μέσα στα όνειρά τους) προσπερνούν χωρίς να τους δίνουν σημασία.
Το σημαντικότερο όμως πλεονέκτημα ενός θαρραλέου είναι ότι σχεδόν πάντα κερδίζει την αγάπη και την εκτίμηση των άλλων επειδή γνωρίζει ότι οι περισσότεροι άνθρωποι είναι πάντα πρόθυμοι να ανταποδώσουν το σεβασμό και την αγάπη που τους προσφέρουν. Έτσι, φροντίζει να μην είναι ποτέ φειδωλός στα αισθήματά του και προσπαθεί, όσο του επιτρέπουν οι δυνάμεις του, να δίνει πάντοτε περισσότερα απ' όσα ζητά από τους γύρω του.
Αυτή η αισιόδοξη πρακτική βέβαια δεν φέρνει πάντα το επιθυμητό αποτέλεσμα. Ο θαρραλέος όμως ξέρει να απολαμβάνει τις επιτυχίες της και έχει μάθει να αντέχει στις πληγές που του προξενούν η κακία, οι φοβίες και τα σφάλματα των άλλων. Μην με ρωτήσετε πάντως πώς τα καταφέρνει. Αυτή είναι μια απάντηση που ο καθένας πρέπει να βρει για τον εαυτό και εγώ τουλάχιστον βρίσκομαι ακόμη στο ψάξιμο.
Γιώργος Επιτήδειος "
αυτό ακριβώς λοιπόν για μένα σημαίνει ρομαντισμός και αυτούς τους κανόνες κάνω μπούσουλα στην ζωή μου και πορεύομαι .
υ/γ ευελπιστώ εδώ να κλείσει το θέμα ;-)
[quote user="Belladona" post="355937"]επανερχόμενη στο θέμα , παρ ότι είπαμε να του δώσουμε ένα τέλος....
υ/γ ευελπιστώ εδώ να κλείσει το θέμα ;-)[/quote]
Ίσως θα πρέπει στο σημείο αυτό να γίνει μια διευκρίνιση. Η ενότητα αυτή παραμένει ανοιχτή για κάθε απάντηση. Αυτό που ζητήθηκε να κλείσει ήταν η χθεσινή αντιπαράθεση διότι κανένας λόγος δεν υπήρχε να παρεκλίνει η συζήτηση του αρχικού θέματος.
Belladona... Δεν ήσουν βέβαια υποχρεωμένη να αναφερθείς σε όλο το άρθρο, επέλεξες τα σημεία που σε ενδιέφεραν και σου κίνησαν το ενδιαφέρον ώστε να τα αναδημοσιεύσεις και να μας τα κοινοποιήσεις και ως εδώ όλα καλά.
Ενδεχομένως όμως - κι εδώ εκφράζω μόνο την ταπεινή μου γνώμη και επαφύεται στην κρίση σου αν θα τη δεχτείς - ο συγγραφέας θα έπρεπε να είχε αναφερθεί εξ αρχής, διότι έγινε αρκετές φορές αναφορά στο όνομά σου και σε λόγια που είχε - υποτίθεται - γράψει η Belladona. Ελπίζω να συμφωνείς... ;-) :smile:
Έχουν γίνει πολλές επαναστάσεις ακόμα και πράξεις τρομοκρατικές όμως από ανθρώπους που κι αυτοί ήταν όλοι τους ρομαντικοί και θέλανε να αλλάξουνε τον κόσμο επίσης.
Και ο Τσε Γκουεβάρα ρομαντικός επαναστάτης δεν ήτανε; 'Οπως και όλοι οι ιππότες κάθε επανάστασης και οι τρομοκράτες των διάφορων οργανώσεων, όλοι ταγμένοι σε αγώνες για μια απελευθερωμένη κοινωνία. Ακόμα και οι διαδηλωτές του σήμερα που σπάζουν και ρημάζουν κατά βάθος ρομαντικοί είναι!!!
Εντάξει ένας αντάρτης μπορεί να είναι και ηρωικός και με θάρρος και το όραμά του τεράστιο, αλλά αυτό προυποθέτει και βία και αυτό είναι κάτι που απεχθάνομαι.
Δεν νομίζω ότι μπορεί να υπάρξει επανάσταση χωρίς βία. Εδώ βέβαια θα πρέπει να ξεκαθαρίσω πρώτα
ότι αναφέρομαι σε κάθε μορφή βίας, όχι μόνο σωματική. Από την δική μου πάντα οπτική γωνία,
αυτό που χαρακτηρίζει μια επανάσταση είναι η αντίδραση και η επίδρασή της. Η ίδια η λέξη επανάσταση
σχηματίζεται στο νου μου σαν μια τεράστια δράση με αντίστοιχα μεγάλη επίδραση / απήχηση.
Και μια τεράστια επίδραση, μόνο ως βίαιη μπορώ να την αντιληφθώ. Βίαιη σωματικά, οικονομικά,
πολιτισμικά, τεχνολογικά, πνευματικά, συναισθηματικά, κοινωνικά... κ.ο.κ. ανάλογα με το χώρο
στον οποίο συμβαίνει, τα μέσα και τον στόχο της.
Μόλις τώρα το είδα αυτό. Και λυπάμαι αλλά μου είναι αδύνατο να μην αναφερθώ. Για προσωπικούς λόγους, καθαρά.
Βλέπω να αναγράφεται το όνομα προσωπικού μου γνωστού (σέβομαι ιδιαίτερα τον όρο "φιλία" και γι' αυτό δεν θα τον χρησιμοποιήσω). Χάνω συνεχώς πολλά επεισόδια. Και τα έχασα και εδώ, προφανώς.
Θα σας πω μόνο τούτο: ο Γιώργος είναι πολύ πιο ρομαντικός απ' ό,τι μπορεί να υποθέσατε από το άρθρο του, πολύ πιο συγκροτημένος απ'ό,τι είμαστε πάρα μα πάρα πολλοί εδώ μέσα, και σαφέστατα πολύ πιο κατασταλαγμένος.
Δεν έχει ανάγκη επιβεβαιώσεων. Είναι ο πιο γλυκομίλητος και μελιστάλαχτος άνθρωπος που γνώρισα ποτέ μου. Δεν υπάρχει καμία υποκρισία στα γραφόμενά του. Ούτε πρόκειται για απλές "θεωρίες" του. Απλά αυτός είναι. Και μακάρι να φτάναμε στο επίπεδο αυτογνωσίας - άρα και ηρεμίας - που βρίσκεται εκείνος.
Λυπάμαι ιδιαίτερα που δεν έγινε αναφορά στο όνομά του από την πρώτη στιγμή που έγινε αντιγραφή (μέρους) ενός κειμένου του. Θεωρώ σχεδόν βέβαιο πως δεν τον απασχολεί κάτι τέτοιο (κι αυτό είναι καθαρά προσωπική μου εκτίμηση). Αυτός όμως είναι και ένας λόγος παραπάνω να το βρίσκω προσβολή στο πρόσωπό του.
Θερμή παράκληση λοιπόν: στις αντιγραφές, να αναφέρουμε πάντα τον πραγματικό συγγραφέα. Δεν θα μειώσει αυτό την δικιά μας "ικανότητα". Ίσα ίσα, θα δείξει πόσο ενημερωμένοι είμαστε.
Τι λέτε; Μπορούμε να σεβαστούμε την πνευματική ιδιοκτησία του συνανθρώπου μας;
Ευχαριστώ πάρα πολύ.
Κ.
Γενικά αναφερόμασταν όμως.
Δεν γνωρίζω τι εννοείς Βελουδένια, ούτε και ποιος είναι ο Γιώργος :roll:
Για να το λες βέβαια κάτι θα ξέρεις
Καλό μεσημέρι...
o Γιώργος νομίζω είναι ο συγγραφέας του πράγματι ωραίου άρθρου..
τώρα η επανάληψη έγινε μάλλον για να βάλει μυαλό η Bella..
εγώ θα πρότεινα αυστηρή τιμωρία! προς παραδειγματισμό όλων
χεχχε
καλό βράδυ μπέλλαα..λαρουσσσ..και σε όλους!
Τυχαία - δώρο των ημερών - έχω στα χέρια μου το βιβλίο του Γκαίτε ''Τα πάθη του νεαρού Βέρθερου'', ένα πολύ σημαντικό βιβλίο καθώς διαπιστώνω, με ημερομηνία αρχικής έκδοσης το 1774.
Βρήκα τα παρακάτω σχετικά σχόλια στο aformi.gr
Το όνομα ρομαντισμός προήλθε από τον Friedrich Schlegel, ώστε να ορίσει το νέο αυτό εκφραστικό ύφος. Η κλασική ομορφιά χάνει την αξία της και η αντικειμενικότητα δίνει τη θέση της στην έννοια του προσωπικού αισθητηρίου. Αξίωσή του ήταν η έμφαση στην πρόκληση ισχυρής συγκίνησης μέσω της τέχνης καθώς και η μεγαλύτερη ελευθερία στη φόρμα, σε σχέση με τις περισσότερο κλασσικές αντιλήψεις που υπήρχαν στην τέχνη μέχρι εκείνη την εποχή.
Το κυρίαρχο στοιχείο του ρομαντισμού είναι το συναίσθημα αντί της λογικής και στην πορεία της εξέλιξης του κατέληξε να συμπεριλαμβάνει μια τέτοια ποικιλία μορφών και δημιουργών που είναι αδύνατο να συλληφθεί ως ενιαίο κίνημα. Ο ''Βέρθερος'' αν και ακολουθεί ή μάλλον πιο σωστά προηγείται μιας ρομαντικής κατεύθυνσης, ανάγκασε τον Γκαίτε στην πορεία του να απορρίψει τον ρομαντισμό και εν μέρει το ρομαντικό στοιχείο της δικής του ψυχής, επιχειρώντας να ξορκίσει τους δικούς του δαίμονες.
Ο Γκαίτε κάποτε επισήμανε ότι ''το κλασικό είναι υγιές, το ρομαντικό είναι άρρωστο'' και αφιέρωσε μεγάλο μέρος του έργου του για να αποδείξει την αλήθεια αυτής της απόφανσης. Αυτό το εγχείρημα προσπαθεί να περάσει πρώτα μέσα από το ''Βέρθερο'' καθώς και μέσα στον ''Φάουστ'', με τον πρώτο να επιτυγχάνει μεγάλη αποδοχή ενώ με τον δεύτερο, ο οποίος ποτέ δεν κατανοήθηκε επαρκώς, να μην γίνεται αποδεκτός από τους ρομαντικούς.
Σημαντικό είναι, το ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε το χρόνο γραφής του συγκεκριμένου έργου, όταν στο όνομα του ρομαντισμού, οι νέοι της εποχής θυσίαζαν τη ζωή τους αρνούμενοι να προδώσουν τις αρχές του.