Σταυρόγκιν:
Στην Αποκάλυψη ο άγγελος ορκίζεται ότι δεν θα υπάρχει πλέον χρόνος.
Κυρίλοβ: Το ξέρω! Πολύ σωστά λέγεται εκεί με σαφήνεια και ακρίβεια! Όταν φτάσει ολόκληρος ο άνθρωπος στην ευτυχία, τότε δεν θα υπάρχει πια χρόνος, γιατί δεν θα χρειάζεται κανείς τίποτα. Πολύ σωστή σκέψη.
Σταυρόγκιν: Πού θα τον κρύψουνε λοιπόν?
Κυρίλοβ: Πουθενά! Ο χρόνος δεν είναι αντικείμενο, μα ιδέα! Θα σβήσει στο μυαλό...
Ντοστογιέφσκι - "Δαιμονισμένοι''
Θεωρώ ότι ο χρόνος είναι απροσδιόριστος... Μπορεί να τον φυλακίζουμε σε ημερολόγια, αλλά αυτό είναι ένα δικό μας πλαίσιο, ο χρόνος απουσιάζει από αυτό! Είναι από τη φύση του αεικίνητος και απρόβλεπτος.
Συνεπώς είναι αδύνατο να τον εγκλωβίσουμε στη λογική μας. Είναι μάταιο να θέλουμε να σταματήσουμε ή να προσμετρήσουμε ακριβώς τον χρόνο!
Αυτή τη φύση του δεν την έχουν καταλάβει πολλοί στην εποχή μας και αγχώνονται όταν διαπιστώνουν πως, ό,τι και αν προγραμματίσουν μέσα στο χρόνο, αυτός είναι ασταθής και ασυνεπής!
Μήπως θα' πρεπε λοιπόν, αντί να σχεδιάζουμε και να ζούμε με μελλοντικές εικόνες, να ζούμε τη στιγμή? 'Ισως τότε η εξοικονόμηση χρόνου θα ήταν τεράστια.
Οι στιγμές που δεν είμαστε στο ''τώρα'' είναι χαμένος χρόνος! Κάθε στιγμή είναι μοναδική κι οφείλουμε να τη ζούμε με όλο το δυναμικό μας.
Μπορούμε να αφυπνίσουμε τη διάσταση που έχει ο χρόνος, ανακαλύπτοντας κάθε φορά κάτι απρόσμενο στο γνωστό!
Ζώντας απόλυτα στο παρόν, τα πράγματα είναι πιο ισορροπημένα και δεν υπάρχουν τόσες αντιφάσεις...
Στο Ταλμούδ [κώδικας των Εβραίων], αναφέρεται χαρακτηριστικά:
'' Αλοίμονο! Δεν περνάει ο χρόνος! Εμείς περνάμε...''
Η στάση μας, τις πιo πολλές φορές, απέναντι στο χρόνο είναι αλλοπρόσαλλη. Βιώνουμε το παρόν ως δεδομένο και το περιφρονούμε, προσβλέποντας διαρκώς σχεδόν με μια χροιά νοσταλγίας και φθόνου προς ό,τι πέρασε και έχοντας μια τυφλά χιμαιρική στάση ως προς το μέλλον...
Και ξαφνικά, με τη συνειδητοποίηση του χρόνου που χάνεται, όλο το έμψυχο δυναμικό μας φθείρεται σε σπασμωδικότητα!
Και δυστυχώς μέχρι σήμερα δεν υπάρχει θεραπεία κατά του χρόνου! Το σώμα μας γερνάει γιατί είναι μια έκφραση του χρόνου. Η ίδια η Γη γερνάει καθώς και όλα τα πράγματα πάνω σ΄αυτήν.
Εκείνο που είναι δεδομένο είναι η επίγνωση ότι αυτό που σίγουρα δεν μπορούμε να αποφύγουμε είναι οι φθορές και τα πλήγματα, οι ασθένειες και ο θάνατος που μοιραία φέρνει στο πέρασμά του.
Ωστόσο οφείλουμε να αφεθούμε στο ρεύμα του, πρέπει να ζήσουμε κάθε στιγμή του! Κι αφού δεν μπορούμε να απαλλαγούμε από την κυριαρχία του, ούτε να τον αρνηθούμε, μπορούμε τουλάχιστον να μεταμορφώσουμε τις στιγμές που μας προσφέρει σε πηγή ζωής...
Για ένα καλο φλερτάρισμα με τον Χρόνο εγώ θα θελα να είχα μια φωτογραφική μηχανή που να φωτογραφίζει έστω και μια μέρα μπροστά στο χρόνο.
Τα νούμερα από τα τζακ pot δικά μου :mryellow: :D :mrviolet: :mrorange: :mrgreen: :mrblue: :mricy:
Τα μούτρα του Κωστάκι αύριο και το χαμόγελο της Ντορούλα και αλλα πολλά
Ιδού και η επόμενη μέρα, rain... ;-)
'Ετσι είναι ο χρόνος... Τα ανατρέπει όλα στο πέρασμά του! :grin:
Τίποτα δεν είναι δεδομένο κι όσο πιο πολύ προσπαθούμε να εγκλωβίσουμε τον χρόνο σε προγράμματα, τόσο πιο ρευστός γίνεται...
Αυτό που μπορούμε να διαχειριστούμε, είναι ο ατομικός, εγωιστικός χρόνος του καθένα μας...
Είναι η εγωιστική φυλάκιση του χρόνου, μετατρέποντάς τον από ζωοδότη, σε υπηρέτη πολλές φορές. Ανακατεύοντας χωρίς ρυθμό όλες τις καταστάσεις μαζί, θέλοντας να κλείσει σε ένα κύβο του χρόνου κάθε δραστηριότητά του επιθυμώντας να την ελέγχει, ο άνθρωπος καταλήγει στην κατάργηση της ουσίας του χρόνου!
ανευ ή μετα?
Ο χρόνος καταναλώνεται λαίμαργα και τα σκουπίδια αυτής της κατανάλωσης είναι το άγχος, το ανικανοποίητο αίσθημα, το χάσιμο μιας γλυκιάς προσμονής κλπ.
Και, κάποιες φορές, δεν μένει χρόνος ούτε για μια διδακτική ανάμνηση!
Νομίζω όμως πως αυτό που χάνεται είναι ο εσωτερικός χρόνος... Με την υπεδραστηριότητα, χάνουμε αυτή την ουσιαστική ειρήνη στο πιο βαθύ κομμάτι του εαυτού μας, αφού οι καθημερινές ενασχολήσεις και εκκρεμότητες μας απορροφούν στο ακέραιο... ;-)
Το σύμπαν είναι κυκλικό... 'Οσο κι αν τρέχουμε να φτάσουμε στο τέρμα του ορίζοντα, αυτός μετατοπίζεται. Και μένει μόνο η μεταίχμια γραμμή που ενώνει τον ουρανό με τη γη, αλλά κι αυτή μοιάζει ουτοπία!
Μα, επιτέλους, ποιός μας κλέβει τον χρόνο μας?
Γιατί όσο τον εγκλωβίζουμε μέσα σε ταξινομήσεις και προγραμματισμό, τόσο πιο ρευστός γίνεται και φεύγει μέσα απ'τα χέρια μας όπως η άμμος όταν σφίγγουμε τη χούφτα μας για να την πιάσουμε? ;-)
Το σύμπαν είναι κυκλικό
Τσεκαρισμένα;
[quote user="κώστας" post="327496"]Το σύμπαν είναι κυκλικό
Τσεκαρισμένα;[/quote]
Ναι... Μετρημένο πόντο - πόντο... :razz:
Ελπίζω να είχες σημειώσει
από πού ξεκίνησες.
ναι εβαλε πονταρισια με κοκκινη κλωστη να ξεχωριζει... :razz:
δεν ξερω τι ειναι το δικο σας... ομως το δικο μου συμπαν ειναι κωνικο...
προς το παρον αυτη η σκροφα η κεντρομολος αντιστεκεται και με κραταει να κοβω βολτες ασκοπα κοντα στη βαση... οταν ομως η φυγοκεντρος τα δωσει ολα, θα εκτιναχθω απο την κορυφη και θα προσγειωθω σε ενα αλλο κωνο... το παρασυμπαν... :lol:
Καταπληκτικό! Κι εμένα με εξιτάρει αυτό το - παρά... Κάθε παράπλευρη αρτηρία ζωής ασκεί μια μοιραία έλξη πάνω μου [ όπως ο μαγνήτης τα ρινίσματα του σιδήρου...] :mryellow:
Αυτό που με ανησυχεί είναι μήπως, όταν προσγειωθώ, καρφωθώ στην κορυφή του κώνου! Φοβάμαι τις αιχμές... :oops:
Ο Φερνάντο Πεσσόα - πολυαγαπημένος μου συγγραφέας - παρουσιάζει τον χρόνο σαν ένα μεγάλο σφάλμα! Βρίσκει πως η ζωή μας είναι ταξινομημένη σε χρονικά επίπεδα με έναν τρόπο τελείως παράλογο...
Θεωρητικές αυταπάτες...
''Τι είναι όμως αυτό το πράγμα που μας μετράει χωρίς μέτρο και μας σκοτώνει χωρίς να υπάρχει?
Αυτές τις στιγμές, που πια δεν ξέρω αν ο χρόνος υπάρχει ή δεν υπάρχει, τον νιώθω σαν άνθρωπο και θέλω να κοιμηθώ...''
Τελευταία θεωρώ ότι ο χρόνος είναι κατασκεύασμα, ένα μέσον, ώστε να μπορεί ο άνθρωπος να προσδιορίζει τα πράγματα και να αυτοπροσδιορίζεται...
Ο Ζήνων υποστήριζε ότι: για να μεταβεί ένα σώμα από μια θέση Α σε μια θέση Β οφείλει να διανύσει το μισό της απόστασης ΑΒ. Στη συνέχεια το μισό του υπολοίπου, ακολούθως το μισό του νέου υπολοίπου και ούτω καθ’ εξής.
Οι αποστάσεις αυτές γίνονται συνεχώς μικρότερες, αλλά απαιτείται για κάθε μια απ’ αυτές ένας ορισμένος χρόνος για να διανυθεί.
Και έτσι συμπέρανε ότι το άθροισμα ενός απείρου αριθμού ορισμένων χρονικών διαστημάτων οφείλει να είναι άπειρο. Κατά συνέπεια η πραγματικότητα της κίνησης και ακριβέστερα της έκτασης είναι αδύνατη!
κατά συνέπεια τι πίνεις και δεν μας δίνεις?
[quote user="rain" post="331548"]κατά συνέπεια τι πίνεις και δεν μας δίνεις?[/quote]
Πάντως δεν κρίνεται απαραίτητο να ασχολείσαι με ό,τι δεν αντιλαμβάνεσαι, όπως επίσης - κατά συνέπεια όπως λες κι εσύ - δεν είμαι εγώ υπεύθυνη για κάθε παράδοξη αντινομία ή για οτιδήποτε δεν μπορεί να συλλάβει κάποιος! :razz: ;-)
Και έχω να παραθέσω αυτή την υπέροχη φωτό στο θέμα του Χρόνου:
(http://www.a33.gr/files/images/6331/8cellsimpleta4_1260825126_266610.gif)
Δηλαδή εσύ αντιλαμβάνεσαι πως ένας βλάκας που κουβαλάει το σώμα του από μια θέση Αλφα σε μια θέση Βήτα σταματά στη μέση του δρόμου *και το οφείλει μάλιστα, μετά ξαναξεκινά και στη μέση ξανασταματά μετά ξαναξεκινά και κάπου εκεί πατάει τα κορδόνια του και τρώει τα μούτρα του? *με τόσα σταμάτα ξεκίνα καλά να πάθει ο κερατάς
Ο Ζήνων!! Τι είναι ο Ζήνων!!
άντε ο Φερνάντο Πεσσόα είναι ο αγαπημένος σου συγγραφέας άντε και οι εβραίοι με τα ταλμούδια τους έγιναν και αυτοί ειδικοί στον χρόνο
αυτός ο Ζήνων ποιος θυρωρός πολυκατοικίας τον ξέρει να τον μάθουμε και εμείς που έχουμε ρηχή αντίληψη και δεν πρέπει να ασχοληθούμε με το απύθμενο βάθος
ωραία η φωτογραφία που έβαλες μόνο που είναι σχετική με τον χρόνο όσο σχετικός είναι ο χρόνος με την φιλοσοφία
[quote user="pixie" post="331560"][quote user="rain" post="331548"]κατά συνέπεια τι πίνεις και δεν μας δίνεις?[/quote]
Πάντως δεν κρίνεται απαραίτητο να ασχολείσαι με ό,τι δεν αντιλαμβάνεσαι, όπως επίσης - κατά συνέπεια όπως λες κι εσύ - δεν είμαι εγώ υπεύθυνη για κάθε παράδοξη αντινομία ή για οτιδήποτε δεν μπορεί να συλλάβει κάποιος! :razz: ;-)
Και έχω να παραθέσω αυτή την υπέροχη φωτό στο θέμα του Χρόνου:
...
[/quote]
Κατά συνέπεια, δεν έχει κανένας το δικαίωμα εδώ μέσα να κρίνει τον άλλον και να του λέει με τι θα ασχολείται και με τι όχι. :evil:
Κι ας αφήσουμε την αντίληψη του καθενός ήσυχη. Το μόνο που καταφέρνουμε είναι να υποτιμούμε τον ίδιο μας τον εαυτό με τέτοιου είδους σχόλια περί της αντιλήψεως των άλλων. :twisted:
Ας μην ξεχνάτε πως συμφωνήσατε όλοι με κάποιους Όρους και Κανόνες Χρήσης κατά την εγγραφή σας στον α33.
πειράζει που εγώ θέλω να ασχολούμαι με τα 7 πέπλα και όχι τα 7 πλευρα :mrgreen: :mrgreen: :mrgreen:
ρε τον ΖΗΝΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝ
ρεεεε αλλάζουν όλα μπροστά μου, θαύμα για πέπλα έγραφα μπούτι βγήκε
[quote user="mauroula" post="331568"][quote user="pixie" post="331560"][quote user="rain" post="331548"]κατά συνέπεια τι πίνεις και δεν μας δίνεις?[/quote]
Πάντως δεν κρίνεται απαραίτητο να ασχολείσαι με ό,τι δεν αντιλαμβάνεσαι, όπως επίσης - κατά συνέπεια όπως λες κι εσύ - δεν είμαι εγώ υπεύθυνη για κάθε παράδοξη αντινομία ή για οτιδήποτε δεν μπορεί να συλλάβει κάποιος! :razz: ;-)
Και έχω να παραθέσω αυτή την υπέροχη φωτό στο θέμα του Χρόνου:
...
[/quote]
Κατά συνέπεια, δεν έχει κανένας το δικαίωμα εδώ μέσα να κρίνει τον άλλον και να του λέει με τι θα ασχολείται και με τι όχι. :evil:
Κι ας αφήσουμε την αντίληψη του καθενός ήσυχη. Το μόνο που καταφέρνουμε είναι να υποτιμούμε τον ίδιο μας τον εαυτό με τέτοιου είδους σχόλια περί της αντιλήψεως των άλλων. :twisted:
Ας μην ξεχνάτε πως συμφωνήσατε όλοι με κάποιους Όρους και Κανόνες Χρήσης κατά την εγγραφή σας στον α33.[/quote] μ αρέσει να σε έχω φύλακα άγγελο εσένα :mryellow: :mryellow: :mryellow: :mryellow:
Mauroula, καλά αυτά που αναφέρεις, αλλά δεν καταλαβαίνω τον λόγο, από τη στιγμή που δεν σκιαγραφούν ούτε εμένα, ούτε τις προθέσεις μου! :shock:
'Οσο για τον rain, νομίζω πως ήδη ξέρει τη συμπάθειά μου και πότε τον πειράζω, ώστε να μην χρειάζεται προστάτες...
Κι εδώ που τα λέμε εύχομαι να μην αποκτήσει ''προστάτη'' κι αναγκαστεί να κυκλοφορεί με καθετήρα, αυτό θα ήταν πραγματικά σοβαρό... ;-) :razz: :mrgreen:
Στάσου ρε πίξι ανακατεύεσαι με την ανεπάρκεια της αντίληψης μου, ανακατεύεσαι και με την προστάτισσα μου???? πρώτη φορά είχα τόσο χαριτωμένη προστασία και πας να μου κάνεις χαλάστρα :twisted:
και άσε κάτω τον προστάτη μου γιατί θα μου τον κατσιάσεις με τόση συμπάθεια :mrgreen: :mrgreen: :mrgreen:
Για την ταμπακιέρα *Ζήνων και τι βλακείες λέει ακόμα να απαντήσεις μπας και αποχτήσω αντιληπτική επάρκεια και εγώ το απροστάτευτο
Τσίγκλισες με την επάρκεια, ε? Χαχαχαχα! Χαίρομαι που το 'πιασες σωστά το υπονοούμενο!
'Ελα, καλέ, τι φωνάζεις, κι εγώ στην ίδια αντιληπτική άγνοια βρίσκομαι γιαυτό το υπερπηδώ τεχνιέντως το θέμα του Ζήνωνος! :mrorange:
Λοιπόν, είναι δυνατόν τώρα να μαγειρεύω και συγχρόνως να ακούω και τον Ζήνωνα τον Ελεάτη να κραυγάζει από τον 5ο αιώνα πΧ.?! :razz: :mrblue:
Πάντως αν βρεις πρώτος τις πληροφορίες, γράψτο μου σε MP3 να το ακούω όταν κοιμάμαι... :mrgreen:
Κάνε υπομονή! Είναι θέμα χρόνου... :grin:
κοίτα να δεις τι μου έστειλαν στα γενέθλιά μου
Μαλακωδώς ευησυχασθής επί μακρόν
ο καλλιτέχνης επανεξετάζει την κατάσταση
πριν ξεχαστεί εκ νέου
Τα γόνατά μου κάνουν χρίτσι χρίτσι
Μεγαλώνω
Το χάνω κάθε χρόνο το παιχνίδι
με το χρόνο
Μετακόμιζα θυμάμαι μ' ένα αμάξι
Τώρα όλα τα ζητώ για να ' μαι εντάξει
όλα δικά μου κι όλα σ' άλλους τα χρωστώ
και τα πληρώνω
Ήταν ανάγκη Ήταν ανάγκη να συμβεί και σε μένα
Όλα μου μοιάζαν παντοτινά, παντοτινά, παντοτινά
Ασπρίζουν τα μαλλιά μου κάθε μέρα
Μεγαλώνω
Τα ίδια είχε πάθει κι ο μπαμπάς μου σ' άλλο χρόνο
Τα παιδιά με λένε κύριο Αλκίνοο
Με ενοχλεί μα τελευταίως το καταπίνω
Θα 'ρθει σε λίγο η καρδιά και τα λεφτά και να μην πίνω
Αααααα...
Ήταν ανάγκη Ήταν ανάγκη να συμβεί και σε μένα
Όλα μου μοιάζαν παντοντινά, παντοτινά, παντοτινά
Αυριανό ραμολιμέντo μου συγχώρα
τη σπατάλη
συγχώρα με την ώρα που θα δίνεις
τη σκυτάλη
Πόσο αφελής θα μοιάζω στα δικά σου μάτια
σαν θα σου κόβουν το τσιγάρο και τ' αλάτια
Η αθανασία με ξεγέλασε μου πήρε
το κεφάλι
Ήταν ανάγκη Ήταν ανάγκη να συμβεί και σε μένα
Όλα μου μοιάζαν παντοτινά, παντοτινά, παντοτινά
Όταν θα λέω
πως χάθηκαν όλα στο κάθε-μέρα
Κανείς δε ζει να τον θαυμάζω
Ξένος, στον αδυσώπητο χαβά της ανθρωπότητας
ο Χατζιδάκις μοιάζει στην προϊστορία
κι αντικατάσταση δεν έγινε καμία
Χρόνια μετά τις κηδείες των παλιών
όταν δεν θα μπορώ να γράψω ούτε τ' όνομά μου
τα τραγουδάκια που άφησα για αργότερα
θα με κοιτούν να φεύγω
και θα γκρινιάζουν
σαν γέροι που δεν έζησαν
τότε θα ξέρω πως:
Ήταν ανάγκη Ήταν ανάγκη να συμβεί και σε μένα
Όλα μου μοιάζαν παντοτινά, παντοτινά, παντοτινά
Ο γερο - Γλάυκος διάβασε σε ένα τοίχο
ο χρόνος ο πανδαμάτων
κι έκλαψε σαν παιδί
Και ήταν παιδί
:grin:
αν και καθηστερημένα λοιπόν : Μεγάλος να γίνεις με άσπρα μαλιά Χρήστο
Να τα εκατοστήσεις αρχηγκρινιάρη :grin: :razz:
βρε, ο χρόνος είναι σχετικός. Μου αποδειχθηκε καποια περασμένη Παρασκευή στο δρόμο.
Περπατούσα όταν κάποιος κυριούλης με σταμάτησε και με ρώτησε:
«Τετάρτη δεν έχουμε σήμερα?»
«Οχι» του απαντώ εγώ «Παρασκευή»
«ε, όχι δα και Παρασκευη!»
δεν ξερω αν ο χρονος ειναι σχετικος, παντως το αλτσχαιμερ ειναι σχετικοτατο με την περιπτωση μου...
ολη την Κυριακη σκεφτομουν μολις περασουν τα μεσανυχτα να σου ευχηθω για τα γενεθλια σου και τελικα εφτασε Τεταρτη για να το κανω...
[size=24]
πολυχρονος ομορφια μου... με βιοψυχοπνευματικη ανοδο και ισορροπια...
πολλα στεγνα και πεταχτα[/size] [albumimg]9440[/albumimg]
[quote user="rain" post="331565"]
ωραία η φωτογραφία που έβαλες μόνο που είναι σχετική με τον χρόνο όσο σχετικός είναι ο χρόνος με την φιλοσοφία[/quote]
Λοιπόν... αυτό που βλέπεις εδώ είναι ένας tesseract όπερ σημαίνει τετραδιάστατος κύβος!
ΔηλαδίΣ: είναι ένας κύβος 3Dimension - σε 3 διαστάσεις - που έχοντας τη δυνατότητα ωστόσο να εκταθεί σε μια τέταρτη , χρησιμοποιείται ως περιγραφή του χρόνου!
(http://www.a33.gr/files/images/6331/8cellsimpleta4_1260960120_495814.gif)
Ο ανθρώπινος εγκέφαλος συνήθως δεν συλλαμβάνει αυτή την τέταρτη διάσταση.
Οι έννοιες του Χρόνου όπως και του Χώρου ουσιαστικά δεν υπάρχουν! Είναι λογικές επινοήσεις, γλωσσικά δημιουργήματα, τις έχει ''εφεύρει'' το μυαλό του ανθρώπου, προκειμένου να ορίσει και να κατανοήσει τα φαινόμενα και το περιβάλλον του.
ΥΓ. Κι επειδή έγινε ένας σχετικός σχολιασμός... Ο χρόνος ή μάλλον γενικότερα η Φυσική και οι νόμοι της, rain, έχει μεγάλη σχέση με τη Φιλοσοφία και έχει επηρεάσει τον νου και την διαλεκτική πολλών μέχρι σήμερα φιλοσόφων... ;-)
Ο χρόνος ''παρατήρησης'' - που εμείς μετράμε και ενδεχόμενα να μην είναι τίποτα άλλο από την απλή περιστροφή ενός πλανήτη, και που μπορεί κάλλιστα να είναι πλασματικός - έχει αποκτήσει πολύ μεγάλη σημασία από τη στιγμή που μέσα του συγκρατεί εικόνες του παρελθόντος!
Ακόμα κι αν είναι ψευδαίσθηση...
Διαφωνώ.
Θεωρώ ότι το παρελθόν
έχει μεγαλύτερη βαρύτητα
από αυτή της ψευδαίσθησης.
Τελευταία θεωρώ ότι ο χρόνος είναι κατασκεύασμα, ένα μέσον, ώστε να μπορεί ο άνθρωπος να προσδιορίζει τα πράγματα και να αυτοπροσδιορίζεται...
Ο Ζήνων υποστήριζε ότι: για να μεταβεί ένα σώμα από μια θέση Α σε μια θέση Β οφείλει να διανύσει το μισό της απόστασης ΑΒ. Στη συνέχεια το μισό του υπολοίπου, ακολούθως το μισό του νέου υπολοίπου και ούτω καθ’ εξής.
Οι αποστάσεις αυτές γίνονται συνεχώς μικρότερες, αλλά απαιτείται για κάθε μια απ’ αυτές ένας ορισμένος χρόνος για να διανυθεί.
Και έτσι συμπέρανε ότι το άθροισμα ενός απείρου αριθμού ορισμένων χρονικών διαστημάτων οφείλει να είναι άπειρο. Κατά συνέπεια η πραγματικότητα της κίνησης και ακριβέστερα της έκτασης είναι αδύνατη!
ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ..!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Εκπληκτικά Απίστευτο....Με Αποπλάνησαν Τα Δάκρυα..!!!
Το Κείμενο και Η τετρασδιάστατη εικόνα Με Συνεπείραν...
Έχουν Καλύψει Επαρκώς Τη Σελίδα Σου..!!!!!!!!!!!
[quote user="κώστας" post="336028"]
Θεωρώ ότι το παρελθόν
έχει μεγαλύτερη βαρύτητα
από αυτή της ψευδαίσθησης.[/quote]
Μάλλον εγώ δεν ήμουν σαφής, δεν εννοούσα λοιπόν ότι όλες οι εικόνες του παρελθόντος είναι ψευδαισθήσεις.
Αναφέρθηκα συγκεκριμένα στον χρόνο παρατήρησης και την ψευδαίσθηση που μπορεί να δημιουργεί!
Από την κβαντική φυσική, που μελετά την υποατομική συμπεριφορά της ύλης, γνωρίζουμε ότι:
''Όσο πιο μικρός είναι ο χρόνος παρατήρησης ενός στοιχειώδους σωματιδίου, τόσο πιο αβέβαιη θα είναι η γνώση μας για το πόση είναι η μάζα του. Αν, μάλιστα, ο χρόνος παρατήρησης είναι ιδιαίτερα σύντομος, τότε η αβεβαιότητά μας θα είναι τόσο μεγάλη ώστε θα μας είναι αδύνατο να πούμε αν το σωματίδιο υπάρχει ή όχι. Είναι σαν να μπορεί το σωματίδιο να εμφανιστεί από το πουθενά κι αμέσως μετά να εξαφανιστεί στο πουθενά.''
Το εκπληκτικό είναι ότι, ενώ πρόκειται για εικονικά σωματίδια, τα πειράματα αποδεικνύουν ότι οι συνέπειές τους είναι πραγματικές και μετρήσιμες!
Πιστεύω και εγώ ότι ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε το χρόνο δεν έχει σχέση με την αλήθεια. Πιθανό η στιγμή, οι μέρες, οι μήνες και η κάθε σχετική με αυτά έννοια να μην είναι τίποτα άλλο από επιφανειακές ανόητες λέξεις χωρίς σημασία.
Να πιστέψουμε στον Πλάτωνα που έλεγε πως ο χρόνος είναι η αντανάκλαση της αιωνιότητας???
Αλλά τότε θα πρέπει να ακυρώσουμε τον φυσικό χρόνο που πάει σετάκι με την ύλη και τα γεγονότα.
[quote user="blue_mermaidy" post="336042"]
.....''Ο Ζήνων υποστήριζε ότι: για να μεταβεί ένα σώμα από μια θέση Α σε μια θέση Β οφείλει να διανύσει το μισό της απόστασης ΑΒ. Στη συνέχεια το μισό του υπολοίπου, ακολούθως το μισό του νέου υπολοίπου και ούτω καθ εξής.
Οι αποστάσεις αυτές γίνονται συνεχώς μικρότερες, αλλά απαιτείται για κάθε μια απ’ αυτές ένας ορισμένος χρόνος για να διανυθεί.
Και έτσι συμπέρανε ότι το άθροισμα ενός απείρου αριθμού ορισμένων χρονικών διαστημάτων οφείλει να είναι άπειρο. Κατά συνέπεια η πραγματικότητα της κίνησης και ακριβέστερα της έκτασης είναι αδύνατη!''
[/quote]
Γι αυτό κάθε φόρα που θα΄χεις να διανύσεις μια απόσταση ΑΒ , να σκέφτεσαι ότι είναι διπλάσια απ΄ όση σου λένε...
και τσουπ! Στο πρώτο μισό έφτασες! :grin:
Δλδ. ό,τι κινείται, πριν φτάσει στο τέρμα του, πρέπει να φτάσει στη μέση της πορείας του?
Νομίζω πάντως πως ο χρόνος δεν αποθηκεύεται και δεν έχει συμμετοχή στις πράξεις των μαθηματικών. Παρόλο που δι' αυτών εκτιμάται... ;-)
Θα σε γελάσω :grin:
Αν όμως το θεώρημα υποστηρίζει ότι κάθε μισό της υπόλοιπης απόστασης αθροίζεται επ άπειρων μέχρι να ΜΗ φτάσεις ποτέ στον προορισμό σου..
πφφ..γιατί να ξεκινηνάμε..τζάμπα κόπος
Γιατί είναι το ταξίδι που έχει αξία. Όχι η ίδια η Ιθάκη. ;-) :cool:
[quote user="kapoia_za" post="339187"]Θα σε γελάσω :grin:
Αν όμως το θεώρημα υποστηρίζει ότι κάθε μισό της υπόλοιπης απόστασης αθροίζεται επ άπειρων μέχρι να ΜΗ φτάσεις ποτέ στον προορισμό σου..
πφφ..γιατί να ξεκινηνάμε..τζάμπα κόπος[/quote]
:grin:
Γιατί ούτως ή άλλως η ζωή μας είναι γεμάτη στάσεις...
Οι στάσεις είναι που προσφέρουν βαθμίδες με την έννοια της εμπειρίας...
'Οταν φτάνεις κάπου, σε ένα στόχο, είναι σα να πεθαίνει κάτι...
καλό το ταξίδι... αλλά και η Ιθάκι μια χαρά είναι... να φτάσεις και να το απολαύσεις......
Σωστά... Αρκεί βέβαια να υπάρχει η επίγνωση ότι ο συγκεκριμένος κύκλος κάπου εκεί κλείνει!
Οπότε ξαναπάμε στην αφετηρία ενός άλλου στόχου...
Για μένα, η διαδρομή λειτουργεί πολύ πιο δημιουργικά από τον τελικό στόχο. Στο τέλος, είμαι ικανή να ξεχάσω τα συστατικά στοιχεία αυτής της πορείας ή τον κόπο μου ή τα συναισθήματά που ένιωσα, δίνοντας μεγάλη βαρύτητα στο να μείνει ζωντανή η αίσθηση από ένα συγκλονιστικό βίωμα!
Όχι στο στόχο, που ούτως ή άλλως έχει πληρωθεί και κυρίως όταν είναι υλικός με άλλη μια αχρείαστη δεσμευτική δυνατότητα.
[quote user="pixie" post="326540"]Στο Ταλμούδ [κώδικας των Εβραίων], αναφέρεται χαρακτηριστικά:
'' Αλοίμονο! Δεν περνάει ο χρόνος! Εμείς περνάμε...''
Η στάση μας, τις πιo πολλές φορές, απέναντι στο χρόνο είναι αλλοπρόσαλλη. Βιώνουμε το παρόν ως δεδομένο και το περιφρονούμε, προσβλέποντας διαρκώς σχεδόν με μια χροιά νοσταλγίας και φθόνου προς ό,τι πέρασε και έχοντας μια τυφλά χιμαιρική στάση ως προς το μέλλον...
Και ξαφνικά, με τη συνειδητοποίηση του χρόνου που χάνεται, όλο το έμψυχο δυναμικό μας φθείρεται σε σπασμωδικότητα!
Και δυστυχώς μέχρι σήμερα δεν υπάρχει θεραπεία κατά του χρόνου! Το σώμα μας γερνάει γιατί είναι μια έκφραση του χρόνου. Η ίδια η Γη γερνάει καθώς και όλα τα πράγματα πάνω σ΄αυτήν.
Εκείνο που είναι δεδομένο είναι η επίγνωση ότι αυτό που σίγουρα δεν μπορούμε να αποφύγουμε είναι οι φθορές και τα πλήγματα, οι ασθένειες και ο θάνατος που μοιραία φέρνει στο πέρασμά του.
Ωστόσο οφείλουμε να αφεθούμε στο ρεύμα του, πρέπει να ζήσουμε κάθε στιγμή του! Κι αφού δεν μπορούμε να απαλλαγούμε από την κυριαρχία του, ούτε να τον αρνηθούμε, μπορούμε τουλάχιστον να μεταμορφώσουμε τις στιγμές που μας προσφέρει σε πηγή ζωής...[/quote]
Δεδομένου ότι ο χρόνος είναι ένα μη χωρικό, γραμμικό συνεχές , δηλαδή δεν έχει να κάνει με τον χώρο. εχει όμως γραμμική κίνηση(στην κλασσική φυσική γιατι μετά άλλαξε συνήθειες), στο οποίο τα γεγονότα συμβαίνουν με μη αναστρέψιμη τάξη (δηλαδή ὃ γέγονε, γέγονε), έχουμε να κάνουμεμε κάτι το ιδιόμορφο και ως εκ τούτου άναλόγως πρέπει να του συμπεριφερθούμε.
Ο Αινστάιν το κατάλαβε πρώτος (οτι ο χρόνος παίζει παιχνιδάκια στην πλάτη μας) και τον κορόιδεψε με την γνωστη εξίσωσή του, E=mc2, που λέει ότι όταν πλησιάζεις την ταχύτητα του φωτός μεταφέρεσαι στο χρόνο και το χώρο, επειδη συμβαίνει τούτο: όταν η ύλη, δηλαδή ένα σώμα, αποκτήσει ταχύτητα κοντά στην ταχύτητα του φωτός ενώνεται με την αντί-ύλη του και μεταφέρονται μαζί κι αγαπημένα σε μια διάσταση που ο χρόνος σταματά (εδώ έβγαλε την γλωσσα του κοροιδευτικά ο Αινστάιν στον χρόνο)... Σταματά ο χρόνος γιατί το ίδιο το ίδιο το περιβάλλον δεν αναγνωρίζει την ύλη σαν υπαρκτή λόγω του ότι έχει μεγάλη ταχύτητα και δεν μπορεί να φθαρεί άρα δεν υπάρχει για αυτό. Αυτό συμβαίνει γιατί όταν φτάνεις την ταχύτητα του φωτός μετατρέπεσαι σε απειροελάχισστα μόρια οπότε δεν έχεις ύλη άρα δεν φθείρεσαι ούτε σε επηρεάζει η θεά βαρύτητα!
Να λοιπόν που υπάρχει θεραπεία για το πέρασμα του χρόνου! Η τρεχάλα... Ακόμη και στην ζωή μας την άχαρη με τις συμβάτικές ταχύτητες όταν ταξιδεύουμε με μεγάλες ταχύτητες κερδίζουμε ψίγματα χρόνου!
Ξαναγυρίζοντας στον Αινστάιν, και λύνοντας τις εξισώσεις του πεδίου βαρύτητας, ανακαλύπτουμε τις "σήραγγες" ή σκουλικότρυπες , δηλαδή κάποιες ανώμαλες περιοχές σαν λαιμούς όπου ο χρόνος, ο χώρος, η ύλη και η ενέργεια δεν έχουν καλά καθορισμένο νόημα.
Οι εξισώσεις του Αινσταιν μας λένε ότι μια τέτοια ανωμαλία δεν είναι απλά μια λακκούβα στο (φανταστικό) επίπεδο του παρόντος χωροχρόνου, αλλά δημιουργεί τούνελ που στιγμιαία συνδέει το παρόν με την άλλη του πλευρά. Ποιά άλλη του πλευρά; Ελα μου ντε! Μπορεί σε άλλο χρόνο, στο παρελθόν ή στο μέλλον , σε άλλο Σύμπαν (δηλαδή άλλο χώρο), ή σε άλλο χωροχρόνο.
Σας μπέρδεψα! αλλά οι σκουλικότρυπα είναι ένα καλό μέρος για να αφεθείς στον χρόνο... αφού εκεί τίποτε δεν σε αγγίζει!
Αν δούμε φιλοσσοφικά τον χρόνο λυπάμαι αλλά θα προσγειωθούμε!
Αφού ο χρόνος είναι είτε μια αντικειμενική τάξη/μέτρο με την οποία μετριέται η κίνηση ( Πυθαγορική /Πλατωνική/Αριστοτελική θεωρία:χρόνος είναι η σειρά της κίνησης σύμφωνα με το πριν και το μετά), είτε θεωρείται ως η αντίληψη της ακολουθίας συνειδησιακών καταστάσεωνπου περιέχονται στη μνήμη (και τη φαντασία μας) είτε χαρακτηρίζεται ως δομή μιας πιθανότητας που υπάρχει στην υπαρξιστική σκέψη.
Ψυχολογικά να τον ερμηνεύσουμε? Σε ψυχολογικό επίπεδο υπαρκτός χρόνος είναι μόνο το παρόν, αυτό που τώρα βιώνουμε Ειναι δε απολύτως ανύπαρκτος ούτε ως μέλλον αλλά ουτε και ως παρελθόν, ως απτή πραγματικότητα... και οι δυο αυτοί χρόνοι είναι στην φαντασία μας, με μια σημαντική διαφορά, το παρελθόν δεν αλλάζει οπυτε επαναδιαμορφώνεται. ο μέλλον όμως είναι εύπλαστο, αλλοιώσιμο, επιδέχεται την επίδραση του τυχαίου και δεν είναι απολύτως προβλέψιμο ως προς τις επιδράσεις του.
Σας έμπλεξα????
Ούτως ή άλλως ο Χρόνος είναι ένα αίνιγμα... ;-)
Περιμένουμε να δούμε κάποτε το τέλος ενός ακόμα μύθου! Αφού μάλλον ο χρόνος παραμένει ακίνητος...
...μια φαντασία δεν έχει ποτέ όση διάρκεια θα χρειαζόταν,
ώστε να συγκεφαλαιώσει όλες τις δυνατότητες του συναισθηματικού όντος.
Για την ακρίβεια είναι μια δυνατότητα ,
το πολύ πολύ μια απόπειρα,
ένας λαχανιασμένος ρυθμός.
Αντίθετα ,
μια βαθιά αγάπη είναι ένας συντονισμός όλων των δυνατοτήτων του είναι...
G.Bachelard
...έτσι κι αλλιώς , μια μέρα θα χωριστούμε ,
από έρωτα ,από θάνατο ,από χρόνο.
Θα θελα όμως να χωριστούμε μαζί.
Όχι χώρια...
Ν.Δήμου
[quote user="Dharma" post="339347"]
...Σε ψυχολογικό επίπεδο υπαρκτός χρόνος είναι μόνο το παρόν, αυτό που τώρα βιώνουμε Ειναι δε απολύτως ανύπαρκτος ούτε ως μέλλον αλλά ουτε και ως παρελθόν, ως απτή πραγματικότητα... και οι δυο αυτοί χρόνοι είναι στην φαντασία μας, με μια σημαντική διαφορά, το παρελθόν δεν αλλάζει ουτε επαναδιαμορφώνεται. το μέλλον όμως είναι εύπλαστο, αλλοιώσιμο, επιδέχεται την επίδραση του τυχαίου και δεν είναι απολύτως προβλέψιμο ως προς τις επιδράσεις του.
Σας έμπλεξα????[/quote]
ενδιαφέρον μπλέξιμο ;-)
η δική μου αίσθηση είναι πως και το παρελθόν,
ως δημιούργημα της φαντασίας,
είναι εξίσου εύπλαστο.
σε κάθε του επίκλιση, επιδέχεται αφαιρέσεις και ανασυνθέσεις
Σας έμπλεξα????
Εμένα με ενέπλεξες. Ειδικά εδώ:
Να λοιπόν που υπάρχει θεραπεία για το πέρασμα του χρόνου! Η τρεχάλα.
το παρελθόν δεν αλλάζει ούτε επαναδιαμορφώνεται
Πιστεύω ότι μπορεί να επαναδιαμορφωθεί
σε παρόντα χρόνο, θα έλεγα δηλαδή
ότι στο σημείο αυτό, συμφωνώ με "kapoia_za"
αλλά διαφωνώ ως προς το νόημα της φράσης:
είναι στην φαντασία
που δίδεται ως: ως δημιούργημα της φαντασίας
[quote user="κώστας" post="339374"]
αλλά διαφωνώ ως προς το νόημα της φράσης:
είναι στην φαντασία
που δίδεται ως: ως δημιούργημα της φαντασίας[/quote]
γιατί; δε θες να συγχέεις τη μνήμη με τη φαντασία ;
αν θες γράψε 2 λόγια.. :roll:
Συνήθως είμαι ανίκανος
να δώσω κατευθύνσεις
για τα δικά μου "γιατί"
...και δεν βλέπω πώς
θα γίνω τώρα πιο ικανός.
αν θες γράψε 2 λόγια
Συγγνώμη αλλά...σχεδόν πάντα
2 λόγια γράφω!
(Δεν θυμάμαι να με έχουν εκμηδενίσει τόσο πολύ
στο πρόσφατο και απώτερο παρελθόν...)
…κατέληξα στο συμπέρασμα ,
πως οι προσεκτικές έρευνες που πραγματοποιούνται για ό,τι πιστεύουμε πως ήδη γνωρίζουμε ,
για ότι θα είχαμε την τάση να θεωρούμε αυτονόητο , κι άρα να το παραβλέπουμε ,
οδηγούν , θα μπορούσαμε να πούμε ,
σε απρόσμενες οπτικές γωνίες και σ΄έναν μεγαλύτερο αριθμό εκπλήξεων
απ΄ ότι η προσφυγή στην λεγόμενη ελεύθερη φαντασία…
Στη δουλειά μου , υπεράνω όλων βάζω τη διαύγεια .
Μ΄ ενδιαφέρει προπάντων να είναι εμφανής η οπτική γωνία και όσο το δυνατόν περισσότερο το γιατί...
[size=10]Giorgio Grassi[/size]
..όταν αισθανόμαστε τελείως σίγουροι ,
η κατάσταση είναι ήδη ύποπτη ,
αφού γνωρίζουμε κάτι βέβαιο.
Κάτι δηλαδή που υπάρχει ήδη και απλώς επαναχρησιμοποιούμε.
Μόνο όταν είμαστε μεν αβέβαιοι
αλλά γεμάτοι ενθουσιασμό και σφοδρή επιθυμία για κάτι το ωραίο,
είμαστε πραγματικά δημιουργικοί...
[size=10]Karl Friedrich Schinkel (απ΄το ίδιο βιβλίο)[/size]
Έγραψα εγώ δύο λόγια
που δεν είναι δικά μου
(μην τα μετράς)
Αν σου φανούν άσχετα
μάλλον η απάντησή σου δε με κάλυψε.
Αν όχι , ήταν υπεραρκετή
[quote user="Dharma" post="339347"]Ο Αινστάιν το κατάλαβε πρώτος (οτι ο χρόνος παίζει παιχνιδάκια στην πλάτη μας) και τον κορόιδεψε με την γνωστη εξίσωσή του, E=mc2, που λέει ότι όταν πλησιάζεις την ταχύτητα του φωτός μεταφέρεσαι στο χρόνο και το χώρο, επειδη συμβαίνει τούτο: όταν η ύλη, δηλαδή ένα σώμα, αποκτήσει ταχύτητα κοντά στην ταχύτητα του φωτός ενώνεται με την αντί-ύλη του και μεταφέρονται μαζί κι αγαπημένα σε μια διάσταση που ο χρόνος σταματά (εδώ έβγαλε την γλωσσα του κοροιδευτικά ο Αινστάιν στον χρόνο)... Σταματά ο χρόνος γιατί το ίδιο το ίδιο το περιβάλλον δεν αναγνωρίζει την ύλη σαν υπαρκτή λόγω του ότι έχει μεγάλη ταχύτητα και δεν μπορεί να φθαρεί άρα δεν υπάρχει για αυτό. Αυτό συμβαίνει γιατί όταν φτάνεις την ταχύτητα του φωτός μετατρέπεσαι σε απειροελάχισστα μόρια οπότε δεν έχεις ύλη άρα δεν φθείρεσαι ούτε σε επηρεάζει η θεά βαρύτητα!
Να λοιπόν που υπάρχει θεραπεία για το πέρασμα του χρόνου! Η τρεχάλα... Ακόμη και στην ζωή μας την άχαρη με τις συμβάτικές ταχύτητες όταν ταξιδεύουμε με μεγάλες ταχύτητες κερδίζουμε ψίγματα χρόνου!
Αν δούμε φιλοσσοφικά τον χρόνο λυπάμαι αλλά θα προσγειωθούμε!
Αφού ο χρόνος είναι είτε μια αντικειμενική τάξη/μέτρο με την οποία μετριέται η κίνηση ( Πυθαγορική /Πλατωνική/Αριστοτελική θεωρία:χρόνος είναι η σειρά της κίνησης σύμφωνα με το πριν και το μετά), είτε θεωρείται ως η αντίληψη της ακολουθίας συνειδησιακών καταστάσεωνπου περιέχονται στη μνήμη (και τη φαντασία μας) είτε χαρακτηρίζεται ως δομή μιας πιθανότητας που υπάρχει στην υπαρξιστική σκέψη.[/quote]
Στους αρχαίους φιλοσόφους επικρατούσε η γενική αντίληψη ότι ο χρόνος είναι κυκλικός. Στηριζόμενοι στις κινήσεις των ουρανίων σωμάτων, νόμιζαν ότι τα πάντα επαναλαμβάνονται διαρκώς και αδιαλλείπτως - άπειρες φορές στο παρελθόν και με τον ίδιο τρόπο άπειρες φορές στο μέλλον. Πολλά χρόνια αργότερα ο F. Nietzsche υποστήριξε τα ίδια με την ''θεωρία της αέναης επιστροφής''.
Ο Πλάτωνας πάλι συσχέτιζε τον χρόνο με την αιωνιότητα τοποθετώντας τον υλικό κόσμο στην κατώτερη διάσταση φυλακισμένο στην ματαιότητά του και τον εγκόσμιο χρόνο ''ως εικόνα κινητή της αιωνιότητας'' με μηδαμινή την προοπτική απελευθέρωσης.
Οι σημερινοί επιστήμονες στηρίχθηκαν στη θεωρία της σχετικότητας του Einstein για να φτάσουν στο συμπέρασμα ότι: ''οι χωροχρονικές συντεταγμένες δεν έχουν ένα αντικειμενικό νόημα ως ανεξάρτητες φυσικές οντότητες... ο χώρος και ο χρόνος είναι μόνο στοιχεία μιας γλώσσας που χρησιμοποιείται από ένα παρατηρητή, για να περιγράψει το περιβάλλον του''.
Στο ''τωρα'' δεν υπαρχει χρονος.Το ''τωρα'' η στιγμη ειναι αιωνιοτητα.
[quote user="Delmar" post="344298"]Στο ''τωρα'' δεν υπαρχει χρονος.Το ''τωρα'' η στιγμη ειναι αιωνιοτητα.[/quote]
Delmar μάλλον συμφωνείς με τον Πλάτωνα...
Θεωρείς δλδ. κι εσύ την χρονική στιγμή ως αντανάκλαση της αιωνιότητας!
Βέβαια δεν μπορούμε να ακυρώνουμε εκ παραλλήλου τον φυσικό και τον υπαρξιακό χρόνο.
Η στιγμη ειναι αντανακλαση της αιωνιοτητας....αν και δεν εχω διαβασει Πλατωνα στη ζωη μου(θα με ενδιεφερε ως καποιες αναφορες που ειχε για την Ατλαντιδα...και οχι μονο εννοειται..χαχα)
Φυσικα και δεν μπορεις να ακυρωνεις τον υπαρξιακο - φυσικο χρονο γιατι σιγουρα γερνας δεν μενεις παντα νεος...τι να το κανεις αλλωστε αν αναλογιστεις οτι το 95% της ζωης μας το ζουμε σχεδον σε πληρη ασυνειδησια - υπνο....
Εχει υπολογιστει οτι τα παιδια και οι υπεργηροι ζουν περισσοτερο την στιγμη το τωρα δηλαδη εχουν περισσοτερη συνειδητοτητα απο εναν 30αρη 40αρη και ανω....ενας 50 ετων και πανω...για 15 λεπτα μπορει να εχει επιγνωση και αυτο σε εισαγωγικα της συνειδητοτητας του....μετα παλι αρχιζει και τρεχει ο νους πανω στην γραμμη παρελθον και μελλον...δεν μπορει να εστιασει...
Θελω να καταληξω ζωντας στο παρον στην κυριολεξια ομως οντας αφυπνισμενος σβηνεται νοητικα αυτη η πλανη γιατι στην ουσια για πλανη προκειται...να τρεξει νοητικα ο νους σε παρελθον και μελλον...εκει εχεις σαφως επιγνωση της καταστασεως και αφηνεσαι μεσα στο παιχνιδι - ποταμι της ζωης....το λες οπως θελεις δεν εχει σημασια.....
Εχω παρατηρησει ομως οτι σε αυτη την κατασταση ακινητοποιεις σχεδον την φαντασια....αν παρω παραδειγμα τον εαυτο μου..που οι ονειροπολησεις φαντασιας ηταν σχεδον καθημερινο φαινομενο...πλεον εχουν εξαφανιστει...εισαι σε μια κατασταση μονιμος σε εγρηγορση....ο.κ. υπαρχουν στιγμες που πρεπει να ξεκουρασεις το σωμα σου......να το σεβαστεις αν μη τι αλλο...
Delmar, αν σε ενδιαφέρει ρίξε μια ματιά κι εδώ... :idea:
Στο κοσμολογικό έργο του Πλάτωνα Τίμαιος, ο αισθητός κόσμος είναι κόσμος «συμβαινόντων» ή «συμβάντων». Οτιδήποτε γίνεται έχει αιτία. Εισάγεται, με αυτόν τον τρόπο, η ιδέα του «δημιουργού» που κατασκευάζει τον κόσμο. Όμως, κάθε δημιουργός εργάζεται βάσει προτύπου. Το πρότυπο, του οποίου «αντίγραφο» ή εικόνα αποτελεί ο αισθητός κόσμος, είναι αιώνιο. Ο κόσμος δεν είναι αιώνιος, αλλά γεγονός, δηλαδή κάτι που έγινε. Κάθε αισθητό προέκυψε ως αποτέλεσμα μιας διεργασίας. Ο αισθητός κόσμος βρίσκεται πάντα σε εξέλιξη και έχει ιστορία, σε αντίθεση με το δημιουργό που είναι αιώνιος, όπως και το πρότυπο της δημιουργίας.
Μας οδηγεί, έτσι, ο Πλάτωνας στη διατύπωση ενός σημαντικού κανόνα για το βαθμό αλήθειας τον οποίο μπορεί κανείς να περιμένει από τις φυσικές επιστήμες. Ο λόγος για το αμετακίνητο και αμετάβλητο πρότυπο μπορεί να είναι ακριβής και οριστικός: αντανακλά την οριστικότητα του αντικειμένου του. Αντίθετα, ο λόγος για το αισθητό αντίγραφό του, το οποίο μεταβάλλεται συνεχώς, είναι κατ’ ανάγκη μόνο προσεγγιστικός. Οφείλουμε, όμως, να προσπαθούμε να καθιστούμε τις προσεγγίσεις όσο το δυνατόν ακριβέστερες. Απλό σημερινό παράδειγμα αποτελεί η αντίληψη ότι όλες οι πραγματικές μετρήσεις φυσικών μεγεθών είναι προσεγγιστικές και κάθε πειραματικός προσδιορισμός τέτοιου μεγέθους, για να είναι αξιόπιστος, πρέπει να συνοδεύεται από δήλωση του «πιθανού σφάλματος».
Η ρήση ότι όλες οι γνώσεις για τη φύση αποτελούν «αληθοφανείς μύθους» δεν σημαίνει ότι την επιστήμη μπορούν να την αντικαταστήσουν μύθοι, αλλά ότι τα πορίσματά της που πρέπει να γίνονται όσο το δυνατόν ακριβέστερα, επιδέχονται όλα βελτίωση. Τις καλύτερες μετρήσεις μπορούν να τις ξεπεράσουν άλλες ακριβέστερες. Οι πιο ικανοποιητικές εξηγητικές υποθέσεις είναι πάντα τροποποιήσιμες στο φως στοιχείων που έχουν παραβλεφθεί ή έχουν πρόσφατα ανακαλυφθεί. Επειδή τίποτε αισθητό δεν μπορεί να είναι αιώνιο, ο δημιουργός έδωσε στον κόσμο μια «κινητή εικόνα της αιωνιότητας», την οποία ονομάζουμε χρόνο.
Για τον Πλάτωνα, αλλά και για τους θαυμαστές της φιλοσοφικής του διδασκαλίας όπως είναι ο Πλωτίνος και ο άγιος Αυγουστίνος, η απόλυτα ομοιόμορφη ροή του χρόνου αποτελεί ατελή αντανάκλαση της ταυτότητας της αιωνιότητας με τον εαυτό της. Ο χρόνος αποτελεί τη χαρακτηριστική μορφή του αισθητού. Όταν προσπαθούμε να μιλάμε για το αιώνιο, το αναφέρουμε ως «αυτό που ήταν, είναι και θα είναι». Για την ακρίβεια, όμως, ό,τι μπορεί να καλείται αιώνιο απλώς «είναι». Δεν πρέπει να λέμε ούτε ότι «ήταν», ούτε ότι «θα είναι», γιατί αυτού του είδους οι εκφράσεις ταιριάζουν μόνο σε ότι «συμβαίνει».
Η άποψη του Πλάτωνα, κατά την οποία ο φυσικός κόσμος, μαζί και ο χρόνος, ανήκουν σε μια δευτερεύουσα φαινομενική πραγματικότητα, δεν ήταν η πρώτη που αφορούσε στη σχέση του χρόνου με τον κόσμο. Είχε προηγηθεί ο Παρμενίδης, που πίστευε πως η πραγματικότητα είναι ταυτόχρονα αδιαίρετη και αχρονική. Ο μαθητής του Ζήνων ο Ελεάτης από τη Νότια Ιταλία παρουσίασε τα περίφημα παράδοξά του, τα οποία αποσκοπούσαν να υπονομεύσουν την αντίληψη της εποχής του για το χρόνο. Ένα από τα γνωστότερα αναφέρεται συνήθως ως το παράδοξο του Αχιλλέα με τη χελώνα. Το παράδοξο ισχυρίζεται ότι δείχνει πως η κίνηση είναι αδύνατη αν ο χρόνος μπορεί να υποδιαιρεθεί απεριόριστα.
Από άρθρο του φιλόλογου Μ. Μαστρογιάννη & Ε. Στέφου ''Η μελέτη του Χρόνου: Από τον Πλάτωνα στον Hawking''
Πολυ ενδιαφερον pixie..
Για την ακρίβεια, όμως, ό,τι μπορεί να καλείται αιώνιο απλώς «είναι». Δεν πρέπει να λέμε ούτε ότι «ήταν», ούτε ότι «θα είναι», γιατί αυτού του είδους οι εκφράσεις ταιριάζουν μόνο σε ότι «συμβαίνει».
Η άποψη του Πλάτωνα, κατά την οποία ο φυσικός κόσμος, μαζί και ο χρόνος, ανήκουν σε μια δευτερεύουσα φαινομενική πραγματικότητα, δεν ήταν η πρώτη που αφορούσε στη σχέση του χρόνου με τον κόσμο. Είχε προηγηθεί ο Παρμενίδης, που πίστευε πως η πραγματικότητα είναι ταυτόχρονα αδιαίρετη και αχρονική.
Συμφωνω με αυτο που λεει ο Παρμενιδης πως η πραγματικοτητα ειναι ταυτοχρονα αδιαιρετη και αχρονικη.
Οτι μπορει να καλειται αιωνιο απλως ''ειναι''.
Θα παραθεσω και την αποψη του Κρισναμουρτι που με βρισκει απολυτα συμφωνο.
Οταν βλεπεις τα πραγματα οπως ''ειναι'' χωρις κανενα διαχωρισμο...ο παρατηρητης με το παρατηρουμενο...οπως ακριβως ''ειναι'' χωρις καμια εικονα - ''ταμπελα'' μες στο μυαλο σου...οπως για παραδειγμα βλεπεις - παρατηρεις ενα ομορφο λοφο χωρις κανενα διαχωρισμο σε σενα που το παρατηρης και το λοφο παρατηρουμενο....ετσι αν λειτουργεις στην καθημερινοτητα σου.....τοτε αν το καταφερεις αυτο....ο νους δεν βλεπει μονο αυτο που ''ειναι'' αλλα παει περα απο αυτο........μπαινει σε μια διαφορετικη διασταση....οπου εκει αντιλαμβανεσαι πως η πραγματικοτητα ειναι ταυτοχρονα αδιαιρετη και αχρονικη.
Delmar! Μ' έβαλες στο κόλπο να διαβάζω και Κρισναμούρτι τώρα! :lol: :lol:
Κάτι καταλαβαίνω, θα επανέλθω... :roll:
Μην νομιζεις και εγω τωρα αρχισα.....αν σου πω οτι το τελευταιο εξαμηνο αρχισα να διαβαζω 8 διαφορετικα βιβλια?.... στα περισσοτερα δεν ειμαι ουτε καν στη μεση...πλεον αρχιζω και πιστευω μια διαφημιση που ελεγε ο μεσος Ελληνας διαβαζει δυομισι βιβλια τον χρονο......χαχαχα....τουλαχιστον εναλλασομαι και ευελπιστω μεχρι το 2012 να τα τελειωσω...χαχαχαχαχα.... ασε που δεν ημουνα ποτε του διαβασματος.....
Συνέχισε, μια χαρά τα πας! Κορυφή! :grin:
Είναι και θέμα χρόνου...
ΥΓ. Μην απομακρυνθείς από δω, θα σε εξετάζω κάθε μέρα και κάθε Δευτέρα διαγώνισμα! :lol: :lol:
Time Boxing! :mryellow:
Θα μπορούσε κανείς να δώσει την έννοια πως αυτό σημαίνει το να καλουπώνουμε τη ζωή μας ή να τοποθετούμε τη σκέψη μας σε κουτάκια οπότε αφαιρεί ελευθερίες και πρωτοβουλία, άρα δεν είναι και ό,τι πιο εποικοδομητικό!
Αλλά ως προς τον χρόνο? ;-)
Μήπως αν οργανώσουμε τον χρόνο μας καλύτερα και τον χωρέσουμε σε περισσότερα ''κουτάκια'', τελικά το Βoxing εδώ σημαίνει κάτι θετικό, γιατί έτσι καταφέρνουμε να ζούμε περισσότερα πράγματα, με το να αξιοποιούμε καλύτερα τις ώρες μας?
Κι επίσης, σαφώς βοηθάει στο να βάζουμε όρια ή ένας τέλος σε δουλειές που μας φθείρουν ή ασχολούμαστε ατελείωτα μέχρι τελειομανίας!
άιντε πες στον Κανταίφι ότι το τάιμ μπόξιν του είχε τελειώσει εδώ και μερικούς μήνες.....
ευκαιρία τα γαλλάκια με τα βρετανάκια να πασχίσουν για το καλό του λιβυκού λαού....
αυτό το βίτσιο που έχουν όλοι οι μεγάλοι να λένε, ότι κάνουν, το κάνουν για καλό κάποιου άλλου και ποτέ για την πάρτη τους.....
αυτό σε ποιό μπόξιν μπαίνει μου λες?
[quote user="KostasD33" post="345901"]άιντε πες στον Κανταίφι ότι το τάιμ μπόξιν του είχε τελειώσει εδώ και μερικούς μήνες.....[/quote]
:smile:
Αλλά Κώστα μου, μιλάμε για κοινωνίες, όπου οι συνθήκες είναι, ας πούμε, περισσότερο υγιείς.
Το Time Boxing αναφέρεται στην καθημερινότητά μας και σε έναν λογικό τρόπο που βάζει ένα ρεαλιστικό όριο σε όλα!
Έτσι, γινόμαστε πιο αποφασιστικοί ώστε να μπορούμε να ελέγχουμε τις δραστηριότητές μας, να καθορίζουμε και να τηρούμε τους χρόνους μας κάνοντας σωστή εκτίμηση, και να μην αφήνουμε τα πράγματα στη μοίρα τους και σε άσκοπη χρονική σπατάλη!
Και αυτό το πρόγραμμα, ξέρεις, ξεκίνησε ως ιδέα από τους ασχολούμενους με τα κομπιούτερς προκειμένου να είναι εντάξει με τις προθεσμίες στα επαγγελματικά projects.
Αυτά με τα ''κουτάκια χρόνου''! :mryellow:
Και νομίζεις ότι αυτοί που ασχολούνται από το πρωί μέχρι το βράδυ με τα κομπιούτερ είναι υγιείς?
Επίσης αν ξεκίνησαν ως προγράμματα για επαγγελματικά projects να ξέρεις ότι πάντα έχουν πίσω την ουρά στην αχλάδα…
Ο σκοπός είναι η επιτύχει του στόχου και η πυραμίδα στην επιτυχία
Είσαι σίγουρη ότι και αυτό είναι υγιές?
Γιάπηδες γιαπάκια άμα το ψάξεις λίγο… με πληρωμένους ψυχολόγους ερευνητές της μάζας για μεγαλύτερη απόδοση κέρδους
Ναι είναι ψυχολόγοι
Τα αποτελέσματα των ερευνών τους είναι όμως για την υγεία μας? Η΄την υγεία τους?
Η αναφορά μου ήταν απάντηση στα λεγόμενά σου για τον λαό της Λιβύης.
Η ψυχολογία των ανθρώπων αυτών είναι σε αναβρασμό δικαιοσύνης, άρα τα συναισθήματά τους εμπόλεμα. Δεν είναι λοιπόν σήμερα ένα κοινωνικά υγιές παράδειγμα... ;-)